باسلام. متاسفانه آنچه که کمتر به آن توجه میشود، جنبه اقتصادی آن است. چیزی را که لیبرالیسم را زشت جلوه داده، آزادی در عقیده نیست، آزادی در نوع پوشش و ظاهر افراد نیست. بلکه تعابیر مختلفی از آزادی اقتصادیست. اینکه بازار آزاد چقدر باید آزاد باشد و دولت به مثابه شر اجتناب ناپذیر تا چه حد باید بر بازار کنترل داشته باشد، اینکه انسان را در معاش به حال خود وامیگذارد و مسئولیت فقیر و غنی بودن را به دوش خود مردم می اندازد، اینکه مالیات چقدر باشد و چه طبقه ای باید مالیات بیشتری بدهد، اینکه بیمه چقدر موظفست مردم را پوشش دهد، اینکه ساعات کاری چقدر باید باشد، .... اینها همگی در لیبرالیسم مورد بحث است. از آنجایی که جهان، جهان سرمایه داریست، همه چیز به نفع آزادی کمپانیهای سرمایه دار و به ضرر مردم عادی و کارگران تمام میشود. لیبرالیسم میگوید همه مساعی باید درجهت اعطای حداکثر آزادی باشد. و آزادی تا زمانیکه آزادی دیگران را در خطر نیاندازد، نباید محدود شود. این نوع از آزادی حق مسلم انسانست. برابری همه در برابر قانون، حق داشتن وکیل، و رعایت عدالت در قانون و... همگی از مظاهر و دست آوردهای لیبرالیسم است. پایه آن هم اصالت انسان و اومانیسم است. چیزی که حکومتهای اسلامی به آن توجهی نمیکند. حکومتهای استبدادی دیکتاتوری را به جای لیبرالیسم اعمال میکنند. در یک جامعه آزاد، یک یهودی حق دارد که اگر خواست در روز شنبه هم کار کند. ولی حکومت دینی یهودی این کار را حرام میداند و پاسخ خشن به آن میدهد..آزادی در حکومت دینی محقق نمیشود. چرا که آنها به اومانیسم و انسانگرایی به عنوان محور اعتقاد ندارند و تنها سلیقه دینی خود و قوانین آنرا محترم میشمارند. دین کاری به طرز فکرهای مختلف و نوع پوششهای مختلف و حتی خورد و خوراک های مختلف ندارد و فقط سلیقه دینی خود را اعمال میکند. لیبرالیسم آمد که جلوی استیلای دین را بگیرد و به تمامی عقاید و طرز زندگیها احترام بگذارد. چیزی که دین مایلست در انحصار خودش باشد. احکام دینی چون بر پایه عقل نیست بلکه بر پایه وحی هست، حاوی منطقی نیست که برای همه قابل پذیرش باشد. ولی دین از آنها میخواهد که مردم به یک کار غیر منطقی تن در بدند. مثلا جهودها شنبه سر کار نروند. باید دست ادیان را از اعمال قوانینشان بر جامعه کوتاه کرد. چرا که دین قرابتی با آزادیهای منطقی و عمومی را ندارد و قوانین بی دلیل و منطق خود را که با خواست و واقعیات جامعه هماهنگ نیست را بر قوانین بشری که بر مبنای تفکر زاده شده اند را ترجیه میدهد. باید پلورالیسم را نهادینه کرد. تکثرگرایی به جای دیکتاتوری ادیان و عقاید مختلف. جامعه باید تلاش کند که به این قسمت از لیبرالیسم برسد و خود را از قید و بند و افسار سلایق مختلف و شغبه شعبه ادیان رها کند.
باسلام.
متاسفانه آنچه که کمتر به آن توجه میشود، جنبه اقتصادی آن است. چیزی را که لیبرالیسم را زشت جلوه داده، آزادی در عقیده نیست، آزادی در نوع پوشش و ظاهر افراد نیست. بلکه تعابیر مختلفی از آزادی اقتصادیست. اینکه بازار آزاد چقدر باید آزاد باشد و دولت به مثابه شر اجتناب ناپذیر تا چه حد باید بر بازار کنترل داشته باشد، اینکه انسان را در معاش به حال خود وامیگذارد و مسئولیت فقیر و غنی بودن را به دوش خود مردم می اندازد، اینکه مالیات چقدر باشد و چه طبقه ای باید مالیات بیشتری بدهد، اینکه بیمه چقدر موظفست مردم را پوشش دهد، اینکه ساعات کاری چقدر باید باشد، .... اینها همگی در لیبرالیسم مورد بحث است. از آنجایی که جهان، جهان سرمایه داریست، همه چیز به نفع آزادی کمپانیهای سرمایه دار و به ضرر مردم عادی و کارگران تمام میشود. لیبرالیسم میگوید همه مساعی باید درجهت اعطای حداکثر آزادی باشد. و آزادی تا زمانیکه آزادی دیگران را در خطر نیاندازد، نباید محدود شود. این نوع از آزادی حق مسلم انسانست. برابری همه در برابر قانون، حق داشتن وکیل، و رعایت عدالت در قانون و... همگی از مظاهر و دست آوردهای لیبرالیسم است. پایه آن هم اصالت انسان و اومانیسم است. چیزی که حکومتهای اسلامی به آن توجهی نمیکند. حکومتهای استبدادی دیکتاتوری را به جای لیبرالیسم اعمال میکنند. در یک جامعه آزاد، یک یهودی حق دارد که اگر خواست در روز شنبه هم کار کند. ولی حکومت دینی یهودی این کار را حرام میداند و پاسخ خشن به آن میدهد..آزادی در حکومت دینی محقق نمیشود. چرا که آنها به اومانیسم و انسانگرایی به عنوان محور اعتقاد ندارند و تنها سلیقه دینی خود و قوانین آنرا محترم میشمارند. دین کاری به طرز فکرهای مختلف و نوع پوششهای مختلف و حتی خورد و خوراک های مختلف ندارد و فقط سلیقه دینی خود را اعمال میکند. لیبرالیسم آمد که جلوی استیلای دین را بگیرد و به تمامی عقاید و طرز زندگیها احترام بگذارد. چیزی که دین مایلست در انحصار خودش باشد. احکام دینی چون بر پایه عقل نیست بلکه بر پایه وحی هست، حاوی منطقی نیست که برای همه قابل پذیرش باشد. ولی دین از آنها میخواهد که مردم به یک کار غیر منطقی تن در بدند. مثلا جهودها شنبه سر کار نروند. باید دست ادیان را از اعمال قوانینشان بر جامعه کوتاه کرد. چرا که دین قرابتی با آزادیهای منطقی و عمومی را ندارد و قوانین بی دلیل و منطق خود را که با خواست و واقعیات جامعه هماهنگ نیست را بر قوانین بشری که بر مبنای تفکر زاده شده اند را ترجیه میدهد. باید پلورالیسم را نهادینه کرد. تکثرگرایی به جای دیکتاتوری ادیان و عقاید مختلف. جامعه باید تلاش کند که به این قسمت از لیبرالیسم برسد و خود را از قید و بند و افسار سلایق مختلف و شغبه شعبه ادیان رها کند.
به عنوان مثال سروش. تو خودت را می خوای جدا از نضام. حکومت ایران جلوه دهی خودتی