Κική Δημουλά (τιμής ένεκεν)

ΑΝΩΝΥΜΟ
Ευλαβούμαι, Ανάγκη
ότι εσύ έπλασες το συνεχές του κόσμου
το δωσ’ μου, το δεν έχω του.
Αλλά τον έρωτα όχι, όχι εσύ, Ανάγκη
τον έρωτα τον έπλασε ο θάνατος
από άγρια περιέργεια να εννοήσει
τι είναι ζωή.
ΠΡΟΣΕΧΕ
Όταν στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα
αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι
γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.
Όταν γράφω ένα ποίημα, την γλώσσα προσπαθώ να καλοπιάσω. Η ιδέα είναι εύρημα της γλώσσας κατ’ εμέ. Πιστεύω πάρα πολύ στη δύναμή της, στη ποίηση.
Είναι μαγικές οι λέξεις, τους δίνεις ένα κουρέλι και σου επιστρέφουν ένα ρούχο, το οποίο σε ντύνει σαν είσαι περίπου καινούργιος, εσύ ο ίδιος.
«Η ποίηση δεν είναι ούτε για τους πολλούς, ούτε για τους λίγους, είναι για έναν-έναν χωριστά».
Σαίξπηρ
«Η ποίηση είναι ένας φασιανός που χάνεται στους θάμνους».
Γουάλλας Στήβενς

[@stellaoikonomopoulou4734]

υπέροχο!!!!!