ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
Σ' αυτή τη Ζωή αξίζει να ζεις ΚΑΙ (για) τις καταιγίδες....
Καλοκαιριάτικη αντάραΗ σκέψη ήταν να δωτις ροδιές του Ιούνησε μια όμορφη καλοκαιριάτικη πόλη…Το βοριαδάκι του καλοκαιριούείναι ευεργετικό…δροσίζει του ήλιους..χαλαρώνει τα καθρεπτίσματα…καθαρίζει τους ουρανούς.Για ανεξήγητους λόγουςαλλάζει … καιαγριεύει…ανταριάζει το άπαν…δεν ξεχωρρίζεις τα κύματα πια.Οι πρώτες ψιχάλες σε ξεγελάνεμα βρίσκεις υπο σκεπή γιανα σταθείς…Μα, τι αξίζει να βλέπεις άμα δεν τ’ αφήνεις να σ’ αγγίξουν…να τ’ ακούσεις να σου μιλούν….να παίρνουν τη μορφή των αγαπημένων σου….μόλις αγγίξουν τα χείλη σου…να γίνονται προς Ευχήταπεινή και …Υψιστημόλις αγγίξουν τη ψυχή σου…να τα’ αφήσεις να ξαποστένεις σε παγκάκιαβρεγμένης χαράς….να κλυδωνίζεσαι…να μπερδεύειςκαι να μπερδεύεσαι…. σε άλλοτε και άλλωνησύχων τις σκέψεις…να βρέχεσαι…ν’ ανταριάζεσαι….ένα να γίνεσαι με…τα’ αστρα πόβροντα…τα ηλιοκρυψίματα….και τα φεγγαρόλουτρα….τα πετάγματα των ακοντίων….και τους ιδρώτες τ’ ουρανού….όσο να καταλάβεις πως….όσο χαμηλότερα μένεις….τόσο σιγουρότερος γίνεσαι…κι όσο απλούστερος μένεις….τόσο ομορφότερος ανα δεικνύεσαι.Σε μιας ώρας γυρίσματα…ανάψαν τα φώτα αφού….ο ήλιος της πόλης είχε ήδη κοιμηθεί πίσω απ’ τις Ροδιές της Ομορφης πόλης© Βιβή Φαρσαλιώτου + Ιατρού9 του Ιούνη 2014 στην Καστοριά© All rights reserved Vivi Farsaliotou + Iatrou
Σ' αυτή τη Ζωή αξίζει να ζεις ΚΑΙ (για) τις καταιγίδες....
Καλοκαιριάτικη αντάρα
Η σκέψη ήταν να δω
τις ροδιές του Ιούνη
σε μια όμορφη καλοκαιριάτικη πόλη…
Το βοριαδάκι του καλοκαιριού
είναι ευεργετικό…
δροσίζει του ήλιους..
χαλαρώνει τα καθρεπτίσματα…
καθαρίζει τους ουρανούς.
Για ανεξήγητους λόγους
αλλάζει … και
αγριεύει…
ανταριάζει το άπαν…
δεν ξεχωρρίζεις τα κύματα πια.
Οι πρώτες ψιχάλες σε ξεγελάνε
μα βρίσκεις υπο σκεπή για
να σταθείς…
Μα, τι αξίζει να βλέπεις άμα δεν
τ’ αφήνεις να σ’ αγγίξουν…
να τ’ ακούσεις να σου μιλούν….
να παίρνουν τη μορφή
των αγαπημένων σου….
μόλις αγγίξουν τα χείλη σου…
να γίνονται προς Ευχή
ταπεινή και …
Υψιστη
μόλις αγγίξουν τη ψυχή σου…
να τα’ αφήσεις
να ξαποστένεις σε παγκάκια
βρεγμένης χαράς….
να κλυδωνίζεσαι…
να μπερδεύεις
και να μπερδεύεσαι….
σε άλλοτε και άλλων
ησύχων τις σκέψεις…
να βρέχεσαι…
ν’ ανταριάζεσαι….
ένα να γίνεσαι με…
τα’ αστρα πόβροντα…
τα ηλιοκρυψίματα….
και τα φεγγαρόλουτρα….
τα πετάγματα των ακοντίων….
και τους ιδρώτες τ’ ουρανού….
όσο να καταλάβεις πως….
όσο χαμηλότερα μένεις….
τόσο σιγουρότερος γίνεσαι…
κι όσο απλούστερος μένεις….
τόσο ομορφότερος ανα δεικνύεσαι.
Σε μιας ώρας γυρίσματα…
ανάψαν τα φώτα αφού….
ο ήλιος της πόλης
είχε ήδη κοιμηθεί
πίσω απ’ τις Ροδιές της
Ομορφης πόλης
© Βιβή Φαρσαλιώτου + Ιατρού
9 του Ιούνη 2014 στην Καστοριά
© All rights reserved Vivi Farsaliotou + Iatrou