เสียงนกเขาชวา

นกเขาชวาหรือนกเขาเล็ก ชื่ออังกฤษ Zebra Dove อยู่ในสกุล Geopelia Striata มีลักษณะขนสีเทา แกมดำ หางยาวประมาณ ๘.๙ เซนติเมตร นกเขาชวามีชื่อเรียกที่แตกต่างกันไทยเกือบทุกภาคเรียกว่า "นกเขาเล็ก" ชาวชวาเรียกว่า “ปุรงปะระกูตด” ชาวมลายูเหนือเรียกว่า “บุรงตีเต้” ชาวมลายูกลางและสิงคโปร์เรียกว่า “มะระบก” ส่วนคำว่า "นกเขาชะวา" มีการสันนิษฐานที่มาของชื่อไว้ ๓ ประการ คือ
๑. เป็นนกที่พบมากในชวา ประเทศอินโดนีเซีย
๒. เสียงขันดังกังวานไพเราะคล้ายกับเสียงปี่ชวา
๓. แขกชวาเป็นผู้นำนกแบบนี้มาเลี้ยงในประเทศไทยเป็นคนแรก จึงได้เรียกตามชื่อของผู้ที่นำมาเลี้ยงด้วยเหตุ นี้คนในสมัยโบราณจนถึงปัจจุบันจึงได้เรียกนกเขา
เล็กว่า “นกเขาชวา”
นกเขาชวามีอยู่ทั่วทุกภาคของประเทศไทยและแถบประเทศเพื่อนบ้าน เช่น มาเลยเซีย และอินโดนีเซีย การเลี้ยงนกเขาชวาในประเทศไทยนิยมเลี้ยงมาตั้งแต่สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ตามหลักฐานพระราชตำรับดูลักษณะนกเขาชวาของรัชกาลที่ ๓ และรัชกาลที่ ๔ ในปัจจุบันมีผู้นิยมเลี้ยงและเล่นนกเขาชวากันมากในภาคใต้ รองลงมาได้แก่ ภาคกลาง ภาคเหนือ และภาคอื่น ๆ นกเขาชวาเป็นนกประเภทหนึ่งที่พบในประเทศไทยและมีชื่อเรียกแตกต่างกัน เช่น นกเขาพม่า นกเขาไฟ นกเขาเขียว นกเขาเปล้า นกเขาหม้อ นกเขาตู้ นกเขาป่า นกเขาแขกหรือนกเขาเทศ นกเขานา นกเขาฟ้า นกเขาใหญ่หรือนกเขาหลวง และนกเขาชวาหรือนกเขาเล็ก ถิ่นกำเนิดของนกเขาชวาอยู่ในแถบเอเซียอาคเนย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศไทยมาเลเซีย และอินโดนีเซีย สำหรับประเทศไทยนิยมเลี้ยงนกเขาชวากันมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งแล้วทางภาคใต้ ได้แก่จังหวัดสงขลา ยะลา ปัตตานี และนราธิวาส การเลี้ยงหรือการเล่นนกเขาชวาของชาวภาคใต้เปรียบเสมือนเป็นวิถีชีวิตอย่างหนึ่งของคนในภาคใต้ การเล่นนกเขาชวาในสมัยก่อนทางภาคใต้นิยมกันก่อนในภาคอื่น ๆ แต่ต่อมาภายหลังเมื่อมีการเล่นนกเขาชวาแพร่หลายมากขึ้น ทำให้พ่อค้านกเขาในภาคกลาง พยายามหานกเขาพันธุ์ดี ๆ มาขายทางภาคใต้ เล่ากันว่ามีชาวบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี เคยนำนกเขาชวามาขายที่ภาคใต้ เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๔๘๐ ก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ครั้นถึงช่วงสงครามทำให้การซื้อขายหยุดชะงักชั่วคราว นกที่นำมาขายในภาคใต้สมัยนั้นเป็นนกเขาจากจังหวัดกาญจนบุรี และสุพรรณบุรี นกเขาจากสองจังหวัดนี้ ได้รับการยกย่องจากนักเลงนกเขารุ่นก่อนว่าเป็นนกพันธุ์ดี