Refugjatët kosovarë në Durrës (29 Mars 1999)
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 27 ส.ค. 2024
- Gazetarja: Sa orë keni që udhëtoni?
I ardhuri nga Kosova: Kemi 13 ore prej fshatit prej Kosovës jemi largu. Kemi udhëtuar mbi 5 orë me zetor, me makinë, dhe pastaj kemi ardhur ku kemi bo në kufi kemi ardhur na kanë lypë, lejen, letërnjoftim, dokument, të gjitha i kanë nalë.
Gazetarja: Si ju kanë dëbuar nga shtëpitë tuaja dhe nga fshati?
I dëbuari : Aty ka qënë fshati mbi 500 familje, 500 shtëpi, Turkut quhet ai vend e 20 fshatra kanë qënë përreth që i kanë dëbu. Pastaj i kanë marrë gjithë fshatarë shqiptarë i kanë dëbu dhe i kanë përcjellë për kufi. Me makina të veta i kanë përcjellë deri në kufi dhe në mbrëmje ka ardhë tjetër turrë me plotësu e për me shku.
Gazetarja: Në Shqipëri si po ju presin?
I ardhuri nga Kosova: Në Shqipëri mirë, mirë jemi tu kalu, mirë na kanë pritë. Jemi të kënaqur por pagjumësi jemi ala. Në Kukës kemi qënë, atë natë aty si kemi ardhë pa gjumë. Mbrëmë kemi udhëtu këtu. Që kur kemi ardhë prej Kosovës ala gjumë s'kam.
Gazetarja: Atëherë me sa më the kërkoje të
denoncoje masakrat që ka bërë serbi.
Një i ardhur tjetër: Nëpër shtetin e Pejës ka ekzekutime, i shtinë njerëzit nëpër furgona.
Gazetarja: Ju ç'keni parë me sytë tuaj?
Një i ardhur tjetër: Kemi parë njerëz të ekzekutuar. Edhe mu vetë më kanë shti në furgon.
Gazetarja: Sa persona janë vrarë përpara syve tuaj?
Kosovari: Ka me dhjetëra që janë vra.
Gazetarja: C'ka bërë serbi?
Kosovari: Plaçkit. Ai që s'ka para e vret. Kush
ka para shpëton.
Gazetarja: Sa lekë ju kërkojnë për person?
Kosovari: Po nëse s'ke para ata të kërkojne dukat.
Një tjetër e ardhur: Na kemi ikur tu qajt, fëmija tu qajt. Ata na thojshin dona me ju vra. Nuk na tregojshin për Shqipni.
Gazetarja: Ju kanë dëbuar me rrobat e trupit?
Një tjetër e ardhur: Po kështu siç jemi na kanë dërgu, të tjera s'kemi.
Gazetarja: Meqë ishit me një fëmijë të vogël fare nuk ju kanë ndihmuar aspak?
Një tjetër e ardhur: Jo aspak hiç. Fëmija qau me zë.
Gazetarja: Si e kaluat kufirin?
Një tjetër e ardhur: Boll nëpër shi t'u hekë, fëmija tu qajt, sa me mujt.
Gazetarja: Fëmija është i sëmurë tani?
Kosovarja: Po është zënë nga grykët, kemi hekë shumë derisa na kanë qitë matanë.
Gazetarja: Burrin e keni me vete?
Kosovarja: Po me vete është. Shumë kemi hekë.
Gazetarja: Ju kanë kërkuar lekë për fëmijën dhe për veten tuaj?
Kosovarja: Na kanë kërku lekë, na kanë kërkuar letra. Po pagujtëm, kush pati po, kush s'pati.
Gazetarja: C'keni lënë në Kosovë?
Kosovarja: Ç'kemi lënë, krejt teshat, krejt shtëpiat janë
kallë, krejt vëllazërit.
Gazetarja: Nëqoftëse ju kanë parë sytë ndonjë masakër ç'mund të më thoni?
Kosovarja: Masakër kanë bo me të madhe, kanë prerë, kanë plagosur, çmos.
Një tjetër e ardhur: Mirë, mirë. Kena met jashtë. Granata përmbi krye, plumba, familja ime u ka nis në Gjermani po ata krejt i kam në luftë atje, a i kanë myt s'kemi marrë vesh asgjë.
Gazetarja: Keni humbur njeri në luftë?
Kosovari: Axhallaret se familjen teme e kam krejt jashte.
Një tjetër i ardhur: Neve kemi qënë në fshatin Mamusht të strehum. Përveç fshati Medvic kanë qënë edhe 10 fshatra të tjerë të stehum. Përafërsisht në atë fshat kemi qënë 20 mijë banorë. Ai fshat njef rreth 400 shtëpi. Por 20 mijë banorë nuk kanë qënë të strehum në 400 shtëpi por në 200 shtëpi. Se rrethi i fshatit Mamush nuk ka guxu as vete ai me nejt aty po u dëbu në qënder të fshatit. Ne kemi qënë tre ditë të rrethum prej tankeve dhe topave të serbit. Kemi jetu me ankth. Kemi prit vdekjen me syt tonë kemi pa. Çdo moment pritshim me na hy brenda me na marrë nëpër bodrume, me na masakru. Ka qënë një tragjedi që nuk përshkruhet. Nuk ka popull në botë e në Evropë mendoj unë sikur populli serb që masakron njerëz.
Gazetarja: Cili është problemi që ngrini ju?
Kosovari: Problemi që ngrej unë në këtë moment është t'i kisha drejtu Presidentit Shqiptar Rexhep Mejdanit që të intervenojë në të gjitha institucionet evropiane, amerikane, që trupat që na kanë mbet të vdekur, të ekzekutuar, mbi 500 në rajonin që përmendëm. Domethënë në fshatin Medvezë, Krushë e Madhe, Piran, Randabra, në Perbisht, Samadrazh, Mamusht, Bellaçerk, e disa fshatra në këtë rajon që na vijnë, Celin, Hoce e Vogël, Brestovc, Nagavs, janë mbi 500 viktima që kanë mbetur që nuk ka kush t'i tërheqë, prandaj thashë edhe më parë që Zoti President, t'i drejtohet të gjitha institucioneve, edhe të gjallët ca kanë mbetë brenda në Kosovë.
Gazetarja: Ku kanë ngelur këto viktima?
Kosovari: Këto viktima kanë mbetur nëpër fusha.
Një tjetër i ardhur: Unë ika dhe më ra zili në këmbë, ma çau këmbën, shkuam në fshatin Pagarushë, e kemi mjekue, pas dy tre javësh nuk mujtëm, më kapi ofensiva dhe nuk mujtëm me shku, na ndiqshin milicia në fshatin Mamusht, na kanë qitë në..
Gazetarja: Ti u hodhe nga shtëpia për të shpëtuar apo u hodhe?
Kosovarët : U hodha nga shtëpia, kceva ....
⛪🙏🇦🇱
EMORE ZOT PO SHPEJT E HARRUM
Nje grua (e huaj) me pat thene se ka pas degjuar se Shqiptaret jane te bukur por kur I ka pare ne TV ( si ketu) eshte cuditur sa te keqinje jane.
Ajo femra sa kishte ardhur nga salloni I flokeve ku kishte rregulluar floket.
I thash se e Kam pare disa here para se ti rregullonte floket dhe se dukej shume keq dhe merre me mend refugjatet qe kane pritur 3-4 dite ne kufinje derisa serbet I kane lejuar te kalojne kufirin, te pa gjume, te uritur, te pa lare dhe te merzitur..
Ajo me shiqoi dhe me tha se nuk kishte menduar per ato gjera.
"Natyrisht qe ske menduar", I thash.
🙏🙏🙏✝️✝️✝️