Citaat Jos Pieters: Onder de toren van Diepenbeek Want helaas, met roekeloze ijver en niets ontziende verblinding hebben we het ene huis na het andere gesloopt. En nadat we ons aan de heiligschennis schuldig gemaakt hadden zijn we pas tot het droeve inzicht gekomen, dat we een band met de geslachten die ons voorafgingen, onherroepelijk doorgesneden hebben, dat we een dierbare continuïteit, een tastbaar contact verbroken hebben tussen onszelf en diegenen die aan de overzijde zijn.We hebben te laat beseft, dat we met de woningen waarin de geest van onze stamouders beschermend met ons verder leefde, ons heemgevoel verspeeld hebben, en dat we vereenzaamd en rusteloos achtergebleven zijn in de veelal schreeuwlelijke, zielloze griezels die onverschillig en ondoordacht opgetrokken werden en die alleen maar "huis" waren, maar geen "thuis".
Citaat Jos Pieters: Onder de toren van Diepenbeek
Want helaas, met roekeloze ijver en niets ontziende verblinding hebben we het ene huis na het andere gesloopt. En nadat we ons aan de heiligschennis schuldig gemaakt hadden zijn we pas tot het droeve inzicht gekomen, dat we een band met de geslachten die ons voorafgingen, onherroepelijk doorgesneden hebben, dat we een dierbare continuïteit, een tastbaar contact verbroken hebben tussen onszelf en diegenen die aan de overzijde zijn.We hebben te laat beseft, dat we met de woningen waarin de geest van onze stamouders beschermend met ons verder leefde, ons heemgevoel verspeeld hebben, en dat we vereenzaamd en rusteloos achtergebleven zijn in de veelal schreeuwlelijke, zielloze griezels die onverschillig en ondoordacht opgetrokken werden en die alleen maar "huis" waren, maar geen "thuis".
Prachtige reportage! Ik ben er heel blij mee. Proficiat!
Waar is het dorp gebleven, waar ik ben opgegroeid?
Niet te vergeten; hetgeen er van 't "veld" en "de streutjes" werd gemaakt.