Bardzo dobry materiał o lustrze (w moim odczuciu najlepszy) gdyż jest geneza a nie, że jest bo jest. Pytanie jednak dlaczego taki mechanizm jest? Dość niepraktyczny. Kolejne pytanie gdzie jest granica między projekcją a gdzie jest dzbanem. I taka moja osobista refleksja (powstała w trakcie materiału) - jest taka praktyka, że swój do swego ciągnie (n.p. narzekacz będzie chciał spędzać czas z narzekaczem) ale i z kim przystajesz takim się stajesz więc człowiek nienarzekający przebywający z narzekaczem może się stać jak narzekacz (lub narzekacz przestanie narzekać). A tak osobiście to ja odkąd zacząłem pracę nad sobą to staram się ograniczać narzekanie (nie chce mi się już wymyślać ale przede wszystkim stosuję dietę mentalną) dopóki ktoś nie poruszy jakiegoś mojego osobistego aspektu w, którym po prostu fakty są jakie są (jestem wymagający ale sam też spełniam swoje wymaganie) ale mam kłamać gdy nie uda się wymigać od tematu? No i odkąd unikam narzekania to irytuje mnie właśnie narzekanie innych. Kiedyś odczuwałem empatię gdy i sam narzekałem a dziś mnie to drażni.
Mechanizm jest po to żeby zrzucać swoje niepowodzenia na innych:) Nie jest to mądre jak się o tym pomyśli więc raczej ma to związek z naszym gadzim rozumkiem. Może to na przykład chronić przed depresją bo nie analizujesz za dużo, tak mi się wydaje...
To zdradliwy kierunek bo nic konstruktywnego z tego nie wyniknie, a jedynie będziemy sobie robić krzywdę. Aby nie wpaść w poczucie winy, warto pamiętać, że to, co widzimy w innych, jest raczej okazją do samopoznania, niż powodem do oceniania siebie. Zamiast postrzegać te cechy jako "negatywne odbicia," spróbuj przyjąć je jako wskazówki na drodze rozwoju. Zamiast winy, zaproś ciekawość: co mogę dzięki temu zrozumieć o sobie? Co mogę zmienić? Jak mogę być lepszą wersją siebie? Akceptując, że wszyscy mamy swoje wyzwania, łatwiej poczuć ulgę i wykorzystać te refleksje, by kształtować siebie w bardziej świadomy sposób. Powodzenia!
@@wildberry7130 To całkiem zrozumiałe, bo ten temat może budzić różne emocje. Nie wiem na ile siedzisz w psychologii czy rozwoju ale jeśli jesteś na początku tej przygody, to świadomość efektu lustra może budzić sprzeciw ego. Na zasadzie: „Jak to? Ja mam w sobie te wszystkie cechy, których nie lubię u innych?”. Ale jak mówiłem w odcinku nie zawsze chodzi o to. To nie jest czarno-białe. Potraktuj ten efekt raczej jak lekką sugestię aby zwrócić uwagę na rzeczy, które mogą być nie do końca przepracowane lub na które jesteś bardziej wyczulona. Albo na schemat z dzieciństwa, który się powtarza w dorosłym życiu. A jeśli czujesz, że ten efekt zupełnie Cię nie dotyczy - też spoko! Czasem coś, co słyszymy, potrzebuje czasu aby dotrzeć. Czasem nie jesteśmy gotowi. I wtedy po prostu warto to zostawić i wrócić do tematu wtedy, kiedy poczujemy, że chcemy nad czymś popracować, rozwiązać jakiś problem lub po prostu coś nam w tym zacznie rezonować. Wszystkiego dobrego.
Prawda jest ze palec na kogoś trzy na siebie
Mówisz że ktoś jest głupi pokazujesz na siebie że jestes 3x głupszy
Proste Proste❤😊
No aż tak proste to to nie jest ;) Więc odradzam tego typu ogólniki bo mogą więcej szkody wyrządzić niż dobrego.
Witam serdecznie, jak dla mnie doskonale wytłumaczone ,w bardzo ciepły,lekki sposób, wdzięczności moc i pozdrawiam cieplutko 🙏🥰
Koniec niesamowity😂😂
Dla zasięgu komencik❤
Fajnie wytlumaczone, teraz wiecej rozumiem o zasadzie lustra i faktycznie od teraz podejście do kogos za kim nie przepadalam zmieni sie we mnie 😊
Ale super wytłumaczyłeś 😊
Piekny glos 😊
Świetnie to wytłumaczyłeś, dziękuję :-)
Świetne wytłumaczenie "efektu lustra"😊❤
🫶🏿❤️ Tak to właśnie działa 🫶🏿❤️
Zajrzeć w druga osobę i zobaczyc swoje niedoskonałości ...trune aleeee sprójmy
Bardzo dobry materiał o lustrze (w moim odczuciu najlepszy) gdyż jest geneza a nie, że jest bo jest. Pytanie jednak dlaczego taki mechanizm jest? Dość niepraktyczny. Kolejne pytanie gdzie jest granica między projekcją a gdzie jest dzbanem. I taka moja osobista refleksja (powstała w trakcie materiału) - jest taka praktyka, że swój do swego ciągnie (n.p. narzekacz będzie chciał spędzać czas z narzekaczem) ale i z kim przystajesz takim się stajesz więc człowiek nienarzekający przebywający z narzekaczem może się stać jak narzekacz (lub narzekacz przestanie narzekać). A tak osobiście to ja odkąd zacząłem pracę nad sobą to staram się ograniczać narzekanie (nie chce mi się już wymyślać ale przede wszystkim stosuję dietę mentalną) dopóki ktoś nie poruszy jakiegoś mojego osobistego aspektu w, którym po prostu fakty są jakie są (jestem wymagający ale sam też spełniam swoje wymaganie) ale mam kłamać gdy nie uda się wymigać od tematu? No i odkąd unikam narzekania to irytuje mnie właśnie narzekanie innych. Kiedyś odczuwałem empatię gdy i sam narzekałem a dziś mnie to drażni.
Mechanizm jest po to żeby zrzucać swoje niepowodzenia na innych:) Nie jest to mądre jak się o tym pomyśli więc raczej ma to związek z naszym gadzim rozumkiem. Może to na przykład chronić przed depresją bo nie analizujesz za dużo, tak mi się wydaje...
🙂
Można wpaść w poczucie winy, że czujemy to co czujemy
To zdradliwy kierunek bo nic konstruktywnego z tego nie wyniknie, a jedynie będziemy sobie robić krzywdę. Aby nie wpaść w poczucie winy, warto pamiętać, że to, co widzimy w innych, jest raczej okazją do samopoznania, niż powodem do oceniania siebie. Zamiast postrzegać te cechy jako "negatywne odbicia," spróbuj przyjąć je jako wskazówki na drodze rozwoju. Zamiast winy, zaproś ciekawość: co mogę dzięki temu zrozumieć o sobie? Co mogę zmienić? Jak mogę być lepszą wersją siebie?
Akceptując, że wszyscy mamy swoje wyzwania, łatwiej poczuć ulgę i wykorzystać te refleksje, by kształtować siebie w bardziej świadomy sposób. Powodzenia!
Wynika z tego, że ja marzę o manipulowaniu, kontrolowaniu i wyzyskiwaniu innych...
Albo warto obejrzeć raz jeszcze z nieco wiekszym skupieniem 😉
Raczej możesz kontrolować siebie, manipulować sobą itd. Wszystko sprowadza się do braku miłości do siebie i niskim poziomie poczucia wartości
@@oliwia3699 zastanowię się nad tym
@@JakLepiejZyc Obejrzałam to ponownie i albo to nie ma do mnie zastosowania albo tak bardzo sama się oszukuję. Zupełnie to do mnie nie trafia
@@wildberry7130 To całkiem zrozumiałe, bo ten temat może budzić różne emocje. Nie wiem na ile siedzisz w psychologii czy rozwoju ale jeśli jesteś na początku tej przygody, to świadomość efektu lustra może budzić sprzeciw ego. Na zasadzie: „Jak to? Ja mam w sobie te wszystkie cechy, których nie lubię u innych?”.
Ale jak mówiłem w odcinku nie zawsze chodzi o to. To nie jest czarno-białe. Potraktuj ten efekt raczej jak lekką sugestię aby zwrócić uwagę na rzeczy, które mogą być nie do końca przepracowane lub na które jesteś bardziej wyczulona. Albo na schemat z dzieciństwa, który się powtarza w dorosłym życiu.
A jeśli czujesz, że ten efekt zupełnie Cię nie dotyczy - też spoko! Czasem coś, co słyszymy, potrzebuje czasu aby dotrzeć. Czasem nie jesteśmy gotowi. I wtedy po prostu warto to zostawić i wrócić do tematu wtedy, kiedy poczujemy, że chcemy nad czymś popracować, rozwiązać jakiś problem lub po prostu coś nam w tym zacznie rezonować. Wszystkiego dobrego.
Do tej pory myślałem że zasada lustra działa innaczej że to co wysyłam do lustra otrzymuje dokładnie to samo od życia szeroko pojętego .
To jest akurat prawo rezonansu, o którym też mamy odcinek na kanale. Ale ono również dziala nieco inaczej, niż się powszechnie sądzi 😉