Draaiorgel La Fleur Delft 31 Aug. 2024. De draaiorgelfamilie Tegelaar al 100 jaar actief in Delft !

Draaiorgel "La Fleur" speelde zaterdag 31 augustus in de binnenstad van Delft.
De draaiorgelfamilie van Cor Tegelaar is al honderd jaar actief in Delft. Dit jaar vierden Cor en zijn neef Piet het jubileum :
Onze familie is al honderd jaar actief in Delft en met dat jubileum heeft de burgemeester ons onlangs gefeliciteerd.
Hoe is dat begonnen?
In 1923 hebben mijn opa en oma voor het eerst een vergunning aangevraagd. In feite stonden ze al in 1921 met het draaiorgel in de stad, maar toen was er nog geen vergunning nodig. Mijn vader, mijn oom, mijn neef en ik hebben met z’n vieren de honderd jaar daarop kunnen vullen. Ik doe het inmiddels al vijftig jaar, vanaf mijn negende, nog steeds op dezelfde vergunning. Door ouderdom viel eerst mijn oom weg, en in 2009 ook mijn vader. Toen ben ik het samen met mijn neef gaan doen en heb ik een kleiner orgel gekocht.
Wist u altijd al dat u het draaiorgel wilde overnemen?
Ja, uiteraard. Op dat moment sta je er niet bij stil, maar het gebeurt gewoon. Je hart ligt daarbij. Mijn vader zei altijd als het zaterdag was: ‘Zo, we gaan vitamine halen.’ En dan gingen we met het orgel naar de stad.
Hoe is de muziek door de jaren heen veranderd?
Feitelijk is het nog steeds dezelfde muziek: serenades, marsen, foxtrots, operettes, overtures… maar ook Nico Haak, Queen, zelfs Paradise by the Dashboard Light van Meat Loaf spelen we. Zodra er weer wat nieuws uit komt proberen we dat ook te maken, en dat doen we zelf.
Wanneer bent u in Delft te vinden?
Op zaterdagen. Mijn vergunning is voor maandag, vrijdag en zaterdag, maar op maandag en vrijdag speel ik niet om de winkels te ontlasten. Sommige zaken hebben last van de muziek. Als je daar telkens aan toe geeft, verklein je je gebied, dus dan ga je maar schipperen. Het is soms een kwestie van de langste adem, maar je wilt ook niemand tot last zijn: leven en laten leven.
Wat vindt u mooi aan uw beroep?
Ik houd van reuring, mensen om me heen, blije kinderen zien… Het geluk van een klein kind dat staat te dansen op de muziek: mooier kan toch niet? Er is een jongen die blind en doof is, en ik heb zijn moeder eens gevraagd of ik zijn hand mocht pakken. Toen legde ik zijn hand heel voorzichtig op de voorkant van het orgel. Hij kon de muziek voelen door de trilling en er verscheen een grote glimlach op z’n gezicht. Bij zijn moeder schoten de tranen in haar ogen. Zo nu en dan komen ze nog langs.