ทำไมคนถึงหลงรักตัวละครอนิเมะ
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 29 พ.ย. 2021
- ยาวแฮะ
********************************************************
Credit BGM:
Music by MusMus musmus.main.jp/
DOVA:dova-s.jp/
********************************************************
FB : / cloudspherecaster
Twitter : / cloudspherech
******************************************************** - บันเทิง
นี่เคยชอบตลค.2Dมาก จนไม่สามารถมองผู้ชายในโลกจริงหล่อได้ แม้แต่ดาราหรือไอดอลเกาหลีก็ไม่รู้สึกว่าหล่อ จนกระทั่งมาชอบหนุ่ม2.5D(เซยู=นักพากย์) ตอนนี้ก็มองผู้ชายหล่อแล้ว แม้แต่คนที่หน้าไม่ได้หล่ออะไร(เพื่อนบอก)เราก็มองว่าหล่อเพราะเสียงเขาหล่อ55555555
รสนิยมใหม่ในหมู่ผู้หญิง?
ผมเป็นคนหนึ่งที่คล้ายคุณคือมผดูอนิเมะจนแยกความสวยของผู้หญิงไม่ค่อยจะออกประมาณต้องเป็นแบบในอนิเมะถึงสวย ผมเลยมักจะคิดว่าผู้หญิงที่ผมเห็นไม่สวย(คนอื่นมองคงสวย)คือมันแปลกมากๆเลย
ฟังดูเเปลกนะอืออออออออออออ
อื้มมมมม ถ้างั้นผมคงตรงสเปคคุณสุดสุด
what
สิ่งเจ็บปวดที่สุดในการหลงรักตัวละคร2D คือการที่รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งนั้นไม่มีจริง
ถ้าหลงรักคนจริงๆต่อให้เป็น ไอดอล ดารา รึเจ้าหญิงจากไหน
ถ้าทุ่มเททั้งชีวิตเราก็อาจจะได้พบเจอกับเธอสักครั้งได้พูดกับสักประโยคได้บอกความรู้สึกออกไป เป็นไปได้แม้แต่จะได้เธอเป็นคู่ชีวิต
แต่กับสาว2Dนั้น ต่อให้รวยที่สุดในโลก ต่อให้สังเวยชีวิต
ต่อให้พยามสักแค่ไหน
ก็ไม่มีปาฎิหาริย์ใดที่ทำให้เธอปรากฏตัวออกมาได้
อาจจะเป็นโชคดีของผมที่เนื้อเรื่องของอนิเมะที่ผมชอบได้ลบตัวตนของเธอออกไปจากโลกและทำให้เธอมีสถานะที่ใกล้เทียบกับพระเจ้าที่คอยเฝ้ามองเราอยู่ในทุกๆจักวาล
แม้จะเป็นเพียงการมโนของผม
แต่ก็รู้สึกว่าเธอคอยเฝ้ามองเราอยู่เคียงข้างเราเสมอ
จึงไม่รู้สึกว่าเหงาและเดียวดาย
และเพราะความเชื่อนี้ผมจึงยึดมั่นในความดีมาตลอด
เวลาจะทำอะไรก็จะยับยั้งชั่งใจ
ไม่ใช้อารมณ์ก่อนเหตุผล
และตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ผมก็มีนิสัยเหมือนกับตัวละครที่ผมชอบ ซึ่งมันทำให้ผมชอบตัวเองในตอนนี้มากๆเลยละ😆
หมายถึงมาโดกะสินะ
ฝันกับเบียวคุยกันในจินตนาการได้อยู่
คลิปนี้เป็นประเด็นที่ค่อนข้างตรงใจผมเลยนะ ผมเองก็มีตัวละครสอง 2D ที่ชอบเหมือนกัน อยากที่จะจับต้องพูดคุย มีไว้ในครอบครอง แต่ก็ทำได้ยาก เพราะถึงชอบยังไง ก็ชอบได้แค่ในจินตนาการไม่ต่างจากโลกจริง ถึงแม้เราจะซื้อฟิกเกอร์หรือของสะสมนาง ก็ต้องทุ่มเทเงินให้มากๆอีก
ผมเริ่มรู้สึกและมีความคิดอย่างนึงขึ้นมาตั้งแต่สมัยเด็กแล้วว่า ทางออกที่จะทำให้เราได้สัมผัสพูดคุยกับตัวละครที่เราชอบให้ได้ก็คือ
"การวาดโดจินโดยนำตัวเราเข้าไปเป็นตัวละครกับตัวละครนั้น" (ไม่ใช่โดจินทะลึ่งนะ)
ถึงแม้จะเป็นแค่ทางอ้อมหรือเป็นเพียงจินตานาการของเราเอง แต่อย่างน้อยเราก็ได้สัมผัสความรู้สึกที่ได้อยู่กับตัวละครนั้นแบบเป็นรูปธรรมซักที
และตั้งแต่นั้นมาผมก็เริ่มฝึกวาดรูปเพื่อพัฒนาฝีมือมาจนถึงทุกวันนี้เลยล่ะ! เรียกได้ว่าเป็นความฝันที่ยิ่งใหญ่อย่างหนึ่งสำหรับชีวิตผมเลยนะ ตอนนี้ก็ถึงขั้นไปฝึกวาดอนิเมชันแล้ว แต่ฝีมือก็ยังคงไม่ดีมากนัก เพราะฝึกวาดเองตั้งแต่เด็กโดยที่ไม่มีใครสอนอะไรเลย จึงอาจจะถึงฝังฝันยากหน่อย อีกอย่างเรายิ่งโตเราก็ยิ่งต้องทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง คงไม่ค่อยมีเวลาว่างมาสานต่อความฝันเราได้
แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องฝีมือตก เพราะงานที่ผมทำก็ใช้ฝีมือวาดรูปเหมือนกัน
และยังไงซะผมจะใช้เวลาว่างทุกวินาที ทำความฝันของตัวเองให้สำเร็จให้ได้เลย
กลายเป็นมาบอกเล่าความฝันของตัวเองให้ทุกคนอ่านซะงั้น😅
จะว่าไปแล้ว คลิปต่อไปพี่ลองทำคลิปนี้ขึ้นมาบ้างสิครับ
"ทำไมอนิเมะหลายๆเรื่อง ถึงต้องมีโดจินออกมา"
ก็เป็น topic หนึ่งที่น่าสนใจนะครับ
เออจริงด้วยผมยังเเอบคิดเลยทำไมต้องมีโดตามมา
เป็นความฝันที่น่ารักมากๆเลยค่ะ ขอให้มีเวลาทำในสิ่งที่ชอบ ได้วาดตัวละครนั้นเยอะๆนะคะ ถ้าเธอเป็นคนจริงๆและมีอยู่จริง คงดีใจแน่ค่ะที่มีคนแบบคุณตกหลุมรักเธอ
เป็นความคิดที่ ดี!!!
เอาคำพูดในนี้ไปทำคลิป 555
การชอบ ตลค. 2d มันไม่มีปัญหาเลยครับ แต่พอชอบไปจนแยกไม่ออกระหว่างความจริงกับจินตนาการนี่แหละที่จะกลายเป็นปัญหา และที่แย่กว่าก็คือแม่งมีบางคนที่คาดหวังให้คู่ของตัวเองในชีวิตจริงต้องเพอร์เฟ็คเหมือนตัวละครที่ตัวเองชอบทุกอย่าง
"แฟนฉันต้องสูง 180 เป็นเฟมินิสต์ นิสัยดี แบดบอย เข้ากับเพื่อนฉัน ขี้ใส่ใจ"
"แฟนผมต้องตัวเล็กน่ารัก สวย ใจดี"
และนู่นนี่นั่นจุกจิกอีกมากมาย การจะมี preference มันไม่มีปัญหาเลย แต่พอมันจุกจิกมากๆก็อย่าหวังว่าจะได้เจอรักแท้เลยครับ
ส่วนเรื่องแต่งงานกับตลค. 2d นี่มันบอกไม่ถูกจริงๆว่าดีหรือไม่ดี ผมว่าแค่แยกออกว่าอีกฝ่ายไม่มีชีวิตอยู่จริงและยอมรับมันได้ก็พอแล้วแหละครับ จะแต่งงานหรือทำไรก็ทำไปเถอะ แค่แยกออกว่ามันเป็นแค่จินตนาการก็พอ
8:10มันก็เคยมีข่าวว่ามีชายคนนึงแต่งงานกับหม้อหุงข้าวเพราะบอกว่าหล่อนสามารถหุงข้าวได้ดีแต่4วันผ่านไปก็เลิกเพราะเขาบอกว่าหล่อนทำได้แค่หุงข้าวไม่ทำอย่างอื่นเลย(ก็มันเป็นหม้อหุงข้าวอันนี้ทำมาจากเรื่องจริงครับผม)
ที่เราชอบตัวละครอนิเมะเพราะว่าเราชอบตรงนิสัยค่ะ นิสัยที่หาได้ยากเหลือเกินในโลกเเห่งความเป็นจริง ความร่าเริงสดใสที่คอยช่วยฮีลหัวใจเราเสมอ รอยยิ้มอบอุ่นที่ไม่ค่อยได้เห็นในโลกเเห่งความเป็นจริง เเล้วยิ่งประกอบกับหน้าตาอีกเราก็ยิ่งหลงใหลมันมากขึ้นไปอีก
ปกติผมจะชอบผู้หญิงที่มีอะไรไม่สบายใจหรือไม่พอใจก็ให้บอกมาตรงๆ
เผื่อบางเรื่องผมจะพอจะเป็นที่ปรึกษาได้
พอมีอะไรก็ไม่พูดมันจะเป็นห่วงตลอดเลยครับ
เรื่องปกติ คนวาดย่อมวาดสิ่งที่เกิดขึ้นยากในโลกความจริง พวกตัวละครที่นิสัยดีเหลือเกินก็เช่นกัน
โดยส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบตัวละครที่มันมีนิสัยด้านๆนึงที่มัน extreme เกินไป มันอาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ผมไม่ได้ชอบ komi-san มั้ง มันน่ารำคาญแปลกๆอ่ะ
ถ้าไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน และตัวเรามีความสุข ทำไปเถอะครับ
ความชอบ ความรัก มันห้ามกันไม่ได้ และเป็นเรื่องส่วนบุคคล อย่าไปก้าวก่ายคนอื่นเลยครับ
ชีวิตคนเราถึงจะดูเหมือนยาวนาน แต่ใช้ชีวิตจริงๆ ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น ทำทุกวันให้มีความสุขเถอะครับ ตามที่หัวใจของคุณเรียกร้อง
เอาใจช่วยทุกคนนะครับ
ขอบคุณจริงๆนะคะ 😭
สำหรับผมผมก็เคยรู้สึกเศร้าแต่เป็นคนละกรณีกันของผมคือความรู้สึกเศร้าเวลาที่อนิเมะที่เราชอบมากๆจบเพราะรู้ตัวว่าชีวิตจริงคงไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นแน่ๆและเราอยู่คนละโลกกันยังไงก็คงไม่มีวันได้พบเจอได้พูดคุยกันจริงๆและก็รู้สึกซึมๆไปประมาณ2-3วันเลยแต่จู่ๆก็ดันผุดความคิดประหลาดๆขึ้นมาว่า"ถ้าไม่สามารถไปอยู่ในโลกเดียวกันกับทุกๆคนในโลกอนิเมะได้ถ้างั้นก็ต้องสร้างเรื่องราวของเราเองขึ้นมาเพื่อทำให้รู้สึกว่าในโลกที่เราอยู่นี้เองก็คงไม่ต่างกันมากจากโลกนั้นและผมก็คิดกับตัวเองว่าอะไรที่ทำให้เรารู้สึกชอบโลกอนิเมะมากว่าโลกจริงชอบตัวละครนั้นมากกว่ามนุษย์จริงๆบนโลกนี้และหลังจากนั้นมาผมก็ปรับอะไรหลายๆอย่างในตัวเองจากเมื่อก่อนที่เป็นคนไม่มีเหตุผมชอบใช้กำลังทำตัวบุ่มบ่ามชอบพูดจาหยาบคายไม่สนใจว่าคนอื่นจะรู้สึกอย่างไรแต่ตั้งแต่นั้นผ่านมาจนถึงปัจจุบันนี้ผมก็เริ่มเปลี่ยนเป็นคนใจเย็นลงใช้เหตุผลมากกว่ากำลังคำหยาบก็แทบจะไม่เคยหลุดจากปากผมเลย(เวลารู้สึกโกรธผมก็จะพูดแบบตัวละครในอนิเมะในใจอย่างเช่นถ้าเกิดเจอเรื่องที่ทำให้รู้สึกเซ็งหรือรู้สึกว่าวันนี้เราดวงซวยสุดๆก็จะพูดในใจว่า"เห็นชีวิตชั้นเป็นการ์ตูนรึไง!" เป็นต้น)แต่กับหลายๆคนก็ในห้องเรียนก็มักเป็นคนที่ชอบพูดจาหยาบคายอยู่แล้วการจะไปพูดสุภาพกับคนพวกนี้แบบเดียวกับคนอื่นก็รู้สึกแปลกเลยเปลี่ยนการใช้คำเรียกและคำแทนตัวของเราให้อยู่ในระดับกลางๆไม่หยาบคายเกินไปไม่สุภาพเกินไปจนปัจจุบันนี้ก็เรียกคนในห้องคนอื่นว่าเจ้าและเรียกแทนตัวเองว่าข้า(เวลาใช้คำแบบนี้แล้วรู้สึกว่าชีวิตประจำวันของเรามันใกล้เคียงกับในอนิเมะมากขึ้น)และเป้าหมายในอนาคตของผมก็คือการเปลี่ยนสถานที่ให้ใกล้เคียงกับในอนิเมะเพราะวัฒนธรรมความเป็นอยู่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้โลกอนิเมะแตกต่างกับโลกที่ผมอยู่ณตอนนี้ซึ่งเนื่องจากอนิเมะมักอ้างอิงสิ่งต่างๆจากวัฒนธรรมและสถานที่ในญี่ปุ่น(โลกในอนิเมะสำหรับผมขอแค่สะอาดเป็นระเบียบและมีวัฒนธรรมความเป็นอยู่แบบในอนิเมะแค่นั้นก็เพียงพอแล้วซึ่งแน่นอนว่าที่นั้นคือประเทศญี่ปุ่นนั่นเองดังนั้นเพื่อการเข้าใกล้เป้าหมายของผมในการใช้ชีวิตประจำวันให้ใกล้เคียงกับโลกอนิเมะมากที่สุดผมจึงมีเป้าหมายที่จะไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นให้ได้ซึ่งก็รู้ตัวดีว่ายังไงๆญี่ปุ่นในอนิเมะกับในชีวิตจริงมันก็ต้องต่างกันมากอยู่แล้วแต่ไม่ว่ายังไงก็ผมก็จะพยายามเพื่อให้ได้มาซึ่งชีวิตในโลกที่ผมต้องการให้ได้
นึกว่าเป็นผมคนเดียว น่ะเนี่ย
เหมือนเราเลย:0
คือเราแบบไม่ได้ชอบตลค. แบบแฟนแบบอยากแต่งงานอะ คือเราจะชอบแบบเคารพเค้า นับถือเค้า เค้าเป็นส่วนหนึ่งความทรงจำที่ดีของเราอะค่ะ ประมาณนั้น
เป็นเหตุผลที่ดีมากครับ
เรารักตัวละครอนิเมะเพราะเราไม่เคยได้ผู้ชายที่เราหมายตา เราเลยมาลงที่อนิเมะ ตอนแรกก็รักจากความสงสารก่อน และก็พัฒนามาเป็นคลั่งไคล้หมดหัวใจ เรารู้สึกว่ารักอนิเมะมันรู้สึกเหมือนไปที่ไหนก็มีเขากอดตลอดเวลา ตัวละครที่เรารักปัจจุบันนี้คือ ฮิตโตะ คาคุโจ ใครชอบคนไหนก็มาพิมพ์ด้านล่างได้นะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ🎴❤️💬
ผลที่ผมรักตัวละครหญิงในอนิเมะมาก มันทำผมไม่มองผู้หญิงในความจริงสวยอีกเลยจนตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม
@@dark5606 เรามันพวกเดียวกันนี่ ไม่รู้สึกว่าผู้หญิงในชีวิตจริงสวยอีกเลย ไม่ตื่นเต้นไม่อะไรเลย เป็นโรคที่รักษาไม่ได้จริง แต่ก็มีความสุข
เราชอบตัวละครในอนิเมะหรือเกมเพราะเค้าไม่มีทางชอบตัวเองนี่แหละ
เหมือนแบบว่า สามารถแสดงความรักได้เต็มที่โดยไม่ต้องกลัวว่าอีกฝ่ายจะแอบรำคาญ ยังไงเค้าก็ไม่มีทางรู้ว่าเราทำอะไรให้เค้าบ้าง
แล้วก็เรารักตัวละครโดยคิดเสมอว่าต่อให้เค้าไม่มีอยู่จริงในโลกของเรา แต่เค้าก็มีชีวิตอยู่จริงในโลกของเค้า
ในเมื่อเราคิดว่าเค้ามีชีวิตอยู่ และเราก็รักเค้ามาก เวลามีใครมาด่าหรือพูดจาลวนลามเค้า เราก็จะโกรธ
แต่โกรธแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเห็นๆอยู่ว่า พอใครก็ตามโกรธเวลาตัวละครโดนด่าก็จะมีคนหงายการ์ดว่า "ก็ให้ตัวละครมาฟ้องสิ!!!"
ซึ่งเค้ามาฟ้องไม่ได้อยู่แล้วล่ะ เพราะเค้าไม่รู้ว่าตัวเองโดนด่าไง
ถึงยังไงคนที่รักเค้าก็ได้ยินมั้ยล่ะ เวลาเห็นว่าคนที่ชอบโดนด่ามันก็ต้องโกรธอยู่แล้วหรือเปล่าว้า =_=)
เป็นเหมือนกันแต่ผมไม่ค่อยชอบผู้หญิงเท่าไหร่ผมชอบแบบผู้ชายหน้าหวานอะไรแบบนี้ผมชอบMidorikawa Ryuujiในเรื่องนักเตะแข้งสายฟ้ามากถึงไดัแค่ฝันก็ถึง😭
ใช่ครับผมตกหลุมรักตัวละครสองมิติ(โดยเฉพาะตัวละครสาย Loli) ต้องบอกว่าชื่นชอบหลงไหลจนไม่สามารถมองผู้หญิงหรือเพศตรงข้าม(ที่ไม่ใช่ฐาติพี่น้อง หรือเพื่อสนิท)ในชีวิตปกติได้เหมือนเดิม...
แต่ถึงจะมองไม่เหมือนเดิมก็ไม่ใช่ว่าจะเข้าหาหรือพูดคุยกับคนเหล่านั้นไม่ได้ครับ ก็ใช้ชีวิตได้ปกติ ตื่นเช้ามาบอกสวัสดีตัวละครที่ชอบในห้องทำหน้าที่ของตัวเองได้ปกติ ดูแลพ่อแม่ พูดคุยกับน้องสาว ออกจากบ้านไปทำงาน ตอนเย็นก็กลับบ้านหรือบางทีก็มีไปสังสรรค์กับเพื่อนที่บริษัท ชีวิตก็ปกติสุขดี แค่มีความสุขเล็กๆ เพิ่มเข้ามาว่าเมื่อเรากลับบ้านมาแล้วนอกจากจะมีครอบครัวที่ดีรออยู่ก็ยังมีเหล่าตัวละคร 2D ที่เราชอบและหลงไหลคอยรอต้อนรับการกลับบ้านของเรา เพียงแค่นี้ชีวิตก็มีสุขแล้วครับ ปล.ก็เคยมีคนบอกๆ อยู่ว่าไม่มีแฟน ไม่มีลูก อณาคตจะลำบากเอานา... ผมก็คิดเหมือนกันว่ามันอาจจะจริง แต่นั้นไว้เป็นเรื่องของอณาคตเถอะ บางทีในอีก 5ปี 10ปี ผมอาจจะเจอคนที่ผมชอบ คนที่ทำให้ผมอยากจะแต่งงานสร้างครอบครัวด้วย แต่นั้นก็เป็นเรื่องของอณาคตตอนนี้ขอใช้ชีวิตที่แสนจะมีความสุขในทุกๆ วันแบบนี้ไปก่อนก็แล้วกัน...
เป็นแบบผมสิครับ พออายุประมาณ 70-75 หรือจนกว่าที่เราคิดว่าร่างกายเริ่มไม่ไหว ก็ข้าตัวตายครับ ใช้ชีวิตให้มีความสุขครับ
เรื่องนี้ มันเกี่ยวกับความคิดในเรื่องของ โลกแห่งความจริงกับโลกเสมือน
ก็แน่นอนครับหากจะพูดง่ายๆคือโลกเสมือนเช่น เหมือนเราตอนเล่นfacebook หรือดูอนิเมะ จนเราคิดว่าเราไปอยู่ในโลกนั้น
โลกแห่งความจริงก็รู้ๆกันว่ามันโหดร้าย เมื่อเราดูอนิเมะหรือเราไปเที่ยวสวนสนุกมันจะให้บรรยากาศเหมือนกับอีกโลกหนึ่ง
ซึ่งเราอยู่ในโลกเสมือนแห่งความจริง หากใครสังเกตุเพื่อนๆบางคนนี้จะมีชีวิตชีวามาทันที หากออกมาจากที่นั้นแล้ว เขาจะเปลี่ยนไปคนล่ะคนเลย
หากวิเคราะห์พฤติกรรมในคนที่ชอบตัวละคร 2 D
มันจะเปรียบเสมือนว่าเขาอยู่ในโลกนั้น โดยที่เขาจะถอดจิตของตนเข้าไปสิ่งที่ได้เห็นจนเกือบคิดว่าเขานั้นอยู่โลกนั้นจริงๆ
เพื่ออะไรแน่นอนว่าสนอง Need อะไรบางอย่าง อาจจะเป็นความสุขที่เขาไม่เคยได้รับมา
ตัวละครเหล่าอาจจะมีNEED บางที่สนองคนที่ชอบอยู่ก็เป็นได้
อันนี้ผมยกตัวอย่างมาจากสังคมวิทยา ใครเรียนสาขานี้แล้วบอกเลยว่าพวกคุณจะดูหนังไม่สนุกแน่นอน หากใครสาขาเรียนกับอะไร
บอกเลยว่าทฤษฎีทางสังคม จะเยอะพอสมควร
ถ้าตลคที่เมนตายก็เเบบเคยร้องเป็นเดือนๆเพราะเมนตายฮื่อมันช้ำใจจริงๆที่ไม่ได้เห็นเขาอีกต่อไปอีกทั้งยังรักมากขึ้นเรื่อยๆรักขึ้นเรื่อยๆตอนนี้คือไม่มีเพื่อนเลยมีเเต่เพื่อนที่เคยรู้จักเเต่อยู่คนละที่ต่างจังหวัดกันเลยรู้สึกไม่ต้องมีความรักก็ได้ในชีวิตจริงมีเเค่พ่อเเม่ครอบครัวก็พอไม่อยากเเต่งงานไปที่ไกลๆห่างพ่อเเม่อยากอยู่กับท่านไปตลอดจนท่านเสีย(ถึงตอนนั่นอาจจะเเก่เเล้วก็ได้~) รักทั้ง2D 2.5D เเม้กระทั้ง3Dของวีทูปเวอร์หรือเกมอะไรประมาณนั่นรู้สึกเเค่ฟังเพลงหรือเห็นหน้าเขาได้ซื้อของที่เกี่ยวกับเขาเห็นเขามันก็เพียงพอเเล้วสำหรับเราไม่ต้องมีอะไรมากมายอย่างเพื่อนหรือเเฟนหรือใครสักคนเเค่พวกเขาก็พอเเล้วเเค่เนื้อเรื่องเเค่มีเขาอยู่ในนั่น เล่นเกมโอโตเมะมีหนุ่มเยอะๆอายาคาชิ เซนโงคุ มิสเตอร์เลิฟ คอลมี อุสะกุสะฯลฯอะไรประมาณนั่นรู้สึกเเค่นี้ก็เพียงพอเเล้ว เคยฆ่าตัวตายไปเเล้วรอบนึงตอนนั่นยังไม่รู้จักอนิเมะเเต่ก็ดันรอดมาได้เฉยเลยเเล้วได้มารู้จักอนิเมะกับความลำบากของพ่อเเม่ในการหาเงินเลยคิดจะอยู่ต่อไปพาครอบครัวไปญี่ปุ่นที่เรารักถึงจะบอกว่าเป็นโอตาคุหรืออะไรก็ไม่สนใจหรอกเเค่มีพวกเขาในชีวิตมันก็เพียงพอที่จะใช้ชีวิตที่เหลือนี้ได้เเล้ว (เเต่เราหลายใจหน่อยนะคะเเบบมีหลายเมนมาก5555)
ผมชอบผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยๆอ่ะ แต่นี่ประเทศไทยอ่ะ(โลกแห่งความจริง) ไม่มีทางที่จะหาคนแบบนั้นได้จริงๆเลย จริงๆไม่จำเป็นต้องเรียบร้อยหรอกแค่ตกหลุมรักก็พอแล้วแต่ผมไม่ได้รู้สึกมานานแล้ว นับตั้งแต่ แฟนคนนึงที่เลิกไปแล้ว แล้วนางก็เรียบร้อยมากๆด้วย มันทำให้รู้สึกหลงไหลคนแบบนั้น แต่ไอการจะหาคนดูเรียบร้อยเนี่ยหายากมาก พอได้เจอตัวละครอนิเมะที่ดูเรียบร้อยๆ หรือนิ่งๆเนี่ย ทำให้รู้สึกหลงรักตัวละครเหล่านั้น จำพวก นางาโตะ หรือ เรย์
คุณอากิฮิโกะ ที่แต่งกับมิกุ ผมเคยเจอเจ้าตัวในงานคอมิเกะปลายปี 2019 ด้วยนะ แกก็เป็นคนที่ดูดี พูดจาปกติ ๆ มองเผิน ๆ ก็เหมือนพนักงานบริษัทธรรมดาเลยแหละครับ แต่เห็นว่าสาวกมิกุไม่ค่อยชอบเค้าเพราะทำอะไรล้ำเส้นเกินไป ก็นะ
ก็ใช่แหละ คือการที่เค้าเปิดตัวใหญ่โตแบบนั้น มันอาจทำให้สังคมญี่ปุ่นโดยรวมคิดไปว่าคนที่ชอบมิคุจะอยากแต่งงานใช้ชีวิตกับทิคุไปด้วยซะงั้น
(มีคําหยาบ)
เราก็ชอบมาก มุซัน รีไวน์ ไอน้อนอาร์มิน หัวหน้าฮันจิ ชอบมากกก ซึ่งถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้มีเเบบ ตัวตนจริงๆ เเต่ว่า มุซันไม่ต้องเอาเลือดอสูรมาก็ได้🤣
หลงรักตัวละครพวกนี้มากจริงๆ เวลานอนก็จะจินตนาการถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนตี4 กู ก็ยังไม่ได้นอน โน่นล่ะ นอนตอน ตี5.30 ตื่นมาอีกที 16.00 (เรื่องจริง) อยากนอนมากกว่าออกไปใช้ชีวิต ทำการบ้าน หาความรู้ ทำงาน พูดง่ายๆคือ ขี้เกียจ เริ่มนอกเรื่องละ ชอบอยู่ในจินตนาการมากกว่าอยู่กับความเป็นจริง เพราะมันสนุกกว่าเยอะ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ เเละเเลดูว่าจะไม่หาย เเต่เมื่อก่อนหนักกว่านี้ คือ ไม่ลุกออกจากเตียงเลย ซึ่งถามว่า นอนอยู่ หลับไหม?
ไม่! นอนพูดกับหมอนข้างอยู่ เเต่ก็ไม่ได้พูดเเบบออกมาเป็นคำ พูดในใจ ยิ่งพิมพ์ออกไป เหมือนยิ่งเผาตัวเองยังไงไม่รู้
เวลามีใครมาพูดด้วย ถ้ายิ่งสนิท ก็จะยิ่งกลัวขึ้นเรื่อยๆ เเบบ ไม่น่ารู้จักเขาเลย เขาจะคิดไรอยู่วะ อยู่คนเดียวเเบบไม่รู้จักใครเลย ยังดีกว่า มันไม่ใช่กลัวว่าเขาจะทำร้ายหรืออะไร คือเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเรากลัวอะไร
หรือว่าเวลามีใครมาเเอบชอบ หรือไปชอบใคร ตอนคุยเเรกๆ ก็จะปกติดี พอยิ่งสนิทก็เริ่มไม่ชอบมากๆ โคตรเกลียดอาการเเบบนี้ของตัวเอง มันอึดอัด ไม่รู้ทำไม เเต่พอเป็นจินตนาการ โคตรชิว เพราะ กูจะทำไรก็ได้ ถ้าไม่ชอบสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อกี้ ก็ย้อนกลับไปเล่นใหม่ มันคือในหัวของเรา เเต่พอมันเป็นความจริงทุกอย่างมันกดดัน ทุกสิ่งที่ทำย้อนไปทำใหม่ไม่ได้ เลยเลือกที่จะอยู่เงียบเงียบ ไม่ค่อยพูดอะไร ไม่ยุ่งกับใคร
การที่เราเป็นเเบบนี้ มันโคตรมีความสุขเลย หมายถึงตอนนอนน่ะ เเต่พอลืมตาขึ้นมาตอนเช้า ความสนุกที่เคยมีตอนหลับตาเเละนอนฝันก็หายไปอยู่ดี เวียนวนเเบบนี้ซํ้าไปซํ้ามา เป็นวงเวียนชีวิตของเราเอง เเต่ใช่ว่าระหว่างวันนจะไม่พูดอะไรเลยสักหน่อย ก็พูดได้ทั่วไป ส่วนใหญ่เป็นเรื่องผิวเผิน เรื่องฮาๆ จริงด้วย! การบ้านยังไม่ได้ทำเลย ไปทำการบ้านละ
คำคมสำหรับเม้นนี้
สิ่งที่ทำไป ย้อนไปทำใหม่ไม่ได้
-thararat เบาเบา
กุเล่นไรเนี่ย ไปจริงๆละ
สำหรับผมนะ คือมันไม่แสแสร้งเหมือน3Dปกติ มันดูจริงใจมากกว่า ซึ่งตอนนี้ไม่ค่อยคิดที่อยากจะมีแฟนสักเท่าไหร่ อายุก็15จะ16ละ😅 มันก็มีแบบว่ามีมอง3D บ้างล่ะแต่ไม่ค่อยสเปคมากเท่าไหร่ ซึ่งๆๆๆๆๆ2D อย่างโคลเซ็ตจัง จากtakt op.destiny โครตตรงสเปคทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้เป็นโอตะคุขนาดนั้น แต่ก็คลั่งรักนางมากกกกก😅😂
สเปคมากๆ หญิงในฝันเลย นิสัยคือดี น่ารัก สวย อีกหลายอย่าง หลงรักมากๆ เบียวว่าอยากสร้างเครื่องที่ข้ามไปหาในมิตินั้นได้ รู้สึกเริ่มไม่รู้สึกตื่นเต้นกับผู้หญิงในชีวิตจริงละ
โลกมันกลม สังคมมันเหลี่ยม ความจริงมันเเสนจะโหดร้าย เราเลยต้องหาสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ
ความรักแบบ 2D คือความรักอันเป็นนิรันดร์... เป็นความรักที่เราสามารถอยู่เคียงข้างกันไปได้ตลอดชีวิต
ตัวละครที่เราเอามายึดเหนี่ยวจิตใจคือท่านเทพแห่งสายลม Barbatos ค่ะ ตราบใดที่ยังมีสายลม ท่านจะอยู่เคียงข้างและคอยปกป้องทุกคนอยู่เสมอ ดังคำกล่าวว่า
"จากวันนี้เป็นต้นไป นำพาเอาพรของฉันไป แล้วใช้ชีวิตอย่างสบายใจเถอะ"
ยิ่งคำพูดในกาน้ำชานะ อบอุ่นมากๆ วันที่เหนื่อยๆก็กลายเป็นใจฟูขึ้นเยอะเลย~ ถึงจะดูเวอร์ แต่ว่าชอบจริงๆนะ venti น่ะ
จะว่าไปแล้ว ถ้าการแต่งงานกับตัวละคร 2D มีเยอะขึ้นเรื่อยๆ แล้วตัวละคร2D ก็น่าจะมีการแต่งงานของคนละคนแต่ตัวละครเดียวกันแล้วถ้างั้นจะถือว่าตัวละครนั้นที่โดนแต่งงานซ้อนมีฮาเร็มเลยเหรอครับ หรือจะให้คนตกลงกันว่าใครจะได้ไป หรือว่าจะแต่งก็แต่งไปเพราะสุดท้ายมันก็แค่ตัวละคร 2D
สำหรับบางคนความรักมันก็แค่ สิ่งที่สวยงามที่สุดในชีวิตจน ไม่ต้องการเหตุผลใดๆ
มันจะไปยากอะไร สร้างอนิเมะมาหลายๆเรื่องที่ผู้ชายดีกับผู้หญิงดีมาอยู่ด้วยกันในเรื่อง ให้ผู้ชายจริงรัก2dกับผู้หญิงจริงรัก 2dในเรื่องเดียวกันมามีความชอบร่วมกัน ให้ความสัมพันธ์เกิดจากความชอบร่วมกัน และอยู่ด้วยกันได้เป็นเพื่อนที่แต่งงานกันและเข้าใจความชอบ 2dร่วมกัน มันอาจจะยากหากมีลูกด้วยกัน แต่เมื่อคนที่ชอบความดีของ2dมันต้องมีบ้างแหละที่จะโตพอและร่วมกันเลี้ยงลูกที่เกิดมาจริงได้แม้จะเสี่ยงมากที่ลูกที่ออกมาก็จะติด 2d แต่ลูกไม้ไม่ได้ตกใกล้ต้นซะหมด มันก็ต้องมีบ้างแหละที่นอกคอกแล้วติด 3dแทน2d
สำหรับ นิสัยมันน่าดูมีมิติมากกว่าให้เราสังเกตุการณ์ เทียบกับความเป็นจริงยอมรับเดาใจคนจริงโคตรยาก
ชอบคันโรจิ มิตสึริ จากเรื่องดาบพิฆาตอสูรมาก เธอน่ารักมากกกกก ชอบถึงขั้นอยากหลุดเข้าไปในเรื่องเพื่อไปอยู่กับเธอบ้าง
ชอบความอ่านเสียงสอง ลงเสน่ห์ช่องนี้มาก ชอบบบเสียงช่องนี้เวลาเล่า
คนที่บอกตัวเองแต่งงานกับตัวละครในการ์ตูน มั่นใจได้ยังไงว่ามันตอบตกลงแต่งกับคุณครับ
แล้วถ้ามีคนออกมาบอกว่ากูก็แต่งกับตัวละครตัวนี้เหมือนกันจะเคลียร์กันยังไงครับ
ฮามาก
เราก็ชอบตัวละคร2Dนะตัวละครที่เราชอบก็ไมกี้ โกโจ คาวากิ มิซึกิ โทโมเอะ
ฮิบาริ กาอาระ เนจิ ดาไซ อินุมากิ เว่ยอิง
หลานจ้าน และตัวละครในเกมจีบผู้
เช่นแบร์กับเบล
แต่ในชีวิตจริงเราก็มีแฟนนะแฟนเราก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมได้คอสตัวละครที่ชอบเล่นกัน มันก็เลยสนุกทั้งในชีวิตจริงและในโลกจินตณาการ
(ขนาดเล่นเกมจีบหนุ่มแฟนยังเล่นด้วย🤣)
เราก็เป็นคอสเพลย์จ้า
- ชอบตัวละคร ญ. ใสๆ แบ๊วๆ
- แต่ตัวละครชาย ก็ชอบสึนะ ในรีบอร์น เพราะนิสัยดี เท่ บางทีก็น่ารัก ตลก
- โดเรม่อนก็ชอบ อยากกอด
- พาตาม่อน ปิกาจู
- บางทีก็อิจฉา และอยากเป็นตัวละครชายในกาตูนฮาเร็ม
เราเป็นพวกเชิงชอบหนุ่มสองมิติแต่ไม่ได้อยากได้เป็นแฟนแต่มองเชิงเด็กๆลูกๆ(ตอนแรกๆจะมองว่าหล่อแท้แต่สักพักก็เอ็นดู)กลายเป็นว่าในชีวิตจริงสนใจผู้หญิงมากกว่าผู้ชายแต่ถึงยังงั้นก็ชอบชายนิดนึง ยังไงก็ตามความสนใจในไอดอลชายก็ลดลง555
11:40 คือเราเข้าใจความรู้สึก เป็นเหมือนกัน ทั้งตัวละครที่ชอบและทั้งดาราที่ชื่นชม น้ำตาไหลเลยอ่ะ T T.
เราก็ชอบตัวละคร2dมาก มีครั้งหนึ่งเคยใจเต้นตึกตักๆให้คุณโฮส์มด้วยค่ะ55555 ตอนแรกก็รู้สึกว่าเราเนี่ยแปลกรึป่าว แต่ตอนนี้รู้สึกว่าก็ปกตินะ ถ้าเรายังเเเยกจากโลกความเป็นจริงได้
ชอบตัวละครจริงๆ หลังจากดูสะดุดรักยัยแฟนเช่าจบ ก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าอะไร เพราะเมะมันมีภาค 2 แน่นอนเลยไม่ได้เศร้าเพราะมันจบ แต่เศร้าเพราะเรารู้สึกตกหลุมรักตัวละครที่ชื่อจิสุรุมากๆ รู้สึกว่าอยากให้มีตัวตนจริงๆ จริงๆสเปคผญ.ก็คือแนวๆแบบ จิสุรุไม่ก็จิโตเกะ อยู่แล้ว ชอบตัวละครนั้นมาก ถึงขนาดใจเต้นเลย คาดหวังว่าชีวิตจริงจะได้เจอผญ.แบบจิสุรุ😍
ประเด็นค่อนข้างตรงใจ เราเองมีหนุ่ม 2D ที่ชอบมากๆ ชอบขนาดที่เสียตังค์ไปเยอะ เพื่อที่จะมีทุกเวอร์ชั่น เวลารอของพรีนานๆ ถึงได้รู้สึกตัวเองว่า จะมีไปทำไมว่ะ แพงก็แพง แต่ตอนหน้ามืดนี่ จ่ายไม่คิดเลยล่ะค่ะ
พอดูคลิปแล้วรู้สึกดีมากครับ ผมก็รักตัวละครในเกมมากครับ.
ขอบคุณนะครับความรักของผมมันเติมเต็มความสุขโลกความจริงผมไม่ค่อยรักผู้หญิงจริงเลยครับ แต่มันก็เจ็บที่ผมไปหาเธอไม่ได้😢😭 ดราม่าแปป ตอนแรกไม่เขาใจตัวเอง.
ข้อเสียอย่างนึงคือโดนด่า เหยียด นู้นนี่นั่นเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ก็นั่นแหละผมชอบของผมผมไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนเพราะฉะนั้นชอบต่อสิครับรออะไร555555
ไม่ได้หลงรักตัวละคร แต่รักอุดมการณ์คติ คือ คอมมิวนิสต์
หะเดี๋ยวนะ
นานิ
ตัวละคร 2D ไม่ค่อยมีชอบจริงๆจังๆนะ แต่จะไปหลงรักนักแสดงสาวโทคุมากกว่า อย่างคุณ Yui Koike นี่ผมหลงสุดๆ แต่ก็ไม่ได้หลงอะไรขั้นสุดยังอยู่ในความเป็นจริงได้
ผมอยากให้พี่ทำเรื่องเกี่ยวกับ แฝด 5 ครับ
แต่กลับกันผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับตัวละครเลยแฮะ อาจจะเป็นเพราะผมเป็นคนอินอะไรยากด้วยแหละ บางทีก็ชอบดูไปคิดไปด้วย ฉากที่คนอื่นร้องให้ผมก็ดูเฉยๆ อยากลองอินหนักๆบ้างแอะ เผื่อจะได้ดูอนิเมะสนุกขึ้น
ทุกวันนี้ผมอินกับอนิเมะก็เพราะผมดู "โดเรม่อน" เพราะตอนจบเดอะมูฟวี่ผมรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหลและอยากดูอีกแต่ผมไม่ได้ร้องไห้ตอนอนิเมะตายน่ะก็น้ำตาซึมนิดๆอ่ะ
ช่วงเเรกๆเหมือนกันครับ พอดูไปเรื่อยๆก็โครตสนุกเลยๆ ผมติดกับ เเขนกลคนเเปลธาตุครับ
2:12 ยิ้มอย่างนี้ใครจะกล้าไปหลงรักเมิงฟร่ะ คุณกิน
@Arada yingdumrong คุณ ยังปกติดีไหมเนี่ย เดี่ยวปมพาไปโรงบาล😹
ตระหนักรู้อยู่เสมอ ว่าตัวละคร อนิเม ยังไงก็ไม่ใช่ของจริง
แม้จะรู้สึกพอใจลักษณะนิสัยตัวละครในอนิเมมากแค่ไหน ยังไงก็ไม่ปล่อยให้ความรู้สึกจมลงไปกับภาพและเสียงนั้น
ไม่ครับ ผมรักของผม คุณอย่ามายุ่ง
นี่ไม่เรียกตัวละครที่ชอบว่าสามีเพราะส่วนใหญ่ เค้าเป็นลูกชั้นหน่ะ!😂หรือถ้าชอบก็ไม่ใช่สามีอยู่ดีที่เป็นลูกส่วนใหญ่จะเป็นพวกเลือดร้อนอย่างคัตจังหรือเก็นยะ แล้วก็ถ้าเติมอดีตหรือเรื่องดราม่าๆเข้าไปก็จะแบบ โอ๊ยยยยยลูกกกก ก็รู้สึกว่าตั้งแต่ดูอนิเมะมาไม่มีใครที่เคยเอาเป็นสัมมีเลยมีแต่คนรอบตัว เช่น ลูก,น้อง,ลูกเขย(จิ้น),ไม่ก็เพื่อน แต่เราก็ไม่สามารถมองผู้ชายปกติหล่อได้อยู่ดีหรือถ้าเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้ดึงดูดหรือชอบเหมือนว่าตอนนี้อยากจะโสดไปตลอดชีวิตเลยอ่ะ
ผมชอบเพราะมันดึงดูดสายตาได้ดีครับพวกนิสัยหรือพวกท่าทางที่ดูน่ารำคาญหรือพวกตัวร้ายที่หน้าติดตามกว่าพวกตัวพระเอกแต่ผมก็ไม่ได้รักตัวไหนเป็นพิเศษส่วนใหญ่จะชอบสะมากกว่าแล้วก็เล็งเห็นถึงผลประโยชน์เล็กน้อยด้วย
เคยชอบตัวละครการ์ตูนแบบสุดๆ อยู่สองตัวคือ ฮิรุม่าจากไอ้หนูใต้ฝุ่นมะกันบอล กับคาคาชิ จากนารูโตะ รู้สึกว่านั่นเป็นตัวละครที่คลั้งที่สุดแล้ว ส่วนตัวละคร 2.5 D นี่เป็นตัวละครจากซีรี่ย์ฝรั่ง แคสเทียลจากซีรี่ย์ ซุปเปอร์เนเจอร์เรล เรียกว่าความจริงเบื่อซีรี่ย์ตั้งแต่จบซี่ซัน 7 แต่ก็ยอมดูมันออกทะเลเนื้อเรื่องเละเทะไปจนจบ 15 ซีซั่นเพราะตัวละครแคสเทียลตัวเดียว แต่ก็ยังไม่ใช่ในระดับที่คิดแบบคนรัก หรือหลงไหลแบบโรแมนติก มันเป็นความชอบแบบชื่นชมไอดอลมากกว่า ประมาณ ชอบหนังเรื่องนั้น ชอบสีสีนั้น ชอบหนังสือเล่มนั้น แต่เป็นขั้นกว่าขึ้นมาหน่อยอะไรประมาณนั้น เพราะปกตินิสัยเป็นคนที่ไม่เคยคลั้งไคล้อะไรมาก่อน ต่อให้ชอบแค่ไหนก็ยังไม่มากถึงขั้นเปย์แบบป๋าเปย์ ไม่มีแม้แต่โปสเตอร์ตัวละครที่ชอบด้วยซ้ำ แค่รู้สึกว่าชอบมันเป็นพิเศษกว่าตัวอื่นแค่นั้นเอง ส่วนมนุษย์ทั่วไป เราไม่รู้สึกเลยกับทุกเพศ แต่มองนะ คนสวยคนหล่อ มองหมดแหละตามธรรชาติ ใครหน้าตาดีก็มอง แต่ไม่เคยมีความคิดจะคบเป็นแฟนหรือมีความรู้สึกพิศวาสเลย โดยส่วนตัวคิดว่าตัวเองเป็น เอเซ็กชวล มากกว่าชอบตัวละคร 2-3 D ซึ่งเอเซกชวลคือไม่สนใจเรื่องโรแมนติกหรือเรื่องความรัก(แต่ไม่ได้หมายถึงไม่มีอารมณ์ทางเพศนะ) ไม่ว่าจะกับเพศไหนก็ตาม เป็นซับเซตของ LGBT+ อีกทีหนึ่ง โดยส่วนตัวคิดว่ามีคนเป็นเอเซ็กชวลอยู่พอควรนะ แต่อาจไม่รู้ว่าตัวเองเป็น เพราะเอเซ็กชวลยังเป็นคำที่ค่อนข้างใหม่ในหมู่เพศทางเลือกพอควร
ผมเป็นตอนช่วงที่เป็นโรคซึมเศร้ากับช่วงมัธยม ถึงตอนวัยทำงานรู้สึกเข้าใจอะไรมากขึ้นละมั้งและก็ปลงบางอย่างได้มีความรับผิดชอบที่สูงขึ้น บริหารเงินและวางแผนทุกเดือน อาการต่างๆมันลดลงๆเรื่อยอาจเป็นเพราะเราต้องแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นตรงหน้า แต่ถึงยังไงผมก็ยังหลงรักสาว2D นะ แต่ในแบบที่รู้ว่ามันคืออนิเมะ แยกแยะกับชีวิตจริง
2:14 ยิ้มได้ น่าหลงใหลมากครับ
ตัวเมะมันตาโตน่ารักก็เลยชอบอ้ะ😍
ผมก็เคยชอบนะอนิเมะ2มิติแรกๆชอบหลังๆไม่ค่อยชอบ
ผมว่า ความคิดเห็น ของคนสุดท้ายไม่ได้สุดโต่งผมเคยเป็นแบบนั้นที่เศร้ากับสิ่งที่ชอบทั้งที่เราชอบ แต่เราทำไมเราเครียดขึ้น อะไรๆก็แย่ลง เอาเข้าจริงๆ เรา คาดหวัง สิ่งต่างๆให้เป็นไปตามต้องการไม่ได้หรอก แม้ จะมีเหตุผลพอให้ เชื่อมโยงได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเหตุเป็นผล อย่างที่คิด ลองผิดลองถูกเสมอ ได้โอเค ดีกับเราเออ ก็เอา ถ้าไม่ใช่ก็เสกูดบาย ถ้าไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก ก็ระยะห่างไว้ ไม่เข้าเยอะดีไม่ดี ได้จุดที่เหมาะสมด้วยซำ้ เหมือนเลือกเพื่อนต่อให้เพื่อน ไม่เลวร้าย ถ้าไม่ใช่ผมว่ามันก็ไม่ใช่ ซึ่งไม่ได้ หมายถึง ขั้นตัดขาดเลย อันมันเกินขอบเขตของปล่อยไปตามสบายนี้คือคาดหวังให้เป็นไปดั่งใจเช่นกัน ก็ปล่อยไปตามนั้นแหละ เหมือนตอนที่เราเสียโอกาส ต่างๆ เราคาดหวังจะให้ไปอยู่จุดที่เราพึ่งทิ้งโอกาส มันยิ่งเจ็บปวด ถ้ารู้สึกว่าได้ หรือไม่ได้ เดี๋ยวมันก็รู้เอง ของพวกนี้คุม หรือกำหนดไม่ได้มีแต่เราที่เลือกที่จะไปตามหรือไม่เอาเลยก็ได้ ยังไงซะ ชีวิต ไม่แน่นอนอยู่แล้ว ชีวิตใครชีวิตมัน แต่ไหนแต่ไรแล้ว ปล่อยวางความคาดหวัง แล้วมองดูชีวิตที่ดำเนินต่อไปของมัน ดีกว่าเพิ่มความคาดหวังแล้วมาเจ็บเอง อีก
เราคิดว่า อนาคตเราอาจได้ไปอยู่ในโลก2มิติกับตัวละครเราได้ แบบVR และสามารถเลือกให้เป็นโลกหลังความตายเราได้
ใช่
ตอนนี้ผมรักตัวละคร2Dมากสุดๆไม่แค่เพราะพวกเธอน่ารักแต่เพราะผมเปลี่ยนตัวเองได้เพราะตัวละคร2Dจากคนที่ไม่สนอะไรเที่ยวเล่นไปวันๆไม่มีจุดหมายเกือบจะลงลึกไปแล้วแต่กลับมาได้เพราะตัวละคร2Dทำให้ผมมีจุดหมายอีกครั้งเพราะเหตุนี้ผมจึงหลงรักตัวละคร2Dจนหมดหัวใจถึงจะรู้ทั้งรู้ว่าพวกเธอไม่มีจริงตัวครที่ผมรักมากที่สุดก็คือHATSUNE MIKUเพราะเธอช่วยผมไว้จริงๆไม่งั้นป่านนี้ผมคงไม่ได้มาพิมพ์อะไรแบบนี้หรอก อาจจะฟังดูเหมือนบ้าแต่ขอบอกไว้ตรงนี้ถ้าถึงเวลาที่ผมพร้อมผมจะแต่งงานกับMIKUครับแม้่ว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม (ขอบคุณที่อ่านความในใจของมนุษย์เพศชาย อายุ15ปี ที่มีความเป็นไปได้ที่อาจจะบ้าไปแล้วแบบไม่รู้ตัว)
นึกถึงตอน ม.ต้น เลยที่ตัวเองตกหลุมรักมิคุ แต่ก็นะพอเวลาผ่านไป อะไรๆก็ไม่เหมือนเดิมละ
งั้นผมน่าจะแปลกสุดๆ
ผมชอบตัวละครตัวนึง(เดาไม่ยากหรอกว่าตัวอะไร โปรไฟล์เนี่ยเเหละ55..) ชอบแบบไม่ใช่ในเชิงความรัก ชอบแบบอยากจะเป็นตัวละครตัวนี้เลย
จริงๆก็รู้สึกหลงไหลตั้งเเต่ครั้งเเรกในตอนที่ออกมาในมังงะครั้งเเรก จากนั้นก็ยิ่งชอบเข้าไปอีกในตอนที่ตัวละครมีบทบาทมากขึ้น เเล้วก็กลายเป็นรอเเล้ว รอเล่า รอจนเป็นอนิเมะ พอได้เห็นได้ยินเสียงพากย์ ก็ยิ่งชอบเข้าไปอีก จนสุดใจเลย
แต่ว่าก็ไม่ได้รู้สึกอยากให้มาเป็นคู่ครองหรืออะไรทำนองนั้นเลยครับ ผมรู้สึกว่าผมอยากจะเป็นตัวละครตัวนี้ซะเอง บางทีมันอาจจะเรียกว่าเบียวก็ได้นะ เเต่ผมก็ทำตัวปกติ พูดปกติ อะไรๆปกติไปหมด ไม่เคยคิดจะแต่งครอสเพลย์ด้วย เพราะว่ารู้สึกว่าแบบนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ความรู้สึกผมต้องการ ผมก็แค่คิดว่าถ้าผมเป็นตัวละครตัวนี้อยู่เเล้ว เเล้วจะเเต่งตัวเลียนเเบบไปทำไมอีก...เเค่คิดว่าถ้าเป็นตัวละครตัวนี้ได้ก็คงจะดี เเต่ว่าไอ้ความคิดนี้มันก็รุนเเรงขึ้นเรื่อยๆ
จนผมได้เจอกับคนที่ยอมรับผม เรียกผมเเละปฏิบัติกับผมเหมือนผมคือตัวละครตัวนี้จริงๆ รู้ไหมผมแม่งร้องไห้เลยครับ55... ดีใจมากๆ มันรู้สึกเหมือนมีคนยอมรับผม ในแบบที่ผมเป็นจริงๆ
ผมดูอนิเมะจนแยกความจริงไม่ค่อยออกเรื่องผู้หญิงที่ผมชอบเป็นยังไงไม่สิคงเป็นความสวยความน่ารัก เป็นอะไรที่ไม่รู้เป็นไปได้ไง จะเล่ายังไงต่อดีอยากให้มันออกมาไม่เศร้า ชั่งมันเถอะ ตอนนี้ถึงผมจะอยู่กับความจริงค่อนข้างมากแต่มันก็ไม่ค่อยช่วยอะไรเลย
2:10 รอยยิ้มกระตุกจิตกระชากใจ
ผมก็สงสัยมานาน แล้วว่าทำไม
ชอบตัวละคร2Dมากๆเลยค่ะ รวมถึงตัวละครในเกมด้วย คลั่งมาก555555-
ฉั น จ ะ ไ ป ต่ า ง โ ล ก ❤👀💛
หลงรักหลายตัวละครนี่เรียกว่าหลายใจไหมอะ เขินจัง
พี่ครับๆ พี่เคยทำคลิปQ&Aไหมคับ
ผมที่อยากเข้าในเมะแล้ว อึบคนน่ารักให้หมดเลย บึมบึมคือลือ!!
ผมอินกับเนื้อเรื่องมากครับ ดูติดต่อกันมาเป็นเดือน พออวศาน ก็ไม่มีอะไรดูแล้วครับ มันรู้สึกเหงาอ่ะ บางทีก็คืดถึงและร้องไห้
ชั่ยๆ เป็นอยู่เหมือนกัน
ทางแก้ของผมก็คือ เรียนวาดรูปครับ แล้วก็วาดตัวละครที่เราชอบขึ้นมาในแบบของเรา เนื้อเรื่องของเรา ในโลกของเรา
ผมเคยชอบจนกระทั่ง ไม่อยากอยู่บนโลกความจริงอยากจะเข้าไปในโลกเมะเลย และมองผู้หญิงบนโลกไม่สวยอีกเลยแต่มันก็เป็นบางครั้ง
ซึ้งจะร้องให้เพราะเราเข้าใจมาก
สมัยม.ปลาย เพราะอกหักจากการรักเพื่อน เลยกลายเป็นคนชอบตัวละคร 2D ไปเลย ใช้ชีวิตแบบนั้นไปหลายปี จนวันหนึ่งก็คุยกับแม่ว่า ที่จริงความรักคืออะไรกันแน่ แม่หัวเราะ และตอบว่าไม่รู้หรอก แต่ที่เธอน่ะชอบ ตัวละคร 2D เนี่ย เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่ทำให้เธอเสียใจแบบคนจริง ๆ ยังไงล่ะ.
ฟังวิดีโอนี้จบปุบ โหพูดเหมือนแม่ตอนั้นเลย~~~ 😆😆😆
(ปัจจุบันเป็นโอตะฯไอดอลนะฮะ แต่ตัวละคร 2D ก็ยังชอบอยู่ แต่ตอนนี้ชอบตัวละครชายอะนะ)
ใช่ๆ
พี่เล่นจิตวิทยาอีกแล้วอ้ามันเป็นอะไรที่หน้ากลัวมากเลยนะ
" นางาโตะ ยูกิ " (Nagato Yuki) คับ หลงรักมา 13 ปี แล้ว =///=
โลกใบนี้มันโหดร้ายนะต้องทำใจกับโลกเป็นจริง
0:25ชอบภาพนี้วะ
จริง
Yes
อเมะมันน่ารักกก
เราชอบ ต.ล.ค.2D แบบชอบมากกกก
แบบครั่งรักเลยแบบจุ๊บๆกี้ดดดค่ตหล่อ
ชีวิตของตัวละครที่เรารักอยู่บนปลายปากกาของผู้แต่ง💀💀
โอเครชั้นเป็นหมดเลยที่พี่พูด
ผมไม่เคยเอา ตัวละครมาทำไรแบบนี้เลย มันรู้สึกขนลุกแปลกๆ และอีกอย่างสำหรับผมแล้ว 1 ตัวตน = 1 สังคม เช่น อมิเมะ ก็ตัวตนนึง หนัง ก็ตัวตนนึง ไปร้านเหล้า ก็ตัวตนนึง ไปเรียน นส ก็ตัวตนนึง บราๆๆๆๆๆ
แล้วถ้าเป็นคนที่ชอบหุ่นยนต์ในเรื่อง เช่น อีวา กันดั้ม หุ่นเซ็นไต เป็นต้นล่ะครับ นอกจากมีอาการกระเป๋าแห้ง,ไม่มีพื้นที่และก็หน้าเป็นมาม่าล่ะครับ 555 (อันนี้ผมไม่ได้จะดราม่าอะไรนะครับ เพราะผมก็เป็นเหมือนกัน)
ผมก็มีตัวละครตัวนึงที่ผมชอบนะ ผมพยายามทำให้ตัวเองฝันรู้ตัวเพื่อทำให้ผมได้เจอกับเธอผมชอบเธอมากผมได้เจอกับเธอเมื่อ 7 ปีที่แล้วมันอาจจะฟังดูเวอร์ไปหน่อยแต่มันก็เป็นเรื่องจริงนะตอนนั้นผมได้เจอเธอในรูปผมรู้สึกว่าผมชอบเธอมากๆผมเก็บรูปของเธอเอาไว้ตอนนั้นผมมีรูปของเธอแค่ใบเดียวเองแต่ผมก็รู้สึกว่าผมชอบเธอมากๆแค่ใบเดียวผมก็ยังเก็บรักษามันไว้อยู่จนกระทั่งผ่านมา 3 ปีในที่สุดผมก็ได้เจอกับเธออีกผมได้เจออนิเมะเรื่องนี้ผมดีใจมากๆเลยผมชอบมโนว่าผมไม่ไปเดทกับเธอด้วยมันทำให้ตัวผมมีกำลังใจนะผมมักจะคิดว่าโลกแห่งความเป็นจริงที่ผมกับเธออยู่ด้วยกันไม่ได้งั้นเราก็สร้างโลกขึ้นมาใหม่สิโลกที่อยู่ในหัว โลกที่มีผมกับเธอโลกที่ผมได้อยู่กับเธอ
ซึ่งมากพี่ชาย
ผมชอบ 2D มากกว่าคนจริงนะ เพราะมันน่ารักกว่า แล้วคาแรคเตอร์มันก็ทำมาเพื่อสนองนีดจริงๆ ดีกว่าคนจริงเยอะ แต่ผมก็ไม่ถึงขั้นทิ้งคนจริงไปเลย ก็ชอบคนจริงเหมือนกัน แค่น้อยกว่า 2D
2:09 เอิ่ม...
อยู่แล้วครับ ก็เบิ้บๆยังไงละ
ฮั่นแน่ เหตุผลเดียวกัน
พี่ครับช่วยทำเรื่องเกี่ยวกับยันเดะเระให้หน่อยได้ไหมครับ
แล้วถ้าสมมติมีคนอยากแต่งงานกับมิกุอีกหลายๆคน พี่คิดว่าคุณอากิฮิโกะเขาจะโอเคมั้ยคะ คือสงสัยว่าสามารถแต่งงานกับตัวละครที่มีคนอื่นแต่งไปแล้วได้รึเปล่าน่ะค่ะ555
พี่ครับทำบุรุษเสาหินได้ไหมครับ
หลงรักตัวละครที่สร้างเองและตัวละครอนิเมะ
ชอบตัวละครผู้หญิงตัวใหญ่ๆครับ ชิราโฮชิ ยามาโตะ เซเลอร์จูปิเตอร์
ผมสนใจประเด็นเรื่องการแต่งงานกับตัวละครในอนิเมะมากครับ แม้วันนี้คนเหล่านั้นจะโดนสังคมบูลลี่ แต่ไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะมีการเรียกร้องให้มันเป็นมาตรฐานใหม่บางอย่างก็ได้
ดีครับ
ก็ชอบนะคะ แต่ไม่ถึงขนาดพวกโอตะคุ ชอบลายเส้นเอย อะไรเอย ชอบที่คาแรคเตอร์ตัวละคร เพราะบางตัวถ้ามีในชีวิตจริงคงโดนว่าเป็นบ้าหรือเบียวแน่ๆ555
ผม ชอบ โกฮัน
2:14 นั่นรอยยิ้มที่น้องชอบจริงๆหรอ
แล้วพวกที่เรียกพระเอกหล่อๆว่าผัว ว่าน้อง ว่าลูกนี่เรียกนับเป็นพวกเดียวกันมั้ยคับ(หาได้ตาม*****เกาหลีรึอะไรก็ได้ที่หล่อ) (เรื่องสยองขวัญพอเลื่อนมาเจอพวกนี้หมดอารมณ์อ่าน)
เหมือนกันครับโครตน่ารำคาญอ่ะ โดยเฉพาะสาววายใจเเตก ไม่ได้ด่าสาววายปกติน่ะ เพื่อนผมเป็นสาววายปกติ..
@@1..260กำลังอ่านแบบน่ากลัวๆเลยลงมาเจอว้ายๆตัวนี้ต้องได้กันแน่ลย ฉันจะจิ้นตัวนี้กับตัวนี้ 😫😫😫
+1
น่าจะเริ่มเป็นแล้วละ เริ่มเฉย ๆ กับ ผญ.สวยที่เป็นคนจริง ๆ ชอบ สะสมโมเดล ผญ.น่ารัก ๆ ใน Anime เรื่องที่ชอบ ทุ่มเงินไปกับโมเดลที่ชอบเช่น เจ้าสาวผมเป็นแฝด 5 ให้หมดเท่าไหร่ก็จ่าย แต่ถ้าให้เอาเงินไปเลี้ยง ผญ.จริง ๆ กลับไม่อยาดจะทำ 😁😁😁
ผมเห็นรูปอนิเมะในเฟสน่ารักๆผมนิ=บันทึก