010 เรื่องพระมหากัสสปะ(แปลโดยพยัญชนะ หน้า ๙๑ ๙๒)

“เมื่อใดบัณฑิตบรรเทาความประมาทด้วยความไม่ประมาท
เมื่อนั้นบัณฑิตนั้น ขึ้นสู่ปัญญาเพียงดังปราสาท
ไม่เศร้าโศก ย่อมพิจารณาเห็นหมู่สัตว์ ผู้มีความเศร้าโศก
ปราชญ์ย่อมพิจารณาเห็นคนพาลทั้งหลายได้
เหมือนคนผู้ยืนอยู่บนยอดเขา มองเห็นชนผู้ยืนอยู่บนพื้นดินได้ฉะนั้น.”