ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
ลูกขอกราบบูชาพ่อคำผงเสมอ เกิดชาติได๋ขอให้ผมได้เกิดเมืองอุบลราชธานีเด้อครับ
เจ้าคำผง เจ้าฝ่ายหน้า เจ้าคำสิงห์เจ้าก่ำ เจ้าราชโภชนัย เจ้าเซียงเจ้าสูน เจ้าโสมพมิตร เจ้าผ้าขาวเจ้าโคตร เจ้าทิดพรหมบรรพบุรุษคนอีสาน อพยพมาแต่ นครเขื่อนขันธ์กาบแก้วบัวบาน เจ้าคำผง สร้างเมืองอุบลเจ้าฝ่ายหน้าไปครอง เมืองจำปาสักเจ้าก่ำ สร้างเขมราฐเจ้าราชโภชนัย สร้างศรีสะเกษเจ้าเชียงและเจ้าสูน สร้างสุวรรณภูมิ ต่อมาแยกเป็นร้อยเอ็ดเจ้าคำสิงห์ สร้างยโสธรเจ้าโสมพมิตร สร้าง กาฬสินธุ์ประวัติศาสตร์ของเมืองอุบลราชธานีศรีวนาไล ประเทศราชแห่งเดียวในที่ราบสูง
พวกอุบลบิดเบือนประวัติศาสตร์ของตัวเองยังไม่พอนะ ยังจะไปบิดเบือนเคลมพี่น้องอีสานกลุ่มอื่นๆอีก เเต่ละกลุ่มเเต่ละเมืองเขามีบันทึกประวัติศาสตร์เป็นของตัวเอง พวกเอ็งจะมาเผยเเพร่ข้อมูลปลอมๆเเบบหน้าด้านๆเเบบนี้ไม่ได้ คนที่กดถูกใจน่าจะง่าวจ๊าดๆเลย จะเอาความจริงจากพวกอุบล เพราะชอบบิดเบือนทุกอนูทุกขุมขน
ข้อมูลปลอมๆนี้ปลิวว่อน กูเกิ้ลเลย เช่นเดียวข้อมูลปลอมๆ ที่ไปเคลมนายปางคำชาวพื้นถิ่นหนองบัวลำพูโยงให้เป็นพ่อของนายวอนายตาทั้งที่ตามพงสาวดาร อายุต่างกัน 100กว่าปี เเล้วมโนบังคับให้เป็นลื้อ ผลงานโดยพ่อหนุ่ม บำเพ็ญ ณ.อุบล ที่มีต้นสกุลขุนนางระดับต่ำ (เเค่ชั้นพระ) จาก พระอุบลเดชประชารักษ์ ตนนี้ที่เขียนนิยายมาขึ้นใหม่ เผยเเพร่นิทานปลอมๆนี้เเพร่หลายไปทั้งในไทยเเละลาว ทั้งที่พงสาวดารทุกฉบับเขาไม่มีกล่าวถึง เห็นเเล้วก็นึกถึงนิทานผาเเดงนางไอ่ที่ไม่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ที่ถูกเผยเเพร่อย่างเเพร่หลาย อันนี้ก็ไม่ต่างกัน
มีอยู่ช่วงหนึ่ง พวกอุบลอยากพลักดันให้เมืองตัวเองเป็นเมืองนักปราชญ์(จอมปลอม) เลยไปสร้างประวัติศาสตร์ขึ้นใหม่ ไปเคลมนายปางคำที่เป็นผู้เเต่งสังช์ สินไช ให้เป็นบิดานายวอนายตา ทั้งที่จริงๆอายุต่างกันเกือบ100ปี ตามหลักฐานพงสาวดาร มันจะไปเป็นพ่อลูกกันได้ไง เเถมไปเเต่งให้นายปางคำเป็นลื้ออีก เพราะเกลียดลาวที่ไล่สังหารบรรพบุรุษตัวเอง ของนาย บำเพ็ญ ณ.อุบล ผู้ความต้นคิดนิทานปางคำ-ลื้อเชียงรุ่ง ปรัมปรา
@@st.yb.8670ไปเรียนภาษาไทยมาใหม่นะ จะได้เนียนกว่านี้
อยากให้อุบลมาอยู่ใกล้กับอุดรแล้วย้ายขอนแก่นไปไว้ที่อิสานใต้แทน
สะออนฮ้ายคับ 🥰🥰🥰
ขอบคุณทีมงานคุณภาพครับ
ชอบๆค่ะ ฟังเพลินจริงๆ ดนตรีเพราะเนื้อหาดี ชอบๆๆๆ ชื่นชมคนทำขอบคุณที่สร้างสรรค์ จรรโลงศิลป์ค่ะ
นักร้องหญิง คือเสียงดีแท้อ้ายย มักๆ
♥️♥️♥️
ม่วนหลายครับ 3 โป้งเลย 👍👍👍🙂🙂😁😁
ขอบคุณหลายๆครับน้อง
ทั้งดนตรี นักร้อง มาจากเบ็ญจะมะ โปงลางเบญจะมะ เพราะมาก มีเสน่ห์ มีมนตขลังจริงๆ
ม่วนๆจ้า นักร้องกะเสียงดี fc น้องอุ้มศรี
ขอบคุณหลายๆครับผม
สดุดีท้าวคำผง
ฟังเพลินเลยครับ 👍👍
ขอบคุณหลายๆครับผม ♥️🙏🏻
ม่วนๆครับ
ขอบคุณหลายๆครับ♥️🙏🏻
ม่วนแฮง แบบมีอารยะมากๆ
ขอบคุณหลายๆครับผม ♥️
แค่ได้ฟังเกริ่นก็รู้แล้วว่าเพราะ
ขอบคุณหลายๆครับ
ขอเนื้อเพลงหน่อยค่ะ
ประทับใจครับบ
ขอบคุณหลายๆครับ♥️
💗💗
ขออนุญาตนำเพลงไปประกอบพิธีบวงสรวงเจ้าคำผงวันที่ 10 พ.ย.2563 ช่วงเดินจากวัดหลวงไปทุ่งศรีเมืองครับ ขอบคุณครับ
ยินดีครับ🙏🏻
@@smokestudio9644 ขอบคุณครับ
@@smokestudio9644 th-cam.com/video/oKVKp-4nv4k/w-d-xo.html&hd=1 ขอบคุณครับ
เรียกท้าว ก็พอมั้งท้าวคำผง เป็นแค่ลูกพระวรปิตาคำว่าเจ้า ควรใช้กับเจ้าอุ่น (เจ้าเมืองศรีสะเกษ)เจ้าเซียง เจ้าสูน (เจ้าเมืองสุวรรณภูมิ)3พระองค์ นี้เป็นลูก เจ้ามืดคำดลเจ้าเมืองคำดล มีศักดิ์สูงกว่า พระวรราชปิตา เป็นถึงพระราชโอรสในเจ้าแก้วมงคล พระนัดดา ในเจ้าศรีวิชัย พระมหากษัตริย์ลาว พระวรราชปิตา มีปู่เป็นสามัญชน
@@tapooo3944 อุบลฯเป็นราชธานี เป็นประเทศราชครับ
ชื่อเพลงว่าอะไรครับ ? เพราะมากๆ
2:14
ขอเนื้อเพลงได้ไหมครับ?
♥
KFC น้องอุ้มครับ
🙏🏻♥️
เรื่อง ลื้อเชียงรุ่ง-ปางคำ ที่มีการผูกกับประวัติของพระวอพระตา เเละนิทานนางสีดาผาบนกสักกะไดลิง เป็นเรื่องที่เเต่งโดยนายบำเพ็ญ ณ.อุบล เพียงผู้เดียวที่มีความพยายามบิดเบือนเเละเติมเเต่งข้อมูลเท็จขึ้นในภายหลัง หลักฐานชั้นต้นทางประวัติศาสตร์ พงสาวดารไม่เคยมีกล่าวถึงหรือมีความเกี่ยวข้องกันในเรื่องดังกล่าวเลยเเม้เเต่น้อย เเละเป็นที่รู้จักกันดีว่า จังหวัดอุบลราชธานีเป็นถิ่นนักปราชญ์ ถิ่นที่มีการเเต่งเรื่องเเต่ง นิทาน ความเชื่อ (เกจิ) บทเพลง กลอนลำ มากมาย จนตั้งฉายาจังหวัดตัวเอง(ตั้งเอาเอง)ไว้ในคำขวัญประจำจังหวัด เเละถึงขั้นเเต่งเพลงประจำจังหวัด เเละเอาคำว่าถิ่นนักปราชญ์ไปใส่ไว้ในเพลง (มีศิลปินของจังหวัดร่วมร้องด้วย) ตรงนี้ไม่ค่อยเเปลกใจ เเต่ก็มีความพยายามขยี้คำว่า ''ราชธานี'' ว่ามีเพียงเเห่งเดียวเเม้ว่าไม่ใช่เมืองหลวงของประเทศ (ราชธานีเเห่งเดียวของอีสานที่คิดขึ้นเอง เพราะไม่รู้ข้อเท็จจริงเเละความเป็นมาของชื่อน่ะเหรอ?) ทำให้ลูกหลานเเละคนทั่วไปเข้าใจไขว่เขว่ (เต็มสื่อออนไลน์ โดยเฉพาะสื่อ Tiktok) เเละคิดกันผิดๆไปเองคิดว่าอุบลเคยเป็นราชธานีของอีสานมาก่อนจริงๆ หลายคนไม่รู้ไปดึงความที่เคยเป็นที่ตั้งกองข้าหลวงประจำมณฑลในยุคมณฑลเทศาภิบาลซึ่งเป็นยุคหลังมาเป็นข้ออ้างที่ว่าทำไมอุบลถึงต่อท้ายด้วยราชธานี ซึ่งมันตลกสิ้นดี ชื่อเมืองร.1ท่านตั้งขึ้นพร้อมตั้งเมืองให้มานานกว่า100ปีก่อนจะมีมณฑลเทศาภิบาลซะอีก (คนที่ไม่รู้ก็ก๊อปวางข้อมูลที่เข้าใจผิดกันในสื่อออนไลน์กันตรึม) เเต่ฐานะจริงๆของเมืองอุบลราชธานีก็เหมือนเมืองอื่นๆก็คือเป็นเเค่ระดับเมืองประเทศราช (ประเทศราชขนาดเล็ก) ไม่ได้มีฐานะเป็นถึงนครรัฐที่จะมีกษัตริย์ครองนครประเทศราช (ประเทศราชขนาดใหญ่ มีเมืองขึ้นต่อนคร) หรืออาณาจักรที่มีราชธานีเหมือนกับทางล้านนาหรือสปป.ลาว เพราะการจะเป็นราชธานีได้จะต้องอยู่ในระดับอาณาจักรไม่ใช่เเค่เมืองประเทศราชเท่านั้น เเละถ้าหากย้อนกลับไปว่าเมืองอุบลราชธานีเป็นเพียงเเห่งเดียวมีชื่อลงท้ายว่า’’เมืองของพระราชา’’ หรือ’’เมืองหลวง’’เพียงเเห่งเดียวจริงเหรอ? (ถ้ายุคที่เป็นจังหวัดน่ะใช่ เเต่ถ้ายุคเจ้าเมืองไม่ใช่ เพราะจังหวัดราชบุรีก็ไม่ใช่ชื่อลงท้ายหรือเคยเป็นเมืองระดับประเทศราช) ก็ต้องกลับไปดูด้วยว่ามีที่อื่นเขาถูกตั้งชื่อในความหมายที่เหมือนกันหรือไม่ ก็จะพบว่าเมืองสุวรรณภูมิก็เคยมีชื่อเต็มว่าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์ ซึ่งหมายถึง ’’เมืองของพระราชา’’ หรือ ’’เมืองหลวง’’ เช่นเดียวกัน ซึ่งเมืองสุวรรณภูมิถูกเพิ่มชื่อห้อยท้ายด้วย ‘’ราชบุรินทร์’’ ในยุคร.1 อีกทั้งตามหลักฐานการตั้งเจ้าเมืองประเทศราช ชื่อเมืองก็ถูกเรียกว่า’’เมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์’’พร้อมการเเต่งตั้งเจ้าเมืองคนใหม่ก่อนเมืองอุบลราชธานีจะเกิดได้ 1 ปี (ขณะนั้นยังเป็นเพียงเเค่หมู่บ้านห้วยเเจละเเม) ก็ต้องพออุปมานได้ว่าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์น่าจะเป็นเเม่เเบบของชื่อเมืองที่ห้อยท้ายด้วย ราชบุรี-ราชบุรินทร์-ราชธานี ในเชิงความหมายเดียวกัน ซึ่งเพื่อไม่ให้ชื่อเรียกซ้ำกันร.1 จึงใช้คำเเตกต่างกันนิดหน่อยเเต่ก็ยังคงความหมายเดิม เอามาใช้ตั้งชื่อห้อยท้ายชื่อเมืองอุบลราชธานีจากเเม่เเบบอย่างเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์ที่ร.1ได้เคยตั้งชื่อเอาไว้ก่อนหน้า
เเละจากอีกข้อสังเกตุในการเรียกเจ้านายท้องถิ่นอุบล ท้องถิ่นมีความพยายามเติมคำว่าเจ้านำหน้าพระของตำเเหน่งเจ้าเมืองในใบลานกฎหมายหลักคำเเละพบได้ทั่วไปของข้อมูลตามอินเตอร์เน็ตเพราะท้องถิ่นน่าจะต้องการทดเเทนความรู้สึกเสียหน้าจากหลักฐานประวัติศาสตร์ชั้นต้นที่ ร.1 เเต่งตั้งโดยการให้เกียติเรียกเจ้านายอีสานหรือเจ้าเมืองไม่เท่ากัน (เเม้จะถูกเเต่งตั้งโดยพระสุพรรณบัตรเเผ่นทองคำเหมือนกัน) ซึ่งทางท้าวคำผงหรือพระปทุมเจ้าเมืองอุบลคนเเรกไม่เคยได้รับเกียรติถูกเรียกศักดิ์จากร.1 ว่าเจ้าหรือจ้าวนำหน้าตำเเหน่งอาญาสี่เดิมเป็นซึ่งเป็นนามเรียกก่อนที่จะถูกเเต่งตั้งในนามเจ้าเมือง จากร.1 เหมือนเช่นกับกรณีที่ร.1เรียก’’เจ้า’’อุปราชเมืองสุวรรณภูมิที่ถูกเเต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์หรือ’’เจ้า’’หน้า(ฝ่ายหน้า)หัวหน้าหมู่บ้านสิงห์ท่าที่ได้รับเเต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองนครจำปาสัก เเละถ้าในความเป็นถิ่นนักปราชญ์ของเมืองอุบลหากเเต่ในเรื่องประวัติศาสตร์น่าจะเป็นข้อยกเว้น? (เพราะประวัติศาสตร์ต้องเข้าหาความจริง ไม่ใช่เข้าหาเรื่องเติมเเต่ง) โดยเฉพาะพยายามการเติมเเต่งประวัติศาสตร์ของทั้งกลุ่มพระวอพระตาเอง เเละมีความพยายามบิดเบือนประวัติศาสตร์เจ้านายอีสานกลุ่มอื่นๆเพื่อทำการเชื่อมโยงให้เกี่ยวข้องเพื่อที่จะได้เคลมเป็นลูกหลานหรือพรรคพวกของตัวเอง (เคลมบอเดียv.2?) เฉกเช่นกรณีไปเคลมเพี้ยเมืองเเพนเป็นลูกหลานพระวอพระตาโดยบิดเบือนข้อมูลประวัติพระลับ(พระศรีสัตนาคนหุต) เคลมเจ้าเซียงเจ้าสูนเจ้าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์หลานจารย์เเก้วให้เป็นพรรคพวกของพระวอพระตาที่หนีตาย (ถึงขนาดเคลมเจ้านายอีสานกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดกลุ่มหนึ่งเชียวนะ ช่างกล้า ^^) เคลมท้าวอุ่นเจ้าเมืองศรีสะเกษให้เป็นหลวงราชโภชนัยพรรคพวกของพระวอพระตาที่หนีตายอพยพไปสร้างเมืองขึ้นใหม่(?)หลังพ่ายสงครามกับเวียงจันทน์ ก่อนที่ต่อมาล้านช้างทั้ง 3 โดยเฉพาะเวียงจันทน์จะตกเป็นของสยามในภายหลัง (ที่กลุ่มลูกหลานพระวอพระตาบางคน? ภูมิใจที่บรรพบุรุษตัวเองเป็นชนวนเหตุหรือมีส่วนทำให้เกิดเรื่องดังกล่าว มันน่าภาคภูมิใจ?) การบิดเบือนประวติดังกล่าวก็ถูกนักประวัติศาสตร์ท้องถิ่นตีตกเเละไม่ให้ค่าหรือถูกยอมรับ(เเม้จะมีความพยายามบิดเบือน) เพราะไปขัดกับหลักฐานประวัติศาสตร์เเละเอกสารชั้นต้นของกลุ่มเจ้านายอีสานกลุ่มอื่นๆที่ปราชญ์(?)ชาวอุบลบางคนพยายามจะไปบิดเบือนเขียนขึ้นเเละมีการเผยเเพร่เป็นเอกสารเเละเเชร์ลงอินเตอร์เน็ท (สามารถพบเห็นได้ตามอินเตอร์เน็ต คนที่ไม่สันทัดในเรื่องประวัติศาสตร์อาจจะเข้าผิดเเละหลงเชื่อกันได้ง่าย) เเละการบิดเบือนประวัติศาสตร์เเละพิธีกรรมโดยเฉพาะเรื่องปางคำ-เชียงรุ่ง-นิทานนางสีดาผาบนกสักกะไดลิง เพื่อเพิ่มความศักดิ์สิทธิ์ให้กับพิธีปลงศพของเจ้าเมืองโดยการไปเพิ่มพิธีที่ไม่เคยมีอยู่จริงมาตั้งเเต่สมัยพระวอพระตาอย่างให้นางสีดา (ธิดาเชื้อสายเจ้าเมืองเชียงรุ่ง ที่สมมุติขึ้นเอาเอง) ฆ่านกนกหัสดีลิงค์เเละนิทานดังกล่าวมีจุดประสงค์เเอบเเฝงเพื่อเติมเเต่งเชื่อมโยงให้พระวอพระตามีเชื้อสายไปเกี่ยวข้องกับทางลื้อเชียงรุ่งเเสนหวีฟ้าโดยใช้ปางคำชาวหนองบัวลำภูผู้ที่อายุห่างจากพระวอพระตาเกือบร้อยปีมาเป็นตัวเชื่อมโยงบิดเบือน
เชื่อมโยงบิดเบือนโดยพยายามให้ปางคำเป็นบิดาของพระวอพระตาเเละพยายามยัดเยียดให้มีเชื้อสายราชวงศ์ไทลื้อเพื่อโหนลื้อขึ้นเป็นเชื้อเจ้า (พ่อกับลูกที่อายุห่างกันเกือบร้อยปีมันเป็นไปไม่ได้ นี้มันรุ่นทวด-เทียด อีกทั้งเอกสารชั้นต้นทุกฉบับไม่เคยมีการกล่าวถึงความเกี่ยวกันระหว่างปางคำกับพระวอพระตาเเละไทลื้อ-เชียงรุ่งเเสนหวีฟ้า เลยเเม้เเต่ฉบับเดียว) มีความพยายามหลอกให้ผู้คนหลงเชื่อข้อมูลที่เป็นเท็จ จากข้อมูลที่เผยเเพร่ในยุคหลัง อย่างสิ่งตีพิมพ์ที่ไม่เก่าเเก่เกินไปกว่า ปีพ.ศ. 2533 หรือ 30 กว่าปีมานี้เอง ทั้งที่หลักฐานชั้นต้นเกี่ยวกับพิธีศพของเจ้าเมืองอุบลคนเเรกเเละพระวอพระตา ไม่เคยมีการกล่าวถึงตำนานนางสีดาผาบนกสักกะไดลิงเเละเมืองเชียงรุ่งเเสนหวีฟ้าเเม้เเต่นิดเดียว หากเเต่ปรากฎในสิ่งตีพิมพ์ของนายบำเพ็ญ ณ.อุบลที่เป็นต้นกำเนิดในการเผยเเพร่ข้อมูลงดเท็จดังกล่าวเพียงเท่านั้น ข้อมูลบิดเบือนหลายๆอย่างมักจะถูกส่งออกจากชาวเมืองอุบลราชธานีเเละเเพร่ไปยังเมืองในเครือญาติอื่นๆจนพากันเชื่อกันเป็นตุเป็นตะ จนข้อมูลเผยเเพร่ออกไปสู่โลกภายนอกจากจุดบิดเบือนเล็กๆขยายออกไปจนกลายจุดบิดเบือนขนาดใหญ่ จากราชวงศ์สุวรรณปางคำ(ที่ปราชญ์(?)อุบลเเต่งเรื่องขึ้นเอาเอง) จนพัฒนาเป็นกลายเป็น พระเจ้าปางคำกษัตริย์เมืองหนองบัวลำภู ถูกสถาปนาโดยวิกิพิเดีย เเละพิกิพีเดียก็เเพร่ไปยังสื่อออนไลน์ต่างๆ หลอกคนให้เชื่อได้อีกมากมาย อีกหน่อยก็คงจะได้บิดเบือนพัฒนาจนกลายเป็นอาณาจักรนครเขื่อนขันธ์กาบเเก้วบัวบาน อาณาจักรใหม่ ที่ถูกค้นพบขึ้นใหม่ (?) หรือไม่ก็ไปบิดเบือนเไปเคลมเจ้าโสมมิตรซึ่งเคยอยู่ร่วมก๊กเดียวกันมาก่อนเเต่คนละวงศ์ตระกูลให้กลายมาเป็นลูกหลานหรือให้กลายมาเป็นวงศ์ตระกูลเดียวกันกับพระวอพระตา ก็คงจะไม่เเปลก (ดูจากการกระทำ) ซึ่งสิ่งบิดเบือนความเป็นจริงเหล่านี้สมควรได้รับการเเก้ไขเเละถูกถกหาความจริงกันอย่างจริงๆจังๆ ลูกหลานพระวอพระตาโดยเฉพาะเหล่านักปราชญ์อุบลทั้งหลาย หากยังคงเห็นหัวของคำว่าความจริงหรือประวัติศาสตร์ (ที่ไม่ใช่นิยายหรือตำนานที่เติมเเต่งขึ้น) ยังไม่ต้องมองไกลไปถึงการให้เกียรติคนกลุ่มอื่น (ดูจากการกระทำล้วนๆ) เพราะการให้เกียรติบรรพบุรุษเเละลูกหลานตัวเองยังไม่สามารถทำได้เลยจริงไหม?????
แต่พงศาวดารประวัติของฝั่งประเทศลาว เขาอ้างว่ามาจากเมืองปางคำ สิบสองปันนานะครับ ตอนนี้มีสองตำนานที่ขัดแย้งกันอยู่ ไม่รู้อันไหนบิดเบือนกันแน่ ชือเจ้าปางคำน่าจะเป็นชื่อเรียกสืบทอดตำแหน่งของตระกูลนะ เจ้าปางคำน่าจะมีหลายคนสืบทอดกันมา ตัวอย่างเช่น พระบรมที่1 ,ที่2,ที่3 สืบกันมาเรื่อยๆ หรือขุนเจ็ดเจืองที่1,ที่2,ที่3 ของพวกไทพวนก็เรียกสืบทอดกันมาเรื่อยๆ หลายรุ่นหลายร้อยปีเหมือนกันเป็นต้น ส่วนชื่อจริงๆของเจ้าปางคำคงเป็นชื่ออื่นเฉพาะของแต่ละบุคคลตามยุคของแต่ละท่านมากกว่า อย่างเช่นพระเจ้ากรุงจีนก็หมายถึงจักพรรดิ์จีนทั้งหมดซึ่งมีหลายร้อยพระองค์เป็นต้น
เรียก ท้าว ก็พอครับ เจ้าเมืองศรีสะเกษ มีฐานันดรศักดิ์สูงกว่า เป็นถึงลูกเจ้าประเทศราช ยังเรียก ท้าวอุ่น เลยเจ้าเมืองอุบลราชธานี เป็นแค่ลูกเสนาบดี ทำไมถึงเรียก เจ้า พ่อของ เจ้าคำผงคือ พระวรปิตา พระผู้ครองนครเขื่อนขันธ์กาบแก้วบัวบานพ่อของท้าวอุ่นคือ อาชญาเจ้ามืดคำดลเจ้าผู้ครองนครท่งศรีภูมิหรือ สุวรรณภูมิราชบุรินทร์ปู่ของเจ้าคำผงคือ เจ้าอุปราชนองปู่ของท้าวอุ่นคือ เจ้าแก้วมงคลทวดของเจ้าคำผงคือ แสนทิพย์นาบัว สามัญชนชาวพวนทวดของท้าวอุ่นคือ พระเจ้าวิชัย พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรล้านช้างต้นตระกูลของท้าวอุ่นคือ พระยาวรวังษาธรรมิกราช พระอนุชาของพระไชยเชษฐาธิราชเจ้าอุ่น หรือ ท้าวราชโภชนัยได้รับบรรดาศักดิ์ดังนี้ พระแก้วมนตรี ยกบัตรนครเมืองขุขันธ์เทียบเท่า พระราชวงศ์เมืองอุบลราชธานีพระภักดีภูธรสงคราม ปลัดนครเมืองขุขันธ์ เทียบเท่า พระอุปราชเมืองอุบลราชธานีและ พระยารัตนวงษาเจ้าเมืองศรีสะเกษเจ้าคำผงเป็น พระประทุมราชวงศา เทียบเท่า นายกองเมืองขุขันธ์เป็นพระประทุมสุรราช เทียบเท่าเจ้าเมืองขึ้นของ เมืองขุขันธ์พระประทุมวรราชาสุริยวงศ์ เทียบเท่าเจ้านครเมืองขุขันธ์
เข้าใจว่าเจ้าของคอมเม้นต์คงอ่านมาจากวิกิพีเดียซึ่งข้อมูลมันตรงกันข้ามกับประวัติศาสตร์ฉบับเมืองอุบลฯ ในที่นี้ขออ้างอิงตามหนังสืออุบลราชธานี 200 ปี ซึ่งปู่ของเจ้าคำผงคือเจ้าปางคำ เป็นเจ้านายจากราชวงศ์เชียงรุ่งที่อพยพมาอยู่เวียงจันทร์ เพื่อพึ่งพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช พระญาติทางฝ่ายมารดา ได้เสกสมรสกับหลานพระเจ้าสุริยวงศาฯ เกิดเป็นเจ้าพระตา บิดาของเจ้าคำผง ส่วนเจ้าคำผงได้เสกสมรสกับเจ้านางตุ่ย ธิดาเจ้าอุปราช (ธรรมเทโว) อนุชาของพระเจ้าองค์หลวงไชยกุมาร แห่งนครจำปาศักดิ์ ย่อมชี้ให้เห็นว่าท่านเป็นเจ้า เพราะหากเป็นคนธรรมดาสามัญคงไม่สามารถเสกสมรสกับเจ้านายสตรีได้ ส่วนที่กล่าวว่าฐานันดรเจ้าเมืองศรีสะเกษสูงกว่านั้น คงอิงมาจากบรรดาศักดิ์ที่พระยาสูงกว่าพระ ตรงนี้ไม่แน่ใจว่าพระปทุมวรราชสุริยวงษ์ (เจ้าคำผง) ราชทินนามดังกล่าวเป็นบรรดาศักดิ์หรือไม่ เพราะฐานะเมืองอุบลฯ สำคัญกว่าศรีสะเกษแน่นอน ด้วยเป็นเมืองเจ้าประเทศราช สามารถไปสืบค้นได้ที่หอสมุดแห่งชาติ ซึ่งเมืองเจ้าประเทศราชในสมัยรัชกาลที่ 1 มีไม่กี่แห่ง เช่น เชียงใหม่ หลวงพระบาง จำปาศักดิ์ อุบลราชธานี สุวรรณภูม รวม ๆ ประมาณ 18 แห่ง และมีข้อสังเกตอีกอย่างอนุชาของเจ้าคำผง ก็ครองนครจำปาศักดิ์ ไม่ได้มีราชทินนามเป็นพระยาแต่อย่างใด ในพระบรมราชโองการก็ใช้คำว่า เจ้าน้า สถาปนาให้เป็นพระวิไชยราชสุริยวงษขัติยราช อาจเป็นไปได้ว่าบรรดาเมืองเล็กเมืองน้อยอื่น ๆ ที่เจ้าเมืองมีราชทินนามเป็นพระ อาจเป็นแค่บรรดาศักดิ์ แต่กรณีเจ้าประเทศราชอาจเป็นการเฉลิมพระยศเจ้านาย ฉะนั้น พระปทุมวรราชสุริยวงษ์ หรือเจ้าคำผง เป็นเจ้านายอย่างแน่นอน ส่วนเจ้าเมืองศรีสะเกษมีฐานะเป็นเพียงขุนนางบรรดาศักดิ์พระยา การตั้งเจ้าประเทศราชนี้สำคัญมาก ไม่ใช่เมืองไหน ๆ จะเป็นได้ ต้องมีพระราชโองการต่อหน้าขุนนางใหญ่น้อย พระโหราธิบดีต้องถวายฤกษ์ ทำพิธีรีตองอย่างศักดิ์สิทธิ์ในหอมณเฑียรธรรม ประโคมปี่พาทย์ฆ้องไชย และอาลักษณ์นุ่งขาวห่มขาวจารึกลงในพระสุพรรณบัตร (แผ่นทองคำ) เมืองอุบลฯ ได้จารึกในพระสุพรรณบัตรสถาปนาเจ้าประเทศราชว่า อุบลราชธานีศรีวนาไลประเทศราช
@@วิชัยสิริพันธุ์ เจ้าเมืองศรีสะเกษ พระยารัตนวงษา (เจ้าอุ่น)เป็นพระอนุชา ใน พระรัตนวงษา (เจ้าเซียง)เจ้าเมืองสุวรรณภูมิ เป็นพระราชโอรสในเจ้ามืดคำดล เจ้าอุ่นเป็น แสนท้าวฝ่ายทหารที่รับราชการในตำแหน่ง ท้าวราชโภชนัยครองกำลังรบ11,000 มีกำลังทหารมากกว่าท้าวคำผง ที่มี10,000ที่รับราชการในเมืองขุขันธ์ (หัวเมืองชั้นโท)ก่อนจะมาเป็นเจ้าเมืองศรีสะเกษหาก ท้าวบุญจันทร์ ไม่แย่งตำแหน่ง พระยาขุขันธ์ภักดีศรีนครลำดวน อภัยพิริยะปรากรมพาหุ ไป เจ้าอุ่น ก็มีสิทธิที่จะได้ขึ้นครองนครขุขันธ์ ที่เป็นเมืองหลวงของเขมรป่าดง ตามที่พระเชษฐา(เจ้าเซียง)ได้วางหมากไว้ รองคิดภาพว่า พี่ชายครองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์ น้องชายครองนครขุขันธ์ ใครจะกล้ามีเรื่อง เมื่อครองเมืองขุขันธ์ เท่ากับเป็นเจ้า ครองหัวเมือง สุรินทร์ สังขะ รัตนะ นางรอง พุทไธสง บุรีรัมย์ กำปงสวาย จักกง ศรีสะเกษ เดชอุดม จอมพระ กันทรารมย์ อุทุมพรพิไสย มโนไพรกันทรลักษ์ ราษีไศล จารพัต ดังจะเห็นได้ว่า เจ้าเมืองขุขันธ์ จะย้ายสำนัก ในศึก ขุขันธ์ นครราชสีมา เจ้าเมืองขุขันธ์ ไปนั่งเมืองนางรอง บัญชาการรบ กับ นครราชสีมา
ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูลเมืองศรีสะเกษซึ่งน่าสนใจมาก ส่วนที่ผมอธิบายไปข้างต้นนั้น ก็เป็นเพียงการนำเสนอข้อมูลประวัติศาสตร์ฉบับเมืองอุบลฯ อาจไม่ตรงกับบางเว็บไซต์ สรุปว่า ชนชั้นปกครองอุบลฯ มีพื้นเพมาจากล้านช้าง และพื้นที่อุบลฯ ก็มีพรหมแดนติดกับลาว จึงค่อนข้างสนิทสนมกับนครจำปาศักดิ์มากกว่าทางศรีสะเกษและเมืองอื่น ๆ ในพื้นที่ภาคอีสาน ตัวเจ้าคำผงก็เสกสมรสกับเจ้านายในราชวงศ์จำปาศักดิ์ เมื่อเกิดกบฏอ้ายเชียงแก้วยึดนครจำปาศักดิ์ พระเจ้าองค์หลวงไชยกุมาร ทรงพระประชวรและถึงแก่พิราลัยลง รัชกาลที่ 1 ให้เจ้าพระยานครราชสีมา (ทองอิน) ขณะนั้นเป็นพระหรหมยกกระบัตร ยกกองทัพนครราชสีมาไปปราบกบฏ แต่เจ้าคำผงพร้อมด้วยอนุชาคือเจ้าหน้า ได้ยกทัพออกไปปราบกบฏล่วงหน้าก่อนที่กองทัพนครราชสีมาจะมาถึงจนได้รับชัยชนะ รัชกาลที่ 1 จึงยกฐานะเมืองอุบล เป็นเมืองอุบลราชธานีศรีวนาไลประเทศราช สถาปนาเจ้าคำผงเป็นพระปทุมวรราชสุริยวงษ์ ส่วนอนุชาของท่านในพระราชโองการเขียนว่า เจ้าน้า สถาปนาเป็นพระวิไชยราชสุริยวงษขัติยราช เจ้าผู้ครองนครจำปาศักดิ์ องค์ที่ 3 หลังท่านถึงแก่พิราลัย อัฐิธาตุ (กระดูก) ประดิษฐานไว้ยังเจดีย์ที่แขวงจำปาศักดิ์ สปป. ลาว สังเกตว่าทั้ง 2 ท่าน ราชทินนามมีสร้อยต่อท้ายว่า สุริยวงษ์ อันมาจากการที่มีเชื้อสายพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช แห่งนครเวียงจันทร์
@@วิชัยสิริพันธุ์ เจ้านายศรีสะเกษ เดิมที่ก็เป็น เครือจำปาสัก เจ้าสร้อยศรีสมุทรพุทธางกูร สถาปนาเจ้าประเทศราช1เจ้าแก้วมงคล ปกครองเมืองท่งศรีภูมิ (จังหวัดร้อยเอ็ด มหาสารคาม ขอนแก่น )2เจ้าจาร์เซียง ปกครองเมืองศรีนครเขต(จังหวัดศรีสะเกษ ลงไปถึงเขตแดนเขมร)3บุตรพะละงุม ปกครองเมืองเชียงเจียง(อุบลราชธานี)4จันทร์สุริยวงศ์ ปกครองหลวงโพนสิม(สะหวันนะเขต มุกดาหาร)5เจ้าหวด ปกครองสีทันดร6เจ้าสม ปกครองอัตตะปือ7 เจ้าของสวนแตงโม (จำพระนามไม่ได้) ที่นำแตงมาถวายพระครูโพนสเม็ด ปกครอง เชียงแตงศรีสะเกษ มี ชั้นเจ้าประเทศราช1คนพระยาอีก5 ขณะที่อุบลราชธานี มีแค่พระไม่ถึงเจ้าประเทศราชไม่นับเจ้าหน่อคำ ที่เป็นหลานเจ้าอนุวงศ์ ยศเจ้าเมืองอุบลราชธานีต่ำกว่า เจ้านครขุขันธ์ เจ้าเมืองอุบลราชธานี มีศักดิ์เป็นเจ้าเมืองเอก เท่ากับ ศักดินา5,000ไร่เจ้านครขุขันธ์ เป็นพระยาหัวเมืองชั้นโทศักดินา10,000ไร่ ในราชการสงคราม เจ้านครขุขันธ์ ทำศึกมากกว่า เจ้าเมืองอุบลราชธานี2เจ้าเมืองอุบลราชธานี ถูกกดให้ต่ำกว่าเจ้านายอีสานเมืองอื่น เมืองอุบลราชธานีส่วนใหญ่ ข้าราชการจากส่วนกลางมาปกครอง บ้างครั้งเจ้าเมืองสุรินทร์ พระยาสุรินทร์ภักดีศรีผไทสมันต์ อภัยพิริยะปรากรมภาหุ จะมาปกครองดูแลอุบลราชธานี ไม่มีสายเจ้าคำผง ที่ขึ้นมาเป็นเจ้า ใน รัชกาลที่4เลย ส่วนศรีสะเกษ เจ้านายยังปกครองถึงรัชกาลที่5ขุขันธ์ ถึงราชการที่6ความสำคัญ อุบลราชธานี มีความสำคัญน้อยกว่า นครขุขันธ์ อาณาเขต ยิ่งไม่ต้องพูดถึง นครขุขันธ์ กว้างใหญ่กว่าอุบลราชธานีถึง5เท่า อุบลราชธานี มีเจริญ ก็หลังจากไทยเสียจำปาสักให้ ฝรั่งเศสไปแล้ว สังเกตจาก จวนเจ้าเมือง ศรีสะเกษ และ ขุขันธ์ สร้างได้อลังการกว่า วัสดุที่ใช้มีราคาแพงกว่า ในจวน มีโขน มีมโหรี ประโคมตลอด ส่วน จวนเจ้าเมืองอุบลราชธานี ส่วนใหญ่จะมีราคาถูก เหมือนบ้านคนธรรมดาทั่วไป ไม่ได้หรูหราแบบขุขันธ์ ที่มี บ้าน มีศาลา มีสวน มีอาคารมากมาย อุบลราชธานี ถูกข้าศึกบุก มากกว่า ขุขันธ์ จะมีเด่นๆก็แค่ปราบอ้ายเชียงแก้วนอกนั้นเจ้าเมืองอุบล ไม่เด่นเลย รองไปศึกษา ประวัติศาสตร์ สกลนคร ขอนแก่น สุรินทร์ นครราชสีมา จะพบว่า เจ้าเมืองขุขันธ์ ยิ่งใหญ่ขนาดไหน ส่วนเจ้าเมืองศรีสะเกษ แม้จะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรมาก แต่ด้วยการเป็นหน่อเนื้อกษัตริย์ เจ้าเมืองได้เป็น พระยา ทุกคน สายเลือดสุวรรณภูมิราชบุรินทร์
@@วิชัยสิริพันธุ์ เจ้าเมืองประเทศราชในอีสานส่วนใหญ่จะเป็นชั้นสัญญาบัตร(ชั้นต่ำที่สุด)ซะส่วนใหญ๋ เช่น กาฬสินธ์ุ สกลนคร ยโสธร เขมราฐ หนองคาย เป็นต้น เหมือนว่าเอกสารที่ตั้งที่เสกเจ้าเมืองประเทศราชโดยร.1 ในอีสาน (ไม่นับท้าวฝ่ายหน้าเพราะไม่ได้เป็นเจ้าเมืองในภาคอีสานของไทย) จะมีเเค่เจ้าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์เเละเจ้าเมืองอุบลราชธานีศรีวนาลัยที่เคยได้รับเเต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองประเทศราชในชั้นสุพรรณบัตร(ชั้นสูงสุด) เเล้วมาเเยกอีกว่าในชั้นสัญญาบัตร หิรัญบัฏ สุพรรณบัตร เจ้าเมืองเป็นชั้น พระ พระยา เจ้า พระเจ้า (ตามศักดินา) อีกที ฉะนั้น พระประเทศราช ฐานันดร ต่ำกว่าพระยาประเทศราชอยู่เเล้ว เพราะถ้าหากได้ความดีความชอบเพิ่มก็จะถูกอัปเกรดขึ้นจากพระเป็นพระยา ถ้าหากยังไม่ดีพอก็จะถูกเพิ่มเเค่สร้อยเเละเครื่องยศ เเค่นั้น เเละในหลักฐานทางราชการของส่วนกลาง โปรดเกล้าให้ จ้าวหรือเจ้าอุปราชเเห่งเมืองร้อยเอ็ด เป็นที่พระรัตนวงศามหาขัติยราช ไปครองสุวรรณภูมิราชบุรีย์ประเทศราช กับ จ้าวหรือเจ้าน้า เป็นที่ พระวิไชยราชสุริยวงษขัติยราช ให้ไปครองนครจำปาสัก ส่วนท้าวคำผง เอกสารทางราชการ เรียกเพียงเเค่ "พระปทุม" เป็นที่ พระประทุมวรราชสุริยวงศ์ ครองเมืองอุบลราชธานีศรีวนาลัยประเทศราช ไม่ได้รับเกียรติจากร.1 ให้เรียกว่า จ้าวหรือเจ้า นำหน้าตำเเหน่งอาญา4 เดิม เเต่ประการใด เหมือน 2 ท่านเเรก อย่างท้าวอ่อนเเละท้าวฝ่ายหน้า
ทำนองร้องข้างหลังเหมือนมนต์ต้องนางเลย
แมนครับ
ผมขอนำเพลงไปลงติกตอกนะรับขอบคุณครับ
ยินดีครับผม
![ลายเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว - [ วงโปงลางเบ็ญจะมะมหาราช ]](http://i.ytimg.com/vi/bRlpFZ1Czrw/mqdefault.jpg)
ลูกขอกราบบูชาพ่อคำผงเสมอ เกิดชาติได๋ขอให้ผมได้เกิดเมืองอุบลราชธานีเด้อครับ
เจ้าคำผง เจ้าฝ่ายหน้า เจ้าคำสิงห์
เจ้าก่ำ เจ้าราชโภชนัย เจ้าเซียง
เจ้าสูน เจ้าโสมพมิตร เจ้าผ้าขาว
เจ้าโคตร เจ้าทิดพรหม
บรรพบุรุษคนอีสาน อพยพมาแต่ นครเขื่อนขันธ์กาบแก้วบัวบาน
เจ้าคำผง สร้างเมืองอุบล
เจ้าฝ่ายหน้าไปครอง เมืองจำปาสัก
เจ้าก่ำ สร้างเขมราฐ
เจ้าราชโภชนัย สร้างศรีสะเกษ
เจ้าเชียงและเจ้าสูน สร้างสุวรรณภูมิ ต่อมาแยกเป็นร้อยเอ็ด
เจ้าคำสิงห์ สร้างยโสธร
เจ้าโสมพมิตร สร้าง กาฬสินธุ์
ประวัติศาสตร์ของเมืองอุบลราชธานีศรีวนาไล ประเทศราชแห่งเดียวในที่ราบสูง
พวกอุบลบิดเบือนประวัติศาสตร์ของตัวเองยังไม่พอนะ ยังจะไปบิดเบือนเคลมพี่น้องอีสานกลุ่มอื่นๆอีก เเต่ละกลุ่มเเต่ละเมืองเขามีบันทึกประวัติศาสตร์เป็นของตัวเอง พวกเอ็งจะมาเผยเเพร่ข้อมูลปลอมๆเเบบหน้าด้านๆเเบบนี้ไม่ได้ คนที่กดถูกใจน่าจะง่าวจ๊าดๆเลย จะเอาความจริงจากพวกอุบล เพราะชอบบิดเบือนทุกอนูทุกขุมขน
ข้อมูลปลอมๆนี้ปลิวว่อน กูเกิ้ลเลย เช่นเดียวข้อมูลปลอมๆ ที่ไปเคลมนายปางคำชาวพื้นถิ่นหนองบัวลำพูโยงให้เป็นพ่อของนายวอนายตาทั้งที่ตามพงสาวดาร อายุต่างกัน 100กว่าปี เเล้วมโนบังคับให้เป็นลื้อ ผลงานโดยพ่อหนุ่ม บำเพ็ญ ณ.อุบล ที่มีต้นสกุลขุนนางระดับต่ำ (เเค่ชั้นพระ) จาก พระอุบลเดชประชารักษ์ ตนนี้ที่เขียนนิยายมาขึ้นใหม่ เผยเเพร่นิทานปลอมๆนี้เเพร่หลายไปทั้งในไทยเเละลาว ทั้งที่พงสาวดารทุกฉบับเขาไม่มีกล่าวถึง เห็นเเล้วก็นึกถึงนิทานผาเเดงนางไอ่ที่ไม่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ที่ถูกเผยเเพร่อย่างเเพร่หลาย อันนี้ก็ไม่ต่างกัน
มีอยู่ช่วงหนึ่ง พวกอุบลอยากพลักดันให้เมืองตัวเองเป็นเมืองนักปราชญ์(จอมปลอม) เลยไปสร้างประวัติศาสตร์ขึ้นใหม่ ไปเคลมนายปางคำที่เป็นผู้เเต่งสังช์ สินไช ให้เป็นบิดานายวอนายตา ทั้งที่จริงๆอายุต่างกันเกือบ100ปี ตามหลักฐานพงสาวดาร มันจะไปเป็นพ่อลูกกันได้ไง เเถมไปเเต่งให้นายปางคำเป็นลื้ออีก เพราะเกลียดลาวที่ไล่สังหารบรรพบุรุษตัวเอง ของนาย บำเพ็ญ ณ.อุบล ผู้ความต้นคิดนิทานปางคำ-ลื้อเชียงรุ่ง ปรัมปรา
@@st.yb.8670ไปเรียนภาษาไทยมาใหม่นะ จะได้เนียนกว่านี้
อยากให้อุบลมาอยู่ใกล้กับอุดรแล้วย้ายขอนแก่นไปไว้ที่อิสานใต้แทน
สะออนฮ้ายคับ 🥰🥰🥰
ขอบคุณทีมงานคุณภาพครับ
ชอบๆค่ะ ฟังเพลินจริงๆ ดนตรีเพราะเนื้อหาดี ชอบๆๆๆ ชื่นชมคนทำขอบคุณที่สร้างสรรค์ จรรโลงศิลป์ค่ะ
นักร้องหญิง คือเสียงดีแท้อ้ายย มักๆ
♥️♥️♥️
ม่วนหลายครับ 3 โป้งเลย 👍👍👍🙂🙂😁😁
ขอบคุณหลายๆครับน้อง
ทั้งดนตรี นักร้อง มาจากเบ็ญจะมะ โปงลางเบญจะมะ เพราะมาก มีเสน่ห์ มีมนตขลังจริงๆ
ม่วนๆจ้า นักร้องกะเสียงดี fc น้องอุ้มศรี
ขอบคุณหลายๆครับผม
สดุดีท้าวคำผง
ฟังเพลินเลยครับ 👍👍
ขอบคุณหลายๆครับผม ♥️🙏🏻
ม่วนๆครับ
ขอบคุณหลายๆครับ♥️🙏🏻
ม่วนแฮง แบบมีอารยะมากๆ
ขอบคุณหลายๆครับผม ♥️
แค่ได้ฟังเกริ่นก็รู้แล้วว่าเพราะ
ขอบคุณหลายๆครับ
ขอเนื้อเพลงหน่อยค่ะ
ประทับใจครับบ
ขอบคุณหลายๆครับ♥️
💗💗
ขออนุญาตนำเพลงไปประกอบพิธีบวงสรวงเจ้าคำผงวันที่ 10 พ.ย.2563 ช่วงเดินจากวัดหลวงไปทุ่งศรีเมืองครับ ขอบคุณครับ
ยินดีครับ🙏🏻
@@smokestudio9644 ขอบคุณครับ
@@smokestudio9644 th-cam.com/video/oKVKp-4nv4k/w-d-xo.html&hd=1 ขอบคุณครับ
เรียกท้าว ก็พอมั้ง
ท้าวคำผง เป็นแค่ลูกพระวรปิตา
คำว่าเจ้า ควรใช้กับ
เจ้าอุ่น (เจ้าเมืองศรีสะเกษ)
เจ้าเซียง เจ้าสูน (เจ้าเมืองสุวรรณภูมิ)
3พระองค์ นี้เป็นลูก เจ้ามืดคำดล
เจ้าเมืองคำดล มีศักดิ์สูงกว่า พระวรราชปิตา เป็นถึงพระราชโอรสในเจ้าแก้วมงคล พระนัดดา ในเจ้าศรีวิชัย พระมหากษัตริย์ลาว
พระวรราชปิตา มีปู่เป็นสามัญชน
@@tapooo3944 อุบลฯเป็นราชธานี เป็นประเทศราชครับ
ชื่อเพลงว่าอะไรครับ ? เพราะมากๆ
2:14
ขอเนื้อเพลงได้ไหมครับ?
♥
KFC น้องอุ้มครับ
🙏🏻♥️
เรื่อง ลื้อเชียงรุ่ง-ปางคำ ที่มีการผูกกับประวัติของพระวอพระตา เเละนิทานนางสีดาผาบนกสักกะไดลิง เป็นเรื่องที่เเต่งโดยนายบำเพ็ญ ณ.อุบล เพียงผู้เดียวที่มีความพยายามบิดเบือนเเละเติมเเต่งข้อมูลเท็จขึ้นในภายหลัง หลักฐานชั้นต้นทางประวัติศาสตร์ พงสาวดารไม่เคยมีกล่าวถึงหรือมีความเกี่ยวข้องกันในเรื่องดังกล่าวเลยเเม้เเต่น้อย เเละเป็นที่รู้จักกันดีว่า จังหวัดอุบลราชธานีเป็นถิ่นนักปราชญ์ ถิ่นที่มีการเเต่งเรื่องเเต่ง นิทาน ความเชื่อ (เกจิ) บทเพลง กลอนลำ มากมาย จนตั้งฉายาจังหวัดตัวเอง(ตั้งเอาเอง)ไว้ในคำขวัญประจำจังหวัด เเละถึงขั้นเเต่งเพลงประจำจังหวัด เเละเอาคำว่าถิ่นนักปราชญ์ไปใส่ไว้ในเพลง (มีศิลปินของจังหวัดร่วมร้องด้วย) ตรงนี้ไม่ค่อยเเปลกใจ เเต่ก็มีความพยายามขยี้คำว่า ''ราชธานี'' ว่ามีเพียงเเห่งเดียวเเม้ว่าไม่ใช่เมืองหลวงของประเทศ (ราชธานีเเห่งเดียวของอีสานที่คิดขึ้นเอง เพราะไม่รู้ข้อเท็จจริงเเละความเป็นมาของชื่อน่ะเหรอ?) ทำให้ลูกหลานเเละคนทั่วไปเข้าใจไขว่เขว่ (เต็มสื่อออนไลน์ โดยเฉพาะสื่อ Tiktok) เเละคิดกันผิดๆไปเองคิดว่าอุบลเคยเป็นราชธานีของอีสานมาก่อนจริงๆ หลายคนไม่รู้ไปดึงความที่เคยเป็นที่ตั้งกองข้าหลวงประจำมณฑลในยุคมณฑลเทศาภิบาลซึ่งเป็นยุคหลังมาเป็นข้ออ้างที่ว่าทำไมอุบลถึงต่อท้ายด้วยราชธานี ซึ่งมันตลกสิ้นดี ชื่อเมืองร.1ท่านตั้งขึ้นพร้อมตั้งเมืองให้มานานกว่า100ปีก่อนจะมีมณฑลเทศาภิบาลซะอีก (คนที่ไม่รู้ก็ก๊อปวางข้อมูลที่เข้าใจผิดกันในสื่อออนไลน์กันตรึม) เเต่ฐานะจริงๆของเมืองอุบลราชธานีก็เหมือนเมืองอื่นๆก็คือเป็นเเค่ระดับเมืองประเทศราช (ประเทศราชขนาดเล็ก) ไม่ได้มีฐานะเป็นถึงนครรัฐที่จะมีกษัตริย์ครองนครประเทศราช (ประเทศราชขนาดใหญ่ มีเมืองขึ้นต่อนคร) หรืออาณาจักรที่มีราชธานีเหมือนกับทางล้านนาหรือสปป.ลาว เพราะการจะเป็นราชธานีได้จะต้องอยู่ในระดับอาณาจักรไม่ใช่เเค่เมืองประเทศราชเท่านั้น เเละถ้าหากย้อนกลับไปว่าเมืองอุบลราชธานีเป็นเพียงเเห่งเดียวมีชื่อลงท้ายว่า’’เมืองของพระราชา’’ หรือ’’เมืองหลวง’’เพียงเเห่งเดียวจริงเหรอ? (ถ้ายุคที่เป็นจังหวัดน่ะใช่ เเต่ถ้ายุคเจ้าเมืองไม่ใช่ เพราะจังหวัดราชบุรีก็ไม่ใช่ชื่อลงท้ายหรือเคยเป็นเมืองระดับประเทศราช) ก็ต้องกลับไปดูด้วยว่ามีที่อื่นเขาถูกตั้งชื่อในความหมายที่เหมือนกันหรือไม่ ก็จะพบว่าเมืองสุวรรณภูมิก็เคยมีชื่อเต็มว่าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์ ซึ่งหมายถึง ’’เมืองของพระราชา’’ หรือ ’’เมืองหลวง’’ เช่นเดียวกัน ซึ่งเมืองสุวรรณภูมิถูกเพิ่มชื่อห้อยท้ายด้วย ‘’ราชบุรินทร์’’ ในยุคร.1 อีกทั้งตามหลักฐานการตั้งเจ้าเมืองประเทศราช ชื่อเมืองก็ถูกเรียกว่า’’เมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์’’พร้อมการเเต่งตั้งเจ้าเมืองคนใหม่ก่อนเมืองอุบลราชธานีจะเกิดได้ 1 ปี (ขณะนั้นยังเป็นเพียงเเค่หมู่บ้านห้วยเเจละเเม) ก็ต้องพออุปมานได้ว่าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์น่าจะเป็นเเม่เเบบของชื่อเมืองที่ห้อยท้ายด้วย ราชบุรี-ราชบุรินทร์-ราชธานี ในเชิงความหมายเดียวกัน ซึ่งเพื่อไม่ให้ชื่อเรียกซ้ำกันร.1 จึงใช้คำเเตกต่างกันนิดหน่อยเเต่ก็ยังคงความหมายเดิม เอามาใช้ตั้งชื่อห้อยท้ายชื่อเมืองอุบลราชธานีจากเเม่เเบบอย่างเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์ที่ร.1ได้เคยตั้งชื่อเอาไว้ก่อนหน้า
เเละจากอีกข้อสังเกตุในการเรียกเจ้านายท้องถิ่นอุบล ท้องถิ่นมีความพยายามเติมคำว่าเจ้านำหน้าพระของตำเเหน่งเจ้าเมืองในใบลานกฎหมายหลักคำเเละพบได้ทั่วไปของข้อมูลตามอินเตอร์เน็ตเพราะท้องถิ่นน่าจะต้องการทดเเทนความรู้สึกเสียหน้าจากหลักฐานประวัติศาสตร์ชั้นต้นที่ ร.1 เเต่งตั้งโดยการให้เกียติเรียกเจ้านายอีสานหรือเจ้าเมืองไม่เท่ากัน (เเม้จะถูกเเต่งตั้งโดยพระสุพรรณบัตรเเผ่นทองคำเหมือนกัน) ซึ่งทางท้าวคำผงหรือพระปทุมเจ้าเมืองอุบลคนเเรกไม่เคยได้รับเกียรติถูกเรียกศักดิ์จากร.1 ว่าเจ้าหรือจ้าวนำหน้าตำเเหน่งอาญาสี่เดิมเป็นซึ่งเป็นนามเรียกก่อนที่จะถูกเเต่งตั้งในนามเจ้าเมือง จากร.1 เหมือนเช่นกับกรณีที่ร.1เรียก’’เจ้า’’อุปราชเมืองสุวรรณภูมิที่ถูกเเต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์หรือ’’เจ้า’’หน้า(ฝ่ายหน้า)หัวหน้าหมู่บ้านสิงห์ท่าที่ได้รับเเต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองนครจำปาสัก เเละถ้าในความเป็นถิ่นนักปราชญ์ของเมืองอุบลหากเเต่ในเรื่องประวัติศาสตร์น่าจะเป็นข้อยกเว้น? (เพราะประวัติศาสตร์ต้องเข้าหาความจริง ไม่ใช่เข้าหาเรื่องเติมเเต่ง) โดยเฉพาะพยายามการเติมเเต่งประวัติศาสตร์ของทั้งกลุ่มพระวอพระตาเอง เเละมีความพยายามบิดเบือนประวัติศาสตร์เจ้านายอีสานกลุ่มอื่นๆเพื่อทำการเชื่อมโยงให้เกี่ยวข้องเพื่อที่จะได้เคลมเป็นลูกหลานหรือพรรคพวกของตัวเอง (เคลมบอเดียv.2?) เฉกเช่นกรณีไปเคลมเพี้ยเมืองเเพนเป็นลูกหลานพระวอพระตาโดยบิดเบือนข้อมูลประวัติพระลับ(พระศรีสัตนาคนหุต) เคลมเจ้าเซียงเจ้าสูนเจ้าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์หลานจารย์เเก้วให้เป็นพรรคพวกของพระวอพระตาที่หนีตาย (ถึงขนาดเคลมเจ้านายอีสานกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดกลุ่มหนึ่งเชียวนะ ช่างกล้า ^^) เคลมท้าวอุ่นเจ้าเมืองศรีสะเกษให้เป็นหลวงราชโภชนัยพรรคพวกของพระวอพระตาที่หนีตายอพยพไปสร้างเมืองขึ้นใหม่(?)หลังพ่ายสงครามกับเวียงจันทน์ ก่อนที่ต่อมาล้านช้างทั้ง 3 โดยเฉพาะเวียงจันทน์จะตกเป็นของสยามในภายหลัง (ที่กลุ่มลูกหลานพระวอพระตาบางคน? ภูมิใจที่บรรพบุรุษตัวเองเป็นชนวนเหตุหรือมีส่วนทำให้เกิดเรื่องดังกล่าว มันน่าภาคภูมิใจ?) การบิดเบือนประวติดังกล่าวก็ถูกนักประวัติศาสตร์ท้องถิ่นตีตกเเละไม่ให้ค่าหรือถูกยอมรับ(เเม้จะมีความพยายามบิดเบือน) เพราะไปขัดกับหลักฐานประวัติศาสตร์เเละเอกสารชั้นต้นของกลุ่มเจ้านายอีสานกลุ่มอื่นๆที่ปราชญ์(?)ชาวอุบลบางคนพยายามจะไปบิดเบือนเขียนขึ้นเเละมีการเผยเเพร่เป็นเอกสารเเละเเชร์ลงอินเตอร์เน็ท (สามารถพบเห็นได้ตามอินเตอร์เน็ต คนที่ไม่สันทัดในเรื่องประวัติศาสตร์อาจจะเข้าผิดเเละหลงเชื่อกันได้ง่าย) เเละการบิดเบือนประวัติศาสตร์เเละพิธีกรรมโดยเฉพาะเรื่องปางคำ-เชียงรุ่ง-นิทานนางสีดาผาบนกสักกะไดลิง เพื่อเพิ่มความศักดิ์สิทธิ์ให้กับพิธีปลงศพของเจ้าเมืองโดยการไปเพิ่มพิธีที่ไม่เคยมีอยู่จริงมาตั้งเเต่สมัยพระวอพระตาอย่างให้นางสีดา (ธิดาเชื้อสายเจ้าเมืองเชียงรุ่ง ที่สมมุติขึ้นเอาเอง) ฆ่านกนกหัสดีลิงค์เเละนิทานดังกล่าวมีจุดประสงค์เเอบเเฝงเพื่อเติมเเต่งเชื่อมโยงให้พระวอพระตามีเชื้อสายไปเกี่ยวข้องกับทางลื้อเชียงรุ่งเเสนหวีฟ้าโดยใช้ปางคำชาวหนองบัวลำภูผู้ที่อายุห่างจากพระวอพระตาเกือบร้อยปีมาเป็นตัวเชื่อมโยงบิดเบือน
เชื่อมโยงบิดเบือนโดยพยายามให้ปางคำเป็นบิดาของพระวอพระตาเเละพยายามยัดเยียดให้มีเชื้อสายราชวงศ์ไทลื้อเพื่อโหนลื้อขึ้นเป็นเชื้อเจ้า (พ่อกับลูกที่อายุห่างกันเกือบร้อยปีมันเป็นไปไม่ได้ นี้มันรุ่นทวด-เทียด อีกทั้งเอกสารชั้นต้นทุกฉบับไม่เคยมีการกล่าวถึงความเกี่ยวกันระหว่างปางคำกับพระวอพระตาเเละไทลื้อ-เชียงรุ่งเเสนหวีฟ้า เลยเเม้เเต่ฉบับเดียว) มีความพยายามหลอกให้ผู้คนหลงเชื่อข้อมูลที่เป็นเท็จ จากข้อมูลที่เผยเเพร่ในยุคหลัง อย่างสิ่งตีพิมพ์ที่ไม่เก่าเเก่เกินไปกว่า ปีพ.ศ. 2533 หรือ 30 กว่าปีมานี้เอง ทั้งที่หลักฐานชั้นต้นเกี่ยวกับพิธีศพของเจ้าเมืองอุบลคนเเรกเเละพระวอพระตา ไม่เคยมีการกล่าวถึงตำนานนางสีดาผาบนกสักกะไดลิงเเละเมืองเชียงรุ่งเเสนหวีฟ้าเเม้เเต่นิดเดียว หากเเต่ปรากฎในสิ่งตีพิมพ์ของนายบำเพ็ญ ณ.อุบลที่เป็นต้นกำเนิดในการเผยเเพร่ข้อมูลงดเท็จดังกล่าวเพียงเท่านั้น ข้อมูลบิดเบือนหลายๆอย่างมักจะถูกส่งออกจากชาวเมืองอุบลราชธานีเเละเเพร่ไปยังเมืองในเครือญาติอื่นๆจนพากันเชื่อกันเป็นตุเป็นตะ จนข้อมูลเผยเเพร่ออกไปสู่โลกภายนอกจากจุดบิดเบือนเล็กๆขยายออกไปจนกลายจุดบิดเบือนขนาดใหญ่ จากราชวงศ์สุวรรณปางคำ(ที่ปราชญ์(?)อุบลเเต่งเรื่องขึ้นเอาเอง) จนพัฒนาเป็นกลายเป็น พระเจ้าปางคำกษัตริย์เมืองหนองบัวลำภู ถูกสถาปนาโดยวิกิพิเดีย เเละพิกิพีเดียก็เเพร่ไปยังสื่อออนไลน์ต่างๆ หลอกคนให้เชื่อได้อีกมากมาย อีกหน่อยก็คงจะได้บิดเบือนพัฒนาจนกลายเป็นอาณาจักรนครเขื่อนขันธ์กาบเเก้วบัวบาน อาณาจักรใหม่ ที่ถูกค้นพบขึ้นใหม่ (?) หรือไม่ก็ไปบิดเบือนเไปเคลมเจ้าโสมมิตรซึ่งเคยอยู่ร่วมก๊กเดียวกันมาก่อนเเต่คนละวงศ์ตระกูลให้กลายมาเป็นลูกหลานหรือให้กลายมาเป็นวงศ์ตระกูลเดียวกันกับพระวอพระตา ก็คงจะไม่เเปลก (ดูจากการกระทำ) ซึ่งสิ่งบิดเบือนความเป็นจริงเหล่านี้สมควรได้รับการเเก้ไขเเละถูกถกหาความจริงกันอย่างจริงๆจังๆ ลูกหลานพระวอพระตาโดยเฉพาะเหล่านักปราชญ์อุบลทั้งหลาย หากยังคงเห็นหัวของคำว่าความจริงหรือประวัติศาสตร์ (ที่ไม่ใช่นิยายหรือตำนานที่เติมเเต่งขึ้น) ยังไม่ต้องมองไกลไปถึงการให้เกียรติคนกลุ่มอื่น (ดูจากการกระทำล้วนๆ) เพราะการให้เกียรติบรรพบุรุษเเละลูกหลานตัวเองยังไม่สามารถทำได้เลยจริงไหม?????
แต่พงศาวดารประวัติของฝั่งประเทศลาว เขาอ้างว่ามาจากเมืองปางคำ สิบสองปันนานะครับ ตอนนี้มีสองตำนานที่ขัดแย้งกันอยู่ ไม่รู้อันไหนบิดเบือนกันแน่ ชือเจ้าปางคำน่าจะเป็นชื่อเรียกสืบทอดตำแหน่งของตระกูลนะ เจ้าปางคำน่าจะมีหลายคนสืบทอดกันมา ตัวอย่างเช่น พระบรมที่1 ,ที่2,ที่3 สืบกันมาเรื่อยๆ หรือขุนเจ็ดเจืองที่1,ที่2,ที่3 ของพวกไทพวนก็เรียกสืบทอดกันมาเรื่อยๆ หลายรุ่นหลายร้อยปีเหมือนกันเป็นต้น ส่วนชื่อจริงๆของเจ้าปางคำคงเป็นชื่ออื่นเฉพาะของแต่ละบุคคลตามยุคของแต่ละท่านมากกว่า อย่างเช่นพระเจ้ากรุงจีนก็หมายถึงจักพรรดิ์จีนทั้งหมดซึ่งมีหลายร้อยพระองค์เป็นต้น
เรียก ท้าว ก็พอครับ เจ้าเมืองศรีสะเกษ มีฐานันดรศักดิ์สูงกว่า เป็นถึงลูกเจ้าประเทศราช ยังเรียก ท้าวอุ่น เลย
เจ้าเมืองอุบลราชธานี เป็นแค่ลูกเสนาบดี
ทำไมถึงเรียก เจ้า
พ่อของ เจ้าคำผงคือ พระวรปิตา
พระผู้ครองนครเขื่อนขันธ์กาบแก้วบัวบาน
พ่อของท้าวอุ่นคือ อาชญาเจ้ามืดคำดล
เจ้าผู้ครองนครท่งศรีภูมิ
หรือ สุวรรณภูมิราชบุรินทร์
ปู่ของเจ้าคำผงคือ เจ้าอุปราชนอง
ปู่ของท้าวอุ่นคือ เจ้าแก้วมงคล
ทวดของเจ้าคำผงคือ แสนทิพย์นาบัว สามัญชนชาวพวน
ทวดของท้าวอุ่นคือ พระเจ้าวิชัย พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรล้านช้าง
ต้นตระกูลของท้าวอุ่นคือ
พระยาวรวังษาธรรมิกราช พระอนุชาของพระไชยเชษฐาธิราช
เจ้าอุ่น หรือ ท้าวราชโภชนัย
ได้รับบรรดาศักดิ์ดังนี้
พระแก้วมนตรี ยกบัตรนครเมืองขุขันธ์
เทียบเท่า พระราชวงศ์เมืองอุบลราชธานี
พระภักดีภูธรสงคราม ปลัดนครเมืองขุขันธ์ เทียบเท่า พระอุปราชเมืองอุบลราชธานี
และ พระยารัตนวงษา
เจ้าเมืองศรีสะเกษ
เจ้าคำผง
เป็น พระประทุมราชวงศา เทียบเท่า นายกองเมืองขุขันธ์
เป็นพระประทุมสุรราช เทียบเท่าเจ้าเมืองขึ้นของ เมืองขุขันธ์
พระประทุมวรราชาสุริยวงศ์ เทียบเท่าเจ้านครเมืองขุขันธ์
เข้าใจว่าเจ้าของคอมเม้นต์คงอ่านมาจากวิกิพีเดียซึ่งข้อมูลมันตรงกันข้ามกับประวัติศาสตร์ฉบับเมืองอุบลฯ ในที่นี้ขออ้างอิงตามหนังสืออุบลราชธานี 200 ปี ซึ่งปู่ของเจ้าคำผงคือเจ้าปางคำ เป็นเจ้านายจากราชวงศ์เชียงรุ่งที่อพยพมาอยู่เวียงจันทร์ เพื่อพึ่งพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช พระญาติทางฝ่ายมารดา ได้เสกสมรสกับหลานพระเจ้าสุริยวงศาฯ เกิดเป็นเจ้าพระตา บิดาของเจ้าคำผง ส่วนเจ้าคำผงได้เสกสมรสกับเจ้านางตุ่ย ธิดาเจ้าอุปราช (ธรรมเทโว) อนุชาของพระเจ้าองค์หลวงไชยกุมาร แห่งนครจำปาศักดิ์ ย่อมชี้ให้เห็นว่าท่านเป็นเจ้า เพราะหากเป็นคนธรรมดาสามัญคงไม่สามารถเสกสมรสกับเจ้านายสตรีได้
ส่วนที่กล่าวว่าฐานันดรเจ้าเมืองศรีสะเกษสูงกว่านั้น คงอิงมาจากบรรดาศักดิ์ที่พระยาสูงกว่าพระ ตรงนี้ไม่แน่ใจว่าพระปทุมวรราชสุริยวงษ์ (เจ้าคำผง) ราชทินนามดังกล่าวเป็นบรรดาศักดิ์หรือไม่ เพราะฐานะเมืองอุบลฯ สำคัญกว่าศรีสะเกษแน่นอน ด้วยเป็นเมืองเจ้าประเทศราช สามารถไปสืบค้นได้ที่หอสมุดแห่งชาติ ซึ่งเมืองเจ้าประเทศราชในสมัยรัชกาลที่ 1 มีไม่กี่แห่ง เช่น เชียงใหม่ หลวงพระบาง จำปาศักดิ์ อุบลราชธานี สุวรรณภูม รวม ๆ ประมาณ 18 แห่ง และมีข้อสังเกตอีกอย่างอนุชาของเจ้าคำผง ก็ครองนครจำปาศักดิ์ ไม่ได้มีราชทินนามเป็นพระยาแต่อย่างใด ในพระบรมราชโองการก็ใช้คำว่า เจ้าน้า สถาปนาให้เป็นพระวิไชยราชสุริยวงษขัติยราช อาจเป็นไปได้ว่าบรรดาเมืองเล็กเมืองน้อยอื่น ๆ ที่เจ้าเมืองมีราชทินนามเป็นพระ อาจเป็นแค่บรรดาศักดิ์ แต่กรณีเจ้าประเทศราชอาจเป็นการเฉลิมพระยศเจ้านาย ฉะนั้น พระปทุมวรราชสุริยวงษ์ หรือเจ้าคำผง เป็นเจ้านายอย่างแน่นอน ส่วนเจ้าเมืองศรีสะเกษมีฐานะเป็นเพียงขุนนางบรรดาศักดิ์พระยา การตั้งเจ้าประเทศราชนี้สำคัญมาก ไม่ใช่เมืองไหน ๆ จะเป็นได้ ต้องมีพระราชโองการต่อหน้าขุนนางใหญ่น้อย พระโหราธิบดีต้องถวายฤกษ์ ทำพิธีรีตองอย่างศักดิ์สิทธิ์ในหอมณเฑียรธรรม ประโคมปี่พาทย์ฆ้องไชย และอาลักษณ์นุ่งขาวห่มขาวจารึกลงในพระสุพรรณบัตร (แผ่นทองคำ) เมืองอุบลฯ ได้จารึกในพระสุพรรณบัตรสถาปนาเจ้าประเทศราชว่า อุบลราชธานีศรีวนาไลประเทศราช
@@วิชัยสิริพันธุ์ เจ้าเมืองศรีสะเกษ พระยารัตนวงษา (เจ้าอุ่น)เป็นพระอนุชา ใน พระรัตนวงษา (เจ้าเซียง)
เจ้าเมืองสุวรรณภูมิ
เป็นพระราชโอรสในเจ้ามืดคำดล
เจ้าอุ่นเป็น แสนท้าวฝ่ายทหารที่รับราชการในตำแหน่ง ท้าวราชโภชนัย
ครองกำลังรบ11,000
มีกำลังทหารมากกว่าท้าวคำผง ที่มี10,000
ที่รับราชการในเมืองขุขันธ์ (หัวเมืองชั้นโท)
ก่อนจะมาเป็นเจ้าเมืองศรีสะเกษ
หาก ท้าวบุญจันทร์ ไม่แย่งตำแหน่ง พระยาขุขันธ์ภักดีศรีนครลำดวน อภัยพิริยะปรากรมพาหุ ไป เจ้าอุ่น ก็มีสิทธิที่จะได้ขึ้นครองนครขุขันธ์ ที่เป็นเมืองหลวงของเขมรป่าดง ตามที่พระเชษฐา(เจ้าเซียง)ได้วางหมากไว้
รองคิดภาพว่า พี่ชายครองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์ น้องชายครองนครขุขันธ์
ใครจะกล้ามีเรื่อง
เมื่อครองเมืองขุขันธ์ เท่ากับเป็นเจ้า ครองหัวเมือง สุรินทร์ สังขะ รัตนะ นางรอง พุทไธสง บุรีรัมย์ กำปงสวาย จักกง ศรีสะเกษ เดชอุดม จอมพระ กันทรารมย์ อุทุมพรพิไสย มโนไพร
กันทรลักษ์ ราษีไศล จารพัต
ดังจะเห็นได้ว่า เจ้าเมืองขุขันธ์ จะย้ายสำนัก ในศึก ขุขันธ์ นครราชสีมา เจ้าเมืองขุขันธ์ ไปนั่งเมืองนางรอง บัญชาการรบ กับ นครราชสีมา
ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูลเมืองศรีสะเกษซึ่งน่าสนใจมาก ส่วนที่ผมอธิบายไปข้างต้นนั้น ก็เป็นเพียงการนำเสนอข้อมูลประวัติศาสตร์ฉบับเมืองอุบลฯ อาจไม่ตรงกับบางเว็บไซต์ สรุปว่า ชนชั้นปกครองอุบลฯ มีพื้นเพมาจากล้านช้าง และพื้นที่อุบลฯ ก็มีพรหมแดนติดกับลาว จึงค่อนข้างสนิทสนมกับนครจำปาศักดิ์มากกว่าทางศรีสะเกษและเมืองอื่น ๆ ในพื้นที่ภาคอีสาน ตัวเจ้าคำผงก็เสกสมรสกับเจ้านายในราชวงศ์จำปาศักดิ์ เมื่อเกิดกบฏอ้ายเชียงแก้วยึดนครจำปาศักดิ์ พระเจ้าองค์หลวงไชยกุมาร ทรงพระประชวรและถึงแก่พิราลัยลง รัชกาลที่ 1 ให้เจ้าพระยานครราชสีมา (ทองอิน) ขณะนั้นเป็นพระหรหมยกกระบัตร ยกกองทัพนครราชสีมาไปปราบกบฏ แต่เจ้าคำผงพร้อมด้วยอนุชาคือเจ้าหน้า ได้ยกทัพออกไปปราบกบฏล่วงหน้าก่อนที่กองทัพนครราชสีมาจะมาถึงจนได้รับชัยชนะ รัชกาลที่ 1 จึงยกฐานะเมืองอุบล เป็นเมืองอุบลราชธานีศรีวนาไลประเทศราช สถาปนาเจ้าคำผงเป็นพระปทุมวรราชสุริยวงษ์ ส่วนอนุชาของท่านในพระราชโองการเขียนว่า เจ้าน้า สถาปนาเป็นพระวิไชยราชสุริยวงษขัติยราช เจ้าผู้ครองนครจำปาศักดิ์ องค์ที่ 3 หลังท่านถึงแก่พิราลัย อัฐิธาตุ (กระดูก) ประดิษฐานไว้ยังเจดีย์ที่แขวงจำปาศักดิ์ สปป. ลาว สังเกตว่าทั้ง 2 ท่าน ราชทินนามมีสร้อยต่อท้ายว่า สุริยวงษ์ อันมาจากการที่มีเชื้อสายพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช แห่งนครเวียงจันทร์
@@วิชัยสิริพันธุ์ เจ้านายศรีสะเกษ เดิมที่ก็เป็น เครือจำปาสัก
เจ้าสร้อยศรีสมุทรพุทธางกูร สถาปนาเจ้าประเทศราช
1เจ้าแก้วมงคล ปกครองเมืองท่งศรีภูมิ (จังหวัดร้อยเอ็ด มหาสารคาม ขอนแก่น )
2เจ้าจาร์เซียง ปกครองเมืองศรีนครเขต(จังหวัดศรีสะเกษ ลงไปถึงเขตแดนเขมร)
3บุตรพะละงุม ปกครองเมืองเชียงเจียง(อุบลราชธานี)
4จันทร์สุริยวงศ์ ปกครองหลวงโพนสิม(สะหวันนะเขต มุกดาหาร)
5เจ้าหวด ปกครองสีทันดร
6เจ้าสม ปกครองอัตตะปือ
7 เจ้าของสวนแตงโม (จำพระนามไม่ได้) ที่นำแตงมาถวายพระครูโพนสเม็ด ปกครอง เชียงแตง
ศรีสะเกษ มี ชั้นเจ้าประเทศราช1คน
พระยาอีก5
ขณะที่อุบลราชธานี มีแค่พระ
ไม่ถึงเจ้าประเทศราช
ไม่นับเจ้าหน่อคำ ที่เป็นหลานเจ้าอนุวงศ์
ยศเจ้าเมืองอุบลราชธานีต่ำกว่า เจ้านครขุขันธ์
เจ้าเมืองอุบลราชธานี มีศักดิ์เป็นเจ้าเมืองเอก เท่ากับ ศักดินา5,000ไร่
เจ้านครขุขันธ์ เป็นพระยาหัวเมืองชั้นโท
ศักดินา10,000ไร่
ในราชการสงคราม เจ้านครขุขันธ์ ทำศึกมากกว่า เจ้าเมืองอุบลราชธานี
2เจ้าเมืองอุบลราชธานี ถูกกดให้ต่ำกว่าเจ้านายอีสานเมืองอื่น เมืองอุบลราชธานีส่วนใหญ่ ข้าราชการจากส่วนกลางมาปกครอง บ้างครั้งเจ้าเมืองสุรินทร์ พระยาสุรินทร์ภักดีศรีผไทสมันต์ อภัยพิริยะปรากรมภาหุ จะมาปกครองดูแลอุบลราชธานี ไม่มีสายเจ้าคำผง ที่ขึ้นมาเป็นเจ้า ใน รัชกาลที่4เลย
ส่วนศรีสะเกษ เจ้านายยังปกครองถึงรัชกาลที่5
ขุขันธ์ ถึงราชการที่6
ความสำคัญ อุบลราชธานี มีความสำคัญน้อยกว่า นครขุขันธ์ อาณาเขต ยิ่งไม่ต้องพูดถึง นครขุขันธ์ กว้างใหญ่กว่าอุบลราชธานีถึง5เท่า
อุบลราชธานี มีเจริญ ก็หลังจากไทยเสียจำปาสักให้ ฝรั่งเศสไปแล้ว สังเกตจาก จวนเจ้าเมือง ศรีสะเกษ และ ขุขันธ์ สร้างได้อลังการกว่า วัสดุที่ใช้มีราคาแพงกว่า ในจวน มีโขน มีมโหรี ประโคมตลอด ส่วน จวนเจ้าเมืองอุบลราชธานี ส่วนใหญ่จะมีราคาถูก เหมือนบ้านคนธรรมดาทั่วไป ไม่ได้หรูหราแบบขุขันธ์ ที่มี บ้าน มีศาลา มีสวน มีอาคารมากมาย
อุบลราชธานี ถูกข้าศึกบุก มากกว่า ขุขันธ์ จะมีเด่นๆก็แค่ปราบอ้ายเชียงแก้ว
นอกนั้นเจ้าเมืองอุบล ไม่เด่นเลย รองไปศึกษา ประวัติศาสตร์ สกลนคร ขอนแก่น สุรินทร์ นครราชสีมา จะพบว่า เจ้าเมืองขุขันธ์ ยิ่งใหญ่ขนาดไหน ส่วนเจ้าเมืองศรีสะเกษ แม้จะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรมาก แต่ด้วยการเป็นหน่อเนื้อกษัตริย์ เจ้าเมืองได้เป็น พระยา ทุกคน สายเลือดสุวรรณภูมิราชบุรินทร์
@@วิชัยสิริพันธุ์ เจ้าเมืองประเทศราชในอีสานส่วนใหญ่จะเป็นชั้นสัญญาบัตร(ชั้นต่ำที่สุด)ซะส่วนใหญ๋ เช่น กาฬสินธ์ุ สกลนคร ยโสธร เขมราฐ หนองคาย เป็นต้น เหมือนว่าเอกสารที่ตั้งที่เสกเจ้าเมืองประเทศราชโดยร.1 ในอีสาน (ไม่นับท้าวฝ่ายหน้าเพราะไม่ได้เป็นเจ้าเมืองในภาคอีสานของไทย) จะมีเเค่เจ้าเมืองสุวรรณภูมิราชบุรินทร์เเละเจ้าเมืองอุบลราชธานีศรีวนาลัยที่เคยได้รับเเต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองประเทศราชในชั้นสุพรรณบัตร(ชั้นสูงสุด) เเล้วมาเเยกอีกว่าในชั้นสัญญาบัตร หิรัญบัฏ สุพรรณบัตร เจ้าเมืองเป็นชั้น พระ พระยา เจ้า พระเจ้า (ตามศักดินา) อีกที ฉะนั้น พระประเทศราช ฐานันดร ต่ำกว่าพระยาประเทศราชอยู่เเล้ว เพราะถ้าหากได้ความดีความชอบเพิ่มก็จะถูกอัปเกรดขึ้นจากพระเป็นพระยา ถ้าหากยังไม่ดีพอก็จะถูกเพิ่มเเค่สร้อยเเละเครื่องยศ เเค่นั้น เเละในหลักฐานทางราชการของส่วนกลาง โปรดเกล้าให้ จ้าวหรือเจ้าอุปราชเเห่งเมืองร้อยเอ็ด เป็นที่พระรัตนวงศามหาขัติยราช ไปครองสุวรรณภูมิราชบุรีย์ประเทศราช กับ จ้าวหรือเจ้าน้า เป็นที่ พระวิไชยราชสุริยวงษขัติยราช ให้ไปครองนครจำปาสัก ส่วนท้าวคำผง เอกสารทางราชการ เรียกเพียงเเค่ "พระปทุม" เป็นที่ พระประทุมวรราชสุริยวงศ์ ครองเมืองอุบลราชธานีศรีวนาลัยประเทศราช ไม่ได้รับเกียรติจากร.1 ให้เรียกว่า จ้าวหรือเจ้า นำหน้าตำเเหน่งอาญา4 เดิม เเต่ประการใด เหมือน 2 ท่านเเรก อย่างท้าวอ่อนเเละท้าวฝ่ายหน้า
ทำนองร้องข้างหลังเหมือนมนต์ต้องนางเลย
แมนครับ
ผมขอนำเพลงไปลงติกตอกนะรับขอบคุณครับ
ยินดีครับผม