น้ำตาไหลกับการ์ตูน
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 3 ธ.ค. 2021
- ย้อนหลังนินทาการ์ตูน (แต่นั่งพูดคนเดียวไม่นับ)
หลักๆที่ยาวหน่อยก็จะมีดราก้อนบอล, นารูโตะ, แอทแทคออนไททัน นะครับ
*********************************************************
สำหรับเพื่อนๆมาพบเจอกันนอกรอบ ได้ที่
►Facebook : / gdzfanpage
►Twitch : / yousayix
►IG : / yousayix
สมัครสมาชิกช่องTH-cam► bit.ly/3qvrUoU
*********************************************************
ขอบคุณมากๆครับสำหรับคอมเม้นติชม
และคนดูที่น่ารักทุกคนที่คอยซัพพอร์ตกันมาตลอด
********************************************************* - บันเทิง
![รุ่นใหญ่ EP.2 บุกบ้าน เสรีพิศุทธ์ ระหว่าง บิ๊กต่อ กับ บิ๊กโจ๊ก อา รักใครมากกว่า ?? l [Nickynachat]](http://i.ytimg.com/vi/j2inUqhN__0/mqdefault.jpg)
น้ำตาไหลครั้งแรกคือ กัชเบล หรือ กินทามะนี่แหละมั้ง จำไม่ได้ แต่ลายเส้นของ กัชเบล คือมันสื่อถึงใจมาก สายตาของแต่ละตัวคือตึงมาก น้ำตาซึมทุกครั้งที่มีปีศาจโดนเผาหนังสือต่อให้เป็นตัวประกอบ เพราะแต่ละคู่นี่รักกันมากจริงๆ พูดถึงมังงะนะ ไม่ใช่อนิเมะ ส่วนกินทามะนี่ซึ้งเพราะความหมายของเนื้อเรื่อง ตอนคุณตาเล่นเตะกระป๋องกับคุณตาวิ่งแข่งกับหมาคือไหลพรากๆ
ส่วนพวกมังงะหรืออนิเมะ ที่ทำมาเรียกน้ำตาจริงๆจะไม่ดู เพราะผ่าน clannad, air, และ angel beat มาแล้ว แค่นี้สำหรับผมก็พอแล้วสำหรับของพวกนี้ หัวใจรับไม่ไหว 555
นี่อินกับวันพีซอนิเมะมากกก ร้องไห้ตามตั้งแต่เจออุซปแล้วก็ลากยาวร้องมันทุกตอนที่มีฉากซึ้งๆ นี่ขนาดโตเอเผางานขนาดนั้นนะ
อย่างว่าล่ะ วัตถุุดิบมันดี เผายังไงก็ยังอินได้อยู่ 55555
ถ้าวันพีชที่เศร้าที่สุดของผมคือฉากลากับแมรี่ ส่วนนารูโตะ ผมน้ำตาซึมฉากย้อนอดีตตอนนารูโตะฝึกควบคุมเก้าหาง ตอนที่ได้เจอกับแม่แล้วแม่เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง เห็นถึงความรักและความเสียสละของมินาโตะและคุซินะที่มีต่อโตะ
ฉาก ซันจิ ขอบคุณ หัวหน้าเซฟ ก่อนออกจากร้าน ก็ใช้ได้นะ
วันพีชนี่ ของผมต้องตอน เอสตาย ส่วนนารูโต๊ะ แม่นโครตหลายตอน 555
เรื่องนารูโตะของผมตอนที่นารูโตะย้อนอดีตตอนนารูโตะตอนเด็กที่ อยากมีเพื่อนอยากให้คนมองตัวเองเป้นคนปกติแล้ว ไม่มีใครยอมคบยอมเล่นมีแต่คนรังเกียจ อันนี้รู้สึกจุกมากแบบสงสารอ่ะสายตาที่คนมองว่าเราเป็นตัวน่ารังเกียจทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย
จริงครับฉากแม่รี่นี่ของจริง อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลเฉย เข้าใจคำว่าผูกพันแล้วต้องจากลา เหตุผลที่ชอบอ่านมากกว่าดูเมะคือมันต้องใช้จินตนาการบวกกับรายละเอียดหลายอย่างมาก
นารูโตะ คือตอนย่าโจ
รอครั้งเเรกที่รู้จักนารูโตะอยู่นะคะ
ฟังพี่เเล้วรู้สึกสนุกมาก ยิ่งพึ่งดูเมะจบมายิ่งอยากฟัง
ผมก็มีช่วงที่ไม่อินกับอะไรเลยเหมือนกันครับ อาจจะไม่ใช่ความรู้สึกแข็งแกร่งบ้าๆบอๆอะไร
แต่อาจจะมาจากการที่ ดูแล้ว ไม่ได้คิดตามหรือมองหลายๆด้านให้ถี่ถ้วนพอ เพิ่งจะปลดล็อคเมื่อไม่นานมานี้เอง
แล้วก็ร้องไห้แม้กระทั่งตอนที่หุ่นผู้ช่วยของเซนไตเรื่องล่าสุด(เซ็ทจัง/เซนไคเจอร์)โดนลบความจำ
ทั้งที่ก็พอจะเดาได้อยู่แล้วแท้ๆว่า ได้คืนก่อนจบตอนนั้นแน่นอน
ส่วนใหญ่ผมจะอินกับเรื่อง "ของดูต่างหน้า" อย่าง เซ็ทจัง หุ่นผู้ช่วยในเซนไคเจอร์
ก็เป็นของดูต่างหน้าที่พ่อกับแม่ของพระเอกทิ้งไว้ ก่อนจะหายตัวไปตั้งแต่พระเอกยังเด็ก
เซ็ทจังเป็นทั้ง ผู้ช่วย เพื่อน ของดูต่างหน้า และที่สำคัญคือ (ทำเสียงดอม) "ครอบครัว" ของพระเอก
กับความรู้สึกที่ว่า คนสำคัญของเรา จำเราไม่ได้แล้ว และจะลืมตัวตนของเราไปตลอดกาล
แว๊บนึงที่คิดแบบนี้ น้ำตาผมก็ไหลเลย บ้าบอที่สุด
โอฮาร่าในวันพีซเองก็เหมือนกัน โรบิน ที่จำหน้าแม่ไม่ได้แล้ว และ ไม่มีของดูต่างหน้าทิ้งไว้ให้
ทางเดียวที่จะทำให้ใกล้ชิดแม่ได้ที่สุด คือ เดินตามรอยเท้าแม่ ซึ่งเป็นนักโบราณคดีผู้ต้องการไขปริศนาของโลก
โรบินที่คิดถึงแม่ สามารถทำในสิ่งที่ ไม่ใช่แค่เด็ก แต่ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำได้ง่ายๆ คือ อ่านโพเนกลีฟออก
เอาจริงๆมันคือสิ่งที่ควรยกย่อง ว่าเด็กคนนึง สามารถเรียนรู้ศาสตร์ยากๆให้เข้าใจได้จนเป็นที่ยอมรับของเหล่านักปราชญ์ผู้ได้ชื่อว่า ฉลาดที่สุดในโลก
แต่มันกลับเป็นเรื่องผิดกฎหมาย เพียงแค่รัฐบาลโลกบอกว่ามันผิด โดยไม่ให้เหตุผลที่ชวนให้คล้อยตามว่า การศึกษาประวัติศาสตร์มีผลเสียยังไง
ยิ่งตอนที่โรบินถามว่า "คุณใช่แม่ของหนูไหมคะ" นี่คือแบบ เชี่ยเอ้ยยยย
โอลิเวียที่อยากตอบว่า ใช่ ใจจะขาด แต่ถ้าทำแบบนั้น ลูกก็จะเป็นอันตรายไปด้วย
ทำได้แค่ปฏิเสธ ซึ่งก็ไม่เป็นผล เพราะความคิดถึงแม่ของโรบินนั้น แม้แต่ตัวโรบินเองก็ห้ามไว้ไม่ได้แล้ว
พอคิดว่า สองแม่ลูกควรได้เจอกันในสถานกาณ์ที่ดีกว่านี้ โรบิน ควรได้รับคำชมจากแม่ว่า เก่งมาก ที่เดินตามรอยเท้าแม่ได้
ในสถานการณ์ที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่คำชมที่พูดเพราะว่า กำลังจะต้องจากกัน และจะไม่ได้พบหน้ากันอีกแล้ว
พอดูแล้วทำความเข้าใจความเป็นไปของตัวละครแต่ละตัวแล้วคิดตาม มันก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลได้เลย
มิตรภาพลูกผู้ชายตำนานเกาะท้องฟ้าเองก็เช่นกัน ถ้าถามก่อนค่อยตัด ไม่ได้ตัดแน่นอน เพราะความเชื่อนี่แก้กันลำบาก
แต่ก็ต้องตัด เพราะถ้าไม่ตัด จะป่วยกันไปเรื่อยๆจนตายยกหมู่บ้านแน่ๆ ซึ่ง การตัดโดยพลการยังไงก็ผิดอยู่ดี
เพื่อนที่เกือบจะต้องจากกันด้วยความเข้าใจผิด กลับได้สะสางความแคลงใจและสัญญาจะพบกันใหม่ นี่ก็ว่าซึ้งแล้วนะ
แต่การถูกจับแยกโดยธรรมชาติจนไม่สามารถทำตามสัญญาได้ มันยิ่งกว่าพระเอกนางเอกกำลังจะวิ่งมากอดกันแล้วโดนยิงก่อน เสียอีก
นารูโตะ ร้องหนักมากครับ ครูอีรุกระ และ เรื่องรางจองนารูโตะหน้าสงสานมาก วันพีช ตอนจากไปของเรือแมรี ชื้งน้ำตาไหลมากๆ fc จาก สปปลาว ครับ
ผมเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วคับ มีความอินกับการ์ตูนมากกว่าหนัง เพราะการ์ตูนมันสื่อเรื่องราวสื่อความรู้สึก สื่ออารมณ์ ได้มากกว่าหนังเยอะ ความรัก ความสามัคคี ความรักพวกพ้อง ทุกๆอย่าง มันสอนเรา หากเด็กสมัยนี้สามารถเข้าใจจุดประสงค์ เรื่องราวของการ์ตูนแต่ละเรื่องว่าต้องการสอน แอบแฝงข้อคิดความรู้อะไรไว้บ้าง สังคมก็น่าจะดีขึ้นไปอีก ผมเป็นครูตอนนี้ก็ 40 ยังดูการ์ตูนยังเล่นเกมส์ออนไลอยู่เลย ยังร้องไห้ยังอินกับการ์ตูนไม่เคยเปลี่ยน ❤️❤️
เราร้องไห้ยากมากๆ การ์ตูนเรื่องเดียวที่ทำให้ร้องไห้คือวันพีซ ฮึบแมรี่ผ่านมาได้โดยไม่มีน้ำตา แต่ไม่รอดช่วงเอสตาย สงสารลูฟี่มาก พอตัวละครที่ยิ้มหัวเราะร่าเริงเป็นพลังบวกตลอดเค้าร้องไห้จนช็อคมันเลยฮึบไม่อยู่ น้ำตาไหลพราก😭
ของผมเรื่องนี้สุดหัวใจเลยครับ code geass (โดยเฉพาะตอนสุดท้าย) เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ผมรู้จักกับคำว่าอินกับอะไรสักอย่าง และก็เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ผมเป็นโอตาคุ ฮาฮา~
การ์ตูนเรื่องแรกที่ผมดูแล้วเสียน้ำตาคือ โดราเอม่อน: ไดโนเสาร์ตัวแรกของโนบิตะปี 2007 ถ้าเป็นมังงะเมื่อก่อนคือวันพีซเหมือนกันครับตอนที่โซโลฟัน Mr.1 เข้านี่แหละ ซึ่งบวกกับโซโลโคตรเท่ ส่วนมังงะปัจจุบันที่ทำให้อินจนน้ำตาไหลคือ Komi Can't Communicate ครับ
ปล. อยากให้พี่ต้อมรีวิว Komi-san wa, Komyushō Desu (Komi Can't Communicate) ให้หน่อยครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ :D
ฉากที่ทำให้ร้องไห้ ในอายชีล21 นึกถึง2ฉาก 1. ซีนฮาบาชิระกระชากคอเสื้อฮิรุม่า แล้วตะคอกทั้งน้ำตา "แกกับชั้น มันต่างกันตรงไหน"
คือร้องตามเฮียแกเลย😭😭😭
ส่วนอีกฉากเป็น ซีนที่คุณทาคามิเล่าอดีตของตัวเอง แล้วตัวเขาเองก็รอมาตลอด รอให้ซากุระบะเติบโตมาเป็นคู่หูที่ทำให้เขาสู้ในโลกของผู้เล่นระดับแนวหน้าได้ คือร้องตามซากุระบะเลยฉากนี้😭😂
ไยบะมังงะ ผมน้ำตาไหลตอนท้ายๆเลยอะ ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนกันไหมกับฉากนี้ เดี๋ยวใส่เป็นสปอยล์ไว้
.
.
.
ในฝันของทันจิโร่ ตอนที่โยริอิจิได้อุ้มลูกตระกูลคามาโดะ
ผมเห็นแล้วก็คิดตามว่า "เขาไม่เคยได้เห็นหน้าลูกตัวเองเลยนี่นะ" แค่นี้ก็น้ำตาไหลแล้ว
คนนึงไม่มีบ้านให้กลับ เพราะถ้ากลับไป พี่ชายฝาแฝดจะถูกส่งไปใช้ชีวิตอย่างลำบาก เลยจำเป็นต้องหนีออกมา
อีกคน ไม่มีใครรออยู่ที่บ้าน เหลือตัวคนเดียว จับลูกอ๊อดมาสุดท้ายก็ปล่อย เพราะไม่อยากให้เป็นเหมือนตัวเอง
คนสองคนที่กำลังต้องการกันและกันมากที่สุด ได้เจอกันในเวลาที่ดีที่สุด ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขที่สุด
มันควรจะเป็นแบบนั้น และเป็นแบบนั้นตลอดไป แต่ก็ไม่เป็นแบบนั้น
Fairy tail ในหลายๆphaseนี่คือซึ้งมากถึงจะเป็นความสัมพันธ์ที่เรียบง่ายแต่มันสะสมพลังมาได้แบบอื้อหือมากบวกกับsound theme นี่ขึ้นเมื่อไหร่นี่มีน้ำตาคลอตลอด ยิ่งเป็นความสัมพันธ์ของลัคซัสกับมาคารอฟนี่ผมดูกี่ครั้งก็กินใจตอนที่ปู่แกต้องจำใจไล่ลัคซัสออกไปนี่คือโคตรซึ้งยิ่งท้ายตอนมีจัดเทศกาลแล้วมีแฟลชแบคลัคซัสนึกถึงตอนเด็กที่คุยกับปู่ ลัคซัสเคยบอกกับปู่ว่าในตอนเทศกาลถ้าผมมองไม่เห็นปู่ผมจะทำสัญลักษณ์นี้นะ แล้วกำลังจะเดินออกไป แล้วอยู่ๆปู่กับทุกคนในกิลด์ชูนิ้วขึ้นฟ้าทำสัญลักษณ์นั้น หมายถึง ต่อให้มองไม่เห็นต่อให้อยู่ไกลกันแค่ไหนแต่เราจะเฝ้ามองอยู่เสมอ เราจะเฝ้าดูและปกป้องเจ้าตลอดไป พอพูดจบก็แตกกกกก
ตอนเดียวกันเลยครับ น้ำตานองหน้าเลย55555
จิงค่ะ Fairy tailนี่เพลงบิ้วเก่งมาก ตื้นตันใจสุด
แฟรี่เทล ผมร้องครั้งเเรกเลย คือตอนรูซี่หักกุนเเจของอควาเรียสเพื่อเรียกราชาดวงดาว ที่มาฟันดาบสองสามทีเเล้วกลับ โครตคุ้ม555
รอคลิปนารูโตะนะค้าา
เป็นการ์ตูนวัยเด็กที่นั่งดูมาราธอนมาก เสียน้ำตาตอนนารูโตะได้เจอกับพ่อแม่ตลอด ชอบซาสึเกะแต่ก็รำคาญเหมือนกัน 555
ไททันเป็นเรื่องเดียว ที่รู้สึกว่าไม่ต้องเคารพลายเส้นต้นฉบับมากก็ได้ แต่เนื้อเรื่องคือมันส์มาก
ฉาก ผู้การเออวิน ให้โอวาทกับคำสั่งสุดท้าย! โครตกินใจ ร้องไห้พร้อมทั้งฮึกเหิมมากๆ!!!
Rookies สนุกและซึ้ง ท้ายๆก็ไม่เท่าไหร่ เข้มข้นตอนต้นจนกลางเรื่อง เพราะลุ้นอยากให้นักเรียนยอมเข้าชมรมเบสบอล และแต่ละคนก็ค่อยๆเอาจริงเอาจัง อยากชนะ มีแรงฮึดขึ้นทีละนิดๆ
HXH ร้องไห้เมื่อไหร์จะออกตอนใหม่ ชาตินี้จะได้อ่านตอนจบไหมเนี้ย
การ์ตูนเรื่องแรกและเรื่องเดียวที่ทำให้ผมน้ำตาไหลคือ นารูโตะครับ ฉากย้อนอดีตที่นารูโตะโดนเพื่อนๆและคนในหมู่บ้านรังเกียจที่นารูโตะเป็นร่างสถิตเก้าหาง จำไม่เคยลืม ที่สำคัญ น้ำตาไหลตอนอายุ25-26นี่แหละ (ร้องไห้กับการ์ตูนตอนแก่) ปัจจุบันอายุ32ละ
ผมนิเกือบๆกับวันพีช ฉากที่กาปไปโดนดาดันตอยแล้วมากิโนะมาห้าม แล้วดาดันบอก "ผิดแล้วคนที่เสียใจที่สุดไม่ใช่แก แต่เป็นลูฟี่" แล้วภาพก็แฟลชแบ็กไปที่3พี่น้อง แล้วมากิโนก็วิ่งร้องไห้ เอาซะคนดูอย่างผมตาแดงงงงงงง😭😭😭😭😭
ของผมเรียกน้ำตาไหลมี2แบบ แบบแรกคือ เศร้า เรื่องนารูโตะเลย จารย์จิไรยะตอนสู้กับเพนนี่แหละ เราผูกพันธ์กับตัวละครนี้มากๆเพราะเป็นครูของโตะเลย ฮาๆทะลึ่งๆมาครึ่งเรื่องอยู่ๆก็โดนรุมจนตาย ทำให้รู้เลยว่า จิไรยะมีอิทธิพลต่อตัวนารูโตะมากๆ
น้ำตาไหลแบบที่สอง นี่จาก Yu gi oh GX SS4 เลยครับ เป็นน้ำตาแบบภูมิใจในตัวละครจูไดมากๆที่ผ่านอะไรมามากมายตั้งแต่ภาค1 ตัวเมะเองมันก็แสดงให้เราเห็นการเติบโตของจูไดด้วย แรกๆก็เรียนๆ ดูเอลๆไม่ซีเรียส แต่พอภาค3 ภาค4 จูไดเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ความร่าเริงหายไป เหมือนในโลกความเป็นจริง คนเราต้องเติบโตขึ้นทุกวันๆ และด้วยความที่รร.อคาเดมี่มันแบ่งเป็นชั้นเรียนชั้นปี อารมณ์เหมือนเราเรียนมัธยม ม.1-ม.6 ตอนซีซั่นสุดท้ายนี่คือ มีการดูเอลจบการศึกษา อำลาเพื่อนๆ คุณครู เหมือนเรากำลังจะเรียนจบมัธยมปีที่6เลย เหมือนโตมากับยูกิโอภาคนี้เลย เอาง่ายๆคือ วัยเรียน วัยมัธยมสนุกที่สุดแล้ว
ไม่เคยดูรึอ่านการ์ตูนจนน้ำตาไหลนะ สูงสุดคือระดับใจมันโหวงๆ จุกๆ
- อาโนะฮานะ
- ไวโอเล็ตเอเวอร์การเด้น ตอนจดหมายแม่-ลูก คือชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
- วันพีซช่วงเกาะดรีม กับลาแม่รี่ (นับถือคนเขียนที่ทำให้เราอินกับแค่พวกพระเอกเปลี่ยนเรือได้ บิ๊วดีมาก)
- ดิจิมอน 01
- ย้อนอดีตนารุโตะช่วงแรกๆ คนเขียนแกเขียนดีนะ ไม่กี่หน้าแต่ทำเราอิ่นได้
- อายชิลด์ 21
- รักไร้เสียง
- กินทามะ (ไม่ต้องพูดมั้งว่าฉากไหนมั่ง)
- ฯลฯ
คุณกินฉากไหนเหรอ ของผมฉากคุณกินก้มหัวอะ
นารูโตะ ชีวิตวัยเด็กของนารูโตะ อาจารย์อิรูกะ ซาสึเกะกับอิทาจิ อาจารย์จิไรยะตาย กาอาระวัยเด็ก อาจารย์อาซึมะตาย กำเนิดแสงอุษาลูกศิษย์จิไรยะ มินาโตะปกป้องโคโนฮะ
#ซึ้งหลายตอนมาก555
การูการ่ากับโนแลนด์ผมก็เป็น มันอิมแพคมาก ขนาดอ่านมังงะยังขนลุกน้ำตาซึมเลย พอมาดูเมะนี่ร้องไห้เลย
ส่วนตัวนี่น้ำตาซึม Naruto Shippuden ตอน 474 มินาโตะคุยกับนารูโตะ * 誕生日おめでとう สุขสันต์วันเกิด... * ภาพในหัวลอยขึ้นมาเลย ตั้งแต่เด็กนารูโตะได้แต่ยืนมองเด็กคนอื่น มีพ่อมีแม่ ยืนดูมีความสุขกับครอบครัว ตัวคนเดียว แถมโดนเกลียดมาตั้งแต่เด็กไปไหนมีแต่สายตาที่มองมาด้วยความรังเกียจ แต่ก็ฝ่าฟันอะไรมามากจนทุกคนยอมรับ แต่ก็นั่นแหละต่อให้มีเพื่อนหลายคนยอมรับทั้งหมู่บ้าน แต่สิ่งที่ขาดหายคือความอบอุ่นจากครอบครัว .....
ฉากบอกลามินาโตะร่างสัมภเวสีผมร้องไห้ขี้มูกโป่งตาแดงเลยถ้าเข้าถึงตัวละครนี่ซึ้งมาก
กำลังกินข้าวอยู่เลยค่ะ อร่อยมาก
ผมจะร้องไห้กับมิตรภาพ เพื่อนเชื่อใจอะครับจารย์ อารมณ์แบบเพื่อนๆบอกลุยเลย ผมน้ำตาไหลละ ฮ่าๆๆ
วันพีชร้องไห้ตอน บอกลาเรือแมรี่ครับ
ส่วนนารูโตะสะเทือนใจตอน บอกลาแม่นี่แหละ แง๊
แต่ Anohana คือ ร้องเป็นต่อยหอยเลย
ร้องแบบ แง๊!!!!
ผมว่านารูโตะหนักสุดแล้ว กับชีวิตอันน่าสงสารของนารูโตะ ยิ่งฉาก ปิดสงคราม มินาโตะ บอกลาสุขสันต์วันเกิดแล้วจะบอกคุชินะทุกอย่างเลยแล้วร่างสลายหายไป
นี่ ไหลพรากเลย
ผมซึมฉากเดี๋ยวกับพี่เลยยย ตอนเกาะลอยฟ้าโนแลนด์เป็นตอนที่ผมเศร้าที่สุดแล้ว
ผมอินมากครับAOTดูมาตั้งแต่แรกๆ เดาผิดเดาถูก ด้วยความไม่รู้ ของตัวละครและคนดู เพราะช่วงแรกๆตัวละครก็แทบไม่รู้อะไรกันเลย อินมาก รักเลยเรื่องนี้ เป็นเรื่องเดียวที่ผมหลบสปอยสุดชีวิต
ผมนี่ วันพีช เลยเป็นเรื่องแรกที่ผมร้องไห้ แล้วฉากที่ร้องไห้ก็จำได้ขึ้นใจเลย คือตอนที่เผาเรือแมรี่ นั่งดูๆไปน้ำตาไหลหนักมาก
สำหรับผมฉากซึ่งนอกจากอนิเมะสายหลัก ก็จะเป็นคุโรโกะฉากแข่งกับอาคาชิ แล้วเพื่อนเก่ามาตะโกน " คุโรโกะ อย่ายอมแพ้นะ " แล้วคนอื่นๆที่พระเอกชนะมาพูดให้กำลังใจแล้วแบบ น้ำตาไหล
กับอีกฉากคือเรื่องไฮคิว ฉากแข่งกับอุชิวากะ แล้วเหมือนจะแพ้ พระเอกคู่โดนกดหัวลงแล้วมีรุ่นพี่มาดันขึ้น แบบ ขนลุก น้ำตาไหล เจ๋งจาดดด
ส่วนตัวที่ไหลแบบเผาเต่าก็มีกินทามะ กับแองเจิ้ลบีทส์ กินทามะนี่คือไหลแบบยั้งไม่ได้จริงๆ โดยเฉพาะช่วงคุณลุงที่ดูแลองค์หญิงที่สัญญากับโอยรันคืออาจารย์แกสุดยอดเลยร้องไห้จนโกรธ5555 กับอีกช่วงน่าจะช่วงอิจิโจตอนโอโทเสะถูกทำร้ายน้ำตาไหลเลย
กำลังจะหาอะไรดูระหว่างกินข้าวพอดีเลยย
พูดถึง AoT ฉากที่ผมคิดว่า "พัง" มากที่สุดใน ss1 คือฉากกลับบ้านหลังจากหน่วยของ levi ตาย~
คือความรู้สึกเรามันพังไปพร้อมกับความรู้สึกตัวละครเลย เมะเขาทำให้เห็นว่าทุกคนในหน่วยที่ตายไปเขามีคนที่รอพวกเขากลับบ้านอยู่นะ พ่อ แม่ พี่ ทุกคนมีคนที่รักหมดเลย แล้วสุดท้ายทุกคนก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะบอกลากันเลยด้วยซ้ำ~
แล้วสิ่งที่โหดร้ายที่สุดคือถ้าเป็นเมะทั่วไปเขาคงจะตัดจบไปตั้งแต่ตอน levi บอกให้ทิ้งศพลูกน้องตัวเองแล้ว แต่นี่คือใส่บทตอนพ่อ petra มาถามหาลูกสาวตัวเอง มาบอกว่าลูกสาวตัวเองชื่นชอบ levi มากถึงนางจะอ่อนต่อโลกแต่นางก็โตพอที่จะแต่งงานได้แล้ว มิหนำซ้ำพ่อ petra เขาเหมือนจะอยากให้ลูกสาวเขาแต่งงานกับ levi อีก~
คือแบบ... อาจารย์ต้องการอะไรจากคนอ่าน/คนดูหรอ? แค่นี้ยังทรมานพวกเราไม่พออีกหรอ?
ดูกี่รอบก็พังมากฉากนี้ อยากจะไปงัดหน้าจารเเก อยากให้แฟน ๆ อกเเตกตายหรอห้ะ
ตอนโกอิ้งแมรี่เราก็ร้องค่ะ จำได้เลยว่าอ่านตอนนั่งรถเมล์ ป้าที่นั่งข้างๆก็ยื่นทิชชู่มาให้ ละยังช่วยปลอบเราด้วย แกบอก"โอ๋ๆนะลูก แฟนทิ้งก็หาใหม่ ไม่ต้องร้องนะลูก" จากซึ้งๆเราหลุดขำเลยค่ะ 😂😂
เข้าใจอารมณ์เลย5555
GTO คือ 1ในดวงใจ พอๆกับวันพีช ประทับใจความเป็นครูที่อยากช่วย นร ของโอนิซึกะ❤❤❤
วันพีชมีทั้งฉากฮาและฉากร้องให้ ฉากที่เรียกน้ำตาเลย ฉากโกอิ้งแมรี่ ฉากเอสตาย โอเด้งตาย
ส่วนnaruto ผมไม่ค่อยดูมากเท่าไรเพราะย้อนหลายตอนซะเหลือเกิน ส่วนฉากที่ทำให้เสียใจผมว่าฉากการตายของอาจารย์จิไรยะคับ
เรื่องดาบพิฆาตอสูร ผมว่าฉากการตายของเร็นโงคุและเรื่องครอบครัวของเขา
มายฮีโร่ ฉากคอนเสิร์ตแผนกฮีโร่ห้องA ตอนที่ เอริ ยิ้มครั้งแรก แล้วมิริโอะบอกว่า ดูสิครับเซอร์เอริยิ้มได้แล้ว ผมนี่น้ำตาซึมเลย
เรื่องแรกคือ โดราเอมอนเดอะมูฟวี่ตอนไดโนเสาร์ของโนบิตะ รักพีสุเกะมากกกก//แฟรี่เทลร้องไห้เพราะเพลงล้วนๆ5555ขยี้มาก//ผ่าพริกพบไททันมีเยอะจัด ตายกันเพียบแต่เต๋าเผ่าสุดนี่ตอนเออร์วินพาลูกทีมไปตาย "ถวายดวงใจ"//เรื่องต่อมาคือมายฮีโร่ตอนออลไมท์ฟัดกับออลฟอร์วัน//เรื่องต่อมาคือดาบพิฆาตอสูรตอนเรนโงคุฟัดกับอาคาสะ ร้องเป็นเต๋าเผ่าเลย
ผม นี้วันพีช ร้องไห้ฉิบหาย ขนาดฟังเพลงเวอร์ชั่นเสียงตัวละครมาร้อง แค่ฟังก็น้ำตาไหล อินจัด เพราะเรารักจริงๆหละ😂😂
ครั้งแรก ตอนประถม น้ำตาไหลเพราะ กลับบ้านมาดูไม่ทัน ฉายทุกวันอาทิตย์ ยุคนั้นไม่มีย้อนหลังด้วย พลาดแล้วพลาดเลย
วันๆผมก็ 1 ในใจเหมือนกัน รู้จักเพราะวันนั้นหาอะไรดูตอนกินข้าว บอกเลยว่าก่อนนั้นเจอชื่อเรื่องนี้ ตั้งนานละ แต่ไม่คิดจะดู วันนั้นเลยตัดสินใจดู...รวดเดียวจบ ปัจจุบันถ้าไม่รู้จะดูไรตอนกินข้าวก็ยังกลับไปดู ดู1-12 จบ น่าจะเกิน10รอบได้
ของผมนะวันพีชคือฉากเผาแมรี่กับเอสตาย
นารู้โตะตอนจิไรยะตายกับกับตอนที่นารูโตะรู้ว่าจิรัยยะตาย
ฮันเตอร์คือตอนที่ราชามดกับโคมุกิตายอันนี้ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลย
ล่าสุดนี้คือ โบจิ เอาน้ำตาผมไปสามตอนรวดเลย
โบจินี่ผมน้ำตาไหลเป็นแม่น้ำเลย เปิดเรื่องมาดีมาก สงสารน้องงงงงง
การ์ตูนที่ทำให้ร้องไห้ เป็นเรื่อง fruits basket อาจจะเพราะตัวละครแต่ละคนมีปมแตกต่างกันไป พอเริ่มเผยปมของบางคนเราก็รู้สึกเจ็บปวด และมีจุดที่ทำให้ร้องไห้หลายปมมากค่ะ
เราไม่เคยร้องไห้หนักเลยจนกระทั่งฉากเผาเรือแมรี่😂😂 ปกติก็ร้องอยู่แล้วตอนฉากเศร้าๆ
ฉากนี้คือสุดจริงๆ
ของเรา Kill la kill น่ะฉากที่เรียกน้ำตาก็มีหลายฉากมาก แต่ว่ายังหรอก ยังหรอกน่า เพราะฉากที่อิมแพคมากๆก็ฉากสุดท้ายที่ชนะลาสบอส ริวโกะนี่คือหมดมุขละกำลังจะสลบ สักพักเซ็นเก็ทสึก็มา ทำตัวสลายต่อหน้า เกิดเป็น TOP 10 ฉากซึ้งๆในดวงใจ!!
ฉากวันพีชที่ผมเศร้าสุดคือ ฉากแฟงกี้ถาม(บลูลี่55)บรูซว่าเป็นโครงกระดูกตั้ง50ปีพวกพ้องคนนั้นคงตายแล้วมั้ง บรูซแม่งสวน"ทำไมผมถึงมีสิทธิ์ที่จะคิดแบบนั้นด้วยถ้าเค้ายังเชื่อว่าพวกผมยังจะกลับไปหาอยู่แล้วยังเฝ้ารออย่างโดดเดียวอยู่" ประเด็นคือท่าเก็บอาการของบรูซเป็นท่าที่ผมชอบทำเวลาไม่อยากให้รู้ว่าเศร้า 55
อินจนน้ำตาไหล
ค่าย key เรื่อง AIR ,Clannad
เรื่อง Ano Hana
เรื่อง Onepeice ตอนลาก่อนแมรี่
ประทับใจจริงๆ เหลือ Violet ที่ยังไม่ได้ดู
สำหรับผมล่าสุดก็ Chainsaw man เลย เล่ม 9 ที่อากิพูดว่า "ขอเเค่เด็นจิกับพาวเวอร์ได้มีชีวิตและอยู่อย่างมีความสุข..ไม่ว่ากับปีศาจแบบไหนผมก็จะทำสัญญาด้วย" เท่านั้นแหละน้ำตาไหลเลย คือพี่จะหล่อเท่ไปไหน 55 กับอีกฉากตอนที่โปจิตะบอกว่าเด็นจิเป็นคนที่เข้ามาเติมเต็มความฝันให้อันนี้ก็ซึ้ง 55
มันซึ้งนะ แต่ตอนนั้นของผมโดนกลบด้วยความเหวอ ตามตรรกะเรื่องไม่ทัน5555 เหวอแดก
ตอนคุยกัเทวดาคุงด้วยครับ ฉันไม่ไปไหนหรอกที่นี่มีเดนจิกับพาวเวอร์อยู่ แถมยังทำมรดกให้เด็นด้วย พี่ชาย!!!!!😢
น้ำตาซึมจริงค่ะฉากนั้น แต่ก็เหวอหนักมากจริงๆ555555
ตอนเผาแมรี่....ไม่ว่าจะกลับไปดูหรืออ่านอีกกี่รอบก็ยังร้องอยู่เลย
ร้องหนักกว่าตอนเอสอีก55555
เอสนี่ไม่ค่อยผูกพันกับตัวละครเลย ต่างกับแมร์รี่ ยิ่งถ้าแบบแต่ก่อนที่ตามรายสัปดาห์นะ แฟลชแบล็คที่เหมือนเราได้อยู่บนเรือกับพวกลูฟี่น้ำตาแตก
ถ้าสำหรับผมนะ เรื่องที่มีฉากที่ทำให้เสียน้ำตาก็มีประมาณนี้ครับ
Gundam 00 Season 1 ฉากที่ลอคออนตาย
ฮิคารุเซียนโกะ ฉากที่ซาอิหายไปนี่ละ
วันพีซก็ฉากที่ต้องเผาเรือโกอิ้งแมรี่
ประมาณนี้ล่ะครับ
Naruto คือ แบบ กี่รอบก็ยังน้ำตาไหล ตอนคุชินะกับ อ.อิรุกะตอนโตะมาขอไห้เป็นพ่อเจ้าบ่าว น้ำตามันไหลมาเองโดยอัตโนมัติ
Slamdunk ตอนงิกับรุคาว่าแปะมือกันแล้วทีมกระโดดเข้ามาดีใจกูน้ำตาไหลออกมาเลย ตอนโตดูเรื่องไหนก็น้ำตาคลอ
เห็นพี่ต้อมพูดถึงดราก้อนบอล การ์ตูนที่ผมรักโคตรๆแล้ว รุ้สึกดีใจเลยเหมือนได้มีเพื่อนคุยการ์ตูนเรื่องเดียวกัน
ส่วนผมตอนจิไรยะตายแล้วนารูโตะร้องไห้ ตอนวันเกิดนารูโตะที่พูดกับมินาโตะ ตอนเจอแม่ ตอนอาจาร์ยอิรูกะห้ามนารูโตะไปร่วมสงครามไม่ได้ วันพีชก็ตอนซันจิออกจากพัดทาคาน โซโลตอนร้องไห้สาบานหาเพื่อนที่ตาย ตอนเอสตาย ตอนซาโบ้ตาย ตอนบอกลาแมรี่
ของผม Clannad (After Story) ตอนที่พระเอกไปเจอ ย่า (แม่ของพ่อพระเอก) ย่าเล่าว่าเขาทุ่มเทเลี้ยงพระเอกขนาดไหนหลังแม่ตาย แต่สิ่งที่พระเอกเห็นคือพ่อเมาเละไม่เลี้ยงพระเอกตอนเรียนมัธยม พระเอกเลยย้อนว่าสมัยตัวเองเด็กๆพ่อทุ่มเททำหน้าที่แทนแม่ที่ตาย ซึ่งมันตรงกับชีวิตผมมาก เพราะพ่อผมตอนเด็กๆเขารักเรามากแต่เขาเลี้ยงเราไม่เป็น จะดุด่า พูดกดดัน อย่างเดียว ทำให้ผมไม่ค่อยอยากอยู่กับพ่อ แต่พอผมนึกไปผมเด็กๆพ่อก็ทำอย่างเต็มที่แล้วที่จะให้ความรักลูกในแบบลูกผู้ชายที่เพิ่งมีลูกคนแรกที่ไม่รู้ต้องเลี้ยงลูกยังไง มันตรงกับชีวิตผมเลย ผมเลยร้องไห้ไม่หยุดเลย
Gunnm ตอน 50 ครับ ฉากสุดท้ายที่ den ไปถึงท่อส่งของ factory แบบปางตาย ใช้แรงเฮือกสุดท้ายฟาดดาบหวังจะตัดท่อส่งของขึ้ร salem แล้วดาบหัก ช่องนี้เลยครับ น้ำตาแตก
ฟังตอนกินข้าวอร่อยมากครับ
เหมือนกันๆ😂😂😂😂 พอโตขึ้นเจออะไรมาต่างๆนาๆมันจะมีอารมณ์ร่วม
เรื่องแรก วันพีชเหมือนกัน ฉากแมรี่นี่ สุดใจ น้ำหูน้ำตาไหล
ของผมถ้าเรื่องซึ้งแล้วน้ำตาไหลเกือบทุกตอน คงเป็นมาสไรเดอร์ เอ็กซ เซด ในเรื่องความเป็นคุณหมอที่ต้องช่วยคนไข้กับการเล่นเกมส์ที่มีผลกับชีวิตจริงๆ กับไวรัสเกมส์ที่แค่อยากมีชีวิตเหมือนสิ่งมีชีวิตอื่นๆ อีกเรื่องคงเป็นตอนที่น้ำไหลเยอะๆพอๆกันในตอนเดียว คือสารภาพรักกับคุณคางุยะ ในตอนย้อนอดีตของ อิชิยามิ ยู ด้วยส่วนตัวนะครับเฉยๆกัยตัวละครนี้มากจนนั้นแหละตอนย้อนนี้ ที่ว่าทำไมถึงทำตัวแบบนั้นไม่ค่อยอะไรกับใคร เพราะผิดหวังกับการทำดีไม่ได้ดี จะไปช่วยเขาแต่ด้วยความที่พูดไม่เก่งไม่กล้าแสดงออกมาและเป็นคนหม่นๆอยู่แล้ว ทำให้โดยตราหน้าไปในอีกความหมายไปเลยว่าเป็นโรคจิตอย่างงั้นแล้วเลยโดนให้ขอโทษทั้งๆที่ไม่ได้ทำผิดอะไร ซึ่งในตอนหลังก็ปลดล็อกด้วยการมีประธานที่เห็นในความดีแล้วความตั้งใจ คอยซัพพอร์ตอยู่ข้างๆ แล้วก็ก้าวผ่านความรู้สึกนั้นมาได้
กินทามะไปสุดจริงจะฮาก็ฮาขี้แตก จะซึ้งก็ซึ้งน้ำตาไหลเกิ้น
โอตาคุปั้นสะท้านโลกซักเล่มนึง ฉากมาคิชิมะซังวิ่งมาให้กำลังใจโอโนดะ ผมน้ำตาแตกเลย
ฉากบน กำแพง ช่วยโรบิ้น น้ำตาไหลพรากกกก
น้ำตาไหลตอนดู ฮิคารุเซียนโกะตอนจบ อุตส่าห์เฝ้ารอช่อง3ทุกอาทิตย์ เศร้าเพราะมันจบจะไม่ได้ดูแล้วกับมันจบเศร้า
ผมไม่เคยร้องไห้เเบบเป็นสาย เเต่เเค่ซึม น้ำตาคลอ ตาเปียกๆ
เเละก็เป็น เเทบทุกเรื่อง ที่ไม่ใช่เเนว เฮฮา
อยากให้พี่ต้อมได้ลองอ่าน Ace of Diamond ค่ะช่วงท้ายๆ act 1 ร้องไห้หนักมาก มีLCในไทยเป็นของสยามคอมมิคค่ะ แล้วก็เผื่อใครที่ผ่านมาเห็นนะคะ อนิเมะเรื่อง Ace of Diamond มีให้ดูฟรีที่แอป pops มีครบทั้ง 3 ซีซั่นเป็นซับไทยค่ะ สนุกมาก เป็นอนิเมะกีฬาเบสบอล หากไม่เข้าใจกติกาสามารถอ่านได้ในแท็กทวิตเตอร์ #ไดยะ101 นะคะ ขอบคุณค่ะ อย่าลืมไปดูนะคะ🥺 สนุกมากๆ👍🏻👍🏻👍🏻
เจอพวกแล้ว คือมันดีๆมากๆครับ แต่ก็แอบคิดว่า อ.เกลียดอะไรพระเอกกมากมั้ยนี่555555
การ์ตูนที่ทำให้ผมร้องไห้บ่อยที่สุด คือนารูโตะเลยจะร้องไห้กับเรื่องราวของนารูโตะบ่อยมาก เรื่องราวของอ.อิรุกะกับนารูโตะนี่คือร้องไห้โครตบ่อย ช่วงเซียนลามกตายก็เศร้าเป็นวัน แล้วตอนที่นารูโตะบอกลาพ่อตอนจบสงครามโลกคือแค่เห็นฉากนั้นน้ำตาก็เริ่มซึมแล้ว
ลากมาโบรูโตะ ฉากที่ดูแล้วเกลียดกับอินไปพร้อมๆกันคือฉากตอนคุรามะสลายไป คือร้องไห้เลยมันรู้สึกแบบเราผูกพันกับคุรามะพอๆกับนารูโตะ พอมาเห็นฉากนี้คือมันเศร้าจริงๆ คือปกติก็ไม่ได้ดูโบรูโตะเพราะรับไม่ได้จริงๆ แต่ตอนที่ดูมีแค่3ช่วง คือตอนเจอโมโมชิกิ,ย้อนเวลาไปเจอนารูโตะตอนเด็ก,แล้วก็ช่วงนี้เสียคุรามะ คือดูแค่นั้นเลย
ฉากน้ำตาไหลของผมนี่ต้องนี้เลย
ดาบพิฆาตอสูร-ภาคย่านเริงรมย์ (ที่กำลังจะฉายในเวลาอันใกล้)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนที่อสูรข้างขึ้นตาย แล้วน้องร้องเรียกหาพี่นี่ซึ้งเลย ยิ่งได้เห็นสตอรี่เรื่องราวของสองพี่น้องอสูรนี่ยิ่งร้องหนักกว่าเดิม เผอิญเป็นคนมีน้องสาวเลยอินมาก นี่ยังคิดเลยนะว่าถ้าได้ดูแบบเมะนี้คงร้องไห้อีกรอบ
สปอยล์ภาคย่านโปรดของซันจิ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"พี่จ๋า ที่นี่ที่ไหน" "ไม่ต้องตามข้ามา" เจอประโยคประมาณนี้จุกเลย5555 เฮียแกคงเสียใจที่มีส่วนให้น้องต้องเป็นอสูรแล้วพรากชีวิตคนแล้วลงนรกแหละ แต่ฉากอุซุยควรจะดราม่าแท้ๆ แต่อ.แกเิาฮาซะได้5555
พี่ต้อมนี้เป็นคนที่เล่าอะไรก็สนุกไปซะทุกเรื่องเลยนะครับเนี่ย ขอบคุณสำหรับคอนเทนต์ดีๆนะครับ ฮิลลิ้งค์ไปได้อีกหนึ่งวัน
เรื่องเเรกที่ผมดูแล้วน้ำตาไหลคือแฟรี่เทล ฮะ ซึ้งในพลังแห่งมิตรภาพ และเพลงประกอบ555
เพลงประกอบนี่มาถูกจังหวะทุกซีนจริงๆเรื่องนี้ 5555
ฉากนารูโตะสำหรับผมตอนนี้คือ ฉากย้อนอดีตของโยตะ ร้องไห้หนักมาก เมื่อก่อนมีฉากของครูอาสึมะ กับตอนฉากที่ ฟุงาคุ คำพูดบอกลาครั้งสุดท้าย 🥺
แรกๆเปิดมาทำให้คิดตามเลยมีการ์ตูนเรื่องไหนบ้างนะที่ทำใ้ห้เราน้ำตาไหลได้..เพราะพี่เข้าสู่เรื่อง price of tennis เท่านั้นล่ะอย่างฮาขำตามเลยว่ามันจริง 555 เว่อชิบ
อีกฉากนึ่งที่มาน้อยแต่มาหนักมากกโดยไม่มีคำพูดดด คือฉากย้อนอดีตผีสาวผมยาวใน dandadan สปอย................................,.....................
นางเคยเป็นคุณแม่ที่แค่อยากมีชีวิตอยู่กับลูก แต่เป็นหนี้ดิ้นรน ทุกทางแม้แต่การขายตัว แต่สุดท้ายเจ้าหนี้ก็มาเอาลูกไปแล้วนางก็วิ่งไปตามหาแต่ไม่เจอขนาดล้มตาเลือดไหลจนสุดท้ายนางยอมแพ้เลยฆ่าตัวตายโดยการโดดตึกแล้วเต้นท่าบัลเล่ต์ที่ลูกสาวชอบ ป.ลจากตอนที่แล้วที่หมั่นไส้+เก่งงจังงนะผีตัวนี้อ่านตอนนี้ไป ซึมมมมม ไปเลยยย เพราะนางจริงๆแค่อยากขอโทษลูกที่เป็นคุณแม่ที่ไม่ดีแง่งงง
ผมร้องให้กับการ์ตูนครั้งแรกก็โจโจ้ภาค2เนี่ยแหละ ตอนซีซาร์โดนหินทับคือแบบ...😭😭ชีซาาาาาาาาาาร์
นึกว่าเป็นอยู่คนเดียว วันพีชกับนารูโต๊ะ น้ำตาไหลกับฉากซึ้งทุกฉากเลย
อยากเเนะนำไห้ลองดู arcane งับ เเละก็ King Ranking น้ำตานองหน้าเลย
มังงะนี่ไม่มี แต่อนิเมะนี่มีทรงคุณค่าหลายเรื่องเลย ผมยก Clannad มาขึ้นหิ้งอย่างสง่างาม ยิ่งพอดูมาถึงภาค 2 (After Story) ตอนที่ 16 เหมือนทุกๆอย่างที่จุกอกมันระเบิดออกมา น้ำตาไหลอย่างกับสายน้ำ มาซ้ำเติมกับตอนที่ 21 อีก เอาจนตับเละไปเลย หวนคิดอยู่เสมอว่าทำไมชีวิตของพระเอกมันถึงบัดซบได้ขนาดนี้นะ อุตส่าห์ฟื้นตัวจนเป็นผู้เป็นคนกับเขาได้แล้วแท้ๆ ราวกับพระเจ้ากำลังเล่นตลก
จากนั้น กลายเป็นว่าดูเรื่องไหนก็บ่อน้ำตาตื้นขึ้นมาเลย นี่คือเรื่องที่ผม "ปลดล็อค" ก็ว่าได้ครับ 😅
ของผมก็ Clannad (After Story) ตอนที่พระเอกไปเจอ ย่า (แม่ของพ่อพระเอก) ย่าเล่าว่าเขาทุ่มเทเลี้ยงพระเอกขนาดไหนหลังแม่ตาย แต่สิ่งที่พระเอกเห็นคือพ่อเมาเละไม่เลี้ยงพระเอกตอนเรียนมัธยม พระเอกเลยย้อนว่าสมัยตัวเองเด็กๆพ่อทุ่มเททำหน้าที่แทนแม่ที่ตาย ซึ่งมันตรงกับชีวิตผมมาก เพราะพ่อผมตอนเด็กๆเขารักเรามากแต่เขาเลี้ยงเราไม่เป็น จะดุด่าอย่างเดียว ทำให้ผมไม่ค่อยอยากอยู่กับพ่อ แต่พอผมนึกไปผมเด็กๆขอก็ทำอย่างเต็มที่แล้วที่จะให้ความรักลูกในแบบลูกผู้ชาย ผมนี้ร้องไห้ไม่หยุดเลย
ไม่กล้าดุซ้ำ TT
มันจุกมากครับ น้ำตาล่วงเป็น ชม.เลยเรื่องแรกๆ
วันพีซนี้ผมชอบฉากแมรี่สุดละ ทำดีมากซึ้งมาก ส่วนฉากเอสผมไม่อินไม่รู้เพราะไม่ผูกพันกับตัวละครมั้ง ส่วนนารูโตะนี้ผมชอบหลายฉาก ต้นเรื่องมาก็เจอฉากการตายฮาคุซาบุซะ แล้วเรื่องนี้ แต่ที่ซึ้งสุดในเรื่องคงเป็นจิไรยะตาย รองลงมาฉากนารูโตะบอกลาพ่อที่เป็นสัมภเวสีคืนชีพ
เรื่องแรกที่ถึงขั้นทำผมน้ำตาไหลได้คืออินุยาฉะ ฉากที่เส็ตโชมารูมาหาคางุระที่กำลังจะตายแล้วพยามจะช่วยนี่คือโอ้โหแม่งเอ้ยน้ำตาร่วงเลยกระแทกใจเกินทน อีกฉากคือตอนที่คิเคียวตายในอ้อมกอดอินุยาฉะนี่ก็พอๆกับฉากแรก ดูจบซึมเลย
พอโตเเล้วกลับมาอ่านเพิ่งรู้ว่าเป็นการ์ตูนโรเเมนติกครับ55555
นึกถึงหนังเรื่องหนึ่งเลย windstruck ยัยตัวร้ายกับนายเซอซ่า ตอนเซทโชกับคางุยะ
รถลพบุรีคันสีเขียวนี้ใช่
รถลพบุรี-วังม่วงรึป่าวครับ
วันพีชตอนย้อนอดีตนี่ร้องเป็นหมาหลายรอบเลย
อดีตนามิ เกาะเเห่งท้องฟ้าอดีตโนเเลนด์
เรือเเมรี่ เเละอีกมากมาย
ผมน้ำตาแตกเรื่องแรก กับ Angel beat แบบน้ำตาหยดแหมะๆ 555
ผมวันพีซฉากแมรี่คือเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมาก ร้องให้นี่ที่เดียวกันเลยลพบุรีในรถตู้555แต่ไม่ได้ร้องเพราะการ์ตูนนะ แฟนทิ้งนั่งรถไปหาเขาไปกินข้าวกันคนอื่นเฉย นั่งรถกลับบ้านเลยพร้อมน้ำตา555
Rave ตอน ซิกฮาร์ทสละตัวเองย้อนเวลาให้พวกฮารุกลับไปปัจจุบันให้ได้เพื่อปกป้องพวกพระเอกอ่ะ โอ้โห้ สุดจัด
ฉากเดียวกันเลยพี่ โนแลน น้ำตาแรกของวันพีช
สำหรับผม การ์ตูนที่ทำให้ผมร้องไห้แบบไม่รู้ตัวคือ card captor Sakura the movie 2 ตอนฉากใกล้จบ นั่งดูอยู่จู่ๆน้ำตาไหลไม่รู้ตัว กับ การ์ตูนเรื่อง Ranma 1/2 ตอนจบของเมะ(161) ตอนฉากที่พระเอกจากกับแม่ของตัวเองโดยที่ไม่สามารถบอกความจริงกับตัวเองได้แล้วเพลงจบของเมะขึ้น น้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัวเลย
ชั้นรักเธอเชาหลางคุง......ชั้นก็รักเธอซากุระ ฉากนั้นใช่ป่ะ555
แค่จะนอนก็ร้องแล้วครับ
วันพีชผมร้องเเค่อดีตของช็อปเปอร์นอกนั้นจำไม่ได้ว่าร้องมั้ยเเต่ที่ตราตรึงมีเเค่ช็อปเปอร์ ฉากอื่นๆไม่เข้าหัวเลย เเต่นารูโตะ มันไม่ใช่ไม่น่าจดจำจนจำไม่ได้เเต่มันเยอะจนจำไม่ได้แบบเเม่นๆ ที่จำได้เเบบเเม่นๆมี ฉากจิไรยะตาย เเละฉากที่นารูโตะเเละคนอื่นๆรู้ว่าจิไรนะตาย บรรยากาศมันดูหม่นๆ เเละฉากที่ร้องเเล้วจำได้เเม่นอีกฉากคือ นารูโตะกลับมาหลังจากได้คุยกับนางาโตะ มีคนยอมรับยกย่อง เเละฉากย้อนอดีตเกี่ยวกับนารูโตะเเละอิรูกะ เเละอีกฉากคือฉากสุขสันวันเกิดหลังจบสงคราม
ห้องเรียนรอบสังหารครับตอบจบนี้ห้องให้จัดๆเลย
วันพีชนี้ตอน ลอ คุยกับเซนโงคุนี้สุดๆแล้ว
วันพีชนี่ฉาก เอสตาย คือที่สุด
นารูโตะนี่ต้องฉากหักไอติม น้ำตาไหลตามเฉยย
ผมร้องไหเรื่องสุสานหิ่งห้อย จะไม่กลับไปดูรอบสองอีกเลยยย😓
อิตโด้ นักเตะเลือดกังฟู ทำผมน้ำตาไหลเหมือนกัน ขำท้องแข็งเลย
สุสานหิ่งห้อย ของ Studio Ghibli ครับ
อีกฉากจากคุโรโกะ เป็นตอนทีมเซรินปะทะทีมไคโจคือเซรินอย่างกับตัวร้ายยำไคโจเละเลยคือไอ้คิเสะที่เป็นคนเก่งสุดมันบาดเจ็บที่เท้าทำให้ลงเล่นไม่ได้ แต่มันก็ขอโค้ชว่าอยากลงโค้ชมันก็กัดฟันคือไม่อยากแพ้แต่ก็ไม่อยากให้คิเสะเจ็บกว่านี้ จนแต้มเซรินนำ15แต้ม คิเสะแม่งลุกเลย จากนั้นคิเสะแม่งคิดย้อนถึงตอนที่แพ้ตอนที่เพื่อนๆร้องไห้ คิเสะบอกกูจะไม่แพ้ใครอีกแล้ว แล้วแม่งงัดทุกอย่างมาใช้เลยจนคะแนนตามทัน
ฉาก ลาเรือแมรี่ เป็นเรื่องเดียวและฉากเดียวในชีวิตที่ทำน้ำตาซึมเลย สาเหตุหลักๆก็คงมาจากเพลงประกอปฉากนั้นด้วยแหละมั้ง 🤣🤣🤭
มาได้จังหวะตอนกินข้าวพอดี อร่อยยย
ขอบคุณที่กล่อมผมหลับทุกคืนนะครับ ชอบคลิปที่คุณต้อมบรรยายยาวๆมากฟังทั้งตอนทำงานทั้งตอนนอนเลยถึงจะฟังวนซ้ำๆก็เถอะแต่ผมไม่เคยเบื่อเลยมาตลอด5ปี
ฮาดี ฟังเเล้วความทรงจำไหลผ่านตัวเลย 555
ถ้าคุณต้อม ได้อ่าน rainbow 7 นช.ห้อง2 แดน6 น้ำตาไหลแน่ ขนาดผมร้องไห้ยาก ไม่เคยร้องกับ one piece คือมีน้ำตาซีม