''Μπίλι, ο ψεύτης'' των Κιθ Γουότερχαουζ και Γουίλι Χολ (1959), Billy, the liar
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 1 ต.ค. 2024
- Το μυθιστόρημα του Βρετανού συγγραφέα, δημοσιογράφου και σεναριογράφου Κιθ Γουότερχαουζ, «Μπίλι, ο ψεύτης», διασκευάστηκε θεατρικά από τον συγγραφέα, σε συνεργασία με τον Γουίλι Χολ, το 1960, και γνώρισε παγκόσμια επιτυχία το 1963 στην κινηματογραφική του εκδοχή, σε σκηνοθεσία Τζον Σλέσιντζερ.
Αναφέρεται στην εργατική τάξη της Αγγλίας του 1950 και ανήκει στο είδος του «Ρεαλισμού του Νεροχύτη», ένα κίνημα που εξελίχθηκε κατά τις δεκαετίες του ’50 και ’60 στην Αγγλία και συνήθως έχει ως πρωταγωνιστή ένα ''θυμωμένο νέο'' που προσπαθεί να ξεφύγει από τη μικρομεσαία πραγματικότητά του.
Στην Ελλάδα, το έργο ανέβηκε από τον Δημήτρη Ποταμίτη στο ιστορικό «Θέατρο Έρευνας», το 1983, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, ενώ η ηχογράφηση του έργου για τη Ραδιοφωνία πραγματοποιήθηκε το 1981 και μεταδόθηκε την ίδια χρονιά από την εκπομπή «Το Θέατρο της Τετάρτης».
Μετάφραση - διασκευή: Τάκης Καρανάτσος
Ραδιοσκηνοθεσία: Δημήτρης Ποταμίτης
Ακούγονται οι ηθοποιοί: Βασίλης Μητσάκης (Τζέφρυ Φίσερ, ο πατέρας), Μαρία Κωνσταντάρου (Άλις Φίσερ, η μητέρα), Δημήτρης Ποταμίτης (Μπίλι Φίσερ), Γιάννης Στρατάκης (Άρθουρ), Ναταλία Αλκαίου (Μπάρμπαρα), Ρένα Βενιέρη (Ρίτα), Μαρίνα Ταβουλάρη (Λιζ)
Στον ρόλο της γιαγιάς Φλόρενς Μπούθραϊτ, η Σαπφώ Νοταρά
Σας ευχαριστώ πολύ, πολύ, πολύ, πριν από λίγο καιρό σας είχα ρωτήσει αν το είχατε από το "Θέατρο της Δευτέρας". Και το ραδιοφωνικό ωραίο είναι.
😅 καθώς ακούω αυτό το έργο συνειδητοποιώ οτι υπάρχουν παντού τέτοιου είδους άνθρωποι. Απομονωνονται και ζουν μια χαρά. Όμως τελειώνοντας το έργο κατάλαβα ότι αυτά τα άτομα είναι για λυπηση μαζί με όλο τους τον περίγυρο. Ευχαριστώ πολύ. Όλγα . Κεφαλλονιά.
Καθώς ακούω αυτό το έργο συνειδητοποιώ πως υπάρχουν παντού τέτοιου είδους άνθρωποι. Απομονωνονται και ζουν μια χαρά. Όμως τελειώνοντας όλο το έργο κατάλαβα ότι αυτά τα άτομα είτε μικρής ηλικίας είτε μεγαλύτερης είναι για λυπηση μαζί με όλο τους τον περίγυρο. Ευχαριστώ πολύ. Όλγα . Κεφαλλονια
Ο εθισμός στον τζόγο είναι από μόνος του αρρώστια... αν όμως συνοδεύεται και από άλλες συμπεριφορές... βράστα
Θα μου επιτρέψετε να πω τη γνώμη μου
Μπορώ να πω τη γνώμη μου; Η πρόθεση των συγγραφέων είναι να δείξουν μια παιδικότητα που παραμένει. Όλοι δεν ονειροπολούμε στην παιδική και εφηβική μας ηλικία κρυφά; Μετά συνήθως προσγηονώμαστε αναγκαστικά ή και όχι. Αυτά τα έργα πήραν ζωή στην Αγγλία που οι άνθρωποι ζούν μια τυποποιημένη στο έπακρο ζωή και δημιουργήθηκε η ανάγκη για μια επανάσταση κόντρα σε αυτή την ψυχρή τυποποίηση. Πιο γνωστοί εκπρόσωποι ο Τζων Όσμπορν και Χαρολντ Πίντερ.
Τραβάνε στα παράλογα άκρα για να καταδείξουν το σάπιο κατεστημένο. Δεν μας διηγούνται μια ιστορία για το πώς κατέληξε ο ήρωας στην κοινωνία όπως το εκφράσατε στο σχόλιό σας αλλά μας αναδεικνύουν κάτι πιο αληθινό το πιο φρέσκο και πηγαίο, άσχετο αν θα σπάσει η όχι τα μούτρα του στη ζωή ο ήρωας. τους.
@@loukiatouloumari2 Αναφέρεται στο συγκεκριμένο έργο εθισμός στο τζόγο;
Χαχαχα... μπερδεύτηκα... την ώρα που απαντούσα άκουγα τον ''χαρτοπαίκτη'' του Χουρμούζη... 😊😊😊😊😊😊