„Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki”. (J 11,25n) ,,A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień? Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. (1 Kor 15,54-57) ,,Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela [mu] Ducha 35 Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. 36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży»."(J34-36),,Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha (1 Kor 5, 7) ,, Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać». Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?» Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę." W Biblii 2 symbolizuje Przymierze ( dwie tablice , dwie ryby ) . 5 oznacza sytość , hojność , nieograniczone błogosławieństwo , nieskończoność darów , obfitość Łask . Dwanaście koszów symbolizuje Lud Boży -Lud Przymierza ( 12 plemion Izraela , 12 Apostołów ) . Zaś 5000 ludzi to 5 X 1000 . Tysiąc to bezmiar Boga 10X10X10 Święty, Święty ,Święty czyli z bezmiaru nasycenie i nakarmienie życiem wiecznym każdego .
Hbr 8,1-10,20 "Takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa (λειτοργος) świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował (...)Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze(εφαπαξ) do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.[εφαπαξ - (etymologicznie)przez jedno umocowanie, przez jedno wbicie {słowo używane przez greków i rzymian do instalowania Namiotu w ziemii }](...)Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie. A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. (...) Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze (διηνεκες) jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki (διηνεκες) tych, którzy 𝐬ą 𝐮ś𝐰𝐢ę𝐜𝐚𝐧𝐢 Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje." Dlaczego On jest drogą? W 14 wiersza 1 rozdziału Ewangelii św. Jana, mamy: Kai ho logos sarks egeneto kai eschenosen en hemin tłumaczy się: I Logos ciałem stał się i rozbiło namiot wśród nas. Tak, jak Arkę Przymierza przechowywano w namiocie podczas wędrówki z Egiptu do Ziemi Obiecanej, tak i Słowo między nami, pośród nas, rozbija swój Namiot. Jest obecne przy nas, z nami. Jest wśród nas. A 18 wiersz mówi: ,,Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który powrócił na łono Ojca, On otworzył drogę. ''Rzeczą bardzo znamienną i przedziwną jest to, że ofiara zielonoświątkowa- ofiarę dwóch chlebów , nazwana w Deut, 16,10 missah, wzgl. w pełnym brzmieniu missath nedhabhah - אֱלֹהֶ֔יךָ מִסַּ֛ת ( łac. oblatio spontanea), w Lev. 23,16 nazwana jest minchah chadhasjshohn (oblatio nova- odnawiająca ), oraz, że ofiara > ta składana była w postaci dwóch chlebów, pochodzących z nowego zbioru pszenicy. Te chleby były wyraźną figurą Chleba Żywego, który z nieba zstąpił, który codziennie składany bywa w ofierze. Owe dwa chleby z nowej pszenicy, które tworzyły starotestamentową ״ofiarę dobrowolną“, określano nazwaną missah (sens: pełną, dorodną , dostateczną ,wspaniałomyślną ,całkiem dojrzałą ,w w pełni owocną , całkowicie gotową , pobłogosławioną przez JHWH) składano w ofierze Panu Bogu w dzień Zielonych Świątek. Również w ten sam dzień Zielonych Świątek, lecz o kilkanaście stuleci później, tzn. :w dzień Zesłania Ducha Św., apostołowie celebrowali upamiętnienie (Pamiątkę - uobecnienie) nowej paschy bezkrwawą ofiarę Nowego Zakonu, czyli odprawiać Mszę św łączącej wszystkie ofiary starego zakonu w jedną ofiarę Nowego Przymierza. Słowo Msza jest więc transkrypcją hbr. missah מִסַּ֛ת(wym. myssaa..) przez łacińskie Missa Sancta skorygowaną na rzecz słowa Miszkan (משכן) to przenośna świątynia o funkcji namiotu , której szczegółowy opis znajduje się w Księdze Mojżeszowej . Ten miszkan wprowadzono do Templum Salomonum tak jak Chrystusowa Missah do Świątyni w niebie czyli Królestwa Bożego.
Hbr8,1-5 (BPNM),,Istota zaś objawienia stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni w prawdziwym Świętego Świętych Przybytku będącego dziełem Pana, a nie człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiarowywania , przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by mógł ofiarować . Gdyby więc całość przybytku był na ziemi, to nie byłby kapłanem niebios , gdyż są tu ustanowieni , którzy dostarczają ofiarę według Prawa w świętym przybytku (*1) . Usługują oni obrazu cieniowi (*2) [a poprzez niego] rzeczywistości w niebie . Gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, to w ten sposób został pouczony przez Boga. Patrz zaś - mówi - abyś uczynił identyczny wzór namiotu , jaki ci został ukazany w górze .'' (*1) W St. Przymierzu miejsce święte (qōdeš, kodesz) [ będące przedsionkiem Świętego Świętych w Przybytku Namiotu Zgromadzenia ] zawierało ołtarz kadzidlany, od strony północnej stół (šulhān) z drewna akacjowego, na którym układano przaśne chleby pokładne (Lb4,7 i Wj 25, 23) , a od strony południowej była w nich menora płonąca ogniem . Dym kadzidła przechodził do קֹדֶשׁ הַקֳּדָשִׁים, - Kodesz ha-Kodaszim łącząc oba pomieszczenia tak jak ofiara ołtarza nowego przymierza łączy (1 Kor 10,17-18 i Kpł 16,32-33) Niebo z ziemią (Lb10,10) . (*2) Cieniowi będącego uobecnieniem Wiecznej i Doskonałej Ofiary Nowego Przymierza na ziemi .
„Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki”. (J 11,25n)
,,A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień? Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. (1 Kor 15,54-57) ,,Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela [mu] Ducha 35 Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. 36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży»."(J34-36),,Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha (1 Kor 5, 7) ,, Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać». Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?»
Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów.
A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę." W Biblii 2 symbolizuje Przymierze ( dwie tablice , dwie ryby ) . 5 oznacza sytość , hojność , nieograniczone błogosławieństwo , nieskończoność darów , obfitość Łask . Dwanaście koszów symbolizuje Lud Boży -Lud Przymierza ( 12 plemion Izraela , 12 Apostołów ) . Zaś 5000 ludzi to 5 X 1000 . Tysiąc to bezmiar Boga 10X10X10 Święty, Święty ,Święty czyli z bezmiaru nasycenie i nakarmienie życiem wiecznym każdego .
Hbr 8,1-10,20 "Takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa (λειτοργος) świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował (...)Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze(εφαπαξ) do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.[εφαπαξ - (etymologicznie)przez jedno umocowanie, przez jedno wbicie {słowo używane przez greków i rzymian do instalowania Namiotu w ziemii }](...)Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie. A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. (...) Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze (διηνεκες) jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki (διηνεκες) tych, którzy 𝐬ą 𝐮ś𝐰𝐢ę𝐜𝐚𝐧𝐢 Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje." Dlaczego On jest drogą? W 14 wiersza 1 rozdziału Ewangelii św. Jana, mamy: Kai ho logos sarks egeneto kai eschenosen en hemin tłumaczy się: I Logos ciałem stał się i rozbiło namiot wśród nas. Tak, jak Arkę Przymierza przechowywano w namiocie podczas wędrówki z Egiptu do Ziemi Obiecanej, tak i Słowo między nami, pośród nas, rozbija swój Namiot. Jest obecne przy nas, z nami. Jest wśród nas. A 18 wiersz mówi: ,,Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który powrócił na łono Ojca, On otworzył drogę. ''Rzeczą bardzo znamienną i przedziwną jest to, że ofiara zielonoświątkowa- ofiarę dwóch chlebów , nazwana w Deut, 16,10 missah, wzgl. w pełnym brzmieniu missath nedhabhah - אֱלֹהֶ֔יךָ מִסַּ֛ת ( łac. oblatio spontanea), w Lev. 23,16 nazwana jest minchah chadhasjshohn (oblatio nova- odnawiająca ), oraz, że ofiara > ta składana była w postaci dwóch chlebów, pochodzących z nowego zbioru pszenicy. Te chleby były wyraźną figurą Chleba Żywego, który z nieba zstąpił, który codziennie składany bywa w ofierze. Owe dwa chleby z nowej pszenicy, które tworzyły starotestamentową ״ofiarę dobrowolną“, określano nazwaną missah (sens: pełną, dorodną , dostateczną ,wspaniałomyślną ,całkiem dojrzałą ,w w pełni owocną , całkowicie gotową , pobłogosławioną przez JHWH) składano w ofierze Panu Bogu w dzień Zielonych Świątek. Również w ten sam dzień Zielonych Świątek, lecz o kilkanaście stuleci później, tzn. :w dzień Zesłania Ducha Św., apostołowie celebrowali upamiętnienie (Pamiątkę - uobecnienie) nowej paschy bezkrwawą ofiarę Nowego Zakonu, czyli odprawiać Mszę św łączącej wszystkie ofiary starego zakonu w jedną ofiarę Nowego Przymierza. Słowo Msza jest więc transkrypcją hbr. missah מִסַּ֛ת(wym. myssaa..) przez łacińskie Missa Sancta skorygowaną na rzecz słowa Miszkan (משכן) to przenośna świątynia o funkcji namiotu , której szczegółowy opis znajduje się w Księdze Mojżeszowej . Ten miszkan wprowadzono do Templum Salomonum tak jak Chrystusowa Missah do Świątyni w niebie czyli Królestwa Bożego.
Hbr8,1-5 (BPNM),,Istota zaś objawienia stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni w prawdziwym Świętego Świętych Przybytku będącego dziełem Pana, a nie człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiarowywania , przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by mógł ofiarować . Gdyby więc całość przybytku był na ziemi, to nie byłby kapłanem niebios , gdyż są tu ustanowieni , którzy dostarczają ofiarę według Prawa w świętym przybytku (*1) . Usługują oni obrazu cieniowi (*2) [a poprzez niego] rzeczywistości w niebie . Gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, to w ten sposób został pouczony przez Boga. Patrz zaś - mówi - abyś uczynił identyczny wzór namiotu , jaki ci został ukazany w górze .''
(*1) W St. Przymierzu miejsce święte (qōdeš, kodesz) [ będące przedsionkiem Świętego Świętych w Przybytku Namiotu Zgromadzenia ] zawierało ołtarz kadzidlany, od strony północnej stół (šulhān) z drewna akacjowego, na którym układano przaśne chleby pokładne (Lb4,7 i Wj 25, 23) , a od strony południowej była w nich menora płonąca ogniem . Dym kadzidła przechodził do קֹדֶשׁ הַקֳּדָשִׁים, - Kodesz ha-Kodaszim łącząc oba pomieszczenia tak jak ofiara ołtarza nowego przymierza łączy (1 Kor 10,17-18 i Kpł 16,32-33) Niebo z ziemią (Lb10,10) .
(*2) Cieniowi będącego uobecnieniem Wiecznej i Doskonałej Ofiary Nowego Przymierza na ziemi .