Dutchbat-veteraan: 'Liever erop uit met mijn zoon dan kijken naar beelden van Srebrenica'

Dutchbat 3-veteraan Paul Boomsma heeft zich deze week 'verstopt' in de Drentse bossen in Dwingeloo. Expres. Even weg van alles. Samen met zijn zoontje (6) viert hij een weekje vakantie. En dat in een week waarin het 25 jaar geleden is dat de Bosnische moslimenclave Srebrenica viel. Boomsma maakte dat mee.
"Ik ben opgeleid bij de Luchtmobiele Brigade en kwam in juni 1994 op de kazerne in Assen terecht", zo vertelt hij. "Kort daarop kregen we bericht dat we naar Srebrenica zouden gaan." Het wordt een missie die z'n hele leven op z'n kop zou zetten.
"We hadden in Srebrenica verschillende observatieposten. Daar zaten we een aantal weken en liepen we patrouilles om alles in de gaten te houden. Tot begin april 1995 was het rustig. Daarna waren er problemen met transporten van brandstof en eten. We konden niet met verlof omdat de Serviërs de enclave afsloten."
Boomsma maakt verschillende beschietingen mee. Er wordt door Dutchbat soms ook teruggeschoten. Maar de Nederlandse soldaten, van wie een groot deel afkomstig is van de kazerne in Assen, is niet goed toegerust en kan de opmars van de Servische generaal Ratko Mladic en zijn mannen niet stoppen.
"We stonden bij onze voertuig tussen de vluchtelingen en de Serviërs. Die waren al bezig om mannen uit de groep te halen om het verhoren, zo dachten we." Uiteindelijk worden de mannen van de vrouwen gescheiden. De vrouwen worden naar een plek buiten Srebrenica gebracht.
PTSS
Jarenlang vochten Dutchbat-veteranen tegen de manier waarop er tegen ze aan is gekeken. Het verwijt dat ze niks hebben gedaan doet ze zeer, zegt Boomsma. Hij krijgt na de missie een posttraumatische stressstoornis. "Ik heb nog een aantal jaren gediend na de missie. Maar het liep even anders. Eind negentiger jaren uitte zich dat in nachtmerries, alcoholgebruik en angstklachten. Ja, vreselijke dingen. Mede door therapie is er heel wat onder controle. Alcohol is niet meer aan de orde. Maar met paniekaanvallen moet nog wel wat mee gebeuren."
"Ik haal heel veel energie uit mijn 6-jarige zoon. Dat is mijn anker in mijn leven. Ik ben er eigenlijk nog goed vanaf gekomen. Er zijn toch collega's die voor iets anders hebben gekozen dan hulp zoeken. Gelukkig werk ik weer sinds een aantal jaren op de kazerne in Assen. Niet als militair trouwens."
"Ik volg het niet op televisie. Ik ken alle feiten en verhalen wel. Maar als ik kijk, dan houdt het me nog meer bezig dan nu al het geval is." Daarom doet een weekje in de bossen in Drenthe samen met zijn zoon hem goed. Even wat afleiding in deze beladen week voor ex-Dutchbatters.
Helemaal niets doen is er niet bij. "De meeste jaren doen we het samen met collega's op een kazerne. Maar vanwege het coronavirus kan dat niet. Maar aanstaande zaterdag gaan we met een grotere groep herdenken. Dat doen we toch wel. Dat is een jaarlijks terugkomend iets."
Meer RTV Drenthe?
www.rtvdrenthe.nl
/ rtvdrenthe
/ rtvdrenthe
/ rtvdrenthe