Can't work hard forever. I need to retire now too. No I don't want to compete any more. Don't want stresses 😫, need to rest and restore my health, totally agreed with you. No more competition. I need 8 hrs of sleep everyday, spending time watching your posts.
ผมลาออกจากงานประจำมา1ปีแล้วครับ เพราะทำงานหนัก11ปี ร่างกายแย่ลงทุกวัน จิตรใจไม่แข็งแรง มันเหนื่อยที่จะทำเพื่อบริษัทให้มีรายได้ปีละหลาย10ล้าน แต่ผลตอบแทนผมปีละ2แสนกว่าบาท นอนไม่เป็นเวลา นาฬิกาชีวิตพัง ตอนนี้ร่างกาย จิตรใจผมดีขึ้นมาก ไม่คุ้มเลยที่เสียเวลาไป11ปี แต่มันแก้ไขไม่ได้ ผมอายุ34ปีขอเริ่มต้นมีความสุขที่บ้านเกิดไม่หวนคืนบริษัทตลอดชีวิต
💚
👍
เหนื่อยมากครับ ทุกวันนี้ที่ทำงานบริษัทมา เจอสารพัดแบบ หามรุ่งหามค่ำจริงๆ เฮ้อถึงหยุดเสรา ทิต แต่แทบไม่พอให้สมองและร่างกายได้พัก อยากไปทำอะไรเป็นของตัวเอง แต่ขอให้โคหวิต ชาก่อนครับ 😔😊😊
ผมคนลาว เป็นพนักงานอาสาให้กับลัด9ปี เงีนเดือนไม่มีสักกีบสักบาท เหนื่อยมาก วันนี้เลี่มทำกระเสดพอเพียง
กำลังจะตามครับ👍👍✌️✌️✌️
ผมว่าคนจะเห็นความจริงว่าทำงานหนัก รวย แล้วสุดท้ายสุขภาพแย่ สุขภาพจิตรก็แย่ คนเลยคิดว่าเราจะทำวานหนักไปเพื่ออะไร สุดท้ายเจ็บ ป่วย ตายก็เอาไปไม่ได้
เห็นด้วยค่ะ
ขอบคุณท่านอาจารย์โจนมากครับ
สนับสนุนให้คนทำงานหนัก สนุกและมีความสุขกับการทำงาน แต่ไม่ใช่แข่งขันกับใครๆ ทำงานเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย กำลังสมอง
Work life balance ครับ ไม่ทำอะไรเลยก็ไม่น่าจะอยู่ได้เหมือนกัน
ชีวิตทุกวันนี้มันถูกออกแบบมาให้ต้องทำงานเยอะ เช่น ต้องซื้อบ้าน ซื้อรถ มีลูก ส่งลูกเรียนดีๆ มีของใช้แบรนด์เนมดีๆ มีเงินในบัญชีเยอะๆ ค่านิยมคนส่วนใหญ่มันเป็นแบบนั้น นั่นเลยทำให้เราต้องทำงานหนักขึ้น เหนื่อยไม่รู้จักจบสิ้น เพราะโลภเกินไป อยากได้เยอะเกินไป
ผมเป็นอยู่ครับ ตื่นสายๆ เช้ามาลงแปลง ก่อสร้างบ้านไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็มาดูยูทูปเล่นโทรศัพท์ หายเหนื่อยก็ไปถางหญ้า ไม่ก็ผสมปูน ทำครัว วางแผงโซล่าเซลล์ มีอาหารกินมีที่นอนผมก็พอใจแล้วครับ ดีที่ภาวนาเป็น ก็เลยมีความสุขที่เกิดจากตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งใครหรือสิ่งไหน มีความสุขกว่าตอนทำงานเยอะครับ ^_^
ดีมากๆเลยครับ
ไม่มีพ่อแม่ไม่มีลูกหรอ
เราต้องดูแลพ่อแม่และลูกเราจะทำเหมือนคุณได้ไง
ถ้ามีภาระเยอะหรือโลภเยอะ ก็ต้องทำงานเยอะ ถ้าภาระน้อยหรือโลภน้อย ก็ทำงานน้อย ทางที่จะลดการทำงานลงได้ คือลดภาระในชีวิตลงและลดความโลภอยากได้นั่นได้นี่ลง
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆนะคะ ตอนนี้อายุ26ปี ยังทำงานโรงงาน ช่วงเย็นหลังเลิกงาน ก็ปลูกผักกินเอง เริ่มปลูกแบบจริงจังได้5เดือนแล้ว ไม่ใช้สารเคมี ปลูกทุกอย่างที่ชอบกิน ประหยัดค่ากับข้าวได้เยอะเลยค่ะ เหนื่อยหน่อยแต่สนุกดีนะคะ มีความสุขทุกครั้งที่ได้มองผักที่ตัวเองปลูก ☺️ เงินรายวันถึงจะน้อยแต่ก็ยังเหลือเก็บบ้าง สักวันคงได้กลับไปใช้ชีวิตที่บ้าน มีความสุขแบบง่ายๆ ✌️
แม้ผมลาออกมา เผาถ่าน ทำสวนปลูกป่า
ก็ตั้งเป้าว่าเราจะทำงานแค่3 ชั่วโมงต่อวันภายในอีก5ปี ต้นไม้ป่าโต
ตอนนี้ทำเผาถ่าน แม้จะเป็นอาชีพอิสระ
รายได้ดี แต่ก็เหนื่อยมาก ไม่ต่างจากกรรมกร แต่ก็สบายใจไม่มีใครมาสั่ง
ผมเคยตั้งคำถามแบบเดียวกัน ในโลกออนไลน์ บอกเหตุผลว่าทำไมต้องรวย เมื่อคุณเดินเข้าไปในซุปเปอร์มาเกตแล้วไม่มีอาหารให้ซื้อจะทำยังไง เมื่อเงินกลายเป็นกระดาษ จะทำยังไง เงินคือความมั่นคง หรืออาหารคือความมั่นคง และแน่นอน โดนทัวร์ลง ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มีเงินมันทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น และยังพยายามหาเงินกันต่อไป
ก็ต้องให้เขาค่อยๆเรียนรู้ไปครับ ตอนนี้ที่ทรัพยากร เหลือเฟือ เขาจะคิดอย่างนั้น ก็ยังพอคิดได้ แต่เมื่อวิกฤติ ที่ทำให้ทรัพยากรน้อยลง หรือขาดแคลน ขาดกำลังผลิต จนไม่มีใครคิดจะขายอะไรอีกต่อไป เช่น วิกฤติโรคระบาด วิกฤติสงคราม วิกฤติภัยธรรมชาติ ฯลฯ ใครๆก็อยากกักตุนไว้เพื่อตัวเอง ตอนนั้น คนที่สร้างปัจจัย 4 ด้วยตัวเองไม่เป็น จะอดตายก่อนเป็นพวกแรก หรือไม่ ก็ปล้นคนอื่นกิน
คนที่เสรีก็เป็นแบบนี้แหละครับ เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่มีเหตุผลอะไรนอกจากความชอบ ก็ปล่อยเขาไปเถอะครับ เราพูดแล้วหนิ
ที่สำคัญคือทำตัวเองให้ดีและ เป็นตัวอย่างให้ได้ครับ คนถึงจะทำตาม
ไปพูดแบบนั้นตรงๆ ไม่แปลกที่จะโดนดราม่าครับ ทางที่ดีที่สุดคือ เงียบปาก แล้วก็ลงมือทำตามแนวพึ่งพาตนเอง ทำไปๆ จนเห็นผลลัพธ์ เดี๋ยวเค้าก็จะเชื่อเราเองครับ หรือใครยังไม่เชื่ออีก ปล่อยเค้าครับ อย่าคุยให้เสียเวลา เอาเวลาไปสร้างปัจจัยสี่พึ่งพาตนเอง ดีกว่า ง่ายกว่าครับ
ปล่อยเค้าไปค่ะ เรื่องแค่นี้คิดกันไม่ได้ ก้อให้เค้าเผชิญชะตากรรมไป ทุกวันนี้เห็นแก่เงิน
เขายังมีไฟอยุ่
ชีวิตคนเมืองกรุงเหมือนจะสบายแต่จริงๆไม่ใช่ มันเหนื่อยตั้งแต่เดินทางแล้ว รถติดเป็นชั่วโมงเพื่อจะไปทำงาน เวลาพักกลางวันก็เบียดเสียดกันไปกันข้าว ตกเย็นเลิกงานกลับบ้านก็รถติดอีก ในขณะที่เกษตรกรที่ว่าอยากลำบากนั้นกลายเป็นว่าเดี๋ยวนี้มีอุปกรณ์ทุ่นแรงมากมายแถมราคาก็ไม่แพง กลายเป็นงานออฟิศนี่แหละที่มีแต่หนักขึ้น เคลียดขึ้น
ทุกวันนี้ไม่อยากไปทำงานเลยค่ะ ตื่นแต่เช้าทุกวัน ขับรถไปทำงาน แต่ส่วนใหญ่ยังเห็นคนอื่นในระแวกนอนอยู่เหมือนทีแต่เราคนเดียวที่ต้องออกไปทำงานแต่เช้า เดินเร็วๆไปสแกนก่อน7.50 เกินเวลาโดนปรับมาสาย5฿ยังไม่ทันทำงานเลยยย จนมีความรู้สึกไม่อยากทำงานเลย ทุกวันนี้สายก็ช่างมัน ทำงานได้ไม่ถึงครึ่งวันปวดหัวมากตรงขมับ ใช้สายตาดูคอมมาก หรือเราทำงานในวัยที่น้อยเกินไปยังไม่40ทำไมเราเวลาทำงานเราต้องกินยาแก้ปวด เราจะทำงานแบบนี้ได้อีกถึงเมื่อไหร่ อยาก เหนื่อยหน่าย อยากกออกมาสร้างบ้านอยู่โดยที่ไม่ต้องรีบเร่งมาทำงานที่กดดัน แต่กังวลเพราะทุกอย่างใช้เงิน ไหนจะลูกมีคนบอกว่าถ้าออกมาไม่มีงานแล้วลูกจะมีอนาตคที่ดีได้ยังไง อื่อเอาอนาคตแม่มันก่อนไหมที่ยังมองไม่เห็นทาง
ผมมองว่า ปัจจุบัน คนถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่า ให้เรียนสูงๆจะได้ทำงานดีๆทำงานในห้องแอร์ แต่ไม่ได้ปลูกฝังให้เห็นในความเป็นจริง ที่จริงแล้วคำว่าทำมาหากินก็ยังมองไม่ออกเลย กลับกลายเป็นทำมาหาเงิน แล้วเอาเงินมาซื้อกินสะมากกว่า...มันก็จะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆมัวแต่อวดกันว่าฉันมีอย่างนี้ฉันมีอย่างนั้น
คนที่คิดได้แล้วกลับมาหากินแบบพออยู่พอกินกลับถูกมองว่าบ้า คิดได้ไง อะไรประมานนี้
คนไทยเป็นโรคซึมเศร้ากันมากขึ้นก็น่าจะมีสาเหตุมาจาก
การมีเวลาให้กันน้อยลงเพราะต้องทำงานหนัก เครียดกับงานและสังคมรอบข้าง
แต่ยังดีที่อากาศไม่หนาวเย็นฟ้ามืดครึ้มเกือบทั้งวันอย่างในหลายๆประเทศทางตะวันอย่างยุโรป
สถานการณ์หลายๆอย่างมันจะบีบบังคับให้เราต้องทำงานหนักโดยอัตโนมัติเองครับ ค่างวดรถยนต์,รถมอเตอร์ไซค์, รถไถ, ค่าผ่อนบ้าน, ค่าเทอมลูก, หรือหนี้สินต่างๆ ค่าใช้จ่ายมากก็ต้องหาให้ได้มากๆ อะไรประมาณนี้ครับ
เป็นกำลังใจให้คนสู้ชีวิตทุกคนนะครับ✌️
เจอกับตนเองเลยค่ะ ลูกเอ่ยปากขอโทษว่าเขาขอไม่ทำงาน เราเองก็เข้าใจ แต่อดห่วงอนาคตของเขาไม่ได้ เลยตัดสินใจหาที่ดินผืนเล็กๆ พาเขาหัดกิจกรรมดูแลต้นไม้ พยายามให้อยู่กับธรรมชาติ ก็คงต้องใช้เวลาพอสมควรค่ะ
พี่โจนพูดเรื่องนี้ได้ถูกเวลา ให้ได้คิด เพราะตอนนี้กำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง แบบไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะตกไปอยู่ในภาวะซึมเศร้า ทรมานและกดดัน จะทิ้งทุกอย่างในชีวิต แต่สิ่งที่ดึงตัวเองกลับมาได้คือเมื่อถึงจุดที่ไม่เอาอะไรแล้ว ให้ฝืนกาย ไปหาใครซักคนที่เราระบายได้จริงๆ เพื่อเป็นกระจกสะท้อน ให้เราเห็นตัวเอง ว่าสิ่งที่ทำร้ายเรามากที่สุดคือการที่เราไม่แม้แต่จะศรัทธาตัวเอง เอาแต่หวังจะให้คนอื่นรักและเข้าใจ ลุกขึ้นมาจัดตารางเวลาให้ตัวเอง ทิ้งตารางงานไปก่อน หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
อ ท่านพูดเห็ดภาพชัดเจนมากค่ะ ตอนนี้หาหนทางออกเรื่องชีวิตการเป็นอยู่ของตัวเองแต่ไม่ลงตัวสักที เพราะหนี้สินที่พันคออยู่ค่ะ แถมครอบครัวเห็นต่างเรา เราต้องการเป็นเกษตรพอเพียงแต่ทางครอบครัวเห็นต่าง เหนื่อยใจ เบื่อการเป็นลูกจ้างมากค่ะ
วิเคราะห์ความเป็นไปเป็นมาต่างๆ ได้ดี และถูกต้อง ดีกว่านักวิชาการหลายๆคนที่จบสูงๆเสียอีก สุดยอดครับ อ.โจน
ผมสร้างวงจรอาหารให้กลับสู่เมื่อวันวาน
เช่น ผมสร้างพื้นที่ให้กับหนูนามาอยู่ โดยปลูกหญ้าคา ทำจอมปลวกให้หนูขุดรูอยู่ ปลูกมัน ปลูกข้าว ให้เป็นอาหาร ซึ่งจำได้สมัยเด็กๆๆ เคยเอากงไปดักมาทำอาหารประจำ พยายามไม่ใช้เงิน เน้นสร้างวงจรอาหารจากธรรมชาติ
ขอบคุณอาจารย์โจนที่ใ้ห้ความรู้และเตือนสติคนไทยอย่าไปหลง, ทุนนิยมของต่างชาติ
ทุกวันนี้หนูพบคำตอบแล้วคะอาจารย์ ลดการทำงานหนัก อยู่กับตัวเอง จนหาปัจจุบันขณะเจอ และพบเป้าหมายการมีชีวิตอยู่ มีความสุข เบิกบานในการใช้ชีวิตทุกวันคะ
ตอนนี้เตรียมไว้แล้วค่ะ โคกหนองนา ปีหน้าพร้อมลาออก ลุยใช้ชีวิตแบบธรรมชาติศาสต์พระราชา
จริงมากค่ะ อ.หนูทำงานเยอะ และคิดว่าตัวเองทำถูก ฉันทำเพื่อลูก เพื่อครอบครัว
หลายไปครั้ง เหวียง หงุดหงิด สุดท้ายลูกป่วยชีมเศร้า ความผิดพลาด จากการคอดทำงานเเยอะๆ ของหนู กำลัง จะเปลี่ยนค่ะ ไนไจนึกกลัวค่ะ อ.
รอหัวหน้าโจน สร้างโลกใหม่
ผมไปด้วยครับ
เคย ตกหลุมพรางมาแล้ว กู้ สร้างบ้าน พร้อม กู้ ซื้อรถใหม่ พร้อมๆกัน เหนื่อยเกือบตาย โชคดีรอดมาได้ ก่อนอายุ ห้าสิบ
ตั้งแต่มีโควิคมาสองปีดิฉันก็ไม่มีกำลังใจจะไปทำงานนวดลูกค้าก็น้อยแถมยังกลัวติดโควิคจากลูกค้า.สามีก็ตกงานเพราะโควิคแต่ที่พวกเราอยู่ได้เพราะมีเงินจากมีบ้านให้เช่าแต่เงินที่ได้มาก็ใช้เดือนชนเดือนค่ะ.สามีก็ไม่มีอารมณ์หางานทำใหม่ค่ะเขาก็อายุมากแล้ว58ปีหางานยากค่ะ.แต่ช่วงนี้พวกเราก็ประหยัดเยอะกว่าเก่าไม่ใช้เงินฟุ้มเฟือยเหมื่อนแต่ก่อนใช้เงินเฉพราะสิ่งที่จำเป็นอันไหนไม่จำเป็นก็ตัดออกค่ะ.สบายใจดีค่ะ
เราคงถูกเลี้ยงโดยกลุ่มทุน กลุ่มทุนเค้าอยากให้เราเป็นแค่เครื่องมือของเขา
อยากให้แค่จบตามตำรา ปั๊มออกมาเป็นลูกจ้างทำบริษัทใหญ่ๆส่งงานเข้ากลุ่มทุนอีกที
ไม่ต้องมีสิทธิมีเสียงอะไรมาก ยิ่งชัดเจนตอนนี้มีกฎอะไรคนไทยยอมหมด เพราะแสดงออกไม่เป็น ยกตัวอย่างง่ายๆวัคซีนทั้งๆที่มีพิษก็ยังเดินหน้าไปฉีด
อยู่ในเงามืดมาตลอด เลยต้องเป็นทาสกลุ่มทุนตลอดไป ทำอะไรเองไม่เป็น ติดกับดักกับภาพในหัวต้องมีบ้านคอนโดมีรถหรูๆขับ ยิ่งประเทศเรา
ทำไมขนส่งไม่ดี เพราะถ้าดี คนก็ไม่บี้ซื้อรถ มันเป็นแผนของคนชั้นสูงที่เขากัดกินเราอยู่
ท้ายที่สุดเขาจะคลีนคนออกให้เครื่องจักรแทน หุ่นยนตร์Ai เพราะเลี้ยงคนเยอะก็เกะกะ แถมก่อให้เกิดขยะมลพิษและยิ่งนานวันใจคนยิ่งเสื่อมลง
ค่อนข้างDarkนะแต่ก็จริง..
เห็นภาพชัดมากยิ่งขึ้นเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ^^
การศึกษาขั้นพื้นฐาน ไม่สอนให้สร้างสิ่งที่เป็นพื้นฐานชีวิต ผมละเศร้าใจ กรียุคใกล้เข้ามาทุกวัน
การศึกษาถูกกลุ่มทุนครอบงำ ส่งผลให้คนทุกวันนี้รู้เยอะแต่ทำไม่ได้ ต้องวิ่งไปหาบริษัทหาพรรคการเมือง ขายบ้าน ขายที่ทำกิน เพื่อส่งลูกเรียนมหาวิทยาลัย หวังให้ลูกไถ่ถอนแต่เงินเดือนค่าตอบแทนน้อยมาก ก็ไม่สามารถเอาบ้าน เอาที่ดิน กลับคืนมาได้เลย แถมด้วยภาระหนี้ใหม่ อันนี้ประสบการณ์จากญาติผม
ได้เงินเยอะ แต่ไม่มีแรงจูงใจไปทำแล้วครับ กำลังหาทางออกเรื่องปัจจัย4สร้างอาหารเอง ติดตามเสมอครับอาจารย์
ที่ผมต้องทำงานเพราะต้องหาเงินไว้ กลัวลูกป่วย แล้วพาไปรักษาที่ รพ.รัฐเขาก็รักษาให้ไม่ดี(ล่าสุดก็มีข่าวว่าเด็กเสียชีวิตจากการทำงานของ รพ.รัฐที่ภาระเยอะเกินจำนวนบุคลากร) ใจจริงก็อยากลาออกเหมือนกันครับ
เห็นด้วยครับ เราถูกฝึกมาให้เชื่อว่าเราไม่สามารถมีชีวิตที่ดีได้ถ้าไม่มีเงิน ที่น่าแปลกใจคือสิ่งมีชีวิตบนโลกที่ไม่ใช่คน มันไม่รู้จักเงิน !!!
การรักษาสมัยใหม่ ยังแพ้ ฟ้าทะลายโจร
@@user-di7lj6fd2w สมุนไพรไทยง่ายถูกและดี แต่มีหมอนายทุน รัฐบาลช่วยกันบังตา ประชาชน
หยุดดูข่าว หยุดดูทีวี ความกลัวก็จะไม่บังเกิด ความกังวลเกิดขึ้นเพราะคุณขาดความเชื่อมั่นต่อตัวคุณเองและสิ่งแวดล้อม เชื่อมั่นในสิ่งที่คุณยังไม่เห็น ถ้าคุณทำได้ คุณก็ไม่มีความจำเป็นต้องกลัวกับสิ่งใดๆในชีวิตคุณอีก ความกลัวคือเบครในชีวิตคุณเอง
สุขภาพคนเราสำคัญทั้งภายนอกและภายใน ทุกอย่างสัมพันธ์กัน รวมถึงความคิดด้วยนะคะ
เราคิดแบบไหนมากๆคิดซ้ำๆ
ก็จะดึงดูดสิ่งเหล่านั้นมาหาเรา
ความกล้าความกลัว อยู่ที่ใจเราทั้งนั้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
จริงครับ แต่ปัญหาคือการกลับมาอยู่บ้านนอก ก็(อาจจะ)มีมลพิษเหมือนกัน อย่างที่ผมเจอ เหล่าผู้คนรอบข้าง(ไม่ใช่คนในครอบครัวนะ )ที่เป็น toxic ทั้งหลาย(ไม่ขอลงรายละเอียดนะครับ) ทั้งที่ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยไปเบียดเบียนใคร ไม่เคยไปทำให้ใครเดือดร้อน แต่ก็มักจะมีเรื่องเข้ามาหาตลอด เหมือนหนีเสือมาปะจรเข้ยังงั้นแหละ (ระบาย 555+)
มาฟัง อ.โจน พูดแล้วได้ความคิด ความสบายใจและการทำชีวิตให้ง่ายๆ
💟💟💟💟💟
ถ้าเป็นพุทธวจนจะสบายใจมากกว่านี้
ขอบคุณ อาจารย์ โจน ที่นำความจริงของชีวิต มาเล่า หลายคนยังไม่ได้ตระหนักรู้
ใช่คะ ตอนนี้กำลังรู้สึกแบบนี้เลยคะ
อนาคต คนควรทำงานแค่ 6 ชั่วโมงก็แล้ว เพราะเราต้องมีเวลาค้นหาตัวเองและความสุขให้มากที่สุด
เสียดายเมื่อเช้า ฟังเรื่องเซ็กส์ของมุงมองพี่โจนไม่ทัน ผมชอบทุกมุมมองของพี่โจน กำลังเดินทางสู่ความอิสระต่อสังคมอยู่ หัดซ้อมและทำได้หลายๆอย่างแล้ว
มนุษย์ร่วมกันเปลี่ยนแปลง พัฒนา และสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ขึ้นเรื่อยๆ และสุดท้ายสิ่งต่างๆ เหล่านั้น ก็กลับมาเป็นตัวเร่ง และตัวกดดันพวกเรา ครับอาจารย์
ชีวิตที่มีแต่งานหนักและความเครียด, ต่อให้รวย แต่ไม่มีเวลาใช้เงิน, จะต้องทนแบบนี้ไปถึงเมื่อไร? ผมเลือกวิถีชีวิตที่ทรัพย์สินน้อย แต่มีพอกินพอใช้, ความสุขเหลือเฟือ, เวลาว่างเหลือเฟือ, ห้อมล้อมด้วยมิตรแท้ดีกว่าครับ
ออกจากงานมาเกือบสองปีแล้วค่ะ จุดตัดสินใจคือทำงานจนกลายเป็นโรคซึมเศร้า เริ่มถามตัวเองว่าทำไปเพื่ออะไร (วะ) ถ้ามีชีวิตแบบนี้อย่ามีจะดีกว่า ถึงจุดนั้นเลยคิดว่าต้องเลิกทำงานละ ไม่งั้นต้องตายไปแบบทุกข์ ๆ อย่างนี้แน่นอน ตอนนี้ออกมาอยู่บ้าน รับทำงานแปล ขายของกินในหมู่บ้าน เทรดหุ้น ชีวิตเป็นชีวิตมากขึ้นเยอะ มีความสุขขึ้นมาก ๆ
ส่วนตัวผมก็พยายามช่วยเหลือคนที่หลุดออกมาจากระบบอยู่ครับ เพราะผมรู้ว่าคนที่หลุดออกจากตรงนั้นมันใช้ชีวิตยากแค่ไหน ในทางกายภาพพวกเขาอาจจะมีกินเพราะคนที่บ้านยังพอมีรายได้แต่ว่าในทางจิตใจมันเป็นไปได้ยากที่พวกเขาจะก้าวต่อไปครับ สมัยนี้คนจำนวนมากต้องพึ่งยาระงับประสาทและกลัวที่จะต้องเลิกยาเพื่อยอมให้ตัวเองพัฒนาขึ้นได้ หลายคนที่ผมรู้จักก็ใช้ชีวิตแบบลากสังขารตัวเองไปเรียน ไปทำงาน หรือแม้แต่พยายามปั้นยิ้มเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไปในสังคมมที่ไม่เข้าใจ สิ่งที่ผมเรียนรู้มาจากการพยายามช่วยเหลือคนอื่นก็คือหากเขาไม่ได้ไว้ใจเรา ต่อให้พูดอะไรไปมีประโยชน์แค่ไหนก็ไม่มีความหมายอะไรครับ ต้องรอให้เขาเปิดใจมาขอความช่วยเหลือจากเราถึงจะสามารถช่วยเหลือได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องเหนื่อยเปล่า คนเราไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาครับ บางทีก็ต้องปล่อยให้จนมุมและหาทางไปต่อไม่เจอแล้วตะเกียกตะกายหาทางออกถึงจะยอมเปลี่ยนตัวเอง สิ่งที่เราทำได้กันก็คงเป็นการเตรียมทางออกให้กับพวกเขานี่แหละครับ
ตอนนี้ลูก พีก็เป็นแบบนี้ บอกอะไรไม่รับฟังเลย ควรจะทำแบบไหนดี
ผมเปรียบเทียบระหว่างคนบ้านนอกที่อยู่กินแบบวิถีชนบทกับคนที่ต้องออกไปทำงานในเมือง ผมว่าคนที่อยู่กินวิถีชนบทจะมีหลายอย่างที่ดีกว่ามากๆ
ผู้นำ เป็นที่ผู้นำ ผู้นำเปรียบเหมือนส่วนหัว ผู้นำแต่ละประเทศอยากเป็นใหญ่ อยากเอาชนะกัน อยากเก่ง อยากดัง รองมาก็บริษัท ห้างร้าน ครอบครัว ส่วนหัวมันขาดปัญญา เพราะจิตภาพมันอ่อน มันไปเน้นกายภาพเป็นหลัก พระพุทธองค์ตรัสให้สัตว์ทั้งหลายดำเนินทางสายกลาง คือไม่เอาส่วนสุดทั้งสองได้แก่ 1 กามสุขัลลิกานุโยค ประกอบด้วยความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมสุรุ่ยสุร่าย 2 อัตตกิลมถานุโยค ประกอบความประพฤติไปในทางฝืดเคือง กักขังตัวเอง ไม่คบค้าสมาคมบัณฑิต ไม่แสวงหาความรู้ เพื่อพัฒนาตัวเอง ถ้าพูดอย่างชาวบ้านก็กินแต่น้ำพริกปลาร้าอยู่นั่นแหละ สรุปแล้ว ทางสุดทั้งสองนี้เป็นทางแห่งทุกข์ ทางสายกลางนี้ใช้สำหรับโลกียะ และโลกุตตระ ใช้สำหรับโลกียะแก้ความยากจนได้ ใช้สำหรับโลกุต ตระพ้นทุกข์ได้ การทูตการเจรจาก็นำไปใช้ได้ อยู่สายกลาง ด้านเศรษฐกิจเงินเฟ้อไม่เอา เงินฝืดไม่เอา ปรับให้อยู่ทางสายกลาง การผลิต การบริโภค การศึกษา ทุกอย่างเอาสายกลางมาเป็นแบบ ไม่เน้นแข่งขันเพื่อความเป็นใหญ่ เพื่อเอาชนะ ทำไมหรือเพราะมีความรู้ทางสายกลางไงละ คนที่ว่าอยากใหญ่นั้นตายไปแล้ว คนที่ชนะนั้นตายไปแล้ว มีใครเป็นมหาอำนาจที่มีความสุข ถ้ามีความสุขจะฆ่ากันไปทำไม จะทำร้ายกันไปทำไม แก่งแย่งกัน ของที่แย่งกัน มันรวยหรือจน ถ้ารวยจะแย่งไปทำไม มีกินไม่หมดบูดเน่า แต่เอามากองไว้คนเดียว นี่ฉลาดหรือโง่ อำนาจเหมือนกันเอาไว้คนเดียวดีหรือ
ใช่ครับ...อาจารย์พูดถูกมากไปครับ.
ตอนนี้หนูกำลังเป็นเลยค่ะ เบื่องาน เบื่อคนที่กรุงเทพฯ ไร้แรงบันดาลใจ กลับมาอยู่บ้าน ขายของวันละ 200-300 แต่กลับรู้สึกมีความสุขมากกว่า
เทศได้ดีมากค่ะคุณลุง
ขอบคุณครับที่ให้ความรู้มากมายครับ👍💯😊🙏🙏🙏
สงสารเด็กๆทุกวันนี้มาก ที่ต้องเกิดมาถูกสอนให้อยู่ในระบบไร้ชีวิตชีวาแบบนี้..... มันน่าเศร้ามากเ
ผมเห็นด้วยคับตอนนี้ผมก็รู้สึกแบบนี้อยู่คับ.เบื่อกับการทำงานมากเบื่อคน....ผมทำอาชีพขับรถรับจ้าง.มีความอิสระทำก็ได้เงินไม่ทำก็ไม่ได้เงินแต่รู้สึกเบื่อทุกอย่างเลยคับไม่อยากทำๆไปก็ไม่รวย..อายุ43แล้วก็ยังเหมือนเดิม....
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ความรู้ดีมากค่ะ
ตอนนี้ไม่ใช่แล้วครับ น้าโจน เทคโนโลยีเวลานี้ พัฒนาและมุ่งหน้าไปสู่ โรงงานที่ผลิตสินค้า โดยไร้มนุษย์ ซึ่งเวลานี้ บริษัทใหญ่ๆมุ่งหน้ามาทางนี้หมด และรอยต่อตรงนี้เอง จะดันแรงงานมนุษย์ เข้าสู่ระบบ ขนส่งสินค้า หรือโรจิสติก เดลิเวรี่ แต่ในท้ายที่สุด ระบบโลจิสติก หรือเดลิเวรี่ จะทำงานโดยยานยนต์ไร้คนขับในที่สุด มนุษย์ส่วนใหญ่ ที่ปรับตัวในการหาเงิน ไม่ทัน ก็จะมีปัญหาและสูญพันธ์ในที่สุด เวลานี้ การหาเงิน ไม่ใช่การทำงานอีกต่อไป ใครที่คิดว่า การหาเงิน คือต้องทำงาน จึงเป็นมนุษย์ที่ตกยุคและตามโลกใหม่ไม่ทัน เวลานี้ การหาเงิน ก็คือการหาเงิน เงินมันอยู่ที่ไหน ก็ไปหาที่นั้น เวลานี้ เงินอยู่ในระบบออนไลน์ ใครที่ยังหาเงินในระบบออฟไลน์ ก็กลายเป็นคนเสียเปรียบทันที ส่วนการสร้างทรัพยากร ให้มีกินมีใช้ในที่ของตัวเอง ก็มีความจำเป็นเช่นกัน และมันเป็นคนละส่วนกับการหาเงิน ต้องแยกออกจากกันให้ออก
🥲 เป็น ความ รู้สึก ตอนนี้ เลย ค่ะ รู้สึก ดี ขึ้น ตอน ได้ ฟัง ค่ะ 🙏
ผมกำลังเป็นอยู่เลยครับ
ไม่ค่อยภูมิใจกับสิ่งที่ทำ
เราพยายามตั้งใจทำงานเพื่อให้ได้ตัวเลข เพราะเราไม่อยากเป็นตัวถ่วงของทีม
ผมฟังอ.โจนแทบทุกคลิปในแชแนลนี้ และนี่ก็คืออีกคลิปหนึ่งที่สั้นๆแต่ทรงประสิทธิภาพมาก
Thankyou for the talk, life is a learning experience and what you say is true. 🙏🏻 Lets take time to see what life really is. Love and family.
สวัสดีค่ะ.มารับฟังเป็นความรู้ด้วยค่ะ
มันอยู่ที่ว่า เราดูแลสุขภาพตัวเองอย่างไร ถ้าดูแลดี อายุ 85 ปี ยังทำอาหารขายได้เลย ทำจนกว่าจะทำไม่ไหว ค่อยหยุดยาว
อันนี้เห็นด้วยครับ การที่เราต้องรีบทำทุกอย่างโดยการจำกัดอายุมากๆ มันดูเร่งรีบแล้วไม่มีความสุขเลย สู้ให้มีเวลาแล้วค่อย ๆ ทำไปดีกว่า
@@cprachak อย่าสนใจคำคนที่ไม่สร้างสรรค์ ใช้ชีวิตแบบพอเพียงก็มีความสุขได้ ยิ่งอยากรวยยิ่งทุกข์ยิ่งเครียด สุขภาพเสื่อมโทรมเร็ว ขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิตนะครับ 😊
เราก็เป็นมานานละ เบื่อการออกไปสู้ตายขายของมันกลัวที่จะทำแล้วมีคนวิจารณ์ว่าดีแต่ไม่ซื้อ ขายยากเลยอายที่จะทำมีความรู้สึกแบบที่ครูบอกเลยยยแต่หนี้และค่าใช้จ่ายจ่อหน้าตลอดนะ รู้สึกไร้ค่าเศร้าในใจมาก
มันก็ต้องแข่งขันอ่ะนะ
ความสุข พ้นจากวัยเด็กแล้วไม่มีความสุขจริงๆเลย.
ผมเห็นคนหนึ่ง เค้าทำงานหนักมา 8 ปีแล้ว เค้าบอกเหนื่อยมาก สร้างผลงานไว้เยอะ แต่สุดท้ายไม่ได้ช่วยสังคม เหมือนสิ่งที่คุณทำเลย
ขอบคุณครับอาจารย์
การผลักดันให้ลูกไปโรงเรียนเป็นการสร้างความเครียดทำให้ชีวิตวัยเด็กหมดสนุก โตขึ้นก็มีความเครียดติดตามมาและไม่อยากทำงานโดยเฉพาะงานหนัก
คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจชีวิตส่วนใหญ่ทำงานมาเพื่อความสะดวกสบาย(เครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ),วัตถุนิยมส่วนตัวผมผมรู้สึกเบื่อกับระบบงานในปัจจุบัยมากๆๆๆไม่ว่าจะเป็นลูกจ้างรึนายจ้างตื่นมาต้องรีบเร่งทุกอย่าง(ชีวิตไม่มีความอิสระเลย)ไม่ได้แปลว่าจะไม่ทำงานนะครับผมอยากทำยูทูป(เกม)เพราะผมร่างกายพิการแต่ผมเห็นหลายคนหาเงินได้แบบไม่มีเพดานด้วยเกมรึยูทูปเบอร์(ทำเวลาไหนก็ได้รายได้ไม่มีขีดจำกัด)
ขอบคุณครับ
ผมอยากอยู่แบบคนสมัยก่อน ใช้เกลือแลกข้าว ใช้ข้าวแลกเกลือ ช่วยเหลือกันแลบนี้สนุกแะมีความสุขมีเวลามากกว่าครับ
ขอบคุณค่ะที่แนะนำในสิ่งดีๆให้ เห็นด้วยกับแวคิดของคุณโจลจันได ถ้ามีโอกาศจะขอไปเยี้ยมค่ะ
ตอนนี้มนุษยชาติถูกสร้างให้เป็นเครื่องมือแปรรูปทรัพยากรธรรมชาติของโลก
ที่มากเกินความจำเป็นในการใช้ชีวิต
และสวิตซ์ปิดเดียวที่มีที่จะหยุดพฤติกรรมนี้ได้คือปัญหาสุขภาพ
คือทำจนเครื่องพังแล้วค่อยหยุดว่างันคับ
สวัสดีค่ะคุณโจ อยากจะปรึกษาคุณโจ ในเรื่องการใช้ชีวิต ดิฉันมีแผนการจะกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะอยู่สวีเดนมา20 กว่าปีแล้ว ตอนนี้ดิฉัน51 ปีและอยู่เป็นโสดมานานแล้ว จะเป็นการ เห็นแก่ตัวหรือเปล่าที่เราจะทิ้งลูกไว้ให้เค้าใช้ ชีวิตอยู่กับครอบครัวเค้า เพราะลูกๆเค้าโต ที่ เค้ามาตั้งแต่เด็ก อ่านภาษาไทยไม่ใด้ เขียนไม่ใด้ ฟังคุณโจ มาก็หลาย คริบใด้ ความรู้มาก และเก็บเอามาคิด อยากจะใช้ชีวิตเป็นขอตัวเอง ไม่อยากผูกติดกับว่าเป็นแม่ จะขอขอบคุณมากค่ะถ้าคุณโจ ช่วยมีคำแนะ นำ อะไรดีๆ
ถ้าลูกอายุเกิน 18 ปี แล้วเราต้องปล่อยให้เขาเติบโตอย่างอิสระ เราควรแค่เฝ้าดูห่างๆจะดีที่สุดครับ ทุกวันนี้ไม่เหมือนแต่ก่อน คนรุ่นใหม่ทันโลกมากกว่ารุ่นเก่า ความห่วงของเรามักจะเป็นตัวถ่วงการเติบโตของเขา กลับมาสร้างดินสร้างป่าไว้ดีกว่าถ้าเขาล้มเหลวเขาจะได้มีที่พึ่งครับ
ขอบคุณค่ะที่เปิดทางสว่าง
เราทำด้วยความรัก มีความสุข ทำสม่ำเสมอ กายและใจ ก็แข็งแรง ผมทำเกษตรผสมผสานครับ.
ผมอยู่ในเมืองมา20ปีละ.เบื่อหน่ายแต่ก็จำจนทนทำ😀😀😂
คนรุ่น พศ 2500 มีลูก 10คน สามารถเลี้ยงลูกได้เพราะ หาอาหารตามท้องไร่นา บึงหนอง โคกป่า คนรุ่น 2565 ไม่สามารถมีลูกได้เเม้เเต่คนเดียวเพราะ การมีลูกคือการใช้เงินมหาศาล การมีลูกในยุคนี้ คือ การมีลูกของคนมีเงินพร้อม เพราะ โคกนา บึงหนองป่า ไม่มีให้หากินอีกแล้ว ตามชนบท มีเเต่นายทุนเข้ามาล้อมรั้ว ปลูกมันสัมปะหลัง ปลูกอ้อย
คนรุ่นนี้ จึงจำเป็นต้องหาเดินสมัครงาน ต้องมีงานให้ได้ ถึงจะมีเงินกิน แม้จะอยากตื่นไปทำงาน หรือไม่ก้อตาม
เรื่องจริงคับอาจารย์
สุดยอดอาจารย์
ใช่..ถูกต้องครับลุงโจน😇
ประเด็น ที่ถาม ว่าคนเราจะ
โดยเฉลี่ยแล้ว 60 ปี ร่างกาย คนเราก็ เริ่มไม่ไหว แม้ จะขุด ดิน เป็นเกษตรกรอาชีพก็ตาม
คิดว่า คนรุ่นใหม่ โชคดี มีสมาร์ทโฟนที่ใช้สืบข้อมูล ย้อมดูเรื่องราวได้ อยากเพิ่ม ทักษะ แนวไหน ยังไง
เมื่อสถิติ คนยุคนี้ อายุเฉลี่ย 70 ปี เรา วางแผ่น 20 ปี แรก คือ การทลองผิด ลองถูก
21-25 เริ่ม เรียนรู้ ด้วยตัวเอง มีสังคม มีคู่ชีวิต ควรเริ่ม วางแผน ร่วมกัน คุยกัน ภาพชัดขึ้น จะได้ เดินร่วมกัน เป็นพลังเล็กไ
26-30 มี สร้างครอบครัว คิดปัจจัย 4 ต้นทุน ชุมชน มีอะไร ที่สร้าง นวัตกรรม มากกว่า ซื้อ ช็อป คนอื่นไปวันๆผลิตรถไฟฟ้าผลิตเอง ในหมู่บ้าน ในชุมชน
31-40 ปี สร้างงาน สร้างคนแทนเรา ให้ โคลนนิ่งแบบเราตายเราหรือดีกว่าเรา ให้ได้ พลังบวกเพิ่ม มีความถนัด หลายๆด้าน
- ประดิษฐ์ รถ ใช้งานเกษตร คิดสร้างเอง ใช้เอง อุปกรณ์ เครื่องมือ เครื่องไม้ ใช้เอง สะดวก ตาม พื้นที่ สภาพดิน หรือ การเก็บกักน้ำ ตามทฤษฎี พระราชดำริ หรือ วิธีใด ที่ เราสะดวก ต้อง ลดทอนแรง เพราะ กำลังเรา เสื่อมถอย ตามอายุ จำต้อง ประดิษฐ์คิดหา เครื่องไม้ เครื่องมือ ถ้าดี เราก็ จดลิขสิทธิ์ ขาย เอา เงิน มาต่อยอดสร้างงาน ชุมชน ต่อไป
ระบบทุนนิยมถึงจุดสูงสุดแล้วต่อจากนี้จะดิ่งลงเรื่อย เพราะไม่มีทุนต่อให้ขยันยังไงก็สู้นายทุนใหญ่ไม่ได้
เหมือนเกมที่เล่นยังไงก็ไม่ชนะ ก็ไม่เล่นดีกว่า
@@user-zw5vy3kq9d นายทุนมีทหาร มีตำรวจ มีอาวุธยุทโธปกรณ์ เทคโนโลยี ถ้าจู่ๆ คนออกจากระบบทุนนิยมไปเป็นจำนวนมาก มันก็จะส่งทหาร/ตำรวจมาสร้างสถานการณ์ บังคับ เข่นฆ่าเรา เพื่อออกไปเป็นทาสรับใช้นายทุนอีกเหมือนเดิม ถ้าประชาชนตาดำๆ ยังไร้เดียงสากันอยู่แบบนี้ ไม่ว่าจะเล่นเกมไหนก็แพ้มันอยู่ดี
@@JohnKickboxing ใช่เลยคับมันไม่สนใจเราหรอก แต่ในยุคนี้การจะทำอะไรแบบนั้นก็ไม่ง่ายเท่าไร
@@user-zw5vy3kq9d ถ้ามันออกกฎหมายบ้าๆ บอๆ ไม่ให้เราทำการเกษตรได้ด้วยตัวเอง แล้วเอาตำรวจ/ทหารโง่ๆ มาจับกุมคุมขังเรานี่ก็แย่อยู่นะ เหมือนกัญชาเสรี ที่มันไม่ยอมให้เราปลูกเอง เราต้องไปง้อขออนุญาตมันซะงั้นถึงจะปลูกกัญชาได้ และการขออนุญาตก็ยุ่งยากซับซ้อนมาก
Can't work hard forever. I need to retire now too. No I don't want to compete any more. Don't want stresses 😫, need to rest and restore my health, totally agreed with you. No more competition. I need 8 hrs of sleep everyday, spending time watching your posts.
ทางด้านร่างกายอาจจะแข่งกับเครื่องจักรไม่ได้แต่บ้านสมองเราแข็งได้แน่นอนแต่ทำงานหนักยืนยันว่าไม่ทำให้รวยแต่ใช้สมองหนักใช้ความไตร่ตรองและเลือกในช่องทางของตัวเองที่ตัวเองชอบช่วยได้แน่นอนค่ะและที่สำคัญคือต้องดูแลสุขภาพให้มากที่สุดกว่าการค้นควายหาเงินค่ะเพราะในที่สุดเราขึ้นอายุ 60 ขึ้นไปแล้วเงินจะมีค่าสำหรับเราน้อยลงเพราะเรากินน้อยใช้น้อยและอยู่อย่างสมถะตอนนี้อยู่ที่เยอรมันนีตัวกลับบ้านแล้วค่ะเตรียมตัวมาฟื้นฟูที่ดินที่ซื้อไว้และปลูกบ้านดินขุดสระอยู่อย่างพอเพียงเพราะเงินที่สะสมมาจากเยอรมันนี้ก็มีบ้างเล็กน้อยและอยากจะอยู่แบบมีความสุขใช้ชีวิตแบบง่ายง่ายเหมือนอาจารย์ค่ะ นอกมีแต่การแข่งขันทำงานทำงานใช้เงินทำงานใช้เงินได้เงินมาใช้หมดหมดแล้วก็ไปทำงานใหม่ชีวิตจะหมุนเวียนวนรุปอยู่อย่างนี้รู้สึกเหนื่อยมากติดตามอาจารย์มานานแล้วค่ะมีไอเดียและทำให้ชีวิตดีขึ้นใช้ชีวิตแบบง่ายง่ายขึ้นมีความทุกข์น้อยลงเรื่อยเรื่อยจนเดี๋ยวนี้แทบจะหาความทุกข์แต่ละวันไม่เจอค่ะเพราะทำจิตใจสบายแล้วค่ะถามว่ารวยไหมถ้าเปรียบกับคนรวยเราไม่มีวันรวยค่ะแต่ถ้าถามว่าจิตใจเรามีความสุขมากเพียงไหนตอบได้เลยสุขทั้งใจใช้ชีวิตง่ายง่ายอย่างมากมายเลยค่ะสุขจริงๆสุขที่ใจค่ะ
ผมเป็นอยู่ หนื่อย เหลือเกิน ทำงานจนเเทบจะสูญเสีย หลาย ๆ อย่างที่สำคัญในชีวิตแล้ว
ผมก็ รอเวลาจะลาออก จากงาน เหนื่อยมานานแล้ว ทำงานมา 34 ปี ยิ่งเหนื่อยขึ้นมาก ก่วาเดิ่มอีก
ึดีดีมากจ้า
พ่อแม่ โลกทุนนิยม ทั่วโลก โดยเฉพาะ พ่อแม่ไทย เลี้ยงลูกไร้คุณภาพ แบบผิดๆ เยอะมาก เลย โตขึ้น มา เป็น ปัญหา ครอบครัว สังคม ขั้น รุนแรง ทั่วโลก
ต่างจาก โจน จันได , เมียโจน ที่ เลี้ยงลูกมีคุณภาพ ตั้งแต่ 1-9 ขวบ เป็น จุดแข็ง เลย พื้นฐานแข็งแรงมาก ทำให้ลูกโตขึ้นมา เป็นคนเต็ม 💯
ซึ่งแนวทาง การเลี้ยงลูก แบบ โจน จันได จะ คล้ายๆ หมอประเสริฐ ผู้บรรยาย และ เขียนหนังสือ การเลี้ยงลูกให้มีคุณภาพตั้งแต่ 1-9 ขวบ ขึ้นไป ที่มีความสุข สมองดีขึ้น ฉลาดขึ้น ค้นหาตัวเองเจอเร็วขึ้น มองเห็นอนาคตตัวเอง ได้ชัดเจน ไกลมากขึ้น
การเลี้ยงลูกดีมีคุณภาพสูง จะ ส่งผลดี มหาศาล ใน ระยะยาว กับ ตัว พ่อแม่ สังคม ประเทศ โลก เอง
สังคมทางโลกส่วนใหญ่ชอบสอน สอนทุกเรื่องทุกอย่างยกเว้น เรื่องแก้ตาย ผมว่าหัดเข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรมกันบ้างก็ดี แล้วก็นำมาปฏิบัติซะ ลืมบอกไปคลิปนี้มีบัณฑิตเข้ามาฟังเยอะมาก ก็ขอให้พ้นทุกข์มีแต่ความสุขสวัสดีโดยทั่วกัน
ชอบวิวข้างหลังครับ
วัยหนุ่มสาวก็ยังมีแรง มีไฟ แต่พอเริ่มเข้าเข้าวัย40ถึง50ปี ร่างกายแย่ลง ใจเริ่มล้า
เริ่มเจ็บปว่ย หากเปลี่ยนงานมาทำเกษตร ก็ต้อง อายุไม่มาก ถึงจะมีแรง
และต้องใช้ทุน แต่ต้องค่อยๆเปลี่ยน จนเกตษตรให้ผล ค่อยออกจากงานประจำ
ยอมเหนื่อยเพิ่มตอนหนุ่มสาวนี่แหละ สบายตอนแก่ อยู่กับสวนผสมผสาน
เราทำได้ผลแล้วค่ะ
fc จ้า
รวยก่ตาย จนก่ตาย อยุ่เรียบง่ายก่ตาย มีอะไรที่ทำแล้วหลุดพ้นจากความทุกข์มั่งนะคุณโจน ร่างกายเรานี่ก่เปนแค่หุ่นรวมธาตุ จิตก่ปรุงแต่งสุขทุกข์ให้เราเสพแล้วก่จางคลายไป สภาวะเราจริงๆที่อาศัยในร่างกายนี้คืออะไร คุณโจน
ผมชอบมากครับ.
ตอนนี้ลูกเราก็เป็นคนไม่ทำอะไร นอนดูโทรศัพท์ อย่างเดียวไม่มีพลังอยากทำอะไรเลย
งดให้เงิน😂
มันคงยากหากคนยังหลงผิด ทุกคนลืมความต้องการจริงๆของตัวเอง สนใจแต่ของสมมุติที่เรียกว่าเงิน มาเป็นตัวกลางแล้วหวังว่ามีมันจะ
จะบันดาลได้ทุกอย่าง ไม่รู้จักพอมีมากเท่าไหร่ก็ไม่มีความสุข
ต้องเรียนรู้ และต้อง ทำงานครับ เพราะ เราไม่มีที่ ทาง ไร่นา หลายคน ขายให้นายทุนหมดแล้ว ถ้าไม่ทำตาย (ตรงนี้ ที่ นายทุนต้องการ ในระยะยาว เขาต้องการให้ประชาชน อยู่เฉยๆ เขาจะเอามาแจก เอาที่นาไปให้เขา เอา ที่ดินไปให้เขา ต่อไป เขาก็ ชั้นิ้วใช้ได้ ตามต้องการ เพราะ ตกเป็นทาสเขาแล้ว...
อายุเราก็แก่ลงทำไงดีเหนื่อยเหลือเกินหมูก็แพง ค่าแรงถูก
ถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีกินครับ
คนเราจะทำงานหนักไปทำไม?ขอถามคำนี้ด้วยนะคะ....
~คนยุคโลกาภิวัตน์ส่วนมาก
เงินคือที่สวมารถบันดาลความสุขได้ทุกอย่าง รวยบ้าน รถหรู สวยหล่อลากดินเทียวเตร่เฮฮาเหล้ายาปลาปลิ้ง เขาไม่ได้ไปแค่ดาวจันทร์ดาวอังคารนะเขาจะไปท่องจักรวาลกันแล้ว
~คนยุคโบราณภิวัตน์อย่างเราๆเนี่ยเอาเกษตรอินทรีย์เอาเศรษฐกิจพอเพียงไปพูดกับเขาเขาฟังอย่างงงๆเฉยๆหรือเขาจะกำลังสมเพชคนยุคโบราณภิวัตน์อยู่ก็ไม่รู้นะ
#เราพูดคนละภาษาแล้วอย่าเสียใจนะคะ มันเป็นเช่นนี้เอง
สังคมทุนนิยมมันกินลึกมากขึ้นทุกวัน จนคนที่อยากจะหลุดจากวงจรนี้มีความยากมากขึ้น ทั้งค่าครองชีพ ค่าเงินเฟ้อ อยากไปหาทำแบบอาจารย์บ้าง แต่ใช้ทุนมาก หลายๆคนเลยยังไม่มีโอกาส
ตอนเด็กเป้าหมายคือเรียนจบให้สูงที่สุดเพื่อให้พ่อแม่ภาคภูมิใจและได้งานทำที่ดี...ถามว่ามีความสุขไหม "มีทั้งทุกข์และสุข" แต่สุดท้ายเราจะเริ่มต้นใหม่ น่ะจุดเดิมที่เรามาแต่แบบวิถีใหม่แบบบ้านเฮา
🙏🙂👍
ผมเชื่อครับ การทำงานให้เป็นต้องรู้จักสุขภาพตัวเอง
"เวลา เรียบง่าย" ที่ทุกคนหลงลืม
น่าคิดมากๆนะครับ
ใช่ครับไลค์นี้พูดถูกบางคนก็มีทรัพย์สินแต่ไม่รู้ว่าตัวเองมีทรัพย์สินอยากหาแต่เงินแต่ในตัวผมรู้สึกเบื่อกับการหาเงินแบบใช้แรงงานสวนมากคนมองไม่เห็นสิ่งที่จะทำใก้มีความสุขตลอดไป