Ik vind jouw podcasts beter dan veel van die van anderen. To the point, ik heb veel interesse in hoe mensen in elkaar zitten en mijn jongste zoon is i.o. tot psychiater, óók een mooi vak !
Hey Marcus! Dankjewel voor je podcast. Nu heb ik een vraagje. Stel je hebt een partner waarbij je hertriggert wordt en herbeleeft. Ik weet dat ik deze gevoelens eerder in mijn jeugd heb ervaren door narcistisch misbruik en emotionele verwaarlozing etc.( hertriggering uitte zich in pakiekaanval)Nu biedt mijn partner voor mij te weinig aandacht( hertriggert me)(ik voel me vaak meer alleen in de relatie dan als ik alleen ben en ik voel me genegeerd en niet belangrijk leuk genoeg ) en spreken we te weinig naar mijn goesting. Hij praat weinig en als hij praat is het redelijk oppervlakkig meestal, terwijl ik graag diepe gesprekken voer. ook zit Hij bijzonder veel op de computer "om te rusten" waardoor er weinig tijd voor mij overblijft. Ik heb mijn behoeftes met hem gedeeld maar hij zegt er niet aan te kunnen voldoen. Nu is mijn vraag is het een teken van heling om weg te gaan en een partner te vinden die meer bereikbaar is en dezelfde mate aan verbinding verlangt? Want nu voel ik me steeds onvoldaan en niet echt op zijn plaats. Praten maakt hem moe( introversie?) Ik twijfel alleen of weggaan omdat mijn trauma naarboven komt, niet juist vluchten is van de heling? Of dan ben ik bang dat het gewoon aan mijn jeugd ligt dat ik het niet kan handelen( of dat ik dat nooit kan ervaren in een relatie de diepgang die ik zelf wil geven), maar het moet toch iets in zijn gedrag zijn dat het naar boven brengt, mijn trauma( ik was weer dat kleine kindje dat zich ongeliefd voelt). Maar ik zie ook weer niet hoe een vaak afstandelijke partner goed zou zijn voor mij en mijn trauma( soms geef ik over van de stress omdat we ruzie hebben maar het niet konden uitpraten omdat hij overprikkeld is, terwijl ik direct uitpraten nodig heb) ik voel vaak een afstand tussen ons en wil gewoon weten of weggaan beter is om mijn trauma te helen en als ik blijf is het dan niet hertraumatisering? Of zie ik het verkeerd? Ik ben enorm dankbaar voor uw tijd en energie! Groetjes!😊
Hallo Carolien, bij onverwerkt trauma neigen we vaak tot zelf sabotage. Dat gebeurt soms al bij de partnerkeuze. We 'kiezen' een partner vanuit wat vertrouwd voelt, en wat bekende patronen vanuit onze jeugd zijn. Als we kiezen voor een afstandelijke partner gaan we geen emotionele (ver)binding aan, en hebben we geen echte intimiteit: we houden die persoon op afstand. Stel dát je een partner zou hebben die wél helemaal emotioneel beschikbaar is, is er een grote kans dat je daar ook (lees: juist) met jezelf geconfronteerd gaat worden. Een veilige verbinding voelt bij onverwerkt trauma vaak onveilig omdat we het niet gewend zijn. Omdat ik jouw situatie niet ken, en afga op wat je beschrijft zou mijn advies zijn om eens met me in gesprek te gaan. Dan kan ik jouw situatie uitgebreid bespreken & je verder helpen. Er valt namelijk veel over te zeggen. Neem contact met me op via info@marcuskrielen.nl
Ik ben mij zeker hier bewust van. Maar de meeste mannen vinden een vrouw dat praat over diepere gevoelens toch wel snel een zeikerd of onzin wat ze zeggen. Ik vind het kunnen delen en begrepen worden erg belangrijk. Zodat het de relatie door middel van je diepste gevoelens te delen dichterbij elkaar kan brengen. En Idd zonder dat mijn gevoelens worden afgekeurd. Helaas gebeurd dit wel.. Ik heb in deze nog niet de juiste partner getroffen denk ik. Hopelijk kom ik deze (echte open staan voor diepere connectie, wederzijds begrip, gehoord voelen en zonder kleineren of afkeuren, aangevallen voelen enz) partner op mijn pad. Kwetsbaar op kunnen stellen zonder dat erop afgerekend wordt. Wees nou eerlijk, op een oudere leeftijd heeft iedereen toch wel een stukje bagage. Met bewustwording en inzichten kom je al heel ver, een luisterend en begrip is daarbij extra helend het schenkt acceptatie in het zijn. Bedankt!
Wat jij zoekt is een emotioneel volwassen partner Ciska. Deze mannen zijn er wel degelijk. Zoek iemand die dezelfde waarden en behoeften als jij heeft. En die het werk voor zichzelf heeft gedaan. En ga niet voor minder! Succes!
ik weet niet hoe of dat werkt met een podcast en wat daarvoor nodig is. Zelf zit ik in een situatie, waarbij er zoveel herinneringen naar boven komen met mijn ex, en ik kan hem zo moeilijk loslaten. Wat te doen ?
Hallo Irmgard, allereerst vervelend om te horen dat je in deze situatie zit. Ik raad je aan mijn video's over codependentie te bekijken. En ook mijn podcast 'waarom houd ik van iemand die me pijn doet'. Deze video's zullen je zeker verderhelpen op jouw weg naar herstel. Als je nog persoonlijke coaching wenst, kun je contact met me opnemen via mijn website marcuskrielen.nl Fijne avond nog!
Hallo Samira, het is niet verkeerd dat kinderen emoties zien. En dat ze ook zien dat jij wel eens verdriet hebt. Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Dat mag je ook beste benoemen als ze dat al kunnen begrijpen. Ook hier kun je een voorbeeld zijn, waarin je laat zien hoe je met verdriet omgaat, dat het er mag zijn, en dat het daarna ook weer beter met je gaat. Niet door op je kinderen te 'leunen', maar door een voorbeeld te zijn voor gezonde emotie regulatie. Zoek ook momenten als de kinderen slapen, ga op die momenten met onverwerkte emoties aan de slag. Om ervoor te zorgen dat je gedurende de dag zo sterk en stabiel mogelijk aanwezig kunt zijn voor je kinderen.
Bedankt,zeer duidelijk uitleg ☘️
Geweldig podcast. Bedankt
Grappig, ik zag je net nog langslopen en nu al een nieuwe podcast! Wauw, goed bezig! Fijne dag Marcus!
Ik vind jouw podcasts beter dan veel van die van anderen.
To the point, ik heb veel interesse in hoe mensen in elkaar zitten en mijn jongste zoon is i.o. tot psychiater, óók een mooi vak !
Hey Marcus! Dankjewel voor je podcast. Nu heb ik een vraagje. Stel je hebt een partner waarbij je hertriggert wordt en herbeleeft. Ik weet dat ik deze gevoelens eerder in mijn jeugd heb ervaren door narcistisch misbruik en emotionele verwaarlozing etc.( hertriggering uitte zich in pakiekaanval)Nu biedt mijn partner voor mij te weinig aandacht( hertriggert me)(ik voel me vaak meer alleen in de relatie dan als ik alleen ben en ik voel me genegeerd en niet belangrijk leuk genoeg ) en spreken we te weinig naar mijn goesting. Hij praat weinig en als hij praat is het redelijk oppervlakkig meestal, terwijl ik graag diepe gesprekken voer. ook zit Hij bijzonder veel op de computer "om te rusten" waardoor er weinig tijd voor mij overblijft. Ik heb mijn behoeftes met hem gedeeld maar hij zegt er niet aan te kunnen voldoen. Nu is mijn vraag is het een teken van heling om weg te gaan en een partner te vinden die meer bereikbaar is en dezelfde mate aan verbinding verlangt? Want nu voel ik me steeds onvoldaan en niet echt op zijn plaats. Praten maakt hem moe( introversie?) Ik twijfel alleen of weggaan omdat mijn trauma naarboven komt, niet juist vluchten is van de heling? Of dan ben ik bang dat het gewoon aan mijn jeugd ligt dat ik het niet kan handelen( of dat ik dat nooit kan ervaren in een relatie de diepgang die ik zelf wil geven), maar het moet toch iets in zijn gedrag zijn dat het naar boven brengt, mijn trauma( ik was weer dat kleine kindje dat zich ongeliefd voelt). Maar ik zie ook weer niet hoe een vaak afstandelijke partner goed zou zijn voor mij en mijn trauma( soms geef ik over van de stress omdat we ruzie hebben maar het niet konden uitpraten omdat hij overprikkeld is, terwijl ik direct uitpraten nodig heb) ik voel vaak een afstand tussen ons en wil gewoon weten of weggaan beter is om mijn trauma te helen en als ik blijf is het dan niet hertraumatisering? Of zie ik het verkeerd? Ik ben enorm dankbaar voor uw tijd en energie! Groetjes!😊
Hallo Carolien, bij onverwerkt trauma neigen we vaak tot zelf sabotage. Dat gebeurt soms al bij de partnerkeuze. We 'kiezen' een partner vanuit wat vertrouwd voelt, en wat bekende patronen vanuit onze jeugd zijn. Als we kiezen voor een afstandelijke partner gaan we geen emotionele (ver)binding aan, en hebben we geen echte intimiteit: we houden die persoon op afstand. Stel dát je een partner zou hebben die wél helemaal emotioneel beschikbaar is, is er een grote kans dat je daar ook (lees: juist) met jezelf geconfronteerd gaat worden. Een veilige verbinding voelt bij onverwerkt trauma vaak onveilig omdat we het niet gewend zijn. Omdat ik jouw situatie niet ken, en afga op wat je beschrijft zou mijn advies zijn om eens met me in gesprek te gaan. Dan kan ik jouw situatie uitgebreid bespreken & je verder helpen. Er valt namelijk veel over te zeggen. Neem contact met me op via info@marcuskrielen.nl
Klopt helemaal
Ik ben mij zeker hier bewust van. Maar de meeste mannen vinden een vrouw dat praat over diepere gevoelens toch wel snel een zeikerd of onzin wat ze zeggen. Ik vind het kunnen delen en begrepen worden erg belangrijk. Zodat het de relatie door middel van je diepste gevoelens te delen dichterbij elkaar kan brengen. En Idd zonder dat mijn gevoelens worden afgekeurd. Helaas gebeurd dit wel..
Ik heb in deze nog niet de juiste partner getroffen denk ik. Hopelijk kom ik deze (echte open staan voor diepere connectie, wederzijds begrip, gehoord voelen en zonder kleineren of afkeuren, aangevallen voelen enz) partner op mijn pad. Kwetsbaar op kunnen stellen zonder dat erop afgerekend wordt. Wees nou eerlijk, op een oudere leeftijd heeft iedereen toch wel een stukje bagage. Met bewustwording en inzichten kom je al heel ver, een luisterend en begrip is daarbij extra helend het schenkt acceptatie in het zijn. Bedankt!
Wat jij zoekt is een emotioneel volwassen partner Ciska. Deze mannen zijn er wel degelijk. Zoek iemand die dezelfde waarden en behoeften als jij heeft. En die het werk voor zichzelf heeft gedaan. En ga niet voor minder! Succes!
@@MarcusKrielen helemaal mee eens. Dankjewel.
ik weet niet hoe of dat werkt met een podcast en wat daarvoor nodig is. Zelf zit ik in een situatie, waarbij er zoveel herinneringen naar boven komen met mijn ex, en ik kan hem zo moeilijk loslaten. Wat te doen ?
Hallo Irmgard, allereerst vervelend om te horen dat je in deze situatie zit. Ik raad je aan mijn video's over codependentie te bekijken. En ook mijn podcast 'waarom houd ik van iemand die me pijn doet'. Deze video's zullen je zeker verderhelpen op jouw weg naar herstel. Als je nog persoonlijke coaching wenst, kun je contact met me opnemen via mijn website marcuskrielen.nl Fijne avond nog!
@@MarcusKrielen ik kom er gewoon niet uit. De herinneringen zijn te heftig
@@61irmgard Neem in dat geval contact met je huisarts op. Wellicht dat EMDR je kan helpen. Of EFT vanuit een alternatief behandelaar.
Ik probeer te helen en mijn gevoel toe te laten alleen hoe dat je dat als je 2 kinderen hebt? Want voor hun kan je niet bepaald vrij uit huilen ?
Hallo Samira, het is niet verkeerd dat kinderen emoties zien. En dat ze ook zien dat jij wel eens verdriet hebt. Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Dat mag je ook beste benoemen als ze dat al kunnen begrijpen. Ook hier kun je een voorbeeld zijn, waarin je laat zien hoe je met verdriet omgaat, dat het er mag zijn, en dat het daarna ook weer beter met je gaat. Niet door op je kinderen te 'leunen', maar door een voorbeeld te zijn voor gezonde emotie regulatie. Zoek ook momenten als de kinderen slapen, ga op die momenten met onverwerkte emoties aan de slag. Om ervoor te zorgen dat je gedurende de dag zo sterk en stabiel mogelijk aanwezig kunt zijn voor je kinderen.