เรื่องเล่า เงาดำรอบกาย

อ่านต่อ เงาดำรอบกาย โดย ศักดิ์ จัมโบ้
ในป่าทึบอันร่มเย็น พระภิกษุหนุ่มนามว่าหลวงพ่อคำนอง กำลังนั่งสมาธิใต้ต้นมะม่วงใหญ่ ท่านเพิ่งออกธุดงค์มาจากวัดป่าลึก มุ่งหน้าสู่ถิ่นแดนไกลเพื่อแสวงหาความสงบและปัญญา
ยามค่ำคืนอันเงียบสงัด เสียงแมลงป่าขับขานกล่อมนอน หลวงพ่อคำนองหลับตาพริ้ม มุ่งมั่นจดจ่อกับลมหายใจเข้าออก ร่างกายของท่านนิ่งสนิท จิตใจสงบเงียบ ปราศจากความคิดปรุงแต่ง
ทันใดนั้น หลวงพ่อคำนองรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างอยู่รอบตัว ท่านค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ มองไปรอบๆ แต่ไม่พบอะไรผิดปกติ บรรยากาศรอบตัวก็ยังคงเงียบสงัด เสียงแมลงป่ายังคงขับขานเหมือนเดิม
หลวงพ่อคำนองหลับตาลงอีกครั้ง พยายามเพ่งจิต มุ่งมั่นกับสมาธิอีกครั้ง ครู่หนึ่งต่อมา ท่านรู้สึกเหมือนมีเงาดำเคลื่อนไหวอยู่รอบตัว รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ส่งผ่านมา
หลวงพ่อคำนองรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่ท่านพยายามตั้งสติ รู้ว่าความกลัวเป็นอุปสรรคต่อการบรรลุสมาธิ ท่านค่อยๆ หายใจเข้าลึกๆ พยายามปล่อยวางความกลัว จดจ่อกับลมหายใจเข้าออก
เงาดำยังคงเคลื่อนไหวอยู่รอบตัว หลวงพ่อคำนองพยายามไม่สนใจ มุ่งมั่นกับสมาธิต่อไป ท่านรู้ว่าเงาดำเหล่านั้นเป็นเพียงภาพลวงตา เป็นเพียงสิ่งปรุงแต่งของจิต
หลังจากนั้นไม่นาน เงาดำก็เริ่มจางหายไป หลวงพ่อคำนองรู้สึกสบายใจ โล่งอก ท่านรู้ว่าท่านเอาชนะความกลัวได้แล้ว ท่านบรรลุสมาธิอีกครั้ง จิตใจของท่านสงบและผ่องใส
หลวงพ่อคำนองลืมตาขึ้นมา มองไปรอบๆ ท้องฟ้าเริ่มสว่าง แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมา หลวงพ่อคำนองลุกขึ้นยืน ยืดเส้นยืดสาย รู้สึกสดชื่น ร่างกายและจิตใจของท่านเปี่ยมไปด้วยพลัง
หลวงพ่อคำนองรู้ว่าประสบการณ์นี้สอนให้ท่านรู้จักเผชิญหน้ากับความกลัว รู้จักปล่อยวาง รู้จักมุ่งมั่นกับสมาธิ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการบรรลุธรรม
หลวงพ่อคำนองเก็บข้าวของ เตรียมออกเดินทางต่อ ท่านมุ่งหน้าสู่ถิ่นแดนไกล มุ่งมั่นสู่หนทางแห่งการบรรลุสัจธรรม