Naucz się słuchać innych - Krótki kurs filozofii praktycznej #5
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 16 ต.ค. 2024
- Kolejny odcinek Krótkiego kursu filozofii praktycznej to ważna lekcja, która uczy, jak słuchać innych. Brzmi jak banał? Możliwe. Problem w tym, że jest to dziś znacznie rzadsza umiejętność, niż mogłoby Wam się wydawać. Aby to zobaczyć, zastanówcie się: czy zawsze czekacie, aż ktoś skończy mówić? A może po pierwszym zdaniu, które wypowie, już obmyślacie swoją odpowiedź? To drugie podejście jest niestety częstsze, stąd dzisiejszy odcinek uważam za istotny. Na koniec oczywiście ćwiczenie! Wykonujecie je razem ze mną? Jeśli tak, to napiszcie w komentarzach, jak Wam idzie!
Jeśli uważasz, że moja twórczość jest tego warta, rozważ wsparcie mnie na Patronite! Mój profil to: patronite.pl/p....
W filmie wykorzystano:
Ścieżka dźwiękowa: Kubbi - Up In My Jam z płyty Gas Powered EP. Utwór dostępny na licencji Creative Commons na stronie / up-in-my-jam-all-of-a-...
Podoba Ci się filmik? Daj kciuk w górę i zasubskrybuj kanał!
Pytania lub uwagi? Zapraszam do ich zgłaszania w komentarzach! W szczególności liczę na rekomendacje ciekawych lektur!
Znajdziesz mnie na:
Facebooku: / panodfilozofii
Instagramie: / panodfilozofii
Academii.edu: kul.academia.e...
![[UNCUT]"ทนายตั้ม" แฉยับ! ความลับสวรรค์ ใครคือ "บิ๊กเทวดา" ของบอสพอล l คนดังนั่งเคลียร์ l 15 ต.ค. 67](http://i.ytimg.com/vi/ru9fpSaUwdA/mqdefault.jpg)
Nie będę Cię lajkować subskrybowac ani komentować, zwiększanie zasięgu tego filmu wzmacnia moich przeciwników w dyskusjach w internecie ...
Żart :D świetna robota i pojawiaj się częściej
Jakże pięknie jest widzieć nowy odcinek!
Mamy na to dwoje uszu i jedne usta byśmy dwa razy wiecej słuchali niż mówili. Pozdrawiam
SUPER! Krótko i treściwie ...
Proszę Pana od Filozofii. Proszę nagrywać częściej. Jest Pan najlepszym nauczycielem filozofii na jutupe. CHętnie bym posłuchał od jakich książek najlepiej zacząć? ja sam zacząłem od świata zofii w wieku 15 lat. Jak filozofia działa na psychologie? i odwrotnie. I osobny odcinek o każdym ważnym filozofie. Może też o kolejności w jakiej trzeba zająć się filozofią? bo wydaje mi się że chronologia jest o tyle przydatna, że często ze sobą antytezuje i syntezuje. Sam jestem leniem i mało czytam i pustą mam głowę. Potrzebuję takich skrótów. serdecznie pozdrawiam.
Właśnie za chwilę będę nagrywał trzyodcinkowy cykl, od czego zacząć filozofowanie. Pozostałe kwestie z pewnością poruszę. Pamiętaj, że w filozofii ważne jest czytanie, ale równie ważne jest myślenie. Są ludzie, którzy najpierw dużo myślą, a potem czują, że coś ich zmusza, aby sięgnąć do książek i sprawdzić, czy to, co wymyślili sami, nie odkrył przypadkiem ktoś inny. (Na ogół odkrył). Niegasnącej pasji do filozofowania życzę! :)
Ale super odcinek! Dziękuję :)
Dziękuję za cenne uwagi 😀
I super!
Akurat dzień po "debacie" prezydenckiej. Przypadek? Nie sądzę!
Ja natomiast - zamiast odpowiedzieć - enigmatycznie zamilknę :P
Jak dla mnie najciekawiej jest, gdy dwie strony prowadzą spór, ale tak są w tym zacietrzewione, że nawet nie wiedzą o co go prowadzą, bo gdy (np. po interwencji osoby trzeciej) ustalą o co się kłócą, okazuje się że mają to samo zdanie.
Dokładnie! O to chodzi w tym odcinku. Wiele sporów dałoby się rozwiązać, gdyby tylko ludzie się słuchali, a nie zakładali z góry, że druga strona nie ma racji. To niby banał - jak zresztą cały mój Kurs - ale mam wrażenie, że umyka bardzo wielu ludziom.
@@PanodFilozofii Bardzo analityczne podejście ;)
Żebyśmy tylko za daleko nie zabrnęli bo zostaniemy performatywistami i postmodernistami :D
@@PanodFilozofii A jeżeli mogę zaproponować temat odcinka - to chętnie obejrzałbym filmik o starożytnych sceptykach i ich tropach sceptyckich (Pyrronie z Elidy, akademikach itd.)
Dzięki za pomysł! Wpisuję na listę pomysłów do realizacji. Jest ona wprawdzie strasznie długa i nie wiem, kiedy się zbiorę za nagrania wszystkiego, co bym chciał, ale pewnego dnia na pewno to nastąpi :) Sceptycy to wdzięczny temat; chętnie sięgnąłbym też do ich renesansowych kontynuatorów. (Bardzo ciekawą książkę o nich napisała Izydora Dąmbska - po powrocie do kraju muszę ten tomik przeczytać :))
@@PanodFilozofii No teraz wszyscy czekają na pewno na ranking najlepszych książek żeby zacząć naukę filozofii - osobiście bym zrobił dwa rankingi - jeden z samymi dziełami filozoficznymi, a drugi z opracowaniami, jakimiś historiami filozofii itd.
Bardzo lubię twój kanał, cieszę się że wróciłeś. Przy okazji mam pytanie: co sądzisz o filozofii Ayn Rand?
Najkrócej? Z metafizyką obiektywizmu skłonny byłbym się do pewnego stopnia zgodzić, z epistemologią demolującą osiągnięcia Kanta z pewnością już mniej. Najmniej mi po drodze z egoistyczną etyką. Jestem bowiem - czego pewnie nie widać - głębokim pesymistą jeżeli chodzi o kondycję człowieka. W sytuacji krótkiego, nic nieznaczącego życia, które przypadło każdemu z nas w udziale, jedyne, co może nam pomóc, to współczucie, a nie egoizm. Ten ostatni niszczy wszystko to, co jeszcze mogłoby mieć jakiś sens. Piszę o tym między wierszami w swoim tekście "Michel Houellebecq - ostatni egzystencjalista?", gdzie - omawiając myśl współczesnego pisarza francuskiego - brnę, nieco nieświadomie, w etykę :) Powiem zatem tak: (1) Ayn Rand uważam za filozofa (nie lubię feminatywów) radykalnego, a przez to tak popularnego. Ale to wszystko już było: Hobbes, a zwłaszcza Nietzsche mówili to samo. Nihil novi sub sole. (2) Przeciwko egoizmowi trudno jest argumentować, bo ostatecznie stanowi on pewną naturalną podstawę naszego życia. Jednak - to już kwestia smaku - zdecydowanie bardziej imponuje mi jego odrzucenie niż postępowanie z nim zgodne. To temat na dłuższą dyskusję, ale pytałeś mnie o moje osobiste zdanie: oto ono. Pamiętaj, że mogę się mylić :)
Pan od Filozofii
Wielkie dzięki za wyczerpującą odpowiedź. Myślę, że trafnie określiłeś źródło popularności Rand. Zgadzam się z Tobą w sprawie metafizyki (i tak na marginesie feminatywów także; jako polonista uważam je za bezzasadne i głupie ale ad rem), natomiast chyba najbardziej z całej jej filozofii mimo wszystko lubię właśnie egoistyczną etykę, gdyż moim zdaniem jest to zdrowy egoizm, a czysty altruizm nie istnieje, co oczywiście nie oznacza, że kategorycznie odrzucałbym współczucie, to raczej niewykonalne.
PS Naprawdę zasługujesz na znacznie więcej subskrypcji. Myślałeś może nad współpracą z jakimiś innymi kanałami o podobnej tematyce np. Nauka to lubię, człowiek absurdalny, wojna idei?
Pozdrawiam
Nawet jeżeli czysty altruizm nie istnieje, to - wchodzę na grunt estetyki, opuszczając rzetelną dyskusję - lubię myśleć, że istnieje. W filozofii mawia się, że zwodzą nas trzy największe złudzenia: wolnej woli, jaźni i romantycznej miłości. Mamy wiele dowodów, iż żadnej z tych rzeczy nie ma, ale znowu: lubię myśleć, że mimo wszystko są. Odnośnie do egoizmu, imponują mi ludzie, którzy są w stanie poświęcić życie dla innych albo przekraczający naturalne instynkty. Ale jak mówię: to kwestia uczuć estetycznych; nie mam zamiaru argumentować, że mam rację :)
Co do współpracy: wielkie dzięki, że podoba Ci się moja pasja! Miałem już kiedyś praktycznie ugadany wywiad z Wojną Idei na temat prawdy, ale przez brak czasu wszystko się rozmyło. Obecnie jestem niesamowicie szczęśliwy, mając 4 000 subskrypcji i taką społeczność, jaką mam. Dzięki temu mogę odpowiadać na Wasze komentarze i mieć z Wami kontakt niemalże prywatny :) Wielkie zasięgi nie są moim marzeniem; myślę zresztą, że ten kanał będzie rósł naturalnie. Dlatego dzięki za sugestię, nad którą sam sporo myślałem, ale... Pracuję na uczelni, dzielę się wiedzą z tymi, którzy chcą mnie słuchać - czego chcieć więcej? :)
Najserdeczniej!
DZIĘKUJE 🙏
0:27 w dalszej części odnosisz się do problemów z rozmawianiem czy z dyskutowaniem? Wydaje mi się, że nie są to tożsame formy komunikacji. A może w ogóle należą do innych kategorii, sam nie wiem.
Dzięki za to pytanie: mam szansę doprecyzować terminologię! Rozmowę, dyskusję, debatę czy dialog traktuję jako wyrażenia równoznaczne. Mówiąc o rozmowie, mam na myśli "filozoficzną rozmowę", czyli dyskusję. Słowa te funkcjonują zapewne w wielu znaczeniach, ale sens, o który mi tutaj chodzi, zakłada równozakresowość wszystkich nazw, które wymieniłem :) Innymi słowy: może to są różne formy komunikacji, ale w moim węższym rozumieniu są tym samym.
Na mnie sie oburzaja jak tak gadam
"nie filozofuj!"XD.
To ostatnia linia obrony przed kompromitacją w dyskusji :) Na ogół można wtedy powiedzieć: "Co, chcesz oddać tak fajną dyskusję walkowerem? OK, Twoja rzecz..." :P Nie każdego zwali z nóg taka - no, mało cięta - riposta, ale tu nie chodzi o ripostę; na ogół stwierdzenie "nie filozofuj" to ostatnia deska ratunku, kiedy właśnie skończyły się argumenty.
Nie obejrzałem do końca ale nie sądzę, żeby taki Nietzsche słuchał innych. Raczej mówił, co chciał powiedzieć. Argumenty itp. to dla mnie słabe. Mnie nie przekonują argumenty.
Dlatego Nietzsche nienawidził Sokratesa, który jest patronem tego kursu. Swoją droga, Nietzsche nikogo nie słuchał, zaś za jego życia - nikt nie słuchał Nietzschego. Jego sława zaistniała dopiero po jego śmierci. Zauważ zresztą: cały czas powtarzam, że celem dyskusji jest prawda, za co Nietzsche - ten słynny relatywista - z pewnością by mnie wyśmiał. Dlatego ja i Nietzsche to dwa różne, niewspółmierne punkty widzenia. Jeżeli Twoja intuicja jest po drugiej stronie i nie masz zamiaru za nią argumentować, to nasza dyskusja może bez problemu zatrzymać się w tym miejscu :)
@@PanodFilozofii Doceniłem Nietzschego a wcześniej Sokratesa/Platona i Jezusa. Według mnie dyskutują filozofowie nie najwyższej rangi.
Czyżby Sokrates i Platon byli filozofami nie najwyższej rangi? Jestem ciekawy motywów, które skłaniają Cię do przyjęcia takiego stanowiska :)
@@PanodFilozofii Platon jak najbardziej tak. Natomiast nie jestem historykiem filozofii, nie znam się. To chyba chodzi o predyspozycje osobowościowe. Niektórzy mają coś do powiedzenia natomiast nie chce się im dyskutować. Może są tak bardzo przekonani do swoich racji? Zraziłem się do nauczycieli, którzy mówili o argumentach i proponowali taką literaturę. Dobry kucharz nie negocjuje tylko narzuca. Jak komuś nie smakuje niech idzie, gdzieś indziej.
Platon też dialogizował! I to bardziej niż Sokrates :) Rozumiem Twój pogląd, ale powiedziałbym tak: każdy filozof dyskutuje - z tradycją, z poprzednikami, sam ze sobą. Nawet ów Nietzsche wchodzi w dialog z chrześcijaństwem czy absolutystami etycznymi! Oczywiście niekiedy myśl filozoficzna stwarza pozory apodyktycznej, ale - to tylko pozory. Korzystając z Twojej metafory: to, co widzimy jako dzieło filozoficzne, jest jak gotowe danie. Ale w jego przygotowaniu działo się mnóstwo rzeczy, polegających właśnie na przepychankach ze sobą, z innymi etc. Na tym polega różnica między nauką czy filozofią a religią. Te pierwsze dyskutują, ta druga narzuca. Rozumiem, że masz bardziej "religijne" podejście do filozofii?
A Ty jesteś za czy przeciwko karze śmierci np za morderstwa?
Najkrócej? Przeciw. Ale to wynika tylko z jednego powodu: z filozoficznej koncepcji śmierci, którą przyjmuję. Otóż uważam, że śmierć prawdopodobnie nie jest złem dla tego, kto umiera, dlatego pojęcie kary śmierci jest dla mnie wewnętrznie sprzeczne. (Śmierć to nie kara, bo zabijamy tego, kogo chcemy ukarać). Zadanie śmierci nie jest karą, bo nawet jeżeli pozbawia kogoś życia, to nie uważam, by pozbawienie kogoś życia było wyrządzeniem zła TEJ OSOBIE. (Tej osoby już przecież nie ma). Ani względy humanitarne, ani żadne inne nie przekonują mnie tak, jak ten filozoficzny argument. Dlatego uważam, że ważna jest nieuniknioność i dotkliwość kary, zaś kara śmierci dotkliwa po prostu nie jest. Mam nadzieję, że jest to w miarę jasne :) Kiedyś zrobię odcinek o tzw. deprywacyjnej koncepcji śmierci; wtedy moje zdanie stanie się jeszcze bardziej zrozumiałe.
@@PanodFilozofii Ciekawe, ale czy konsekwencją tego myślenia nie jest uznanie, iż mordercy nie wyrządzają krzywdy osobie mordowanej?
Dokładnie tak, bardzo dobrze wydobyłeś niewygodną konsekwencję tego stanowiska, z którą ja jednak się zgadzam. Jedyne zło polegałoby na zadawaniu bólu przy mordowaniu. Ale jeżeli morderca sprawiłby, że ta osoba po prostu by zniknęła - całkowicie bezboleśnie i bez strachu - to gdzie tu zło? Pewnie powiesz: bo morderca zabrał komuś życie, którym ktoś by się jeszcze cieszył. Ale - po pierwsze - nie wiemy, jakim życiem cieszyłaby się ofiara mordercy, bo tego życia po prostu NIE MA. (Jest tylko w naszej wyobraźni). A po drugie: dobro i zło nie zależą od tego, ile życia nam jeszcze zostało. Niedługo o tym powiem, ale jeżeli im więcej życia stracimy, tym gorzej, to dochodzimy do absurdalnych konsekwencji: jeżeli płonie szpital i mamy do ratowania dzieci z oddziału pediatrycznego albo zarodki z kliniki in vitro, ratujmy najpierw zarodki - przed nimi jest najwięcej życia, a skoro im więcej życia się utraci, tym większe zło, to największym złem jest śmierć owych zarodków. Jak zatem widzisz śmierć sama z siebie nie jest zła. Może ona powodować zło takie jak smutek rodziny, strach społeczeństwa, ból ofiary. Ale samo utracenie przez kogoś życia? Na czym miałoby polegać to zło?
KOPYTO BORKA!!!TAJSKA AFERA JEST WSZEDZIE W INTERNECIE !!JOASI BOREK WYJASNI AFERE TAJSKA I KONSKA
Proszę tak nie robić
Co?
mrKafkaesque kopyto borka
Chętnie bym wywalił ten wątek, ale zostawię ten spam, bo od tego zasięg rośnie ;) Co nie zmienia faktu, że ja również powtórzę do pana Baio52: proszę tak nie robić! :D
Pan od Filozofii Proszę Pana, czy jako filozof odrzuca pan możliwość, że jednocześnie jestem inteligentną jednostką bedac w tym samym momencie hejterem po godzinach tak po prostu, dla zartow ?;) pozdrawiam.