a propos babeczek z cukierni - pewien uczeń zen spytał swojego mistrza - "Co przewyższa wszystkich Buddów i Patriarchów?". Mistrz odpowiedział -"Ciastko!" Zgadzam się z Tobą, że najpiękniejsze rzeczy mogą się pojawić w zgoła nieistotnych detalach. Kiedy chcemy czegoś specjalnego co nas przerasta, nasz umysł traci koherencję. Zatem miotającym się piekłem bywamy my sami. Niekoniecznie piekło to inni. Mindset is everything. Coś nas sprowadza z roli latającego smoka do koniecznej raz po raz roli Człowieka. Takiego zenowskiego "Wielkiego człowieka bez Rangi". Wszystko może uleczyć, nawet niewielkie ilości piwa :) dla uzupełnienia terapii dodałbym modlitwę dla wierzących, dociekanie dla pytających i życzliwe medytacje, być może w górach z kolegami. Takie zazen. Wyjdę na osobę próżną, ale lepiej starać się żyć w empatii do świata i ludzi, niż tuningować sobie silnik nadmiernie. Pokój jej duszy.
Whitney Houston (1963-2012) w trakcie swego doczesnego życia niewątpliwie była osobą popularną, czyli znaną. Bycie osobą rozpoznawalną nie zawsze jest tożsame z osiągnięciem sukcesu, który wiąże się z realizacją uprzednio postawionego celu. W konkretnym przypadku mamy do czynienia z każdym z przedstawionych elementów. Michale, jestem Ci wdzięczny, że wskazałeś, iż sukces na niwie zawodowej i dostatek dóbr materialnych nie gwarantują szczęścia w życia osobistym i rodzinnym. Dlaczego omawianego rodzaju literatura (biografie znanych osób) jest poczytna? W mojej ocenie miłośnicy wskazanego gatunku w lekturze poszukują dowartościowania. Czytelnicy zestawiają ze sobą swoją sytuację z wizerunkiem osoby, której udało się odnieść ponadprzeciętny sukces i z jakichś względów jest/była im znana. Tego rodzaju porównania prowadzą do wywołania u odbiorcy skrajnych emocji. Pojawia się zazdrość, ekscytacja, poczucie uczestnictwa w tym „wielkim świecie”. Z drugiej strony czytelnik, czytelniczka czuje się dumna, lepsza od bohatera/bohaterki książki, ponieważ pod względem zachowania zasad moralnych góruje nad celebrytą/celebrytką - aczkolwiek zwykle ów delikwent nie bierze pod uwagę, iż sam dotąd nie miał okazji opierać się takim samym lub podobnego rodzaju pokusom co Whitney Houston. W związku z tym zapoznawanie się ze wskazanego rodzaju literaturą i skupienie się na tej sensacyjnej stronie życia gwiazd w mojej ocenie ma swój wymiar terapeutyczny - czytelnik faktycznie może poczuć się lepiej. Szkoda, iż zwykle nie dostrzega się, iż znani aktorzy, piosenkarze i innego rodzaju celebryci niejednokrotnie wywodzą się z nizin społecznych, z kolei ich sukces okupiony został ciężką pracą i wytrwałością, co wiązało się ze zwiększoną podatnością na stosowanie niekonwencjonalnych środków, które bywają popularne wśród marginesu społecznego. Jaki zatem winniśmy wynieść wniosek? Aurea mediocritas, czyli złoty środek to umiarkowanie, które w chrześcijaństwie jest przedstawiane za jedną z cnót. Co to oznacza? W trakcie naszej ziemskiej egzystencji winniśmy równolegle rozwijać się w różnych sferach ludzkiej aktywności. Zatem sukcesu zawodowego nie powinniśmy przekładać ponad życie rodzinne i odwrotnie - szczęście wymaga nie tylko poczucia spełnienia, ale również zachowania umiarkowania!
a propos babeczek z cukierni - pewien uczeń zen spytał swojego mistrza - "Co przewyższa wszystkich Buddów i Patriarchów?". Mistrz odpowiedział -"Ciastko!" Zgadzam się z Tobą, że najpiękniejsze rzeczy mogą się pojawić w zgoła nieistotnych detalach. Kiedy chcemy czegoś specjalnego co nas przerasta, nasz umysł traci koherencję. Zatem miotającym się piekłem bywamy my sami. Niekoniecznie piekło to inni. Mindset is everything. Coś nas sprowadza z roli latającego smoka do koniecznej raz po raz roli Człowieka. Takiego zenowskiego "Wielkiego człowieka bez Rangi". Wszystko może uleczyć, nawet niewielkie ilości piwa :) dla uzupełnienia terapii dodałbym modlitwę dla wierzących, dociekanie dla pytających i życzliwe medytacje, być może w górach z kolegami. Takie zazen. Wyjdę na osobę próżną, ale lepiej starać się żyć w empatii do świata i ludzi, niż tuningować sobie silnik nadmiernie. Pokój jej duszy.
Świetne uzupełnienie tego, co powiedziałem, dzięki ! :)
Whitney Houston (1963-2012) w trakcie swego doczesnego życia niewątpliwie była osobą popularną, czyli znaną. Bycie osobą rozpoznawalną nie zawsze jest tożsame z osiągnięciem sukcesu, który wiąże się z realizacją uprzednio postawionego celu. W konkretnym przypadku mamy do czynienia z każdym z przedstawionych elementów. Michale, jestem Ci wdzięczny, że wskazałeś, iż sukces na niwie zawodowej i dostatek dóbr materialnych nie gwarantują szczęścia w życia osobistym i rodzinnym. Dlaczego omawianego rodzaju literatura (biografie znanych osób) jest poczytna? W mojej ocenie miłośnicy wskazanego gatunku w lekturze poszukują dowartościowania. Czytelnicy zestawiają ze sobą swoją sytuację z wizerunkiem osoby, której udało się odnieść ponadprzeciętny sukces i z jakichś względów jest/była im znana. Tego rodzaju porównania prowadzą do wywołania u odbiorcy skrajnych emocji. Pojawia się zazdrość, ekscytacja, poczucie uczestnictwa w tym „wielkim świecie”. Z drugiej strony czytelnik, czytelniczka czuje się dumna, lepsza od bohatera/bohaterki książki, ponieważ pod względem zachowania zasad moralnych góruje nad celebrytą/celebrytką - aczkolwiek zwykle ów delikwent nie bierze pod uwagę, iż sam dotąd nie miał okazji opierać się takim samym lub podobnego rodzaju pokusom co Whitney Houston. W związku z tym zapoznawanie się ze wskazanego rodzaju literaturą i skupienie się na tej sensacyjnej stronie życia gwiazd w mojej ocenie ma swój wymiar terapeutyczny - czytelnik faktycznie może poczuć się lepiej. Szkoda, iż zwykle nie dostrzega się, iż znani aktorzy, piosenkarze i innego rodzaju celebryci niejednokrotnie wywodzą się z nizin społecznych, z kolei ich sukces okupiony został ciężką pracą i wytrwałością, co wiązało się ze zwiększoną podatnością na stosowanie niekonwencjonalnych środków, które bywają popularne wśród marginesu społecznego. Jaki zatem winniśmy wynieść wniosek? Aurea mediocritas, czyli złoty środek to umiarkowanie, które w chrześcijaństwie jest przedstawiane za jedną z cnót. Co to oznacza? W trakcie naszej ziemskiej egzystencji winniśmy równolegle rozwijać się w różnych sferach ludzkiej aktywności. Zatem sukcesu zawodowego nie powinniśmy przekładać ponad życie rodzinne i odwrotnie - szczęście wymaga nie tylko poczucia spełnienia, ale również zachowania umiarkowania!
Świetny komentarz, bardzo dziękuję ! :) Dodam, że Whitney stale czytała Biblię :). Pozdrawiam serdecznie ! :) Szczęść Boże Bracie Maurycy ! :)