W poszukiwaniu utraconego czasu - rozmowa z Krystyną Rodowską

„Dlaczego nowy przekład? Każde pokolenie odbiorców wielkiej literatury ma prawo do odczytywania, interpretowania jej na nowo. Dzieło wybitnego pisarza ma prawo uzyskać drugie, i kolejne życie” pisze Krystyna Rodowska o swoim tłumaczeniu „W stronę Swanna” Marcela Prousta, pierwszego tomu powieściowego cyklu „W poszukiwaniu utraconego czasu”. Właśnie „utraconego”, już nie „straconego”, jak u pierwszego tłumacza Tadeusza Boya-Żeleńskiego; o tym, co się w nowym przekładzie zyskuje, a co traci, dlaczego jedna litera robi różnicę i jak się ponownie stawia w polszczyźnie „katedrę ze słów i masywów narracyjnych” z wybitną tłumaczką między innymi Borgesa, Paza, Nerudy, Lorki i Eluarda oraz poetką i krytyczką literacką porozmawia Bartosz Sadulski.
„Skądinąd wiadomo, że oprócz zaprzysięgłych fanów przekładu Boya, od początku nie brakowało i wciąż nie brakuje jego krytyków. Jestem przy tym niemal pewna, że zwłaszcza młodsi czytelnicy powitają z radością, a nawet z ulgą przekład, oczyszczony z historycznej „patyny”, cenionej przez niektórych, ze zwrotów, które dawno już wyszły z użycia, z nieczytelnych dzisiaj dziwactw frazeologicznych.”

[@ego6883]

Nie da się pojąć siebie emocjonalnie ,intelektualnie,filozoficznie bez podobnej literatury.

[@ego6883]

Dziękuję za realność bliskości pośród podobnie czujących , otwarcie myślących i cieszących się otwieraniem ,budowaniem wartości.

[@christianhalangk101]

.. wspaniala presentacja , dziekuje.. pozdrowienia z Erlangen

[@eshelanne]

Bardzo ciekawa rozmowa