بخشی از کتاب: 'مباحثی پیرامون نواقض اسلام' الله متعال، می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُۚ﴾[النساء: ۴۸]. « همانا الله این را که به او شرک ورزند، نمی‌آمرزد و جز شرک را برای هر که بخواهد می‌بخشد ». و می‌فرماید: ﴿إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ ٧٢﴾[المائدة: ۷۲]. « به‌راستی هر کس به الله شرک ورزد، الله بهشت را بر او حرام نموده و جایگاهش دوزخ است و ستمکاران هیچ یاوری ندارند ». از آن جمله، ذبح (قربانی کردن) برای غیر الله می‌باشد؛ مانند کسی که برای جن یا قبر، قربانی می‌کند.] شرک، بدین معناست که کسی یا چیزی را در ربوبیت و الوهیت، شریک الله می‌سازند که غالباً شرک در الوهیت، بیش از شرک در ربوبیت است. شرک، بزرگ‌ترین معصیت و نافرمانی از الله متعال است و بیش‌ترین جرم را در میان نواقض اسلام دارد. الله متعال، به‌روشنی بیان فرموده که گناه شرک را برای هیچ مشرکی نمی‌بخشد، مگر این‌که توبه نماید. چنان‌که مشهور است برخی از اعمال نیک، کفاره‌ی گناهان بزرگ محسوب می‌شود، ولی گناه شرک، هیچ کفاره‌ای ندارد؛ و تنها عاملی که باعث بخشش این گناه می‌گردد، این است که مشرک، از شرک خود توبه کند. از این‌رو الله متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ﴾[النساء: ۴۸]. « همانا الله این را که به او شرک ورزند، نمی‌آمرزد و جز شرک را برای هر که بخواهد می‌بخشد ». شرک، ظلم و گناهِ بسیار بزرگی است. الله عز و جل می‌فرماید: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ ٨٢﴾[الأنعام: ۸۲]. « امنیت، از آنِ کسانی است که ایمان آوردند و ایمانشان را به شرک نیامیختند؛ آنان، هدایت‌یافته‌اند ». احمد، بخاری و مسلم از سلیمان از ابراهیم از علقمه از عبدالله روایت کرده‌اند که وقتی این آیه - یعنی آیه‌ی ۸۲ سوره‌ی «انعام»- نازل شد، مفهوم این آیه برای اصحاب پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم ، دشوار بود. از این‌رو گفتند: چه کسی از ما، بر خویشتن، ستم نمی‌کند؟ رسول‌الله صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «آن‌گونه که شما می‌پندارید، نیست؛ بلکه مفهومش مانند سخن لقمان به فرزند اوست:﴿يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ﴾[۸]. امام احمد و بخاری و مسلم از منصور از ابووائل از عمرو بن شرحبیل از عبدالله روایت کرده‌اند: «سَأَلْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله و سلم أَيُّ الذَّنْبِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ قَالَ أَنْ تَجْعَلَ لِلَّهِ نِدًّا وَهُوَ خَلَقَكَ، قُلْتُ: إِنَّ ذَلِكَ لَعَظِيمٌ». یعنی: عبدالله بن مسعود سمی‌گوید: از پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم پرسیدم: بزرگ‌ترین گناه نزد الله چیست؟ فرمود: «این‌که کسی یا چیزی را با الله، شریک قرار دهی، حال آن‌که الله، تو را آفریده است». عبدالله سمی‌گوید: گفتم: به‌راستی که این، گناهِ بزرگی است. چرا بزرگ‌ترین گناه و بدترین ظلم نباشد در حالیکه شرک، برابر و همسان دانستن مخلوق است با خالق هستی؟ شرک، عیبی بزرگ و نکوهیده می‌باشد که الله متعال، خود را از آن پاک و دور دانسته است؛ لذا هرکس به الله شرک ورزد، به مخالفت با او برخاسته و کاستی و عیبی را به الله نسبت داده که شایسته‌ی او نیست؛ زیرا الله متعال، از هر عیب و نقصی، پاک و منزّه است. الله عز و جل ، خود از حال و روز مشرکان و سخنانی که روز قیامت به معبودان باطل خویش می‌گویند، خبر داده و فرموده است: ﴿قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ ٩٦ تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ ٩٧ إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٩٨﴾[الشعراء: ۹۶-۹۸]. « و در دوزخ در حالى که با هم مشاجره مىکنند، (به معبودان خویش) مىگویند: سوگند به الله که ما در گمراهى آشکارى بودیم، چون شما را با پروردگار جهانیان برابر مىدانستیم ». بهشت بر مشرک، حرام است؛ همان‌گونه که الله عز و جل می‌فرماید: ﴿إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ﴾[المائدة: ۷۲]. « به‌راستی هر کس به الله شرک ورزد، الله بهشت را بر او حرام نموده و جایگاهش دوزخ است و ستمکاران هیچ یاوری ندارند ». همه‌ی اعمال مشرک، تباه می‌گردد: ﴿وَلَوۡ أَشۡرَكُواْ لَحَبِطَ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ﴾[الأنعام: ۸۸]. « و اگر شرک بورزند، اعمالشان نابود می‌شود.. ». هم‌چنین می‌فرماید: ﴿لَئِنۡ أَشۡرَكۡتَ لَيَحۡبَطَنَّ عَمَلُكَ﴾[الزمر: ۶۵]. « اگر شرک بورزی، به‌طور قطع عملت نابود و تباه می‌شود ». عمل که در این آیه شامل همه اعمال انسان می باشد، بیعنی همه‌ی اعمال صالح تباه می‌شود. و چیزی جز شرک اکبر ،نمی تواند همه‌ی اعمال را نابود کند. جان و مال مشرک، حلال می‌باشد؛ جز در مواردی که شریعت، مستثنا کرده است، مانند کافرِ ذمی و هم‌پیمان.[۹]الله عز و جل می‌فرماید: ﴿فَٱقۡتُلُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ حَيۡثُ وَجَدتُّمُوهُمۡ وَخُذُوهُمۡ وَٱحۡصُرُوهُمۡ وَٱقۡعُدُواْ لَهُمۡ كُلَّ مَرۡصَدٖ﴾[التوبة: ۵]. « پس مشرکان را هر جا که یافتید، بکشید و آنان را به‌اسارت بگیرید و محاصره نمایید و در هر کمین‌گاهی به کمینشان بنشینید ». ارسال شده به وسیلۀ: کتابخانه الکترونیکی قلم دانلود برنامۀ آیفون وآیپد: appsto.re/us/dr-52.i نسخۀ اندروید: goo.gl/ATGHt0
فتاوی علّامه ناصر الفهد-فك الله أسره- ازشیخ المحدث علّامه ناصر الفهد -فك الله أسره- پرسیده شدند: آیا تلبیس (پوشیده بودن حقائق بواسطه امور یا افرادی) در مسائل شرك اکبر و أصل دین عذر است؟ پس -الله حفظش کند- جواب دادند: تلبیس در شرك اکبر عذر نیست، پس کسیکه در کفر به غیر از اکراه بیفتد پس او کافر است،و بیشتر کفار در کفر واقع نشدند مگر به خاطر تلبیس بزرگان و علمایشان بر آنان، ➖الله تعالی می‌فرماید: اتخذوا أحبارهم ورهبانهم أَرْبَابًا من دون اللَّه [التوبه: ٣١] ترجمه: احبار و راهبانشان را به جاى خداوند، به خدايى گرفته‌اند. و این سرزنش کفار است نه إعذار آنان، ➖ الله تعالی در موردشان -در حالیکه در آتش‌اند- می‌فرماید : وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا [احزاب:٦٧] ترجمه: و مى‌گويند: «پروردگارا، ما رؤسا و بزرگتران خويش را اطاعت كرديم و ما را از راه به در كردند.» ➖و می‌فرماید: وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ[سبأ: ٣١] ترجمه: و اگر روزی که آن ظالمان را در پیشگاه خدا باز داشته‌اند ببینی در حالی که با یکدیگر به دشمنی و گفتگو برخاسته و ضعیفان تابع به رؤسای گردنکش خطاب کنند که اگر اغوای شما نبود ما البته ایمان می‌آوردیم. آیات و آیات دیگری در این رابطه وجود دارد. همچنانکه در حدیث مشهور آمده است، حدیث عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما در خصوص قبض علم، که متواتر از او وارد است، و در آن آمده است: اتَّخَذَ النَّاسُ رُءُوسًا جُهَّالاً، فَسُئِلُوا، فَأَفْتَوْا بِغَيْرِ عِلْمٍ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا[البخاری] ترجمه: مردم، جاهلان را رهبر خود قرار می‌دهند و مسائل خود را از آنها می‌پرسند. رهبرانشان نیز از روی جهالت، فتوا می‌دهند كه هم خود گمراه می‌شوند وهم دیگران را به گمراهی می‌كشند ▫️و نصوص در این رابطه بسیار است؛ و کسی که می‌خواهد به سبب تلبیس، عذر ( برای مرتکبین شرک اکبر) قائل شود لازمه‌اش این است که برای همگی کفار بدون استثناء عذر قائل شود. [الفتاوی الحایریه]
Шайх Сулаймон ибн Саҳмон رحمه الله гуфтанд: قال الشيخ ابن سحمان رحمه الله: فمن لا يكفر من أشرك بالله في عبادته و لم يتبرا منه فليس بمسلم علي الحقيقة، و لا ينفعه قول لا اله الا الله الا باخلاص العبادة بجميع أنواعها لله وحده لا شريك له، و تكفير من تركها، و البراءة من الشرك و أهله و تكفير من فعله، و هذا هو أصل دين الاسلام و قاعدته التي ينبني عليها Ҳаркасе, ки такфир накунад касероки ба Аллоҳ шарикеро дар ибодаташ қарор додааст, ва аз мушрик бароат накунад, инчунин инсон мусалмони ҳақиқи нест. Ва гуфтани "Ло Илоҳа Иллал-Лоҳ" ба ӯ ҳеҷ фоидае надорад, баҷуз дарҳолатеки дар ҳамаи намуди ибодаташ ихлос дошта бошад, ва ибодаташро танҳо ба Аллоҳ анҷом бидиҳад, ва такфир намояд касероки ибодати Аллоҳро тарк мекунад, ва бароат аз ширку мушрикҳо дошта бошад ва такфир намояд ҳаркасероки ширкро анҷом медиҳад. Ин Асли Дини Ислом аст, ва ин қоидае аст, ки Дин дар асоси ҳамин бино мешавад». _ الاسنة الحداد 167
Шайх Ибни Боз ва Шайх Афифи мегуянд: Ҳар касеки куфраш собит шуд пас бар ту воҷиб аст ки эътиқоди куфраш куни, ва ҳукм бар кофир буданаш куни. Ва ба Валиюл Амр зарур аст ки ҳадди риддаро бар болоу у ҷори кунад ( Ҳамчун муртад сарашро занад) агар тавба накунад. Ва ҳар касеки ин кофир шударо кофир нашуморад худаш кофир аст, ба ҷуз дар ҳолатеки шубҳа дошта бошад , ки кашф карданаш зарур аст. (ФАТОВОИ ЛАҶНА 2/ 93) Бо ҳазорҳо суханҳои уламо дар назди мо ҳаст аз Салаф то Халаф Алҳамдулиллаҳ мо динамонро бо ҳуҷҷат мегирему меомузем таъассуб надорем. Аммо мурҷиъаҳо ғайраз таъассубу сайт бози ва таънаи хушку холи дигар коре наметавонанд. ✍Абу Муҳаммади Маданӣ.
@@user-dx8nw7br6g Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва боракатуҳу Эй бародар шумо аз Қуръон Ҳадис далел биёред аз дигар китобҳо возеҳ саҳеҳ нестанд аз Аллоҳ битарсед хоҳед ҷавоб гуфт
![Уламои Тавоғит | علمای طواغیت | [ Абу Мухаммад Мадани ] @sadoi_shaykh](http://i.ytimg.com/vi/ldYY4EErrLc/mqdefault.jpg)
Аллохи Бузург Рози бошад аз шумо бародари Азиз Абу Мухаммад Аль Мадани! ☝☝☝🤲🤲
Маргат расад, мемури, ки хонӣ. Аввал нағз хон баъд омада бо ин шери Аллоҳ баҳс кун.
Ма ша Аллох бародар Мадани Аллох хифзтон кунад ва сабратонро зиёд гардонад дар бахс бо ин чохилон .....
Э Руи маданит сиёх
Аллох нигахбонат бодо мадани шери аллох
Мадани шери АЛЛОХ
ҶазакАЛлоҳу хайран ☝️☝️☝️☝️☝️
МашаАллох
Alloh bless you Abu Muhammad Madani
АБУ МУХАММАД ХАКК АСТ 100%. ИН СУФИХОИ МУШРИК КАБРПАРАСТ МАРДУМРО МЕХОХАНД ГУМРОХ БИКУНАНД АММО НАМЕТАВОНАНД АЛЛОХУ АКБАР.
Ира ма мешиносм
ما شاء الله تبارك الرحمان
БаракАЛлоҳу фиқҳум ☝️☝️☝️☝️☝️
Шери ислом Абу Мухаммад мадани
Занята мар дум тачвус кунан э мадани
Аллох хифзи рахматаш нигахдорад бародарчон Абу Мухаммади мадани
Эээ Саъдии ҷоҳил шумо душманони дину оин ҳастед
#ҲУКМИ_СУФИҲО.
Ҳар касеки худро ба фирқаи Тасаввуф нисбат бидиҳад аммо ба ширк воқеъ нашавад, ва ба ширк воқеъ шудаҳоро мушрик шуморад, ва бидъаташ ба ҳадди куфри Акбар нарасида бошад, инчунин инсонро мусалмони мубтадеъ гуфта мешавад.
Ва ин инсон дар хатари бузург аст, зеро худро ба як тоифаи ширки нисбат додааст, ки шояд ба фитнаи онҳо ворид шавад.
Аммо агар ба ширки акбар воқеъ шавад ба моананди истиғосаи мурдаҳо ва Авлиё парасти ва ғайра ин Мушрику муртад аст агарчи аз руйи ҷаҳл ба ширки акбар воқеъ шуда бошад.
Зеро ҷаҳл дар ширки акбар узр нест.
Ва ҳар касе мушрикеро дид ва фаҳмиду донист ва шубҳае дар у намонд, ки ин инсон ширки акбарро анҷом медиҳад, аммо мушрик нагуфт такфир накард пас худаш мушрик шудааст.
Узр диҳандаи Мушрик худ мушрик аст. Зеро ҳақиқати ширкро ҳоло нафаҳмидааст.
✍Абу Муҳаммад Маданӣ.Бар ҳазар бошед аз муллоҳои шикам параст ба Аллоҳ қасам инҳо зоҳиран либоси мулогиро пушидаанд дар асл инҳо ғоратгарони молҳои мардуман.инҳо сабаб шудан ки мо мусалмонон ақиб мондем хор шудем.
Муҳаммад бин Идрис шофеъи мефармояд:
لا يكون الصوفي صوفياً حتی يكون فيه أربع خصال: كسولٌ أكولٌ، نئوم، كثير الفضول
"Суфи, суфи намешавад то инки дар ӯ чаҳор хислат бошад танбали, пурхури, хоболу (пурхоб) ва бисёр фузул ва пур ҳарф"
📚[مناقب الشافعي از امام بیهقی، جلد ۲ صفحه ۲۰۷]
Лозим ба зикр аст, муроди мо суфиҳои қубури, (қабрпараст) ширки ва олуда шуда ба ширк, бидъат ва хурофот аст, амсоли тариқати Қодирия ва Тиҷония ва ..... ки дар рӯзҳои охир шоҳиди рафторҳои хилофи шаръ ва ақл тавассути онҳо будем ва ҳастем
Ба Аллоҳ паноҳ мебарем, аз шари суфиҳои қаврпараст, Аллоҳ ҳидояташон кунадبسم الله الرحمن الرحيم.
Баёни Рукнҳои ҳафтгонаи Рубубият, ки агар якеаш тарк шавад инсон ба Ширк дар Рубубият воқеъ мешавад.
Рукнҳои Тавҳиди Рубубият:
1)- Имон ба вуҷуди Аллоҳ ва ба Камоли Ҳаёташ ва қайюмияташ.
2)- Имон ба Фълҳои Алллоҳ монанди Ал-Халқ, Ар-Ризқ, Пл-Имдод ва ғайра.
3)- Имон ба Асмо ва Сифоташ ва камоли Ҷалолаш ва Ҷамолаш.
4)- Имон ба Қазо ва Қадар ва мартабаҳои Қадар.
5)- Имон ба Шаръ ва Амр ва Ҳукми Аллоҳ ва Ҳалолу Ҳаромаш.
6)- Имон ба Ирсоли Расулону Анбиёву Малоикаҳо ва нозил шудани Китобҳо аз Ҷониби Аллоҳ.
7)- Имон ба дубора зинда шудан баъд аз марг, ва Ҳисоб шудан, ва дохил кардан бар Ҷаннату Нор ки ҳаммаш аз Аллоҳ аст ва танҳо асту якто аст.
Яке аз ин Рукнҳо тарк шавад инсон мушрик дар Рубубият мегардад.
Ҳамроҳ шавед ва дигаронро ҳамроҳ кунед ва паҳн намоед.
Ҳаминҳам худ як даьват дар роҳи Аллоҳ аст.
بارك الله فيكم.Уламой Суъ (бад)
Эмом ибни Касир (рҳаҳмуҳаллоҳ) мефармояд:
*Эй уламои Суъ (бад) шумо дунёро бар болои саратон ва охиратро зери поҳоятон қарор додаед.*
*Суханонатон зебо ва шифо диҳанда аст ва амалатон ҳард ( маризи) аст.*
*Мисли дархте "дафле" аст ки*
*Касе шох ва баргҳоятонро бубинад* *мутаъаҷҷиб ва шигифт зада мешавад, аммо агар касе ки бо шумо ба хурд кунад (яъне мурҷиъатон қарор диҳад) кушта* *мешавад қатъан беҳтарин мардум назди Аллоҳ;*
*олиме аст, ки дунёро бо илмаш талаб мекунад*
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥❌❌❌❌❌❌❌❌❌🚯🚯🚯🚯🚯🚯🚯🚯🚯
th-cam.com/video/S0KTM-31Qo0/w-d-xo.html
th-cam.com/video/qEEH_fk5vbM/w-d-xo.html
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ
(Аз Зумар - 38)
Агар аз онҳо бипурсӣ: «Чй касе осмонҳову заминро офаридааст?» Хоҳанд гуфт: «Худои якто». Бигӯ: «Пас инҳоеро, ки ғайри Ӯ мепарастед, чӣ гуна мебинед? Агар Худои якто бихоҳад ба ман ранҷе бирасонад, оё инҳо метавонанд он ранҷро дафъ кунанд? Ё агар бихоҳад ба ман раҳмате ато кунад, метавонанд он раҳматро аз ман боздоранд?» Бигӯ; «Худо барои ман бас аст. Таваккалкунандагон ба Ӯ таваккал мекунанд».وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
(Аз Зумар - 65)
Ба ту ва паёмбарони пеш аз ту ваҳй шудааст, ки агар ширк биёваред, амалҳоятон ночиз гардад ва худ аз зиёнкунандагон хоҳед буд.th-cam.com/video/upgdAHEtpHA/w-d-xo.html
АЛЛОХ,У МУСТАЬАН К,УРБОК,А Х,АМ ДАЬВО КАРДАСТ КИ ДАР ПОМ НАЬЛ ЗАНЕД АВАЛ ИЛМ ОМУЗ ХОНДАНА ЕД ГИР БАЬД ПЕШИ ШЕРИ АЛЛОХ, БИЕ
Суфи бирав бихон бад биё ман Кати бахс кун рут сиёх бад бахт устод мадани гуш накунед ин бадбахтро
И бечорай суфи кубури хаму пирошам шармандакард ба и илмш😄
الله اكبر
ماشاءالله
ماشاءالله بحترين برادر
АБУ МУХАММАД МАДАНИ ХАККРО МЕГУЯД.
Дар боби ло макон сухбат кунед. Шайх.
Саъди ё ки ному ту чи, як савол, барочи ту нодоно аз Худат гап мезани, дуюм савол, Находки хамун дар точикистон оё талим ёфтагихасти? Сеюм савол, чи тую мачбур мекунад, тоба Куни? Чахорум савол, ту мисли насронихо метарси аз ин мусалмони хакики талим гири? Ман Бовари Дорама, ки ту мехони, чавоб намети. Умедворам ки тоба мекуни. Кабр парастия бас мекунию,бар мегарди ба дини Аллох. Хар як садсод як олима Аллох мефирсонад. Замонаи моба бо забони точики хамин инсона фирсонд Аллох. Магар РасулуЛлох С. А. В нагуфтан, бигуен, гуш мекунем итоат мекунием.шейхи Азиз ба шумою ба бародаронам Ассаламу Алейкум ва рахматуЛлохи ва баракатуху.
ей саъдии бадбахт савод надори чи фар фар мекуни худо хорат кунад САЪДИ ҷоҳил Мушрик ҳаром
Эййй суфиии гумрох Аллох нестад кунатона ай пеши худ сухан накунед мардума гумрох накунед ай пеши худат сухан кардану фатво додана мардума гумрох карден
Машо Аллох
بخشی از کتاب: 'مباحثی پیرامون نواقض اسلام'
الله متعال، می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُۚ﴾[النساء: ۴۸]. « همانا الله این را که به او شرک ورزند، نمی‌آمرزد و جز شرک را برای هر که بخواهد می‌بخشد ». و می‌فرماید: ﴿إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ ٧٢﴾[المائدة: ۷۲]. « به‌راستی هر کس به الله شرک ورزد، الله بهشت را بر او حرام نموده و جایگاهش دوزخ است و ستمکاران هیچ یاوری ندارند ». از آن جمله، ذبح (قربانی کردن) برای غیر الله می‌باشد؛ مانند کسی که برای جن یا
قبر، قربانی می‌کند.] شرک، بدین معناست که کسی یا چیزی را در ربوبیت و الوهیت، شریک الله می‌سازند که غالباً شرک در الوهیت، بیش از شرک در ربوبیت است. شرک، بزرگ‌ترین معصیت و نافرمانی از الله متعال است و بیش‌ترین جرم را در میان نواقض اسلام دارد. الله متعال، به‌روشنی بیان فرموده که گناه شرک را برای هیچ مشرکی نمی‌بخشد، مگر این‌که توبه نماید. چنان‌که مشهور است برخی از اعمال نیک، کفاره‌ی گناهان بزرگ محسوب می‌شود، ولی گناه شرک، هیچ کفاره‌ای ندارد؛ و تنها عاملی که باعث بخشش این گناه می‌گردد، این است که مشرک، از شرک خود توبه کند. از این‌رو الله متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ
ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ﴾[النساء: ۴۸]. « همانا الله این را که به او شرک ورزند، نمی‌آمرزد و جز شرک را برای هر که بخواهد می‌بخشد ». شرک، ظلم و گناهِ بسیار بزرگی است. الله عز و جل می‌فرماید: ﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ ٨٢﴾[الأنعام: ۸۲]. « امنیت، از آنِ کسانی است که ایمان آوردند و ایمانشان را به شرک نیامیختند؛ آنان، هدایت‌یافته‌اند ». احمد، بخاری و مسلم از سلیمان از ابراهیم از علقمه از عبدالله روایت کرده‌اند که وقتی این آیه - یعنی آیه‌ی ۸۲ سوره‌ی «انعام»- نازل شد، مفهوم این آیه برای اصحاب پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم ، دشوار بود. از این‌رو گفتند: چه کسی از ما، بر خویشتن، ستم نمی‌کند؟ رسول‌الله صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «آن‌گونه که
شما می‌پندارید، نیست؛ بلکه مفهومش مانند سخن لقمان به فرزند اوست:﴿يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ﴾[۸]. امام احمد و بخاری و مسلم از منصور از ابووائل از عمرو بن شرحبیل از عبدالله روایت کرده‌اند: «سَأَلْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله و سلم أَيُّ الذَّنْبِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ قَالَ أَنْ تَجْعَلَ لِلَّهِ نِدًّا وَهُوَ خَلَقَكَ، قُلْتُ: إِنَّ ذَلِكَ لَعَظِيمٌ». یعنی: عبدالله بن مسعود سمی‌گوید: از پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم پرسیدم: بزرگ‌ترین گناه نزد الله چیست؟ فرمود: «این‌که کسی یا چیزی را با الله، شریک قرار دهی، حال آن‌که الله، تو را آفریده است». عبدالله سمی‌گوید: گفتم: به‌راستی که این، گناهِ بزرگی است. چرا بزرگ‌ترین گناه و بدترین ظلم نباشد در حالیکه شرک، برابر و همسان دانستن مخلوق است با خالق هستی؟ شرک، عیبی بزرگ و نکوهیده می‌باشد که الله
متعال، خود را از آن پاک و دور دانسته است؛ لذا هرکس به الله شرک ورزد، به مخالفت با او برخاسته و کاستی و عیبی را به الله نسبت داده که شایسته‌ی او نیست؛ زیرا الله متعال، از هر عیب و نقصی، پاک و منزّه است. الله عز و جل ، خود از حال و روز مشرکان و سخنانی که روز قیامت به معبودان باطل خویش می‌گویند، خبر داده و فرموده است: ﴿قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ ٩٦ تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ ٩٧ إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٩٨﴾[الشعراء: ۹۶-۹۸]. « و در دوزخ در حالى که با هم مشاجره مىکنند، (به معبودان خویش) مىگویند: سوگند به الله که ما در گمراهى آشکارى بودیم، چون شما را با پروردگار جهانیان برابر مىدانستیم ». بهشت بر مشرک، حرام است؛ همان‌گونه
که الله عز و جل می‌فرماید: ﴿إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ﴾[المائدة: ۷۲]. « به‌راستی هر کس به الله شرک ورزد، الله بهشت را بر او حرام نموده و جایگاهش دوزخ است و ستمکاران هیچ یاوری ندارند ». همه‌ی اعمال مشرک، تباه می‌گردد: ﴿وَلَوۡ أَشۡرَكُواْ لَحَبِطَ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ﴾[الأنعام: ۸۸]. « و اگر شرک بورزند، اعمالشان نابود می‌شود.. ». هم‌چنین می‌فرماید: ﴿لَئِنۡ أَشۡرَكۡتَ لَيَحۡبَطَنَّ عَمَلُكَ﴾[الزمر: ۶۵]. « اگر شرک بورزی، به‌طور قطع عملت
نابود و تباه می‌شود ». عمل که در این آیه شامل همه اعمال انسان می باشد، بیعنی همه‌ی اعمال صالح تباه می‌شود. و چیزی جز شرک اکبر ،نمی تواند همه‌ی اعمال را نابود کند. جان و مال مشرک، حلال می‌باشد؛ جز در مواردی که شریعت، مستثنا کرده است، مانند کافرِ ذمی و هم‌پیمان.[۹]الله عز و جل می‌فرماید: ﴿فَٱقۡتُلُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ حَيۡثُ وَجَدتُّمُوهُمۡ وَخُذُوهُمۡ وَٱحۡصُرُوهُمۡ وَٱقۡعُدُواْ لَهُمۡ كُلَّ مَرۡصَدٖ﴾[التوبة: ۵]. « پس مشرکان را هر جا که یافتید، بکشید و آنان را به‌اسارت بگیرید و محاصره نمایید و در هر کمین‌گاهی به کمینشان بنشینید ».
ارسال شده به وسیلۀ: کتابخانه الکترونیکی قلم
دانلود برنامۀ آیفون وآیپد:
appsto.re/us/dr-52.i
نسخۀ اندروید:
goo.gl/ATGHt0
فتاوی علّامه ناصر الفهد-فك الله أسره-
ازشیخ المحدث علّامه ناصر الفهد -فك الله أسره- پرسیده شدند: آیا تلبیس (پوشیده بودن حقائق بواسطه امور یا افرادی) در مسائل شرك اکبر و أصل دین عذر است؟
پس -الله حفظش کند- جواب دادند: تلبیس در شرك اکبر عذر نیست، پس کسیکه در کفر به غیر از اکراه بیفتد پس او کافر است،و بیشتر کفار در کفر واقع نشدند مگر به خاطر تلبیس بزرگان و علمایشان بر آنان،
➖الله تعالی می‌فرماید: اتخذوا أحبارهم ورهبانهم أَرْبَابًا من دون اللَّه [التوبه: ٣١]
ترجمه: احبار و راهبانشان را به جاى خداوند، به خدايى گرفته‌اند.
و این سرزنش کفار است نه إعذار آنان،
➖ الله تعالی در موردشان -در حالیکه در آتش‌اند- می‌فرماید : وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا [احزاب:٦٧]
ترجمه: و مى‌گويند: «پروردگارا، ما رؤسا و بزرگتران خويش را اطاعت كرديم و ما را از راه به در كردند.»
➖و می‌فرماید: وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ[سبأ: ٣١]
ترجمه: و اگر روزی که آن ظالمان را در پیشگاه خدا باز داشته‌اند ببینی در حالی که با یکدیگر به دشمنی و گفتگو برخاسته و ضعیفان تابع به رؤسای گردنکش خطاب کنند که اگر اغوای شما نبود ما البته ایمان می‌آوردیم.
آیات و آیات دیگری در این رابطه وجود دارد. همچنانکه در حدیث مشهور آمده است، حدیث عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما در خصوص قبض علم، که متواتر از او وارد است، و در آن آمده است: اتَّخَذَ النَّاسُ رُءُوسًا جُهَّالاً، فَسُئِلُوا، فَأَفْتَوْا بِغَيْرِ عِلْمٍ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا[البخاری]
ترجمه: مردم، جاهلان را رهبر خود قرار می‌دهند و مسائل خود را از آنها می‌پرسند. رهبرانشان نیز از روی جهالت، فتوا می‌دهند كه هم خود گمراه می‌شوند وهم دیگران را به گمراهی می‌كشند
▫️و نصوص در این رابطه بسیار است؛ و کسی که می‌خواهد به سبب تلبیس، عذر ( برای مرتکبین شرک اکبر) قائل شود لازمه‌اش این است که برای همگی کفار بدون استثناء عذر قائل شود.
[الفتاوی الحایریه]
Шайх Сулаймон ибн Саҳмон رحمه الله гуфтанд:
قال الشيخ ابن سحمان رحمه الله: فمن لا يكفر من أشرك بالله في عبادته و لم يتبرا منه فليس بمسلم علي الحقيقة، و لا ينفعه قول لا اله الا الله الا باخلاص العبادة بجميع أنواعها لله وحده لا شريك له، و تكفير من تركها، و البراءة من الشرك و أهله و تكفير من فعله، و هذا هو أصل دين الاسلام و قاعدته التي ينبني عليها
Ҳаркасе, ки такфир накунад касероки ба Аллоҳ шарикеро дар ибодаташ қарор додааст, ва аз мушрик бароат накунад, инчунин инсон мусалмони ҳақиқи нест.
Ва гуфтани "Ло Илоҳа Иллал-Лоҳ" ба ӯ ҳеҷ фоидае надорад, баҷуз дарҳолатеки дар ҳамаи намуди ибодаташ ихлос дошта бошад, ва ибодаташро танҳо ба Аллоҳ анҷом бидиҳад, ва такфир намояд касероки ибодати Аллоҳро тарк мекунад, ва бароат аз ширку мушрикҳо дошта бошад ва такфир намояд ҳаркасероки ширкро анҷом медиҳад.
Ин Асли Дини Ислом аст, ва ин қоидае аст, ки Дин дар асоси ҳамин бино мешавад».
_ الاسنة الحداد 167
Шайх Ибни Боз ва Шайх Афифи мегуянд:
Ҳар касеки куфраш собит шуд пас бар ту воҷиб аст ки эътиқоди куфраш куни, ва ҳукм бар кофир буданаш куни.
Ва ба Валиюл Амр зарур аст ки ҳадди риддаро бар болоу у ҷори кунад ( Ҳамчун муртад сарашро занад) агар тавба накунад.
Ва ҳар касеки ин кофир шударо кофир нашуморад худаш кофир аст, ба ҷуз дар ҳолатеки шубҳа дошта бошад , ки кашф карданаш зарур аст.
(ФАТОВОИ ЛАҶНА 2/ 93)
Бо ҳазорҳо суханҳои уламо дар назди мо ҳаст аз Салаф то Халаф Алҳамдулиллаҳ мо динамонро бо ҳуҷҷат мегирему меомузем таъассуб надорем.
Аммо мурҷиъаҳо ғайраз таъассубу сайт бози ва таънаи хушку холи дигар коре наметавонанд.
✍Абу Муҳаммади Маданӣ.
Зани маданӣта ҳар гот худша донои охири замон гирифтаст. Рута баҷо карда гашти кси зан Эй кунте озод баромад кун тарсуйи кунте. Бо дигар касонро механди... Ин хел одамора чи меган шайотин меган........
Мадани ин вахоби аст бо ин бахснакунед
😁🤣😁
Вахоби мебд и гапа намегуфт ин суфихои кубури аст
😄😂 ба вахобиё сухбат накнеки илм надоре илмту ботилас шарманда меше барой ваё ай Курон ва сунат гап мезанан шумо Чи динтува ай пироту мегире
Ами баьзе инсонхо чумон гумрохан хака ай ботил чуто карда наметонан чихел аллох инчунин инсонхора хидоят кунан мадани бо далел сухан мекна ай курон ва хадисои сахех чихели мусалмонен шумо🤷♂🤷♂🤷♂🤷♂
Суфиксх,о гумрох,анд.
Мадании мушрик кофир мунофик фитнаандози номери яки Яхуд ва шия аст медонедми???
и суфиии гулот шарманда шид
Шумо хак хастед мадани чон
Аллох хифзат кунад шайх
ИСКАНДАРИ ХУҶАНДИ! Акъ то соли 2008 хдътам мушрик бди чи?.
Бовар кън аи (БРАТАНОЙ) доъишит ҳич ками надори,ина бо толибой ҳамсоят,хешутабори гузаштат ( ХАВОРИҶ).ОДОБИ МУҲОВИРА ВА МУНОЗИРА РО АСЛАН РИОЯ НАМЕКНИ, ИН ТАРЗИ СУҲБАТ КАРДАН ДАР ТИНАТИ ШУМО ТАКФИРИҲО ЧИРА ШУДА АСТ.
Суханш месузонат хх охи барой т амсолт мушрикин бисёр сахтай суханош😏
@@AliAbdullah-vm8vl ( АМСОЛАТ) акъ кадакой дирӯза ду калима АРАБИРА ёд гирифте, мардума мушрик ҳукм мекъне.
У ( АБУДАҶҶОЛИ МЪРДАНИ) тон, таи таи попо бъд ки мо бо забони араби гап мезадем.
Хатари шумоёни касиф аз шиаъҳой дашномдеҳ камтар нест.
Худо чората бина разил, бахотири чи мана мушрик мегуи?
@@user-dx8nw7br6g Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва боракатуҳу Эй бародар шумо аз Қуръон Ҳадис далел биёред аз дигар китобҳо возеҳ саҳеҳ нестанд аз Аллоҳ битарсед хоҳед ҷавоб гуфт
Ту чени бародари мувадидам Абу мухаммад мадани савод доштабоши хеле чон мекани бесавод хамаи суханрони ин тило аст зару зевар аст сарват аст
ЭЭЭ РУИ ОЧАТ СИЕХ ХАВОРИЧ САГИ МАДАНИ
Яке ту саг боши чи.вай сухани Аллохро расодестай.
@@user-ny2yq5ke4m САГИ ЧАХАНАМИ САГИ ХАВОРИЧ СОЗ ГАП ЗАН
ИН СУФИХО АЗ КИСАШОН ГАП МЕЗАНАН НА САВОД ДОРАН НА АКЛ
Бо шайтон мадани вахоби бахс накунед и бадбахти мушрики гумрох як хар зиед ягончи нест
Далер дори
Шарманда
Хабис искандари хаворич. Начас искандари балабол. Рута сиех мекуни
Ин суфии бад бахбад феьли фоьила ай мафьул фарк намеккна
Боракаллоху фиик
Аллох хифзут куна шайх бо и начасзодахо харом аст хам сухбад шуданан и як муртадбек
Абӯмуҳаммади Мадании бо номи Искандар ту такфирии зиндиқ ҳасти боз мардумро мушрик мегӯи падарсаг!
Ами там мушрики чи мушкили аст мушрик мусалмон
@@user-lz8qy3hl2z нафаҳмидам манзури шумора!
Мухаммад мадани бапеш ИншоАллох мардума аз ҳақиқат огоҳ кардестен душманои ислома Аллох хор куна
Хайфи точико ки дар бемазхабо пайваст шуда истодаанд
@@user-wo9ud2dr4w бад аз марг аз махзаб мепурсан ёке аз Аллоху аз хукмаш ва аз расулаш
МашаАллох
МашаАллох
МашаАллох