Bogusława Chojenta

W projekcie #HistoriaMaTwarzKobiet odwracamy męską narrację z podręczników do historii, zdominowanej przez męskie historie, wybitne biografie i wielkie wydarzenia. Odsłaniamy historię sześciu niezwykłych kobiet, historię codzienności, która jest przecież równie istotna, co historia polityczna. Nasze bohaterki mają różne życiorysy, ale wszystkie z nich łączą dwa fakty - wybuch II wojny światowej i miasto Wrocław, w którym obecnie mieszkają.
Pani Bogusława Chojenta urodziła się w 1932 r. w miejscowości Ilja w województwie wileńskim. Czasy przed wojną wspomina bardzo dobrze, była jedynaczką, nigdy niczego jej nie brakowało. Ojciec pracował, a mama zajmowała się domem. Nie spodziewali się tego, że zostaną wywiezieni. Rosjanie zastali ich podczas snu. Ojciec trafił do więzienia. Mała Bogusia z mamą została wywieziona na Syberię ostatnim transportem w czerwcu 1941 roku do miejscowości Kamień w Ałtajskim Kraju. Dookoła panował straszliwy płacz przypominający ryk bydła. Płakali wszyscy, ludzie w wagonach i Ci, którzy zostali na stacji.
Na zesłaniu bywało różnie. Pani Bogusia pomagała jak mogła opiekując się mniejszymi dziećmi. Gorzej było kiedy mama Bogusi trafiła do więzienia za kradzież ziemniaków, którymi chciała nakarmić dziewczynkę. W wyniku skazania mamy, mała Bogusia trafiła do domu dziecka.Całe szczęście odnalazł się tato. Dzięki napisanej przez niego apelacji, mamę wypuszczono wcześniej z więzienia. Powrócili do Polski w czerwcu 1946 r, a pierwszy obraz, który utkwił Pani Bogusławie w pamięci to żołnierze stojący i strzelający na vivat oraz bijący dzwon w pobliskim kościele.
Pani Bogusia czynnie działała z Związku Sybiraków Koło Fabryczna. Jest odznaczona Krzyżem Zesłańców Sybiru i Złotą odznaką Honorową za zasługi na rzecz Związku Sybiraków.