ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
มีประโยชน์มากๆ ที่ได้มาอธิบายที่มาที่ไปของประโยคนี้ เป็นสารคดีที่เปิดดูทุกครั้งในยามที่หัวตื๊อๆ หลังจากฟังพอดแคสท์นี้คงได้ดูสารคดีในมุมที่ต่างออกไปอีก ขอบคุณครับ
🙂 คนชวนคุยชื่อ กบ พายัพ คับ 🙂 เขาเป็นคนนำเรื่อง
ผมว่าต่อให้เป็นทางโลกก็ใช้ได้ครับ แต่ต้องใช้ให้ถูกจังหวะ อย่างผมใช้ในบางกรณีบางจังหวะ เช่นถ้าเราใช้ชีวิตตามปกติไปไม่มีปัญหาอะไรมาทำให้เราสะดุดผมก็ตัวกูของกูเต็มที่ครับ แต่ถ้ามันสะดุดเมื่อไหร่ ผมก็เริ่มนึกถึง พุทธทาสภิกขุ อย่ายึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวกูหรือของกูครับ เหมือนปลอบใจตัวเองเหมือนหลอกตัวเองครับ แต่เอาเข้าจริงแล้วเราทำได้บ่อยๆเนี่ยมันช่วยได้ในระยะยาวจริงครับอะไรไม่สมหวังไม่ได้ดั่งใจเราจะไม่ค่อยฟูมฟายโวยวายไปกับมันครับ และผมคิดว่ายิ่งเป็นบั้นปลายชีวิตยิ่งสำคัญเลยครับใช้ได้กับทางโลกและทางธรรมครับ เพียงแค่เราต้องใช้สมองซะหน่อยใช้ในจังหวะที่เหมาะเกิดประโยชน์มากครับ
คับ , เห็นด้วยเลยคับ 🙂 ให้พอดี กับจังหวะและเวลา
ตัวกูของกูเอาไว้ดับทุกข์ ส่วนหน้าที่การงาน ก็ต้องถึงพร้อม ทำหน้าที่ให้ถึงพร้อม ตัวกูของกูเอาไว้เป็นหลักยึดเวลาเกิดความขุ่นมัว ว่า มันเป็นเช่นนั้นเอง แม้กระทั่ง เราทำหน้าที่ดีแล้ว แต่มีคนจะครหาว่าเราหลงตัว ก็ไม่ต้องไปยึด เพราะว่าเราได้ทำหน้าที่ ของเราแล้ว แต่ต้องหมั่นตรวจสอบ ว่าสิ่งที่ตัวเองคิด นี่ คิดถูกหรือเปล่าที่จะคิดแบบนี้ (สัมมาฐิตฐิ) งานมันไม่ใช่ของเรามันเป็นหน้าที่เรา ที่เราต้องรับผิดชอบให้ถึงพร้อม ไม่ใช่ต่อนยอน และไม่ใช่ ปล่อยเซอร์ แม้จะเป็นงานที่เราสร้างด้วยตัวเราเองเพียงคนเดียว ก็ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ของกูตัวกู เพราะ งานมันเชื่อมกับคน มีคนเสพ มีคนซื้อ มีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ
🙂 ใช่เลยคับ
![CAMPปลิ้น | EP.76[2/2] เดินมาสิบกว่าป่า วันนี้รู้แล้วว่าโจโฉกลัวอะไร!](http://i.ytimg.com/vi/R7Yor-t2Au0/mqdefault.jpg)
มีประโยชน์มากๆ ที่ได้มาอธิบายที่มาที่ไปของประโยคนี้ เป็นสารคดีที่เปิดดูทุกครั้งในยามที่หัวตื๊อๆ หลังจากฟังพอดแคสท์นี้คงได้ดูสารคดีในมุมที่ต่างออกไปอีก ขอบคุณครับ
🙂 คนชวนคุยชื่อ กบ พายัพ คับ 🙂 เขาเป็นคนนำเรื่อง
ผมว่าต่อให้เป็นทางโลกก็ใช้ได้ครับ แต่ต้องใช้ให้ถูกจังหวะ อย่างผมใช้ในบางกรณีบางจังหวะ เช่นถ้าเราใช้ชีวิตตามปกติไปไม่มีปัญหาอะไรมาทำให้เราสะดุดผมก็ตัวกูของกูเต็มที่ครับ แต่ถ้ามันสะดุดเมื่อไหร่ ผมก็เริ่มนึกถึง พุทธทาสภิกขุ อย่ายึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวกูหรือของกูครับ เหมือนปลอบใจตัวเองเหมือนหลอกตัวเองครับ แต่เอาเข้าจริงแล้วเราทำได้บ่อยๆเนี่ยมันช่วยได้ในระยะยาวจริงครับอะไรไม่สมหวังไม่ได้ดั่งใจเราจะไม่ค่อยฟูมฟายโวยวายไปกับมันครับ และผมคิดว่ายิ่งเป็นบั้นปลายชีวิตยิ่งสำคัญเลยครับใช้ได้กับทางโลกและทางธรรมครับ
เพียงแค่เราต้องใช้สมองซะหน่อยใช้ในจังหวะที่เหมาะเกิดประโยชน์มากครับ
คับ , เห็นด้วยเลยคับ 🙂 ให้พอดี กับจังหวะและเวลา
ตัวกูของกูเอาไว้ดับทุกข์ ส่วนหน้าที่การงาน ก็ต้องถึงพร้อม ทำหน้าที่ให้ถึงพร้อม ตัวกูของกูเอาไว้เป็นหลักยึดเวลาเกิดความขุ่นมัว ว่า มันเป็นเช่นนั้นเอง แม้กระทั่ง เราทำหน้าที่ดีแล้ว แต่มีคนจะครหาว่าเราหลงตัว ก็ไม่ต้องไปยึด เพราะว่าเราได้ทำหน้าที่ ของเราแล้ว แต่ต้องหมั่นตรวจสอบ ว่าสิ่งที่ตัวเองคิด นี่ คิดถูกหรือเปล่าที่จะคิดแบบนี้ (สัมมาฐิตฐิ) งานมันไม่ใช่ของเรามันเป็นหน้าที่เรา ที่เราต้องรับผิดชอบให้ถึงพร้อม ไม่ใช่ต่อนยอน และไม่ใช่ ปล่อยเซอร์ แม้จะเป็นงานที่เราสร้างด้วยตัวเราเองเพียงคนเดียว ก็ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ของกูตัวกู เพราะ งานมันเชื่อมกับคน มีคนเสพ มีคนซื้อ มีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ
🙂 ใช่เลยคับ