1) Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş hüzünlerin geceleri dinlenmeye müsait şarkılarla şahlandığını anlatamadım. Evet, bilmiyordum. Bilmiyordum, kelimelerden arınmış bir cümle kurar gibi sevişmeyi. Sevişirken sözlük kullanıyordum hala. Ama, seni seviyordum. Ve sevdiğimi, sevgimi anlatma telaşıyla hata üstüne hata yapıyordum sana. Sana yaklaşamıyordum. Yasaklanmıştın adeta. Çiğnemeye çalıştığım yasak olsan da, uzak dursan da, o korkunç şeklini korusan da, farketmiyordu hiçbir şey. Küçük bir ateş. Küçücük bir ateştin sen. Sönmekten ürken bir ateş. Bir su damlasıyla bütün görkemini kaybedebilecek bir ateş. Aşkın mecali kalmamıştı. Sessizce sokuldum yanına. Acıyla irkildin. Gülümsedim. Gülümsememe anlam veremedin elbette. Kimdi bu? Ne istiyordu? Tanımadığın biri. Hatıralarını darmadağın etmeyi planlamış bir yabancı. Fuzuli bir beden, karşındaki. Usulca uzandım, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Ben seninle birlikte yaşlanabilecek kadar erken yola çıkmayı istemiştim; maceramız uzundu çünkü. Maceramızın tahakküm altına alınamayacak kadar mükemmel olması, donanımımızla ilişkiliydi. Ynni, sen ne kadar sevecensen, ben ne kadar yıpratıcıysam… o da o kadar mükemmeldi. Özveri denebilir buna. Evet, buna özveri demek beni mutlu ediyor. İnsan, özverinin çocuklara ad olarak verilebileceği bir dünyada tanımını kaybediyor. Bu kaybedişteki kaosun ritmiyle çekiliyorum sana.
6) Benden uzaklaştıkça, bana ait olandan yakanı sıyırdıkça rahatlayacağını, herşeye yeniden başlayabileceğini sanıyorsun. Kimbilir, doğrudur belki de! . Adımın yaşamadığı, adımın özlemle anılmadığı yerlerde kime umut verebilirim ki zaten? Romantizmin tehlikesi büyük! Romantizmin tehlikesi büyük! Romantizmin esrarı büyüleyici! Romantizmin kanına girdiği insanlar bencil ve hırslı! Ben seninle birlikte yaşlanabilecek kadar erken yola çıkmayı istemiştim; maceramız uzundu çünkü. Maceramızın tahakküm altına alınamayacak kadar mükemmel olması, donanımımızla ilişkiliydi. Ynni, sen ne kadar sevecensen, ben ne kadar yıpratıcıysam.. o da o kadar mükemmeldi. Özveri denebilir buna. Evet, buna özveri demek beni mutlu ediyor. İnsan, özverinin çocuklara ad olarak verilebileceği bir dünyada tanımını kaybediyor. Bu kaybedişteki kaosun ritmiyle çekiliyorum sana. Sen bir mıknatıssın şeffaf ve ben, çekilirken sana içimdeki alelade metal parçalarıyla, kan şekerim düşüyor, ağzım düşüyor, ellerim.. en çok da ellerim düşüyor! . Sakın ha üstüne alınma, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm. Ben seni kırmak için yaratılmadım. Uzun zamandır seni planlıyorum haksızca; cezalandırılacak kadar mı yabancı, tanınmaz ve suç yüklüydüm? ! Belki; seni çok yıprattığımın, bıraktığımın elbette farkına vardım, ama herşey mi benim aleyhte varoluşumla açıklanabilir? ! Beni, başta sana olmak üzere kimliklere karşı saldırganlaştıran koşulları tek başıma ben mi oluşturdum? Seni kaybettim. Bunu biliyorum. Seni kaybettiğimi sen çekip gitmeden önce de biliyordum. Ortadaydı. Bedel ve kefalet ortadaydı.. senin hakkında bir satır yazmamaya çalışmamın nedenini hiç düşündün mü? ! Sana ait olanları içten içe koruma uğraşı mıydı sanki bu: kuşkusuz. Hala da saygıyla ağlıyorum. Büyük bir tesadüfe yenildim, büyük bir eksen kaymasıyla, sihirbazın şapkasında sıkışıp kalan tavşan gibi, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm. Elbette kızıyorsun bana; belki en çok da bu zayıflığıma kızıyorsun: Tedirginliğime, seni kaybetme endişeme, telaşıma, şaşkınlığıma, titreyişime, ürpermem, anlamlarını anlamamış kelimelerle yetinmeme, müzakerelerde bulunmama, buhranların yorduğu bir gençlik yaşamama, bilincimi sana yönlendirmeme, sürekli sürekli içmeme, kelimlerin kifayetsiz olma durumuna, vesaireye vesaireye.. İnadıma öfkeleniyorsun. Seni bırakmama, seni özgürlüğüne salmama hiddetleniyorsun. Bu da aşk işte! Bu da entrika! Bu da soysuzlaşmanın, aşkın getirdiği dalaveralarla kendine kilitlenmenin başka bir çeşidi! Peki anahtar nerede sevgilim? ! peki anahtarın üzerindeki yivler kimin eseri? ! Dur, dur, bağırma, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm. Bunlar da geçecek şüphesiz. Seni unutmama kaç yüzyıl kaldı ki.. bir küsme, bir burulma biçimiyle gidişinin ardından şehrin gri cephelerine fevkalade ağır bir el bombası gibi düşen bunaltının bıraktığı korkunç acının unutulmasına kaç yüzyıl kaldı ki.. Yaralandım. Bütün noktalarımdaki nöbetçiler de yaralandı. Çığrından çıkmış bir ayaklanma gibi ağlamakta yalnızlığım. Bir gerçek aramıyorum felakete. Bir bahne göremiyorum arkadaşlarımın beni teselli etmek için söyledikleri kelimelerin hanesinde. Ama yokluğunu doldurmuyor sevda siyasetinin hançerleri. Ama bilemiyorum yağmurun ardından artık hangimiz suçlanacak.. Eğer hissediyorsan, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm. Ben sende ardı arkası kesilmeyen bir korku sevdim. Ben bir cüce çocuk sevdim sende sıska. Şiddetli ve hayret uyandıran manevralarla kendi kanına olan saplantılı aşkını sevdim. O rutubet kokan loş yüzündeki kanalizasyonları, az kelimeyle kurduğun cümlelerdeki gizli soru işaretlerini, barlardan çatlak bardak gibi atılmayı beklemeni, serserice patlamalarını, yuttuğun toplu iğneleri ve bir film hilesi hissi uyandıran utangaç hasret pozlarını sevdim. Dokunamadım sana. Parmakuçlarım neşterdi çünkü. Kırılan bir kemiğin sesiyle veda ederken, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm
5)Birinin peşindeyim ben; tanımsız bıraktığım birinin. Sessizliğin doyurduğu, biçimli ve endişeli birinin. Düşüncelerimi zapteden, kelimelerimi korkutan birinin. Yanında huzurlu uyuduğum, mutlu uyandığım birinin. Onunla olmakla, onunla birlikte yaşamakla gizli bir gurur duyduğum, asla kıskançlığa ya da sahiplenmeye dönüşmeyen bir tutkuyla bağlandığım birinin. Onu arıyorum göğe her baktığımda; bir melek gibi uzanıp yüzüme dokunacağını tasarlıyorum. Bütün aşkların payına düşen şiddetten arınmış, başkalarına aynı/ birbirimize farklı koktuğumuz bir sevginin yolu bu. Cesaretimi ondan alıyorum pervasızca ve yine ona ben cesaret veriyorum mücadele ruhunda. Bir sır gibi saklıyoruz misafirliğimizi. Hüzün bitince geri döneceğiz çağımıza. İnsanlığa karışmaya hazır yapışık kalpler taşıyoruz aşkımızda. Bizim aşkımız hakikaten beden gücü gerektiriyor akıl kadar. Yapacak çok işimiz var. Dövüşecek çok düşmanımız var. Kucaklayacak çok arkadaşımız var. Bizim sebebimiz bu. Bizim fazlalığımız bu. Belki de iksirimiz. Kanayan yüzlerle çevrili bir gezegende, fırtınaya karışan bellek tozlarımızla, erdemlerimizle, ideallerimizle ayaktayız. Yalan söylemiyorum Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm. Evet, sen de isterdin sanırım huzurlu yaşayabileceğin bir hayatın planlarını yapabilmeyi; kolaya indirgenmiş, biraz fazlayı aşırılıkta aramayan, ölçülü bir heyecanla kritersiz bir maceraya aday kahraman olmayı. “Rüzgara dur, yağmura yağma, mevsime değiş” demeyi; doğru, hepimizde biraz tanrıyı kıskanmak var galiba. Bütün günahlar da buradan kaynaklanıyor adeta. Hırslarımızın, çekincelerimizin odağı burası. Kazanmaktan çok, kaybetmeyi göze alabiliyoruz. Çikolata bile kurtlanabilir. Dondurma erir. Çiçek solar. Galiba önemli olan, onları yerinde yaşamak, yerinde korumak! Birer hatıraya dönüşseler bile! Kaç ölüme kaç doğuma şahit olduğunu hatırlayabiliyor musun? Sevmek, ifade edebilmek kadar, ifadeyi unutmamaktır da. Şimdi sessizce uzaklaşmalıyım. Çünkü beni anlamadığını, anlamak için uğraşmadığını, hatta bunu önemsemediğini biliyorum. Aynı otobandaydık ve birimiz birimizin yanından geçip gitti. Hafızasızlığı, gurur saymanın adil yanı! . Hangimiz süratliydik; önemi kalmadı. Hangimiz daha özveriliydik; bunun da.. umarım mutlu olursun. Bunu bir çöküntü anında da söylemiyorum. Hiç kimse aldatmadı ötekini; yalnızca böyleydik işte! . Yüzüme öyle bakma nefretle, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
3) Çocukluğumdan söz etmek isterim sana, eğer sıkılmazsan. Bir gün otururuz evde, ben sana hayatımı anlatırım dakika dakika. Kaç yaşımdaysam, o kadar yıl sürer konuşmam. Çay pişiririz. Çaydanlığa su yerine votka koyarız sen dilersen. Sonra da sen anlatırsın: Sevdiğin filmleri, sevdiğin parçaları, sevdiğin canlıları, sevdiğin... hep sevdiğin şeylerden konu açarsın. Ben sıkılmam. Ben seninle sıkılmamayı seni ararken öğrendim. Seni hayal ederken keşfettim sıkılmamanın azametini. Bir insan, bir insanı sıkamaz. Bir insan canı isterse sıkılır. Hacimler açarım sana içimde, dolman için, oraya akman için. Hacimler açarsın bana; çağlayarak gelirim. Endişelenmen gereksiz, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm. Olması gerektiği kadar fedakar biriyim aslında; daha fazlasını umma açıkçası. Endişelerim, ideallerim, halletmeye çalıştığım meselelerim var. Başkalaşmaya çalışıyorum. Gözardı edilmiş tutumlar edinmek hoş. Değişmek, hiç de zor değil. Yalnızca özgür olabilsem, sorun kalmayacakmış gibi sanki. Anlaşılmak istiyorum: sevdiğim bir şarkıyı herhangi biriyle paylaşırken aynı duyguları hissetmek arzusu bu. Evet, tıpkı bu. Sese, ahenge kapılırken, kendini müziğin ritmine verirken yanında bir diğerinin olabilmesi; görkemli bir anda birlikte sadeleşebilmek. Birlikte dansedebilmek gibi. Sen hastayken başucunda birinin sabaha kadar oturması gibi. Arada bir alnındaki teri silmesi, üstünün açılmamasına dikkat etmesi gibi. Bir başkası için hayatta kalma çabası gibi sanki. Ölmek için değil, yaşamak için uğraşmak gibi. Ummadan, hayal etmeden, sıradan, olduğu gibi.doğal. Ve ciddi. Ciddi ciddi hayatla mücadele edebilme gücü. Bu gücü yanyanayken yaratabilme yeteneği. Ben bu yeteneğin bir parçası olarak sokuluyorum sana. Masallarla geliyorum. Efsanelerle geliyorum. Herhangi bir insanın birikimiyle geliyorum aslında. Artniyetsizim. İnan, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm
Şimdi sessizce uzaklaşmalıyım. Çünkü beni anlamadığını, anlamak için uğraşmadığını, hatta bunu önemsemediğini biliyorum. Aynı otobandaydık ve birimiz birimizin yanından geçip gitti. Hafızasızlığı, gurur saymanın adil yanı! . Hangimiz süratliydik; önemi kalmadı. Hangimiz daha özveriliydik; bunun da… umarım mutlu olursun. Bunu bir çöküntü anında da söylemiyorum. Hiç kimse aldatmadı ötekini; yalnızca böyleydik işte! .
Kimi geceler penceremden uzayı seyrederim, uzayın adını ben koymadım. Uzayın adını yıldızlar gezegenler kendi aralarında kararlaştırmışlar. Rahatlatır beni O
dünyaya en yakın yıldızın ışığı bize dört yılda ulaşabiliyormuş. Bu gece gözyüzüne baktığımızda dört yıl önceki halini görüyoruz aslında o yıldızın. Belki çoktan kayıp gitmiştir ama o kadar güzeldir ki, ışığını göre bildiğimiz için hala orada sanırız. Aynı seni sevmek gibi... çoktan bizi terk etmiştin, çoktan gitmiştin benim dünyamdan. Ama o kadar güzeldin ki, içimde hissettiğim için hala oradasın sanıyorum seni. Aslında beni çok iyi biliyorsun, ne olduğumu... Çünkü biz hep karşılaşıyoruz şiirlerde ve sen beni tanımadan geçiyorsun. Yinede konuşmaya çalıştım seninle, bu kadar karışık cümlelerin içinde. Kendimden bir parça, kafamın içinden bir düş, kalbimden bir ses bırakmaya çalıştım sadece sana. Olurda başka bir şiirde karşılaşırsak, yalnızlığımızı paylaşmaya devam edelim diye. Belki o zaman bir şiiri benimsemek yerine hissetmeye çalışırdık. İnsanlardan ve hayattan kaçmanın yolunu senin avuçlarında bulduğuma eminim ve ben hiç bir kitapta o ellerin maneviyatını karşılayacak cümleyi bulamadım. Gözlerinden dünyanın izlerini silmeyi istedim. Ben dünyada ne kadar özel ve iyi biten cümle varsa senin kalbine dokundurmak istedim. Çünkü o kalbi asla saramayacağımı biliyordum. Dünya üzerinde ait olduğum bir yer yok. Bu gece beyazım, kendimi kaybedene kadar anlatmak isterdim sana dünyayı ve beyazı. Bizim sonsuzluğa ait ruhlarımız var, bu yüzden ait olamadık birbirimize. Seni anıyorum ve seni yaşıyorum yine, huzurluyum. Şefkatin bu kadar güzelken uzak kalamıyorum senden, hep bu yüzden yakın duruyorum sana. Korkuyorum seni kimselere söyleyemeden ölmekten... Tanıyorum seni kanat seslerinden meleğim. ne kadar uzağım seninle gerçeklerden... Olmak istediğim bir yer yok ve sen beni burada tüm kötü düşüncelerimle tek bıraktın. buna gerek yoktu çünkü ben zaten bu dünyada biraz silinmiş bir insanım,biraz kayıp. Sonsuzluk kelimesini bu portakal mavisi dünya için çok buluyorum ben. Seninle güzel bir son geçirdiğim için binlerce teşekkür ederim sana. elimde değil sevginin bile güzelleştiremeyeceği bir kalbe sahibim ve binlerce özür dilerim senden bu kadar kötü bir kalple seni sevdiğim için. Ufacık bir istek olsa içimde hayatın güzelliğini görmek için, koşarak gelirdim sana beklemeden, daha fazla özlemeden ilk sana gelirdim. Çok üzgünüm bu kadar huysuz birisi olduğum için. Senin için yokoluyorum, yenilginin içinde… Biliyorum sen sevmezsin güçsüzlükleri ve hayalsizliği. Umarım seni hep böyle çok sevmeye devam edebilirim. ve bu bizim için son hoşçakalımdı.
Zaman zaman kaygan vıcık vıcık olmasını dilediğim Ama kuzey kadar loş ve soğuk bir melankoli sardığında çehremi Aklıma gelirsin burcu Sonra kapını çalarım Sen duymazsın Ve Sen duymazken bir sohbetin dinleyeniyim Melankoli falan da değil Gelme arzusu Duymanın açlığı gibi Geldim ,doydum gidiyorum gibi Bizzat faturayı sana ödeterek gidiyoruz birazda ruhundan çalarak Haberin yok ama suru üfledin de Şu boş vahada çokca dirildik Oysa hiç lüzumu yokken
Bu gune kadar cok siir dinledim ama bunun kadar yuregime islemedi bir nedeni yok sadece öptüm❤yureginize saglik iyiki arkadasim bu siiri benimle paylasti bir nedeni yok sadece öptüm ❤sevgiler❤
Dünyanın en uzun gecesi 21 aralık değil, beni terk ettiğin gündür.
4 ปีที่แล้ว +3
Beklemek. Özlemin en ağır tonudur. Ne olacağını bilemiyor insan. Nasıl karşılanacağını ya da nasıl karşılayacağını. Sevişmek gibi. Haz ya bitecekti ya da devam edecekti.
4)Bazı sorulara cevap bulamadım; kuşkusuz gerekli de değildi bu. Soruyu soru halinde bırakıp sahici yanını korumaya çalışmam, cehalet mi sanıldı acaba? ! Bedenlerin bedenlerden istedikleri, ruhların, ruhlardan çıkarttıkları, karşılıklı acıların birbirlerinin etkisini arttırdıkları vakitlerde düştün aklıma. Aklıma yayıldın. Ne kaybedebilir, ne kazanabilirdim ki artık: Ortadaydım işte! Bir başkasının mal varlığına dönüşmeden yaşayabilmenin yalnızlığıydı bu. Hayır! Melankoli diye adlandırma bu durumu; ortak bir açı yakalayamama sorunu galiba. Her kadın gibi doğurmak hevesi, her erkek gibi dağların doruklarında biraz gözden ırak hüzünlenme denemeleri aslında. Kusura bakma, kafam biraz dağınık, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm. İnsan inandığı şeyler uğruna muhteşem hatalar da yapabilir. Kızmamalısın. Darılmamalısın eğer bir kardeşlik varsa aranızda. Sevgi, hoşgörü takıntıları da değil. Bir elmanın kırmızı olması, bir gülün öyle kokması, bir derdin halledilmesinin ardından gelen ferahlık kadar sıradan ve güzeldir hata yapmak da. Aşka çılgınlığın yakıştığı çağları neden unutalım? Neden tarihin çuvalına tıkalım tatlı serseriliği, az biraz sergüzeşt olmayı? ! Ilımlılık mı kurtaracak insanlığı? Alttan alma mı örtecek bunca çirkefi, zorluğu, belayı? Demokrasi, senin saçlarından güzel olamaz. Senin yüzünden daha güzel olamaz krediler, faizler, repolar, tahviller. Dünyanın en uzun gecesi 21 aralık değil, beni terkettiğin gecedir. Beni üzdüğün, yorduğun, yıprattığın gecedir. Bir kabahat mi gerçekten kendi dışında birine hayranlık beslemek? ! Gerçekten kırıyorsun beni, Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Hani karanlık, bilinmez bir denizde endişe içinde ürpererek hatta korkuyla yüzersin ya… Ancak başka bir haz daha vardır o suda, içine feraklık ve sükun veren. İlki şiir, ikincisi de sestir.
Bütün yağmurlar, uzayın derinliklerinden gelip yağar diye düşünürüm. Yağmurlar başka galaksilerden gelip yağar. Romantizme uyum sağlamak için de değil. Öyle. İşin gerçeği budur. Yağmurlar, bu dünyaya ait sanma. Bembeyaz bir yalnızlığın olmalı senin de. Lekesiz bir yalnızlık. Lekelenmeye müsait bir yalnızlık. Tedirginliğini buna bağlıyorum seni seyrederken. Pişmansın. Pişmansın kapıp koyveremediğin için sanki. Elinde olsa, avaz avaz bağıracaksın sokaklarda. ‘Neyim ben? ! ’ diye haykıracaksın. Olmuyor tabii. Olmuyor. Sıyrılır gibi lüzumsuz bir yerden, sıyrılıp kendi affına sığınıyorsun. Beni anlayacağın günler gelecek. Beni de göreceksin. Benimle tamamlanacak bir şeye benziyorsun çünkü. Korkma lütfen.
Bir gün olurda denk gelirsen, hatırlarsan.. evet ben hala bu şiirleri dinliyorum seni özlediğimde; Çünkü senden geriye birtek bu şiirler kaldı bana.. Seni özlüyorum ve hiçbirşey yapamıyorum. Bu benim en zor sınavım ..
Nerdesin Burcu Erbaş?? İçeriği melankoliye götürecek bütün bu pasajları bu denli yaşa(y/t)arak ve rengarenk seslendirip en karamsar anlarda insanda kendinde sarılacak bir umut yaratan sana, 2000li yılların başında beyoğlunda içmişim de en bohem halimle arkadaşlarıma kendimce şiirler okuyorum hissine ihtiyacım var :) gerçekten şu seslendirmeler içerikten bağımsız bir sanat. Son video yüklemesi 6 ay olmuş, her şeyin boktan gittiği malum ama sen bu seslendirmelerden vazgeçme. Tabii genel kötülüklerin yanı sıra insan kişisel zorluklar yaşayabiliyor, bencilce yazdım ama umarım hayatında her şey bu sanatsal seslendirmeleri yapmaya vakit ayırabilecek kadar yolundadır
Telefonun diğer ucundaymışcasına gerçekci okumuşsunuz..Yüreğinize sağlık ..
1) Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş hüzünlerin geceleri dinlenmeye müsait şarkılarla şahlandığını anlatamadım. Evet, bilmiyordum. Bilmiyordum, kelimelerden arınmış bir cümle kurar gibi sevişmeyi. Sevişirken sözlük kullanıyordum hala. Ama, seni seviyordum. Ve sevdiğimi, sevgimi anlatma telaşıyla hata üstüne hata yapıyordum sana. Sana yaklaşamıyordum. Yasaklanmıştın adeta. Çiğnemeye çalıştığım yasak olsan da, uzak dursan da, o korkunç şeklini korusan da, farketmiyordu hiçbir şey. Küçük bir ateş. Küçücük bir ateştin sen. Sönmekten ürken bir ateş. Bir su damlasıyla bütün görkemini kaybedebilecek bir ateş. Aşkın mecali kalmamıştı. Sessizce sokuldum yanına. Acıyla irkildin. Gülümsedim. Gülümsememe anlam veremedin elbette. Kimdi bu? Ne istiyordu? Tanımadığın biri. Hatıralarını darmadağın etmeyi planlamış bir yabancı. Fuzuli bir beden, karşındaki. Usulca uzandım,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Yeryüzünde yazılmış en güzel şiir...
Belki.
Ben seninle birlikte yaşlanabilecek kadar erken yola çıkmayı istemiştim; maceramız uzundu çünkü. Maceramızın tahakküm altına alınamayacak kadar mükemmel olması, donanımımızla ilişkiliydi. Ynni, sen ne kadar sevecensen, ben ne kadar yıpratıcıysam… o da o kadar mükemmeldi. Özveri denebilir buna. Evet, buna özveri demek beni mutlu ediyor. İnsan, özverinin çocuklara ad olarak verilebileceği bir dünyada tanımını kaybediyor. Bu kaybedişteki kaosun ritmiyle çekiliyorum sana.
6) Benden uzaklaştıkça, bana ait olandan yakanı sıyırdıkça rahatlayacağını, herşeye yeniden başlayabileceğini sanıyorsun. Kimbilir, doğrudur belki de! . Adımın yaşamadığı, adımın özlemle anılmadığı yerlerde kime umut verebilirim ki zaten? Romantizmin tehlikesi büyük! Romantizmin tehlikesi büyük! Romantizmin esrarı büyüleyici! Romantizmin kanına girdiği insanlar bencil ve hırslı!
Ben seninle birlikte yaşlanabilecek kadar erken yola çıkmayı istemiştim; maceramız uzundu çünkü. Maceramızın tahakküm altına alınamayacak kadar mükemmel olması, donanımımızla ilişkiliydi. Ynni, sen ne kadar sevecensen, ben ne kadar yıpratıcıysam.. o da o kadar mükemmeldi. Özveri denebilir buna. Evet, buna özveri demek beni mutlu ediyor. İnsan, özverinin çocuklara ad olarak verilebileceği bir dünyada tanımını kaybediyor. Bu kaybedişteki kaosun ritmiyle çekiliyorum sana. Sen bir mıknatıssın şeffaf ve ben, çekilirken sana içimdeki alelade metal parçalarıyla, kan şekerim düşüyor, ağzım düşüyor, ellerim.. en çok da ellerim düşüyor! . Sakın ha üstüne alınma,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Ben seni kırmak için yaratılmadım. Uzun zamandır seni planlıyorum haksızca; cezalandırılacak kadar mı yabancı, tanınmaz ve suç yüklüydüm? ! Belki; seni çok yıprattığımın, bıraktığımın elbette farkına vardım, ama herşey mi benim aleyhte varoluşumla açıklanabilir? ! Beni, başta sana olmak üzere kimliklere karşı saldırganlaştıran koşulları tek başıma ben mi oluşturdum? Seni kaybettim. Bunu biliyorum. Seni kaybettiğimi sen çekip gitmeden önce de biliyordum. Ortadaydı. Bedel ve kefalet ortadaydı.. senin hakkında bir satır yazmamaya çalışmamın nedenini hiç düşündün mü? ! Sana ait olanları içten içe koruma uğraşı mıydı sanki bu: kuşkusuz. Hala da saygıyla ağlıyorum. Büyük bir tesadüfe yenildim, büyük bir eksen kaymasıyla, sihirbazın şapkasında sıkışıp kalan tavşan gibi,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Elbette kızıyorsun bana; belki en çok da bu zayıflığıma kızıyorsun: Tedirginliğime, seni kaybetme endişeme, telaşıma, şaşkınlığıma, titreyişime, ürpermem, anlamlarını anlamamış kelimelerle yetinmeme, müzakerelerde bulunmama, buhranların yorduğu bir gençlik yaşamama, bilincimi sana yönlendirmeme, sürekli sürekli içmeme, kelimlerin kifayetsiz olma durumuna, vesaireye vesaireye.. İnadıma öfkeleniyorsun. Seni bırakmama, seni özgürlüğüne salmama hiddetleniyorsun. Bu da aşk işte! Bu da entrika! Bu da soysuzlaşmanın, aşkın getirdiği dalaveralarla kendine kilitlenmenin başka bir çeşidi! Peki anahtar nerede sevgilim? ! peki anahtarın üzerindeki yivler kimin eseri? ! Dur, dur, bağırma,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Bunlar da geçecek şüphesiz. Seni unutmama kaç yüzyıl kaldı ki.. bir küsme, bir burulma biçimiyle gidişinin ardından şehrin gri cephelerine fevkalade ağır bir el bombası gibi düşen bunaltının bıraktığı korkunç acının unutulmasına kaç yüzyıl kaldı ki.. Yaralandım. Bütün noktalarımdaki nöbetçiler de yaralandı. Çığrından çıkmış bir ayaklanma gibi ağlamakta yalnızlığım. Bir gerçek aramıyorum felakete. Bir bahne göremiyorum arkadaşlarımın beni teselli etmek için söyledikleri kelimelerin hanesinde. Ama yokluğunu doldurmuyor sevda siyasetinin hançerleri. Ama bilemiyorum yağmurun ardından artık hangimiz suçlanacak.. Eğer hissediyorsan,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Ben sende ardı arkası kesilmeyen bir korku sevdim. Ben bir cüce çocuk sevdim sende sıska. Şiddetli ve hayret uyandıran manevralarla kendi kanına olan saplantılı aşkını sevdim. O rutubet kokan loş yüzündeki kanalizasyonları, az kelimeyle kurduğun cümlelerdeki gizli soru işaretlerini, barlardan çatlak bardak gibi atılmayı beklemeni, serserice patlamalarını, yuttuğun toplu iğneleri ve bir film hilesi hissi uyandıran utangaç hasret pozlarını sevdim. Dokunamadım sana. Parmakuçlarım neşterdi çünkü. Kırılan bir kemiğin sesiyle veda ederken,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm
5)Birinin peşindeyim ben; tanımsız bıraktığım birinin. Sessizliğin doyurduğu, biçimli ve endişeli birinin. Düşüncelerimi zapteden, kelimelerimi korkutan birinin. Yanında huzurlu uyuduğum, mutlu uyandığım birinin. Onunla olmakla, onunla birlikte yaşamakla gizli bir gurur duyduğum, asla kıskançlığa ya da sahiplenmeye dönüşmeyen bir tutkuyla bağlandığım birinin. Onu arıyorum göğe her baktığımda; bir melek gibi uzanıp yüzüme dokunacağını tasarlıyorum. Bütün aşkların payına düşen şiddetten arınmış, başkalarına aynı/ birbirimize farklı koktuğumuz bir sevginin yolu bu. Cesaretimi ondan alıyorum pervasızca ve yine ona ben cesaret veriyorum mücadele ruhunda. Bir sır gibi saklıyoruz misafirliğimizi. Hüzün bitince geri döneceğiz çağımıza. İnsanlığa karışmaya hazır yapışık kalpler taşıyoruz aşkımızda. Bizim aşkımız hakikaten beden gücü gerektiriyor akıl kadar. Yapacak çok işimiz var. Dövüşecek çok düşmanımız var. Kucaklayacak çok arkadaşımız var. Bizim sebebimiz bu. Bizim fazlalığımız bu. Belki de iksirimiz. Kanayan yüzlerle çevrili bir gezegende, fırtınaya karışan bellek tozlarımızla, erdemlerimizle, ideallerimizle ayaktayız. Yalan söylemiyorum
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Evet, sen de isterdin sanırım huzurlu yaşayabileceğin bir hayatın planlarını yapabilmeyi; kolaya indirgenmiş, biraz fazlayı aşırılıkta aramayan, ölçülü bir heyecanla kritersiz bir maceraya aday kahraman olmayı. “Rüzgara dur, yağmura yağma, mevsime değiş” demeyi; doğru, hepimizde biraz tanrıyı kıskanmak var galiba. Bütün günahlar da buradan kaynaklanıyor adeta. Hırslarımızın, çekincelerimizin odağı burası. Kazanmaktan çok, kaybetmeyi göze alabiliyoruz. Çikolata bile kurtlanabilir. Dondurma erir. Çiçek solar. Galiba önemli olan, onları yerinde yaşamak, yerinde korumak! Birer hatıraya dönüşseler bile! Kaç ölüme kaç doğuma şahit olduğunu hatırlayabiliyor musun? Sevmek, ifade edebilmek kadar, ifadeyi unutmamaktır da.
Şimdi sessizce uzaklaşmalıyım. Çünkü beni anlamadığını, anlamak için uğraşmadığını, hatta bunu önemsemediğini biliyorum. Aynı otobandaydık ve birimiz birimizin yanından geçip gitti. Hafızasızlığı, gurur saymanın adil yanı! . Hangimiz süratliydik; önemi kalmadı. Hangimiz daha özveriliydik; bunun da.. umarım mutlu olursun. Bunu bir çöküntü anında da söylemiyorum. Hiç kimse aldatmadı ötekini; yalnızca böyleydik işte! . Yüzüme öyle bakma nefretle,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Herkes acıpta dinleyemez herkes böyle birseye düşemez
3) Çocukluğumdan söz etmek isterim sana, eğer sıkılmazsan. Bir gün otururuz evde, ben sana hayatımı anlatırım dakika dakika. Kaç yaşımdaysam, o kadar yıl sürer konuşmam. Çay pişiririz. Çaydanlığa su yerine votka koyarız sen dilersen. Sonra da sen anlatırsın: Sevdiğin filmleri, sevdiğin parçaları, sevdiğin canlıları, sevdiğin... hep sevdiğin şeylerden konu açarsın. Ben sıkılmam. Ben seninle sıkılmamayı seni ararken öğrendim. Seni hayal ederken keşfettim sıkılmamanın azametini. Bir insan, bir insanı sıkamaz. Bir insan canı isterse sıkılır. Hacimler açarım sana içimde, dolman için, oraya akman için. Hacimler açarsın bana; çağlayarak gelirim. Endişelenmen gereksiz,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Olması gerektiği kadar fedakar biriyim aslında; daha fazlasını umma açıkçası. Endişelerim, ideallerim, halletmeye çalıştığım meselelerim var. Başkalaşmaya çalışıyorum. Gözardı edilmiş tutumlar edinmek hoş. Değişmek, hiç de zor değil. Yalnızca özgür olabilsem, sorun kalmayacakmış gibi sanki. Anlaşılmak istiyorum: sevdiğim bir şarkıyı herhangi biriyle paylaşırken aynı duyguları hissetmek arzusu bu. Evet, tıpkı bu. Sese, ahenge kapılırken, kendini müziğin ritmine verirken yanında bir diğerinin olabilmesi; görkemli bir anda birlikte sadeleşebilmek. Birlikte dansedebilmek gibi. Sen hastayken başucunda birinin sabaha kadar oturması gibi. Arada bir alnındaki teri silmesi, üstünün açılmamasına dikkat etmesi gibi. Bir başkası için hayatta kalma çabası gibi sanki. Ölmek için değil, yaşamak için uğraşmak gibi. Ummadan, hayal etmeden, sıradan, olduğu gibi.doğal. Ve ciddi. Ciddi ciddi hayatla mücadele edebilme gücü. Bu gücü yanyanayken yaratabilme yeteneği. Ben bu yeteneğin bir parçası olarak sokuluyorum sana. Masallarla geliyorum. Efsanelerle geliyorum. Herhangi bir insanın birikimiyle geliyorum aslında. Artniyetsizim. İnan,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm
Şimdi sessizce uzaklaşmalıyım. Çünkü beni anlamadığını, anlamak için uğraşmadığını, hatta bunu önemsemediğini biliyorum. Aynı otobandaydık ve birimiz birimizin yanından geçip gitti. Hafızasızlığı, gurur saymanın adil yanı! . Hangimiz süratliydik; önemi kalmadı. Hangimiz daha özveriliydik; bunun da… umarım mutlu olursun. Bunu bir çöküntü anında da söylemiyorum. Hiç kimse aldatmadı ötekini; yalnızca böyleydik işte! .
Çok uzun süredir dinliyorum ... sesin ilham veriyor...perilerin konuştuğu bir dil bu biliyorum bunu. ..🌼
Benim 30 u geçmitir, tekrarım. 😀
4 yil sonra yine burdayim Allahım bir nedeni yine yok 😂@@cagrimatbaa3092
İki yıldır nefesimi kesen şiir ve yorum... keşfettiğim gün dün gibi. Bir çok duygumu dinginleştirir. İlaç gibi gelir.
Bunu bana birisi önermişti uzun zaman oluyor çıkmaza düştüğümde hep dinliyorum iyi geliyor sende dinle demişti eğer bunu görürsen hala dinliyorum ❤😢
Kimi geceler penceremden uzayı seyrederim, uzayın adını ben koymadım. Uzayın adını
yıldızlar gezegenler kendi aralarında kararlaştırmışlar. Rahatlatır beni O
Yemin ediyorum efsanevi ulvi bir ses bu sen nasıl güzel bişeysin böyle Burcu içimde okusan anca bu kadar olurdu belki
Toplum için dünyanın en uzun gecesi 21 Aralık’ta dinliyorum. Fakat üstadın dediği gibi terkettiği gece kadar uzun sürmüyor bu gece.
dünyaya en yakın yıldızın ışığı bize dört yılda ulaşabiliyormuş. Bu gece gözyüzüne baktığımızda dört yıl önceki halini görüyoruz aslında o yıldızın. Belki çoktan kayıp gitmiştir ama o kadar güzeldir ki, ışığını göre bildiğimiz için hala orada sanırız.
Aynı seni sevmek gibi... çoktan bizi terk etmiştin, çoktan gitmiştin benim dünyamdan. Ama o kadar güzeldin ki, içimde hissettiğim için hala oradasın sanıyorum seni.
Aslında beni çok iyi biliyorsun, ne olduğumu... Çünkü biz hep karşılaşıyoruz şiirlerde ve sen beni tanımadan geçiyorsun. Yinede konuşmaya çalıştım seninle, bu kadar karışık cümlelerin içinde. Kendimden bir parça, kafamın içinden bir düş, kalbimden bir ses bırakmaya çalıştım sadece sana. Olurda başka bir şiirde karşılaşırsak, yalnızlığımızı paylaşmaya devam edelim diye. Belki o zaman bir şiiri benimsemek yerine hissetmeye çalışırdık. İnsanlardan ve hayattan kaçmanın yolunu senin avuçlarında bulduğuma eminim ve ben hiç bir kitapta o ellerin maneviyatını karşılayacak cümleyi bulamadım. Gözlerinden dünyanın izlerini silmeyi istedim. Ben dünyada ne kadar özel ve iyi biten cümle varsa senin kalbine dokundurmak istedim. Çünkü o kalbi asla saramayacağımı biliyordum. Dünya üzerinde ait olduğum bir yer yok. Bu gece beyazım, kendimi kaybedene kadar anlatmak isterdim sana dünyayı ve beyazı. Bizim sonsuzluğa ait ruhlarımız var, bu yüzden ait olamadık birbirimize. Seni anıyorum ve seni yaşıyorum yine, huzurluyum. Şefkatin bu kadar güzelken uzak kalamıyorum senden, hep bu yüzden yakın duruyorum sana. Korkuyorum seni kimselere söyleyemeden ölmekten...
Tanıyorum seni kanat seslerinden meleğim. ne kadar uzağım seninle gerçeklerden... Olmak istediğim bir yer yok ve sen beni burada tüm kötü düşüncelerimle tek bıraktın. buna gerek yoktu çünkü ben zaten bu dünyada biraz silinmiş bir insanım,biraz kayıp. Sonsuzluk kelimesini bu portakal mavisi dünya için çok buluyorum ben. Seninle güzel bir son geçirdiğim için binlerce teşekkür ederim sana. elimde değil sevginin bile güzelleştiremeyeceği bir kalbe sahibim ve binlerce özür dilerim senden bu kadar kötü bir kalple seni sevdiğim için. Ufacık bir istek olsa içimde hayatın güzelliğini görmek için, koşarak gelirdim sana beklemeden, daha fazla özlemeden ilk sana gelirdim. Çok üzgünüm bu kadar huysuz birisi olduğum için. Senin için yokoluyorum, yenilginin içinde… Biliyorum sen sevmezsin güçsüzlükleri ve hayalsizliği. Umarım seni hep böyle çok sevmeye devam edebilirim.
ve bu bizim için son hoşçakalımdı.
:’)…
Zaman zaman kaygan vıcık vıcık olmasını dilediğim
Ama kuzey kadar loş ve soğuk bir melankoli sardığında çehremi
Aklıma gelirsin burcu
Sonra kapını çalarım
Sen duymazsın
Ve
Sen duymazken bir sohbetin dinleyeniyim
Melankoli falan da değil
Gelme arzusu
Duymanın açlığı gibi
Geldim ,doydum gidiyorum gibi
Bizzat faturayı sana ödeterek gidiyoruz
birazda ruhundan çalarak
Haberin yok ama suru üfledin de
Şu boş vahada çokca dirildik
Oysa hiç lüzumu yokken
Bu gune kadar cok siir dinledim ama bunun kadar yuregime islemedi bir nedeni yok sadece öptüm❤yureginize saglik iyiki arkadasim bu siiri benimle paylasti bir nedeni yok sadece öptüm ❤sevgiler❤
Bahar geldi, ben de buraya geldim yine. Ah o güzel sesin ve Küçük İskenderim 💛
Cok severim, cok dinlemisimdir lisede... sesinizi seviyorum. ❤
Dünyanın en uzun gecesi 21 Aralık değil.. Beni üzdüğün beni kırdığın yorduğun yıprattığın gecedir...
Seni üzmemek için kaç bin kez kendimi kahretim
Dünyanın en uzun gecesi 21 aralık değil, beni terk ettiğin gündür.
Beklemek. Özlemin en ağır tonudur. Ne olacağını bilemiyor insan. Nasıl karşılanacağını ya da nasıl karşılayacağını. Sevişmek gibi. Haz ya bitecekti ya da devam edecekti.
boş bi kalp yerine bu sese aşık olmayı dilerdim
Yemin ederim bayiliyorum dinlemekten bikmiyorum. Bir nedeni yok yalnizca optum
4)Bazı sorulara cevap bulamadım; kuşkusuz gerekli de değildi bu. Soruyu soru halinde bırakıp sahici yanını korumaya çalışmam, cehalet mi sanıldı acaba? ! Bedenlerin bedenlerden istedikleri, ruhların, ruhlardan çıkarttıkları, karşılıklı acıların birbirlerinin etkisini arttırdıkları vakitlerde düştün aklıma. Aklıma yayıldın. Ne kaybedebilir, ne kazanabilirdim ki artık: Ortadaydım işte! Bir başkasının mal varlığına dönüşmeden yaşayabilmenin yalnızlığıydı bu. Hayır! Melankoli diye adlandırma bu durumu; ortak bir açı yakalayamama sorunu galiba. Her kadın gibi doğurmak hevesi, her erkek gibi dağların doruklarında biraz gözden ırak hüzünlenme denemeleri aslında. Kusura bakma, kafam biraz dağınık,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
İnsan inandığı şeyler uğruna muhteşem hatalar da yapabilir. Kızmamalısın. Darılmamalısın eğer bir kardeşlik varsa aranızda. Sevgi, hoşgörü takıntıları da değil. Bir elmanın kırmızı olması, bir gülün öyle kokması, bir derdin halledilmesinin ardından gelen ferahlık kadar sıradan ve güzeldir hata yapmak da. Aşka çılgınlığın yakıştığı çağları neden unutalım? Neden tarihin çuvalına tıkalım tatlı serseriliği, az biraz sergüzeşt olmayı? ! Ilımlılık mı kurtaracak insanlığı? Alttan alma mı örtecek bunca çirkefi, zorluğu, belayı? Demokrasi, senin saçlarından güzel olamaz. Senin yüzünden daha güzel olamaz krediler, faizler, repolar, tahviller. Dünyanın en uzun gecesi 21 aralık değil, beni terkettiğin gecedir. Beni üzdüğün, yorduğun, yıprattığın gecedir. Bir kabahat mi gerçekten kendi dışında birine hayranlık beslemek? ! Gerçekten kırıyorsun beni,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
Acar acar dinlerim ❤️
Hani karanlık, bilinmez bir denizde endişe içinde ürpererek hatta korkuyla yüzersin ya…
Ancak başka bir haz daha vardır o suda, içine feraklık ve sükun veren. İlki şiir, ikincisi de sestir.
Yıllar önce çok dinlerdim bunu gerçekten Kafayı yiycem böyle bi seslendirme nasıl 5 yılda 12bin olur hala 🤦🏻♂️
Bir ses şiirlere bu kadar yakışabilirdi…
Daha çok şiir okumanızı dilerim :)
Yüreğinize emeğinize sağlık, haftada bir dinlliyorum.
O kadar güzel okumussun kinmest oldum sesine sağlık bayıldım 🌸🌸
Bütün yağmurlar, uzayın derinliklerinden gelip yağar diye düşünürüm. Yağmurlar başka galaksilerden gelip yağar. Romantizme uyum sağlamak için de değil. Öyle. İşin gerçeği budur. Yağmurlar, bu dünyaya ait sanma. Bembeyaz bir yalnızlığın olmalı senin de. Lekesiz bir yalnızlık. Lekelenmeye müsait bir yalnızlık. Tedirginliğini buna bağlıyorum seni seyrederken. Pişmansın. Pişmansın kapıp koyveremediğin için sanki. Elinde olsa, avaz avaz bağıracaksın sokaklarda. ‘Neyim ben? ! ’ diye haykıracaksın. Olmuyor tabii. Olmuyor. Sıyrılır gibi lüzumsuz bir yerden, sıyrılıp kendi affına sığınıyorsun. Beni anlayacağın günler gelecek. Beni de göreceksin. Benimle tamamlanacak bir şeye benziyorsun çünkü. Korkma lütfen.
Kesinlikle çok iyi seslendiyodunuz
Şiir zaten çok iyi.. Sesine sağlık yorumunu çok beğendim 🌼
Bir gün olurda denk gelirsen, hatırlarsan.. evet ben hala bu şiirleri dinliyorum seni özlediğimde; Çünkü senden geriye birtek bu şiirler kaldı bana.. Seni özlüyorum ve hiçbirşey yapamıyorum. Bu benim en zor sınavım ..
15 dk ama hiç bitmesin istiyor insan.
Sesin çok ama çok güzel sanki beynimin içinden çıkıyo. Sen niye çok tanınmıyorsun gerçi isterim ki bu sesi bir ben bileyim.
Tşkler
Burcucuğum Erbaş ♥️
Çok güzell
Mehmet Yıldırım bu okumadan sonra size tapınasım geldi okuma değil bu cinayet
Mükemmel 🙏🏻
Hala da saygıyla ağlıyorum...
bıktığım şeyler ve yeşil fanila şiirini seslendirir misin ? Çok yakışır ❤️
Nerdesin Burcu Erbaş?? İçeriği melankoliye götürecek bütün bu pasajları bu denli yaşa(y/t)arak ve rengarenk seslendirip en karamsar anlarda insanda kendinde sarılacak bir umut yaratan sana, 2000li yılların başında beyoğlunda içmişim de en bohem halimle arkadaşlarıma kendimce şiirler okuyorum hissine ihtiyacım var :) gerçekten şu seslendirmeler içerikten bağımsız bir sanat. Son video yüklemesi 6 ay olmuş, her şeyin boktan gittiği malum ama sen bu seslendirmelerden vazgeçme. Tabii genel kötülüklerin yanı sıra insan kişisel zorluklar yaşayabiliyor, bencilce yazdım ama umarım hayatında her şey bu sanatsal seslendirmeleri yapmaya vakit ayırabilecek kadar yolundadır
Tek kelime ile mükemmel
Storyde görünce yine geldim 🤎
Seni unutmama kaç yüzyıl kaldı ki?
şimdi sessizce uzaklaşmalıyım 👁️
Bir Nedeni Yok Yalnızca Öptüm 😳
🖤
sizi seviyorum.
Fon muziginin ismi ne
Evet, fon müziğini öğrenmemiz mümkün müdür?
buldunuz mu?
Kirk James sink or swim ( SOS) in introsu tekrara alınmış.
Seninle tanışıp arkadaş, belki de dost olmak istiyorum. Nedenini ben de bilmiyorum!..
Bir diksiyon eğitimi alsan seni, kimse tutamazz
Sizce olmuş mu korkunç lütfen şiir okumayın
Siktir git salak
korkunç mu :d
Lütfen kalp kırmayın
@@Sasi-kf4ee kalbi olmayan kalp kiramaz, admin yoruma kalp bırakarak anlatmış bunu
Daha önce hiç şiir okumadın sanırım