4K อวิชชาที่แท้จริงคือ?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 16 พ.ย. 2023
- คลิปธรรมะคุณภาพ 4K จากช่องยูทูป "พระสิ้นคิด"
เลขบัญชีสำหรับทำบุญและทานกับท่านหลวงตาสินทรัพย์ จรณธัมโม
ธ.กรุงไทย 660-7-29192-9 พระสินทรัพย์ สีรัง
(ถ้ายังลังเลสงสัยอย่าเพิ่งทำ ถ้าพร้อมจะสละเพื่อจาคะแล้วค่อยทำ)
ติดต่อแอดมิน 083-929-1932 หรือ Facebook : น็อต เด็กวัดป่าละะเมาะ
![[HD] ผู้ฝึกอานาปานสติจะเกิดสภาวะกับทุกคนหรือไม่? #พระสิ้นคิด #หลวงตาสินทรัพย์ 17.8.65](http://i.ytimg.com/vi/Bq1bkZEqXYs/mqdefault.jpg)
🙏🙏🙏กราบสาธุค่ะ..ปฏิบัติมานานเห็นจิตใจเปลี่ยนไป..แต่บอกคนอื่นไม่ถูกว่าปฏิบัติไปถึงไหน🙏🙏🙏วันนี้ได้คำตอบแล้วค่ะ..ธรรมะง่ายๆแต่แจ่มแจ้งค่ะ🙏🙏🙏กราบสาธุสาธุสาธุ
น้อมกราบนมัสการค่ะ
ขออนุโมทนาบุญค่ะ
ขอน้อมถวายบูชาธรรมหลวงตา สาธุสาธุสาธุ
สาธุสาธุสาธุครับ
หลวงตาครับ❤❤❤❤
อนุโมทนาสาธุนะคะหลวงตา ชอบที่หลวงตา ตอบคำถามคะ เข้าใจง่าย
น้อมกราบสาธุเจ้าค่ะ🙏🙏🙏
น้อมกราบสาธุในธรรมเจ้าค่ะ🙇♂️🙇♂️🙇♂️🙏🙏🙏
อัตตาเป็นอวิชชา อนัตตาเป็นวิชชาในธรรมทั้งปวง
น้อมกราบหลวงตาสาธุเจ้าค่ะ
กราบหลวงตาเจ้าคะ
ฟังอยู่ครับ หัวเราะได้บุญมากคับ 😊😊😂
😇🌷กราบหลวงตาคะสาธุ🌷😇
ชอบเสียงหัวเราะพี่มีความสุขครับ
น้อมกราบสาธุเจ้าคะ
กราบสาธุขอรับ🙏🙏🙏❤️
สาธุครับหลวงตา ผมเป็น 1 ในผู้ฟัง 888 เข้าใจ แล้วครับ ยิ่งเข้าใจ จิตที่ปฏิบัติ สาธุ ครับ
กราบสาธุจริงแท้
น้อมกราบอนุโมทนาบุญเจ้าคะสาธุ🙏🙏🙏
ย่าเชื่ออะไรทั้งสิ้น แค่เขาว่านั้น เพราะไม่ใช่ปัญญาของเรา
คำว่า "อวิชชา" (Avidya) ในศาสนาพุทธ หมายถึงความไม่รู้หรือความมืดมนทางธรรมชาติ ซึ่งเป็นสาเหตุของความทุกข์ทั้งหมด อวิชชาเป็นการไม่เข้าใจความจริงที่แท้จริงของการเป็นอยู่ หรือไม่รู้เรื่องที่สำคัญที่สุดของชีวิต ซึ่งเป็นสถานะที่ทำให้เกิดความผิดพลาด ความเจ็บปวด และความทุกข์เสียหายที่ตามมา
อวิชชามักถูกเปรียบเทียบกับเงาหรือความมืด ซึ่งปกคลุมบังแสงของความเข้าใจที่แท้จริง เมื่อมนุษย์อยู่ในสภาวะอวิชชา พวกเขามักมองโลกในมุมมองที่ผิดพลาด มีความผิดพลาดในการเข้าใจความจริง และมักทำสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นการทำให้เกิดความทุกข์ในสายตาของศาสนาพุทธ สุภาวะที่แท้จริงในศาสนาพุทธ คือ นิพพานคุณค่า (Nirvana) หรือสถานะที่พ้นจากอวิชชาและความทุกข์ทั้งหมดในโลกนี้
การตระหนักและเข้าใจถึงอวิชชา ซึ่งหมายถึงความรู้ของการเป็นอยู่ที่แท้จริง มีความสำคัญอย่างมากในการฝึกฝนและปฏิบัติศาสนาพุทธ โดยการฝึกฝนสมาธิและมีสติ และการปฏิบัติธรรม เป็นวิธีที่สำคัญในการเข้าใจและพิชิตอวิชชา ซึ่งนักธรรมจะพยายามทำให้ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติแห่งการเป็นอยู่มากขึ้น และปล่อยวางความผูกพันที่ทำให้เกิดความทุกข์ไว้ครับ โดยทั้งสมาธิและปฏิบัติธรรมมีบทบาทสำคัญในการเข้าถึงธรรมชาติแห่งการเป็นอยู่ และการพิชิตความทุกข์ในศาสนาพุทธครับ
ในศาสนาพุทธธรรม "วิชชาที่แท้จริง" หมายถึง "อริยสัจ" (Ariya-Sacca) ซึ่งเป็นความจริงที่มีค่าสูงสุดและเป็นที่รับรู้โดยผู้ที่เข้าใจและได้รับการสอนตามปรัชญาพุทธ เรียกว่า "นิพพานคุณค่า" (Nirvana) หรือ "สวรรค์" ซึ่งเป็นสถานะที่เพียงผู้ที่ประสบประสบการณ์การตอบสนองที่ถูกต้องต่อความจริงที่แท้จริง และปลดปล่อยจากการเกิดใหม่ในสายตาธรรม
นอกจากนี้ อริยสัจมีทั้งหมด 4 ข้อ ดังนี้:
ความทุกข์ของชีวิต (Dukkha): ชีวิตมีความทุกข์ ซึ่งเกิดจากการติดต่อกับสิ่งต่าง ๆ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง
สาเหตุของความทุกข์ (Samudaya): สาเหตุของความทุกข์คือความร้ายแรงและความปรารถนาที่เกิดจากความปรารถนาที่บรรพบุรุษต่างๆ
การขจัดความทุกข์ (Nirodha): ความทุกข์สามารถถูกขจัดได้ โดยการเลิกปรารถนาและการติดตาม โดยเรียกว่า "นิพพานคุณค่า"
ทางสู่การขจัดความทุกข์ (Magga): ทางสู่การขจัดความทุกข์คือ ปฏิบัติและฝึกปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าสอน ซึ่งเรียกว่า "อริยสัจ 8 ประการ" หรือ "อริยสัจแปดชัย"
ดังนั้น วิชชาที่แท้จริงในศาสนาพุทธคือการเข้าใจและตระหนักถึงอริยสัจ หรือความจริงที่แท้จริงของชีวิตและการเป็นอยู่ ซึ่งเป็นการเข้าใจถึงความทุกข์ของชีวิต สาเหตุของความทุกข์ วิธีการขจัดความทุกข์ และทางสู่การขจัดความทุกข์ นับเป็นหลักการและความเข้าใจที่สำคัญในการเดินทางของผู้ศึกษาศาสนาพุทธครับ
ในศาสนาพุทธธรรมอวิชชาที่แท้จริงคือ "อติชาตธรรม" หรือ "Dharma" ซึ่งหมายถึงกฎหมายแห่งธรรมชาติหรือความจริงแห่งการเป็นอยู่ที่ไม่มีผู้สร้าง ซึ่งเป็นเป้าหมายสำคัญในการฝึกฝนและปฏิบัติศาสนาพุทธ
อติชาตธรรม (Dharma) ในศาสนาพุทธไม่ใช่เพียงแค่การตระหนักถึงกฎหมายและความจริงทางธรรมชาติ แต่ยังรวมถึงการฝึกฝนและปฏิบัติตามหลักการแห่งธรรม โดยอติชาตธรรมนั้นสามารถแบ่งออกเป็นสาขาหลัก ๆ ที่ใหญ่ที่สุด ดังนี้:
ธรรมสูตร (Sila): หมายถึง คำสั่ง และข้อห้ามในการปฏิบัติ ธรรมสูตรมีบทบาทสำคัญในการสร้างพื้นฐานสำหรับการฝึกฝน ซึ่งรวมถึง 5 ศีล (5 Precepts) หรือ 8 ศีล (8 Precepts) ซึ่งเป็นหลักการแห่งสุจริตและความจริง
สมาธิ (Samadhi): หมายถึงการฝึกปฏิบัติทางจิตใจเพื่อให้สมาธิ หรือสถานะจิตใจที่มีสมาธิ ซึ่งมีการฝึกปฏิบัติในรูปแบบของการมีสมาธิ (Concentration) และการฝึกปฏิบัติในรูปแบบของการสงบใจ (Meditation)
ประทีป (Prajna): หมายถึงความเข้าใจหรือภูมิปัญญา ประทีปเป็นคุณสมบัติที่ทำให้เราเข้าใจความจริงและธรรมชาติของการเป็นอยู่ ซึ่งเป็นผลมาจากการฝึกปฏิบัติและการสังเกตการณ์
อย่างไรก็ตาม การฝึกฝนและปฏิบัติตามอติชาตธรรมไม่ได้เป็นเรื่องที่จะศักยภาพให้เกิดขึ้นในระยะเวลาสั้น ๆ แต่เป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างต่อเนื่อง และมักมีการรับรู้และพัฒนาเป็นลำดับครับ โดยผ่านการฝึกฝนและปฏิบัติตามหลักการแห่งธรรมชาติ นี่คืออวิชชาที่แท้จริงในศาสนาพุทธ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในชนกันทั่วโลก
สาธุสาธุสาธุ
น้อมกราบสาธุค่ะ
เริ่มกระจ่างแจ้งครับกราบสาธุครับ
สาธุค่ะ
น้อมกราบสาธุ สาธุเจ้าค่ะ
สาธุๆๆ
สาธุๆๆในธรรมที่หลวงตาเมตตาเจ้าค่ะ
...กราบสาธุๆๆคับ...
กราบสาธุค่ะ
อนุสัญญา อนุไส สาธุ
สาธุครับหลวงตา
น้อมกราบหลวงตาครับ
สาธุสาธุครับ🙏🙏🙏
สาธุค่ะน้อมกราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ🙏🙏🙏🕯️💐💐💐🕯️ขออนุโมทนาบุญกับการเผยแผ่ธรรมทานด้วยค่ะสาธุ🙏🙏🙏😊
กราบสาธุๆๆครับ
Fcมาแล้วครับหลวงตา
กราบขอบพระคุณครับหลวง ตา
สาธุ
น้อมกราบสาธุสาค่ะหลวงตา
ท่านพูดถูกต้องหมด สาธุ🙏🙏🙏🙏
ขออนุโมทนาทุกบุญกุศลนะครับ...สาธุ...สาธุ...สาธุ...
น้อมกราบอนุโมทนาสาธุๆๆเาค่ะ
สาธุๆๆอนุโมทามิ.
นอนไม่หลับ ฟังเพลิน
วัยเจริญพันธุ์หลวงตารู้หมดอดถาม
สาธุ
ฮักหลวงตาครับ
❤❤❤
ไม่คิด ปรุงแต่ง คือ บรรลุธรรม มี คนแนะนำผม ว่า สิ้นคิด บรรลุธรรม แล้ว สาธุครับ บุญที่ได้มาพบ มาฟัง กราบสาธุๆๆๆ
🙏🏻🙏🏻🙏🏻
🌹🌹🌹
🙏🙏🙏
ออกจากทุกข์ ต้องเข้าหาทุกข์
เข้าหาทุกข์เพื่อดูธรรมชาติของมัน คือ ความที่ต้องเปลี่ยนแปลงแปรปรวน ที่ต้องสู่การดับ เห็นไปๆๆ แรมวันแรมปี แล้วอนัตตาก็จะเข้าหาเราเอง ด้วยการสร้างเหตุนั้น
เข้าหาทุกข์คือไม่หนีเวทนา กล้าเผชิญหน้ากับมัน อดทน และคอยรู้ทันความยินดียินร้ายที่จะเกิด แต่อย่าไปเพ่งมัน แค่คอยชำเลือง ทำอะไรอยู่ก็ทำไป ให้มีสติจดจ่อกับสิ่งนั้นอย่างต่อเนื่อง ซักพักทุกข์จะดับไปได้เอง เพราะไม่มีตัณหาอุปาทานเป็นเชื้อให้ทุกข์ขยายตัว ไม่ง่าย ต้องฝึกบ่อยๆ
เราใช้การวิปัสสนา โดยอาศัยทุกข์ที่มันเกิดกับเราบ่อยๆอยู่แล้ว เพื่อเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เมื่อเห็นความจริงบ่อยๆ ต่อไปจิตจะไม่จมทุกข์และหลงเพลินกับสุขง่ายๆ
.
@@user-bt7jt9mg4gจำเป็นสิครับ..การจะออกจากทุกข์นั้นเราต้องรู้จักกับความทุกข์เสียก่อน..อุปมาอุปไมยเหมือนเราจะสู้รบกับศัตรูแต่เสือกไม่รู้จักจุดอ่อนจุดแข็งของศัตรู..จะรบกี่ครั้งก็พ่ายแพ้ต่อศัตรูอยู่ดี..ฉันใดก็ฉันนั้นการจะอยู่เหนือทุกข์เราต้องรู้จักทุกข์เสียก่อนว่ามันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร..อะไรเป็นเหตุทำให้เกิดทุกข์.. อะไรเป็นเหตุทำให้ทุกข์..ฉะนั้นเราต้องฉลาดในเรื่องทุกข์..
@@user-bt7jt9mg4gทุกข์เราต้องรู้..ถ้าไม่รู้จะอยู่เหนือมันไม่ได้..จำไว้นะ..
🌻🌻🌻🌻
🌺🌺🌺
อวิชาคือการปรุงแต่งอดีตกับปัจจุบัน จริงๆๆแล้วต้องอยู่กับปัจจุบันไม่ใช่อดีตและอนาคตใช่ป่ะคาบปม
อวิชชาแปลว่า..ยอดของความโง่ทั้งปวง..ความโง่มันเป็นเหตุของความทุกข์ทั้งหมด
ถามอาจารย์ครับ คือคนเราเกิดเพราะกรรมใช่หรือไม่ครับ
คนเราเกิดเพราะความโง่เป็นเหตุ..ความโง่นี่ท่านเรียกว่า..อวิชชา..อวิชชาเป็นยอดของความโง่..
คุฯอ้วนเป็นคนฉลาดเก่งต่ะ
🙏🙏🙏🕎
ตัดสังโยชน์10ได้ทั้ง4ประเภท แต่เกรดต่างกัน เปรียบไปก็เป็นเพชร4น้ำ เพชรน้ำ1/2/3/4 จะเหมือนกันได้อย่างไร ในเมือพระไตรปิฎกกล่าวไว้4ประเภท
สมาธิ ไม่ให้มันคิด คือ นิวรณ์ สาธุ
ความคิด คือ นิวรณ์๕ ได้แก่ กามฉันทะ พยาบาท ถีนมิทธะ อุทธัจจะกุกกุจจะ วิจิกิจฉา ซึ่งเป็นข้าศึกต่อสมาธิ หมายถึง ขณะใดที่มีสมาธิ ขณะนั้น นิวรณ์ทั้ง๕ ย่อมระงับไป ไม่สามารถเกิดพร้อมกันได้
แต่ละคนก็ใช้ข้อมูลที่ตนเองมีอยู่ตอบทั้งนั้นแหละครับแต่ผู้รู้แล้วเห็นแล้วย่อมตอบในทิศทางเดียวกันคือมันไม่เที่ยงไม่ว่าจะข้อมูลชนิดใด ไม่ว่าจะขณะใดสภาวะใดก็ตามย่อมเห็นว่ามันไม่เที่ยงผลก็จะอุเบกขาในทุกขณะเป็นธาตุสักแต่ว่าธาตุ ตั้งแต่รูปธาตุ เวทนาธาตุ สัญญาธาตุ สังขาร์ธาตุไม่ต่างอะไรกับธาตุดินธาตุน้ำธาตุลมธาตุไฟ ล้วนเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เป็นอนิจจังทุกขังอนัตตาภายนอกล้วนอนิจจังทุกขังอนัตตาภายใน(ใจจิต)ก็ล้วนอนิจจังทุกขังอนัตตาไม่มีข้อยกเว้น
นิพพานเป็นผลของการรู้แจ้งในสิ่งเหล่านี้หมดความลังเลสงสัย
ทุกขณะจิตอนิจจังทุกขังอนัตตาสาธุครับ
ยังได้แค่สัญญาความจำเท่านั้นเอง..เดินมรรคปฏิบัติเมื่อไหร่จึงจะได้ผลเมื่อนั้น
@@user-tc2qi1bi9t จริงครับเพราะสัญญาทำให้เรากินข้าวเป็นทำงานเป็นใส่เสื้อผ้าเป็นพูดเป็นกินเหล้าเป็นสูบบุรี่เป็นแต่เมื่อความจริงมีกำลังมากกว่าการเลือกที่จะทำก็มีกำลังสามารถเลิกได้โดยไม่ลังเลไม่ว่าเหล้าบุหรี่หมากพูลการเติมความจริงเห็นความจริงตลอด
ทุกๆขณะเมื่อมากพอมันจะยอมรับเองอัตตโนมัติว่ามันอนิจจังทุกขังอนัตตตาความอยากไม่อยากเริ่มถูกจับด้วยอนัตตาข้อมูลเก่าๆเริ่มสั่งๆไม่ได้ก็ด้วยเห็นมันตามจริงการเติมสัญญาเกี่ยวกับความจริงของสภาวะต่างๆจึงมีค่าครับอนาคตคือไม่ตกเป็นทาสของข้อมูลใดๆเลยที่ออกมาให้เห็นก็จะเป็นสัมมาในมรรคมีองค์๘สาธุครับ
ชอบเสืยงหัวเลอะของอ้วนเรือดหมูพังหัวเลอะมีบรรย่กาศถึงใจเสืยแต่โคสนาบอ่ย-ๆ
น้อมกราบในธรรมอันประเสริฐค่ะหลวงตาสาธุๆๆค่ะ🙏🙏🙏❤❤❤
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
[๕๘๖] ครั้งนั้นแล นายจัณฑคามณีเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ เป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้บุคคลบางคนในโลกนี้ ถึงความนับว่า เป็นคนดุ เป็นคนดุ ก็อะไรหนอเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้บุคคลบางคนในโลกนี้ถึงความนับว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม เป็นคนสงบเสงี่ยมพระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรนายคามณี คนบางคนในโลกนี้ยังละราคะไม่ได้เพราะเป็นผู้ยังละราคะไม่ได้ คนอื่นจึงยั่วให้โกรธ คนที่ยังละราคะไม่ได้คนอื่นยั่วให้โกรธ ย่อมแสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่าเป็นคนดุ คนบางคนในโลกนี้ยังละโทสะไม่ได้ เพราะเป็นผู้ยังละโทสะไม่ได้ คนอื่นจึงยั่วให้โกรธ คนที่ยังละโทสะไม่ได้คนอื่นยั่วให้โกรธ ย่อมแสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่าเป็นคนดุ คนบางคนในโลกนี้ยังละโมหะไม่ได้ เพราะเป็นผู้ยังละโมหะไม่ได้ คนอื่นจึงยั่วให้โกรธ คนที่ยังละโมหะไม่ได้อันคนอื่นยั่วให้โกรธ ย่อมแสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่าเป็นคนดุ ดูกรนายคามณี นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้คนบางคนในโลกนี้ถึงความนับว่าเป็นคนดุ เป็นคนดุ ฯ
[๕๘๗] ดูกรนายคามณี อนึ่ง คนบางคนในโลกนี้ละราคะได้แล้ว เพราะเป็นผู้ละราคะได้ คนอื่นจึงยั่วไม่โกรธ คนที่ละราคะได้แล้วอันคนอื่นยั่วให้โกรธก็ไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม คนบางคนในโลกนี้ละโทสะได้แล้ว เพราะเป็นผู้ละโทสะได้ คนอื่นจึงยั่วไม่โกรธ คนที่ละโทสะได้แล้วอันคนอื่นยั่วให้โกรธ ก็ไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม คนบางคนในโลกนี้ละโมหะได้แล้ว เพราะเป็นผู้ละโมหะได้ คนอื่นจึงยั่วไม่โกรธ คนที่ละโมหะได้แล้วอันคนอื่นยั่วให้โกรธ ก็ไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม ดูกรนายคามณี นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้คนบางคนในโลกนี้ถึงความนับว่า เป็นคนสงบเสงี่ยมเป็นคนสงบเสงี่ยม ฯ
[๕๘๘] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว นายจัณฑคามณีได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก พระผู้มีพระภาคทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย เปรียบเหมือนหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกหนทางให้แก่คนหลงทาง หรือตามประทีปในที่มืดด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักเห็นรูปฉะนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์นี้ขอถึงพระผู้มีพระภาค กับทั้งพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสก ผู้ถึงสรณะจนตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯ
พระไตรปิฏก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
[๑๑] ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจประเสริฐที่สุด สำเร็จ
แล้วแต่ใจ ถ้าบุคคลมีใจอันโทษประทุษร้ายแล้ว กล่าวอยู่
ก็ตาม ทำอยู่ก็ตาม ทุกข์ย่อมไปตามบุคคลนั้น
อวิชาดับแล้วธรรมอันละเอียดก็เกิดขึ้นกิเลสนอ้ยใหญ่ทั้งหลายก็หมดจบกิจเจ้าค่ะสาธุหลวงตาสาธุสาธุสาธุ❤❤❤
นายต้องการเงินแท้หรือทองขอรับชาวโลกมอบขั้วโลกเราพอดียังจ๊ะถามอวกาศด.ร.ยังตอบมิใด้
กราบนมัสการเจ้าค่ะหลวงตาสาธุสาธุค่ะ
มีแต่รู้ กูไม่มี สาธุๆๆๆ
น้อมกราบสาธุหลวงตาที่กรุณาเมตตาธรรมครับผม❤❤❤
งตาสอนดีเข้าใจง่ายชัดเจนครับสาธุสาธุสาธุ
นี่ลือนิเทศศาสตร์เครื่องนุ่งหม่แด่ศาสดาจักรวาลกำหนด
พระแท้มันอยู่ที่ผ้านุ่งห่มเหรอครับ..ธรรมที่บริสุทธิ์นั้นอยู่ที่ไหนครับ..มันอยู่ที่ผ้านุ่งห่มเหรอครับ..เลิกโง่แล้วจะฉลาดขึ้นเอง
ต้องรบทวีปอีกแล้วเขาเราลงตรงใขสือลี้ภัยสงครามโลกนี้ไม่สุภาพคำขอรับ
มึงเขียนภาษาไทยให้มันถูกก่อน
ชาวโลกสอนคำจักรวาลก็ตอบลำบากจ่ะโยมเอย
ศีลมึงมีสักข้อหรือยัง..
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๑ มหาวิภังค์ ภาค ๑
[๒๕๓]
สละโทสะ
ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า โทสะข้าพเจ้าสละแล้ว ... คายแล้ว ... พ้นแล้ว ... ละแล้ว ... สลัดแล้ว ... เพิกแล้ว ... ถอนแล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ... ๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ
แล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริงต้องอาบัติปาราชิก
[๒๕๒] อรหัตตผล
ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าอรหัตตผลแล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ...๕ อย่าง ...๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก
ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าอรหัตตผลอยู่ ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ...๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก
ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเป็นผู้เข้าอรหัตตผลได้แล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ...๔ อย่าง ... ๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก
ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเป็นผู้ได้อรหัตตผล ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ...๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก
ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเป็นผู้ชำนาญอรหัตตผล ด้วยอาการ ๓ อย่าง... ๔ อย่าง...๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก
ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า อรหัตตผลข้าพเจ้าทำให้แจ้งแล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ...
๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ
๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก
พระไซอิ๋วหายากนะจ๊ะไม่มีโยม
ถามก่อนว่า..ศีลธรรมมึงมีสักข้อหรือยัง
กินฟรี
ไม่ตรง😅
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
[๑๐๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ก็สมัยนั้นแล ท่านพระสารีบุตรผู้มีความปรารถนาน้อย สันโดษ ชอบสงัด ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ #ปรารภความเพียรหมั่นประกอบในอธิจิต นั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรง อยู่ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาคได้ทรงเห็นท่านพระสารีบุตรผู้มีความปรารถนาน้อย ... อยู่ในที่ไม่ไกล ฯ
ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ได้ทรงเปล่ง
อุทานนี้ในเวลานั้นว่า
ความโศกทั้งหลายย่อมไม่มีแก่ผู้ที่มีจิตยิ่ง ไม่ประมาท เป็น
มุนี ศึกษาอยู่ในครองแห่งมุนี คงที่ สงบ มีสติทุกเมื่อ ฯ
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๗
จุลวรรค ภาค ๒
#ลักษณะวินิจฉัยพระธรรมวินัย
[๕๒๓] ครั้งนั้น พระมหาปชาบดีโคตมี เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถวายบังคม ได้ยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วกราบทูลว่า ขอประทานพระวโรกาสพระพุทธเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรมโดยย่อ ที่หม่อมฉันฟังธรรมของพระผู้มีพระภาคแล้ว เป็นผู้เดียวจะพึงหลีกออก ไม่ประมาท มีความเพียรมีตนส่งไปอยู่
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรโคตมี เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปเพื่อความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อคลายความกำหนัด เป็นไปเพื่อความประกอบไม่ใช่เพื่อความพราก เป็นไปเพื่อความสะสม ไม่ใช่เพื่อความไม่สะสม เป็นไปเพื่อความมักมาก ไม่ใช่เพื่อความมักน้อย เป็นไปเพื่อความไม่สันโดษ ไม่ใช่เพื่อความสันโดษ เป็นไปเพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ ไม่ใช่เพื่อความสงัด เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน #ไม่ใช่เพื่อปรารภความเพียร เป็นไปเพื่อความเลี้ยงยาก ไม่ใช่เพื่อความเลี้ยงง่าย ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่านั่นไม่ใช่ธรรม นั่นไม่ใช่วินัย นั่นไม่ใช่สัตถุศาสน์
ดูกรโคตมี อนึ่ง เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด ไม่ใช่เพื่อมีความกำหนัด เป็นไปเพื่อความพราก ไม่ใช่เพื่อความประกอบ เป็นไปเพื่อความไม่สะสม ไม่ใช่เพื่อความสะสม เป็นไปเพื่อความมักน้อย ไม่ใช่เพื่อความมักมาก เป็นไปเพื่อความสันโดษ ไม่ใช่เพื่อความไม่สันโดษ เป็นไปเพื่อความสงัด ไม่ใช่เพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ #เป็นไปเพื่อปรารภความเพียร ไม่ใช่เพื่อความเกียจคร้าน เป็นไปเพื่อความเลี้ยงง่าย ไม่ใช่เพื่อความเลี้ยงยาก ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่านั่นเป็นธรรม นั่นเป็นวินัย นั่นเป็นสัตถุศาสน์ ฯ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย #อันภิกษุผู้ไม่ประมาท พึงหวังข้อนี้ได้ว่า จักเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ จักกระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘.
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๑
สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค
[๒๕๓] สาวัตถีนิทาน. ดูกรภิกษุทั้งหลาย รอยเท้าของสัตว์ทั้งหลาย ผู้สัญจรไปบนแผ่นดิน ชนิดใดชนิดหนึ่ง ทั้งหมดนั้นย่อมถึงความประชุมลงในรอยเท้าช้าง รอยเท้าช้าง บัณฑิตกล่าวว่าเลิศกว่ารอยเท้าเหล่านั้น เพราะเป็นรอยใหญ่ แม้ฉันใด กุศลธรรมเหล่าใดเหล่าหนึ่งทั้งหมดนั้น มีความไม่ประมาทเป็นมูลรวมลงในความไม่ประมาท ความไม่ประมาท บัณฑิตกล่าวว่าเลิศกว่ากุศลธรรมเหล่านั้น ฉันนั้นเหมือนกัน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อันภิกษุผู้ไม่ประมาท พึงหวังข้อนี้ได้ว่า จักเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ จักกระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘.
[๒๕๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุผู้ไม่ประมาท ย่อมเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ ย่อมกระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ อย่างไรเล่า? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ย่อมเจริญสัมมาทิฏฐิ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ฯลฯ ย่อมเจริญสัมมาสมาธิ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ดูกรภิกษุทั้งหลายภิกษุผู้ไม่ประมาท ย่อมเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ ย่อมกระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ อย่างนี้แล
@@user-bi4vp6lg1rศีลไม่มี..อย่าพึ่งอวดดีเถียงพระ..พวกธรรมจำแต่ไร้การปฏิบัติ..เดินสายปรามาสพระไปวันๆทั้งๆที่เรื่องเยสยังล่ะไม่ได้..
ทําไมต้องแบ่งแยก ทางโลก ทางธรรม ทั้งที่สองอย่างคือหนึ่งเดียว?
อ้วน เลือดหมู ถามได้ดี มีประโยชน์กับผู้ฝึกใหม่และผู้ที่มีนิวรณ์ลังเลสงสัย
สาธุค่ะ
กราบหลวงตาเจ้าคะ
สาธุสาธุสาธุ
🙏🏻🙏🏻🙏🏻
ผู้จะปฏิบัติธรรมได้ถูกต้แงต้องมีสัมมาทิฏฐิเข้าใจอริยสัจ4และปฏิบีติตามมรรคมีองค์เท่านั้น