สามี - จอย & พล 87
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 8 มิ.ย. 2017
- นำแสดงโดย : พล ตัณฑเสถียร, ศิริลักษณ์ ผ่องโชค
บทประพันธ์ : พัดชา
บทโทรทัศน์ : ลลิตา ฉันทศาสตร์โกศล
กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ุไพบูลย์
ผลิตโดย : บริษัท ละครไท จำกัด
ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา20.20 - 22.20 น.
เริ่มออกอากาศ : 21 ธันวาคม 2542 - 8 กุมภาพันธ์ 2543 - บันเทิง
รักละครเรื่องนี้จัง ดารานำและทุกคนแสดงดีจริง ๆ21/9/21
จอยหน้าสวยมากเหมาะกับเป็นคุณหญิงผู้หยิ่งยโสธรอุดรหนองคายไปเลยอ่ะ คิดถึงงงง
จอยสง่างามมากเหมาะสมกับบทหญิงอ้ายมาดของเธอให้ค่ะสวยจริงๆ
จอยเป็นนางเอกที่ร้องไห้ได้สวยมากสง่าตลอดเวลา
ชอบทุก version แต่ชอบจอย กับพลมาก
รู้ว่าเป็นการแสดง แต่บางซีนก็น้ำตาไหลค่ะ
พี่จอยร้องให้สวยค่ะ
คุณจอยร้องให้เก่ง สวยด้วย
😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘
จริงค่ะพี่จอยสวยน่ารักมีลักยิ้มตาโต
ร้องไห้เก่งมากสวย
ไม่เคยดูละครเรื่องใดวนไป วนมา หลายๆรอบเหมือนละครเรื่องนี้ เวอร์ชั่นนี้เลย สุดยอดนะกแสดงนำ และทีมจริงๆ ขอบคุณที่นำมาให้เราดูนะคะ3/10/21
จอยเอยสะมางามสมเปนเตง1เนาะ
กว่าจะคิดได้ราพณ์เกือบตายหยิ่งเหลือเกินนางเอกเฮ้อ
บางทีก็หมั่นไส้หญิงอ้ายเนาะ
ในชีวิตจริงคนเรา คงไม่โชคดีเหมือนในละคร
นางเอกก็หยิ่งเกิ๊นทิตทิเกิน
ความหยิ่งยโสทิติสูงเกินจนทำให้ชีวิตของคุณหญิงไม่มีความสุข
เกือบสายไปแล้ว
น้ำตาไหลเลย
ชอบละครเก่าๆ มีจำเลยรัก เวอร์ชั่น นิ้ง จอห์น ไหมครับ
จำเลยรักพี่นิ้งเราเคยดูในแผ่น สนุกมากเลยค่ะ พี่จอห์นแกเป็นนายหัวแบบเถื่อนดิบได้ใจมาก กระชากเหวี่ยงพี่นิ้งทีน่าสงสารแขนจะหลุด55555 แต่พี่จอห์นหล่อมาก พี่นิ้งสวยมาก.
@@napapronsukantaros5652 เคยดูในยูทูปเหมือนกันครับ แต่เห็นเอาออกไป 2 ครั้ง แต่ทำไมเรื่องเก่าๆ สมัยก่อนยังอยู่
@@PowerOfPurityOfTheMind น่าจะโดนลิขสิทธิ์เขาหรือป่าวคะ
ชอบเสียงอากุ๊
ชอบเวอร์ชั่นนี้ ยังย้อนมาดูบ่อยมาก🥰
โอยย หญิงอ้ายรักคุณราพณ์บ้างมั้ยเนี่ยตอนรี้รักแล้วใช่ป่าวว สงสารพระเอกจัง
ถ้าเรื่องจริง เป็นภรรยาที่แย่มาก สามีจะตายอยู่แล้ว รู้เป็นคนสุดท้าย
คุณหญิงมัวแต่สนใจเรื่องตัวเอง หึงมากจนไม่ลืม
นางเอกเหมือนตัวซวยเลย..ใคมาเกี่ยวข้องด้วยไม่ตายก้อเจ็บหนัก..พ่อนางเอกตาย..พ่อพระเอกตาย..ขับรถชนลูกโสภา..แม่นางเอกโดนชนแทนนาง..แม่นมตาย..คุณราพย์โดนยิงอิก5555
มันเป็นความบังเอิญตามบทคร้าคุณ
@@user-jp3fc7sl6x 😁 ใช่ มันเป็นปม ที่ทำให้เป็นปัญหา ต้องขยี้ให้ถึงจุด ก่อนจะคลายแม็ค
ีชีวึตจรืงมันเลวร้ายเสมอ