Chyba pierwszy raz na tym kanale mam aż tak diametralnie inny odbiór. Dla mnie jest to jeden z najbardziej autorskich, nieprzejmujących się jakimikolwiek regułami oraz odbiorem, komiksów w historii amerykańskiego mainstreamu. To prawda, fabuły jako takiej tu nie ma, jest za to strumień świadomości z rysunkami, które za pomocą kilku kresek potrafią w głowie wywołać dynamiczną scenę. Bardzo szanuję taką bezkompromisowość, świetnie mi się to czyta i trafia do mnie na co najmniej kilku poziomach.
Trochę zazdroszczę tego odbioru! Prawdopodobnie o niego właśnie Millerowi chodziło - choć zgadywanie, co mu w głowie siedzi, to karkołomne zadanie. Tym niemniej trwam przy opinii, że nawet najbarwniejsza wyobraźnia nie zastąpi dobrego scenariusza, a tutaj zdecydowanie go zabrakło.
Dużo dziwnych rzeczy się w tym komiksie dzieje, ale najbardziej nurtuje pytanie, co chodziło po głowie Millerowi? Mogl stwierdzić, że skoro nie ma nic poważnego do powiedzenia, to się pobawi. Do niektórych taka radosna twórczość trafia, do innych nie - dla tych drugich jest to zabawa ich kosztem (także dosłownym, kiedy zapłacili za album). Na pewno nie można potraktować tego jako wypadku przy pracy, kolejne tytuły idą tą samą drogą - nawet wyreżyserowany przez Millera film (The Spirit). Dekonstrukcje klasycznej narracji bywają fajne, ale pod warunkiem, że czegoś służą. Tutaj może to być doprowadzenie formuły superhero do nieczytelnego absurdu. Tylko co z tego?
Rysunki są tak paskudne że nie da się tego oglądać - rysowane jak dla 5-cio latka, Miler rysował to na odwal się chyba tylko dla kasy. Nie jest to twórczość, którą prezentował kiedyś.
Chyba pierwszy raz na tym kanale mam aż tak diametralnie inny odbiór. Dla mnie jest to jeden z najbardziej autorskich, nieprzejmujących się jakimikolwiek regułami oraz odbiorem, komiksów w historii amerykańskiego mainstreamu. To prawda, fabuły jako takiej tu nie ma, jest za to strumień świadomości z rysunkami, które za pomocą kilku kresek potrafią w głowie wywołać dynamiczną scenę. Bardzo szanuję taką bezkompromisowość, świetnie mi się to czyta i trafia do mnie na co najmniej kilku poziomach.
Trochę zazdroszczę tego odbioru! Prawdopodobnie o niego właśnie Millerowi chodziło - choć zgadywanie, co mu w głowie siedzi, to karkołomne zadanie. Tym niemniej trwam przy opinii, że nawet najbarwniejsza wyobraźnia nie zastąpi dobrego scenariusza, a tutaj zdecydowanie go zabrakło.
Dzięki za opinię! Absolutnie nie musimy się we wszystkim zgadzać. :)
Oooooooo nie mogę się doczekać filmu następnego
Dużo dziwnych rzeczy się w tym komiksie dzieje, ale najbardziej nurtuje pytanie, co chodziło po głowie Millerowi? Mogl stwierdzić, że skoro nie ma nic poważnego do powiedzenia, to się pobawi. Do niektórych taka radosna twórczość trafia, do innych nie - dla tych drugich jest to zabawa ich kosztem (także dosłownym, kiedy zapłacili za album). Na pewno nie można potraktować tego jako wypadku przy pracy, kolejne tytuły idą tą samą drogą - nawet wyreżyserowany przez Millera film (The Spirit). Dekonstrukcje klasycznej narracji bywają fajne, ale pod warunkiem, że czegoś służą. Tutaj może to być doprowadzenie formuły superhero do nieczytelnego absurdu. Tylko co z tego?
Ot, taki "misz-masz"...raczej nie dla każdego...dla mnie nie.
Rysunki są tak paskudne że nie da się tego oglądać - rysowane jak dla 5-cio latka, Miler rysował to na odwal się chyba tylko dla kasy. Nie jest to twórczość, którą prezentował kiedyś.