Bardzo interesuję się amerykańską polityką/ historią polityczną i wcześniej musiałem się o niej dowiadywać ze źródeł amerykańskich. Bardzo dobrze, że powstał taki pokast po polsku! Batdzo dobrze wiedzieć, że nie tylko ja mam takie zainteresowania.
Panowie, bardzo podobał mi się ten odcinek, który ma duże znaczenie także w kontekście współczesnych konfliktów zbrojnych. Mam pytanie: czy porozmawialibyście także o nauce pisania i analfabetyzmie w USA? W Polsce jeśli jakaś osoba zna alfabet (wymawiany zgodnie z rzeczywistym brzmieniem liter w słowach: "a", "by", "cy", a nie "a", "be, "ce"), to już jest piśmienna, bo używamy języka fonetycznego, jednakże angielski wyróżnia niemal zerowa korelacja między wymową a zapisem słów, więc dzieci anglojęzyczne uczą się czytania i pisania wolniej od nas. Ciekawi mnie, jak wyglądają różnice pomiędzy taką nauką w tych dwóch krajach. W Polsce poznajemy literkę "a", wiemy, że zawsze wymawia się ją "a", po czym ćwiczymy to w praktyce na różnych sylabach, podczas gdy dziecko amerykańskie musi zrozumieć, że ten znaczek potrafi być czytany na dziewięć różnych sposobów i nie da się odgadnąć, z którym z nich mamy w konkretnym wyrazie do czynienia. W USA na skalę społeczną działają także szkoły uczące pisania i czytania dorosłych analfabetów, choć w Polsce coś takiego nie jest nawet potrzebne. W jakim wieku typowa osoba w tym kraju jest już wystarczająco samodzielna, by np. przeczytać książkę na poziomie "Ani z Zielonego Wzgórza"? Czy to prawda, że ci Amerykanie, którzy są nawet lekko upośledzeni umysłowo (ponad 5 mln osób), nie potrafią przeczytać nawet typowej gazety samodzielnie, podczas gdy ich polskie odpowiedniki, z uwagi na perfekcyjny związek grafemu i fonemu, radzą sobie z tym znacznie lepiej? Do tych rozważań skłoniły mnie "Kwiaty dla Algernona" Daniela Keyesa, czyli powieść, której główny bohater (Amerykanin o IQ 68) w wieku 32 lat wciąż nie potrafi czytać i pisać.
Świetny odcinek, jeden z lepszych! A propos mordów politycznych - może po wakacjach odcinek o Hueyu Longu? Akurat na wrzesień przypada rocznica, a to mało znana, ale fascynująca i chyba będąca "na czasie" postać.
B. dobry podcast. Słucham z zainteresowaniem. Gratuluję. Znalazlem tu sporo fajnych rzeczy. Zwłaszcza, że sam interesuje się przypadkiem prezydentury R. Nixona, który po latach politycznego niebytu niczym Feniks wrócił z przytupem w '68 do pierwszej ligi i pod koniec dekady objął upragniony urząd, który prawie zdobył na początku lat 60. Polityk naprawdę wagi ciężkiej. Jedna tylko uwaga: gdy panowie mówicie o morskich jednostkach wojennych (tu w doniesieniu do incydentu tonkinskiego z sierpnia '64), nie mówcie NIGDY statki, tylko OKRĘTY. Różnica z pozoru tylko niewielka, ale ma znaczenie. Zwłaszcza języku polskim. Udanych następnych audycji. Może coś o wojnie w Wietnamie lub oddzielny odcinek poświęcony Nixonowi?
@@podkastamerykanski Ale ja nie twierdziłem, że nie używano go wcześniej - natomiast sam Nixon wprowadził to w obieg w tym sensie, o którym Panowie mówią, 3 list 69, nie na konwencji
![[LIVE] MCHOICE & MINT AWARDS 2024 at TRUE ICON HALL, ICONSIAM](http://i.ytimg.com/vi/wMewUeT5nbY/mqdefault.jpg)
Bardzo lubię słuchać Panów podcastu. Dowiaduję się wielu informacji których bym chyba nigdy nie dowiedziałam w innej sytuacji.
Bardzo interesuję się amerykańską polityką/ historią polityczną i wcześniej musiałem się o niej dowiadywać ze źródeł amerykańskich.
Bardzo dobrze, że powstał taki pokast po polsku! Batdzo dobrze wiedzieć, że nie tylko ja mam takie zainteresowania.
Panowie, bardzo podobał mi się ten odcinek, który ma duże znaczenie także w kontekście współczesnych konfliktów zbrojnych. Mam pytanie: czy porozmawialibyście także o nauce pisania i analfabetyzmie w USA? W Polsce jeśli jakaś osoba zna alfabet (wymawiany zgodnie z rzeczywistym brzmieniem liter w słowach: "a", "by", "cy", a nie "a", "be, "ce"), to już jest piśmienna, bo używamy języka fonetycznego, jednakże angielski wyróżnia niemal zerowa korelacja między wymową a zapisem słów, więc dzieci anglojęzyczne uczą się czytania i pisania wolniej od nas. Ciekawi mnie, jak wyglądają różnice pomiędzy taką nauką w tych dwóch krajach. W Polsce poznajemy literkę "a", wiemy, że zawsze wymawia się ją "a", po czym ćwiczymy to w praktyce na różnych sylabach, podczas gdy dziecko amerykańskie musi zrozumieć, że ten znaczek potrafi być czytany na dziewięć różnych sposobów i nie da się odgadnąć, z którym z nich mamy w konkretnym wyrazie do czynienia. W USA na skalę społeczną działają także szkoły uczące pisania i czytania dorosłych analfabetów, choć w Polsce coś takiego nie jest nawet potrzebne. W jakim wieku typowa osoba w tym kraju jest już wystarczająco samodzielna, by np. przeczytać książkę na poziomie "Ani z Zielonego Wzgórza"? Czy to prawda, że ci Amerykanie, którzy są nawet lekko upośledzeni umysłowo (ponad 5 mln osób), nie potrafią przeczytać nawet typowej gazety samodzielnie, podczas gdy ich polskie odpowiedniki, z uwagi na perfekcyjny związek grafemu i fonemu, radzą sobie z tym znacznie lepiej? Do tych rozważań skłoniły mnie "Kwiaty dla Algernona" Daniela Keyesa, czyli powieść, której główny bohater (Amerykanin o IQ 68) w wieku 32 lat wciąż nie potrafi czytać i pisać.
Świetny odcinek, jeden z lepszych!
A propos mordów politycznych - może po wakacjach odcinek o Hueyu Longu? Akurat na wrzesień przypada rocznica, a to mało znana, ale fascynująca i chyba będąca "na czasie" postać.
Świetny pomysł!
B. dobry podcast. Słucham z zainteresowaniem. Gratuluję. Znalazlem tu sporo fajnych rzeczy. Zwłaszcza, że sam interesuje się przypadkiem prezydentury R. Nixona, który po latach politycznego niebytu niczym Feniks wrócił z przytupem w '68 do pierwszej ligi i pod koniec dekady objął upragniony urząd, który prawie zdobył na początku lat 60. Polityk naprawdę wagi ciężkiej.
Jedna tylko uwaga: gdy panowie mówicie o morskich jednostkach wojennych (tu w doniesieniu do incydentu tonkinskiego z sierpnia '64), nie mówcie NIGDY statki, tylko OKRĘTY. Różnica z pozoru tylko niewielka, ale ma znaczenie. Zwłaszcza języku polskim.
Udanych następnych audycji. Może coś o wojnie w Wietnamie lub oddzielny odcinek poświęcony Nixonowi?
Nixon użył sformułowania "silent majority" dopiero (przynajmniej publicznie) w przemówieniu 3 listopada 1969 poświęconym wojnie wietnamskiej.
Użył tego w przemówieniu, ale to nie znaczy, że tego terminu nie używano wcześniej.
@@podkastamerykanski Ale ja nie twierdziłem, że nie używano go wcześniej - natomiast sam Nixon wprowadził to w obieg w tym sensie, o którym Panowie mówią, 3 list
69, nie na konwencji
Moglibyście streścić aby nie było tak rozmemłane, człowiek nie ma tak dużo czasu aby słuchać i słuchać
To niech człowiek słucha na przyśpieszeniu 1,5x