Lectio Divina na Ofiarowanie Pańskie rok C. Łk 2, 22-32.

-------------------------------
Linki
Patronite: patronite.pl/k...
TH-cam: / @ks.pawelbrozyna
Instagram: / pbrozyna
Facebook: www.facebook.c...
-------------------------------
Ewangelia (Łk 2, 22-32)
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli także złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie - zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni.
A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
„Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju,
według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela”.
Oto Słowo Pańskie
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje wydarzenie pełne symboliki i duchowej głębi - Ofiarowanie Jezusa w świątyni. Maryja i Józef, jako wierni Izraelici, przynoszą Dzieciątko do świątyni, by wypełnić Prawo Mojżeszowe, aby ofiarować Go Bogu. Zewnętrznie spełniają religijny obowiązek, ale w rzeczywistości to moment głęboko proroczy - oto Ten, który sam stanie się Ofiarą, przyniesiony zostaje do Domu Ojca.
Czy ja potrafię ofiarować Bogu moje życie? Czy zdaję sobie sprawę, że nie jestem właścicielem mojego czasu, talentów, zdrowia, relacji? Wszystko, co mam, jest darem. Czy umiem oddać to Bogu z ufnością?
2. Symeon - człowiek Ducha Świętego
W tej scenie spotykamy również Symeona - człowieka sprawiedliwego, który przez całe życie wyczekiwał spełnienia Bożych obietnic. Jego historia jest historią nadziei, cierpliwości i wiary. Ewangelia podkreśla, że Symeon był prowadzony przez Ducha Świętego. To On objawił mu, że ujrzy Mesjasza, i to On natchnął go, by przyszedł do świątyni właśnie w tym momencie.
Symeon jest dla nas przykładem człowieka uważnego na Boże natchnienia. Nie szukał znaków na siłę, ale żył w otwartości na Boga i cierpliwie czekał. W odpowiednim momencie rozpoznał przyjście Zbawiciela - choć był On tylko niemowlęciem.
Czy w moim życiu potrafię być wrażliwy na głos Ducha Świętego? Czy nie oczekuję od Boga spektakularnych znaków, zamiast dostrzegać Go w codziennych wydarzeniach?
#### *3. „Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie”*
Symeon, trzymając Jezusa w ramionach, wypowiada słowa znane jako Nunc dimittis - Kantyk Symeona, pieśń dziękczynienia i pokoju: *„Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju”*.
To zdanie wyraża pełnię spełnionego życia. Symeon doświadczył największej radości - spotkał Zbawiciela i wie, że nie ma już nic większego, na co warto czekać.
Czy mogę powiedzieć, że moje życie jest ukierunkowane na spotkanie z Jezusem? Czy żyję w taki sposób, aby dzień po dniu przybliżać się do Niego?
Jezus - światło dla wszystkich narodów
Symeon prorokuje, że Jezus jest „światłem na oświecenie pogan” i „chwałą Izraela”. To zapowiedź, że Mesjasz przyniesie zbawienie nie tylko wybranemu ludowi, ale wszystkim narodom.
Jezus jest światłem - rozprasza ciemność grzechu, wątpliwości, lęku. Ale czy pozwalam Mu być światłem w moim życiu? Czy przyjmuję Jego prawdę, nawet jeśli czasem jest wymagająca?
Oratio - Modlitwa
Panie Jezu, dziękuję Ci za Twoje światło, które rozprasza ciemność mojego serca. Daj mi wrażliwość Symeona, abym potrafił rozpoznać Twoją obecność w codziennych wydarzeniach. Ucz mnie ufać Tobie i składać w Twoje ręce to, co dla mnie cenne. Spraw, abym każdego dnia coraz bardziej otwierał się na Twoją wolę i pozwalał Ci prowadzić moje życie. Amen.
---
Actio - Wprowadzenie Słowa w czyn
W tym tygodniu podejmij jedno konkretne działanie, które pomoże ci lepiej dostrzec obecność Boga w codzienności. Może to być chwila refleksji nad swoimi decyzjami, modlitwa o światło Ducha Świętego przed podjęciem ważnej decyzji, albo akt zawierzenia Bogu swoich planów i pragnień.