Καραμπατάκι-Μπεράτι-Γύρισμα αντικρυστό - Παραδοσιακό Ηπείρου

Αργός χορός που προσομοιάζει στην προσπάθεια του χορευτή να χορέψει πάνω σε ολισθιρό-βαλτώδες έδαφος (τουρκ. καρά μπατάκ=μαύρη λάσπη). Ακολουθεί παραδοσιακό μπεράτι χορός παμβαλκανικής εμβέλειας με καταγωγή από το Μπεράτι της Βορείου Ηπείρου. Ο χορός τελειώνει με γύρισμα αντικρυστό, σύνηθες γύρισμα του χορού στο τελείωμα αλλά και την «έξοδο» στη συνέχεια της χορευτικής ομάδας από το «λα σίρι», το σημείο δηλ. που γίνεται ο χορός στο μεσοχώρι των Μεγάλων Λιβαδίων.
ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ: Τα Μεγάλα Λιβάδια σήμερα από τη θέση Πάσινα.
Αριστερά η εκκλησία της «Μικρής Παναγιάς» (Σταμαρίι Νιίκα)
και δεξιά στα δένδρα τα χαλάσματα των Μικρών Λιβαδίων.
Ο τύπος του τραγουδιού που διαχρονικά επικράτησε στα Λιβάδια είναι αυτός των Γραμμουστιάνων Βλάχων. Το τραγούδι εκτελούνταν ομοφωνικά όπου όλοι μαζί τραγουδούσαν τη βασική μελωδία, αυτοί δε που είχαν την καλύτερη φωνή πρωταγωνιστούσαν στην πορεία του τραγουδιού. Τα τραγούδια είναι βλαχόφωνα και γραικόφωνα. Είναι συνήθως αργά, μακρόσυρτα, πολλές φορές λυπητερά, και μπορούμε να τα κατατάξουμε σε ερωτικά και σε αυτά της καθημερινής ζωής. Σημαντική θέση επίσης είχαν τα τραγούδια του αρραβώνα και του γάμου στα οποία εξυμνούνται οι αρετές και τα χαρίσματα της νέας και του νέου, αλλά και οι δυσκολίες του γάμου. Οι χοροί ακολουθούν γενικά τη μορφολογία των χορών των υπολοίπων Ελληνοβλάχων. Είναι κυρίως χοροί στα τρία, συρτοί αλλά και αντικριστοί. Στα Λιβάδια ο τρανός χορός ή «κόρλου μάρι» των υπόλοιπων Ελληνοβλάχων ονομάζεται «λα σίρι» καθώς τον έσερναν οι Λιβαδιώτες στο μεσοχώρι, «λα Μισουχώρι», στο μέσον δηλαδή του χωριού, στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του καλοκαιριού του Σουμκέτρου και της Σταμαρίας (των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, και της Παναγίας). Στα παλαιότερα χρόνια δεν υπήρχε η μουσική επένδυση των τραγουδιών που υπάρχει σήμερα. Η απόδοση των τραγουδιών και των χορών γινόταν από τους συμμετέχοντες, σε ορισμένες δε περιπτώσεις, με τη συνοδεία της γκάιντας. Όσον αφορά τα νεώτερα μουσικά όργανα πρώτο το κλαρίνο γίνεται το κυρίαρχο όργανο της ομάδας των οργανοπαιχτών.
Στη συνέχεια ακολουθούν και επικρατούν έως και τις μέρες μας τα χάλκινα όργανα, όπως τρομπέτες, τρομπόνια, κορνέτες, νταούλια. Οι χάλκινες ορχήστρες στα Λιβάδια έρχονταν συνήθως από τη γειτονική Γουμένισσα ακόμη και από τη μακρινή Κλεισούρα. Μεταπολεμικά στους γάμους αλλά ως και τα σήμερα, προσκαλούνται μπάντες με χάλκινα ακόμη και από το Τσοτύλι, την Κοζάνη και την Καστοριά.
ΠΗΓΗ: www.vlahoi.net/...

[@dimiboug3837]

Υπέροχο Καραμπατάκι που χορεύουν στην Κεντρική Μακεδονία!