"Perły Lusławic - Muzyczne Arboretum" - Miłorząb - Ginkgo Biloba

"Perły Lusławic - Muzyczne Arboretum" Miłorząb - Ginkgo Biloba
GINKGO BILOBA (Miłorząb dwuklapowy)
W ogrodzie mamy do czynienia z powstawaniem życia, gdy wczesną wiosną drzewo wypuszcza pierwsze gałęzie, ze śmiercią, gdy jesienią zasycha i ze zmartwychwstaniem, gdy kolejnej wiosny drzewo na nowo budzi się do egzystencji. Wiosna i jesień były dla kompozytora czasem sadzenia. Wówczas nie brał koncertów, rysował w kalendarzu zielone drzewo i wyjeżdżał do Lusławic. Krok po kroku komponował swoje arboretum, przywożąc z całego świata najbardziej interesujące okazy. Jednym z nich jest Ginkgo biloba.
To długowieczne drzewo, pochodzące z położonych w Chinach terenów górskich. Miłorzęby sprowadzono do Europy z Japonii w połowie XVIII wieku. Pierwszy europejski okaz rośnie w Holandii, w ogrodzie botanicznym w Utrechcie. Lusławicką kolekcję drzew kompozytora współtworzy 12 egzemplarzy miłorzębu. Pierwsze z nich pojawiły się w ogrodzie kompozytora już w 1977 roku.
Wokół miłorzębu narosło wiele legend i historii. Jego liście od tysiącleci używane są jako talizmany i surowiec leczniczy. Z tymi drzewami związana jest bogata symbolika witalności, nadziei i braterstwa. W całej Azji miłorzęby są sadzone przy domach, klasztorach i świątyniach buddyjskich, by chronić wiernych oraz lokatorów domostw. Najbardziej imponującym miłorzębem w arboretum kompozytora jest rosnący na podjeździe przed dworem 40-letni okaz, jesienią spektakularnie przebarwiający się na jasnożółty kolor. Dwa zasadzone na tyłach dworu miłorzęby to odmiana „Fastigiata” o smukłym pokroju i szarobrunatnej, popękanej korze.
Rok 1998 okazał się przełomowym dla lusławickiej kolekcji miłorzębu. Wówczas z holenderskiej szkołki Bömera w Zundert sprowadzono tu ciekawe odmiany: „King of Dongting” o luźnym, regularnym pokroju, „Tubifolia” z charakterystycznie rolującymi się liśćmi, bardzo starą odmianę „Pendula”, czy niewątpliwie najatrakcyjniejszą pod względem kolorystycznym, zagrożoną w naturze, rzadko spotykaną odmianę „Variegata”.
Lata 90-te to również czas intensywnej pracy kompozytorskiej. Krzysztof Penderecki kończy wówczas ważne, wielkie dzieła: Koncert skrzypcowy Metamorfozy, Credo, czy 7 Symfonię Siedem bram Jerozolimy. To właśnie z tej monumentalnej symfonii pochodzi pełne błagalnej lamentacji De Profundis - psalm skomponowany na 3 chóry a cappella. W 1998 Penderecki opracował utwór w wersji instrumentalnej - na orkiestrę smyczkową, a 10 września tego samego roku, w Salerno wraz z orkiestrą Sinfonia Varsovia poprowadził prawykonanie tej kompozycji. Nadchodziła zima 1998 roku. Na kartach rękopisów rodziła się II Sonata na skrzypce i fortepian, która miała zabrzmieć po raz pierwszy w Londynie wiosną następnego roku.
Za zgodą Schott Music GmbH & Co. KG - wydawcy utworów Krzysztofa Pendereckiego / Appears courtesy of Schott Music GmbH & Co. KG - the publisher of the works by Krzysztof Penderecki.