ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
COPE พิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กๆ จัดทำอย่างง่ายๆ โดยมีเป้าหมายเพื่อเล่าเรื่องระเบิดในลาว (ประเทศลาวมีทั้งหมด 17 แขวง กับระเบิดเหล่านี้ตกค้างอยู่ในพื้นที่ของ 14 แขวง)แก้วตาขออนุญาตนำบทความจากเว็บไซต์นี้ adaymagazine.com/iwasthere-50/ มาเผยแพร่นะคะลาวเป็นประเทศที่มีกับระเบิดมากที่สุดในโลก ในช่วงสงครามเวียดนาม อเมริกาที่ใช้ไทยเป็นฐานทัพ บินผ่านน่านฟ้าลาวไปทิ้งระเบิดใส่เวียดนาม ถ้าทิ้งระเบิดไม่หมด เราก็ไม่อนุญาตให้เครื่องบินที่มีระเบิดลงจอดในเมืองไทย เครื่องบินเหล่านั้นเลยโปรยระเบิดที่เหลือใส่ลาวก่อนกลับเข้าสู่น่านฟ้าไทยนอกจากนั้นอเมริกายังจงใจทิ้งระเบิดใส่ลาว เพื่อป้องกันการซ่องสุมกองกำลังของเวียดนามในลาว ผลก็คือ ลาวโดนทิ้งระเบิดเงียบๆ โดยที่โลกไม่เคยรู้อยู่ 10 ปี ทิ้งถี่ขนาด 10 นาที มาที จนชาวบ้านต่างจังหวัดต้องเข้าไปอาศัยในถ้ำ แล้วออกมาทำนาในเวลากลางคืนซึ่งไม่ค่อยมีการทิ้งระเบิด
สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็คือระเบิดพวกนี้ไม่ระเบิดทันที แต่จะทำงานเมื่อมีคนเหยียบ เมื่อกลิ้งครบตามจำนวนรอบที่กำหนดไว้ หรือตามเงื่อนไขอื่นๆ อีกมากมายเท่าที่อเมริกาจะคิดค้นได้ ในลาวก็เลยเต็มไปด้วยกับระเบิดร้อยพ่อพันแม่ ราวกับพิพิธภัณฑ์ระเบิดเมดอินยูเอสเอ หรือจะเรียกให้ถูกต้องกว่าก็น่าจะเป็น ห้องทดลองระเบิดของสหรัฐอเมริกา ระเบิดที่ถูกทิ้งลงมาในลาวตลอดระยะเวลา10 ปีนั้นประมาณการกันว่าน่าจะอยู่ที่ กว่า 260 ล้านลูก ส่วนใหญ่ถูกทิ้งลงมาตรงไหนตอนนี้ก็ยังอยู่ตรงนั้น และกว่าครึ่งพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อทุกวันนี้อเมริกาให้เงินมาเก็บกู้ระเบิด (ซึ่งก็กู้ยากเหลือเกินเพราะระเบิดมันร้อยพ่อพันแม่มาก) เมื่อคำนวณออกมาแล้ว ไม่รู้ว่าต้องเก็บอีกกี่ชาติถึงจะหมดและสิ่งที่รู้สึกแย่ที่สุดก็คืออเมริกาไม่เคยให้เงินมาช่วยเหลือผู้ที่บาดเจ็บจากการโดนกับระเบิดเหล่านั้นกลับเป็นประเทศอื่นๆ ที่ส่งเงินมาให้ ไม่แปลกเลยที่คนลาวจำนวนมากจะเกลียดอเมริกาเข้าไส้
เนื้อหาในพิพิธภัณฑ์เริ่มจากการทำความรู้จักกับระเบิดชนิดต่างๆจากนั้นก็พาไปดูว่า ระเบิดเหล่านี้อยู่ในชีวิตชาวลาวอย่างไรอย่างแรกคนลาวใช้ประโยชน์จากความเป็นโลหะของระเบิดเหล่านี้ พวกเขาเก็บไปขายได้หรือถ้าไม่ขาย ก็เอาโลหะนั้นมาแปรรูปเป็นของใช้ในบ้าน เช่น มีด ขัน จาน ชาม กระดึงผูกคอควาย ส่วนกระสวยระเบิดตัวแม่ที่บรรจุระเบิดลูกเล็กๆ นับร้อยซึ่งมีความยาวราวเมตร ก็ถูกนำมาใช้ทำเป็นเสาบ้าน เราสามารถเห็นสิ่งเหล่านี้ได้ทั่วประเทศลาว
ถัดจากนั้นนิทรรศการก็พาเราไปดูคนที่ประสบอุบัติเหตุจากระเบิด ทั้งเสียแขน เสียขาและเสียชีวิต นับรวมได้กว่า 12,000 ราย ถึงชาวบ้านจะเสียขาและไม่ได้รับความช่วยเหลือใดๆ พวกเขาก็ยังหาทางช่วยเหลือดูแลตัวเองได้ด้วยการทำขาเทียมแบบบ้านๆ ใช้เอง ไม่ว่าจะแกะจากไม้ ม้วนจากสังกะสี สานจากไม้ไผ่ ต่อเองจากพลาสติกและขาที่ทำจากวัสดุแปลกๆ เท่าที่จะคิดและหาอุปกรณ์มาทำได้ มันดูเหมือนขาของหุ่นกระป๋องโกโรโกโสไม่ก็ขาของหุ่นฟางที่เน่าๆ ผุๆ มากกว่าขาของมนุษย์
ไม่รู้ว่าน้ำตาของเราไหลออกมาเพราะเห็นในความพยายามของผู้สูญเสียเหล่านี้หรือไหลให้กับความโหดร้ายที่พวกเขาได้รับเนื้อหาในช่วงท้ายก็พูดถึงแขนและขาเทียมที่ COPE ช่วยนำไปมอบให้กับชาวบ้าน ว่าทำมันให้ชีวิตพวกเขาดีขึ้นยังไง สิ่งที่ผมคิดเมื่อคืนว่างานของตีคงเต็มไปด้วยเรื่องหดหู่นั้นผิดถนัด รู้สึกว่ามันเป็นงานที่สวยงามงานหนึ่งเท่าที่มนุษย์จะทำให้กันได้
ในมุมหนึ่งของพิพิธภัณฑ์เป็นห้องเล็กๆที่ตกแต่งเหมือนถ้ำที่คนลาวเข้าไปอาศัยหลบระเบิด ในห้องนี้มีหนังสารคดีเรื่อง Bomb Harvest ซึ่งได้รับการประดับช่อมะกอกจากหลายเวทีทั่วโลก ฉายวนให้เราดูเนื้อหาว่าด้วยการติดตามทีมงานเข้าไปเก็บกู้ระเบิดในภูมิภาคต่างๆ ของลาวรวมถึงการพูดคุยกับชาวบ้านผู้สูญเสียครอบครัวจากระเบิดเป็นอีกครั้งที่น้ำตาของไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เราไม่สามารถนั่งดูสารคดีเรื่องนี้จนจบได้5 เหรียญสหรัฐ ช่วยให้เขาได้เอ็กซเรย์ 12 เหรียญช่วยให้เขามีอาหารกินได้ 1 สัปดาห์ 22 เหรียญได้วอล์คเกอร์ (ไม้เท้าที่มี 4 ขาแบบจับ 2 มือ) 30 เหรียญช่วยให้เขาได้รับการรักษาโดยนักกายภาพและ 50 เหรียญ ช่วยให้เขาได้ขา 1 ข้าง
❤❤❤🎉
💞😘🥰😗😊😚
❤❤❤👍👍👍
💞😊✌️😉
🎉🎉ขอบคุณที่ให้ความรู้❤❤
แก้วตาไม่มีความรู้อะไรเลย ได้แต่มาศึกษาหลังลงคลิปเสร็จแล้ว เว็บไซต์เพิ่มเติมในคำอธิบายใต้คลิปนะคะ
@@keawta-Backpaker 🙂เป็นผู้ถ่ายทอดองค์ความรู้ก็ถือว่าได้สร้างวิทยาทานแล้วแหละ🥰นะครับ
หนูมีโปรแกรมลงพื้นที่จริงอีกครั้งค่ะ ซึ่งก่อนหน้านั้นเคยไปแล้วในคลิปเก่าๆ แต่รอดูสถานการณ์ การเดินทางครั้งหน้าเป็นการไปศึกษาเรียนรู้ อาจจะไม่ค่อยถ่ายคลิปอะไร แก้วตาอยากเดินทางไปไปในที่ที่เราไม่รู้ ไปให้รู้ ให้เห็น / ศึกษา เรียนรู้ และเข้าใจ นั่นคือวิถี
@@keawta-Backpaker 💝ส่งแรงใจครับ💖...😊
สะบายดี แก้วตา
สวัสดีจ้า ✌️😊💞
✌️👍👍👍🎉
😊✌️😉💞
สวัสดีจ้าน้องแก้วตาเปนกำลังใจให้เด้อจ้า
สวัสดีจ้า ขอบคุณนะคะ 😊
แม่นแล้วปะเทดลาวอาเมลีกาขาคนลาวตายหลาย
😅😅😅😅😅😅😅
🤣 🤣🤣😆😆😆 2:35 เมือง LAO-OS = LAOS (ลาว)
ขอบคุณจ้า พอดีในระบบมันแปลในหน้าเว็บไซต์เป็นภาษาไทยว่า ลาออส นี่ก็ไม่คุ้นเลย ขอบคุณนะคะ
เศษอาวุธของฝ่ายพันธมมิตรอเมริกา
😅😅😅😅😅
ດີໃຈທີ່ຫລານສາວແກ້ວຕາມາເຮັດຄລີບກັບອົງການນີ້ໃຫ້ຊາວໂລກເຫັນຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງສົງຄາມ
สวัสดีจ้า ขอบคุณที่รับชมคลิปวิดีโอนะคะ
COPE พิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กๆ จัดทำอย่างง่ายๆ โดยมีเป้าหมายเพื่อเล่าเรื่อง
ระเบิดในลาว (ประเทศลาวมีทั้งหมด 17 แขวง กับระเบิดเหล่านี้ตกค้างอยู่ในพื้นที่ของ 14 แขวง)
แก้วตาขออนุญาตนำบทความจากเว็บไซต์นี้ adaymagazine.com/iwasthere-50/ มาเผยแพร่นะคะ
ลาวเป็นประเทศที่มีกับระเบิดมากที่สุดในโลก ในช่วงสงครามเวียดนาม อเมริกาที่ใช้ไทยเป็นฐานทัพ บินผ่านน่านฟ้าลาวไปทิ้งระเบิดใส่เวียดนาม ถ้าทิ้งระเบิดไม่หมด เราก็ไม่อนุญาตให้เครื่องบินที่มีระเบิดลงจอดในเมืองไทย เครื่องบินเหล่านั้นเลยโปรยระเบิดที่เหลือใส่ลาวก่อนกลับเข้าสู่น่านฟ้าไทย
นอกจากนั้น
อเมริกายังจงใจทิ้งระเบิดใส่ลาว เพื่อป้องกันการซ่องสุมกองกำลังของเวียดนามในลาว ผลก็คือ ลาวโดนทิ้งระเบิดเงียบๆ โดยที่โลกไม่เคยรู้อยู่ 10 ปี ทิ้งถี่ขนาด 10 นาที มาที จนชาวบ้านต่างจังหวัดต้องเข้าไปอาศัยในถ้ำ แล้วออกมาทำนาในเวลากลางคืนซึ่งไม่ค่อยมีการทิ้งระเบิด
สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็คือ
ระเบิดพวกนี้ไม่ระเบิดทันที แต่จะทำงานเมื่อมีคนเหยียบ เมื่อกลิ้งครบตามจำนวนรอบที่กำหนดไว้ หรือตามเงื่อนไขอื่นๆ อีกมากมายเท่าที่อเมริกาจะคิดค้นได้ ในลาวก็เลยเต็มไปด้วยกับระเบิดร้อยพ่อพันแม่ ราวกับพิพิธภัณฑ์ระเบิดเมดอินยูเอสเอ หรือจะเรียกให้ถูกต้องกว่าก็น่าจะเป็น ห้องทดลองระเบิดของสหรัฐอเมริกา ระเบิดที่ถูกทิ้งลงมาในลาวตลอดระยะเวลา10 ปีนั้นประมาณการกันว่าน่าจะอยู่ที่ กว่า 260 ล้านลูก ส่วนใหญ่ถูกทิ้งลงมาตรงไหนตอนนี้ก็ยังอยู่ตรงนั้น และกว่าครึ่งพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ
ทุกวันนี้อเมริกาให้เงินมาเก็บกู้ระเบิด (ซึ่งก็กู้ยากเหลือเกินเพราะระเบิดมันร้อยพ่อพันแม่มาก) เมื่อคำนวณออกมาแล้ว ไม่รู้ว่าต้องเก็บอีกกี่ชาติถึงจะหมดและสิ่งที่รู้สึกแย่ที่สุดก็คืออเมริกาไม่เคยให้เงินมาช่วยเหลือผู้ที่บาดเจ็บจากการโดนกับระเบิดเหล่านั้นกลับเป็นประเทศอื่นๆ ที่ส่งเงินมาให้ ไม่แปลกเลยที่คนลาวจำนวนมากจะเกลียดอเมริกาเข้าไส้
เนื้อหาในพิพิธภัณฑ์เริ่มจากการทำความรู้จักกับระเบิดชนิดต่างๆจากนั้นก็พาไปดูว่า ระเบิดเหล่านี้อยู่ในชีวิตชาวลาวอย่างไร
อย่างแรก
คนลาวใช้ประโยชน์จากความเป็นโลหะของระเบิดเหล่านี้ พวกเขาเก็บไปขายได้หรือถ้าไม่ขาย ก็เอาโลหะนั้นมาแปรรูปเป็นของใช้ในบ้าน เช่น มีด ขัน จาน ชาม กระดึงผูกคอควาย ส่วนกระสวยระเบิดตัวแม่ที่บรรจุระเบิดลูกเล็กๆ นับร้อยซึ่งมีความยาวราวเมตร ก็ถูกนำมาใช้ทำเป็นเสาบ้าน เราสามารถเห็นสิ่งเหล่านี้ได้ทั่วประเทศลาว
ถัดจากนั้น
นิทรรศการก็พาเราไปดูคนที่ประสบอุบัติเหตุจากระเบิด ทั้งเสียแขน เสียขาและเสียชีวิต นับรวมได้กว่า 12,000 ราย ถึงชาวบ้านจะเสียขาและไม่ได้รับความช่วยเหลือใดๆ พวกเขาก็ยังหาทางช่วยเหลือดูแลตัวเองได้ด้วยการทำขาเทียมแบบบ้านๆ ใช้เอง ไม่ว่าจะแกะจากไม้ ม้วนจากสังกะสี สานจากไม้ไผ่ ต่อเองจากพลาสติกและขาที่ทำจากวัสดุแปลกๆ เท่าที่จะคิดและหาอุปกรณ์มาทำได้ มันดูเหมือนขาของหุ่นกระป๋องโกโรโกโส
ไม่ก็ขาของหุ่นฟางที่เน่าๆ ผุๆ มากกว่าขาของมนุษย์
ไม่รู้ว่าน้ำตาของเราไหลออกมาเพราะเห็นในความพยายามของผู้สูญเสียเหล่านี้หรือไหลให้กับความโหดร้ายที่พวกเขาได้รับ
เนื้อหาในช่วงท้ายก็พูดถึงแขนและขาเทียมที่ COPE ช่วยนำไปมอบให้กับชาวบ้าน ว่าทำมันให้ชีวิตพวกเขาดีขึ้นยังไง สิ่งที่ผมคิดเมื่อคืนว่างานของตีคงเต็มไปด้วยเรื่องหดหู่นั้นผิดถนัด รู้สึกว่ามันเป็นงานที่สวยงามงานหนึ่งเท่าที่มนุษย์จะทำให้กันได้
ในมุมหนึ่งของพิพิธภัณฑ์เป็นห้องเล็กๆ
ที่ตกแต่งเหมือนถ้ำที่คนลาวเข้าไปอาศัยหลบระเบิด ในห้องนี้มีหนังสารคดีเรื่อง Bomb Harvest ซึ่งได้รับการประดับช่อมะกอกจากหลายเวทีทั่วโลก ฉายวนให้เราดูเนื้อหาว่าด้วยการติดตามทีมงานเข้าไปเก็บกู้ระเบิดในภูมิภาคต่างๆ ของลาวรวมถึงการพูดคุยกับชาวบ้านผู้สูญเสียครอบครัวจากระเบิด
เป็นอีกครั้งที่น้ำตาของไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เราไม่สามารถนั่งดูสารคดีเรื่องนี้จนจบได้
5 เหรียญสหรัฐ ช่วยให้เขาได้เอ็กซเรย์
12 เหรียญช่วยให้เขามีอาหารกินได้ 1 สัปดาห์
22 เหรียญได้วอล์คเกอร์ (ไม้เท้าที่มี 4 ขาแบบจับ 2 มือ)
30 เหรียญช่วยให้เขาได้รับการรักษาโดยนักกายภาพ
และ 50 เหรียญ ช่วยให้เขาได้ขา 1 ข้าง
❤❤❤🎉
💞😘🥰😗😊😚
❤❤❤👍👍👍
💞😊✌️😉
🎉🎉ขอบคุณที่ให้ความรู้❤❤
แก้วตาไม่มีความรู้อะไรเลย ได้แต่มาศึกษาหลังลงคลิปเสร็จแล้ว เว็บไซต์เพิ่มเติมในคำอธิบายใต้คลิปนะคะ
@@keawta-Backpaker 🙂เป็นผู้ถ่ายทอดองค์ความรู้ก็ถือว่าได้สร้างวิทยาทานแล้วแหละ🥰นะครับ
หนูมีโปรแกรมลงพื้นที่จริงอีกครั้งค่ะ ซึ่งก่อนหน้านั้นเคยไปแล้วในคลิปเก่าๆ แต่รอดูสถานการณ์ การเดินทางครั้งหน้าเป็นการไปศึกษาเรียนรู้ อาจจะไม่ค่อยถ่ายคลิปอะไร แก้วตาอยากเดินทางไปไปในที่ที่เราไม่รู้ ไปให้รู้ ให้เห็น / ศึกษา เรียนรู้ และเข้าใจ นั่นคือวิถี
@@keawta-Backpaker 💝ส่งแรงใจครับ💖...😊
สะบายดี แก้วตา
สวัสดีจ้า ✌️😊💞
✌️👍👍👍🎉
😊✌️😉💞
สวัสดีจ้าน้องแก้วตาเปนกำลังใจให้เด้อจ้า
สวัสดีจ้า ขอบคุณนะคะ 😊
แม่นแล้วปะเทดลาวอาเมลีกาขาคนลาวตายหลาย
😅😅😅😅😅😅😅
🤣 🤣🤣😆😆😆 2:35 เมือง LAO-OS = LAOS (ลาว)
ขอบคุณจ้า พอดีในระบบมันแปลในหน้าเว็บไซต์เป็นภาษาไทยว่า ลาออส นี่ก็ไม่คุ้นเลย ขอบคุณนะคะ
เศษอาวุธของฝ่ายพันธมมิตรอเมริกา
😅😅😅😅😅
ດີໃຈທີ່ຫລານສາວແກ້ວຕາມາເຮັດຄລີບກັບອົງການນີ້ໃຫ້ຊາວໂລກເຫັນຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງສົງຄາມ
สวัสดีจ้า ขอบคุณที่รับชมคลิปวิดีโอนะคะ