Віктар Шалкевіч. З Поразава ў Ружаны да споведзі. #1
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 16 ก.ย. 2024
- Спявак, актор і літаратар Віктар Шалкевіч узгадвае Падароск свайго дзяцінства. Гэта максімальна суб'ектыўны расповед, пададзены праз Асобу - без гістарычных выкладак і акадэмізму. Добрая калядная байка, прыцярушаная снегам.
Бо Падароск - месца, пра якой заўжды хочацца ўзгадваць...
Я служил в ракетчиках у Порозово 10 лет от лейтенанта до майора. Огромное спасибо за ролик. Для меня это дорогие места и люди.Всем здоровья и всех жизненных благ, низкий поклон Вам ВСЕМ ГончаровВячеслав
Моя матушка родом из Порозово!!!
Я патрапіў сюды выпадкова і праслухаў зь цікавасьцю і задавальненьнем.
В Подороске один раз был в столовой. Очень вкусно там готовили. Хороший книжный магазин был в Порозово, продавец Евгения Нарчук, до сих пор помню, служил там 10 лет
Каб вынесці гісторыю ўласнага жыцця, кожны дадае да яго трошкі легенд.
Канкрэтна тут легенды яшчэ не пачаліся) Але так агулам - праўда: спачатку мы ўзгадваем тое, што было. Пасля - узгадваем тое, што ўзгадвалі... І наслайваецца-набіраецца новае на старое.
Бо бывае, што галоўнае ў гісторыі гэта не крыштальная дакладнасьць... Галоўнае ў гісторыі гэта абстрактны сэнс, які слухач хацеў бы зразумець. Гэты сэнс, абстрактны сэнс гісторый, жыве па-за канкрэтнай гісторыяй, гіпатэтычна яго можна ўбачыць паўсюль цягам жыцьця, яго досьвед і мудрасьць можна прымяняць у розных абставінах жыцьця. Ён вечны, і таму такі каштоўны.
Менавіта таму мы чытаем мастацкую літаратуру і нас не хвалюе, што героі (месцы, падзеі) выдуманыя.
Зараз яшчэ трохі падумаў. Можа, менавіта для тых гісторый, якія былі нядаўна і непасрэдна нас тычацца, сапраўды важна мець дакладнасьць, асабліва калі яна непасрэдна ўплывае на сэнс.