Priester Adolf Daens

Een van de meest succesvolle Belgische films is zeker “Daens”, de film van Stijn Coninx. Vijfentwintig jaar geleden werd de film uitgebracht, onlangs werd de film gerestaureerd. Het is een film die niemand onberoerd laat. De film gaat over het leven van Priester Adolf Daens (1839-1907). Priester Daens was getroffen door de mensonwaardige omstandigheden waarin de arbeiders in die tijd moesten werken in de fabrieken in Aalst. Hij heeft niet passief toegekeken maar heeft zich politiek geëngageerd, hij werd volksvertegenwoordiger. Dat werd hem niet door iedereen in dank afgenomen, zeker niet door de kerkelijke en de politieke overheden. Hij kreeg zelfs het verbod zijn priesterschap in het openbaar uit te oefenen. Nog maar een paar jaar geleden, meer dan 108 jaar na zijn dood is er eerherstel gebracht aan Priester Daens door Aartsbisschop Léonard die toen verklaarde: “In zijn strijd voor het arme volk nochtans behield hij altijd zijn geloof en is hij trouw gebleven aan de leer van de Kerk. De priester voerde een goede strijd voor de arbeiders, die schandelijk werden uitgebuit. Ze werden blootgesteld aan de misbruiken van hun bazen en aan de arrogantie van hun volksvertegenwoordigers die hun taal - het Vlaams - misprezen”.
Die film Daens mag voor elk van ons meer dan een weergave zijn van een periode uit onze geschiedenis. Wat elk uit die film over het leven van Priester Daens mag meenemen is dat christen-zijn meer is dan een band met Jezus Christus hebben in het gebed en het ontvangen van de Sacramenten. Je levende relatie met de Heer zal zich ook vertalen in concrete daden. Vanuit onze band met Jezus Christus zullen we ons ook inzetten voor de mensen die God op ons pad plaatst. We moeten die niet te ver gaan zoeken, het zijn de mensen met wie we elke dag te maken hebben en naar wie we de Boodschap van het Evangelie concreet mogen maken. Voor de meesten zijn dat hun levenspartner, hun gezin, hun familie en vrienden, de mensen met wie ze beroepshalve of via het verenigingsleven mee te maken krijgen, zij die we letterlijk op ons pad krijgen. Voor Priester Daens waren dat de arbeiders die hij elke dag tegenkwam en voor wie de levensomstandigheden mensonwaardig waren. Als christen, als gedoopte, gevormde en als priester kon en mocht Priester Daens niet onverschillig blijven voor het lijden van die arbeiders, zijn broeders en zusters die ook kinderen van dezelfde Vader zijn. Niets doen, een andere kant opkijken of onverschillig blijven voor het leed van anderen kan niet voor een christen. We mogen denken aan de confronterende woorden uit het tweede hoofdstuk van de Jakobusbrief, waar we lezen: “Wat baat het een mens te beweren dat hij geloof heeft, als hij geen daden kan laten zien ? Kan zo’n geloof hem soms redden ? Stel dat een broeder of zuster geen kleren heeft en niets om te eten en iemand van u zou zeggen: ‘Geluk ermee ! Houd u warm en eet maar goed’, en hij zou niets doen om in hun stoffelijke nood te voorzien wat heeft dat voor zin ? Zo is ook het geloof, op zichzelf genomen, zonder zich in daden te uiten, dood.” (Jak. 2,14-17) en even verder in de Jakobusbrief lezen we: “Zoals het lichaam dood is zonder de ziel, zo is het geloof zonder daad”. (Jak. 2,26)
Dat neem ik mee van het leven van Priester Daens en dat is voor mij de belangrijkste boodschap ook uit die film.