Υποδειγμα βαθυστοχαστης αναλυσης και λογου ! Εξαιρετος δασκαλος με την πραγματικη εννοια του ορου. Μυστης προς την αρχαια κλασσικη παιδεια με σεμνοτητα και ηθος ! Μακαρι να ειχαμε πολλους τετοιους δασκαλους. Θα ηταν πολυ διαφορετικη η πνευματικη και ηθολογικη πορεια της χωρας !
Στον δάσκαλό μου Κώστα Γεωργουσόπουλο Δεν ήταν δάσκαλος μου με την έννοια ότι κάθισα στα έδρανα της τάξης του .Είχα όμως την σύζυγό του ,την εξαίρετη φιλόλογο Κα Μάργαρη καθηγήτρια στο Αρσάκειο. Ήταν δάσκαλος μου πνευματικός, ταγός στις επιλογές μου . Έχω διαβάσει όλες τις επιφυλλίδες του στα Νέα και στο Βήμα έχω Χιλιακούσει το χρονικό και την ιθαγένεια. Πριν τέσσερα χρόνια παρακολούθησα τα σεμινάρια που έδινε στην Ανοιχτή Τέχνη. Δεν χόρταινες να τον ακούς, δεν προλάβαινες να καταχωρήσεις τον πλούτο και την πολυποικιλότητα της διδαχής του. Η διδασκαλία του δεν ήταν εγκυκλοπαιδική ,ήταν βιωματική· δεν υπήρχε θεατρική παράσταση που να μην την έχει δει ,δεν υπήρχε αρχαία τραγωδία και κωμωδία που δεν είχε μεταφράσει . Δεν υπήρχε ηθοποιός και σκηνοθέτης που να μην έχει συγχρωτιστεί μαζί του . Τα λεγόμενά του ήταν εκ στήθους και η μνήμη του θυριώδης .Η αφήγησή του ήταν χειμαρρώδης με πολλές ανέκδοτες ιστορίες. Ιστορίες για την Marilyn Monroe,τον Arthur Miller ,τον Καρακατσάνη,την Παξινού ,τον Μινωτή ,τον Σολωμό κλπ. Ακόμα ακόμα μιλήσαμε για τον Σεφερλή και την Πάολα . Η ανάλυση που μας έκανε στο έργο του Αριστοφάνη μας γνώρισε τόσες άγνωστες πτυχές της αρχαίας αθηναϊκής καθημερινότητας. Όλοι λέγαμε:< Θεέ μου ας μην τελειώσει η ώρα αυτή >. Αξίζει να μοιραστώ μαζί σας ακροθιγώς την ανάλυση που μας έκανε στο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Νέοι τῆς Σιδῶνος (400 μ.Χ.)» Ένας νέος της Σιδώνος αγανακτεί γιατί ο Αισχύλος στο επίγραμμα που συνοδεύει το τέλος της ζωής του ,υπερηφανεύεται μόνον για την συμμετοχή του στην μάχη του Μαραθώνα και δεν αναφέρεται στο ποιητικό του έργο .Η νοηματική του διάσταση όμως δείχνει πεντακάθαρα την αντίθεση ανάμεσα στο τι θεωρούσε σημαντικότερο ο Αισχύλος και τι ο Σιδώνιος νέος, που ζούσε μέσα στην χλιδή και την αμεριμνησία σε μια πολυεθνική ελληνιστική κοινωνία . Addio Δάσκαλε
Ώ! Τί έξοχο μάθημα και πικρό βεβαίως-βεβαίως ιστορίας, κοινωνιολογίας, θεατρολογίας, πολιτισμού, ψυχολογίας και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους! Αν μαθαίναμε κιόλας από όλα αυτά και από τα λάθη μαςτί καλά που θα ήταν!
Στο 34:31 ο κος Γεωργουσόπουλος παραθέτει ως συνήθως ελεύθερα, διανθίζοντας όμως τη γλαφυρή του αφήγηση με στοιχεία που δεν απαντούν στις πηγές: Στο έργο του «Βίοι Παράλληλοι» (Νικίας, 29) ο Πλούταρχος γράφει συγκεκριμένα πως οι ηττημένοι Αθηναίοι που σώθηκαν και επέστρεψαν στην Αθήνα (άρα δεν αληθεύει πως «δεν γύρισε κανείς») ευγνωμονούσαν τον Ευριπίδη διηγούμενοι, άλλοι πως τους είχε χαριστεί η ελευθερία κι άλλοι πως τους είχε δοθεί τροφή και νερό επειδή τραγουδούσαν στους Σικελούς μέλη του τραγωδού - κι όχι γενικά ότι «τα βράδια ξαπλώναν στα πρανή της Αίτνας και τραγουδάγαν χορικά του Ευριπίδη». Αυτά, για την Ιστορία. Πράγμα που φυσικά δεν αναιρεί το επιχείρημα για την κουλτούρα του αρχαίου Αθηναίου φαντάρου...
ναι, νομίζω ότι γενικά ο κος Γεωργουσόπουλος κάνει μία κάπως "ελεύθερη" ερμηνεία πολλών πραγμάτων. Συγχαρητήρια για την παρατήρησή σας. Αυτό θυμόμουν κι εγώ και αναρωτιόμουν.
Εντελώς αυθαίρετη μου φαίνεται η γνώμη του κυρίου Γεωργουσόπουλου από το 1:00:38 πως «αφήνει να εννοηθεί ο Σοφοκλής ότι υπήρχε μεταξύ Οιδίποδα και Κρέοντα ένα φιλέταιρον αίσθημα [...] που φτάνει ακόμα και σε μια ερωτική διάχυση». Από πού συνάγεται αυτό; Από το ότι ο Οιδίποδας τον προσμένει να φτάσει «λαμπρός, καθώς στην όψη» (στ. 81: λαμπρὸς ὥσπερ ὄμματι) ή επειδή τον αποκαλεί «φίλο πιστό, από παλιά» (στ. 385: ὁ πιστός, οὑξ ἀρχῆς φίλος); Και πώς ήταν «παιδικοί φίλοι» αφού ο Οιδίποδας έφτασε ενήλικος στη Θήβα, και ο Κρέοντας ήταν στην πραγματικότητα θείος του, άρα αρκετά μεγαλύτερός του;
Στο 1:02:21 πάλι τον απατά η μνήμη του τον κο Γεωργουσόπουλο: «διαμηρισμός» δεν απαντά πουθενά στην Ιλιάδα - ούτε και καμμία αναφορά γίνεται σε ερωτική σχέση μεταξύ Αχιλλέα και Πάτροκλου. Το ρήμα «διαμηρίζω» εμφανίζεται αντ' αυτού στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη - χωρίς όμως ομοφυλοφιλική διάσταση: στον στ. 669 ο Πισθέταιρος, βλέποντας την Πρόκνη, λέει πως «ευχαρίστως θα της άνοιγα τα σκέλια» (ἐγὼ διαμηρίζοιμ' ἂν αὐτὴν ἡδέως).
Και επίσης αναφέρει ότι πρέπει να δείξουμε κατανόηση γιατί λέει δεν κυκλοφορούσαν οι γυναίκες τότε! Μα είναι για γέλια. Στο κάτω κάτω όλη η ιστορία της Ιλιάδας για την Χρυσηίδα και την Βρισηίδα δεν έγινε; Κι όλοι οι πολέμαρχοι στην Ιλιάδα (εκτός από τον Μενέλαο για ευνόητους λόγους) περιγράφεται ότι έχουν πάνω από μία παλλακίδες στην σκηνή τους.
@@TheKISSHRHS Έχετε κάνει πολύ καλή έρευνα και σε τούτο αλλά και σε αλλά βίντεο που μιλάει ο Γ., με το να επισημαίνετε τα σφάλματά του. Ποιος ξέρει γιατί τόσες ανακρίβειες; Πολλές φορές δυστυχώς, άνθρωποι σαν τον Γ. αυτοσχεδιάζουν σε επικίνδυνες και μεμακρυσμένες τονικότητες, με αποτέλεσμα τα φάλτσα να είναι ουκ ολίγα. Παρόλο που δεν ανήκει στο ίδιο μήκος κύματος, μου θυμίζει εν μέρει τις ασυγχώρητες συκοφαντίες και ανακρίβειες ενός άλλου «πνευματικού ταγού», του Ρένου Αποστολίδη & Υιών, κατά του Νίκου Καζαντζάκη.
Μιλάει με έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο για όλους της Ιστορίας λες και ήταν δικοί του άνθρωποι λες και τα ζούσανε μαζί ....μα δεν είναι υπέροχο;;;; μια ολόκληρη ιστορία γραμμένη στο πετσί του....Συγκίνηση και δέος *********
Τι να πει κανείς για αυτό τον άνθρωπο... Εξαιρετικός. Απόλαυση να τον ακούω να μιλάει για το οτιδήποτε. Εχει πάντα έναν τρόπο να παρουσιάζει τα πράγματά από σχεδόν όλες τις πλευρές τους, όπως δηλαδή πρέπει. Διότι όλα τα πράγματα, το καθενα ξεχωριστά, ειναι αλληλοεξαρτωμενα και αποτελούν τον κρίκο μιας αλυσίδας. Στο 51:57 αναφέρει για ένα βιβλίο που έγραψαν οι μαθητές του Hegel το οποίο δεν μπορώ να βρω. Μήπως ξέρει κανείς τον τίτλο;
Είναι απόλαυση οι γνώσεις του. Αλλα.. Αλλά.. Πρέπει να, μάθει να μιλάει λίγο πιο αργά. Λόγω άρθρωσης κ (θακουστω κακια) κ ηλικίας σε πολλές περιπτώσεις χάνονται τα λόγια.. Εντελώς ομως
Υπέροχος δάσκαλος και αναλυτής. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
Υποδειγμα βαθυστοχαστης αναλυσης και λογου ! Εξαιρετος δασκαλος με την πραγματικη εννοια του ορου. Μυστης προς την αρχαια κλασσικη παιδεια με σεμνοτητα και ηθος ! Μακαρι να ειχαμε πολλους τετοιους δασκαλους. Θα ηταν πολυ διαφορετικη η πνευματικη και ηθολογικη πορεια της χωρας !
Στον δάσκαλό μου Κώστα Γεωργουσόπουλο
Δεν ήταν δάσκαλος μου με την έννοια ότι κάθισα στα έδρανα της τάξης του .Είχα όμως την σύζυγό του ,την εξαίρετη φιλόλογο Κα Μάργαρη καθηγήτρια στο Αρσάκειο.
Ήταν δάσκαλος μου πνευματικός, ταγός στις επιλογές μου .
Έχω διαβάσει όλες τις επιφυλλίδες του στα Νέα και στο Βήμα έχω Χιλιακούσει το χρονικό και την ιθαγένεια.
Πριν τέσσερα χρόνια παρακολούθησα τα σεμινάρια που έδινε στην Ανοιχτή Τέχνη.
Δεν χόρταινες να τον ακούς, δεν προλάβαινες να καταχωρήσεις τον πλούτο και την πολυποικιλότητα της διδαχής του.
Η διδασκαλία του δεν ήταν εγκυκλοπαιδική ,ήταν βιωματική· δεν υπήρχε θεατρική παράσταση που να μην την έχει δει ,δεν υπήρχε αρχαία τραγωδία και κωμωδία που δεν είχε μεταφράσει .
Δεν υπήρχε ηθοποιός και σκηνοθέτης που να μην έχει συγχρωτιστεί μαζί του .
Τα λεγόμενά του ήταν εκ στήθους και η μνήμη του θυριώδης .Η αφήγησή του ήταν χειμαρρώδης με πολλές ανέκδοτες ιστορίες.
Ιστορίες για την Marilyn Monroe,τον Arthur Miller ,τον Καρακατσάνη,την Παξινού ,τον Μινωτή ,τον Σολωμό κλπ.
Ακόμα ακόμα μιλήσαμε για τον Σεφερλή και την Πάολα .
Η ανάλυση που μας έκανε στο έργο του Αριστοφάνη μας γνώρισε τόσες άγνωστες πτυχές της αρχαίας αθηναϊκής καθημερινότητας.
Όλοι λέγαμε:< Θεέ μου ας μην τελειώσει η ώρα αυτή >.
Αξίζει να μοιραστώ μαζί σας ακροθιγώς την ανάλυση που μας έκανε στο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Νέοι τῆς Σιδῶνος (400 μ.Χ.)»
Ένας νέος της Σιδώνος αγανακτεί γιατί ο Αισχύλος στο επίγραμμα που συνοδεύει το τέλος της ζωής του ,υπερηφανεύεται μόνον για την συμμετοχή του στην μάχη του Μαραθώνα και δεν αναφέρεται στο ποιητικό του έργο .Η νοηματική του διάσταση όμως δείχνει πεντακάθαρα την αντίθεση ανάμεσα στο τι θεωρούσε σημαντικότερο ο Αισχύλος και τι ο Σιδώνιος νέος, που ζούσε μέσα στην χλιδή και την αμεριμνησία σε μια πολυεθνική ελληνιστική κοινωνία .
Addio Δάσκαλε
Συγχαρητήρια Σας ευχαριστω προσωπικα,!
Ώ! Τί έξοχο μάθημα και πικρό βεβαίως-βεβαίως ιστορίας, κοινωνιολογίας, θεατρολογίας, πολιτισμού, ψυχολογίας και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους! Αν μαθαίναμε κιόλας από όλα αυτά και από τα λάθη μαςτί καλά που θα ήταν!
Εξαιρετική ομιλία. Χαίρομαι που καταγόμαστε από το ίδιο μέρος, την Λαμία
Έμαθα πολλά πράγματα για τις τραγωδίες και την αρχαία Ελλάδα τα οποία δεν γνώριζα. Ευχαριστώ τον κύριο Γεωργουσόπουλο και τον δημιουργό του καναλιού!
Υπέροχη ανάλυση!
ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΟΣΟ ΠΟΤΕ.ΤΑ ΣΕΜΝΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ......!
Απίστευτος δάσκαλος!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Μεγάλε Κώστα Γεωργουσόπουλε
Υπεροχη αναλυση!! Σπουδαιος δασκαλος!! Σας ευχαριστουμε!!!
Στο 34:31 ο κος Γεωργουσόπουλος παραθέτει ως συνήθως ελεύθερα, διανθίζοντας όμως τη γλαφυρή του αφήγηση με στοιχεία που δεν απαντούν στις πηγές: Στο έργο του «Βίοι Παράλληλοι» (Νικίας, 29) ο Πλούταρχος γράφει συγκεκριμένα πως οι ηττημένοι Αθηναίοι που σώθηκαν και επέστρεψαν στην Αθήνα (άρα δεν αληθεύει πως «δεν γύρισε κανείς») ευγνωμονούσαν τον Ευριπίδη διηγούμενοι, άλλοι πως τους είχε χαριστεί η ελευθερία κι άλλοι πως τους είχε δοθεί τροφή και νερό επειδή τραγουδούσαν στους Σικελούς μέλη του τραγωδού - κι όχι γενικά ότι «τα βράδια ξαπλώναν στα πρανή της Αίτνας και τραγουδάγαν χορικά του Ευριπίδη». Αυτά, για την Ιστορία. Πράγμα που φυσικά δεν αναιρεί το επιχείρημα για την κουλτούρα του αρχαίου Αθηναίου φαντάρου...
ναι, νομίζω ότι γενικά ο κος Γεωργουσόπουλος κάνει μία κάπως "ελεύθερη" ερμηνεία πολλών πραγμάτων. Συγχαρητήρια για την παρατήρησή σας. Αυτό θυμόμουν κι εγώ και αναρωτιόμουν.
ευχαριστω !!!!!
🙏🙏🙏👍
Εντελώς αυθαίρετη μου φαίνεται η γνώμη του κυρίου Γεωργουσόπουλου από το 1:00:38 πως «αφήνει να εννοηθεί ο Σοφοκλής ότι υπήρχε μεταξύ Οιδίποδα και Κρέοντα ένα φιλέταιρον αίσθημα [...] που φτάνει ακόμα και σε μια ερωτική διάχυση». Από πού συνάγεται αυτό; Από το ότι ο Οιδίποδας τον προσμένει να φτάσει «λαμπρός, καθώς στην όψη» (στ. 81: λαμπρὸς ὥσπερ ὄμματι) ή επειδή τον αποκαλεί «φίλο πιστό, από παλιά» (στ. 385: ὁ πιστός, οὑξ ἀρχῆς φίλος); Και πώς ήταν «παιδικοί φίλοι» αφού ο Οιδίποδας έφτασε ενήλικος στη Θήβα, και ο Κρέοντας ήταν στην πραγματικότητα θείος του, άρα αρκετά μεγαλύτερός του;
Κύριε Γεωργουσόπουλε με μάθατε Ιστορία.
Στο 1:02:21 πάλι τον απατά η μνήμη του τον κο Γεωργουσόπουλο: «διαμηρισμός» δεν απαντά πουθενά στην Ιλιάδα - ούτε και καμμία αναφορά γίνεται σε ερωτική σχέση μεταξύ Αχιλλέα και Πάτροκλου. Το ρήμα «διαμηρίζω» εμφανίζεται αντ' αυτού στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη - χωρίς όμως ομοφυλοφιλική διάσταση: στον στ. 669 ο Πισθέταιρος, βλέποντας την Πρόκνη, λέει πως «ευχαρίστως θα της άνοιγα τα σκέλια» (ἐγὼ διαμηρίζοιμ' ἂν αὐτὴν ἡδέως).
Και επίσης αναφέρει ότι πρέπει να δείξουμε κατανόηση γιατί λέει δεν κυκλοφορούσαν οι γυναίκες τότε! Μα είναι για γέλια. Στο κάτω κάτω όλη η ιστορία της Ιλιάδας για την Χρυσηίδα και την Βρισηίδα δεν έγινε; Κι όλοι οι πολέμαρχοι στην Ιλιάδα (εκτός από τον Μενέλαο για ευνόητους λόγους) περιγράφεται ότι έχουν πάνω από μία παλλακίδες στην σκηνή τους.
Γενικώς ο Όμηρος αγνοεί την ομοφυλοφιλία, όπως κι ο Ησίοδος και όλοι οι ποιητές πριν την Σαπφώ.
@@TheKISSHRHS Έχετε κάνει πολύ καλή έρευνα και σε τούτο αλλά και σε αλλά βίντεο που μιλάει ο Γ., με το να επισημαίνετε τα σφάλματά του. Ποιος ξέρει γιατί τόσες ανακρίβειες; Πολλές φορές δυστυχώς, άνθρωποι σαν τον Γ. αυτοσχεδιάζουν σε επικίνδυνες και μεμακρυσμένες τονικότητες, με αποτέλεσμα τα φάλτσα να είναι ουκ ολίγα. Παρόλο που δεν ανήκει στο ίδιο μήκος κύματος, μου θυμίζει εν μέρει τις ασυγχώρητες συκοφαντίες και ανακρίβειες ενός άλλου «πνευματικού ταγού», του Ρένου Αποστολίδη & Υιών, κατά του Νίκου Καζαντζάκη.
εχει γινει Ακαδημαικος;
θα ηθελα να τον εχω παππου μου!Σεβασμος.
εκσταση ! Κια μονον !
Τεράστιος ο Γεωργουσόπουλος, το μεταφραστικό έργο του είναι κορυφαίο, τι να πρωτοπεί κανείς.
Μιλάει με έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο για όλους της Ιστορίας λες και ήταν δικοί του άνθρωποι λες και τα ζούσανε μαζί ....μα δεν είναι υπέροχο;;;; μια ολόκληρη ιστορία γραμμένη στο πετσί του....Συγκίνηση και δέος *********
Τι να πει κανείς για αυτό τον άνθρωπο... Εξαιρετικός. Απόλαυση να τον ακούω να μιλάει για το οτιδήποτε. Εχει πάντα έναν τρόπο να παρουσιάζει τα πράγματά από σχεδόν όλες τις πλευρές τους, όπως δηλαδή πρέπει. Διότι όλα τα πράγματα, το καθενα ξεχωριστά, ειναι αλληλοεξαρτωμενα και αποτελούν τον κρίκο μιας αλυσίδας. Στο 51:57 αναφέρει για ένα βιβλίο που έγραψαν οι μαθητές του Hegel το οποίο δεν μπορώ να βρω. Μήπως ξέρει κανείς τον τίτλο;
Αναφέρεται στο βιβλίο Vorlesungen über die Philosophie der Weltgeschichte. Στα Ελληνικά έχει εκδοθή ως «Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της Ιστορίας».
Έχω μείνει άφωνη Μπράβο!
Που λεει ο Θουκιδηδης οτι οι προγονοι ηταν ληστες?
πλέον λόγω υγείας δεν μπορεί να διδάσκει πια.
Όλες οι προσωπικότητες αριστοκρατικοί ήταν. Τί θέλατε να είναι ;
ΚΚΑρχΕ
Τώρα δεν τραγουδούν μεγάλους τραγουδιστές κ συνθέτες, γιατί δεν υπάρχουν. Παλιότερα όμως και βέβαια τραγουδούσαν!
Εγω προσωπικα ουτε αυτο θα το θεωρουσα αρνητικο το οτι ηταν ολιγαρχικος...
Αυτα τα βιντεο πρεπει να διδασκονται στα σχολεια....αλλα η κοινωνια θελει Παισιους...και πιστευε και μη ερευνα
Φυσικά και υπήρχε επίσημη θρησκεία. Όσο για το ιερατείο: ήταν πολιτικό το αξίωμα, εξ ου και η κλήρωση, που ίσχυε για τα περισσότερα πολιτικά αξιώματα.
Καθηλωτικος
Sofos......
Είναι απόλαυση οι γνώσεις του. Αλλα.. Αλλά.. Πρέπει να, μάθει να μιλάει λίγο πιο αργά. Λόγω άρθρωσης κ (θακουστω κακια) κ ηλικίας σε πολλές περιπτώσεις χάνονται τα λόγια.. Εντελώς ομως
Δυστυχως,.