Όσες φορές κι αν δω αυτή την υπέροχη ταινία συγκινούμαι· δεν ξέρω αν είναι από τα αρώματα των μπαχαρικών που στη διάρκεια της μυρίζω, ή η μαγεία που αποπνέει και σε αιχμαλωτίζει μόλις κλείσεις τα μάτια, και φαντάζεσαι ότι περιπλανιέσαι κι εσύ στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, ή οι λυτρωτικά και συνάμα καταλυτικά μελωδίες της Ευανθίας Ρεμπούτσικα γεμάτες με αναμνήσεις και συναισθήματα που θα απογειώσουν και θα ολοκληρώσουν το ταξίδι στη χώρα των παιδιών και των παραμυθιών.... Ναι για λίγη ώρα ξανάγινα παιδί!! Θυμάμαι πως οι πιο όμορφες στιγμές της βραδιάς παιδιά πριν πάμε σχολείο ήταν όταν ξαπλώναμε νωρίς στην φτωχοκάμαρα στον Κολωνό στρωματσάδα και ο πατέρας μου μας αφηγείτο παραμύθια (είχε φυσικό ταλέντο) και μέναμε με ανοιχτά μάτια και στόματα· μας έκανε να ζούμε την αφήγηση σαν περιπέτεια και να περιμένουμε την λύτρωση, και λέγαμε να μην τέλειωνε αυτή η βραδιά, αλλά δυστυχώς πάντα τέλειωνε και καρτερούσαμε το αύριο με μια νέα ιστορία. Ο χρόνος μετριέται σε ώρες η ζωή στα συναισθήματα... Και τελικά.....δεν έχει σημασία πόσο καιρό ζούμε.. αλλά πόσο φως έχουμε μέσα μας. Πρέπει να ξαναβρούμε την αθωότητα που κρύβεται στα καθαρά μάτια των παιδιών και προπαντός να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας. Η ευτυχία δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα αγάπης, ένα άπλωμα χεριού σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Χρειάζεται μόνο μια ζεστή καρδιά. Αχ ρε πατέρα· γέρασα κι ακόμα μου λείπουν τα παραμύθια σου!! Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές αυτής της θαυμάσιας ταινίας και ένα μεγάλο ευχαριστώ για το ανέβασμα σου
Όταν η μουσική ακουμπά σελίδες της ψυχής που δεν έχουν ανοίξει ποτές. Όταν η μουσική είναι βάλσαμο στις πληγές του παρελθόντος. Όταν μας κάνει να ελπίζουμε. Φανταστείτε πως θα είναι στα αιώνια σκηνωματα του ουρανού που οι αγγελικες λειτουργίες θα πλημμυρίσουν τις ψυχές μας με γαλήνη. Αν καταφέρνει η Ευανθία να μας ξεκλειδώνει τις ψυχές για να δεχτούμε την μουσική της που μοιάζει με σκάλα που ενώνει τα γήινα με τα ουράνια. Η μουσική της είναι πρόγευση παραδείσου. Με παντού όμορφα άνθη. Μπράβο ευ. Ανθια.
Όταν ημουν 11-12 χρονών, ένας φίλος μου μου είπε πως είχε γεννήσει η σκυλίτσα του και πως αν ήθελα μπορούσα να διαλέξω και να πάρω ένα κουταβάκι για μένα. Διάλεξα ένα και το ονόμασα Ρούντι. Ήταν μαύρο με καφετί-άσπρο μέτωπο και καφετί-άσπρα πόδια και κοιλιά. Το έφερα στο σπίτι χωρίς να πω σε κανέναν τίποτε και έπαιρνα κρυφά από το ψυγείο γάλα και παριζάκι που το έκοβα σε μικροσκοπικά κομμάτια. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν αρκετά δύσκολο, πολύ ξηρασία, τα χωράφια δεν πήγαιναν καλά και θυμάμαι κονσέρβες και αυγόφετες. Τον τάιζα από το χέρι μου αφού τα μάτια του δεν είχαν ανοίξει καλά-καλά. Λίγες μέρες αργότερα τον εντόπισε η μαμά στο γκαράζ του τρακτέρ και για μεγάλη μου χαρά μπορούσα να τον κρατήσω. Ο μπαμπάς έλεγε πως το σκυλί είναι μέλος της οικογένειας και πως πρώτα θα τρώει αυτό αντί να τρώμε εμείς και αυτό να κοιτάζει το τραπέζι. Ο Ρούντι έγινε φύλακας του σπιτιού και ειδικά του τρακτεριού...δεν πλησίαζε κανείς. Αν καμιά φορά ήθελε να μπει στο σπίτι οταν ηταν ανοιχτή η μπαλκονόπορτα, έβαζε τα μπροστινά του πόδια μέσα και ακόμα και όταν λέγαμε όλοι "Ρούντι έλα μέσα" αυτός κοιτούσε πάντα τη μαμά και περίμενε το εντάξει της αλλιώς δεν έμπαινε. Τρία αδέρφια ήμαστε, 2 αγόρια και μια αδερφούλα που ποτέ και για τίποτε...και εμένα απίστευτο μου φαίνεται...ποτέ δεν έχουμε μαλώσει. Οταν έγινα 22 ήταν να πάρω τον δρόμο για Γερμανία. Μία μέρα πριν φύγω, ο Ρούντι κλαψούριζε ασταμάτητα στο μπαλκόνι, θαρρείς και το είχε καταλάβει. Καθόμουν μέσα στο τραπέζι, ο μπαμπάς πίσω μου και η μαμά στην κουζίνα...να μην βλέπει κανείς μας το πρόσωπο του άλλου και αυτό που αντανακλάει. Σε κάποια φάση ο Ρούντι πήρε φόρα και μπήκε μέσα τρέχοντας, η πρώτη φορά που το έκανε χωρίς την άδεια της μαμάς, χτυπώντας το κεφάλι του στα πόδια του τραπεζιού και στις καρέκλες και πηδηξε στην αγκαλιά μου. Την άλλη μέρα έφυγα... Πιο μπροστά αποχαιρέτησα την γιαγια μου που μου ειχε πει κάτι που όπως φαίνεται το έχουνε οι προσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας: "Ο σταθμός ειναι σαν σταθμός της ζωής και αν κοιτάξεις πίσω είναι σαν να δίνεις υπόσχεση στον εαυτό σου πως θα ξαναγυρίσεις". Στο σταθμό για το τραίνο της Γερμανίας θυμήθηκα τα λόγια της γιαγιάς και δεν ήξερα τι να κάνω...να κοιτάξω η να μην κοιτάξω πίσω. Τελικά το έκανα...η μαμά με το πρόσωπο μέσα στα χέρια της και ο μπαμπάς να κοιτάει στο κενό προσπαθώντας να κρατήσει τις πλάτες του ψηλά...κι όμως κρεμόντουσαν. Ακόμα και σήμερα όταν είμαι σε σταθμό η σε τραίνο, 48 χρονών πλέον, πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να κοιτάω γύρω μου σαν κατι να έχω χάσει.... Στη Γερμανία με περίμενε ο κατα 2,5 χρονια μεγαλύτερος αδερφός μου ο Παύλος που είχε ξενιτευτεί 6 μήνες πριν. Μέσα στην χαρά όταν συναντηθήκαμε. Ο Παύλος μετά απο 4 χρόνια ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Έγινε αστυνομικός στη Θεσσαλονίκη, έκανε οικογένεια, πατέρας μιας υπέροχης κορούλας και πήρε σπίτι στον Εύοσμο. 5 Αυγούστου 2014....ο Παύλος πήδηξε απο τον έκτο όροφο του σπιτιού του. Σήμερα 8 Αυγούστου 2015 ειναι το μνημόσυνο του χρόνου και δεν μπορώ ούτε τηλέφωνο να πάρω την μάνα...αυτός ο γαμημένος κόμπος στο λαιμό... "Αδερφέ...δεν μείναμε λίγο μόνοι να τα πούμε" οι τελευταίες του κουβέντες που μου είπε την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε όταν ήρθε να με αποχαιρετήσει στο αεροδρόμιο ... Το τραγούδι στο χαρίζω Παύλο,το ακούω 80 φορές την ημέρα τον τελευταίο καιρό...γαμώτο... Έχεις τουλάχιστον τον μπαμπά κοντά σου...χαιρετισμούς και φιλιά από εμάς εδώ κάτω.
Αχ Γιώργο.... όποιος κουβαλάει ιστορίες σε σταθμούς ξέρει... όποιος αποχωρίστηκε νιώθει τι είναι η άδεια αγκαλιά και το κενό στην καρδιά... φιλιά από τη Θεσσαλονίκη 🌹
πανω που ημουν ετοιμη να σου πω ποσα κοινα ειχα με την ιστορια του σκυλου σου, διαβασα τη συνεχεια κ σοκαριστικα :( λυπαμαι παρα πολυ. Ο Θεος να σας δινει δυναμη κ αναπαυση στη ψυχη του αδερφου σου.
πανω που ημουν ετοιμη να σου πω ποσα κοινα ειχα με την ιστορια του σκυλου σου, διαβασα τη συνεχεια κ σοκαριστικα :( λυπαμαι παρα πολυ. Ο Θεος να σας δινει δυναμη κ αναπαυση στη ψυχη του αδερφου σου.
... πιο όμορφο είναι ν αγαπάς...παρά να σ' αγαπούν...όσοι το πιστεύουμε το ζήσαμε... οι εγωιστές αποζητούν ν αγαπηθούν... οι σωστοί Άνθρωποι προτιμούν ν αγαπούν... κι ελάχιστοι τυχεροί αγαπήθηκαν κι αγάπησαν ταυτόχρονα...
Οι γονείς μου πάντα μου μιλούσανε για το χωριό στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλά για να μην πληγωθώ, πολύ λίγα για τον πόλεμο. Ήμουνα μόνο 2 χρονών το καλοκαίρι του 74. Όταν την άνοιξη του 2003 ανοίξανε τα οδοφράγματα, έρτεξα να το δω. Παράξενο συναίσθημα...ήμουνα σας τουρίστας. Λιγους μήνες μετά είδα την Πολίτικη κουζίνα στο σινεμά. Όταν τελείωσε η ταινία έμεινα στην αίθουσα για 10 λεπτά κλαίγοντας. Κοίταξα γύρω μου. Οι μισοί στην αίθουσα σαν εμένα. Στοίχοιμα ήταν όλοι πρόσφυγες. Τότε κατάλαβα τι ζήσανε οι γονείς μου (όταν τους κυνηγούσανε τα τανκς) και δε μας το λέγανε. Η καλύτερη ταινία στον κόσμο, με την καλύτερη μουσική.
Είχα την τιμή δουλεύοντας μηχανικός προβολής στον θερινό κινηματογράφο "Άρτεμις Παπάγου" να προβάλλω την ταινία "Πολίτικη κουζίνα"!!! Είχα πολλά χρόνια να δω τον κόσμο να βγαίνει κλαίγοντας από τον κινηματογράφο.....
Je sais, n'est-ce pas ? C'est une musique profondément mélodieuse et triste à la fois, elle ravive tellement de souvenirs d'une vie oubliée depuis longtemps. C'est vraiment triste de penser à tout ce que ces réfugiés ont traversé.
Ήταν 14 Δεκέμβριου του 2016. Ήταν η ημέρα των γενεθλίων σου. Εκείνη την ημέρα διάλεξες για να φυγεις. Κι ολα πάγωσαν. Έπρεπε να πάρω απόφαση οτι δεν θα σε ξαναδώ, δεν θα σε ξανα ακούσω , δεν θα ξανα γελάσω, δεν θα ξανα τσακωθώ , δεν θα ξανα κρυφτώ κάτω απο τις φτερούγες σου όταν φοβάμαι . Έπρεπε να το καταπιώ, να συνεχίσω . Με μουδιασμένη τη ψυχη και το μυαλό μου,συνεχίζω στο ταξίδι της ζωής , έχοντας συνοδοιπόρο μου τον εγγονό σου που τόσο σου μοιάζει , τον Σπυρετο μας . Πατερούλη μου.
Σε όλη τη ζωή μου , θυμάμαι να περιμένω σε ενα συαθμό, με μια ξεφτισμένη βαλιτσούλα στο χέρι, γεμάτη με τα μισοκουρελιασμένα ονειρα μου. Τωρα , αυτη τη στιγμή, και κάθε φορά που ακούω αυτη την υπέροχη μουσική της Ρεμπούτσικα γυρίζω σε αναμνήσεις που μπερδευονται με τα όνειρα. Και τα μάτια, ανοίγουν το πορτοφόλη τους και σκορπούν δάκρυα στο μαντήλι, καθώς το σώμα κινήται στο ρυθμό της μουσικής.
Τα συναισθηματα που μου προκαλει αυτο το τραγουδι δε το εχω ξανανιωσει σε κανενα αλλο κομματι! Δεν εχω λογια! Θλιψη, νοσταλγια, αγαπη, χωρισμος, ανταμωση, χιλια δυο! Απλα το Νο1
Περάσαμε πάρα πολλά προσφυγιά άστεγοι χωρίς τροφή και ρούχα αλλά είμαστε δυνατοί σα παιδιά και πάντα χαρούμενα με ότι είχαμε τώρα σε αυτό το πειρασμό φοβάμαι για τα παιδιά μου όχι για μένα και για όλο το κόσμο να είναι καλά και όλα θα περάσουν
Στην κορυφή της Ελληνικής σύνθεσης. Όπως κι αν ακουστεί, χρειάζεται να το πούμε όσοι το αισθανόμαστε: Η Ρεμπούτσικα εδώ έφτασε σε απάτητη κορυφογραμμή, ξεπερνώντας για μια στιγμή ακόμα και τον Μάνο και τον Μίκη.
Δε μου αρέσουν οι συγκρίσεις, όσο κι αν συμπαθώ τη Ρεμπούτσικα. Μου φτάνει που νιώθω τόσα συναισθήματα με τη μουσική της. Δε με νοιάζει αν ξεπέρασε και ποιος ξεπέρασε ποιον.
fterotos psychonoos Αυτή η δήλωση έγινε επειδή όπως είπες, αυτό ένιωσες.Και αυτό είναι αρκετό.Τα συναισθήματα που ξυπνάει μια μελωδία δεν είναι μετρήσιμα.❤️
οποτε ακουω αυτη τη μουσικη ολλες μου οι αισθησεις γυρνανε στο παρελθον και νιωθω σαν να βλεπω σε ταινια ολλα οσα εχω ζησει ανθρωπους που γνωρισα, καταστασεις και μυρωδιες μιας αλλης πραγματικοτητας που πλεον μπορω να δω μονο στα ονειρα μου
Την αγάπη σαν ομορφιά της ψυχής, πολλοί άνθρωποι τη νιώθουν αλλά λίγοι την εκτιμάνε... Κάποιοι την πετάνε σαν το πακέτο που δεν έχει πια τσιγάρα... Έρχεται όμως η στιγμή που ξερνάνε την θεϊκή αγάπη που εισέπραξαν με οδυνηρό τρόπο ακόμη και στο τέλος της ζωής τους..
Μπήκα σαν κλέφτρα στο περιβόλι σου ακολουθώντας τη φωνή του κορμιού μου. Γύρω μου όλα μαρμαρωμένα, ασάλευτα, νοτισμένα απ' το ρυάκι που κελαϊδούσε κι έφερνε στην ψυχή μου το δροσερό χνώτο σου, που μύριζε φρέσκο χορτάρι... ΚΚ
Τα λόγια είναι περιττά να σχολιάσουμε τα τραγούδια αυτά της Πολίτικης Κουζίνας.. Αλλά πιστεύω ότι μερικές λέξεις ταιριάζουν απόλυτα... Το τραγούδι αυτό, αλλά και όλα τα υπόλοιπα τραγούδια της Πολίτικης Κουζίνας, μέ ένα τρόπο μαγικό σε ταξιδεύουν σε μέρη που αγαπήσαμε και θα συνεχήσουμε να αγαπάμε.. Τα τραγούδια αυτά είναι ένα Μέσο Μεταφοράς της σκέψης μας στην Πόλη και στα υπόλοιπα Εδάφη ...
αξίζει να περιμένουμε ...για την ψυχή μας...για να δικαιωθεί...όμως όταν δικαιωθεί ίσως καταλάβει ότι,δεν χρειαζόταν να χάσει πολύτιμο χρόνο.... η δικαίωση δεν χρειάζεται να έρθει από τους άλλους...έξω απ' την ψυχή μας....καλύτερα να δικαιώνει μόνη της όσα νιώθει και να μην περιμένει και χάνει χρόνο... να φεύγει...κι αν νιώθει ότι την αδίκησαν ας αφήσει το βάρος στην άλλη ψυχή... η αναμονή είναι μια τιμωρία που δεν αξίζει καμία ψυχή που νιώθει αδικημένη... η αναμονή ακόμα κι αν καταλήξει στη δικαίωση μετά από χρόνια θα βρει μια ψυχή κουρασμένη... ταλαιπωρημένη... που δεν θα έχει πια το κουράγιο να ζήσει...και τίποτα δεν θα γυρίσει τον χαμένο χρόνο... έτσι νιώθω τώρα που δικαιώθηκα...για αυτό σας τα λέω αυτά... με πολλή αγάπη αλλά και μια απίστευτα κουρασμένη ψυχή... ♥️
@@Kollia888 Το μήνυμα σου είναι σαν τον επίλογο μιας ταλαιπωρημένης ψυχής..που τελικά δικαιώθηκε αλλά τελικά κουράστηκε..Δένει τόσο αρμονικά το μήνυμα σου στην μουσική..Απίστευτο..😢
εγώ δικαιώθηκα μέσω των παιδιών μου... με αδίκησαν κάποιοι αφόρητα μετά τον θάνατο του άντρα μου, 20 χρόνια μετά καμαρώνω τρία ξέχωρα επιτυχημένα παιδιά,που ολομόναχα παλαιψαν και παλεύουν για τη ζωή τους και καθημερινά γίνονται πιο άξια και πιο δημιουργικά κι ευτυχισμένα... η ψυχή μου ομως νιώθει απίστευτη κούραση και τώρα που η ζωή με δικαίωσε τη νιώθω δυνατή μα βαριά.... ίσως η πίκρα της αδικίας σε βάρος μας έμεινε κατακάθι...κι όση χαρά κι αν ζω καθημερινά δεν την σβήνει... ευτυχώς όμως τη χαρά έμαθα να τη δημιουργώ ... και ξεχνώ την πίκρα... κι όταν αυτή με βαραίνει... βάζω τη μουσική πάνω της και την γλυκαινω...
έχεις μεγάλη πλάκα.φυσικά και το τραγούδι είναι για την "Πόλη" αλλά αυτό ρε δεν σου δίνει το δικαίωμα να κρίνεις τους υπολοίπους.αν τους ξυπνάει συναισθήματα για την γκόμενά τους, μεγειά τους με χαρά τους. το που ταξιδεύει τον καθένα η μουσική είναι δικαίωμά του. ειδικοί όλοι έχετε καταντήσει
Music by Evanthia Rebutsika transforms and is characterized in a word you use often in his Ethics, Democritus. Universal .. Η μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα μεταρσιώνει και χαρακτηρίζεται με μιά λέξη που χρησιμοποιειί συχνά στα "Ηθηκά" του ο Δημόκριτος. Συμπαντική..
Όσες φορές κι αν δω αυτή την υπέροχη ταινία συγκινούμαι·
δεν ξέρω αν είναι από τα αρώματα των μπαχαρικών που στη διάρκεια της μυρίζω,
ή η μαγεία που αποπνέει και σε αιχμαλωτίζει μόλις κλείσεις τα μάτια,
και φαντάζεσαι ότι περιπλανιέσαι κι εσύ στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης,
ή οι λυτρωτικά και συνάμα καταλυτικά μελωδίες της Ευανθίας Ρεμπούτσικα
γεμάτες με αναμνήσεις και συναισθήματα που θα απογειώσουν και θα ολοκληρώσουν
το ταξίδι στη χώρα των παιδιών και των παραμυθιών....
Ναι για λίγη ώρα ξανάγινα παιδί!!
Θυμάμαι πως οι πιο όμορφες στιγμές της βραδιάς παιδιά πριν πάμε σχολείο
ήταν όταν ξαπλώναμε νωρίς στην φτωχοκάμαρα στον Κολωνό στρωματσάδα
και ο πατέρας μου μας αφηγείτο παραμύθια
(είχε φυσικό ταλέντο) και μέναμε με ανοιχτά μάτια και στόματα·
μας έκανε να ζούμε την αφήγηση σαν περιπέτεια και να περιμένουμε την λύτρωση,
και λέγαμε να μην τέλειωνε αυτή η βραδιά,
αλλά δυστυχώς πάντα τέλειωνε και καρτερούσαμε το αύριο με μια νέα ιστορία.
Ο χρόνος μετριέται σε ώρες η ζωή στα συναισθήματα...
Και τελικά.....δεν έχει σημασία πόσο καιρό ζούμε..
αλλά πόσο φως έχουμε μέσα μας.
Πρέπει να ξαναβρούμε την αθωότητα που κρύβεται στα καθαρά μάτια των παιδιών
και προπαντός να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο,
ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας.
Η ευτυχία δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα χαμόγελο,
ένα άγγιγμα αγάπης,
ένα άπλωμα χεριού σε κάποιον που το έχει ανάγκη.
Χρειάζεται μόνο μια ζεστή καρδιά.
Αχ ρε πατέρα·
γέρασα κι ακόμα μου λείπουν τα παραμύθια σου!!
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές αυτής της θαυμάσιας ταινίας
και ένα μεγάλο ευχαριστώ για το ανέβασμα σου
Η καλυτερη μουσικη που εχω ακουσει στη ζωη μου, οταν την ακουω κλαιω μονος μου, νιωθω τον πονο των προσφυγων, ανατριχιαζω, να σαι καλα κυρια μου.
Τι όμορφη μουσική αποχωρισμου.. κατευθείαν την καρδιά μου τρυπάει... πονάει, μεθάει... δακρύζει...👏♥️🤦
Όταν η μουσική ακουμπά σελίδες της ψυχής που δεν έχουν ανοίξει ποτές. Όταν η μουσική είναι βάλσαμο στις πληγές του παρελθόντος. Όταν μας κάνει να ελπίζουμε. Φανταστείτε πως θα είναι στα αιώνια σκηνωματα του ουρανού που οι αγγελικες λειτουργίες θα πλημμυρίσουν τις ψυχές μας με γαλήνη. Αν καταφέρνει η Ευανθία να μας ξεκλειδώνει τις ψυχές για να δεχτούμε την μουσική της που μοιάζει με σκάλα που ενώνει τα γήινα με τα ουράνια. Η μουσική της είναι πρόγευση παραδείσου. Με παντού όμορφα άνθη. Μπράβο ευ. Ανθια.
Όταν ημουν 11-12 χρονών, ένας φίλος μου μου είπε πως είχε γεννήσει η σκυλίτσα του και πως αν ήθελα μπορούσα να διαλέξω και να πάρω ένα κουταβάκι για μένα. Διάλεξα ένα και το ονόμασα Ρούντι. Ήταν μαύρο με καφετί-άσπρο μέτωπο και καφετί-άσπρα πόδια και κοιλιά. Το έφερα στο σπίτι χωρίς να πω σε κανέναν τίποτε και έπαιρνα κρυφά από το ψυγείο γάλα και παριζάκι που το έκοβα σε μικροσκοπικά κομμάτια. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν αρκετά δύσκολο, πολύ ξηρασία, τα χωράφια δεν πήγαιναν καλά και θυμάμαι κονσέρβες και αυγόφετες. Τον τάιζα από το χέρι μου αφού τα μάτια του δεν είχαν ανοίξει καλά-καλά.
Λίγες μέρες αργότερα τον εντόπισε η μαμά στο γκαράζ του τρακτέρ και για μεγάλη μου χαρά μπορούσα να τον κρατήσω. Ο μπαμπάς έλεγε πως το σκυλί είναι μέλος της οικογένειας και πως πρώτα θα τρώει αυτό αντί να τρώμε εμείς και αυτό να κοιτάζει το τραπέζι. Ο Ρούντι έγινε φύλακας του σπιτιού και ειδικά του τρακτεριού...δεν πλησίαζε κανείς. Αν καμιά φορά ήθελε να μπει στο σπίτι οταν ηταν ανοιχτή η μπαλκονόπορτα, έβαζε τα μπροστινά του πόδια μέσα και ακόμα και όταν λέγαμε όλοι "Ρούντι έλα μέσα" αυτός κοιτούσε πάντα τη μαμά και περίμενε το εντάξει της αλλιώς δεν έμπαινε.
Τρία αδέρφια ήμαστε, 2 αγόρια και μια αδερφούλα που ποτέ και για τίποτε...και εμένα απίστευτο μου φαίνεται...ποτέ δεν έχουμε μαλώσει. Οταν έγινα 22 ήταν να πάρω τον δρόμο για Γερμανία. Μία μέρα πριν φύγω, ο Ρούντι κλαψούριζε ασταμάτητα στο μπαλκόνι, θαρρείς και το είχε καταλάβει. Καθόμουν μέσα στο τραπέζι, ο μπαμπάς πίσω μου και η μαμά στην κουζίνα...να μην βλέπει κανείς μας το πρόσωπο του άλλου και αυτό που αντανακλάει. Σε κάποια φάση ο Ρούντι πήρε φόρα και μπήκε μέσα τρέχοντας, η πρώτη φορά που το έκανε χωρίς την άδεια της μαμάς, χτυπώντας το κεφάλι του στα πόδια του τραπεζιού και στις καρέκλες και πηδηξε στην αγκαλιά μου. Την άλλη μέρα έφυγα...
Πιο μπροστά αποχαιρέτησα την γιαγια μου που μου ειχε πει κάτι που όπως φαίνεται το έχουνε οι προσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας: "Ο σταθμός ειναι σαν σταθμός της ζωής και αν κοιτάξεις πίσω είναι σαν να δίνεις υπόσχεση στον εαυτό σου πως θα ξαναγυρίσεις". Στο σταθμό για το τραίνο της Γερμανίας θυμήθηκα τα λόγια της γιαγιάς και δεν ήξερα τι να κάνω...να κοιτάξω η να μην κοιτάξω πίσω. Τελικά το έκανα...η μαμά με το πρόσωπο μέσα στα χέρια της και ο μπαμπάς να κοιτάει στο κενό προσπαθώντας να κρατήσει τις πλάτες του ψηλά...κι όμως κρεμόντουσαν.
Ακόμα και σήμερα όταν είμαι σε σταθμό η σε τραίνο, 48 χρονών πλέον, πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να κοιτάω γύρω μου σαν κατι να έχω χάσει....
Στη Γερμανία με περίμενε ο κατα 2,5 χρονια μεγαλύτερος αδερφός μου ο Παύλος που είχε ξενιτευτεί 6 μήνες πριν. Μέσα στην χαρά όταν συναντηθήκαμε. Ο Παύλος μετά απο 4 χρόνια ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Έγινε αστυνομικός στη Θεσσαλονίκη, έκανε οικογένεια, πατέρας μιας υπέροχης κορούλας και πήρε σπίτι στον Εύοσμο.
5 Αυγούστου 2014....ο Παύλος πήδηξε απο τον έκτο όροφο του σπιτιού του. Σήμερα 8 Αυγούστου 2015 ειναι το μνημόσυνο του χρόνου και δεν μπορώ ούτε τηλέφωνο να πάρω την μάνα...αυτός ο γαμημένος κόμπος στο λαιμό...
"Αδερφέ...δεν μείναμε λίγο μόνοι να τα πούμε" οι τελευταίες του κουβέντες που μου είπε την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε όταν ήρθε να με αποχαιρετήσει στο αεροδρόμιο ... Το τραγούδι στο χαρίζω Παύλο,το ακούω 80 φορές την ημέρα τον τελευταίο καιρό...γαμώτο...
Έχεις τουλάχιστον τον μπαμπά κοντά σου...χαιρετισμούς και φιλιά από εμάς εδώ κάτω.
+Jorgos Konstantinidis ... ισως ενα "ειμαι εδω,μαμα", κι ας το ξερει... ευχομαι,δυναμη κι ελπιδα... σε εσας,που τοσο τρυφερα αγαπατε...
Αχ Γιώργο.... όποιος κουβαλάει ιστορίες σε σταθμούς ξέρει... όποιος αποχωρίστηκε νιώθει τι είναι η άδεια αγκαλιά και το κενό στην καρδιά... φιλιά από τη Θεσσαλονίκη 🌹
πανω που ημουν ετοιμη να σου πω ποσα κοινα ειχα με την ιστορια του σκυλου σου, διαβασα τη συνεχεια κ σοκαριστικα :( λυπαμαι παρα πολυ. Ο Θεος να σας δινει δυναμη κ αναπαυση στη ψυχη του αδερφου σου.
πανω που ημουν ετοιμη να σου πω ποσα κοινα ειχα με την ιστορια του σκυλου σου, διαβασα τη συνεχεια κ σοκαριστικα :( λυπαμαι παρα πολυ. Ο Θεος να σας δινει δυναμη κ αναπαυση στη ψυχη του αδερφου σου.
...................
... πιο όμορφο είναι ν αγαπάς...παρά να σ' αγαπούν...όσοι το πιστεύουμε το ζήσαμε... οι εγωιστές αποζητούν ν αγαπηθούν...
οι σωστοί Άνθρωποι προτιμούν ν αγαπούν...
κι ελάχιστοι τυχεροί αγαπήθηκαν κι
αγάπησαν ταυτόχρονα...
Οι γονείς μου πάντα μου μιλούσανε για το χωριό στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλά για να μην πληγωθώ, πολύ λίγα για τον πόλεμο. Ήμουνα μόνο 2 χρονών το καλοκαίρι του 74. Όταν την άνοιξη του 2003 ανοίξανε τα οδοφράγματα, έρτεξα να το δω. Παράξενο συναίσθημα...ήμουνα σας τουρίστας. Λιγους μήνες μετά είδα την Πολίτικη κουζίνα στο σινεμά. Όταν τελείωσε η ταινία έμεινα στην αίθουσα για 10 λεπτά κλαίγοντας. Κοίταξα γύρω μου. Οι μισοί στην αίθουσα σαν εμένα. Στοίχοιμα ήταν όλοι πρόσφυγες. Τότε κατάλαβα τι ζήσανε οι γονείς μου (όταν τους κυνηγούσανε τα τανκς) και δε μας το λέγανε. Η καλύτερη ταινία στον κόσμο, με την καλύτερη μουσική.
Procopis ν
Εισαι ευλογημενος με τετοιους γονεις που εζησαν αυτο τον διωγμο!!!
και τωρα οι προσφυγες, οπου και να ζητανε καταφυγιο, ειναι κατω απο διωγμο.. ακομα και απο τους προσφυγες.. κριμα που δεν μαθατε τιποτα... κριμα...
κι εγω οταν την ειδα εκλαψα και μεχρι τωρα που την ξαναειδα εκλαψα κι ας μην εχω σχεση με προσφυγια....σκεψου οι προσφυγες Προκοπη καλέ μου..........
Είχα την τιμή δουλεύοντας μηχανικός προβολής στον θερινό κινηματογράφο "Άρτεμις Παπάγου" να προβάλλω την ταινία "Πολίτικη κουζίνα"!!!
Είχα πολλά χρόνια να δω τον κόσμο να βγαίνει κλαίγοντας από τον κινηματογράφο.....
Αυτή την Υπέροχη Μουσική την Είχα ακούσει πριν 2 χρόνια στην Τελική Γιορτή της 6 Δημοτικού της Κόρης μου !! Έκλαιγα Από Συγκίνηση !!!
Je n'ai pas de mot pour décrire la profondeur des sentiments que je ressens en écoutant ce morceau... Waouh merci 😍
Je sais, n'est-ce pas ? C'est une musique profondément mélodieuse et triste à la fois, elle ravive tellement de souvenirs d'une vie oubliée depuis longtemps. C'est vraiment triste de penser à tout ce que ces réfugiés ont traversé.
Νομίζω ότι γι αυτό το κομμάτι δεν χρειάζονται λόγια.Ακούς , ονειρεύεσαι, εύχεσαι , ερωτεύεσαι , πετάς αλλά πάντα σιωπηλός
Εισαι ευλογημενος που χεις τετοιους γονεις!!!
Ο Δυσκολότερος δρόμος στην ζωή, είναι ο δρόμος της καρδιάς ..
فوق العاده. Amazing
ενα απο τα ωραιοτερα ισως και το ωραιοτερο που υπηρξε ποτε
Πόσο όμορφα λόγια! Πόσο μαγευτική μουσική...!
I love it from Morocco ❤
I guess this is greek language
Yes
🙏I'm from algeria
Wayeh
Ήταν 14 Δεκέμβριου του 2016.
Ήταν η ημέρα των γενεθλίων σου.
Εκείνη την ημέρα διάλεξες για να φυγεις.
Κι ολα πάγωσαν.
Έπρεπε να πάρω απόφαση οτι δεν θα σε ξαναδώ, δεν θα σε ξανα ακούσω , δεν θα ξανα γελάσω, δεν θα ξανα τσακωθώ , δεν θα ξανα κρυφτώ κάτω απο τις φτερούγες σου όταν φοβάμαι .
Έπρεπε να το καταπιώ, να συνεχίσω .
Με μουδιασμένη τη ψυχη και το μυαλό μου,συνεχίζω στο ταξίδι της ζωής , έχοντας συνοδοιπόρο μου τον εγγονό σου που τόσο σου μοιάζει , τον Σπυρετο μας .
Πατερούλη μου.
Πολύ όμορφα λόγια.
Η μουσική Τελεια
Μυτρω
Απίστευτα όμορφη μουσική και υπέροχο βίντεο.!!
Και χωρίς λόγια για 'μένα είναι
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ!!!!!!
Για το κόσμο μπορεί να είσαι
ένας άνθρωπος ,αλλά για
έναν άνθρωπο μπορεί να
είσαι ο κόσμος
Ο κοσμος μου ΕΣΥ 🌞
Τοσο ομορφη.....ηρεμη ...............γλυκια και ρομαντικη μουσικη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αν υπαρχει κάτι πιο όμορφο απ το να σ αγαπούν.. είναι ν αγαπας..
Σε όλη τη ζωή μου , θυμάμαι να περιμένω σε ενα συαθμό, με μια ξεφτισμένη βαλιτσούλα στο χέρι, γεμάτη με τα μισοκουρελιασμένα ονειρα μου. Τωρα , αυτη τη στιγμή, και κάθε φορά που ακούω αυτη την υπέροχη μουσική της Ρεμπούτσικα γυρίζω σε αναμνήσεις που μπερδευονται με τα όνειρα. Και τα μάτια, ανοίγουν το πορτοφόλη τους και σκορπούν δάκρυα στο μαντήλι, καθώς το σώμα κινήται στο ρυθμό της μουσικής.
Είναι υπέροχα!
Υπεροχη μουσικη
Ένα υπέροχο κομμάτι ............ και ενα όμορφο clip με όμορφα λόγια που αγγίζουν .......
Τα συναισθηματα που μου προκαλει αυτο το τραγουδι δε το εχω ξανανιωσει σε κανενα αλλο κομματι! Δεν εχω λογια! Θλιψη, νοσταλγια, αγαπη, χωρισμος, ανταμωση, χιλια δυο! Απλα το Νο1
ΟΑΕΔ ΦΩΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΎΣΩ ΔΕΝ ΧΟΡΤΕΝΩ. ΑΡΙΣΤΟΎΡΓΗΜΑ. ❤🎉
πως γίνεται κάποια τραγούδια να σου ξυπνάνε αισθήματα που νομίζεις ότι δεν υπάρχουνε μέσα σου....
απόλυτα σωστή καλή μου Σαντάλ...φιλάκια και καλή αντάμωση μέσα στους κοσμους της σιωπής μας...
If there is anything more beautiful than love is to be loved and be able to love
Περάσαμε πάρα πολλά προσφυγιά άστεγοι χωρίς τροφή και ρούχα αλλά είμαστε δυνατοί σα παιδιά και πάντα χαρούμενα με ότι είχαμε τώρα σε αυτό το πειρασμό φοβάμαι για τα παιδιά μου όχι για μένα και για όλο το κόσμο να είναι καλά και όλα θα περάσουν
ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ !!!!
Στην κορυφή της Ελληνικής σύνθεσης. Όπως κι αν ακουστεί, χρειάζεται να το πούμε όσοι το αισθανόμαστε: Η Ρεμπούτσικα εδώ έφτασε σε απάτητη κορυφογραμμή, ξεπερνώντας για μια στιγμή ακόμα και τον Μάνο και τον Μίκη.
Μην είμαστε υπερβολικοί.
Δε μου αρέσουν οι συγκρίσεις, όσο κι αν συμπαθώ τη Ρεμπούτσικα. Μου φτάνει που νιώθω τόσα συναισθήματα με τη μουσική της. Δε με νοιάζει αν ξεπέρασε και ποιος ξεπέρασε ποιον.
fterotos psychonoos Αυτή η δήλωση έγινε επειδή όπως είπες, αυτό ένιωσες.Και αυτό είναι αρκετό.Τα συναισθήματα που ξυπνάει μια μελωδία δεν είναι μετρήσιμα.❤️
Όποιος έχει καλούς δασκάλους προσπαθεί πάντα να τους φτάσει ή ακόμα και να τους ξεπεράσει καμιά φορά!
ΑΥΤΗ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΓΕΙΑ ΟΠΩΣ Η ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ !!!!
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΒΡΕΤΤΟΥ «πολίτικη κουζίνα»
οποτε ακουω αυτη τη μουσικη ολλες μου οι αισθησεις γυρνανε στο παρελθον και νιωθω σαν να βλεπω σε ταινια ολλα οσα εχω ζησει ανθρωπους που γνωρισα, καταστασεις και μυρωδιες μιας αλλης πραγματικοτητας που πλεον μπορω να δω μονο στα ονειρα μου
Πολλυ ομορφη μουσικη σε ταξιευει οσες φορες και να την ακουσω δεν την χορταινω
Να ταξιδεύεις στο ΒΌΣΠΟΡΟ και να ακούς τη μουσική αυτή Πολύ μεγάλη συγκίνηση μου συνέβη το 2011
Αυτη η γυναικα γραφει ΘΕΙΚΗ μουσικη!!!
Ειναι τελεια ολα τα κομματια.
ΥΠΕΡΟΧΟ ......ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΜΑΓΕΥΤΙΚΑ...........ΑΞΟΔΕΥΤΗ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ
from turkey
i kaliteri melodia g na perigrapsei tin nostalgia!!!
hermosa musica
Εισαι ο σταθμός μου! Ολα τ' αλλα ειναι απλά στασεις...
με συγκηνη αφανταστα μνημες χαρες λυπες χωρισμοιολα μαζιτισ χαμενες ευκαιριεςτις ελπιδες ολα μαζι και πολυ δυνατα
Το συναίσθημα δεν βρίσκεται στη μουσική, αλλά σε αυτό που μας θυμίζει.
Λατρευω αυτο το σιδηροδρομικο σταθμο προσ κηφισσια ειναι ενα ονειρο μια μαγεια
Αχ αυτο κομματι .. χαρακτηριζει τον ενδομυχο κοσμο της ανθρωπινης συνειδησης , του νου και της ψυχης!
Την αγάπη σαν ομορφιά της ψυχής, πολλοί άνθρωποι τη νιώθουν αλλά λίγοι την εκτιμάνε... Κάποιοι την πετάνε σαν το πακέτο που δεν έχει πια τσιγάρα... Έρχεται όμως η στιγμή που ξερνάνε την θεϊκή αγάπη που εισέπραξαν με οδυνηρό τρόπο ακόμη και στο τέλος της ζωής τους..
Νοσταλγία πάντα με μια βαλίτσα όνειρα που τα πηγενω στο άγνωστο πάντα μόνη , πάντα σε περιμένω
Πολυ ωραια τα τραγουδια τησ ρεουτσικα και ποσο μαλλον οταν τα ακουσ στη κωνσταντινουπολη
Σε μαγευει με την πρωτη οταν το ακους...Φανταστειτε εγω που το εχω παιξει και στο βιολι...
Μπήκα σαν κλέφτρα στο περιβόλι σου ακολουθώντας τη φωνή του κορμιού μου. Γύρω μου όλα μαρμαρωμένα, ασάλευτα, νοτισμένα απ' το ρυάκι που κελαϊδούσε κι έφερνε στην ψυχή μου το δροσερό χνώτο σου, που μύριζε φρέσκο χορτάρι... ΚΚ
Μπραβο, εξαιρετικό βίντεο !
ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...
🙏👍😍🌹👏👏
Τα λόγια είναι περιττά να σχολιάσουμε τα τραγούδια αυτά της Πολίτικης Κουζίνας.. Αλλά πιστεύω ότι μερικές λέξεις ταιριάζουν απόλυτα... Το τραγούδι αυτό, αλλά και όλα τα υπόλοιπα τραγούδια της Πολίτικης Κουζίνας, μέ ένα τρόπο μαγικό σε ταξιδεύουν σε μέρη που αγαπήσαμε και θα συνεχήσουμε να αγαπάμε.. Τα τραγούδια αυτά είναι ένα Μέσο Μεταφοράς της σκέψης μας στην Πόλη και στα υπόλοιπα Εδάφη ...
τι να πω... αυτή η γυναίκα... έγραψε στον χώρο της μουσικής!!!
Συμφωνώ με την Μαρία για τον κόσμο μπορεί να είσαι ένας απλός άνθρωπος αλλά για έναν άνθρωπο μπορεί να είσαι ο κόσμος ολος
Το ωραιότερο soundtrack ever
Η μουσικη της αγγιζει τη ψυχη....
amazing!!!
η αγαπημενη μου μουσικη!!
Υ Π Ε Ρ Ο Χ Η !!!
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ ................................
ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ..............
Μπορώ να το ακούω αμέτρητες φορές. Μιλάει στην καρδια μου και ''έχει στίχους'' για τον καθενα που το ακούει διαφορετικούς..
Σσσσ! Τα λόγια είναι περιττά....
HAY MÚSICA QUE SE HIZO PARA QUE VAYA DIRECTO AL ALMA
ολος ο κοσμος εισαι εσυ μονο εσυ............!!!!!!!
נפלא
Όταν η μουσική μιλάει τα λόγια σταματούν....
Να με θυμηθείς σου φώναξα.... Δυστυχώς ή ευτυχώς άργησες...Με θυμήθηκες όταν σε ξέχασα...
28-3-2017 Εύοσμος Δεν σας ξεχνάμε
Όλα φτάνουν στον καιρό τους, για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν!!!
Σοφό, μα, υπάρχει ένα μόνο πράγμα στη ζωή, που δε γυρίζει πίσω:ο χρόνος. βασανιζομαι. . .
αξίζει να περιμένουμε ...για την ψυχή μας...για να δικαιωθεί...όμως όταν δικαιωθεί ίσως καταλάβει ότι,δεν χρειαζόταν να χάσει πολύτιμο χρόνο.... η δικαίωση δεν χρειάζεται να έρθει από τους άλλους...έξω απ' την ψυχή μας....καλύτερα να δικαιώνει μόνη της όσα νιώθει και να μην περιμένει και χάνει χρόνο... να φεύγει...κι αν νιώθει ότι την αδίκησαν ας αφήσει το βάρος στην άλλη ψυχή... η αναμονή είναι μια τιμωρία που δεν αξίζει καμία ψυχή που νιώθει αδικημένη...
η αναμονή ακόμα κι αν καταλήξει στη δικαίωση μετά από χρόνια θα βρει μια ψυχή κουρασμένη...
ταλαιπωρημένη...
που δεν θα έχει πια το κουράγιο να ζήσει...και τίποτα δεν θα γυρίσει τον χαμένο χρόνο... έτσι νιώθω τώρα που δικαιώθηκα...για αυτό σας τα λέω αυτά... με πολλή αγάπη αλλά και μια απίστευτα κουρασμένη ψυχή... ♥️
ΗΡΩ ΚΟΛΛΙΑ-ΜΕΜΟΥ Πω πω βούρκωσα! Έτσι ακριβώς Νοιώθω! Τι έγινε που δικαιώθηκα και ελευθερώθηκα; Άφησα τόσο χρόνο χαμένο .....🌼🌺
@@Kollia888 Το μήνυμα σου είναι σαν τον επίλογο μιας ταλαιπωρημένης ψυχής..που τελικά δικαιώθηκε αλλά τελικά κουράστηκε..Δένει τόσο αρμονικά το μήνυμα σου στην μουσική..Απίστευτο..😢
εγώ δικαιώθηκα μέσω των παιδιών μου... με αδίκησαν κάποιοι αφόρητα μετά τον θάνατο του άντρα μου, 20 χρόνια μετά καμαρώνω τρία ξέχωρα επιτυχημένα παιδιά,που ολομόναχα παλαιψαν και παλεύουν για τη ζωή τους και καθημερινά γίνονται πιο άξια και πιο δημιουργικά κι ευτυχισμένα... η ψυχή μου ομως νιώθει απίστευτη κούραση και τώρα που η ζωή με δικαίωσε τη νιώθω δυνατή μα βαριά.... ίσως η πίκρα της αδικίας σε βάρος μας έμεινε κατακάθι...κι όση χαρά κι αν ζω καθημερινά δεν την σβήνει... ευτυχώς όμως τη χαρά έμαθα να τη δημιουργώ ... και ξεχνώ την πίκρα... κι όταν αυτή με βαραίνει... βάζω τη μουσική πάνω της και την γλυκαινω...
κλαιω κλαιω σαν μωρο οταν το ακουω
Δε θέλω να με ξεχάσεις. ... Εγώ θα σε θυμάμαι πάντα, εσένα και τις υπέροχες στιγμές ,που έστω και έτσι, περάσαμε μαζι...
❤
🦋
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ....ΣΤΑΘΜΟΣ...
monadikh i euanthia,,,pantreuh luph me xara taftoxrona...se eyxaristo
έχεις μεγάλη πλάκα.φυσικά και το τραγούδι είναι για την "Πόλη" αλλά αυτό ρε δεν σου δίνει το δικαίωμα να κρίνεις τους υπολοίπους.αν τους ξυπνάει συναισθήματα για την γκόμενά τους, μεγειά τους με χαρά τους.
το που ταξιδεύει τον καθένα η μουσική είναι δικαίωμά του.
ειδικοί όλοι έχετε καταντήσει
Για εμένα είσαι μετά τον Μάνο Χατζιδάκη.
Η μοναδική σύνθεση,μελωδία σε ταξιδεύουν σε μαγεύουν.....
Music
by Evanthia Rebutsika
transforms and is characterized
in a word you use
often in his Ethics, Democritus.
Universal ..
Η μουσική
της Ευανθίας Ρεμπούτσικα
μεταρσιώνει και χαρακτηρίζεται
με μιά λέξη που χρησιμοποιειί
συχνά στα "Ηθηκά" του ο Δημόκριτος.
Συμπαντική..
...'την Πόλη την είπανε ΠΟΛΗ γιατί ήταν η ομορφότερη πόλη στο κόσμο'....ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ.
❤
nice!
ΠΟΣΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ......
Bütün iyilere selâm olsun amin amin amin velhamdullilahai rabbulaelemin esselatu ve selâm aleyke ya Resulullah ALLAHUEKBER ALLAHUEKBER ALLAHUEKBER
Ναρκωτικά μαλακα ε?
Kclfldlfpdldpdpdğpdpdldpflfğf
❤❤❤❤
Η αναμνήσεις τρέχουν...
!!!
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Κλείνεις τα μάτια και άπλα ακούς.
ΤΑΞΙΔΕΥΩ....
ποιος εγραψε τη μουσικη????
Eyanuia Repoytsika----Ευανθία Ρεμπούτσικα.!! Ελληνίδα.!!!!!
έχει κανείς τους παρτιτούρες plz
Christopher 039 ζ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΣΙΟΥΝΑΣ ?
.
.........................!!!!!!!!!!!!!
axxx re dimitra ola se thumizoun pia....sagapaw....12/01/2010
!!!!!!!!!1
ME TAXiDEUEiIiiiiiiiiiiiiiiiiiii SE TOPOUS ONEiROU
πετάς αλλά πάντα σιωπηλός