Laatste deel. Ik zou graag dan mn partner het mij zo duidelijk maakt als jullie doen naar de man. Ik ben alleen en doe bijna niks meer want niemand boeit het/niemand legt het waarom uit. Mn leven gaat treurig. voorbij.
Bedankt weer voor deze interessante en leerzame podcast, erg blij mee. Ik heb al het boek Geef me de 5. Maar vroeg me af of het boek Auto communicatie echt anders is? Of nieuwe dingen toevoegt? Groet en succes met alles wat jullie doen en maken! Petra
Wat leuk om te lezen! Geef me de 5 is echt de basis. Auti-communicatie gaat nog veel dieper in op de Auti-communicatie en staat vol met communicatietechnieken en praktijkvoorbeelden.
1. Ik ontmoette iemand die de ".., want" veel deed. Ik gaf inderdaad rap antwoord. Maar ervaarde het als onveilig. Het was alsof ik zoals een verhoor erin geluisd werd, en niet kon voelen of ik dit tegen haar wilde zeggen.
Ja ik kreeg ook dit gevoel een beetje, je stelt dezelfde vraag omdat je iets wil weten wat eigenlijk niet verplicht gedeeld zou moeten worden. Het veroorzaakt nog steeds dezelfde stressrespons, maar manipuleert de ontvanger om over die stressrespons heen te stappen.
Wat vervelend dat jullie dit zo hebben ervaren, zeker omdat het doorvragen met ‘want?’ en ‘omdat?’ juist bedoelt is om stress te verminderen. Voor mensen met autisme zijn deze vragen namelijk vaak makkelijker te antwoorden dan vragen met ‘waarom?’. Dit komt doordat ‘waarom’ vragen vaak vaag en onvoorspelbaar zijn. ‘Want/omdat’-vragen geven daarentegen aan dat je een concrete reden wil horen, wat veel duidelijker is. Dit betekent natuurlijk niet dat je alleen maar ‘want’ en ‘omdat’ moet gebruiken en nooit een waarom-vraag kan stellen. Iedereen is anders en communicatie moet altijd afgestemd worden, anders kan het inderdaad gebeuren dat het overkomt als een verhoor of een trucje, waardoor je de plank misslaat.
@@Geefmede5officieel Ja het zal natuurlijk verschillen voor verschillende mensen. Ik ben zelf autistisch maar heb ook een hoog verbaal IQ en ben (mede daardoor) opgegroeid zonder diagnose. Het vervangen van de "waarom" door een "want" zou in mijn hoofd nog steeds registreren als een "waarom", maar dan waarschijnlijk iets opdringeriger. Alsof ik heel snel een antwoord klaar moet hebben, terwijl mijn hoofd nog steeds door alle mogelijkheden aan het zoeken is. Het zal vast ook liggen aan de toon waarmee het gevraagd wordt. En als er eigenlijk je hele leven lang met een achterdochtige of dwingende intentie waarom-vragen worden gesteld, gaat het veranderen van de bewoording niet ineens een andere associatie geven denk ik. Overigens had ik het zelf juist enorm fijn gevonden als er iets meer nieuwsgierigheid was naar mijn innerlijke wereld als kind. Een welgemeende waarom-vraag had me waarschijnlijk enorm gerust gesteld. Maargoed daarvoor is wel weer vertrouwen nodig vanuit mijn kant, wat er door de gebruikelijke intenties van de waarom-vragen in mijn leven eigenlijk niet was. Jullie hebben vast meer ervaring met een uitgebreid "assortiment" (😆) aan autistische mensen die er op verschillende manieren mee omgaan. Ik vertrouw jullie expertise hier wel in omdat dit jullie werk is, dus het zal vast zo zijn dat een "want" een andere respons geeft bij een significante hoeveelheid mensen :)
@@whathappenedtomyyoutubehandle Bedankt voor jouw mooie toelichting van hoe het voor jou werkt. Zo belangrijk om naar elkaar te luisteren, want iedereen is anders en heeft andere voorkeuren.
Een paar vraagjes: - Hoe werkt de prullenbak in je hoofd uit auto communicatie? Ik ben zelf een 36 jarige vrouw met Asperger, en heb er moeite mee omdat ik me geen eens een beeld van mijn hoofd/wat erin zit kan vormen. Als het echt zo makkelijk is als bewust dingen weggooien, waarom eordt er dan überhaupt nog trauma behandeling aangeboden? Immers, dan zou je de traumas ook bewust kunnen weggooien... - komt er een aflevering over eetproblemen/eetstoornissen bij autisme? Want problemen vanuit de textuur, maar ook een grote overlap tussen anorexia/boulimia enzo en autisme.
Beste Raenaece, ik snap dat het lastig kan zijn om een beeld te vormen van wat er in je hoofd zit. Voor de een is dit makkelijker dan de ander. We adviseren je om hier hulp bij te vragen van iemand uit je omgeving. Iemand anders kan bij jou doorvragen om tot antwoorden te komen. Als je dan nog niet weet hoe het er nu uitziet kan je bedenken hoe het er vanaf nu uitziet. Het kan bijvoorbeeld helpen als je gedachten in grote en kleine categorieën onderverdeeld. Teken dit! Zo kan je je gedachten ordenen. Wat betreft de prullenbak: dit is alleen bedoelt voor informatie die ruimte inneemt in je hoofd, zonder dat je er iets aan hebt. Er zijn bijvoorbeeld mensen die de kleur van alle auto’s die ze in de ochtend tegenkwamen onthouden. Deze informatie is overbodig en kan dus in de prullenbak. Een podcastaflevering over eetproblemen staat op ons wensenlijstje. Veel succes met alles!
Ja goed bedacht. Je welkom voelen. Best ingewikkeld inderdaad... (Om mensen welkom te heten, bied je vaak een zitplaats aan. . Als de stoelen op de tafel staan, is er geen zitplaats bij binnenkomst.... Als er sommige dagen stoelen op sommige tafels staan klopt het beeld niet... In sommige culturen zetten ze zelfs een extra bord eten neer voor evt gast.. Kinderen die stoelen van de tafel halen is veel lawaai en abrupte bewegingen, herinner ik me nu nog.
Laatste deel. Ik zou graag dan mn partner het mij zo duidelijk maakt als jullie doen naar de man. Ik ben alleen en doe bijna niks meer want niemand boeit het/niemand legt het waarom uit. Mn leven gaat treurig. voorbij.
Bedankt weer voor deze interessante en leerzame podcast, erg blij mee. Ik heb al het boek Geef me de 5. Maar vroeg me af of het boek Auto communicatie echt anders is? Of nieuwe dingen toevoegt?
Groet en succes met alles wat jullie doen en maken!
Petra
Ja
Wat leuk om te lezen! Geef me de 5 is echt de basis. Auti-communicatie gaat nog veel dieper in op de Auti-communicatie en staat vol met communicatietechnieken en praktijkvoorbeelden.
1. Ik ontmoette iemand die de ".., want" veel deed. Ik gaf inderdaad rap antwoord.
Maar ervaarde het als onveilig. Het was alsof ik zoals een verhoor erin geluisd werd, en niet kon voelen of ik dit tegen haar wilde zeggen.
Ja ik kreeg ook dit gevoel een beetje, je stelt dezelfde vraag omdat je iets wil weten wat eigenlijk niet verplicht gedeeld zou moeten worden. Het veroorzaakt nog steeds dezelfde stressrespons, maar manipuleert de ontvanger om over die stressrespons heen te stappen.
Wat vervelend dat jullie dit zo hebben ervaren, zeker omdat het doorvragen met ‘want?’ en ‘omdat?’ juist bedoelt is om stress te verminderen. Voor mensen met autisme zijn deze vragen namelijk vaak makkelijker te antwoorden dan vragen met ‘waarom?’. Dit komt doordat ‘waarom’ vragen vaak vaag en onvoorspelbaar zijn. ‘Want/omdat’-vragen geven daarentegen aan dat je een concrete reden wil horen, wat veel duidelijker is.
Dit betekent natuurlijk niet dat je alleen maar ‘want’ en ‘omdat’ moet gebruiken en nooit een waarom-vraag kan stellen. Iedereen is anders en communicatie moet altijd afgestemd worden, anders kan het inderdaad gebeuren dat het overkomt als een verhoor of een trucje, waardoor je de plank misslaat.
@@Geefmede5officieel Ja het zal natuurlijk verschillen voor verschillende mensen. Ik ben zelf autistisch maar heb ook een hoog verbaal IQ en ben (mede daardoor) opgegroeid zonder diagnose. Het vervangen van de "waarom" door een "want" zou in mijn hoofd nog steeds registreren als een "waarom", maar dan waarschijnlijk iets opdringeriger. Alsof ik heel snel een antwoord klaar moet hebben, terwijl mijn hoofd nog steeds door alle mogelijkheden aan het zoeken is. Het zal vast ook liggen aan de toon waarmee het gevraagd wordt. En als er eigenlijk je hele leven lang met een achterdochtige of dwingende intentie waarom-vragen worden gesteld, gaat het veranderen van de bewoording niet ineens een andere associatie geven denk ik. Overigens had ik het zelf juist enorm fijn gevonden als er iets meer nieuwsgierigheid was naar mijn innerlijke wereld als kind. Een welgemeende waarom-vraag had me waarschijnlijk enorm gerust gesteld. Maargoed daarvoor is wel weer vertrouwen nodig vanuit mijn kant, wat er door de gebruikelijke intenties van de waarom-vragen in mijn leven eigenlijk niet was.
Jullie hebben vast meer ervaring met een uitgebreid "assortiment" (😆) aan autistische mensen die er op verschillende manieren mee omgaan. Ik vertrouw jullie expertise hier wel in omdat dit jullie werk is, dus het zal vast zo zijn dat een "want" een andere respons geeft bij een significante hoeveelheid mensen :)
@@whathappenedtomyyoutubehandle
Bedankt voor jouw mooie toelichting van hoe het voor jou werkt. Zo belangrijk om naar elkaar te luisteren, want iedereen is anders en heeft andere voorkeuren.
Een paar vraagjes:
- Hoe werkt de prullenbak in je hoofd uit auto communicatie? Ik ben zelf een 36 jarige vrouw met Asperger, en heb er moeite mee omdat ik me geen eens een beeld van mijn hoofd/wat erin zit kan vormen. Als het echt zo makkelijk is als bewust dingen weggooien, waarom eordt er dan überhaupt nog trauma behandeling aangeboden? Immers, dan zou je de traumas ook bewust kunnen weggooien...
- komt er een aflevering over eetproblemen/eetstoornissen bij autisme? Want problemen vanuit de textuur, maar ook een grote overlap tussen anorexia/boulimia enzo en autisme.
Beste Raenaece, ik snap dat het lastig kan zijn om een beeld te vormen van wat er in je hoofd zit. Voor de een is dit makkelijker dan de ander. We adviseren je om hier hulp bij te vragen van iemand uit je omgeving. Iemand anders kan bij jou doorvragen om tot antwoorden te komen. Als je dan nog niet weet hoe het er nu uitziet kan je bedenken hoe het er vanaf nu uitziet. Het kan bijvoorbeeld helpen als je gedachten in grote en kleine categorieën onderverdeeld. Teken dit! Zo kan je je gedachten ordenen.
Wat betreft de prullenbak: dit is alleen bedoelt voor informatie die ruimte inneemt in je hoofd, zonder dat je er iets aan hebt. Er zijn bijvoorbeeld mensen die de kleur van alle auto’s die ze in de ochtend tegenkwamen onthouden. Deze informatie is overbodig en kan dus in de prullenbak.
Een podcastaflevering over eetproblemen staat op ons wensenlijstje. Veel succes met alles!
Ja goed bedacht. Je welkom voelen.
Best ingewikkeld inderdaad... (Om mensen welkom te heten, bied je vaak een zitplaats aan.
.
Als de stoelen op de tafel staan, is er geen zitplaats bij binnenkomst....
Als er sommige dagen stoelen op sommige tafels staan klopt het beeld niet...
In sommige culturen zetten ze zelfs een extra bord eten neer voor evt gast..
Kinderen die stoelen van de tafel halen is veel lawaai en abrupte bewegingen, herinner ik me nu nog.