Dit geeft wel inzicht. Ik heb zelf in sommige situaties de neiging gehad om te contrasteren. Vooral ‘je hebt alleen controle over jezelf, niet over anderen’ is in deze een hele helpende gedachte.
Erg mooi uitgelegd. De term contrasteren kende ik nog niet in deze, maar geeft goed aan wat we vaak neigen te doen en beter achterwege laten bij gedrag dat we weg willen hebben van een ander. Kunst is inderdaad om er geen trucje van te maken, maar zonder verwachtingen en met oprechte interesse te luisteren. En daarna dan wel weer verder te kijken. Hoe vaak ik het inmiddels al niet geprobeerd heb… Maar de keren dat het lukt zijn goud waard! En als een ander er in slaagt zo naar mijn geklaag en zwartkijkerij te luisteren voelt onbeschrijflijk goed.
ik had zoiets met mijn zoontje toen hij kleiner was als hij ergens boos of verdrietig over was - dan zei ik met dezelfde energie JE BENT BOOS! en dat hielp veel beter dan ertegen in gaan en zeggen 'oh het is niet zo erg' e.d
Met de fundamentele attributiefout wordt de neiging bedoeld om gedragingen van anderen toe te schrijven aan de persoonlijkheid of het karakter van die ander. Situationele factoren (factoren die buiten een persoon liggen) worden onderschat, terwijl dispositionele factoren (factoren die binnen een persoon liggen) worden overschat. Dit gebeurt zelfs wanneer er duidelijk zichtbare (saillante) situationele oorzaken voor het gedrag van de ander zijn. De psycholoog Ross introduceerde in 1977 voor deze cognitieve fout de term 'fundamental attribution error'.
Cognitieve dissonantie is de onaangename spanning die iemand ervaart bij tegenstrijdige overtuigingen, ideeën of opvattingen of bij handelen in strijd met de eigen overtuiging.
Conditionering is in de psychologie een verzamelterm voor leerprocessen waardoor een organisme zich aanpast aan de omgeving. Geconditioneerd gedrag verwijst letterlijk naar gedrag dat in functie staat van condities of omgevingstoestanden, met andere woorden van de context.
Projectie is onder andere een term uit de psychologie. Van projectie kan sprake zijn wanneer men eigenschappen of emoties van zichzelf tracht te ontkennen, verbergen of verdringen door deze toe te schrijven aan iets of iemand anders.
Dit geeft wel inzicht. Ik heb zelf in sommige situaties de neiging gehad om te contrasteren. Vooral ‘je hebt alleen controle over jezelf, niet over anderen’ is in deze een hele helpende gedachte.
Erg mooi uitgelegd. De term contrasteren kende ik nog niet in deze, maar geeft goed aan wat we vaak neigen te doen en beter achterwege laten bij gedrag dat we weg willen hebben van een ander.
Kunst is inderdaad om er geen trucje van te maken, maar zonder verwachtingen en met oprechte interesse te luisteren. En daarna dan wel weer verder te kijken.
Hoe vaak ik het inmiddels al niet geprobeerd heb… Maar de keren dat het lukt zijn goud waard! En als een ander er in slaagt zo naar mijn geklaag en zwartkijkerij te luisteren voelt onbeschrijflijk goed.
ik had zoiets met mijn zoontje toen hij kleiner was als hij ergens boos of verdrietig over was - dan zei ik met dezelfde energie JE BENT BOOS! en dat hielp veel beter dan ertegen in gaan en zeggen 'oh het is niet zo erg' e.d
Met de fundamentele attributiefout wordt de neiging bedoeld om gedragingen van anderen toe te schrijven aan de persoonlijkheid of het karakter van die ander. Situationele factoren (factoren die buiten een persoon liggen) worden onderschat, terwijl dispositionele factoren (factoren die binnen een persoon liggen) worden overschat. Dit gebeurt zelfs wanneer er duidelijk zichtbare (saillante) situationele oorzaken voor het gedrag van de ander zijn. De psycholoog Ross introduceerde in 1977 voor deze cognitieve fout de term 'fundamental attribution error'.
Cognitieve dissonantie is de onaangename spanning die iemand ervaart bij tegenstrijdige overtuigingen, ideeën of opvattingen of bij handelen in strijd met de eigen overtuiging.
Conditionering is in de psychologie een verzamelterm voor leerprocessen waardoor een organisme zich aanpast aan de omgeving. Geconditioneerd gedrag verwijst letterlijk naar gedrag dat in functie staat van condities of omgevingstoestanden, met andere woorden van de context.
Projectie is onder andere een term uit de psychologie. Van projectie kan sprake zijn wanneer men eigenschappen of emoties van zichzelf tracht te ontkennen, verbergen of verdringen door deze toe te schrijven aan iets of iemand anders.
Externaliseren, de oorzaak of schuld buiten zichzelf zoeken en aan een ander of een omstandigheid toekennen.
Je moet er boven staan.een veel gebruikte term.Willen mensen nog wel een minuut met een ander meedenken.