Πασχάλης Τσαρούχας, Θέλω να μπω στη φυλακή (HQ Official Audio Video)

Πασχάλης Τσαρούχας, Θέλω να μπω στη φυλακή (HQ Official Audio Video)
μουσική Χρήστος Γιαννόπουλος | ποίηση Αγνή Παλάντζα
από την κυκλοφορία
"Με κρυφούς φωτισμούς" (p) & (c) 2024 www.musicmirror.gr
Download & Streaming Links Αναμένονται
Ο συνθέτης Χρήστος Γιαννόπουλος και η ποιήτρια - εικαστικός Αγνή Παλάντζα ένωσαν τις εμπνεύσεις και τις ψυχές τους σε ένα πολυτελές άλμπουμ με 16 τραγούδια και 16 εικαστικά. Έκτος απ τον σύνθετη που συμμετέχει και ερμηνευτικά σε 6 τραγούδια, άλλοι 9 αγαπημένοι ερμηνευτές συμμετέχουν (Ελένη Δήμου- Βάσια Ζήλου - Ελένη Καρακάση - Πασχάλης Τσαρούχας - Νάντια Καραγιάννη - Λίνα Μιχαήλ - Σπύρος Παπαδήμας - Έλενα Ιωάννου - Χρύσα Διακάτου). Στο μοναδικό αυτό άλμπουμ Υπάρχει 40σελιδο booklet με ποιήματα, εικαστικά, φωτογραφίες κλπ. και κυκλοφορεί απ την ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ήχων Αληθινών. Τραγούδια που κατέβηκαν βαθιά τα πνευματικά μας σκαλοπάτια και έριξαν φως στα υπόγεια της ψυχής μας, όπως αναφέρει ο Χρήστος Γιαννόπουλος. Ένα διακριτικό, ζεστό, μαγικό φως κι όχι εκθαμβωτικό, εκτυφλωτικό και κραυγαλέο, αλλά ΜΕ ΚΡΥΦΟΥΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥΣ.
Έπαιξαν
• Ενορχήστρωση:
Χρήστος Γιαννόπουλος - Δήμητρης Χατζηγαλήνης
• Programming:
Δήμητρης Χατζηγαλήνης
• Μπουζούκι - μπαγλαμάς - τζουράς - ούτι:
Βασίλης Μάντογλου - Δημήτρης Χατζηγαλήνης
• Kιθάρες:
Χρήστος Γιαννόπουλος - Βασίλης Μάντογλου
• Πλήκτρα:
Βασ. Μάντογλου - Δημήτρης Χατζηγαλήνης
• Κλαρίνο:
Βαλάντης
• Κρουστά:
Εμρέ Χαλίλογλου
• Ακορντεόν:
Δημήτρης Παπαδάμης
• Φωνητικά:
Χρήστος Γιαννόπουλος
• Μίξη:
Βασ. Μάντογλου - Δήμητρης Χατζηγαλήνης
• Διεύθυνση και οργάνωση παραγωγής:
Χρήστος Γιαννόπουλος
• Programming & ηχοληψία:
Studio DIVA από Μάη μέχρι Οκτώβρη του 2024
Σημείωμα Στιχουργού
Τα ποιήματά μου είναι το σπίτι που ζω, είναι η μοίρα μου. Ο ακροατής το βλέπει από απόσταση, εγώ βρίσκομαι μέσα στα δωμάτιά του και πατώ στο πάτωμά του. Αδιάσπαστη δουλειά, η προσπάθειά μου να εκφράσω και να εξηγήσω όσα δοκίμασαν τις αντοχές μου, όσα με πλήγωσαν, με διέλυσαν, με ενθουσίασαν, με χάραξαν... ανάσες, επιθυμίες, αγωνίες, μνήμες... η μόνη μου ματαιοδοξία ήταν να το καταφέρω με τις πιό λιτές λέξεις, με τις πιό οικείες εικόνες, με τους πιό κρυφούς φωτισμούς.
Οι στίχοι μου δεν είναι χτισμένοι ο ένας επάνω στον άλλο, προσπάθησα μονάχα και με επιμονή το αντίθετο, να τους καταλάβω και να τους αφαιρέσω βασανιστικά ό,τι ήταν δυνατό, και έτσι μισόγυμνους και ...αναιδείς να τους προσφέρω την αυθυπαρξία τους με ένα τελείωμα. Όμως το τέλος ήταν το πιό δύσκολο κομμάτι, γιατί ουσιαστικά δεν υπήρχε. Είμαι ευτυχής που ο μπαμπάς μου μού διάβαζε ποίηματα. Είμαι ευτυχής που νιώθω θαλπωρή στην μοναξιά των στίχων αυτών. Και είμαι ευτυχής και απέραντα ευγνώμων που συναντηθήκαμε ψυχικά με τον Χρήστο Γιαννόπουλο, έναν άνθρωπο φαινόμενο, τον οποίο θαύμαζα από χρόνια.
Οι συνθέσεις του και οι φωνές που χάρισε στους στίχους ξεπέρασαν κατά πολύ τα ποίηματα και κάθε μου προσδοκία. Όταν δε άκουσα τον ίδιο να ερμηνεύει τον Δράκο ή το Στοιχειό, χαρακτήρας ηρωικός, τολμηρός μα και εκπληκτικά τρωτός, τον λάτρεψα. Γιά πάντα.
Θέλω να µπω στην φυλακή
Θέλω να µπω στην φυλακή
Μονάχο να µε κλείσουν
Κι όταν οι δικαστές ρωτούν
Όσοι µε πόνεσαν να ‘ρθούν
Να ψευδοµαρτυρήσουν.
Επισκεπτήριο ποτέ
Κανείς να µη µου κάνει
Ανθρωποφύλακες, θα πω
Διώχτε τον τώρα από δω
Και θα χτυπώ το τζάµι.
ΡΕΦΡΕΝ
Σε αποµόνωση βαθιά
Στο κρύο να κουρνιάζω
Κι η ανελέητη σιγή
Να µού χαρίζει ένα φιλί
Όταν ξεροσταλιάζω.
Αφού κι απ’ έξω έτσι ζω
Με την πικρή µου µοίρα
Γιατί ό,τι ένιωσα εγώ
Ακόµα και τα σ’ αγαπώ
Λένε πως τους τα πήρα.