Wspaniały wywiad Emilu. Jak cudownie słyszeć z ust Pani Gieni, że Japończycy niechętnie akceptują „ obcych” i nie robi Pani Gienia z tego wielkiego dramatu, rasizmu, opowiada o tym tak swobodnie. 😂 Jak wspaniale usłyszeć, że po tylu latach ta cudowna kobieta czuje się Polka. To jest piękne❣️ Bardzo dziękuję Emilu👏🏻👏🏻
Kto by pomyślał, że w Japonii jest tylu wspaniałych Polaków, który zajmują się tyloma różnymi rzeczami. To niesamowite, że pani Gienia wyjechała do Japonii w tamtych czasach. Bardzo ciekawy wywiad i dobrze poprowadzony
Niesamowite jakich ludzi można poznać, co za historia. Zresztą, każdy pana podcast jest w taki czy inny sposób fascynująco odkrywczy. Szczerze mówiąc dowiaduje się z nich o Japonii najwięcej. Keep on going!🙂🙃
Emil bardzo mi się podobal wywiad z p.genia super ciekawy tak trzymac więcej takich reportaży dzięki ci emil jesteś dobrym ambasadorem Polski w Japonii
@@pojaponii Dawna Japonia to musiał być hardcore dla obcokrajowca i takie opowieści bardzo mnie ciekawią. (kontrasty) Chyba że wszystkie będą: "Nikt nas nie lubił (nie zauważał), wszystkie drzwi zamknięte, i ogólnie koszmar, teraz jest trochę lepiej :-P"
Wspaniały wywiad. Wspomnienia Pani Gieni Kariya bardzo cenne. Dziękuję! PS Także słyszałam, że polski bursztyn jest wypierany przez rosyjski tańszy od polskiego na rynkach zagranicznych.
Dziękuję Emilu za zaprezentowanie nam ciekawego gościa w twoim podkasacie po Japonii jak widzimy gusta i upodobania japońskich klientów do wyrobów bursztynowych pochodzących z Polski zmieniają sie na przestrzeni lat 😀😀😀😀😀😀
Jestem pod ogromnym wrażeniem starszej pani! Niesamowity charakter, charyzma i odwaga sprowadziła ją te 44 lata temu do Japonii! Pięknie się tam odnalazła. ♡♡♡ A naszyjniki przecudowne - nie widziałam tak wspaniałych ozdób nawet w PL!
40:24 To jest HIT tego odcinka! :D Pozdrowienia dla Pani Gieni! Świetny podcast Emilu. Jeśli jeszcze kogoś z Polaków mieszkających 20-30 lat znajdziesz do wywiadu to z chęcią poświęcę czas, bo to jest kopalnia wiedzy i cenna lekcja życiowa.
Fantastycznie Pani mowi po Polsku z oryginalnym akcentem japonskim! Emil, ty podstepnie nie podpowiadales slow Pani Gieni i dzieki temu wywiad zyskal na kolorycie ;) Ciekawy zyciorys "po prostu"! Podziwiam zintegrowanie sie w spoleczenstwie japonskim! Pani Ambasador polskiego bursztynu! Chetnie sie spotkalbym sie przy okazji pobytu w Kyoto.
36:07 SRALNIE😁😁😁🤣🤣🤣 ta pani mnie ubawiła wiem i rozumiem ze ta pani żyje zagranica tyle lat i zapomina polskiego języka - powinno być toalety publiczne😀😀😀🤗🤗🤗
Dziekuje za ten ciekawy wywiad z p.Gienia Karina. W Japonii mieszka więcej Polek, które wybrały ten kraj z milosci. Np Wanda Miyajima. Większość z tego okresu skończyła japonistyke. Ich losy są nadzwyczaj ciekawe
Super film panie Emilu ja lubię pańskie filmy o Japonii bursztyn Przes Słowian nazywany był Jantarem ten film panie Emilu jest super i mam taką nadzieję że pan Emil zrobi nowe filmy o Japonii i o Poloni w Japonii wpisowe dodał Robert taras olkusz skalska on street miłośnik dinozaurów i malowania obrazów i piosenek karaoke
Wydaje mi się że nieakceptacja gajinów to nie jest nic nadzwyczajnego.Tak samo np jeśli by jakiś Japończyk czy Ukrainiec czy Francuz mieszkał w Polsce 40 czy 50 lat to też nie byłby postrzegany jako Polak.To samo zresztą dotyczy innych krajów gdzie cudzoziemcy uważani są za cudzoziemców i tyle.A każdy czepia się biednych Japończyków że nie akceptują innych do końca i nie uważają za "swoich".Nie rozumiem tego zdziwienia...
Jedno małe pytanko. Dla mnie jest oczywiste że w obcym kraju będziemy traktowani jak obcy. Mogą nas mniej lub bardziej tolerować ale zawsze będziemy obcy, to oczywiste. Będzie super jeśli nasze dzieci będą traktowane jak rodzimi w co też raczej wątpię. Powiem coś bardzo niepoprawnego politycznie. Kolega był (niestety bardzo młodo mu się zmarło) etnografem (takim akademickim) mówił że on i reszta uczą studentów iż drugie pokolenie może się zasymilować. Ale prywatnie powtarzał że to czysta teoria. W jego opinii praktycznie zależy to od "siły" własnej kultury. Są kultury (nie wymienię by nie robić "gównoburzy" które przez wieki się nie asymilują a inne po czterech pokoleniach już się wtapiają bez większego śladu. Ale książkowe drugie pokolenie to fikcja. W rodzinie mamy takich przykładów na pęczki. Po co oczekiwać nierealnego? Mimo że bardzo poprawnego politycznie:).
Być może w niektórych przypadkach 2gie pokolenie się niezasymiluje. Jednak obserwuje niemieckiego YT i tam dość popularną youtuberką jest DagiBee, która notabene ma 2 polskich rodziców. Powiedziałabym z dużą dozą prawdopodobieństwa, że jest odbierana jako 100% Niemka.
Ja myślę, że asymilacja drugiego pokolenia, czyli dzieci imigrantów, zależy w dużej mierze od podejścia rodziców. I tu dodatkowo zakładając, że oboje rodziców jest tej samej narodowości, bo przecież w dzisiejszych czasach jest coraz więcej małżeństw mieszanych... Takich właśnie jak powyższa pani Gienia i jej mąż Japończyk. A przy małżeństwach mieszanych asymilacja siłą rzeczy jest szybsza i prostsza, bo zwykle jeden z małżonków przeprowadza się do kraju drugiego (rzadziej się zdarza, żeby uciekali wspólnie do jeszcze trzeciego kraju) i wtedy tylko jedna osoba z małżeństwa - pierwszego pokolenia - zmienia kraj i kulturę, a druga osoba jest cały czas u siebie. Dzieci - czyli drugie pokolenie - z mieszanego małżeństwa będą z miejsca w połowie rodowitymi mieszkańcami, a wychowując się i potem żyjąc przez większość życia w kraju tylko jednego ze swoich rodziców to nie oszukujmy się, że będą miały wiele wspólnego z krajem drugiego z rodziców. Tym bardziej, jeśli temu drugiemu małżonkowi nie będzie szczególnie na tym zależeć, żeby przekazać spadek po swojej oryginalnej kulturze następnym pokoleniom w swojej rodzinie. Wnuki - czyli trzecie pokolenie - mogą już nawet nie zdawać sobie sprawy, skąd właściwie pochodzi 1/4 ich genów, jeśli babcia lub dziadek umrą wcześnie albo nie będą chcieli o tym rozmawiać. Natomiast małżeństwa ludzi o tej samej narodowości... Są tacy ludzie, mieszkający na stałe poza krajem swojego urodzenia, którzy po wielu latach mieszkania gdzie indziej dalej czują się tam kimś obcym, desperacko starają się utrzymać poczucie odmiennej narodowości wśród swoich dzieci, czasem i wnuków. Są tacy, którzy źle przyjmują związanie się kogokolwiek ze swojej bliskiej rodziny z kimkolwiek innej narodowości - choćby była to oczywista kolej rzeczy ze względu na to, gdzie mieszkają, bo nie ma tam tylu innych rodaków. Nie mówiąc już o abstrakcyjnych przypadkach ludzi, którzy stwarzają sobie sztuczną kopię swojej małej ojczyzny w obcym kraju, odrzucają od siebie świadomość zamieszkiwania w innej kulturze i nie mają zamiaru się dostosowywać do nowego miejsca... Tacy patriotyczni imigranci mogą jeździć w miarę możliwości do swojej ojczyzny co jakiś czas, zabierać tam swoje potomstwo np. na wakacje, pielęgnować więzi z członkami rodziny (którzy tam pozostali), interesować się wydarzeniami w ojczyźnie, itd... Ale są i tacy, co wolą kraj, do którego się przeprowadzili i własnego potomstwa nie uczą ani języka, ani historii, ani kultury swojej ojczyzny. Bo spalili za sobą wszystkie mosty, nie czują sentymentu do kraju urodzenia, nie planują nigdy wracać, więc po co... Dzieci najłatwiej złapią ten język (oraz kulturę i całą resztą), który będzie ich otaczał na co dzień i to będzie po prostu język najczęściej używany w kraju, w którym będą mieszkać. Dla drugiego pokolenia to już ten język będzie językiem ojczystym, a nie język rodziców. Można powiedzieć, że łatwość asymilacji zależy też częściowo od wyglądu. Jak ktoś znacznie odstaje wyglądem od wyglądu przeciętnego mieszkańca danego kraju to do końca życia będzie na pierwszy rzut oka postrzegany jako ktoś obcy. Z tego powodu w niektórych krajach najprędzej trzecie pokolenie (o ile przynajmniej drugie pokolenie zmieszało się z tubylcami) może być odbierane jako rodowici mieszkańcy, bo choćby drugie pokolenie było całkowicie zasymilowane to rażąco odmienny wygląd może zdradzać, że rodzice drugiego pokolenia pochodzili z innej części świata.
Bardzo ciekawa odmiana:). Jak dla mnie super. Nie chcę nikogo urazić ale czy nie masz wrażenia że rozmawialiście dwoma "polskimi językami"? Mam odczucie że czasami się z Panią nie rozumieliście. Czy z takimi gośćmi na twoim kanale nie łatwiej było by rozmawiać po angielsku lub japońsku. To nie obraza ale praktyczne podejście. Jakoś tak każdy ma że jak jakiegoś języka nie używa długi czas, to zostaje on wyparty. Jak mam tak że z Rosjaninem czy Ukraińcem zaczynam po rosyjsku a zawsze skończę po francusku i się orientuję poniewczasie że "ni cholery" rozmówca nie rozumie.ha ha ha . Ale wywiad super, zawsze zapraszasz "młode wilki" co chcą zawojować świat a tu mamy doświadczenie i dystans do rzeczywistości :) Super.
@@pojaponii Co prawda to prawda:( Ale może angielska wersja by przeszła. Wydaje się że większość widzów by zrozumiała gdybyś wcześniej wyjaśnił powód. Może zapytać ? Ludzie lubią jak pyta się ich o zdanie:). Może zagadaj Martę Sielską o reakcję widzów ,oglądalność itp. Ona miała niedawno taki angielskojęzyczny odcinek. Sorry że się wtrącam ale tak już mam jak widzę że może da się coś ulepszyć. Jak coś to najwyżej mnie pogoń.ha ha ha Powodzenia
@BethesdaSucks Dzięki za link. Już wcześniej oglądałem. Wydaje mi się że widziałem około 90% tego co wypuścił Emil. Jakoś jego przekaz mi pasi:) Pomijając strimy, deko za długie i chyba wszystkie strimy mają jedną wadę jak dla mnie są zbyt........Bigbtotherowe;) Ja lubię konkret.
Dobrze jest promować język polski. Pani jest Polką i na pewno się cieszyła, że w końcu może porozmawiać w rodzimym języku :) Pewnie nie ma często takiej sposobności.
Emil: hostessa Ja: no hostessa przecież to jest Pani Gienia: NIE HOSTESSA i dopiero do mnie dotarło, ze polska hostessa a japońska to przecież dwie różne sprawy
pani Gieniu,,,gdzie sie pani wpakowala..japonia to stresujacy kraj workoholikow i dziwakow..bylem tam w 90 tych latach w kamakura yokohama tokyo,,fajnie odwiedzic ale zamieszkac,,??tragedja,,wspolczuje pani,,
Emilu, jak Ty znajdujesz takie ciekawe osoby, jak Twoja interlokutorka :) Pani rzuciła się na głęboką wodę prawie 50 lat temu.
rozmawiam :)
Wspaniały wywiad Emilu. Jak cudownie słyszeć z ust Pani Gieni, że Japończycy niechętnie akceptują „ obcych” i nie robi Pani Gienia z tego wielkiego dramatu, rasizmu, opowiada o tym tak swobodnie. 😂 Jak wspaniale usłyszeć, że po tylu latach ta cudowna kobieta czuje się Polka. To jest piękne❣️ Bardzo dziękuję Emilu👏🏻👏🏻
Pani miała okazję doświadczyć kawał historii tego kraju. Materiał na książkę. Super podcast.
ma o czym pisać
Kto by pomyślał, że w Japonii jest tylu wspaniałych Polaków, który zajmują się tyloma różnymi rzeczami. To niesamowite, że pani Gienia wyjechała do Japonii w tamtych czasach. Bardzo ciekawy wywiad i dobrze poprowadzony
Wspanianiały wywiad! Niby bursztyn ale Pani Gienia to prawdziwy diament! Pozdrawiam serdecznie ❤
co nie? ^_^
Witam Szanowną Panią Grażynke jak tam się czujemy w Nowym Roku 🍾🍰🍇☕pozdrowienia z Mińska Mazowieckiego zimowego👍🙂
@@yogi30121 witam, witam, szanowanko😀 samopoczucie ok, czego wzajemnie życzę 👍🍕🍀😇
Emilu muszę przyznać że bardzo ciekawe tematy znajdujesz,a dla pani Eugenii serdeczne gratulacje i podziękowanie za promocję naszego kraju w Japonii
staram się dla was znajdywać takich gości
Niesamowite jakich ludzi można poznać, co za historia. Zresztą, każdy pana podcast jest w taki czy inny sposób fascynująco odkrywczy. Szczerze mówiąc dowiaduje się z nich o Japonii najwięcej. Keep on going!🙂🙃
bo chcę wam pokazywać Japonię z różnych perspektyw
Pozdrawiam i dziękuję
Pani Gienia i Jej historia - fascynująca. Życzę Pani wszystkiego najlepszego.
Podcast! Super! Się stęskniłem za tą formą poznawania Japonii! Dzięki Emilu! :)
Bardzo interesujący wywiad.
Emil bardzo mi się podobal wywiad z p.genia super ciekawy tak trzymac więcej takich reportaży dzięki ci emil jesteś dobrym ambasadorem Polski w Japonii
Super wywiad, następnym razem poproszę więcej historii ze "starej" Japonii.
postaramy się
@@pojaponii Dawna Japonia to musiał być hardcore dla obcokrajowca i takie opowieści bardzo mnie ciekawią. (kontrasty) Chyba że wszystkie będą: "Nikt nas nie lubił (nie zauważał), wszystkie drzwi zamknięte, i ogólnie koszmar, teraz jest trochę lepiej :-P"
Super, nasza weteranka.
widac, ze tez czesto szuka jezyka, zeby sie wyslowic!!
Pozdrawiam
Po przeszło 40 latach mówi praktycznie bez żadnego akcentu, a że języka trochę się zapomina to normalne na obczyźnie.
@@zabijca spko , ja mam to samo, tez czesto sie zacinam szukajac wlasciwego slowa !! duzo ludzi tego nie rozumie
Pozdrowienia dla Pani Eugenii !
Bardzo miła pani, interesujący wywiad 😊
Dzięki za ciekawy wywiad
Wywiad bomba. Niczego podobnego nie widziałam na polskim youtubie.
cieszę się, że seria się podoba!
Bardzo Panią podziwiam! Nauczyła się Pani japońskiego w latach 70. żyjąc w Polsce (z tego, co zrozumiałam) 😮
Zarąbisty podkast! Dużo zdrówka dla pani Gieni. Pozdro...Emil.
Moja kochana Gienia.
Wspaniala kobieta.Dzieki Emilu ze moglismy ja poznac.Pozdrowienia.
Wspaniały wywiad. Wspomnienia Pani Gieni Kariya bardzo cenne. Dziękuję!
PS
Także słyszałam, że polski bursztyn jest wypierany przez rosyjski tańszy od polskiego na rynkach zagranicznych.
Uwielbiam te podcasty, uświadamia mi to, że ludzkie życia są barwne i czasem coś wydawałoby się niemożliwe a jednak jest. Daje mi to nadzieje
Ciekawa opowieść!
Witaj Emilu pije kawę i oglądam bardzo ciekawy wywiad a pani Genia SUPERRR Babka pozdrawiam cię i Aiko👍👍👍🍰🍰🍰🍰🍇🍇🍇
Ciekawy wywiad, pewnie ta pani jest szczęśliwa po tylu latach w Japonii. :)
Podziwiam Panią Gienie w wytrwałości w mieszkaniu w Japonii i sprzedaży Polskich bursztynów :-)
bardzo ładny montaż, treść też jest na poziomie mimo że prowadzona rozmowa przypomina luźną rozmowę
Dziękuję Emilu za zaprezentowanie nam ciekawego gościa w twoim podkasacie po Japonii jak widzimy gusta i upodobania japońskich klientów do wyrobów bursztynowych pochodzących z Polski zmieniają sie na przestrzeni lat 😀😀😀😀😀😀
Jestem pod ogromnym wrażeniem starszej pani! Niesamowity charakter, charyzma i odwaga sprowadziła ją te 44 lata temu do Japonii! Pięknie się tam odnalazła. ♡♡♡
A naszyjniki przecudowne - nie widziałam tak wspaniałych ozdób nawet w PL!
Super rozmowa, pozdrowienia dla pani Gieni.
super sprawa taki wywiad!
cieszę się, że temat zaciekawił
40:24 To jest HIT tego odcinka! :D Pozdrowienia dla Pani Gieni! Świetny podcast Emilu. Jeśli jeszcze kogoś z Polaków mieszkających 20-30 lat znajdziesz do wywiadu to z chęcią poświęcę czas, bo to jest kopalnia wiedzy i cenna lekcja życiowa.
Dziękuję i pozdrawiam 😊
Ciekawy podkast 😀🤗
Jak zwykle super odcinek 👋pani Genia rewelacyjna 👍
Bardzo ciekawa osoba. Pani Genowefa to nasz ambasador w dalekiej Japonii.
Pani Gieniu, po takim długim pobycie poza krajem, mówi Pani wspaniale Po polsku.
Emil, wspaniały wywiad i konwersacja.
Przeciekawe. 👍❤️👍
Wspaniała rozmowa, brawo Emil! ;3
Super odcinek,super pani Gienia👋👍
świetna historia, dzięki za materiał!
Do usług
Emil, Twoje podcasty są superrrr!
dziękuję!
Fantastycznie Pani mowi po Polsku z oryginalnym akcentem japonskim! Emil, ty podstepnie nie podpowiadales slow Pani Gieni i dzieki temu wywiad zyskal na kolorycie ;) Ciekawy zyciorys "po prostu"! Podziwiam zintegrowanie sie w spoleczenstwie japonskim! Pani Ambasador polskiego bursztynu! Chetnie sie spotkalbym sie przy okazji pobytu w Kyoto.
ciekawy wywiad!! pozdrowienia
36:07 SRALNIE😁😁😁🤣🤣🤣 ta pani mnie ubawiła wiem i rozumiem ze ta pani żyje zagranica tyle lat i zapomina polskiego języka - powinno być toalety publiczne😀😀😀🤗🤗🤗
O tak, jest i podcast
Super wywiad :) Pani Genia pozdrawiamy :)
Super kontent. Znów powróciłam do słuchania podcastów :) czekam na więcej.
A jako cd wywiad z dzieckiem pani Gieni :)
Super podcast! Bardzo ciekawa pani, mógłbym tak słuchać i słuchać.
Dzięki za super podcast Emilu :)
do usług!
Cześć Emil , super , spoko - bardzo fajny film : )
Pozdrawiam Cię i ( wiadomo ) proszę pozdrowić Panią Aiko .
Siemanko : )
obraz Matki Boskiej brawo pani Gieniu
O kurde czegoś takiego się nie spodziewałem
Wspaniała Pani Gienia❤️
Super wywiad ❤️
Bardzo sympatyczna pozytywna pani
Emilu, eksperymentujesz z fryzurą, super! Może stworzysz nowy trend polsko-japoński, może i światowy :-)
Dużo zdrówka dla Pani Gieni.
Pozdrowienia dla cioci Gienii!
Pozdrawiamy Panią Gienię
33:49 Polskie krówki tak zwane mordoklejki 😁😁😁🤣🤣🤣
super
Bardzo fajny podkast💪💪💪💪💪💪💪👍👍👍👍😁😁😁🤗🤗
szok...
5:08 - chodzi o truck-kun.
co za historia :)
Szczęść Boże👍
Kioto- piękne ZOO zwłaszcza goryle ,dużo tego na TH-cam.Pozdro
Dziekuje za ten ciekawy wywiad z p.Gienia Karina. W Japonii mieszka więcej Polek, które wybrały ten kraj z milosci. Np Wanda Miyajima. Większość z tego okresu skończyła japonistyke. Ich losy są nadzwyczaj ciekawe
Ani jednej łapki w dół!
Super film panie Emilu ja lubię pańskie filmy o Japonii bursztyn
Przes Słowian nazywany był Jantarem ten film panie Emilu jest super i mam taką nadzieję że pan Emil zrobi nowe filmy o Japonii i o
Poloni w Japonii wpisowe dodał Robert taras olkusz skalska on street miłośnik dinozaurów i malowania obrazów i piosenek karaoke
Cały czas robimy dla was filmy :)
W polsce jest plandemiczny
bałagan dzięki p.Geni tak trzymac p.Geniu promować Polske
EMIL PROSZĘ O WYWIAD Z RODZINĄ P.geni
W Polsce wysokość wynosi 2,5 m.
Wydaje mi się że nieakceptacja gajinów to nie jest nic nadzwyczajnego.Tak samo np jeśli by jakiś Japończyk czy Ukrainiec czy Francuz mieszkał w Polsce 40 czy 50 lat to też nie byłby postrzegany jako Polak.To samo zresztą dotyczy innych krajów gdzie cudzoziemcy uważani są za cudzoziemców i tyle.A każdy czepia się biednych Japończyków że nie akceptują innych do końca i nie uważają za "swoich".Nie rozumiem tego zdziwienia...
Jedno małe pytanko. Dla mnie jest oczywiste że w obcym kraju będziemy traktowani jak obcy. Mogą nas mniej lub bardziej tolerować ale zawsze będziemy obcy, to oczywiste. Będzie super jeśli nasze dzieci będą traktowane jak rodzimi w co też raczej wątpię. Powiem coś bardzo niepoprawnego politycznie. Kolega był (niestety bardzo młodo mu się zmarło) etnografem (takim akademickim) mówił że on i reszta uczą studentów iż drugie pokolenie może się zasymilować. Ale prywatnie powtarzał że to czysta teoria. W jego opinii praktycznie zależy to od "siły" własnej kultury. Są kultury (nie wymienię by nie robić "gównoburzy" które przez wieki się nie asymilują a inne po czterech pokoleniach już się wtapiają bez większego śladu. Ale książkowe drugie pokolenie to fikcja. W rodzinie mamy takich przykładów na pęczki. Po co oczekiwać nierealnego? Mimo że bardzo poprawnego politycznie:).
Być może w niektórych przypadkach 2gie pokolenie się niezasymiluje. Jednak obserwuje niemieckiego YT i tam dość popularną youtuberką jest DagiBee, która notabene ma 2 polskich rodziców. Powiedziałabym z dużą dozą prawdopodobieństwa, że jest odbierana jako 100% Niemka.
Ja myślę, że asymilacja drugiego pokolenia, czyli dzieci imigrantów, zależy w dużej mierze od podejścia rodziców.
I tu dodatkowo zakładając, że oboje rodziców jest tej samej narodowości, bo przecież w dzisiejszych czasach jest coraz więcej małżeństw mieszanych... Takich właśnie jak powyższa pani Gienia i jej mąż Japończyk. A przy małżeństwach mieszanych asymilacja siłą rzeczy jest szybsza i prostsza, bo zwykle jeden z małżonków przeprowadza się do kraju drugiego (rzadziej się zdarza, żeby uciekali wspólnie do jeszcze trzeciego kraju) i wtedy tylko jedna osoba z małżeństwa - pierwszego pokolenia - zmienia kraj i kulturę, a druga osoba jest cały czas u siebie. Dzieci - czyli drugie pokolenie - z mieszanego małżeństwa będą z miejsca w połowie rodowitymi mieszkańcami, a wychowując się i potem żyjąc przez większość życia w kraju tylko jednego ze swoich rodziców to nie oszukujmy się, że będą miały wiele wspólnego z krajem drugiego z rodziców. Tym bardziej, jeśli temu drugiemu małżonkowi nie będzie szczególnie na tym zależeć, żeby przekazać spadek po swojej oryginalnej kulturze następnym pokoleniom w swojej rodzinie. Wnuki - czyli trzecie pokolenie - mogą już nawet nie zdawać sobie sprawy, skąd właściwie pochodzi 1/4 ich genów, jeśli babcia lub dziadek umrą wcześnie albo nie będą chcieli o tym rozmawiać.
Natomiast małżeństwa ludzi o tej samej narodowości... Są tacy ludzie, mieszkający na stałe poza krajem swojego urodzenia, którzy po wielu latach mieszkania gdzie indziej dalej czują się tam kimś obcym, desperacko starają się utrzymać poczucie odmiennej narodowości wśród swoich dzieci, czasem i wnuków. Są tacy, którzy źle przyjmują związanie się kogokolwiek ze swojej bliskiej rodziny z kimkolwiek innej narodowości - choćby była to oczywista kolej rzeczy ze względu na to, gdzie mieszkają, bo nie ma tam tylu innych rodaków. Nie mówiąc już o abstrakcyjnych przypadkach ludzi, którzy stwarzają sobie sztuczną kopię swojej małej ojczyzny w obcym kraju, odrzucają od siebie świadomość zamieszkiwania w innej kulturze i nie mają zamiaru się dostosowywać do nowego miejsca...
Tacy patriotyczni imigranci mogą jeździć w miarę możliwości do swojej ojczyzny co jakiś czas, zabierać tam swoje potomstwo np. na wakacje, pielęgnować więzi z członkami rodziny (którzy tam pozostali), interesować się wydarzeniami w ojczyźnie, itd...
Ale są i tacy, co wolą kraj, do którego się przeprowadzili i własnego potomstwa nie uczą ani języka, ani historii, ani kultury swojej ojczyzny. Bo spalili za sobą wszystkie mosty, nie czują sentymentu do kraju urodzenia, nie planują nigdy wracać, więc po co... Dzieci najłatwiej złapią ten język (oraz kulturę i całą resztą), który będzie ich otaczał na co dzień i to będzie po prostu język najczęściej używany w kraju, w którym będą mieszkać. Dla drugiego pokolenia to już ten język będzie językiem ojczystym, a nie język rodziców.
Można powiedzieć, że łatwość asymilacji zależy też częściowo od wyglądu. Jak ktoś znacznie odstaje wyglądem od wyglądu przeciętnego mieszkańca danego kraju to do końca życia będzie na pierwszy rzut oka postrzegany jako ktoś obcy. Z tego powodu w niektórych krajach najprędzej trzecie pokolenie (o ile przynajmniej drugie pokolenie zmieszało się z tubylcami) może być odbierane jako rodowici mieszkańcy, bo choćby drugie pokolenie było całkowicie zasymilowane to rażąco odmienny wygląd może zdradzać, że rodzice drugiego pokolenia pochodzili z innej części świata.
Bardzo ciekawa odmiana:). Jak dla mnie super. Nie chcę nikogo urazić ale czy nie masz wrażenia że rozmawialiście dwoma "polskimi językami"? Mam odczucie że czasami się z Panią nie rozumieliście. Czy z takimi gośćmi na twoim kanale nie łatwiej było by rozmawiać po angielsku lub japońsku. To nie obraza ale praktyczne podejście. Jakoś tak każdy ma że jak jakiegoś języka nie używa długi czas, to zostaje on wyparty. Jak mam tak że z Rosjaninem czy Ukraińcem zaczynam po rosyjsku a zawsze skończę po francusku i się orientuję poniewczasie że "ni cholery" rozmówca nie rozumie.ha ha ha . Ale wywiad super, zawsze zapraszasz "młode wilki" co chcą zawojować świat a tu mamy doświadczenie i dystans do rzeczywistości :) Super.
musiałbym robić napisy, a to jest niemożliwe z powodu braku czasu
@@pojaponii Co prawda to prawda:( Ale może angielska wersja by przeszła. Wydaje się że większość widzów by zrozumiała gdybyś wcześniej wyjaśnił powód. Może zapytać ? Ludzie lubią jak pyta się ich o zdanie:). Może zagadaj Martę Sielską o reakcję widzów ,oglądalność itp. Ona miała niedawno taki angielskojęzyczny odcinek. Sorry że się wtrącam ale tak już mam jak widzę że może da się coś ulepszyć. Jak coś to najwyżej mnie pogoń.ha ha ha Powodzenia
@BethesdaSucks Dzięki za link. Już wcześniej oglądałem. Wydaje mi się że widziałem około 90% tego co wypuścił Emil. Jakoś jego przekaz mi pasi:) Pomijając strimy, deko za długie i chyba wszystkie strimy mają jedną wadę jak dla mnie są zbyt........Bigbtotherowe;) Ja lubię konkret.
Dobrze jest promować język polski. Pani jest Polką i na pewno się cieszyła, że w końcu może porozmawiać w rodzimym języku :) Pewnie nie ma często takiej sposobności.
Chyba moj ulubiony wywiad
Niezwykła postać Polonii
Japonka w janowie? Kto to taki?
Moze kiedys byli konserwatywni w Kyoto, teraz japonczycy mowia no ludzi z Kioto, ze sa skapi!!!
Podobno uważają się za bardziej "specjalnych" i level tatemae też na innym poziomie.
Tak przynajmniej na necie wyczytałem.
@@zabijca wyczytac a doswiadczyc to calkiem rozne rzeczy
Emil: hostessa
Ja: no hostessa przecież to jest
Pani Gienia: NIE HOSTESSA
i dopiero do mnie dotarło, ze polska hostessa a japońska to przecież dwie różne sprawy
Skończyłam oglądać. Meeega ciekawy wywiad. Specyfika sprzedaży bursztynu, wszystko.
po PROSTU, po japońsku xD
:)
Japończyk to chyba jednak inny człowiek niż europejczyk
Bardzo ciekawy wywiad i jaki stoicki spokój prowadzącego wobec tego majątku leżącego na stole :).
pani Gieniu,,,gdzie sie pani wpakowala..japonia to stresujacy kraj workoholikow i dziwakow..bylem tam w 90 tych latach w kamakura yokohama tokyo,,fajnie odwiedzic ale zamieszkac,,??tragedja,,wspolczuje pani,,