Skąd Ty kobieto jesteś? Jak dla mnie, małej istoty która wie, że nie wie, JESTEŚ i chyba nie ma potrzeby szukania odpowiedzi. Dziękuję po raz enty za Twoją pracę!! Jestem szczęściarą, że trafiłam Na "Zmierzchy'. Żałuję że tak późno 🙁 Ten odcinek wyzwala, zatrzymuje i daje mi przestrzeń do pustki.. chyba nigdy go sobie nie dałam. Smutne to. Nie wiem jeszcze na co to się przełoży, trochę się boję. Czas pokaże.. Ściskam ❤️
Piękne dzięki za dzielenie się niesamowitą wiedzą. Czuję, że dzięki tym podcastom wzrastam. A propos tego odcinka to przyszło mi na myśl powiedzenie Indian: white man don't sit still long enough to ask the right questions 🤔
Ja chyba nie poradziłem sobie dobrze z tym odcinkiem. Gdzies tam sobie odpuściłem podcasty. Potem zastanawiałem się dlaczego Niedzwiecka mnie tak zaczęła wku...ać. A teraz wracam po wielu miesiącach. Runda druga.
Pani Marto, strasznie ważny ten podcast. On mi się spina nie tylko z odcinkiem o bezradności, ale też z odcinkiem o smutku. Czyli generalnie z tymi wszystkimi egzystencjalnymi doświadczeniami, które byśmy w naszej kulturze analgetyków (określenie Leszka Kołakowskiego) najchętniej wyrzucili przez okno. To, o czym Pani opowiada, bardzo mocno we mnie rezonuje. Po pierwsze współbrzmi z moim doświadczeniem nauczycielskim. Od 10 lat pracuję w szkole i na co dzień obserwuję, że tym, czego trzeba dzieci uczyć najbardziej, jest... znoszenie "nieumienia", bo bez tego zatrzymują się w panice i frustracji przy każdym wyzwaniu poznawczym. ( postawy agresywne pt. pani jest głupia, przedmiot jest głupi bardzo często bywają węgorzem ratunkowym) Wydaje mi się, że typowa polska szkoła nastawiona na osiągnięcia i wyniki, z kulturą czerwonego długopisu i ocen liczbowych nie pomaga w promowaniu refleksyjnego, kontemplacyjnego podejścia do błędu, niewiedzy, niemocy. Raczej wzmacnia sytuację, że takie "niewiedze" i "niemoce" da odczuwane przez dzieci jako potężny cios w ego 😩. Biorę sobie pojęcie "zdolności negatywnej" do rozmów z dziećmi i jeszcze bardziej z rodzicami. Drugi obszar skojarzeń jest już bardziej optymistyczny. Nie otaczają nas wyłącznie narracje promujące radzenie sobie. Mamy jeszcze baśnie! 💓Słuchając Pani, przypomnialam sobie fragment "Ścieżek baśni" J. Waiss, w którym autorka dokonuje analizy baśni o Kopciuszku. Wspominała Pani w jednym z podcastów, że nie przepada za tą opowieścią 😉. A Kopciuszek (Popieluszek) jest właśnie symbolem płodnego nieradzenia sobie. K. Waiss piszę, że "przywykliśmy do ujmowania rozwoju duchowego jako analogii do rozwoju biologicznego, którego istotą jest potencja, rozmnażanie, powiększanie się, wzrost. (...) Kopciuszek wbrew postulatom wzrostu i kreatywności, pomniejsza się, wycofuje ze świata, rozwija w sposób niewidoczny - żyje w popiołach." I to właśnie te popioły dają jej tożsamość. Z nich się bierze jej imię. Są fundamentem przemiany. Przepraszam, że tak się rozpisałam. Nie wiem, czy moje skojarzenia mają jakiś sens, ale stokrotnie dziękuję za to, że Pani podcasty zawsze są tak bogate i otwierają mi w głowie (i na szczęście nie tylko tam😁) tyle przegródek. 🌷
Problem z radzeniem sobie i nie radzeniem bierze się z rozbierzności między tym na ile jesteśmy zdolni w czymś improwizować przy niemalże nieskończonych ale i zarazem mglistych dla nas czynnikach, a oczekiwaniami innych względem zadań które przed nami stoją. Występują tutaj pewne różnice względem tego jak postrzegamy "ramy przyzwoitego domknięcia spraw czy projektów" I to czego się wtedy obawiamy to jest to że będziemy zdani na łaskę próżnych kretynów zamkniętych na dialog i bez dobrej woli
@@MartaNiedzwiecka No?... Moim zdaniem nawet i to jest kwestią dyskusyjną. Bardziej bym stawiał na wzmacnianie kondycji umysłowej i mentalnej. Nie wiem na ile to jest prawdziwe, ale szacuje się że przeciętnie inteligentna osoba zna jakieś 15 tysięcy słów, a wszystkich słów jest jakieś 21 tysięcy. Zależność między dowolnymi kilkoma elementami będzie niewielka. Przy 4 elementach będzie to tylko 24 różnych wariacji. Ale już przy 8 będzie to już około 23 tysiące wariacji... I analogicznie patrząc na to od strony strukturalizmu, to tych naszych egzystencjalnych punktów podparcia jest tak wiele, że nie jesteśmy w stanie tego obliczyć. Z matematycznej perspektywy świadomość z jej zdolnością postrzegania sensu jest po prostu cudem. I nie jestem pewien, ale może być nawet tak że żeby nawet ludzki mózg był 500 razy większy, to i tak mogłoby się to okazać dla nas za mało
Ten bezdenny słowotok kpeltnie filozoficznych bzdur, mnie urzekł ponieważ mam wyidealizowaną wizje Marty Niedźwiedzkiej... No może nie do końca. Śmieje się tylko z siebie jak bardzo mi się podobała historyjka o pustkach, do których warto wejść. To mi daje do myślenia na temat moich wyobrażeń czym może być, czy chciałbym aby była Ludzka Cywilizacja. Bo uboga i nienaukowa psychologia badająca powierzchnię ludzkiej psychiki za wiele prawd nie doda. Nie mamy wolnej woli, nie wiemy dlaczego chcemy coś czego chcemy, choćbyśmy byli buddystami kontemplującymi wszechświat oraz przelot muchy. Z galarety są myśli, chuj wie dlaczego. No najpewniej z tego, że się złożyło tak, że przekazanie genów nadaje sens biologicznym formom. Także no pokrętnie, ale lubię tą babe... :-)
Skąd Ty kobieto jesteś? Jak dla mnie, małej istoty która wie, że nie wie, JESTEŚ i chyba nie ma potrzeby szukania odpowiedzi. Dziękuję po raz enty za Twoją pracę!! Jestem szczęściarą, że trafiłam Na "Zmierzchy'. Żałuję że tak późno 🙁 Ten odcinek wyzwala, zatrzymuje i daje mi przestrzeń do pustki.. chyba nigdy go sobie nie dałam. Smutne to. Nie wiem jeszcze na co to się przełoży, trochę się boję. Czas pokaże..
Ściskam ❤️
Pięknie połączyłaś naukę, filozofię i psychologię.
Super tego potrzebowałam
Piękne dojrzałe i wytrawne myśli. Bardzo dziękuję, za inspiracje do obwąchania się w niemocy, bezsilność i maniakalnych obronach.
Może nie zawsze maniakalne ;) ale cieszę się, jeśli mogłam wesprzeć pauzę.
Bardzo do mnie trafia, ważny temat,
Piękne dzięki za dzielenie się niesamowitą wiedzą. Czuję, że dzięki tym podcastom wzrastam.
A propos tego odcinka to przyszło mi na myśl powiedzenie Indian: white man don't sit still long enough to ask the right questions 🤔
Pięknie proszę bardzo :) a powiedzenie - w punkt. Blade twarze cierpią na umysłową biegunkę od setek lat.
dziękuję.
Dziękuję, potrzebowałam usłyszeć te słowa 🥰
:) bardzo się cieszę
Wcześniej ominęłam ten odcinek i bardzo się cieszę, że do niego wróciłam :)
Ja chyba nie poradziłem sobie dobrze z tym odcinkiem. Gdzies tam sobie odpuściłem podcasty. Potem zastanawiałem się dlaczego Niedzwiecka mnie tak zaczęła wku...ać. A teraz wracam po wielu miesiącach. Runda druga.
Też pisałem magisterke o freediverach! Piąteczka :). Wspaniale się słucha jak zawsze!
Piąteczka! Mam nadzieję, że było łatwiej, niż u mnie :)
@@MartaNiedzwiecka Oj nie było, wiele razy żałowałem tego wyboru 😂
@@filipazor606 Widać w tej branży nie ma miękkiej gry :))))
Pani Marto, strasznie ważny ten podcast. On mi się spina nie tylko z odcinkiem o bezradności, ale też z odcinkiem o smutku. Czyli generalnie z tymi wszystkimi egzystencjalnymi doświadczeniami, które byśmy w naszej kulturze analgetyków (określenie Leszka Kołakowskiego) najchętniej wyrzucili przez okno. To, o czym Pani opowiada, bardzo mocno we mnie rezonuje. Po pierwsze współbrzmi z moim doświadczeniem nauczycielskim. Od 10 lat pracuję w szkole i na co dzień obserwuję, że tym, czego trzeba dzieci uczyć najbardziej, jest... znoszenie "nieumienia", bo bez tego zatrzymują się w panice i frustracji przy każdym wyzwaniu poznawczym. ( postawy agresywne pt. pani jest głupia, przedmiot jest głupi bardzo często bywają węgorzem ratunkowym) Wydaje mi się, że typowa polska szkoła nastawiona na osiągnięcia i wyniki, z kulturą czerwonego długopisu i ocen liczbowych nie pomaga w promowaniu refleksyjnego, kontemplacyjnego podejścia do błędu, niewiedzy, niemocy. Raczej wzmacnia sytuację, że takie "niewiedze" i "niemoce" da odczuwane przez dzieci jako potężny cios w ego 😩. Biorę sobie pojęcie "zdolności negatywnej" do rozmów z dziećmi i jeszcze bardziej z rodzicami.
Drugi obszar skojarzeń jest już bardziej optymistyczny. Nie otaczają nas wyłącznie narracje promujące radzenie sobie. Mamy jeszcze baśnie! 💓Słuchając Pani, przypomnialam sobie fragment "Ścieżek baśni" J. Waiss, w którym autorka dokonuje analizy baśni o Kopciuszku. Wspominała Pani w jednym z podcastów, że nie przepada za tą opowieścią 😉. A Kopciuszek (Popieluszek) jest właśnie symbolem płodnego nieradzenia sobie. K. Waiss piszę, że "przywykliśmy do ujmowania rozwoju duchowego jako analogii do rozwoju biologicznego, którego istotą jest potencja, rozmnażanie, powiększanie się, wzrost. (...) Kopciuszek wbrew postulatom wzrostu i kreatywności, pomniejsza się, wycofuje ze świata, rozwija w sposób niewidoczny - żyje w popiołach." I to właśnie te popioły dają jej tożsamość. Z nich się bierze jej imię. Są fundamentem przemiany.
Przepraszam, że tak się rozpisałam. Nie wiem, czy moje skojarzenia mają jakiś sens, ale stokrotnie dziękuję za to, że Pani podcasty zawsze są tak bogate i otwierają mi w głowie (i na szczęście nie tylko tam😁) tyle przegródek. 🌷
Pani Katarzyno, jak ja dziękuję za to rozpisanie
❤❤❤dziękuję ❤❤❤
:))))
Problem z radzeniem sobie i nie radzeniem bierze się z rozbierzności między tym na ile jesteśmy zdolni w czymś improwizować przy niemalże nieskończonych ale i zarazem mglistych dla nas czynnikach, a oczekiwaniami innych względem zadań które przed nami stoją.
Występują tutaj pewne różnice względem tego jak postrzegamy "ramy przyzwoitego domknięcia spraw czy projektów"
I to czego się wtedy obawiamy to jest to że będziemy zdani na łaskę próżnych kretynów zamkniętych na dialog i bez dobrej woli
Na kretynów nie mamy wpływu, na swoje postawy - owszem
@@MartaNiedzwiecka
No?...
Moim zdaniem nawet i to jest kwestią dyskusyjną.
Bardziej bym stawiał na wzmacnianie kondycji umysłowej i mentalnej.
Nie wiem na ile to jest prawdziwe, ale szacuje się że przeciętnie inteligentna osoba zna jakieś 15 tysięcy słów, a wszystkich słów jest jakieś 21 tysięcy.
Zależność między dowolnymi kilkoma elementami będzie niewielka.
Przy 4 elementach będzie to tylko 24 różnych wariacji.
Ale już przy 8 będzie to już około 23 tysiące wariacji...
I analogicznie patrząc na to od strony strukturalizmu, to tych naszych egzystencjalnych punktów podparcia jest tak wiele, że nie jesteśmy w stanie tego obliczyć.
Z matematycznej perspektywy świadomość z jej zdolnością postrzegania sensu jest po prostu cudem.
I nie jestem pewien, ale może być nawet tak że żeby nawet ludzki mózg był 500 razy większy, to i tak mogłoby się to okazać dla nas za mało
"...odpowiadam na wiadomości,..." 👍
Odpowiadam.
💚
Thx a million. It helped. A teeny-tiny bit:))
Małe różnice się powoli sumują. Dosyłam porcję Mocy, może pomoże.
Już pomogło 🍀🍀🍀jak wszystkie Pani podcasty 🥰🥰🥰
@@magpie77able baaardzo radam temu
Szacun za brak deklinacji "studio"!
Ten bezdenny słowotok kpeltnie filozoficznych bzdur, mnie urzekł ponieważ mam wyidealizowaną wizje Marty Niedźwiedzkiej... No może nie do końca. Śmieje się tylko z siebie jak bardzo mi się podobała historyjka o pustkach, do których warto wejść. To mi daje do myślenia na temat moich wyobrażeń czym może być, czy chciałbym aby była Ludzka Cywilizacja. Bo uboga i nienaukowa psychologia badająca powierzchnię ludzkiej psychiki za wiele prawd nie doda. Nie mamy wolnej woli, nie wiemy dlaczego chcemy coś czego chcemy, choćbyśmy byli buddystami kontemplującymi wszechświat oraz przelot muchy. Z galarety są myśli, chuj wie dlaczego. No najpewniej z tego, że się złożyło tak, że przekazanie genów nadaje sens biologicznym formom. Także no pokrętnie, ale lubię tą babe... :-)