@@sugunyan.9054 ผมไม่ได้ออกรายการนั้น ฉะนั้นมันไม่ใช่ปัญหาของผม การที่จะออกรายการก็ต้องน้อมรับความเห็นจากคนดูอยู่แล้ว ความเห็นของผมยัง based on contents นะ
Elite ในมุมเราคือ old money เผลอๆ include new money ที่มีอิทธิพลในสังคมทางใดทางหนึ่งอะ อาจจะเป็น royal family หรือไม่ใช่ก็ได้ แต่รายได้น่าจะเป็นยอดพีระมิดของสังคม
![โลกบังคับให้เราร้าย? แท้จริงคนดีเลวเพราะตัวเองสังคมหรือครอบครัวกันแน่ [ฟาโรห์/กะทิ/เอ็มคนตัวลาย/แทน]](http://i.ytimg.com/vi/Ym49ugirMIw/mqdefault.jpg)
![โลกบังคับให้เราร้าย? แท้จริงคนดีเลวเพราะตัวเองสังคมหรือครอบครัวกันแน่ [ฟาโรห์/กะทิ/เอ็มคนตัวลาย/แทน]](/img/tr.png)
![แตกหักหรือยอมรับ? เราจะเป็นเพื่อนกับคนเห็นต่างฯได้ไหม อย่างไร? [มะเดี่ยว/โบว์/ฟลุ๊ค/เข็มทอง]](http://i.ytimg.com/vi/N6GYOVlOCrQ/mqdefault.jpg)
![เมื่อความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ทำดีแค่ไหนเรียกกตัญญู [ฟลุ๊คกะล่อน/แม่ตุ๊ก/ใหม่/อดัม/ลูกกอล์ฟ]](/img/n.gif)
ร่วมเป็นผู้สนับสนุนให้เรามีกำลังผลิตงานต่อไปได้ทาง บัญชีกสิกรไทย
0731208522
บริษัท สโป๊คดาร์ค จำกัด
ขอบพระคุณมากครับ
ขอเงินเก่ง
@@dylanvittel9449 งั้นไหน ลองทำรายการเเบบนี้โดยไม่ใช่เงินให้ดูหน่อยยย ผมว่าใช้คำว่าขอเงินก็ไม่ถูก เพราะมันคือการเปิดช่องทางการสนับสนุน ใครๆก็ทำ
@@dylanvittel9449 เขาไม่ได้ของ ใครอยากสนับสนุน ก็โอนเเค่นั้นเองครับ
@@dylanvittel9449 โอนยัง โอนก่อนค่อยปากยื่น พส
@@dylanvittel9449 ถ้าไม่ชอบอะไร เราก็แค่ผ่านไปก็ได้นะ อย่ามาทำนิสัย...แบบนี้เลย
ลูกกอล์ฟฝากทุกคนแชร์ต่อด้วยนะคะ S2 นี้จะกลับมาไม่กี่ตอน เพราะคิวถ่ายหายากมาก ส่วนใครดูแล้ว คิดเห็นยังไง ร่วมถกถาม กันมาดี ๆ ได้เลย ขอให้ลดการด่าทอกันโดย ไม่มีเหตุผล ในทุกตอนของการถกถามนะคะ 🙏
อยากให้มีเยอะๆเลยค่ะ รายการดีมากก จะร้อง หารายการดีดีแบบนี้ในไทยยากมาก
รายการโคตรดี ดีทุกตอน
คิดถึงรายการมากเลยพี่ลูก
รอนานมาก🥹
ปล่อยแบบ uncut ได้มั้ยครับ ปล่อยใน member spokedark ก็ได้ ขอย้อนหลังทุกตอนได้ยิ่งดี คือรายการดีมาก ดีทุกประเด็น ดีทุกวินาที
อูนดูพยายามจะปกป้องตัวเองเกินไปจนผิดประเด็นไปเลยบางที ไม่ได้จริงใจเท่าไหร่ที่จะยอมรับว่าตัวเองก็ได้ผลประโยชน์จากโครงสร้างทางสังคมที่เป็นแบบนี้ เรารับได้นะถ้าคุณจะบอกว่าการที่ตัวเองมีต้นทุนในชีวิตดีกว่าคนอื่นโดยที่ตระหนักรู้ว่าปัญหามันมีอะไรบ้าง เพราะเราก็คงไม่ไปจี้ปล้นแบบอณาธิปไตยจริงไหม แต่พอเป็นแบบนี้ที่เลี่ยงที่จะตอบโดยเฉพาะคำถามแรก มันทำให้เรา bias ไปเลย
แกเปนตัวแทนของ elite ที่ดีนะในบทสนทนานี้ คือ คนแบบเค้า ก้จะพูดอะไรแบบนี้ทุกคน
แล้วไง
เธอสามารถพูดอะไรที่ดีกว่านี้ได้ไหม
สิ่งที่ดีที่สุดที่เธอควรพูดคืออะไร
@@sugunyan.9054 ผมไม่ได้ออกรายการนั้น ฉะนั้นมันไม่ใช่ปัญหาของผม การที่จะออกรายการก็ต้องน้อมรับความเห็นจากคนดูอยู่แล้ว ความเห็นของผมยัง based on contents นะ
@@chewycandy2366 แม้จะ Base on content แต่แน่ใจนะว่าเขียนโดยปลอดจากอคติใด
@@sugunyan.9054 มนุษย์ทุกคนย่อมมีอคติความคิดเป็นของตัวเอง ก็เขียนให้ดูอยู่ว่ามีไม่เห็นหรอ
คุณอูนก็คือคนที่ขายว่าตัวเอง self made ลำบากกินมาม่า ขัดพื้นโรงงาน ทำให้สื่อสนใจ ซึ่งก็ตรงกับที่คุณอูนบอกว่าเพื่อขายกับสื่อก็คือจริง เพราะก็เป็นสิ่งที่คุณอูนทำ
อุนคือพูดวกวนแค่ตัวเอง คือการที่คุณมีprivilege มันโอเคนะ มันไม่ใช่ความผิด แค่ยอมรับแค่นั้น แต่ฟังแล้วรู้สึกว่าพยายามปกป้องตัวเองเกินไปจนลืมทำความเข้าใจคนในบริบทอื่น มันเลยดูแล้วรู้สึกอึดอัด ตู่คือคนที่เข้าใจความรู้สึกความจนจริงๆเหมือนเป็นตัวแทน ประเด็นนี้อยากให้พี่แขกมาร่วมพูดคุยและshareด้วยมาก เพราะความรู้เรื่องประวัติศาตจะทำให้เราเห็นเรื่องวิวัฒนาการของสังคม ชึ่งจะช่วยให้เข้าใจว่าทำไมเราถึงมาอยู่จุดนี้มีค่านิยมแบบนี้ ถูกจับใส่labelแบบนี้ อีกอย่างอยากให้รายการลองขยายจุดโฟกัสจากแค่ในไทยให้มองภาพรวมทั้งโลกที่ไม่ใช่แค่ประเทศที่ร่ำรวยเยอะมากขึ้น เข้าใจว่าอยากให้ประเด็นมันสะท้อนปัญหาในไทย แต่ถ้าเราเห็นภาพรวมของโลกได้ น่าจะได้มุมมองที่เยอะขึ้น
อย่างคุณอิสระเอง เค้าก็แฟร์ ๆ ดีนะคะ เค้าบอกเลยเค้ารู้สึกว่าเค้ามีพรีวิเลจนะ จากการเป็นลูกครึ่ง การได้คือพาสปอร์ตญี่ปุ่น ดูเค้าก็ไม่ได้อะไร ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองมีที่ตัวเองเป็นก็แค่นั้น
ชอบคลิปนี้มาก และชอบรายการ The Keyword ของฟาโรสที่เชิญคำผกามาอธิบายเรื่องความจน 8 แบบในมุมเศรษฐศาสตร์ด้วย ไม่ว่าจะชอบตัวคำผกาหรือไม่ชอบ เพราะบอกตรงๆว่าเราไม่ชอบหลายอย่างของเขา แต่ใน The Keyword อธิบายได้ดีและเห็นภาพมากจริงๆ
เรื่องแขกในรายการ ลูกกอล์ฟจะพยายามเชิญให้หลากหลาย แต่ต้องบอกว่า ยาก เพราะบางคนเชิญแล้วไม่มา และคิวไม่ว่าง รายการนั่งคุย 5 คน คิวถ่ายยากมาก ส่วนเรื่องศิลปินดารา จากวงการบันเทิงที่อยากให้มา Season นี้ จะไม่ค่อยมีแล้วนะคะ เพราะลูกกอล์ฟไม่อยากใช้ connection เก่า ๆ แล้ว 🙏
พี่ลูกกอล์ฟอยากได้คนในแวดวงการอื่นๆ มาถกเถียงกันด้วยค่ะ
ไม่มายด์เลยค่ะว่าเป็นคนในวงการบันเทิงมั้ย ขอแค่เป็นคนที่มีความเกี่ยวข้องมีประสบการณ์กับหัวข้อที่คุยก็พอ
หนูรอพี่พีชพอจะมีหวังไหมคะ T T
ที่เชิญมารอบนี้ก็จึ้งมากค่ะ
ขอหัวข้อ "ชีวิต"นี้ เกิดมาได้อะไรเพื่ออะไร หน่อยครับ
คุณอุน ไม่เข้าใจจริงๆแหละว่าอะไรกดทับพวกเค้าอยู่ ทำไมคนรอบตัวถึงต้องพูดเรื่องความจน ที่บอกว่า ทำไมคนรุ่นใหม่ถึงอยากได้อยากมี เพราะ ขนส่งสาธารณะแม่งโคตรลำบาก เพราะการเข้าถึงโอกาสมันยาก มากๆ และสิ่งที่พวกคนที่เข้าถึงสิ่งเหล่านั้น แล้วแสดงออกมา ราวกับว่า ไม่สนไม่แคร์
นี่ฟังแล้วไปเพลินๆ แล้วรู้สึกว่าคุณอูนใช้เลนส์พริวิเลจมากกก ทั้งเรื่องการถูกlabel เรื่องคอนเทนต์รวยใช้เงิน ซึ่งดีนะ ได้ฟังมุมมองอีกด้าน แต่ก็มีความรู้สึกว่าคนมีเงินมันมองไม่เหมือนกันจริงๆอ่ะ
-คุณฮูนพยายามที่จะไม่ให้เกิดการ label ที่ตัวบุคคลใด แต่สิ่งที่พูดคือความคิดที่เขา label ใส่คนอื่น
-คุณกอล์ฟคือคนที่เหมือนพระที่บรรลุธรรม
-คุณตู่คือคนที่เป็นตัวแทนสังคมตอนนี้จริงๆ
-คุณอิสระคือ god ที่มองเห็นทุกอย่างทุกคน เป็นครั้งแรกที่ฟังคุณอิสระพูดแต่เขาดูมีอะไรในตัวที่อยากให้ฟังทัศนคติเรื่องนี้เพิ่ม
อันนี้คือจริงมากๆ ความคิดของคุณตู่คือความคิดของคนเพิ่งจบแทบทุกคนจริงๆ
แล้วประเด็นเห็นคนอื่นชีวิตแล้วเป็นซึมเศร้านี่ รุ่นน้องคนนึงกำลังเป็นเลย น่าสงสารมากๆ น้องแทบเล่นโซเชียลไม่ได้เลย
@@Blossomliliona หัวข้อของเรื่องคือ self made เราไม่ได้มองในมุมวิชาการแบบคุณ เราเป็นคนหนึ่งที่ความคนที่ใช้ชีวิตธรรมดาๆที่ผ่านมาดูคลิปนี้แล้วเห็นภาพแต่ละคนเป็นแบบนี้ ในกรณีของคุณอูนที่คุณพยายามพูดถึง เราแค่มองว่าเขาไม่ชอบที่คนมอบภาพลักษณ์แบบนั้นนี้ให้เขา แต่เขามีความต้องการให้คนอื่นเป็นในเชิงที่เขาคิดแค่นั้น
ขอบคุณที่มาแชร์ความคิดร่วมกันนะคะ
@@Gawinpiz ขอบคุณที่เข้าใจค่ะ และต้องขอโทษด้วยที่เราอาจจะเข้าใจคุณคลาดเคลื่อนไป เพราะข้อความมันสั้นๆ แต่ที่คุณตอบมา ทำให้เข้าใจประเด็นของคุณค่ะ ส่วนตัวตัวเราสนใจประเด็นการ label เพื่อการขาย/การตลาด และการถูก label
หวังว่าจะได้แชร์ความคิดกับคุณอีก ขอบคุณค่ะ
เขาไมา่ชอบการ แปะป้าย เพราะเขารู้ว่าทันทีที่โลกนี้ทุกคนโดนเเปะป้าย ป้ายที่จะโดนแปะ แม่งไม่สวย ไง
พอได้ฟังก็จะเข้าใจเลยว่า ลูกคนรวยในคลิปบางคนมักไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นลูกรวยคนรวยหรือไม่ชอบที่ใครบอกแบบนี้ เมือไปเจอคนเปรียบเทียบลูกคนจนที่เขาสามารถรวยได้ แต่ไปบอกว่าคำนี้มันคือการตลาดและสื่อ แล้วก็พูดหลงประเด็นไปไกลไม่เกี่ยวกับตัวเอง เพราะไม่ลำบากแต่บอกทำงานอย่างหนัก อันที่จริงไม่มีอะไรเลยเพราะความเป็นจริงคนเราเลือกเกิดไม่ได้ได้เกิดเป็นลูกคนจนคนรวย เมื่อมีโอกาสก็ทำให้ดีที่สุดก็เท่านั้น ไปพูดนอกเรื่องสะงั้น
รู้เลยหมายถึงใคร คนที่เกิดมามีพื้นฐานดี พอถึงเรื่องที่ต้องมาพูดถึงคนจนที่ประสบความสำเร็จกลับมองว่าเขาขายความน่าสงสาร
พยายามพูดให้ดูดี เหมือนเข้าใจโลก แต่ก็ไม่เข้าใจอะไรเลย ดีเฟนด์ตัวเองอย่างเดียวเลย
รายการดีมากกกกกกกก กอไก่ล้านตัว ฟังไปคิดตามไปตลอด
มาออกสักตอนมั้ยคะ ❤️
เทพลีลาลองทำคอนเท้นแนวนี้สิครับ อาจจะไม่ได้ยอดวิว แต่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพลวัตสังคมในยุคยุคหนึ่ง ต้องมีคนเห็นเยอะกว่ารายการนี้แน่นอนครับบบ ด้วย spotlight ที่ต่างกัน ❤❤❤
@@lukeschwazkii2924 จิตใจทำด้วยอะไรอ่ะ ความคิดบ่งบอกเลยนะคะ
@@rdinunopo3351 เข้าใจอะไรผิดมั๊ยเนี่ย อ่านอีกรอบ
@@lukeschwazkii2924 555
ผมทำอาชีพ ร.ป.ภ ครับ
เงินที่ผมโอนไปอาจจะไม่มากแต่
ผมชอบรายการนี้มากครับ มันให้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่าง กับตัวผม ผมเป็นคนชอบพูด ถกเถียงครับ55 เลยชอบรายการนี้มาก มันให้วิธีการ คิด การพูด ที่เป็นประโยชน์กับตัวผมมากขอบคุณครับ
(ขอให้ทำออกมาเรื่อยๆนะครับ)
ปล.ชอบตรงที่มีแปลความหมายมากเลย ทำให้ผมเข้าใจมากขึ้นครับ
อูน พยายมพูดเรื่อง label บ่อยมาก เพราะตัวเองอาจจะอินเป็นพิเศษ
ซึ่งจริงๆ เรามองว่าการ label เป็นเรื่อง "เข้าใจได้"
และไม่ได้คิดว่า label ที่พูดๆ กันอยู่มันหมายถึง "การตีตรา" ในภาษาไทย
แต่เหมือน perception มากกว่า ว่าเรามองคนนี้ เรื่องนี้ สิ่งนี้ยังไง
ตามกรอบความคิดเราตอนนั้น
แต่สุดท้าย เราก็เรียนรู้ได้ เปลี่ยนความคิดได้
.
ขนาดอูนเอง ยัง label เกษตรกรว่าต้องจน ต้องอวดความลำบากเลย พอไปเจอเกษตรกรเมืองนอกรวย ภูมิใจความรวย ก็แปลกใจ
อันนี้เรียก label มั้ย?
.
มาโพล่งตรงที่ว่า elite ก็คือ label อย่างนึง....ก็ใช่ไง
ตรงนี้รู้สึกว่า อูนไปผิดประเด็นมาก
แล้ว elite ในบริบทของไทยคืออะไร?
.
เอาจริงประเทศแม่งอยู่ชิบหายวายป่วงอยู่จนวันนี้เพราะเรื่องของ elite นั่นแหละ
ไม่ใช่แค่ช่วงทะเลาะกัน 10-20 ปีมานี้นะ มันนานกว่านั้น
จริงๆ สฤณีพูดประเด็นนี้ได้ดีที่สุด และคงยาวมากกกกกกก
เห็นด้วยครับ
ช่างมืดบอดเหลือเกินแม่คุณ 🤮
อาจจะเพราะสังคมไทยและสื่อต่างๆมันทำให้เราเข้าใจไปแบบนั้นเกษตรกรต้องจนนะ หรือต่อให้รวยยังไงปูมหลังก็เคยจนและลำบากมาก่อน พอได้รู้ว่าเมืองนอกเขาเป็นแบบนี้ มีแนวคิดแบบนี้ เหมือนได้เปิดโลกว่าที่เราเข้าใจอยู่มันไม่ใช่เลยมันผิดไปหมด เพราะด้วยสื่อและสังคมมันปลูกฝังให้เราคิดแบบนั้นจริงๆ ที่เราคิดว่าคุณอูนสื่อถึงเรื่องนี้อะ
จริง พยายามบอกแขกคนอื่น ว่าอย่าlabel
แต่พอพูด กลายเป็น ตัวเองก็คิด ย้อนแยง เลย
จริง มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ด้วยสัญชาตญาณ ประสบการณ์ หรืออะไรต่างๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ตีตรา/ตัดสินกัน
แต่เราว่ามันคือ fact นะคะ มันคือความจริงเกษตรกรไทยทำนา ทำไร่มานานกี่ยุคกี่สมัยก็ยังไม่ลืมตาอ้าปาก บ้านเรา หมู่บ้านเรา จังหวัดเรา ทำนามาทั้งชีวิตก็มีปัจจัยมากมายที่ทำให้ไม่รวยสักที ไหนจะพ่อค้าคนกลาง ราคาผลผลิตตกต่ำซึ่งเรากำหนดเองไม่ได้ พี่แกอาจจะแค่เปรียบให้เห็นว่ามันต่างกันมากกับต่างประเทศที่คนให้ค่าให้ราคากับผลผลิตและอาชีพเกษตรกร ทั้งที่ไทยมันอาจทำให้ดีได้แต่ติดที่โครงสร้างทางสังคมที่ไม่เอื้อด้วย เรายังไม่เห็นพี่แกพูดหรือดูถูกเกษตรกรเลยนะคะ
ตอบ ถ้าเป็นคนไทยไปเรียนอเมริกาแต่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมก็ยังเป็นelite ครับ
และคำถามนี้เป็นตัวแบบของ self made ที่ถูกประชดเลยครับ
คือมองว่าไปอเมริกา แต่มีปัญหาที่ตัวเองต้องสู้ในการจ่ายค่าเทอม แต่ไม่ได้มองต้นทุน ที่แตกต่างตั้งแต่ตอนเริ่ม
คนทั่วไปของสังคมไทย ไม่มีเงินไปเรียนอเมริกาครับ
การต้องทำงานหาเงินด้วยตัวเอง ถ้าสำเร็จมามันเป็นการต่อสู้ด้วยตัวเอง สำเร็จแล้วก็พูด ว่าสำเร็จด้วยตัวเอง
ในขณะที่คนทั่วไปของสังคมตอนนี้ค่าเงินขึ้นเครื่องบินไปเชียงใหม่ยังไม่มีเลยครับ
ถ้าเป็นคนที่เข้าใจว่าตัวเองทีต้นทุนสูงกว่า มองปัจจัย ที่มาความสำเร็จครบ ว่าตัวทีต้นทุนสูงกว่า การสำเร็จได้ไม่ใช่ตัวเองทำคนเดียว ก็จะไม่ถูกประชดด้วยคือว่าself madeครับ
พูดได้ดีค่ะ 👋👋👍
ชอบคำนี้จากพี่ลูกจังเลยค่ะ
"เราคะนองว่าเราคือผู้ชนะ เราพราวกับมัน โดยขณะที่เราไม่ได้หันไปดูระหว่างทางเลยว่ามันมีผู้แพ้"
เห็นคุณอูนพูดเรื่องเกษกรแล้ว เลยอยากพูดในมุมมองของที่บ้านทำการเกษตรกรรม ที่เกษตกรไม่กล้าลองทำอะไรที่ต่างไปจากเดิม ที่บอกว่าเขามองไม่เห็นภาพของผลที่จะเกิดขึ้น คือเพราะไม่กล้าเสี่ยงจริงๆค่ะ ต่อให้โยนชุดความคิดใหม่ๆดีๆแค่ไหนก็เขาก็ไม่กล้าลอง เพราะกลัวเรื่องผลผลิตต่างๆ ถ้ามันได้น้อยกว่าเดิม มันจะแย่ เกษตกรหลายๆกลุ่มเลยกลัว คนที่กล้าลองมีแค่เกษตรกรที่พอมีเงินหมุน ซึ่งเกษตรไทยส่วนใหญ่ไม่มี🥲 ยิ่งได้เงินช้ายิ่งไม่มีใครกล้าเสี่ยง เพราะถ้าล้มหรือพลาด เราแทบไม่มีโอกาสได้แก้ตัว
ใช่ครับเพราะสุดท้ายถ้าเขาลองเสี่ยงแล้วล้ม เขาก็เหมือนล้มทั้งบ้าน
ใช่ค่ะ เราก็มีญาติทำเกษตร เราลองเสนอให้ทำแบบผสม เพื่อที่จะได้มีผลผลิตขายตลอดทั้งปี เขาทำไร่มะม่วงซึ่งมันก็ขายได้เกือบทั้งปีแต่มันจะมีช่วงที่เป็นตลาดมะม่วงอยู่ แต่ระหว่างนั้นมันสามารถปลูกอย่างอื่นมาขายได้โดยที่ไม่ต้องหวังหน้ามะม่วงอย่างเดียว ทุกคนจะได้มีรายได้ตลอดทั้งปี แต่ตืดตรงที่เขาไม่กล้าทำ เพราะมันเสี่ยง เขาไม่ได้มีกำลังทรัพย์มากพอที่จะแบกรับความเสี่ยงนั้นได้เลย
เข้าใจค่ะ การศึกษาและโอกาสมันยังเข้าไม่ถึงจริงๆ
บ้านเราเป็นเกษตรกรเหมือนกันค่ะ พ่อกับแม่เราก็มีความคิดแบบนี้จริงๆ
สำหรับเราเราว่าเกษตรกรในไทยมีหลายปัจจัยความเสี่ยงที่ต้องแบกรับมากๆ ที่คนนั้นมาบอกให้ลองทำแบบนั้นสิ แบบนี้สิ แต่หลายๆอย่างไม่มีความเอื้ออำนวยในการพัฒนาเลยค่ะ
เราเคยฟังพ่อกับแม่เราสมัยที่ลำบาก บอกว่าบางครั้งการลงทุน เสียทั้งเงิน(ค่าต้นกล้า ค่าปุ๋ย ค่าน้ำ ค่าน้ำมัน ฯลฯ)ทั้งเวลา แต่ได้กลับมาแค่เงินเท่าทุนเท่านั้น การที่จะให้เค้าทดลองทำอะไรเพิ่มจึงต้องพิจารณาให้ละเอียดมากๆ มันไม่ง่ายเหมือนที่ใครๆบอกกันเลยค่ะ
ตอนเราฟังคุณอูนพูดเรื่องเกษตรกรที่ต่างประเทศและไทย เรารู้สึกคันปากอยากเม้าส์มากๆ แต่มีหลายๆเรื่องที่ไม่กล้าพิมพ์555555
บางคนไม่ได้เจอปัญหาด้วยตัวเองแต่เสพข่าวสารผ่านอินเตอร์เน็ต ชอบตีตราว่าเกษตรบางคนไม่พยายามบ้าง ไม่พัฒนาบ้าง เราว่ามันไม่ใช่เสมอไปอะ มันยังมีอีกหลายๆเหตุหลายๆปัจจัย
@@tomorrow4096 เกษตรต่างประเทศเขามีภาครัฐสนับสนุนและช่วยแบกรับความเสี่ยงในระดับหนึ่ง มีการควบคุมราคาที่เป็นมาตรฐานชัดเจนซึ่งลดการเอาเปรียบจากพ่อค้าคนกลาง ทำให้เกษตรกรมีรายได้ที่เลี้ยงชีพได้ ในขณะที่ของไทยเราคือเกษตรกรแบกรับเองหมดเลยในทุกๆด้าน บางคนหัวแข็งจริงไปก็มี แต่คนที่ไม่มีทางเลือกเพราะการพัฒนามันเสี่ยงกว่ามากก็มีอยู่เช่นกัน
ที่สำคัญคือเกษตรกรประเทศเราเองก็ขาดความเข้าใจเรื่องดีมานซัพพลายด้วยค่ะ ทำให้เกิดสินค้าล้นตลาดอยู่บ่อยๆ ทว่านั่นด็ไม่ใช่หน้าที่ของเขาเลย มันคือหน้าที่ของรัฐที่จำต้องทำการควบคุมไม่ให้สินค้าล้นตลาดรึเปล่า ไม่ใช่ผลักภาระให้เกษตรกรบริหารเองทั้งหมด อยากให้รัฐบาลรู้หน้าที่ของตนเองมากขึ้นเพราะเราเห็นใจญาติมาก ทำไร่มะม่วงมาหลายสิบไร่ ขาดทุนเข้าเนื้อก็บ่อย กำไรก็ไม่ได้มาก
สำหรับเราคือไม่อยากให้ทุกคนกลัวคำว่า Privilege เพราะหลายๆ คนไม่อยากจะยอมรับ แต่ทุกคนควรจะรู้ว่าตัวเรามี Privilege อะไรบ้าง เพราะถ้าทุกคนไม่ตระหนักถึงมัน เราจะไม่มีทางลดช่องว่างทางโอกาสเหล่านั้นของสังคมได้
จริงมากๆเลยค่ะ เริ่มต้นด้วยการยอมรับว่าตัวเองมีพรีวิลเลจให้ได้ก่อนเพราะหลายคนยังไม่เข้าใจคำว่าพรีวิลเลจหรือการที่ตัวเองมีโอกาสมากกว่าคนอื่นเลย
เปิดมุมมองดีค่ะ ชอบ
ตอนพี่ลูกกอล์ฟพูดว่า ถ้าเราเป็นวัยรุ่นหรือเด็กที่โตในยุคนี้ เราต้องซัฟเฟอร์มาก น้ำตาหนูร่วงเลย คือยอมรับเลยค่ะว่ามันเครียดมากจริงๆ ทุกคนประสบความสำเร็จไวมาก ในขณะที่ตัวเราเองพยายามมีชีวิตรอดกับงานกับเงินไปวันๆ ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่าง มันเครียดมากจริงๆ ค่ะ
ถ้าตอบแบบกำปั้นทุบดิน เรื่องชีวิต ไม่มีสูตรตายตัวครับ เรียนจบมาเหมือนกันเป๊ะ ใครจะไปได้ไกลแค่ไหน มันแล้วแต่กึ๋นด้วย โชควาสนา ก็มีส่วน
สื่อมันแสดงแต่คนที่ประสบความสำเร็จอยู่แล้วครับผมว่าการทำความเข้าใจภาพกว้างเป็นเรื่องสำคัญ คนที่ไม่ประสบความสำเร็จมันมมีเยอะกว่าเป็นหลายๆเท่า พยายามมีความสุขให้มากขึ้นนะ
เลิกคิด เลิกเครียดครับ หาเป้าหมาย ทำไงก็ได้ให้มีปัญญาไปจุดนั้น เช่น อยากมีแบรนด์เสื้อผ้า ถ้าการปิ้งไก่ขายเก็บเงินต่อยอดละมี ก็ปิ้งไก่ครับ
@@เอกภักดี-ฑ3ร ผมไม่เคยเชื่อเรื่องดวง เรื่องโชค และพอเจอคำพูดแนวนี้ ส่วนตัวรู้สึกว่ามันสะท้อนให้เห็นถึงความไม่เท่าเทียมกันในการเข้าถึงทรัพยากร ทำไมต้องดวงดีหรอถึงประสบความสำเร็จ ทั้งๆที่บางคนพยายามแทบตาย แต่ทีนี้ก็ต้องมานิยามกันอีกว่าอะไรคือประสบความสำเร็จ เพราะความสำเร็จของแต่ละคนก็ไม่เท่ากันอีก
@@iamsuchao3683 จริงมาก ๆ ครับ ทำให้คนจำนวนไม่น้อย คิดว่าต้องประสบความสำเร็จเร็ว ๆ
จนกดดันตัวเองมากไป จนลืมไปว่า "ความสำเร็จ" ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
ฟังแล้วร้องไห้อะ ตอนที่ตู่บอกว่า เงินเดือน12,000 แต่รับผิดชอบเยอะมากอะ จะเอาเงินไหนมาเก็บ
จากใจคนเงินเดือน 10,xxxจะใช่ให้พอเดือนยังไม่ได้เลย
และเป็นคนที่ยังหาตัวเองไม่เจอ เป็นคนที่โดนบ่นเรื่องเงินเก็บและการหาตัวเองบ่อยมาก
เป็น 40 นาที ที่เร็วและดีมากๆจริงๆ ค่ะ
อย่างแรกต้องขอบคุณรายการที่เป็นพื้นที่ปลอดภัยจริงๆให้กับผู้เข้าร่วม เราคุยกันจริงๆและคุยกันยาวมากๆในวันนั้น อูนได้เห็นตัวเองมากขึ้น และอยากรับผิดชอบสิ่งที่เข้ามาเป็นให้ได้ดีขึ้นจากการนั่งคุยกันวันนั้นเลยค่ะ อย่างสองอยากขอบคุณทุกคนที่เปิดใจฟัง มาดูคลิปนี้กัน ขอบคุณจริงๆที่รับฟังค่ะ🙏🏻
จากที่แชร์ไปเรื่องเกษตรกรต่างประเทศที่ไปเจอ ขอเสริมในมุมนี้นิดนึงว่า มันยากที่จะถกถึงจุดเริ่มต้นความสำเร็จในประเทศที่ความปลอดภัยพื้นฐาน รวมถึงการศึกษาพื้นฐานมันกระจายไปไม่เท่ากัน การศึกษาที่จำเป็นกลายเป็นโอกาสแบบเฉพาะกลุ่ม อาชีพที่ต่อยอดได้ด้วยเทคโนโลยีและความรู้ใหม่ๆก็ถูกจำกัดไว้แค่ถึงคนที่มีเงิน ซึ่งเรื่องนี้มันไม่ใช่หน้าที่ประชาชนที่จะจัดการกันเองได้
ไม่แปลกเลยที่ใครก็อยากจะมีเงินเยอะๆในจุดที่เงินซื้อโอกาสและเวลาได้ พ่อแม่มีลูกต้องตะบี้ตะบันหาเงินเยอะๆจะได้มีตังส่งลูกเรียนแบบที่ตั้งใจ กลายเป็นสื่อเจาะโฟกัสที่ใครหาได้มากจากจุดเริ่มต้นที่ยากกว่าจะยิ่งเท่ห์ แต่จุดเริ่มต้นที่ลำบากมันไม่ได้เท่ห์ ความลำบากเกิดขึ้นแบบไร้ทางออก หวังว่าจะมีวันที่รัฐจัดสรรการศึกษา และโอกาสให้ดีๆได้เสมอกันมากขึ้น เทคโนโลยีมีก็สนับสนุนด้านนี้ให้สุด เชื่อมากว่าไม่ว่าจะอาชีพไหนมีคนเก่งเยอะแยะ ถ้าฐานมันไม่ห่างกันมากมันจะได้เกิดจากจุดเริ่มต้นที่ไม่ต่างกันมากได้ selfmadeหรือไม่อย่างน้อยก็มาจากโอกาสที่ไม่ต้องแย่งกันได้มา อย่างน้อยก็มีความรู้พื้นฐานที่ได้มาก็เอามาต่อยอดตัวเองได้บ้าง ความพยายามก็ส่วนนึง แต่การเข้าถึงโอกาสสำคัญที่สุดสำหรับการดำรงชีวิตอย่างมีความสุขสำหรับนี่น่ะนะ
ส่วนที่ถามกันมาเยอะมาก ว่าไหนเคยบอกว่าตัวเองselfmade ถ้าไปดูตามรายการอูนพูดเสมอนะคะว่าเงินทุนมาจากไหน ต่อให้จะมีความลำบากยังไง อูนก็พูดชัดเสมอว่าโชคดีที่มีซัพพอร์ทมา เป็นพาร์ทใหญ่ที่ทำให้มีทุกวันนี้ ในขณะเดียวกันในพาร์ทยากๆของชีวิตใดๆที่แชร์ไป ก็คือเรื่องจริง เงินที่ได้จากครอบครัวก็คือเรื่องจริงเช่นเดียวกัน การที่บอกว่าเคยผ่านช่วงยากๆมา ไม่ได้หมายความว่าได้ทุกอย่างมาเพราะตัวเองค่ะ เวลาแชร์เรื่องราวที่ผ่านมา คิดว่าจะมีใครที่เดินpathคล้ายกันได้ปรับใช้ เท่านั้นเลยค่ะ
เข้ามาดูเพราะพี่อูนเลยครับ พี่คือหนึ่งในแรงบันดาลใจเลย ยิ่งมาได้ฟังแนวคิดดีๆแบบนี้บอกเลยโคตรรักพี่เลย สักวันผมจะประสบความสำเร็จให้ได้แบบพี่ ขอบคุณที่มี diamond grains ขอบคุณที่มีพี่อูนและพี่แพ็ค 🥰❤️
เป็นกำลังใจให้นะครับ 👍
@@isoraHata พี่อิส ขอบคุณมากๆนะคะ🙏🏻❤️❤️
@@athiwat9077 ส่งใจให้เช่นกันค่ะ
ผมเป็นเกษตรกรครับ อยากฟังชุดความคิดที่คุณอูนพูดถึงใน 34.40 ครับ ทำยังไงถึงจะได้ฟังครับ
พี่ลูกกอล์ฟ : ความจนไม่ใช่สิ่งที่ควรเอามา”romanticize”ความจนก็คือความจน
คุณสฤณี : ถ้ายังต้องคิดว่าวันรุ่งขึ้นจะกินอะไรมันยากมากที่จะคิดไปไกลกว่านั้น
Poverty เป็นอะไรที่น่ากลัวมากจริงๆมันตัดอะไรหลายอย่างมากในชีวิตในบางครั้งตัดตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มพยายาม
คือกำลังพูดเรื่องคนรุ่นใหม่ Suffer เพราะสื่อโซเชียล แต่คนชื่ออูนมาแย้งว่า "แต่ฉันชอบ content เปิดของแบรนด์เนมนะ" เข้าใจที่สื่อนะว่ามันเป็นสิทธิ แต่นี่ว่ามันดูเขาProtect ตัวเองมากเกินไป จนหลุดประเด็นที่เขากำลังพูดกันไปเลย
ที่เขาชอบเพราะในช่องของเค้ามีคอนเทนต์คลิปเปิดกรุกระเป๋าแบรนด์เนม ที่เพิ่งลงไป 5555😵
ย้อนแย้ง พูดมาก แทบไม่ได้ฟังอิสระพูดเลย
ฟังจากคุณอูนเล่าแล้วพอจะสรุปได้ว่า
- ไม่ชอบคำว่า Self made เพราะไม่อยากให้มีการ Label
- ยกตัวอย่างความ Proud ของเกษตรกรตปท.ที่เป็นเกษตรกรมาแล้ว 6 รุ่น ทำงาน 2 เดือน/ปี
- เกษตรกรไทยทำงานเก็บเงิน แต่ไม่รู้วิธีต่อยอด
- การเติบโตจากความลำบากไม่ใช้ความเท่
- เหน็บสื่อไทยชอบขายคอนเทนต์ความลำบาก ความกตัญญู การทำบุญ
- แต่ชอบคอนเท้นต์เปิดกรุของแบรนด์เนม
ฟังแล้วอึนๆ แต่ก็ทำให้รู้แนวคิดคนมีอันจะกินดีค่ะ 🥲
อึนมากค่ะ แบบงง
ตรรกะไม่ได้เลย อูนพูดแบบอึนๆ ย้อนแย้งมาก 🤔
คำตอบของเขาคล้ายจะเป็นรีแอคชั่นของคำถามแต่ละคำถาม ไม่ได้เชื่อมโยงกัน😅
เพิ่งมาฟังเห็นด้วยกับคอมเม้นนี้มากๆ คุณอูนบอกว่าเกษตรไทยไม่รู้จักต่อยอดเงิน ที่บ้านทำทั้งนาทั้งสวน อยากให้หันไปดูราคาผลผลิต แล้วก็ราคาปุ๋ยก่อน ทุกวันนี้พ่อแม่โทรมาบอกว่าเครียดว่าปีนี้ลำไยทั้งสวนติดผลดีแต่ไม่รู้จะขายได้รึเปล่าเพราะราคาถูกมากๆ ที่จีนที่เคยรับซื้อไปอบแห้งเขาก็ปลูกเองได้แล้ว นี่ว่าปัญหาของเกษตรกรไทยไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาเลยเว้ย มันอยู่ที่รัฐบาลนั่นแหละที่หาตลาด ควบคุมราคาปุ๋ย ควบคุมสารเคมี ทุกวันนี้คนกินข้าว แล้วทำไมชาวนาถึงไม่รวย สุดท้ายมานั่งถกๆกัน เรื่องsocial class แต่ก็เอา เลนส์ชนชั้นกลางมามองคนอื่นอยู่ดี เกษตร ตปท มีเงินไปทำนั่นนี่ เกษตรกรไทยบางคนไม่มีที่ทำกินเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ แล้วสุดท้ายคือคุณอูนเองก็เคยทำคอนเท้นโฮมทัวร์คอนโดร้อยล้านพันล้าน แล้วจะต่างอะไรกับคอนเท้นอวดแบรนด์เนมอ่ะ
เราเห็นด้วยเลยค่ะ ตอนแรกติดตามฟังเค้าโดยไม่ตัดสิน แต่พอสักพักรู้สึกเค้าพยายามจนไม่เรียล ใช้ศัพย์เยอะแต่ภาพรวมยังย้อนแย้งหลายเรื่อง คำตอบจึงบิดและตอบไม่ตรงคำถามไปค่ะ
ส่วนตัวผมรู้สึกว่า Self Made เป็นสิ่งที่ตัวเราควรรู้สึกขึ้นมา ไม่ใช่คนอื่นมอบให้ครับ เพราะแต่ละคนมีความรู้สึกกับความลำบากไม่เหมือนกัน เราอาจจะรู้สึกลำบากกับการต้องหาคอนเนคชั่นเพื่อให้ได้งาน แต่อีกคนอาจจะรู้สึกลำบากกับการ Keep Connection นั้น มันต่างกันอย่างเห็นได้ชัด และสุดท้าย เราก็อยากจะขึ้นไปเป็น Privillege เหมือนกัน เพราะมันง่ายกว่ามากเมื่ออยู่ตรงนั้น อีกอย่างที่น่าสนใจคือเรื่องคุณอูนพูดถึงเกษตรกรที่ทำงานสองเดือน สำหรับประเทศไทยยังยาก เพราะการตั้งราคาแปลกๆ และสิ่งนี้มีอยู่ในทุกอาชีพ demand supply แทบไม่มีประโยชน์เลยเมื่อมีการตั้งราคาที่ไม่สมเหตุผล และทำต่อไปเพราะ "เขาก็ทำกัน" ครับ
การที่คุณอูนไม่ชอบถูก labelled ไม่ได้แปลว่า label ไม่มีอยู่จริง การแปะป้ายในระดับปัจเจกทำให้คน ๆ จัดการคนในชีวิตได้เพื่อรู้ว่าจะมีปฏิสัมพันธ์อย่างไร และในระดับสังคมก็ช่วยในการบริหารจัดการของรัฐ แน่นอนว่ามันมักจะไม่ได้มีความหมายหนึ่งเดียว สุดท้ายเราทุกคนย่อมต้องถูกแปะป้ายแบบใดแบบหนึ่ง และมันคือ social role ที่มาพร้อมกับสิทธิ ความรับผิดชอบ ชุดต่าง ๆ ที่ต่างกันไป
เป็นความคิดเห็นที่ดีครับ ทำให้คิดต่อได้☺️🙏🏻
คุณสฤณีคือให้ข้อมูลได้เยอะมากค่ะ รักมากกกก MVP เลยค่ะ อยากฟังยาวๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งโครงสร้างและความเหลื่อมล้ำทางสังคม มันชัดเจนไปหมดเลยค่ะ
พี่อิสระเป็นตัวแทนของคนที่ผ่านสังคมมาหลายแบบและมี empathy สูงมากก เข้าใจมนุษย์มากๆ
น้องตู่น่ารักค่ะ นำเสนอโลกในมุมมองของคนธรรมดาคนนึง (ซึ่งจริงๆน้องไม่ธรรมดาเลย) ที่ suffer จากปัญหาหลายๆอย่างแล้วก็ผ่านมาได้
คุณอูนก็ควรถอดป้ายที่แปะตัวเองออกก่อนมาคุยกับทุกคนนะคะ คนดูน่าจะได้ตกผลึกอะไรมากกว่านี้อีก
ขอบคุณพี่ LG แล้วก็ Spokedark ที่กลับมาทำถกถามอีกครั้งนะคะ :)
คุณอูนหน้าอึดอัดมาก 😅 นะคะ ทุกคนพูดดีมากๆจริง ยอมรับความจริงมันไม่ผิดนะคะ จะได้รู้ว่า สังคมมีหลายแบบ
คุณอูนคือพรีวิลเลจ ขนาดในวงสนทนานี้ก็ยังทำหน้าที่นั้นอยู่😂
ควรยอมรับตัวเองก่อนเลยว่าตัวเองอ่ะพรีวิลเลจ ขนาดคนอื่นยังยอมรับเลยค่ะ ก่อนมาคุยถอดหัวโขนออกก่อนน่าจะดี
ดูจบแล้วร้องไห้เลยค่ะ
เราเติบโคในครอบครัวที่เคยครบพร้อมทุกอย่าง ได้เรียนพิเศษ ได้ไปโรงเรียนนานาชาติ จนกระทั่งแม่และป๊าหย่ากัน ชีวิตเราก็พลิกผันทันที สัมผัสความยากจนในระดับที่่พอมานึกถึงในตอนนี้ก็รู้สึกเศร้าหมองมาก เราเสียโอกาสหลายอย่างในชีวิตไป เรียนโรงเรียนรัฐแบบกระท่อนกระแท่น เคยไม่มีเงินซื้อเนื้อและผักทำอาหารจนต้องประทังชีวิตด้วยกุ้งแห้งมาแช่น้ำแล้วทำกับข้าว ตอนน้ำท่วมก็อพยพไปอยู่ในแคมป์ก่อสร้างคนงาน
พอเราโตมาจนตอนอายุ 25 เราก็ยังเรียนไม่จบเพราะเรียนไป ทำงานไป ส่งตัวเองเรียนไป แต่เพื่อนๆในวัยเดียวกันก็ทำงานไปแล้ว และยังมาถามเราอีกว่า 'ทำไมยังเรียนไม่จบ?' 'เมื่อไรจะมีรถล่ะ แกน่าจะซื้อนะ'
เรายอมรับว่าเราอิจฉามากที่พวกเขาเรียนจบโดยไม่ต้องลำบาก ไม่ต้องมานั่งคิดว่าพรุ่งนี้จะมีเงินกินข้าวไหม
ขอบคุณรายการถกถามมากค่ะ
เก่งมากๆแล้วค่ะ อายุเท่าไหร่ไม่สำคัญเลย การเรียนจบไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต ช้าหรือเร็วก็ถือว่าประสบความสำเร็จค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
25 ยังเรียนไม่จบ แล้วก็คิดเหมือนกันว่าพรุ่งนี้จะเอาเงินไหนกินข้าว ดีกว่านิดนึงที่ไม่มีเพื่อนถามคำถามเหล่านั้นคะะ เพราะไม่มีเพื่อนนนน เป็นกำลังใจให้นะคะะ กอดแรงค้าาาๆๆๆๆ ❤️
ผมจะ27 แล้วยังเรียนไม่จบเหมือนกัน เราจะพยายามไปเรื่อยๆ เท่าที่ไหวนะครับ กอดๆ
เหมือนชีวิตเรามากๆเลยคะ มันกว่าจะรับตัวเองรับสภาพที่ครอบครัวเป็นแบบนั้นได้ใช้วันเวลาเป็นปีๆ กว่าจะกลับมาเรียนกลับมาคิดอยากมีชีวิตอยู่ก็หนักพอควร จงภูมิใจตัวเองนะคะ มีพลังงานบวกในชีวิตเยอะๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ✌️ช
ทำไมเราไม่สามารถเปิดใจให้คุณอูนได้เลย ชอบรายการมากค่ะ
จริงครับ เหมือนเขาก็ไม่เปิดใจ
ฟังละหงุดหงิด ติดตามรายการนี้มาตั่งแต่ ep แรก นี่น่าจะเป็นคนแรกเลยที่อยากจะกอตอนนางพูด พูดแต่ในแง่คิดที่ตัวเอง ตัวนางเองยังไม่ยอมรับเลยว่านางก็มีต้นทุนชีวิตกว่าคนรากหญ้ามาก แล้วอีกอย่างไม่ใครมาบอกว่าตัวเองจน เพื่อให้ตัวเองดูดีหรอก.
เหมือนกันค่ะ ฟังคนอื่นพูดเพลินๆ พอตัดมาที่เขา เราแบบ....มันอึดอัดยังไงไม่รู้
การยอมรับ ว่า ตนเอง รวย หรือ ได้ privilege ในเเต่ละเเบบ เเต่ละคน ไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดีนะคะ
ขอบคุณคุณ อิส ที่ เเสดงให้เข้าใจประเด็นนี้คะ
(เข้าใจเอง เมื่อเปรียบเทียบกับ ที่คนรวยส่วนใหญ่พยายามพูดเหมือนตนเองไม่มีนะ ไม่ได้นะ ไม่ชอบนะ)
ชอบการที่พี่อิสระบอกว่าอายุ 35 แล้วแต่ยังไม่มีรถขับเลย อยากให้ถถถามกันในหัวข้อ ผลกระทบทางจิตใจจากโซเชียลมีเดียที่กดดันให้เราต้องประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยค่ะ 🙏🏻🥰
จุดนีงที่น้องซาวติสพูดแล้วนึกถึง
เวลาเห็นใครบอกว่าอยากรวยก็ต้องขยันทำงาน
ดูคนนั้นซิคนนี้ซิมีคิวทำงานลากยาวทั้งเดือนเห็นไหม
แล้วแบบมันน่าโมโหนะ เพราะหลายๆ คน
เค้าก็ทำงานแบบลืมวันลืมคืน หางานเสริม
ทำแบบไม่ได้พัก แต่รายได้ต่องาน (หรือต่อวัน)
ของแต่ละคนมันราวฟ้ากับดิน
คนหาเช้ากินค่ำรายได้ต่อวันไม่ถึง 500 บาท
ต่อให้ทำงานเสริมรายได้รวมต่อเดือนก็แค่หมื่นต้น
แต่ในขณะที่รายได้ต่อหนึ่งวันของบางคน
มันมากกว่ารายได้ทั้งเดือนหรือหลายเดือนของคนๆ นึงด้วยซ้ำ
คนขยันทำมาหากินเหมือนกัน
แต่รายได้ไม่เกื้อหนุนพอสร้างชีวิต
แล้วจะต้องให้เค้าทำอีกแค่ไหนกันนะ?
จริงมากครับ
ความฉลาดของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน อย่างคนงานกรรมกรก่อสร้าง เริ่มจากไม่เป็นอะไรเลย ค่าแรงตอนนี้ 450 ถ้าฉาบปูน+ปูกระเบื้องเป็น ค่าแรง800 ตำ่กว่านี้หายาก ตรงนี้แหละสำคัญ พอเขาทำเป็นทุกอย่าง ทีนี้ก็เริ่มรับเหมาเองแล้ว ช่างหลายๆคน ก็เริ่มต้นชีวิตมาแบบนี้ ส่วนใครจะไปได้ไกลแค่ไหน มันก็ขึ้นอยู่กับวินัยในการใช้ชีวิต +ความฉลาด ไหวพริบ ทำไมคนงานตามตลาดพวกต่างด้าวทั้งหลาย มีบางคน จากลูกจ้าง กลายร่างมาเป็นเจ้าของแผงค้าซะเอง ของแบบนี้มันอยู่ที่โชควาสนาด้วย
@@เอกภักดี-ฑ3ร ชอบแนวคิดของคุณมากค่ะ ที่คุณบอกว่า “มันขึ้นอยู่กับวินัยในการใช้ชีวิต” 👍
หากเรามองเป็นภาพรวมใหญ่ จะพบว่าชีวิตของคนเรานั้นถูกควบคุมด้วยระบบและโครงสร้างการปกครองของแต่ล่ะประเทศและระดับโลก ทุกๆประเทศจะถูกออกแบบคุณภาพชีวิตไว้ เช่น ตัวอย่างเล็กๆน้อยๆที่ เริ่มจากการเรียนระดับต่างๆไปจนระดับมหาวิทยาลัย คนส่วนใหญ่จบออกมาก็ยังเป็นคนของระบบที่มีหน้าที่ตามโครงสร้างการปกครองของแต่ล่ะประเทศกำหนดไว้ เงินเดือนแต่ล่ะเดือนก็ต้องจ่ายค่าที่เช่า ค่ารถ ค่าบ้าน ค่ากินค่าอยู่ ค่าเดินทาง ค่ายา(ป่วย-เกิดจากอาหารและสภาพแวดล้อมที่ดำเนินชีวิต) ค่าแต่งตัว ค่าเงินกู้เรียน และรวมถึงทาสของโซเชียลมีเดีย โฆษณาชวนเชื่อ เป็นต้น สารพัดสิ่งพวกนั้นเป็นส่วนหนึ่งที่ออกแบบคุณภาพชีวิตของคนส่วนใหญ่ที่อาศัยในเมืองหลวง อีกส่วนหนึ่งอาจจะไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัย และยังคงเป็นเกษตรกรที่มีธุรกิจของตัวเอง ฉะนั้นคนด้านแถบชานเมืองหรือในเขตต่างจังหวัด คุณภาพชีวิตก็อาจจะไม่ได้ถูกควบคุมด้วยระบบสังคมแบบในเมืองมาก
แต่ไม่ว่าซึ่งคนเราจะอยู่ทุกแห่งหนไหนในโลกใบนี้ เราทุกคนยังคงเป็นทาสในระบบของธนาคารระดับโลกอย่าง Rothschild อยู่ดีค่ะ (*ไม่ว่าจะมีกระแสเงินเฟ้อ ฝืดแค่ไหนพวกเค้าจะปริ้นออกมาเพิ่มอยู่ดี เพื่อให้กระแสโลกมัน RUN ไปตามที่พวกเค้าวางแผนไว้ ซึ่งมันเป็นเกมการเมืองระดับโลกนั่นเองค่ะ) เพราะเงินเป็นปัจจัยหลักที่ควบคุมเกือบทุกย่างก้าวของชีวิต ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีวิธีคิดแบบไหนที่จะหลุดพ้นออกจากวงจรหนี้และไม่ติดกับดักระบบและโครงสร้างให้มากทุกสุด เพราะคนเรานั้นไม่ว่าจะเรียนจบมากจบน้อยสามารถออกแบบคุณภาพชีวิตที่เราต้องการได้ ความสำเร็จของคนเรานั้นไม่ได้วัดด้วยทรัพย์สินเงินทองที่มี แต่มันคือสุขภาพที่ดี, ความสุขทางใจและเสียงหัวเราะที่เรามีให้กับตัวเองคนรอบข้างต่างหากล่ะคะ ว่าไหมล่ะคะ
รึว่าคำว่า "วาสนา" มันมีจริงๆ
@@เอกภักดี-ฑ3ร มันขึ้นอยู่กับโอกาสด้วย ในสังคมไทยที่ไม่มีความเท่าเทียมทางโอกาส ผมก็เป็นผู้รับเหมา เรียนจบวิศวกรมาปุ๊ปทางบ้านก็ซัพพอร์ตทุนเปิด หจก. ไว้รองรับ ซึ่งพนักงานและคนงานของผมมีความสามารถมีประสบการณ์ในการทำงานก่อสร้างเยอะกว่าผมทั้งนั้น แต่ก็ไม่ได้มีโอกาสเหมือนผม รายได้ก็ไม่พอที่จะขอกู้ธนาคาร ผมเลยคิดว่า โอกาส เป็นสิ่งสำคัญมากๆในการจะประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง เมืองไทย โอกาส สำคัญกว่าความรู้ความสามารถและประสบการณ์ครับ มันยากนะถ้าแค่มีความเก่งความสามารถหรือวินัยในการใช้ชีวิต แต่ไม่มีโอกาส เพราะสังคมไทยการจเสร้างโอกาสให้ตัวเองมันยากนะในแง่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจ ส่วนการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ไม่ว่าจะงานราชการหรือเอกชน อันนี้เริ่มได้ที่ความสามารถของตัวเราได้ วินัยในการใช้ชีวิตใช้ได้ในกรณีนี้
"คุณไม่จำเป็นต้องรีบประสบความสำเร็จ ถ้าคุณรู้สึกว่า ชีวิตในตอนนี้ของคุณนั้นโอเคแล้ว แล้วไม่จำเป็นจะต้องวิ่งตามคนอื่น ว่าต้องมีเงินพันล้านภายในอายุ 25 ใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุดก็พอแล้ว" ❤
มัน powerful และทำให้รู้สึกดีมากจริงๆ ขอบคุณนะคะ 😊
มันคือคำปลอบใจครับ ปัจจัยเราต้องคิด รู้สึกแบบนั้นจริงๆ งั้นก็หนีไม่พ้นความต้องการอยู่ดี จริงหรอที่เราไม่อยากมี ละไม่รู้สึกว่าขาดอะไรไป หลักความคิดนี้คือ การไม่ต้องการ ซึ่งยากมาก การจะทำได้ต้องฝังรากลึก มันคือชุดความคิดของคนมีเงินและไม่ต้องการ ไม่ใช่ต้องการละไม่มีเงินเลยตัดสินใจภูมิใจในสิ่งที่มีครับ ต้องถามตัวเอง ไม่ใช่คำตอบในหัว แต่เป็นความรู้สึกว่าไม่ต้องการจริงๆ ไม่อาศัยว่ามีเงินซื้อไหม ถ้าเวลาถามตัวเองละเรื่องเงินแวบเข้ามาในหัว แสดงว่าคุณไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ร่วมสู้กันต่อไปครับ ทุกข์จากสิ่งรอบข้างคือส่วนน้อย ทุกข์ที่เหลือเกิดจากเราครับ ความรักคือกุญแจดับทุกข์ที่อาจทุกข์กว่าเดิม ถ้าเริ่มต้นไม่ชัดเจน ทั้งหมดที่ผมพิมพ์คือสิ่งที่ผมรู้สึกแล้วอยากแชร์ ไม่ได้เป็นการสอนนะครับ เพราะผมเองไม่มีอำนาจสอนใครแค่เป็นเพื่อนร่วมโลกกันครับ😊
@@dscds8763 จริงครับ คำปลอบใจทั้งนั้น แต่ก็ขอหลบอยู่ในหลุมหลบภัยแบบนี้ซักพักแล้วกัน เพราะตอนนี้เหนื่อยมากๆ
เหมือนนั่งฟังชนชั้นกลางที่มีเบสิคพร้อมแล้วมาคุยกัน คุยในมุมมองที่คิดว่าตัวเองจนแต่จริงๆคือไม่จนแล้วแค่คุณอยากรวยเพิ่มเหมือนเศรษฐีเลยคิดไปเองว่าตัวเองจนอยู่
นี่ฟังจากมุมคนจนที่เช่าห้องเก่าๆอยู่ รถไม่มีขับ ไม่มีแบคอะไรทั้งนั้น หันหลังกลับบ้านไม่ได้ ไม่เคยเข้า รพ.เอกชน ทำงานเต็มวัน ทำ3job คิดเรื่องหาเงินตลอดเวลาเพราะอยากหลุดจากชีวิตที่แบกความเสี่ยงตลอดเวลา ป่วยเมื่อไหร่ พลาดเมื่อไหร่คือจบ
มันเหมือน ฟังคนเลเวลที่เค้าไม่เข้าใจชนชั้นจนเลยอยู่ดี
มีพี่เสื้อเขียวอยู่คนเดียวมั้งที่ดูพอจะเข้าใจคำว่าคนเลเวลจนจริงๆ แต่แอร์ไทม์ก็น้อยไปหน่อยเสียดาย
เป็นเทปแรกที่ รู้สึกไม่ค่อยได้อะไรจากการฟัง คนคุยกันลากประเด็นออกไปทางนู้นทางนี้ เนื้อหาไม่เข้าทอปปิค
คนชื่ออูนลากออกนอกประเด็นบ่อย และเป็นเรื่องของตัวเอง เหมือนพยายามหักล้างอะไรบางอย่าง ป้าเสื้อเขียวเข้าใจที่สุดแล้ว
จริงเลยค่ะที่ผู้ร่วมรายการไม่ใช่คนจนแบบเลเวลที่จนจริงๆ และไม่มีทางที่จะเข้าใจหัวอกคนที่จนจริงๆได้ แต่เรารู้สึกว่าพวกเค้าเหล่านี้ยังแคร์กับปัญหาชนชั้น เพราะมันมีคนอีกมาก แบบมากจริงๆที่ไม่สนสี่สนแปด ตัวเองสบายเป็นพอ อยากให้ทุกคนมีความพยายามที่จะเข้าใจปัญหาพวกนี้ดีกว่าที่จะนิ่งเฉย อย่างน้อยเริ่มจากถกกันก่อนนี่แหละ แล้วค่อยๆขยายออกไปให้คนส่วนใหญ่เริ่มตระหนักถึงปัญหา ที่แน่ๆคือถ้าชนชั้นใดชนชั้นนึงignoreมันจะไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงแน่นอนค่ะ เรามองว่า middle class คือตัวแปรที่สำคัญเพราะพอจะมีเวลา กำลัง ความคิด ทุน ใดๆที่จะขับเคลื่อนตรงนี้ได้ในขณะที่ชนชั้นบนคงไม่คิดอยากจะเสียประโยชน์และพรีวิลเลจที่ตัวเองมีอยู่และส่วนมากคงไม่คิดจะเปลี่ยนอะไร และชนชั้นล่างจริงๆก็เหนื่อยยากลำบากสายตัวแทบขาดก้มหน้าก้มตาทำงานเพื่อเลี้ยงปากท้องจนแทบไม่มีเวลาจะทำอะไรอย่างอื่น
@@jstk9879 ไม่ต้องจนจริงก็เข้าใจความจนได้ถ้าศึกษาจริงๆจังๆ ปัญหาของผมกับคลิปนี้คือ พูดเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้ไม่เห็นจะเกี่ยวกับหัวข้อที่มานั่งคุย แบบฟังแล้วอะไรเนี่ย พูดอะไรกันฟระ ออกประเด็นไปเรื่อย
อย่างที่ในรายการบอกอยู่ประโยคนึง ว่ามันอยู่ที่คนฟังจะไปตีความยังไง
ในหัวข้อหลักตอนนี้ เค้าพูดถึง self made จากมุมมองของแขกแต่ละท่านให้มาถกถามคุยกัน ปนะเด็นเรื่องประสบความสำเร็จด้วยตัวเองในมุมมองของแต่ละคน จนต่อยอดเป็นเรื่องอื่นๆ ที่มีความเชื่อมโยง โดยตัวแขกไม่ได้เจาะจงว่าเค้าจะเข้าใจความลำบากของแต่ละคนว่ารู้สึกยังไง เค้าแค่พูดถึงชีวิตต้นทุน ความเหลื่อมล้ำ สังคม รัฐบาล องค์ประกอบต่างๆ ที่มันมีผลกระทบยัง ไม่เท่ากันยังไง
วันนี้คนเหล่านี้เลยเอาชุดความคิด ปสก.แต่ละคนมาถกพูดคุยกัน เพื่อเป็นการตระหนักถึงปัญหา และมองการแก้ไขบ้าง ซึ่งบางเรื่องก็ทำด้วยตัวเองไม่ได้
มนมุมมองเราเรื่องนี้สำคัญมากเลยค่ะ มันเป็นการนึกถึงผู้อื่นมากขึ้นค่ะ แม้คุณจะเข้าใจไม่ได้ทั้งหมดของทุกคนที่ได้เจอก็ตาม
จากที่อ่านความคิดคุณ เราเข้าใจว่าบางทีคุณอาจจะกำลังมองหา รอฟังให้คนเหล่านั้นพูดอะไรสักอย่างที่สะท้อนจุดเดียวกับที่คุณสัมผัส มันเลยอาจจะรู้สึกว่าเค้าไม่เข้าใจเราหรือเปล่าคะ
ถ้าใช่คุณลองเปิดใจ คุณจะเห็นว่าจริงๆ เค้าเหล่านั้นก็คือไม่ได้เข้าใจปัญหาของแต่ละคนทุกเรื่อง ทุกอย่าง แต่คือเค้าพยายามอยากจะตระหนักถึงปัญหาต่างๆ โอกาส ความเท่าเทียม และเค้ายังหวังว่ามันพอจะเป็นประโยชน์บ้างสำหรับใครบางคน ที่อาจจะเจอเรื่องราวอย่างใดอย่างนึงในประเด็นที่มาถกกันค่ะ
และหากไม่ใช่ก็ต้องขอโทษด้วยถ้าเราตีความข้อความคุณผิดนะคะ
ทั้งนี้สุดท้ายแล้ว เราทุกคนเปิดกว้าง พร้อมรับฟัง มาแชร์มุมมอง เพื่อจะได้ตระหนักถึงปัญหาต่างๆ จนมีโอกาสไปปรับใช้ หรือจนเกิดการพัฒนาได้ เราว่าตรงนี้น่าจะเป็นจุดประสงค์ของรายการ "ถกถาม" ค่ะ
@@Xubangkok เหล่านั้นมันก็ใช่ครับ แต่ผมว่าจุดอ่อนของเทปนี้คือ ความหลากหลายของมุมมอง
ทำไมหัวข้อ LGBTQ+ ถึงมีแขกรับเชิญ LGBTQ+ มาได้
ทำไมหัวข้อเกี่ยวกับเพศ ถึงมีหมอ ถึงมี content creator แนวนี้มาได้
แต่ทำไมหัวข้อที่ควรจะมีแขกรับเชิญที่ "เริ่มจากศูนย์" ตามชื่อหัวข้อ กลับไม่มี
ถ้าเป็นหัวข้อ LGBTQ+ แล้วมีแต่แขกรับเชิญที่เป็น hetero มานั่งถกกัน มันคงเป็นบทสนทนาที่ไม่ได้ลึกซึ้งอย่างที่มันควรจะเป็นนะครับ
ดูจบแล้ว น่าสนใจมากประเด็นที่ว่า ไม่พึ่งพาเงินครอบครัว เริ่มจากเมื่อไหร่555555 ขนาดมีพจนานุกรมมันก็ยังคลุมเครืออยู่ดี
ถ้านับตั้งแต่เกิด คงจะมีแต่เด็กกำพร้าในสถานสงเคราะห์ที่ self made จริงๆ
มันก็แล้วแต่นิยามของแต่ละคนแหละ
แต่สุดท้ายแล้วการจะประสบความสำเร็จไม่ว่าที่ไหนในโลกก็ตาม ไม่มีทางทำได้ด้วยตัวคนเดียวแน่นอน
แต่เพราะเราบกพร่องทางทางได้ยิน บางประโยคก็ตกหล่นในจังหวะที่ไม่ได้เห็นปากเลยอ่านปากไม่ได้ คิดถึง subtitle ไทยมากๆ ถ้าเอากลับมาน่าจะได้รับชมแบบละเอียดมากขึ้น ขอฝากทีมงานพิจารณาเรื่องนี้ไว้หน่อยนะคะ🙏
ถ้าเอาตามความรู้สึกน่าจะ หมายถึงไม่พึ่งพาเงินจากครอบครัวเป็นจำนวนมากกว่าที่ค่าเฉลี่ยในสังคมนั้นนั้นได้รับ นะครับ เช่นตอนนี้ผมว่างประเทศไทยเราน่าจะอยู่ที่ประมาณ ม6 คือหมายความว่าถ้าสมมุติว่ามีคนหนึ่งคนที่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวถึงแค่มัธยมศึกษาปีที่หก เราทำงานไต่เต้าจนประสบความสำเร็จด้วยตัวเองก็คงไม่มีใครมาประชด (ซึ่งความเป็นจริงแล้วในประเทศนี้ไม่น่าจะมีทางทำได้ครับ คิดในสถานการณ์จริง ถ้าพ่อแม่มีเงินส่งแค่นั้นก็หมายความว่าพ่อแม่ไม่ค่อยมีเงินก็จะกลายเป็นว่าเด็กที่จบมอหกคนนั้นก็จะต้องทำงานคนเดียวเพื่อมา Support พ่อแม่อีกแล้วด้วยวุฒ แค่มอหกไม่มีทางที่จะฝ่าความจนออกไปได้ครับ ขอแค่ค่าใช้จ่ายแต่ละวันก็หมดแล้วไม่มีเวลาที่จะพัฒนาตัวเองต่อแน่นอน ยกเว้นแต่จะมีโอกาสพิเศษ ที่ไม่ใช่เรื่องปกติเข้ามาครับ)
ถ้ามองวัฒนธรรมตะวันตกก่อคือหลังจากที่จบhigh school มั้ยค่ะ เพราะในตปทมองว่าความรับผิดชอบของพ่อแม่ในการดูแลเด็กต้องดูแลจนกว่า เด็กจะบรรลุนิติภาวะ เพราะเมื่อพ้นเกนแล้วเด็กต้องรับผิดชอบตัวเอง มีสิทธิ์ในตัวเองเต็มที่ ดั่งนั้นใครที่ทำงานหาเงินเองไม่พึ่งพาพ่อแม่ก่อจะกลายเป็นself made ไป แต่ในไทยไม่ใช่แบบนั้น อีกทั้งค่านิยมการแข่งขันในเมกามันเป็นcore valueของเขา self-made ก่อกลายเป็นเรื่องบวก มันก่อเหมือนดาบสองคม คนที่อ่อนแอก่อแพ้ไป ชึ่งเป็นเช่นนี้เสมอในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ เรื่องจริงที่ไม่น่ารื่นรมย์
1. เป็นเทปแรกที่ฟังไม่รู้เรื่อง(เข้าไม่ถึงแก่นของ topic แหละ) แต่ก็ยังชอบที่จะฟังอะไรแบบนี้นะ 2. ด้วยบทสนทนา ทำให้ content นี้ create มาเพื่อชนชั้นกลาง (ค่อนไปทางสูง) ดูแหละ
3. ชอบทีไม่บอกว่าผู้ร่วมรายการแต่ละคนเป็นใครมากนัก ทำให้เราสนใจสิ่งที่เค้าพูดจริงๆ
คิดอยู่เหมือนกันว่าคอนเทนท์ลักษณะนี้เหมาะกับใคร 555 เราว่ามันน่าจะเหมาะกับคนที่กำลังท้อแท้กับ คอนเทนท์ที่ว่า อายุเท่านี้ต้องมีบลาๆ และน่าจะเป็นชนชั้นกลาง อย่างที่คุณบอกนั่นแหละ ถึงมีเวลามาฟังอะไรพวกนี้55
เออเราก็แฟนรายการนี้นะ ep นี้ดูจับประเด็นได้น้อยสุดละ
ในที่สุดรายการดีๆแบบนี้ก็กลับมา ขอบคุณที่กลับมาทำอีกนะครับ🙏🏻🥺
พอดูจบเออ เราคือคนที่ได้รับ privilege คนนึงเลยนะ เรามีพ่อแม่ที่ Support และได้เหยีบหลังเค้าปีนบันไดทางสังคมขึ้นมา ครอบครัวที่อยู่ฝั่ง Middle Class ซึ่งพ่อแม่เป็น Sandbox ช่วยเหลือเราอยู่ เห็นด้วยอย่างนึงคือ อย่าด่วนตัดสินใครด้วยบรรทัดฐานของตัวเราเอง ใช้ชีวิตให้มีความสุขและอย่าเปรียบเทียบชีวิตกับคนอื่นเพียงเพราะเค้าประสบความสำเร็จเร็วกว่า คิดถึงรายการอย่างงี้มากเลยค่ะ มันได้ Critical thinking และได้ Criticite เชิงสร้างสรรค์ เป็นพื้นที่ถกถามที่เปรียบเสมือนการ Rethink ตัวเองไปในตัว สนับสนุนรายการแบบนี้กันเถอะทุกคน
เรา 30 แล้ว ยังไม่มีอะไรเลย พ่อก็เปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่นตลอด ทั้งที่เรียนมาคนละอย่าง เขาไม่เคยสนับสนุนอะไรเลย เราคิดอยากจะทำอะไรสักอย่าง มาพูดให้เราเสียความมั่นใจ คือ คิดว่าทุกอย่างเริ่มต้นมาจากครอบครัวก่อน ถ้าเขาพร้อมสนับสนุนเราทุกอย่าง ส่งเสริมสิ่งที่ลูกตั้งใจอยากทำ คิดว่าเราคงไม่ซึมเศร้าแบบนี้ กล้าหาญในการตัดสินใจในหลายๆเรื่อง มีความมั่นใจในการใช้ชีวิตต่อไป เป็นเหมือนแรงเสริมพลักดันเราทุกคนน่าจะไปได้ไกล
จับมือนะครับ เข้าใจมากๆๆๆๆ ครอบครัวไม่ใช่ safe zone เราคงต้องตามหาสิ่งอื่นมาทดแทน ซึ่งไม่รู้เลยว่ามันจะมาในรูปแบบไหน
ทรงเดียวกันเลยฮะ ตอนนี้ความฝันผมคือหนีออกมาจากครอบครัวให้ได้นี่แหละ
ทางใครทางมัน ความคิดเขามันทำร้ายเรามากสุดแล้ว
ตอบข้อสงสัยคุณอูนครับ คนจนยอมอดมื้อกินมื้อเพื่อให้มีเงินเก็บไปใช้กรณีฉุกเฉินครับ เช่นยามเจออุบัติเหตุต้องรักษาตัวครับ ไม่ใช่เพื่อเอาไว้ลงทุนอะไรเลยครับ
ใช่ค่ะ นี่ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายอีกเป็นหางว่าว คนที่เคยผ่านความลำบาก ต้องแบกรับคนในครอบครัว น้ำก๋วยเตี๋ยวถุงเดียวแบ่งกันกิน 3-4 คน จะเข้าใจดี ไม่มีก็คือไม่มี คนมีเงินจะไม่มีวันเข้าใจจนกว่าจะได้มาใช้ชีวิตเหมือนคนจน
ในมุมมองของคนจนจริงๆนะ คนจนคือคนที่เข้าไม่ถึงโอกาส ใช้ชีวิตต่อสู้แบบวันต่อวัน ความหวังเดียวที่จะหลุดพ้นจากความจนคือ"ถูกหวย"จ้าา เอาอะไรมาลงทุน มาต่อยอด การเข้าถึงโอกาสเขามันได้แค่นี้ไง ยูโน้ว
@@sukaswisdom4428 ใช้เงินซื้ออาหารอย่างเดียวหรอ ทั้งที่ประเทศไทยเป็นประเทศ เกษตรกรรมเนี่ยนะ จริงๆมันไม่ควรมี ปห. เรื่องปากท้องนะ
ชอบอีพีนี้นะ จริงๆรู้อยู่แล้วแหละ
แต่อีพีนี้มันทำให้เห็นชัดไปอีกว่ายังไงคนรวยก็มองไม่เห็นปัญหาของคนจน และคนรวยมองลงมา ยังไงก็ไม่เห็นสิ่งต่างๆเหมือนกับมุมมองของคนจน
Elite ในมุมเราคือ old money เผลอๆ include new money ที่มีอิทธิพลในสังคมทางใดทางหนึ่งอะ อาจจะเป็น royal family หรือไม่ใช่ก็ได้ แต่รายได้น่าจะเป็นยอดพีระมิดของสังคม
คิดเหมือนกัน elite น่าจะเป็นกลุ่ม old money ผู้ดีเก่า ครับ มันจะมีต้นทุนทางวัฒนธรรมที่คนเพิ่งรวยในรุ่นตัวเองไม่มี เช่น เคยกินอาหารทั่วโลกมาตั้งแต่เด็ก รู้มารยาทบนโต๊ะอาหาร แก้วมีกี่แบบ กินซี่โครงอบต้องใช้มีดยังไง เรียนบัลเล่ต์ตั้งแต่เด็กเลยเดินเหินสง่างาม กริยาไม่รีบร้อนลนลาน ลักษณะเยื้องย่าง บางคนถึงแก่แล้วแต่ก็ยังมีออร่า ซึ่งคนรวยรุ่นใหม่ๆ หลายคนไม่สามารถวางตัวอย่างนั้นได้ เขาถือว่าเวลาเป็นเงินเป็นทอง มีแต่เงินแต่ขาดต้นทุนทางวัฒนธรรม
ส่วนไฮโซ นี่ก็ใช้เกลื่อนแค่ขายของออนไลน์แล้วรวยหรือเป็นเจ้าของกิจการก็รับตนเป็น Elite คำว่า Elite สำหรับผมคือคนที่เป็นผู้ดีเก่ามีต้นตระกูลที่เป็นข้าขุนมูลนายอบรมเรื่องมารยาทในการเข้าสังคมเป็นที่นับหน้าถือตา ไม่ใช่ลูกอาแปะที่เห็นอ้างตัวและสร้างภาพและวันๆชอบจีบดาราสร้างมูลค่าให้ตัวเอง แต่ใดๆคือจะ Elite ไม่ Elite ทุกคนควรเท่าเทียมกันในความเป็นมนุษย์
ได้ทัศนคติหลากหลายบริบท พร้อมข้อคิดในหลายๆ แง่มุม ขอบคุณรายการมากครับ
คลิปดีมากๆนะคะ สะท้อนอะไรได้หลายๆอย่าง แต่ขอตินิดนึง ตลอดทั้งคลิปที่ฟังคุณอูนจะเล่าเรื่องราวของตัวเองมาด้วยทุกครั้งและพูดเรื่องที่ดึงหัวข้อออกไปทางอื่นเกือบทุกครั้ง มันรู้สึกขัดๆและฉีกออกไปเลย มันรู้สึกไม่สมูทเลย
คิดถึงมากกกกกกเลยค่ะถกถาม สั้นเกินไป40นาทียังไม่พอเลย🤍ว่ากันด้วยเรื่องself madeยังไม่พูดถึงการเมืองไม่ได้เลย so "การเมืองเป็นเรื่องของทุกคน" นี่ไม่เกินจริงเลย ในความคิดนี่คิดเหมือนทุกคนเลยค่ะ เราไม่มีทางจะmadeอะไรได้ถ้าไม่มีพ่อแม่เลี้ยงดูมา ไม่มีทัศนคติต่างกันต่อเรื่องราวต่างๆ พอยิ่งทุกคนหยิบยกประเด็นต่างๆมาพูด มาเปรียบเทียบแล้วยิ่งรู้สึกเลยว่าเมืองไทยต้องพัฒนาอีกเยอะรัฐต้องรับผิดชอบ เป็นเบาะนุ่มๆให้คนในประเทศที่จะmade จะbulitอะไรสักอย่างมากกว่านี้และเท่าเทียมสักที
คนที่ประสบความสำเร็จ คือคนที่มีความสามารถ + โชคเล็กน้อย
คนที่ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ คือคนที่มีความสามารถ + โชคอย่างมหาศาล
คำจากใครซักคน
เราว่าคำว่า ชนชั้นกลาง กับอีลีท จริงๆมันค่อนไปทางfact นะ เพราะพูดถึงในเชิงรายได้และฐานะทางสังคม แต่คนสมัยนี้ใช้ในเชิงแซะหรือจิกกัด คนเลยไม่ค่อยชอบที่โดนlabel อย่างความรู้สึกเราว่าคุณอูน ก็คืออีลีท แต่เราไม่ได้พูดในเชิงลบ เพราะคุณอูนเป็นคนดัง มีรายได้หลักร้อยล้านจริง แถมยังชื่นชมด้วยซ้ำที่เก่ง มีความสามารถ รวยแต่ไม่ได้ทำตัวเว่อ เข้าถึงง่าย เราเลยตามไปเป็นfcและอุดหนุนสินค้าคุณอูน
พยายามฟังคุณอูน คุณอูนพูดงงและหลงประเด็นพอสมควรเลยค่ะ
ปรกติในวงสนทนาแบบนี้ จะ support ให้คนสบายใจต่อกันและกันจนสามารถเปิดเผยตัวตนตนเองได้เต็มที่ feel เดียวกับ กลุ่มบำบัดในหนังฝรั่ง ยิ่งเป็นหัวข้อที่พร้อม support ทุกคนยิ่งแล้วใหญ่ครับ 😁😁😁😁
ดูมาครึ่งทาง จับประเด็นไม่ได้ เปิดประเด็นใหม่ไปเรื่อย ไม่ได้ข้อสรุป ไม่ได้คำตอบ อาจจะเป็นรูปแบบรายการก็ได้ แต่มันเหมือนหนังที่ตัดไปมาไม่รู้เรื่องอะ ถ้าดูจนจบอาจจะปะติดปะต่อทั้งหมดก็เป็นได้
ประเด็นเริ่มต้นดีมาก แต่เป็นปัญหาที่ผมเองที่ไม่เก็ท ถ้า moderator จัดการประเด็นได้ดีกว่านี้ เชื่อว่าจะเข้าถึงอีกหลายคนได้มากขึ้นครับ
ขอตอบนะคะ มันเป็นรูปแบบรายการค่ะ ยังไง ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คิดเหมือนกันเลยค่ะ พอฟังเเล้วรู้สึกไม่ค่อยตรงประเด็นเเละฟุ้งๆในบางช่วงเมื่อเทียบกับอีพีอื่นที่ชัดเจนเเละเคลียมากมาตลอด เเต่โดยรวมก็ยังชอบเหมือนเดิมค่ะ
เชิญพี่อิสระมาอีกนะคะ ฟังแกพูด สั้น กระชับ ชอบค่ะ
ชอบรายการแบบนี้มากค่ะ เป็นกำลังใจให้พนักงานแต่ขอพูดถึงคุณอูนอาจจะนอกประเด็นไปนิดนึงค่ะ อาจเป็นเพราะ น่าจะเป็นคนที่ถูก label ในหัวข้อแบบนี้มากที่สุด ก็คงต้องใช้เวลาอธิบายตัวเองนิดนึง
ผมเป็นแค่เด็กน้อยคนนึง ต้องยอมรับจริงๆว่ายังไม่มีทุนทรัพย์ที่สามารถช่วยสนับสนุนได้มากมาย แต่ผมขอเป็นหนึ่งแชร์บทสนนาล้ำค่าแห่งสังคมนี้ ต้องใช้คำนี้จริงๆ ล้ำค่า สำหรับผม ที่ได้รับสารที่ทุกๆผู้เสียสละสื่อสารมาตั้งแต่ ep.1 จนตอนนี้ แม้จะเป็นบรรทัดฐานของไม้บรรทัดเล็กๆคนนี้ แต่ขอวัดว่าพวกสารที่ได้รับฟังช่างน่าสรรเสริญ ความรู้สึกมันเต็มไปหมด รู็สึกได้ถึงความเห็นอกเห็นใจ การยอมรับ และอีกมากมาย ผมอธิบายได้งงมากแต่อย่างไรก็ตาม ขอบคุณจริงๆครับ ขอบคุณจริงๆ
รายการดีมากค่ะ ชอบการถกเถียงแบบนี้มาก พี่อิสระ พูดได้ดีมากค่ะ คนอื่นๆก็พูดดีชอบค่ะ แต่พี่อูน ติดเรื่อง label เยอะ ฟังแล้วรู้สึกอึดอัดนิดนึงค่ะ สรุปชอบค่ะ
ครูลูกกอล์ฟเชิญคนที่มีพ่อแม่ช่วยมาตลอด เลยขาดบริบทคนที่ช่วยตนเอง วงเลยคล้อยตามกัน ไม่ใครเลยกล้าพูดแยกตัวออกมาฉันสร้างตัว
คลิปนี้....ทำให้คิดถึง คลิปๆหนึ่ง
ที่บอกว่า...เกิดเป็นลูกคนรวย ถ้าไม่หัวค...ย ยังไงก็ประสบความสำเร็จ
อยากเป็นคนที่ได้ไปนั่งถกเรื่องการศึกษามาก
เวลาเขียนเรียงความอาชีพในฝันทั้งห้องมีแค่ หมอ พยาบาล ตำรวจ ครู ทหาร ด้วยความที่ไม่อยากซ้ำอาชีพกับเพื่อนเลยเขียนไปว่าพยาบาล
เป็นเด็กที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ค้าคืออาชีพได้
คนอื่นอ่านอาจจะตลกๆแต่คือเรื่องจริง
พยายามอยากเรียนต่อแต่ไปไม่ถึงซึ่งถ้าเรียนต่อก็มีไม่กี่คณะที่เรารู้จัก
พอโตมาอินเตอร์เน็ตเข้าถึง ถึงรู้ว่าคณะในมหาลัยมีโคตรเยอะ
โอกาสดีๆอยู่ใน กทม คอนเนคชั่นดีๆอยู่ในมหาวิทยาลัยดีๆ พึ่งเข้าใจไม่กี่ปีมานี้ว่าเราก็ต้องเอาตัวเองไปอยู่ในแวดล้อมโอกาสและคอนเนคชั่นชีวิตจะง่ายขึ้น
พอออกมาจากโลกภายนอกถึงรู้ว่ามีทุนเรียนต่างประเทศมากมายแต่ข่าวสารมันไปไม่ถึงที่ๆเราอยู่
เราเติบโตมากับจังหวัดเล็กๆแค่จะเข้าเมืองยังลำบาก
การไปต่างประเทศจึงเป็นเรื่องที่ไม่มีในหัวเลย
อยากให้การศึกษามันเข้าถึงทุกพื้นที่
อยากให้เอาคนที่เติบโตที่ต่างจังหวัดจริงมาถกถามสักหัวข้อมากๆ ทุกวันนี้ดูรายการทีวีมุกตลกก็มีแค่สถานที่ใน กทม เป็นส่วนใหญ่ซึ่งเราไม่รู้จักที่ไหนเลย
รู้สึกว่าเรื่องราวที่อยู่ในทีวีมันมีแค่กรุงเทพ โอกาส ความสะดวกสบายในการเดินทาง ทุกการพัฒนา ส่งเสริมการท่องเที่ยวอะไรก็แล้วแต่มันอยู่แค่ในเมืองใหญ่ๆในความรู้สึกส่วนตัวคือกลายเป็นเรื่องไกลตัวไปเลย
การประสบความสำเร็จถึงเกิดขึ้นได้ยากถ้าไม่มีครอบครัวที่ทุนหนา การประสบความสำเร็จเหนื่อยx2ไปเลย
(ดีใจที่รายการนี้กลับมาแขกรับเชิญไม่จำเป็นต้องเป็นดารา ผู้เชี่ยวชาญก็ได้ อยากฟังการถกถามจากบุคคลธรรมดาๆอาจจะเลือกผู้ชมทางบ้านซัก1คนไปนั่งด้วยคงได้อีกมุมมองนึงที่ต่างออกไปความคิดต่างจะได้ถกถามกันจริงๆค่ะ)
ชอบที่รายการนี้ให้บรรยากาศที่ดูสงบมันทำให้รู้สึกถึงความเป็นพื้นที่ปลอดภัยจริงๆ ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ที่นั่นก็ตามแต่เรารู้สึกได้ว่าบรรยากาศนี้คือดีมากอะไม่ toxic เลย ทุกคนพร้อมรับฟังกัน
กรี๊ดดดดด อยากดูมากกกก รอมานาน แล้วแขกรับเชิญคือที่ชอบทั้งนั้นเลย เดี๋ยวหลังเลิกงาน ดู Daily Topic จบ จะมาดูต่อนะคะ
-----------------------------------
ดูจบแล้ว ดีมากจริงๆ ค่ะ คุ้มค่าการรอคอย ชอบความได้เห็นหลายๆ มุม ส่วนตัวชื่นชมุณอิสระอยู่แล้วด้วย
มีหลายมุมของหลายคนที่ตรงกับเรา และมีมุมใหม่ที่เราได้ว้าว โดยเฉพาะของคุณอูม มีหลายอันที่เราไม่เคยคิด เช่น Self Made ที่มาเอาไปแปะคน มันไม่ได้เป็นแบรนดิ้งที่ทำให้คนรู้สึกดีเสมอไป
โอ้ย ชอบบบ น้ำตาจะไหลเลย นี่อยู่ในความยากจนมาตลอด suffer กับการเริ่มที่ตัวเรา กตัญญู ทำงานราชการ บลา ๆ ถึงจะดี ...วงสนทนานี้เป็นกำลังใจเป็นความหวังให้เรามาก ๆ เลย ขอบคุณมากค่ะ
ดีใจมากครับ ที่รายการ ถกถาม กลับมา ผมนี่รีบกดโดเนทเลยครับ ติดตามและอยากให้อยากมีต่อไปเรื่อยๆครับ
ว้าวววว พี่สึก็มา☺
ตรงๆ นะ ชื่นชมแอดติจูดพี่ลูกเรื่องของใจและการฟังมาก ช็อต soundtiss พี่ลูกโอบรับโคตรดีเลย soundtiss กล้าที่จะ vulnerable เปราะบางใจได้
คุณอูนตอบไม่ตรงคำถามตลอดเลย เบี่ยงไปไกล
ตอนนี้กำลังเจอปัญหาชีวิต บวกกับเป็นโรคซึมเศร้า ฟังแล้วร้องไห้เลย ชีวิตที่ไม่มีคนซัพพอร์ต ทุกก้าวในชีวิตถ้าพลาดหรือผิดคือแย่เลย ดิ้นรนมาเองคนเดียว ปาดน้ำตา หยาดเหงื่อคนเดียวมานาน บางทีมันเหนื่อยจนไม่อยากทรมานบนโลกใบนี้แล้ว
เข้าใจมากๆ ประเทศเราเหมือนจะพอกินได้ แต่ไม่พอเก็บ เมื่อเทียบกับประเทศพัฒนาแล้ว ทำงาน 5 วันแม้จะเป็น labor แต่คุณจะมีเงินเก็บแน่ 3ใน5 วันของรายได้
ดีใจที่รายการถกถามกลับมาค่ะ เห็นด้วยเลยค่ะคำว่า self madeมันคือคำที่สื่อเอามาเล่นเพื่อให้ดูมีคอนเท้น แต่เอาเข้าจริงทุกอย่างมันเริ่มจากครอบครัว การศึกษาที่ได้มาก็มาจากครอบครัว ซึ่งคนที่ประสบความสำเร็จอย่างน้อยเลยเค้าต้องได้รับการศึกษาที่ดี และคนกลุ่มนี้คือพอทำงานก็ไม่ต้องเลี้ยงดูครอบครัว ในขณะที่ครอบครัวที่ยากจน แค่ให้การศึกษาที่ดียังยากเลย และพอทำงานก็ต้องเลี้ยงดูครอบครัว กว่าคนกลุ่มนี้จะพอมีเงินตั้งตัวได้ก็อายุมาก ไม่นานก็เกษียณ แล้วก็วนลูปให้ลูกหลานมาเลี้ยง จะให้พวกเค้าประสบความสำเร็จมีเงินร่ำรวยก็ยาก
เคยคิดนะ เราสอบผ่านตลอดเราเรียนรู้เรื่องก็ปกติหนิ ไม่เห็นยากเลย พอมองไปที่เพื่อนตั้งใจแล้วแต่เรียนไม่รู้เรื่อง สอบผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง นั่งเกาหัวแกกๆตอนเรียน พอลองวิเคราะห็ดีดีก็เห็นเลยว่า เราเรียนพิเศษตลอดเสาร์อาทิตย์ไม่มีว่างเลย ในขณะที่เพื่อนขายของช่วยพ่อแม่ คือ เออ จริงว่ะ คนเราต้นทุนไม่เท่ากันอ่ะ จะมาบอกว่าเราทำได้คุณก็ทำได้ มันไม่ได้ไง ในเมื่อเริ่มไม่เหมือนก็สำเร็จไม่เหมือน เหมือนกันโว้ย
อยากให้รัฐบาลชุดต่อไปมาดูค่ะ ศึกษาไว้เถอะว่าทำยังไงให้คนไทยมีโอกาสเพิ่มขึ้น // ดีใจที่กลับมาทำมากเลยค่ะ รอมาตลอดเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ💕
อยากให้รายการยาวกว่านี้ค่ะ แบบยังฟังไม่จุใจเลย ได้มุมมองหลายๆมุมดีงามมาก โดยเฉพาะมุมพี่อูน คือดี และมุมพี่ลูกที่บอกว่าเคยหยี๋กับการกระทำของตัวเอง เคยเป็นเหมือนกันค่ะ EP หน้าขอยาวๆสักชั่วฌมงครึ่ง 5555555 😍😍
รายการนี้ควรอยู่ในทีวีด้วยให้คนทั่วประเทศให้ดูแบบภาคบังคับนะคะ ถ้าสื่อเล่นประเด็นแบบคลิปนี้ คิดว่าอาจจะพัฒนาชุดความคิดคนไทยได้มากกว่านี้นอกจากเล่นประเด็นความยากจนแล้วเน้นให้บริจาคเฉยๆแล้วอ้างว่าได้บุญ มันปลายเหตุเกินไป ชอบคลิปนี้มาก ได้เห็นหลายมุมมองมากๆๆ
บางที่มันก็ท้อแท้ครับ ทั้งที่พยายามแล้ว ด้วยความที่ไม่มีสิทธิพิเศษอะไร สุดท้ายก็ไปแพ้ตรงไหนสักที่อยู่ดี แล้วถ้าจะเริ่มใหม่ ก็ไม่สามารถมาเริ่มที่เดิมได้ด้วยซ้ำ เพราะไม่มีสิทธิพิเศษใดๆ
ไม่ใช่แค่โซเชียลนะที่ทำให้เกิดความเครียด สังคมรอบด้านก็มีส่วน เกิดจากการโดนคาดหวัง หรือถูกเปรียบเทียบ การไม่เข้าโซเชียลช่วยได้ในระดับ แต่ถ้าสังคมรอบด้านยังเป็นแบบที่กล่าวมาก็ยาก
สำหรับเรา เราว่าคำว่าเซลฟ์เมดมันแบบ คนที่เริ่มมาจาก 0 จริงๆก็มี ล้มลุกคลุกคลานอะ แต่คนที่มีฐานจากครอบครัวหรือพรีวิลเลจด้านต่างๆเช่นการศึกษามันก็มีโอกาสประสบความสำเร็จมากกว่าอยู่ดี เซลฟ์เมดอะมีได้ทุกคนแหละแต่ก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าตัวเองมีฐานหรือมีโอกาสมากกว่าคนอื่นด้วย ใดใดคือถึงจะเริ่มจาก 0 จริงสุดท้ายเราก็ต้องมีทุนมีกำลังและมีความรู้ไปต่อยอดอยู่ดี 🥹 แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นความสำเร็จของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันอีกอะค่ะ อะไรแบบนี้มันอยู่ที่ความพอใจของตัวเองล้วนๆ แล้วก็โซเชียลมันเป็นดาบสองคมจริง สำหรับบางคนก็เป็นเป้าหมายเป็นตัวอย่างให้ได้ แต่อีกด้านมันก็ทำให้เราเพิ่มซึมเศร้ามากกว่าเดิม เพราะเราเป็นคนนึงที่เข้าไอจีบ่อยๆแล้วเจอคนนั้นคนนี้ใช้ชีวิตดีมีความสุขในแบบที่เราทำไม่ได้ก็ซึมมาก แต่ก็แก้ปัญหาด้วยตัวเองคือกดออกและไม่เข้าไปดูอีกเลยค่ะ 😂 ปล. ขอบคุณที่รายการถกถามกลับมานะคะ รอมานานมากกกในที่สุดดด💖💖💖💖
ชอบการสนทนาแบบนี้จัง มาจากบ้านที่พอมีพอกินค่ะ แต่ไม่สนับสนุนการศึกษา คือไม่ส่งเสริม ไม่อยากให้เรียน แต่พอเราอายุมากขึ้นก็ด่าว่าทำอะไรไม่เคยสำเร็จเลย โดนตราหน้ามาตลอด ทำไมไม่มีบ้านไม่มีรถ ไม่มีอะไรเลย เราทำงานแค่เราทำไหว ใช้เงิน ไม่เก็บเงิน เพราะเราอยากเรียนให้จบป.ตรี ระหว่างทางมีเรื่องมาขัดตลอด สามมหาวิทยาลัยแล้วค่ะ แต่ก็ตั้งใจจะจบให้ได้สักที่ มันไม่ใช่เราไม่พยายาม แต่การเรียนมันต้องใช้เงินมากพอเลยในประเทศนี้
อยากให้เอาลง Podcast แบบฟังยาวๆเลยไม่ต้องตัด น่าจะเพลินดีค่ะ เพราะฟังอันนี้แล้วพอตัดออกมารู้สึกว่าแต่ล่ะคนได้เวลาน้อยไปนิด :)
ดันมากๆ
เห็นด้วยมาก ๆ เลยค่ะ
น้ำตาไหลเลยค่ะ มีชีวิตที่แบ่งรับความกดดันตั้งแต่เด็กจนโต ต้องเรียนดีเรียนเก่ง จบมาแล้วก็ต้องตอบแทน ต้องกตัญญู ต้องมีบ้านให้พ่อแม่ มันเหนื่อยมากนะ พยายามมาทั้งชีวิต ก็ยังเหมือนไม่ดีพอ ฟังแล้วมีกำลังใจ ขอบคุณมากนะคะ
ชอบๆ ประเด็นดี แต่เรื่องลาเบลของคุณอูนนี่น่าสนใจนะ อยากให้ยกเป็นอีกหัวข้อนึงไปเลย เพราะเวลาคุยถึงเรื่องพรีวิเลจหรืออีลิทแต่ยกเรื่องลาเบลมามันเลยฟังดูงงๆย้อนแย้ง
จริงค่ะ
จริงๆ จะมองว่า self made เพื่อความภาคภูมิใจในตัวเองก็ไม่ผิดนะ
แต่อย่าไปข่ม ไปขิง คนอื่น หรือไปว่าครอบครัวตัวเองที่ไม่สนับสนุนก็พอ
เห็นด้วยกับคุณอูนมากค่ะ คำว่า self made ในมุมธุรกิจคือเหมือนเอาไว้ขายกับสื่อ ไว้เป็นเครื่องหมายแสดงออกว่าตนประสบความสำเร็จมาก เริ่มต้นจากศูนย์อะไรแบบนี้ โดยเฉพาะช่วงหลังในแวดวงธุรกิจใช้คำนีเบ่อยมากๆ จนเรารู้สึกว่าเราไม่อินไปแล้วทั้งที่คนที่มาจากศูนย์และเก่งจริงๆ มีเยอะมาก
ยืนยันอีกคนครับว่า คนลำบากเริ่มจากศูนย์ มีอยู่จริงๆ ในชีวิตเจอมา 2 คน เป็นสัดส่วนที่น้อยมากแต่ก็มีอยู่จริง เพียงแต่โดนพวกแกล้งทำตัวลำบากสร้างสตอรี่การตลาดใช้กันเยอะแยะจนกลายเป็นน่ารำคาญไป
รู้สึกดี และเห็นหลากหลายมุมมอง แต่ละคนก็มีมุมมองที่แตกต่างเพราะประสบการณ์ที่ได้รับต่างกัน เราเองในวัย 30 ก็เครียด เวลาเห็นเพื่อน ประสบความสำเร็จเรื่องครอบครัว แบบปฏิเสธไม่ได้เลย ดีใจที่ได้ฟัง และร่วมแชร์ในเฟซบุ๊ก
ปังมากก ชอบที่วงสนทนาพาไปแตะโครงสร้างแบบที่รายการอื่นไม่กล้าทำ คือโครงสร้างในไทยต่างๆมันทำให้ gap ชนชั้นเพิ่มมากขึ้น และแม้แต่การศึกษาระดับปอตรี-โท อาจจะไม่การันตีในการเลื่อนสถานะทางสังคมได้ ปอโทคือแคบมากบางสาขามีงานรองรับแค่ นักวิจัย, อาจารย์
เทียบกับอเมริกา การศึกษา=การเลื่อนสถานะทางชนชั้นอย่างแท้จริง แล้วโอกาสมันมีทุกช่วงอายุ มีข่าวพนักงานทำความสะอาดเรียนมหาลัยจบ ตอน อายุ 40 กว่าๆ และได้งานอาจารย์ต่อ จากเดิมที่เป็นพนักงานทำความสะอาด
ชอบคำพูดครูLG การติดกับดักชนชั้นกลาง สะกิดใจมากๆ เหมือนเราพูดๆกล่าวกะคนนั้นๆคนนี้ ตอนที่เรา Success แต่มันมีคน พ่ายแพ้ อยูจำนวนนึงนะ เออความจริงแล้วequality of opportunity มันไม่มีจริงๆ 👍👍👍
ชอบมากๆเช่นกันค่ะ
เพราะความเหลื่อมล้ำทางสัมคมสูง คนจึงให้ค่ากับ Self made ไง เพราะคนชนชั้นล่าง-กลาง คือประชากรส่วนใหญ่ของประเทศ คนที่สตอรี่แนวนี้จึงเป็น inspiration ให้พวกเขา
ไม่แปลกที่บางคนจะไม่ชอบคำว่า Self made นะ เพราะคำนี้มันลดทอนคุณค่าของคนที่มีต้นทุนชีวิตดี มีแรงsupportจากครอบครัว มีconnectionในสังคม คนพวกนี้จะรู้สึกด้อยเมื่อสังคมให้ค่ากับความพยายาม ความลำบาก หรือแม้แต่คำว่า Self made เพราะรู้ดีแก่ใจว่าตัวเองล้มบนฟูกและเข้าถึงโอกาสต่างๆง่ายกว่าคนอื่นจริงๆ
แต่นั่นไม่ได้แปลว่าคนที่มีพลิวิเลจ หรือเป็นอีลิทไม่เก่งนะ ยกตัวอย่างท็อป จิรายุส ยังยอมรับเลยว่าตัวเองเป็น The lucky sperm แต่นั่นไม่ได้แปลว่าคุณไม่เก่ง ไม่พยายามนี่ คนเราพิสูจน์ตัวเองได้เสมอ ไม่ว่ามาจากชนชั้นใด แต่คุณต้องยอมรับความจริงว่าเพราะความเหลื่อมล้ำทางสังคม การให้คุณค่ากับสิ่งที่หลายคนทำได้ยากจึงเกิดขึ้น
เราว่านิยาทสั้นๆง่ายๆของ Privilege ในประเทศไทยคือรวยแค่รวย หรือคนที่มีสิทธิอื่นๆนอกจากรัฐให้มา เช่นรัฐให้สิทธิเรียน = คนธรรมดาได้สิทธิเรียนโรงเรียนธรรมดาส่วนคุณได้เรียนโรงเรียนนานาชาติ
ส่วน Self made ก็คนที่สร้างหรือประสบความสำคัญได้ด้วยตัวเองโดยสวัสดิการพื้นฐานที่ได้มา "เท่าๆกับคนอื่น" อย่างคุณอูนนิไม่นับเลยนะ เพราะคุณได้เงินจากครอบครัว มันก็มีคำนิยามชัดๆอยู่ว่า"ไม่ใช่เงินของครอบครัวหรือพ่อแม่" มันไม่อยากเลย มันเลยเป็นคำพูดแนวประชดว่าคนจนล้มเสื่อคนรวยล้มฟุก แต่สิ่งที่คุณต้องยอมรับคือ มันจิง ไม่ Lable เลย มันคือความจิง
ประเทศไทยเคยมียุคนึงที่พยายามทำให้ทุกโรงเรียนมีมาตรฐานเท่ากัน คือ โครงการ เรียนใกล้บ้าน เกี่ยวอะไร กลไกคือ ทุกสมัยอยากให้ลูกเรียนดีผปค. ต้องสรรหาพาลูกไปเรียนแม้โรงเรียนไกลก็ไป เพื่อให้ลูกได้เรียนโรงเรียนดี แต่ถ้าโครงการนี้เกิด เด็กหมดสิทธิ์ที่จะเลือกโรงเรียน ต้องเรียนโรงเรียนอารมณ์แบบ โนบิตะ เดินเข้ารร.ได้ ฉะนั้นแน่นอนรร.ไม่ถูกใจทุกคน ถ้าโรงเรียนที่ถูกบังคับเข้ามาตรฐานไม่ดี จึงเป็ยนหน้าที่ให้ผปค. ออกมาประท้วง และมันจะเป็นกลไกให้ทุกโรงเรียนมาตรฐานใกล้กัน
คือ..ธรรมชาติของคนเรามันมีอคติอะ
ถ้าเราประสบความสำเร็จ มันมีแนวโน้มที่เราจะเคลมว่าความสำเร็จนั้นเป็นเพราะเราล้วนๆ จนเผลอละเลยสิ่งที่สนับสนุนเราอยู่เบื้องหลัง แล้วมันก็มีบ้างพวกที่ตั้งใจละเลย ...
ถ้าเราล้มเหลว เราก็มีแนวโน้มที่จะโบ้ยมันออกไปจากตัวเรา
คนที่อธิบายความสำเร็จของตัวเองอย่างสมเหตุสมผล สมบูรณ์แบบเลยคงมีน้อยมาก
เกิดมาเป็นคน เหมือนถูกสาบให้คิดไตร่ตรองตลอด วิจารณญาณ เป็นสิ่งสำคัญ ก่อนที่จะรับฟังคำแนะนำอะไรก็ตาม
ชอบหัวข้อนี้มากค่ะ ส่วนตัวได้รับความคิดเรื่องนี้มาเหมือนกัน คิดเคยคิดว่าต้องหาเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัว โตด้วยเงินของตัวเอง แต่พออายุมากขึ้น เหนื่อยค่ะ ยอมรับว่าความคิดเปลี่ยนไปจากเดิมมาก การที่ครอบครัวมีบ้าน มีรถอยู่แล้ว ถือว่าโชคดีกว่าคนอื่น และการใช้เงินของครอบครัวก็ไม่ผิดค่ะ สบายดี 555555
ผมคนนึงที่เข้าใจคำว่าself madeผิดมาตลอดจนมาดูรายการนี่แหละครับ เคาะหัวกะโหลกผมอย่างจังเลย ผมละเลยความช่วยเหลือและความหวังดีของคนอื่นๆที่ผ่านมา อย่างที่บอกว่าพอมันผ่านมาแล้วเราเลยหลงลืมไป
ดูรายการจบแล้วรู้สึกว่า ถ้าสามารถกดปุ่มแล้วเลือกที่เกิดใหม่ได้ 1 ครั้ง อยากกดปุ่มนั้นแล้วไปเกิดในประเทศที่เจริญแล้ว ชีวิตคงจะดีกว่านี้มาก ๆ ไม่ว่าจะทำอาชีพอะไรก็ตาม สามารถคว้าโอกาสนั้นไว้ได้ กลับมาที่ปัจจุบันต่อให้พยายามมากแค่ไหนก็รู้สึกว่าไม่สามารถ เดินตามแบบแผนความต้องการของตัวเองได้ 100%
มีหลายครั้งมากๆที่เราถามตัวเองว่า
ผิดไหมที่เราไม่ได้อยากประสบความสำเร็จขนาดนั้น รู้สึกว่าทำไมชีวิตต้องดื้นรนขนาดนั้นด้วยนะ
เราคิดแบบนี้จริงๆนะคะ แล้วก็เชื่อว่ามีหลายคนที่คิดแบบนี้
ซึ่งประเทศนี้ไม่มีพื้นที่ให้คนแบบเรายืนเลย
ไม่เคยรู้จักคุณอูนมาก่อน แต่อ่านเมนท์แล้วแปลกใจที่โดนเหน็บเยอะ
มุมมองของเด็กอายุขนาดนี้ เลยไปดูเธอตอนตั้งตัว
เธอก็ลำบากมากทั้งๆที่ขอพึ่งพ่อแม่ก็ย่อมได้ง่ายๆ แต่เธอก็ไม่ได้เคลมความยากลำบากนี้
ไม่ได้แตกต่างจากคุณสฤณี
แถมยัง ดูเกรงใจและห่วงใจพ่อแม่เยอะกว่า ดูกตัญญู อ่อนโยน และคิดถึงใจคนรอบข้าง
ถ้าถามว่า คนที่เติบโตมาอย่างดีเป็นอย่างไรก็เห็นชัดในตัวเธอ
เทียบกับรายการมหาอำนาจบ้านนา ที่เกษตรกรเขาก็พราวด์ ในความเป็นเกษตรกร
คงคล้ายกับเกษตรกรต่างประเทศน่ะแหละ
เราเองเกิดมาในครอบครัวที่พ่อ self made เริ่มต้นจากศูนย์
ภูมิใจในตัวพ่อ แต่คงไม่อยากลำบากอย่างนั้น
นึกถึงตอนถูกบูลลี่ ว่าเป็นอีลิท มีคนเอาป้ายมาแปะว่าจบจากสถาบันดัง
เห้ย…แกรรร…ชั้นกว่าจะมีรองเท้าใส่คู่แรกก็มัธยมนะ
ถ้าจะเคืองคุณอูนก็คือ ประเด็นที่ว่าคนเท่าเทียมทางโอกาสไม่มี
ตรงนี้ไม่ชัด ชีวิตนี้เจอคนเริ่มต้นจากศูนย์จริงๆเยอะมาก
รายการดีนะ ชอบความคิดทุกๆคนแต่เวลาน้อยทำให้จำกัดที่จะพูดได้ทุกแง่มุม
ดูหลายรอบเพราะงงกับคอมเมนท์ทางเดียวกัน
เค้าหลงประเด็นหรือเปล่าครับ แหวกกลับมา label บ่อย ขัดจังหวะในการถกในเรื่องที่เค้าถกกันอยู่ ดูเหมือนอยากจะระบายความรู้สึกเฉยๆ
ในที่สุดรายการถกถามก็กลับมาคือรอนานมากคิดถึงรายการนี้มากรอให้รายการนี้กลับมาตลอด ขอบคุณที่ทำรายการดีๆแบบนี้นะคับ
แขกรับเชิญต้องคัดดีๆการถกจึงจะลึกซึ่ง
เป็นชนชั้นล่างค่อนกลาง ฟัง podcast เกือบทุกสำนัก นี่เห็นคอนเทนต์เลยหลงเข้ามา คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ กลายเป็นหลงประเด็นเฉยเลย เหมือนมานั่งระบายความในใจกันซะอย่างนั้น
จะให้ดีต้องเอาตัวจริงด้าน selfmade และสายปรัชญา และคนยิงคำถามเก่งๆ เคนนครินทร์ ไลอ้อน the libary podcast
ประเด็น สื่อ นี่ก็อีกเรื่อง การศึกษาก็อีกเรื่อง ถกได้ลึกกว่านี้เยอะ ไหนจะการพัฒนาตัวเอง และเรื่องสิ่งแวดล้อมในส่วนที่เลือกได้ หลงประเด็นจัดๆ
ใครบางคนที่ไม่ชอบการ แปะป้าย เพราะเขารู้ว่าทันทีที่โลกนี้ทุกคนโดนเเปะป้าย ป้ายที่จะเขาโดนแปะ แม่งไม่สวยไง
แล้วการที่เติบโตจาก 0 ผ่านความลำบากมาได้ มันยังคงคุณค่าของมันครับ เขาไม่มีทางเลือก และผ่านมันมาได้ มันไม่ควรถูกเอามาโรแมนติไซส์ ใช่
แต่คุณจะบอกมันเป็นแค่คอนเทนท์ขายครอสหรือชวนคนมาทำบุญ มันจะ label กันไปหน่อยไหม
ด้วยน้ำเสียงและบริบทที่พูดถึงคนที่ต้องต่อสู้ ดิ้นรน ค้นหาตัวเอง หรือตอนที่เกษตรกรที่ไม่ได้บอกว่าตัวเองเก่ง ต่อสู้ชีวิตมันก้สะท้อนว่าคุณ "หมั่นไส้"
คนที่เป็น Self made ขนาดไหน ไหนจะแปะป้ายว่าเกษตรกร......ที่ไม่ยอมปรับรูปแบบการผลิตเพื่อร่ำรวยกว่านี้ในอนาคต โดยช่วงแรกๆอาจจะลำบาก คุณไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่ามันรอไมไ่ด้
จริงอยู่ว่าการโตในครอบครัวที่เพียบพร้อมเป็นเรื่องน่าภูมิใจ แต่การต่อสู้กับความยากลำบากมันยังคงเท่เสมอ
คุณอาจจะไม่ชอบคำว่า Self made เพระาคุณรู้แก่ใจว่าอาจโดนประชด แต่ผมและอีกหลายๆคนโคตรภูมิใจกับคำนี้เลยครับ ถ้าจะแปะป้ายผมด้วยคำนี้ ผมจะขอบคุณที่เห็นในความพยายามนะครับ
ปล.จากที่อ่านในคอมเม้นหลายๆที่เขาไปตอบ ก็ยังคงคิดว่า เขาไม่เข้าใจอยุ่ดีครับ แถมดูเหมือนจะได้แอรไทม? เยอะสุดเลย 55
พูดเยอะสุด แถออกนอกประเด็น ไม่มีมารยาทในการฟัง
เอาความคิดตัวเราเป็นหลัก
ขอคุณอิสระอีกอีพีได้ไหมคะ ชอบความคิดการพูดของเขามาก
ไม่เคยผิดหวังเลย #ถกถาม คือตัวอย่างของการวิพากษ์ แลกเปลี่ยนความคิด อย่างเสรี
... สมกับที่รอคอย งานคุณภาพเหมือนเคย ขอบคุณที่ทำรายการดี ๆ แบบนี้นะคะ
ความรู้คือสิ่งสำคัญ ต่อการพัฒนาคนภายในประเทศ เพราะทุกเรื่องหากทุกคนรู้จักตัวเอง เราพอที่จะแยกแยะได้ว่า เราสามารถเลือกเอาอะไรจากการดูสื่อได้ หากไม่เหมาะสมก็หลีกเลี่ยง วิเคราะห์และเอาปรับมาใช้กับชีวิต
ชอบรายการถกถามมากค่ะ เป็นกำลังใจให้พี่ลูก และทีมงานทุกคน ชอบที่จะฟังความเห็นทุกคนค่ะ แต่ค่อนข้างสับสนกับหลายๆประเด็นของคุณอูน คุณอูนพยายามดีเฟนบางสิ่ง เข้าใจ แต่คุณอูนต้องอธิบายเพิ่มหน่อย
สิ่งนึงที่ชื่นชมและประทับใจมากๆในตัวพี่ลูกมาตลอดเลยคือเปนคนที่กล้าหาญ ยืดอกยอมรับในทุกๆแง่มุมความคิดของชีวิตตัวเองมากเลยค่ะ ไม่ว่าจะเคยมีตรรกะความคิดไปในทางไหนของช่วงชีวิตตอนไหน หรือเคยเปนคนแบบไหนในอดีต พี่ลูกกล้าออกมาพูดยอมรับตัวเองตลอด ฟังที่พี่พูดครั้งไหนก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกจริง/จริงใจเสมอ ประทับใจในความกล้าหาญความจริงใจกับตัวเองและกับคนอื่นของพี่ลูกมากๆเลยค่ะ เป็นคนที่หนูรู้สึกนับถือหัวใจมากๆ กล้ายอมรับในทุกความผิดพลาดของตัวเองและยอมรับในทุกความคิดความเปิดกว้างกับคนอื่น🤍ติดตามและsupport พี่ลูกอยู่เสมอนะคะ
หลังจากดูเสร็จ รู้สึกน้ำตาไหลกับหลาย ๆ ประโยคในรายการ อย่างพี่คำพูดของคุณลูกกอล์ฟและคุณอิสระ ว่าตัวเองproudว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ แต่ในระหว่างทางมันมีผู้แพ้ เราซึ่งเป็นหนึ่งในผู้แพ้ในสังคมวัยทำงาน ฟังเสร็จร้องไห้เฉย 💦 ขอบคุณรายการนี้มาก ๆ เลยนะคะ ทำให้เราคิดอะไรได้หลาย ๆ อย่าง 🙇🏻♀️
คิดเหมือนผมเลย อย่างน้อยพ่อแม่ก็ส่งเราเรียน คิดว่าเรื่องแบลคกราวเอาแค่ว่าพี่น้องบ้านเดียวกัน ยังต่างกันเลยครับ บางคนถูกสปอยมากกว่าอีกคน เลือกได้มากกว่า แต่สุดท้ายแล้วเส้นชัยของทุกคนแตกต่าง สรุปของผมใช้ชีวิตแบบของเราเอง