ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
จบเพลงโชว์โง ง่วน เปิดสำนวนหมอลำ สังวาสอ้อนเมืองขอนแก่น....ฝากมิตรรักทั่วแดน...ฝากแฟนๆทุกๆบ้าน...ริมฮ้านผุ่ยุคอย เสียงอิสานแม่นกน้อย กำลังปล่อยโตแสดง...คำแปลงแฝงสมมุติ..ซื่อเสียงยุในเรื่อง....เกิดยุอำเภอเกลืองเมืองอุบลโนนสังท่อ......เลี้ยงลูกมาบ่มีพ่อ..แม่ฮักท่อห่วงท้าวกำลังก้าวใหญ่เจริญ......สูงขาวยาวเจิ่นเทิ้นแม่เอิ้นซื่อว่าบุญหนัก..ซอมอาการย้านแต่ไปหลงมักลูกเฒ่าสาตาปิ้น....ย้านไปหลงล่มลิ้นนางทองเขียวเที่ยวเว้าแหย่.....ลับตาเอื่อยกับแม่ไปนอนแซ่แก่นลึ้งต้องดึงเท้าให้ต่าวคืน.....แม่คำแปลงคิดไปเห็นภาคพื้นคราวยืนเด่มือขอ..อยากบั่นยอนำเขาตั้งแต่คราวมีท้อง....อีบุญกองหวงไว้แพงสิตายเทิ่งฮ้ายด่า.....แนวกินเต็มกะต่าเสียวหมาหมามันเสี่ยงไว้บ่ยอมให้บ่แบ่งปัน.....จากเหตุการณ์เทื่อนั่นฉันจำจื่อบ่เคยลืม....มันยืมฟืนยืมหลักกะอย่าหวังบ่มีได้...ตั้งแต่มันนอนไข้บ่ไปยามบ่ถามข่าว...สุมื่อนี้ลูกเป็นสาวเป็นบ่าวแม่โอ้อ่าวคิดพ้อคณิงพ้อที่ผ่านมา....ยามนี้ยุล่าล่าสิทำท่าลองถามซามบ่ทันไปใสสิฮู้ใจของท้าว....ทั้งพี่สาวคนเอื่อยก่อนสิออกไปนาให้พาน้องมาหาแม่...อีกอย่างหนึ่งย้านลูกเป็นสาวแก่หลายปัญหามาแล่นหุ่ม..คำแปลงกลุ้มแม่นทุกใจ....เห่อ...เอ่อ....พี่น้องเอ่ย
ลำาเปิดฉาก วาสนาล่าเรื่อง วงเวียนชีวิต คณะเสียงอิสานสุขสบายลุงป้ามวลศรัทธาพร้อมทุกพากันนั่งฟังฉันขอนำหมู่เจ้ามาเข้าสู่นิทานภูมสถานบ่อนบ้านชื่อห้วยป่านเนาสถิตวาสนาเด้อมวลมิตร อแสดงแฝงเรื่องอายุเพียงควมย่างซาวปลายกลายมาช่วม ฮู้จักสวมนุ่งแก้แพรผ้าแผ่นสไบบ่าวคุ้มเหนือคุ้มใต้ใกล้หม่อขอสมัคร ควมกำลังมีรักใฝ่กระสันฝันพ้อคีงละออกลมเกลี้ยงเป็นสาวเพียงเคียงคู่อยากมีชู้เบียดกายอยากมีชายมาอยู่ซ้อนโตนอนค้างถ่างแต่ลมไผกะหลีกบ่ม้มถือเป็นเรื่องธรรมดา เพจ : กลอนล่าอีสานกิเลสกามราคะเกิดมามีได้นํานานวัฒนธรรมเปรียบหญิงคือดอกไม้เปรียบแล้วโตของชายเป็นคล้ายแมลงภู่โลกสร้างมาให้เป็นคู่คือแมงภู่กับดอกไม้เฮาเห็นได้เกลื่อนตาอุปมัยดอกแม่ป้าธรรมชาติของหอมไผกะเทียวมาตอมดั่งฉันทุกวันนี้มีผู้ชายมาเกี้ยวทีเดียวเป็นคู่เขาหากเคยเป็นหมู่อยู่โรงเรียนช่วมชั้นเคยหมายหมั่นมักปองซาตาฉันบ่ถูกต้องก็เปรียบดั่งศัตรูผู้เอ็นดูถนอมฮักหากแม่นบุนจันอ้ายผู้ซึ่งหลายจะเด็ดนั้นเขาเป็นลูกกำนันเลยหมายหมั่นอยากนอนฮ่วมฉันบ่ตกลงควมแนวหัวใจเกี่ยวฝันบุนจันอ้ายแต่ผู้เดียว...นี่น่า
ขอขอบพระคุณแฟนเหนือใต้ ไทยอีสานทุกท้องถิ่น ที่เมตตาต่อพระคุณเหนือล้นฟ้า หลานหล่าว่าบ่ลืมแสนเปรมปรีปราบปลื้ม จั่งร้องป่าวมาหา ด้วยไทยมาพิงพักแต่เนาเซายั้งรักยังฝังใจแน่นแสนสิไกลกะยังห่วง บ่ร้องป่าวถามทวง ลืมแล้วบ้อพี่น้อง ผู้เคยใช้ดอกส่อยงานเมืองชุมแพเป็นบ่อนบ้าน บ้านหนองหานถิ่นเคยไป โพนพิสัยหนองคาย เที่ยวไปกะหลายครั้ง ยังพอสำราญด้วยอุดมดีอยู่คือเก่า ยังได้ฮ้องถามข่าว แถวเชียงคานด่านซ้าย หลายล้นแต่เที่ยวลำแถวสุรินทร์ถิ่นก้ำ ยังจำอยู่บ่ลืมหลง บ้านดงเค็งกิโลศูนย์ อุ่นทรวงยังจำได้ ถามข่าวไปเบิ้ดเกลี้ยงแถวเมืองพลน้อบ้านไผ่ชัยภูมิบัวใหญ่ ออกที่หมายฝ่ายเบื้อง เมืองท่า ย่าโม บุรีรัมย์ได้อ่าวโอ้ ได้เว่าจ่มระงมหา เคยเยี่ยมยามไปมา บ่แวะถามอย่าใจน้อยหลานยังคองคอยถ่า อาสามารับใช่ส่วง ด้วยจิตใจเป็นห่วง เฮียมขอก้มกราบเท้า พระคุณท่านว่าบ่ลืม ในมื่อนี้ หลานมีความปราบปลื้ม นำเรื่องใหม่มาเสนอ เพื่อเป็นของบำเรอ สิ่งเสนอพระคุณท่านโยติกลอนพักไว้ เซาลำไว้สาก่อน พวกวัยรุ่นอยากฟ้อน ขอเต้ยถ่อนอย่าอยู่นาน........ในยามนี้.
สาธุเด้อ ข้าขอนบนอน้อมถวายบาทนาโถ องค์พุธโธธรรมโมพร่ำสังโฆพร้อม ให้มาคอยล้อมปกคลุมก้มเหลี่ยม ยามข้าลำและฟ้อนให้ใหลลื่นลืนตา การแสดงทุกท่วงท่าถวายก่อยอแขน ปานนกยูงลำแพนสง่างามยามฟ้อน สิลำกลอนหรือลำเต้ยลำทางยาวให้ใหลลื่น ให้เสียงม่วนแม่งยามโอ้โอ่ลำ คุณพ่อแม่ให้ซอยค่ำปกเกศเกศา คุณครูบาอาจารย์ให้ซอยมาซูซ่วน ซวนกันมาปกป้องเสียงหองน้อลำม่วน คือจั่งการเวกฮ้องให้ดังก้องทั่วไพร มื่อนี่ผุข่าได้ลำกล่อมเป็นขวัญตา ให้ผุมาชมงานเบิ่งหมอลำในคืนนี้ โอกาสดีเหลือล้ำผมผุลำกะชมชื่น แขกบ้านไกลไทบ้านอื่น แฟนหมอลำทุกๆท่านได้มาเยี่ยมแวะชม บ่าวหมอลำขอกราบก้มด้วยคำว่าขอบคุณหลาย เทิงเจ้าขุนมูลนายผุ่ซุคนแสนปลื้ม บ่มีแนวเป็นของต้อนมีแต่กลอนผญายอย ถือเป็นเกียรติน้อบ่น้อย พระคุณท่านมานั่งเชียร์......เออ....................พระคุณล้น.......
ขอบคุณกลอน นี้ที่เอามาเผยแพร่ให่คนรุนหลังสานต่อเด้อจ้า
มนเทพท้าว ได้ฟังพ่อเเถลงไข พอผทัยลูกเหลือเกิน พ่อเอยส่างดีล้นพ่อผู้ทนเพียรเลี้ยงลูกมาจนลูกใหญ่พ่อบ่เคยขัดใจความบ่หอมฮักท้าวคราวนี้ลูกบ่ลืมพ่อพะองกะหากปลื้มไปนำลูกคือกัน ลูกทำตามครองทันพ่อเอ้ยน้อสอนไว้ พอผทัยในใจท้าวสิคอยหาเนื้อคู่ ขอให้บุญน้อซอยยู้ ให้สมเจ้า พ่อประสงค์ เอ่ย น้อพ่อเอยย .....เสด็จพ่อเจ้าขะ ถ้าเสด้จพ่อตรัสสั่งเเบบนี้เเล้ว ลูกมนเทพนะจะขออนุญาติเสด้จพ่อเสด้จอาออกไปตามหาเนื้อคู่เองได้บ่ผเจ้าขะ... ผะเจ้าขะเาด้จพ่อ..... .เสด้จอา ครับแม่น ..แมนหยังละขุนสำลี....
มีต่อไหมครับ ชอบมากกลอนนี้
ขอบพระคุณพี่น้อง ที่มานั่งถ้าฟังเสียงฟังสำเนียงวาทกลอน แก่นนครในวันนี้ขอบคุณในไมตรีท่าน ที่ได้มาในงานสำราญล้วนแต่สดชื่น ภายในใจชื่นมื่นผู้ลำยืนเทิงฮ้าน แนมท่านแม่นสะออนเอาผลงานมาต้อน เป็นละครนิทานม่วนฝากมวลชนพี่น้อง ยามลำร้องให้ซ่อยเชียร์ทุกมาลัยบาทเบี้ย ล้วนสูงค่ากำลังใจแฟนอยู่ไกลยังมาชม ส่วนกระผมนี้ยอน้อมยอมใจท่าน ฝากผลงานลำขอนแก่นมอบกำนัลแก่แฟนๆ แก่นนครทุกท่าน ในงานนี้ จงเจริญ แฟนๆเอย
แก๋วครับผม
ดชะบุญ หนุนค้ำ ได้มาลำจนถึงที่ ก้าวขึ้นสู่เวทีไฟนิออนส่องหน้า ขาวจร้าอรามเเสง บนเวทีส่องเเจ้งเเสงส่องละอองสี รัศมีเเพรวพราว ทอเเสงประลมไล่ภายในใจตันตื่น ออกมายื่นดอกวาดท่า สาดสายตาน้อล่ำเเย่งโปรยยิ้มใส่พี่ชาย ขอโทษเจ้าอ้ายผู้มาทัศนาการฟังผลงานชาวคณะบ่อนสิดำเนินเรื่อง เสียงบ่ดีอภัยบ้างอภัยนางผู้ร้องเเอ่ว เสียงบ่เเจ๋ววาดบ่ให้ อภัยข้าผู้ว่ากลอน ฟังเด้อพ่อฟังให้มันส้อดเเจ้ง สิฮู้บ่อนเบาหนักเค็มหรือจางผู้ฟังมักจั่งค่อยติชมไว้ จาระในเเต่เพียงนี้ ดีบ่ดีให้ค่อยเบิ่ง ให้ใสเลิ่งคือจั่งน้ำ เจริญขึ้นผู้สู่คน......พี่น้องเอย
แม่บุญเฮืองโศก ระเบียบวาทะศิลป์ เงินเต็มพาบ่เท่าปัญญาเต็มพุงยินคำจ้าสามีเว้า….คือจั่งเขาคือเบิดฮัก…ผัวนางคือสิเบื่ออ้ายจั่งเว้าจั่งชั้นสิป้าถิ่มบ่ห่วงใย…สิตัดขาดลูกได้ซ่ำบ่พี่ให้ตึกตรอง.น้องบ่เคยทำผิดดังคำเขาเว้าแม่นหนักเบาเมียทนสู้….บ่หุนรู……..โอโอยน้อเครียดง่ายเมียอดทนกะย้อนว่าฮักอ้ายแม่นตายถิ่มบ่ว่าหยังบัดนี้นั้นสิมาไล่เมียหนีอยู่นำ…กันมาหลายปีพี่ซ่างทำลงได้บุญเฮืองบ่มีไผพอสิไปอาศัยส้นบ่เหลือโตนลูกเมียแหน่นอกจากพ่อกับแม่กะมีผัวท่อนั้นพอสิได้ว่าเพิงพา……
เดือนตุลาม่อสิ้น.............หันเปลียนเวียนละดูลมโตนภูพัดหนาว..........ล่องทามลงใต้ติงตองกุงกวยต้น...........เอนโอนฮอดง่าเหมันต์ตาล่วงเข้า..........คุมฟ้าท่อหนาว เถิงคาวฝนเบิกฟ้า.........เอิ้นสั่งวังหนองกบเขียนซอนฮูใน.........เสี่ยงอักโตหลี้น้ำเคยมีบกท้าง............นำแจนาข่อนเคิงปลาเพิงวังใหม่ซ้อน......ลงท้อนไฮ่หนอง ท่งฮวงทองก่องก้ม.........คองเกี่ยวเก็บกำวิถีทำนาเฮ็ด..................แต่กาลปฐมเค้าเกี่ยวเข่าโฮมลานต้อม....ตามฮอยบูฮานเพิ่นเถิงฤกษ์ดีจั่งได้.............คีบฆ้อนข่มตี ฮอดฤกษ์ดีวันได้............เกล็ดหลิ่นหาเก็บข้างเล้าเหน็บนำทาง.......ว่าคำโพสพน้อมขอให้กองพูนขึ้น............ลวดขางฮอดขื่อลูกหลานกินอิ่มท้อง.......เถิงมื้อล่วงปี....พุ้นเญ้อ
สุดยอด คลิป แห่งปีมีเทิงกลอนลำมาให้นำบาดนิ คักๆๆๆ
สวัสดีพี่น้อง พ่อและแม่ทั้งหลาย ทั้งคุณตาคุณยายค่อยฟังลำเรื่อง มาฟังลำในคืนนี้ผมสิงโตสิขอกล่าว เอาสำเนียงมาเล่ามาลำให้พี่น้องให้คนฮู้ทั่วกัน เมืองขอนแก่นเป็นที่ตั้ง ตำบลศิลาเป็นชื่อ ผมบ่ได้สื่อ แต่มักเรียนลำร้องทางด้านโอ่ลำบ้านโนนม่วงเป็นบ่อนบ้าน อาศัยอยู่ปัจจุบัน มีหมู่บ้านจัดสรรเรียงรายเป็นแถวก้วง ผมบ่ได้ประท้วงเพราะผมหัดลำใหม่ เอกหมอลำเด้อพ่อใหญ่ ศิลปกรรม มหาวิทยาลัยขอนแก่นเด้อครับท่าน ฟังไว้อย่าสิลืม เรียนหมอลำมาตั้งแต่ลำพื้นมาเข้าสู่หมอลำกลอน ถึงลำเรื่องต่อกลอนหลายทำนองบ่มีว่าง ลำเพลินผมกะลำได้ ลำภูไทผมบ่เก่ง แม่วันดีหมอลำเด่น มอบความฮู้ทุกด้านเพิ่นสอนให้โอ่ลำ เรียนจบมาผมกะบ่หยุดยั้ง หาอาชีพทำงานต่อ เป็นคุณครูเด้อพ่ออยู่โรงเรียนสาธิตพุ้นคนฮู้ทั่วแดน แฟนเอ๊ย เอาหล่ะน้อส่ำนี้ ผมเกิดอยู่โรงบาลศรี นครินทร์เด้อครับ ตั้งแต่เป็นเด็กน้อย เอาประวัติของข่อยมาเฉลยให้คนอ่าน ผมบ่แม่นหมอลำ แต่ลำให้ฟังได้..........สนุกล้น ว่าม่วนหลาย.........เออ.........เอย........แฟนฟังเอ้ย
ฮะตามาพบพ่อใจสั่นเอนไหว ลูกสาวไผละคนงามบ้านอยู่ใสละน้อน้อง แมนเจ้าแฟนซ้อนหรือยังบอกอ้ายแน ถ้าบ่มีคู่ซ้อนโตอ้ายอยากฮวมเฮือง เว้าแบบอย่างเกี้ยงๆพี่หลงฮักแต่มองเห็นวาสนาพาเฮามาพบกันในวันนี้ หล่านางเอ้ยถ้าบ่มีคู่ซ้อนพี่นี้อยากเคียงหมอนนำน้องสิได้บ่ โตพี่ชายมาพบพ่ออยากขอเกี้ยวหม่องพระนางเออ..เอยคนงามเอ้ย
สำบายดีพี่น้อง..... ท้องถิ่นดินอิสาน.... ผู้ที่ไปทำงาน....ต่างแดนไกลบ้าน ให้สำราญเด้อเจ้า ....สุขสบายกันดีทั่ว .......อย่าสุคิดตั้งแต่มัว....หลงระเริงอยู่พู้น .......ทางพี่น้องสิจ่มหาอย่าหว่าผมนี้บ้า ........อวดเก่งหว่าไปสั่งสอน.... เว้าไปตามคำกลอน จารย์คำศรี เพิ่นเสริมแต้ม........แนมส่งมาเทิงฮ้านตาหวาน ๆ ยิ้มใส่ ทางหมอลำคณะใหญ่ ..... สมเงินแสนเพิ่นหว่าจ้าง ......วางไว้มัดจำเถื่อแม่นผิดพลาดพลั้ง.......อย่าเปิดหน่ายเดินหนี.......ให้ไมตรีขออภัย......อย่าสุไลราร้างฟ้าบ่สาง........แดดบ่จ้า....สิบ่ลาไกลถิ่น........ให้คงคู่ศิลปิน......สืบสานกันต่อไว้...อย่าไลถิ่ม...ให้อยู่คง............น้อสืบไว้...(บทเว้า) สิบนิ้วน้อย ๆ ของไอ้เก่ง คนเลย ขอกราบคารวะ ไปสู่เอื้อยอ้ายพี่น้องบ้านมหาทุกผู้ทุกคน (บทเว้า) ตัวผมในมื้อนี้ รับหน้าที่เป็นโตโกง ยศถาคงสูงศักดิ์ เงินเหยียบพันล้านแต่โตมารของข้อย อนุชาน้องหมู่ แม่จันทราเทวีเพิ่นกะฮู้ กำจัดสิ้นให้หมดไปพ่อทรงธรรม เพิ่นหากได้เอาใจใส่ กว่าทางโต แสนโมโหสุด ๆ เว้ามาทางน้องแม่บ่เคยขัดข้อง เอาใจผมเบิ๊ดดดดดดดดดดดด สุอย่าง สุแนว เอาโลด ...พี่น้องแม่บ่เค๊ยยยยยยย บ่เคยเฮ็ดให้หมอง....เคืองข้อง......แม่นบ่มี(บทเว้า) โตผมเองกะคือมนต์ไมตรี เป็นบุตร ของเจ้าพ่อทรงธรรม กับเสด็จแม่จันทราเทวี มีน้องสาวผู้หนึ่งซื่อกรรณิกา แล้วกะมีน้องที่เสด็จพ่อเก็บมาเลี้ยงเป็นหมู่กันตั้งแต่น้อย ๆ อยู่ผู้หนึ่งกะคืออนุชา เว้ามาเรื่องพ่อกับน้องแล้ว เส้นสูน มันขึ้น บึ๊บ ๆ เอาโลดอิแหม่ กะยังหว่า ย้อนอิพ่อฮักลูกบ่อถ่อกันเอาโลด ยอย้องหว่าแต่อนุชาดีจั่งซั่น อนุชาดีจั่งซี้ แต่โตผมนี้ตี๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ บ่ดีจั๊กเถื่อ หาหว่าให้แต่บักขี้คร้าน สู้น้องกะบ่อได้ มีแต่เที่ยวกับเที่ยว บ่เคยหัดวิชา ปกครองราษฎร ไพร่ฟ้าประชากรคืออนุชาผู้เป็นน้องเลย พะนะหว่า เฮ็ดให้มนต์ไมตรีคนนี้หน่ะ แห่งเกียจ เสด็จพ่อกับอนุชาเข้าไปกันใหญ่ แต่กะยังดีที่หว่าเสด็จแม่หน่ะ ยังฮัก แล้วกะตามใจมนต์ไมตรีเป็นที่สุด และที่สำคัญ กะยังรังเกียจ บักเด็กกำพร้า อนุชา คือกันนำพร้อม เอาหล่ะ ได้โอกาสดี สิไปหาเสด็จแม่ เพื่อหาทางกำจัดบักอนุชา โดยการให้เสด็จแม่จันทราเทวี ไปขโมยเอาพระขรรค์ศรีสรรค์เพชร อันเป็นสิ่งศักดิ์คู่บ้านคู่เมือง จากห้องพระของเสด็จพ่อ แล้วมนตรีคนนี้น่ะ กะสิเอาไปเสี่ยงไว้ในห้องพักของมัน เอาหล่ะได้เวลาแล้วสิไปสาก่อน.......(ลำ)ไอ้เก่งในมื้อนี้.....รับหน้าที่ลูกคนกก....ถึกเอาอกเอาใจ...ตั้งแต่เป็นน้อเด็กน้อย....ไผ๋กะคอยโอ๋เว้า....บ่อขัดใจแม้แต่หน่อย ....นางสนมยังคอย...ประเคนยกข้าวน้ำ.....ตามป้อนอยู่บ่เซา...แต่เรื่องเรียน....อย่ามาเว้า....ให้มนต์ไมตรีหน่ายอารมณ์เสีย.....อยากคิดได้ตั้งแต่เมีย......ผู้สิคอยดูแลอ้าย...บ่คิดป๋า.......ลาไลทิ่ม .....มีแต่หาดอกมาตื่ม...คอยเบิ่งแงงตั้งแต่ตื่น.........จนถึงนอนโอบอุ้ม...เอาเข้าใส่บ่อนเตียงพ่อบ่เคยคิดเตี้ยง.....เฮียงคู่ลูกซายกก......มีแต่บอกให้ไปเรียนอยู่ทุกวัน.....พันมื้อ....บ่คือนางจัทราเจ้าผู้เป็นเสด็จแม่........มีแต่คอยเทกแคร์......หาสาวมาโอบอุ้ม....ย่านผมนี้บ่สบาย.....แม่บ่เคยบ่นฮ้าย ...ให้เสียเกียรติ์คนมีศักดิ์ .........แต่เด็จพ่อน้อหลงฮัก...ตั้งแต่อนุชาน้องอยากได้หยังแม่บ่ข้อง.....เงินแสนหรือเงินหมื่น ...จันทราเทวี ...บ่เคยตกตื่น .....เอ่ยคำได๋ได้คำนั้น ......หว่าแต่ให้ได้สั่งความ........เอ๊อ.........เอ๊ย........นี่นา..
มัก ๆ ๆ ๆ ๆ สุดๆๆๆๆๆๆ ❤🎉🎉
ความอุกใจทวีกลั้น ชีวิตของบุญจันทร์ใด้ลงโอ้นั่งกอดเข่า โอ้ยนับตั่งแตพาสาวลักหนีออกจากบ้าน ประมาณได้สิบกว่าปีได้ลักหลบมาซ่อนหลี้ หลายที่หลายสถานแถวเมืองกาญเมืองระยอง ได้ผ่านมาพอแฮงแล้วสายกบินทร์สระแก้ว ปราจีนกะดิ้นกวามาซ่อนซบหลบตัว หาทำงานรับจ้างถางหม่นก่นดินจนชีวิตแทบสิ้น ได้ดิ้นกวาตามประสา จนตกมาเมืองกรุง อยู่กอทอมอ พี้ไปอยู่วงดนตรี คิดอยากเป็นหมอร้อง บัดได้ขนแต่ของ บ่ได้ร้องจักเทือ เสียงอิสานเพิลบ่เชียร์ แม่นกน้อยเพิลบ่จ้าง นายฮ้างเพิลบ่สนเดี๋ยวนี้มาอยู่ซ้นปลายด่านซานกรุง ป้าหรือลุงให้ลองคิด คิดตรองดูบ้าง เหมิดหนทางจนได้ ตัดสินใจพอพ้นผ่านส่งเมียไปทำงาน ห้องอาหารเป็นนักร้อง เจ้าของห้องบัดลักเมีย โตกะเป็นหล่อยเปลี้ย เมียพี่บ่แลเห็น คราวจำเป็นอัตคัด บัดลักไปนำซู้ แสนอดสูทนกลั้น ได้แตนั่งกัดฟันน้ำตาย้อยอ่อยลูกอ่อน ลูกพ่อเอ้ยกินนำไปสาก่อน ลูกอย่าวอนลูกอย่าฮ้อง พ่อขอร้อง อย่าแอ่ววอน ลูกพ่อเอ้ย ...
ไขวจีเอาสำเนียงวอนท่านส่งสำนวนเสียงหวาน เสกเวทลงแป้นเป่า สุนทรีลำแบบเก่า วาทขอนแก่นไทพี่น้องยังค่อยน้อมนบพระคุณ มโนนัยยังตั้งควม เห็นแฟนค้องเป็นแรงใจ กรุ่นมาลัยหอมเปี่ยมบุปผางามกระจายฟุ้ง วันทนาเคยคุ้น วอนท่านให้เชียร์ส่อย ถือยังเป็นผู้น้อยให้ค่อยจ้องทัศนา จำได้บ่น้อจ้า แพรว ชฏา คนเก่า นามใหม่มาต่อเข้า ปิติ แท้สุขฤทัย กาญจน์ ดั่งทองมาต่อท้าย อุไรยิ่งอรามแสงรวมเป็นศัพท์ค่าแพง ศิลป์ทอง ให้คอยย้อง บัดนี้ข้าสิขออวยถึงก่ำ คุณอาจารย์ เคยสอนสั่ง คุณบิดามารดายั้ง ปกกะหม่อมลูกเต้าให้ยังล่ำสำบาย คุณครูคายครูอ้อ คุณหมอแคนที่เร่งเป่า ให้ได้ลำจ้องเป่ามา สาธุเด้อขอให้แฟนผู้ข้า สุขล่ำเกษมส่อง สุขสวัสดิ์พิภักพร้อม รวยล้นกว่าสุแนว อย่าหม่อง อุราเศร้ายามแฟนเหงา นางนี้สิลำกล่อม....คือจั่งแสงจันทร์เจ้า....ค่อยกลุ่มอยู่สุยาม....เอ้อ....สำราญล้น....
ขอบคุณกลอนลำทุกกลอน ถือเป็นกลอนครูบาอาจารย์สิได้หัดลำครับ
อภิวันทนาน้อม สิบนิ้วยื่นแทนพะยอม มาลาก้านมาน้อมส่ง จากเสียงกล่อมของทีมวง เอาเสียงลงเข้าหว่างอ้อม แฟนมาล้อมเบิ่งแสดงให้มันสมค่าแบงค์ เจ้าภาพท่านผู้จักหา จัดดารามาครบรับรองบ่ลวงต้มมันสิหวานหรือส้ม สิมีฟาดหรือขม คืนนี้จั่งคอยเบิ่งสิเป็นตาหรือเขิง ฮ้อนดั่งเพลิง เย็นดั่งน้ำ คืนนี้จั่งเบิ่งเอาฟังเสียงแคนน้อกล่อมเต้า ลำศิลป์เก่า เฮาอีสานพวกลูกหลานได้นำมาสมค่าฟังกะมีไว้ ขอแรงใจอย่ามีแล้ง คือฝนหลั่งลงมาแฮง อันความแล้ง ให้ลั่นชุ่มให้คือนาทามชุ่ม ฝนตกมาอั่งแต่น้ำ บาดยามข้าวสิแพร่พันธุ์ชื่อว่าลำนี้นั้น สิดีเด่นหรือลงดับ ขึ้นอยู่กับแฟนฟังสิช่อยเชียร์หรือไม่เอาหล่ะไขบทบั้น มาฟังกันให้มันม่วน ให้คือสายรถด่วน จัดขบวนออกแล่นย้อย ไหลย่าว ผ่อนบ่ลง...แฟน ๆ เอ้ย
บทโศก นางมัทรีตามหากัณหาชาลี แม่เนตรนภา พยาแล ประถมบันเทิงศิลป์….น้ำตานางไหลย้อย หืออือออ แม่นสิตามหาฮอยสองน้อยมิดซีรี ชาลีเอยยผู้เป็นพี่เจ้าสิพาหม่อมน้อยไปเล่นหลี่อยู่ไส สาธุ สาธุเด้อ เอ่อเออเอ้ออเอยย สาธุเด้อองค์อินทราธิราชไท บุตรราชให้สอยสองสี ขอให้สองศรีน้อยอย่าตายเด้อมื้อนี้ ขอพรสิ้นมัทรีนางน้ำตาหย่าว มัทรีนางออกอ่าวหันใจลงบ่ฮอดท้อง ทั้งสองน้อยแม่นอยู่ไส
ลำไว้อาลัยสังขาร (หมอลำอุดมศิลป์)นะโมแปลว่าความนอบน้อมถวายยอดสัพพัญญู พนมมือสาธุพุทธคุณปกเกล้า เฮาทั้งหลายขมาน้อมสรรเสริญสาธุกา ประนมนิ้วยอยื่น ระลึกจิตเป็นพุทธบูชาบ่เกียจคร้านใสเลื่อมศาสนา ไหว้หาคุณองค์ล้ำองค์พระธาตุพนมคำ สิ่งศักดิ์สิทให้ หลิงล่ำ มาซอยซู้ซอยค้ำลำร้องให้ม่วนหู ไหว้เจ้าภูมิอยู่ในวัด ไหว้ขอสิ่งศักดิ์สิทพร้อมปกกระหม่อมจอมขวัญให้เสียงนวลยามลำส่งวิญญาณเจ้า เพิ่นว่าน้อพี่น้อง โลกมนุษย์นี้มันบ่เที่ยงคือธรรมดอกพี่น้อง บุพกรรมของคนแต่งเอาบ่มีได้ ย่าเอ้ยย่า...สังขารปรุงมาให้ไผมันดีซั่วมีหรือจนว่านั้นสุดแท้แต่สิเป็น แม่นสิหลีกกะบ่เว้นให้ถือว่าธรรมดา อนิจจาวะตะสังขารากะดั่งกันทั้งค่าย ไผบ่หมางหมายเว้นถือเป็นของธรรมชาติคาดสิได้พบพ้อบุญสร้างตั้งหลัง เพิ่นจั่งว่าปัจฉิมวัยเฒ่าหัวขาวฟันกะหล่อน สูงแล้วกะขาวยาวแล้วกะสั้นจั่งเห็นบั้นฮ่ำฮอน มัจจุราชแล่นข่อนใกล้หม่อจวนสิตาย มรณาพยาธิจ่องเดินไปเรื่อย ไผอยากกายกวงเว้นให้ทำทานคือหลานว่า ให้ตักบาตรและหยาดน้ำบุญสิยู้สู่สบาย แม่ย่าเอ้ย...อยากข้าวน้ำให้ปลูกใส่พลานหิน ฆ่าความมัดสิริยัดตระหนี่เหนียวให้เหมิดสิ้น หามาได้ให้ปันเป็นสามส่วนเด้อพี่น้อง ส่วนหนึ่งถิ่มใส่ท้องเหวน้อยน้อยอั่งบ่เป็น ส่วนสองนั้นปันไปให้พ่อแม่ ส่วนสามให้แก่สงฆ์พระเจ้าเพียรสร้างสืบคอง
ม
ซาวด์ดนตรีม่วนอีหลีคับ กลอนลำโศก เรวัตตะสุดยอดครับ
เรื่องอมตะลีลาวดีคณะนกยูงทองเรวัตตะมองดูเมโฆย้ายไหลกลายอยู่ริมป่าสกุนานกไม้กะบินก้วงดอกห่วงฮังน้ำหมอกลงหล่นค้างอยู่ปลายป่าคาเขียวการทำงานคนเดียวค่ำมาได้เซาไว้มีแสงไฟกระบองเพื่อนอยู่ในเฮือนพอริบหรี่เรวัตตะระหว่างนี้คือคาบ้าบ่ร่าเริงสองสามวันเปล่าว่าแตกต่างบ่คือหลังลาวดีคนฮักห่างหายกายเยิ้นหลายวันมีแต่แมงง่วงแมงอีควงเอิ้นคู่เรวัตตะส่องซู้นอนหู้กะบ่เห็นหรือแหม่นซังพี่แล้วคำเคยแอ่วได้ลืมหลงตั๋วให้เรวัตตะฮักเป็นห่วงแฮงสุแลงเช้าใปหาเชยชมซู้บ่มองดูเจ้ามาป่าค่ำแลงคอยตั้งท่าเอียงหูฟังแต่น้องเอิ้นเดินเข้าดอกสู่สวนลาวดีนางเอย หรือแหม่นแม่น้องฮู้ลูกสาวหลู่เอานอนขังคือจั่งแลงงายมิดบ่ห่วงนำทางอ้ายฮู้บ่นอ.. เรวัตตะทางอ้ายชายจรสินอนป่วยจนเดือนลงโค้งอ่วยอ้ายจั่งนอนบ่อนได้เวลาใกล้สิหุ่งตานอนกะตื่นแต่เช้าอยากฮู้ข่าวนางหลายใกล้สิตายกะยอมอดทดแทนคุณเจ้าจนลืมปลาลืมข้าว ได้หลงหล่ามึนเมาบ่เห็นเจ้าเข้ามาผ่านหล่านางเอยหรือคนมองจ้องด่านลูกหลับลักซู้มารดาฮู้หน่ำทวี
ขอบคุนครับ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ลง ลายแคนลำโศกค่ะ
ม่วน ครับ
มักหลายจ้าลําใส่จนซอดแจ้ง👍😂😂
หนาวหัวใจยามลมต้อง หัวลมส่าห์เดือนสิบสอง แม่นลมฟ้องอิหยังหน่อหรือว่าสายลมส่อมาชูนกายแต่ละครั้ง จั่งเย็นจ้อยเข้าใส่ใจ เด้น้อหล่ะฮู้เหตุผล ว่าสายลมเป็นห่วงอ้าย อยากบอกข่าวสาวคนไกลว่ามีไผเขามาแฮง ถืกเพิ่นแชงบ่อนทางโค้งหล่ะอ้ายจนงงมื้อเจ่าโทรมาเว้า ว่าจบกันน้อเฮาฟังคำเว้าเจ่าง่ายง่ายหล่านางเอ้ยอ้ายแป๋ล้มแป๋ตายกินสุราอาบน้ำเหล้า ผู้ใด๋เว้าบ่ได้ยินความหวังพังขาดสิ้นเหลือแต่กลิ่นความเจ็บความหนาวเหน็บในหัวใจแม่นเพิ่งไฟบ่พอช่วยสาวคนสวยเจ้าลืมอ้าย น้องฮักพี่อิหลีใด๋ ยังจำได้เว้ากับพี่หล่านางเอ้ย สัญญาไว้ว่าเดือนสี่สิหาเงินมาแต่งน้องทองคำพร้อมสร้อยใส่คอหล่ะสิ่งบ่ฝันอ้ายกะพ้อเวลาเปลี่ยนใจคนตามมีคนสามเข้ามาแทน เอิ้นว่าแฟนน้อแทนอ้ายเบิดความหมาย แล้วบ้อชายคนนี้ สิโทษว่าบุญบ่มีดอกเด้ออ้ายบ่โทษเพิ่น หล่านางเอ้ยเจ้าผู้แก้มเปิ่นเหวินโตอยู่ไกลใจห่างพร้อมอ้ายยอมแพ้ให้แก่เขาเด้น้อบ่มีคำสิเว้านั่งกอดเข่ามันเหงาจิต คือคนเมิดความคิดได้นั่งชึมอยู่คือบ้าหยดน้ำตาลูกผู้ชายมันไหลย้อย อ้ายบ่ได้สำออยแต่มันกลั้นไว้บ่อยู่หล่านางเอ้ยคนที่หมายเป็นใภ้ปู่ อ้ายคึดนำตั้งแต่เจ้าบ่มีเจ้าคึดต่อไผ เด้น้อ ล่ะคนที่แม่นแฟนบักอ้ายพ้อผู้ใหม่ใจเลยเขวเสียดายเด้คนสุดฮักบัดห่างไกลเจ้าลืมอ้ายเพิ่งเข้าใจฮู้ว่าสายลมฟ้องมาส่งข่าวเรื่องความหมองว่านางน้องนั้นลืมพี่ หล่านางเอ้ยลืมอ้ายแล้วอีหลี คนเมิดหวังแทบสิล้มสายลมฟ้องน้องเปลี่ยนใจ เอ่อ.เอ้อ.เอ้ย.เด้น้อนี้
บัวคำเอ้ย..พี่บ่ไลลาน้องไปลอยๆไปวอยๆดอกแวงๆ พี่คิดเห็นแต่ผมแพงพัดกลับมาสู่บ้านบิดาต้านให้แต่งาน ขั่นบ่เอากะบ่ได้พ่อกับแม่เพิ่นจองจำ มองหาบ่มีเห็นพี่เลยจำใจร่วม ความฮักเฮาทั้งสองข้างอ้ายบ่ว่างสิสานต่อ นางมาแล้วอ้ายสิเว้ากับพ่อบอกความจริงให้ฮู่ทางเจ้าอีพ่อชาย พ่อผมเอ้ย..นี้แมนน้องเมียมิงเสน่หา เอากันมาสามเดือนจนจ่อม้านหนอมีท้อง พ่ออย่าจองจำฮ่างให้ผมว้างบัวคำสิทำได้จังใด๋พ่อ บัวคำเมียผมหน้อเพินกะทุกข์ยากฮ่ายตามมาบ้านหวังเพิงพาเออ...เอ่อ...โอย..อีพ่อเอ้ย
ชอบครับเปิดแล้วหัดลำทุกวัน
ชอบครับ
ขอขอบคุณพี่น้องท้องถิ่นแดนอิสานมาในงานทำบุญทานพระคุณลุงป้ามวลศัทธาผุใจก้วงแฟนเคยฮักเคยหวงสนามก้วงจนแน่นอั่งเทิ่งพวมยืนพวมนั่งงามพอปานหน่วยแก้วเจริญแล้วดอกสู่คนชาวอิสานหมื่นล้นเป็นหลานปู่สังกสาความเป็นมาให้ทวนหลังหากแม่นวันเดียวแท้มีแต่สายพงเซื่อเคือกอพิน้องก่าวเคยฟังคำผุย่าเล่าเป้นเคือป้าผุสุคนชาวอิสานบ่ได้ไปลักปล้น จี้บ่อนให้เสียสีคือทางเกือยุในทอบ่นั่งง้อมือง้างการทำงานกะคงที่ด้วยความฮักสามัคคีอิสานนี้บ่แปลเปลี่ยนผุน้อยหนุ่มกำลังเรียนหนังสือไทยยั่งมื้อความรู้ดอกปางสูงเลือดชาวไทยอย่าเทียวมุ้นสร้างเรื่องให้เสียสีทำความดีให้มันพอผุนั้นน้อสิเลิงล้างผุปกครองสิมีหน้า วิรชัยสิเที่ยวมาลำร้องให้ควมม่วนแฟนๆเอ้ยยยยเดือน10มาฟ้าฮ้องฮวน ทิวอิสานบ่กล้าแล้ง ยังมีน้ำอยู่นา ฮืออออออ นี้น้ออออออ
แก๋ว.ขอบคุณครับ
กลอนลำเรื่องเรวัตตะ ลีลาวดี ตอนเรวัตตะสิลาพ่อกับแม่เรวัตตะปากบ่ได้....พอปานไก่ซึมเหงา หัวใจเบาบัดยามแลง เป็นห่วงแฮงกับเฮือนน้อย บัดห่าหัวลมจ้าวยามหนาวน้ำหมอกฮั่ว ไผเด้น้อสิไปโจมขอนไม้ดังไฟไว้ให้พ่อฟิง ไผเด้น้อ สิแล่นค้ำ น้ำท่าหาตัก เพียรถนอมฟูมฟัก พ่อแม่เฮายามแลงเช้า ไผเด้น้อสิมาหาพาข้าวแลงงายบายซ่อย คือสิอุกอั่งเอ้าลูกชายเจ้าบ่อยู่นำ บัดฝนรินฮั่วก้ำแลงค่ำสินอนไส เรวัตตะหนีไกลผู้ได๋สิมากั่ง ไผสิมาไพหญ้าบายคามุงซ่อย คิดขึ้นมาแฮงค่อยน้ำตาย้อยผ่านไหล จนเดือนลงอ่วยใกล้เสียงไก่พวมขัน อุกบ่มีแนวปันแบ่งเบาให้เซากลุ้ม นอนมือกุมเอาแพรค้างจนเดือนลางใกล้ตีสี่ ฮอดมื้ออื่นสิลาหนี ความจนมีแก้บ่ได้ ถึงยามใกล้ สิห่าง เฮือน...อือ...นี่น้อ
สุดยอดครับ
ม่วนคักกลอนลำนี่ ขอบคุณหลายๆเด้อคับ อาจารย์
ม่วนกลอนลำขอบคุณครับผมลำใส่แคนม่วนคักคนเดียวผม❤❤❤❤😢
❤สุดยอด😢
ขอกลอนลำอีกแน่คับเรื่องเรวัตตะ
**#ฉากเรวัตตะคอยลีลาวดี เรื่องอมตะลีลาวดี คณะนกยูงทอง หม่วนๆผุข่า มองดูเมโฆย้ายไหลกลายอยู่ริมป่าสกุนานกไม้กะบินก้วงดอกห่วงฮังน้ำหมอกลงหล่นค้างอยู่ปลายป่าคาเขียวการทำงานคนเดียวค่ำมาได้เซาไว้มีแสงไฟกระบองเพื่อนอยู่ในเฮือนพอริบหรี่เรวัตตะระหว่างนี้คือคาบ้าบ่ร่าเริงสองสามวันเปล่าว่าแตกต่างบ่คือหลังลาวดีคนฮักห่างหายกายเยิ้นหลายวันมีแต่แมงง่วงแมงอีควงเอิ้นคู่เรวัตตะส่องซู้นอนหู้กะบ่เห็นหรือแหม่นซังพี่แล้วคำเคยแอ่วได้ลืมหลงตั๋วให้เรวัตตะฮักเป็นห่วงแฮงสุแลงเช้าใปหาเชยชมซู้บ่มองดูเจ้ามาป่าค่ำแลงคอยตั้งท่าเอียงหูฟังแต่น้องเอิ้นเดินเข้าดอกสู่สวนลาวดีนางเอย หรือแหม่นแม่น้องฮู้ลูกสาวหลู่เอานอนขังคือจั่งแลงงายมิดบ่ห่วงนำทางอ้ายฮู้บ่นอ.. เรวัตตะทางอ้ายชายจรสินอนป่วยจนเดือนลงโค้งอ่วยอ้ายจั่งนอนบ่อนได้เวลาใกล้สิหุ่งตานอนกะตื่นแต่เช้าอยากฮู้ข่าวนางหลายใกล้สิตายกะยอมอดทดแทนคุณเจ้าจนลืมปลาลืมข้าว ได้หลงหล่ามึนเมาบ่เห็นเจ้าเข้ามาผ่านหล่านางเอยหรือคนมองจ้องด่านลูกหลับลักซู้ มารดาฮู้....หน่ำทวี........
หลวงคำมูลเจ็บใจแค้นเอย...เจ็บเหลือแสนนำเมียเก่า โอ้ยเขาไปเอาผู้ใหม่ซ่อนนอนร่วมฮ่วมเตียง โตได้หนีเพราะเขาใส่อยากนอนเฮียงพวงน้องเมียของพี่ พ่อหน้าลูกะใจดีลูกสิตีลูกสิฆ่ากะทำหน้าทายอม ผู้ลูกสาวเหลียวเมิงคำคงพร้อมพ่อตามไปเห็นโอ้หน้อโตกำเวรมื้อใด๋สิหลุดสิ้น น้ำรินมายืนใหญ่จับพากกายมาเอิ่น ลูกพ่อเอ้ยมื้อใด๋บุญเจ้าเถิงสิได้ทรงห่มผ้าเหลืองล่ำแมนค่าแพงเอยเอ่ย ...ลูกพ่อเอ่ย
😂
🎉
กลอนคุณแม่เลี้ยง.............ฮักบ่ซ่วง ห่วงบ่เซา...... คุณของ พ่อแม่เพี้ยง เพียงเกิ่งธรณีไผที่ยอแยงนบ ใส่สูงคุงเกล้าเอาใจแพงเพียรเลี้ยง เพียงตาหลิงหล่ำเอามือคลำแต่ท้อง ปองให้ใหญ่มา ครามาตา หน่วงน้าว จ้าวจ่องคามานแทบท่วง เทสังขาร ซวดเซซาวล้มเจ็บระบมในเนื้อ ดึงเฝือฝั้นจ่องกว่าสิหลูดม้มท้อง จองจั้นปั่นตาย พอลูก กายผ่านแล้ว หลุดแก่วทรมานลนลาน แพรพรรณปก ฮี่เคียนเพียรเลี้ยงเพียงว่า นัยนาเจ้า ถนอมแพงเเยงหล่ำคือต่อน คำค่าล้น กมลน้อยบ่ต่อยตี แม่นี้ บิแบ่งปั้น ปันป่อนนอนเปลโอละเห ยามหลับ กล่อมคีงอิงซ้วนยามลูก ซวนซาวไห้ ธาราไหลเต้าเค่งแม่กะ เบ็งเบ่งป้อน หนาวฮ้อนบ่คณาฯ คุณมารดาฮักเจ้า เท่าชั่วชีวังสิหา หยังในโลกา ห่อนเปรียบปูนบ่มีได้ยามเจ็บ เอ็นเป็นไข้ คีงกายฮ้อนผ่าวแม่เฮา ซาวผ้าตุ้ม คลุมให้จั่งใหญ่มา ฟังไว้สา หนุ่มน้อย น้องนุ่งทารกายามแม่ เฮาโกรธา อย่าด่าเถียงเพียงป้อยสิเป็น กรรมนำห้อย ลอยวนบ่พ้นบ่วงปวงลูก เฮาด่าฮ้าย สินอนไห้ฮ่ำคะนิง เพิ่นว่า ทุกสิ่งสิ้น มีที่กำหนดยามเเม่ เฮาแฮงลด อ่อนแขนแสนล้าคิดฮอด คุณคณาเลี้ยง เพียงตาครายังอ่อนยามนอน เก็บดอกไม้ใส่เกล้า บูชาไหว้พ่อแม่เฮา แดถ้อน.
สาธุ
(บทโศกฉากคำสีเผาแม่เจ้าของแลกเมีย)มารดาบิตุเรศล้ำ บุญคุณซ่ำโลกาบ่อาจหาแนวคือเทียบบุญปานได้เป็นดวงใจดวงตาพร้อมทูนเทินจั่งเอิ้นแม่สิให้คืนไปลากแก่มาเผาไฟให้แม่ดิ้นบ่เป็นน้าอย่ากล่าววอนคิดนำเมียมิ่งซ้อน กะก้อนซ่ำโลกาแต่มาดารมีคุณกว่าเกินหลายเท่าเรื่องสองเฮาสิไปเอามายุ่งรุงรังฮอดแม่พ่อเซาสานางบ่ควรก่อคนได้ยินเพิ่นสิเว้าโอ้ย..คนได้ยินเพิ่นสิเว้าว่าเฮาเซ่อโง่งมเลี้ยงลูกมาซั่วสิม้มฮอดเป็นบ่าวคาวคนองสิมาจองหองเฮ็ดใส่กรรมนำจ้อเฮียมนี้ยอมือไหว้ เฮ็ดแนวยากปานได๋หนาวฮ้อนกะแล้วแต่ ขอเพียงชีวิตแม่กรุณาอย่าสั้งชี้ คาวนี้ บ่ฮ่อนควรเด้..น้อ..โอย..น้อ..นี่
ขอลายแคนลำเรื่องคีย์อื่นๆแน่คับ
ดู
ลง กลอนลำ ให นำแนครับ
เดี๋ยวสิหากลอนลำมาลงให้ลำใส่เด้อครับ
กลอนลำเปิดม่าน เรื่องลีลาวดี เรวัตตะจักรวาลอ่าวกว้าง ที่เคยห่วงถามหา ความเมตตาบ่ลางเลือน เปลี่ยนไลลืมฮ้างยังมีทางพอเทียวได้ แฟนเคยส่งแรงใจมาได้ดอกงานนี้ เวลาผ่านสิบสองปี นกยูงทองคองชื่อแซมป์ บ่เคยม้างดอกห่างหาย ขอบคุณแฟนน้องอ้าย บ่เคยหน่ายยังถามหา ขอบคุณอาขอบคุณลุงเพื่อนฝูงที่เคยใช้ พวงมาลัยที่เคยให้ กำลังใจอันล้ำค่า นกยูงทองสิตั้งท่า ลำนิทานบ่ซ้ำเรื่อง มาเฮียงใกล้บัดห่าเหงา บ่ให้คือคำเพิ่นเว้าลำเรื่องเก่าจนชินหู แฟนเคยดูจนชินชา บ่อ่านหานิทานเยี่ยม คือจั่งแลงงายเช้า อาหารกินบ่ซ้ำเก่า ต้มแกงเผาเปลี่ยนไว้กะพาได้ม่อนคอ หันเข้ามาบ่อนจ่อๆลูกชายพ่อบ่ยอมหนี ลาวดีนิทานธรรมสิท่องลำให้มันเข้ม คะแนนเต็มกะยังร้อยแฟนผู้นั่งรอคอยอย่ามั่วป้อยอย่ามัวด่า เอาแต่บ่อนเรวัตตะังเป็นบ่าวซำน้อยจนเลยก้าวเป็นบ่าวงาม ครอบครัวข้าวและน้ำตาะกูลต่ำดำหมอง บ่มีเงินคำกองดั่งทองคำเก้ อุกใจเด้เฮือนซานฮ่าง บ่มีทางสิได้ใหม่ หัวลมหนาวดอกพัดใกล้บ่มีผ้าดอกห่มนอน เสื้อผ้าผืนเก่าซ้ำแลงค่ำได้นอนอุก จั่งแม่นทรมานทุกข์พ่อแม่ขายฟืนเลี้ยง อายแสนอายกะทนกั้นบางวันนั่งรำพัน น้ำตากลั้นจนคางชุ่ม เรวัตตะใหญ่เป็นหนุ่มพ่อแม่พาต่ำต้อย เฮือนน้อยอยู่ฮ่อมนา อือ ....นี่น้อ....
@@puicanpin มีต่อบ่ครับ🙏🏻🤗🥰
@@panupongjaitengtum3959 ลงให้ลำอีกตอนนึงครับ
หล่านางเอ้ยพี่เป็นคนต่ำต้อยหง่อยป่ามันเสียขา ซีนชาตาบ่สมคำคาแพงพันล้าน เสียงหวานๆได้ฟังแล้วไผเด้น้อสิฮวบ คำที่เพินกล่าวอ้างได้ถามข้อต่อคำ ผมนั้นดำปอดปี้ผีป่าได้มากล่ายเทิงอยากอายได้ยอมทนนั่งโดนได้หลงฮ้อง มองเห็นเข้าคือนางฟ้าโตนั้นดำคือกากะอย่าโน้บไปใส่ หล่านางเอย..เฮ้ย เจ้านั้นขาวคือไข่ไกลคือดินแผ่นห้าหนักหน้าตืบทวี เกิดมาในชาตินี้สิขอเมิงให้เต็มตาบุญผลาบ่นำกะซางมันสิทนกั้น เมื่อนอนฝันอยู่บ้านให้ใจบานชมชืน หล่านางเอ้ยฮอดมื่อฮื่อมื้ออื่นขั้นแมนได้พบพ่อโตเจ้ากะว่าบุญเออ.เอ่อโอยคนงามเอ้ย
สายนาทีคือสายน้ำเอย...สายบัวเอ้ยสายสวาดตัดบ่ขาดออกได้ใยมันยุ่งดอกจ่องกัน ผัวกับเมียว่านั้นต้องฮักพ่อเสมือนตาเหลือแฮงตามชายมาเพิงเย็นซางเป็นฮ่อน ขอวิงวอนบิดาท่านให้สงสารบัวคำแน พวงชมพูผู้นั้นบ่เอาเข้าดอกใส่ใจ เอาหนีไปผู้หญิงคนนั้นลูกบ่เอาเซ้าไว้ก่อน ลูกเป็นห่วงแต่เข็มพรบัวคำเมียแมนผู้นี้ เป็นเมียท่าวแมนผู้เดียวเอย...เอ้ยอีพ่อเอย
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับผมม่วนคักกลอนนี้❤
![[ไฮไลต์] ฟุตบอลชาย ญี่ปุ่น vs ปารากวัย รอบแบ่งกลุ่ม | โอลิมปิก 2024](http://i.ytimg.com/vi/X_BeGaAv1oM/mqdefault.jpg)
จบเพลงโชว์โง ง่วน เปิดสำนวนหมอลำ สังวาสอ้อนเมืองขอนแก่น....ฝากมิตรรักทั่วแดน...ฝากแฟนๆทุกๆบ้าน...ริมฮ้านผุ่ยุคอย เสียงอิสานแม่นกน้อย กำลังปล่อยโตแสดง...คำแปลงแฝงสมมุติ..ซื่อเสียงยุในเรื่อง....เกิดยุอำเภอเกลืองเมืองอุบลโนนสังท่อ......เลี้ยงลูกมาบ่มีพ่อ..แม่ฮักท่อห่วงท้าวกำลังก้าวใหญ่เจริญ......สูงขาวยาวเจิ่นเทิ้นแม่เอิ้นซื่อว่าบุญหนัก..ซอมอาการย้านแต่ไปหลงมักลูกเฒ่าสาตาปิ้น....ย้านไปหลงล่มลิ้นนางทองเขียวเที่ยวเว้าแหย่.....ลับตาเอื่อยกับแม่ไปนอนแซ่แก่นลึ้งต้องดึงเท้าให้ต่าวคืน.....แม่คำแปลงคิดไปเห็นภาคพื้นคราวยืนเด่มือขอ..อยากบั่นยอนำเขาตั้งแต่คราวมีท้อง....อีบุญกองหวงไว้แพงสิตายเทิ่งฮ้ายด่า.....แนวกินเต็มกะต่าเสียวหมาหมามันเสี่ยงไว้บ่ยอมให้บ่แบ่งปัน.....จากเหตุการณ์เทื่อนั่นฉันจำจื่อบ่เคยลืม....มันยืมฟืนยืมหลักกะอย่าหวังบ่มีได้...ตั้งแต่มันนอนไข้บ่ไปยามบ่ถามข่าว...สุมื่อนี้ลูกเป็นสาวเป็นบ่าวแม่โอ้อ่าวคิดพ้อคณิงพ้อที่ผ่านมา....ยามนี้ยุล่าล่าสิทำท่าลองถามซามบ่ทันไปใสสิฮู้ใจของท้าว....ทั้งพี่สาวคนเอื่อยก่อนสิออกไปนาให้พาน้องมาหาแม่...อีกอย่างหนึ่งย้านลูกเป็นสาวแก่หลายปัญหามาแล่นหุ่ม..คำแปลงกลุ้มแม่นทุกใจ....เห่อ...เอ่อ....พี่น้องเอ่ย
ลำาเปิดฉาก วาสนา
ล่าเรื่อง วงเวียนชีวิต คณะเสียงอิสาน
สุขสบายลุงป้ามวลศรัทธาพร้อมทุก
พากันนั่งฟังฉันขอนำหมู่เจ้ามาเข้าสู่นิทาน
ภูมสถานบ่อนบ้านชื่อห้วยป่านเนาสถิต
วาสนาเด้อมวลมิตร อแสดงแฝงเรื่อง
อายุเพียงควมย่างซาวปลายกลายมาช่วม ฮู้จักสวมนุ่งแก้แพรผ้าแผ่นสไบ
บ่าวคุ้มเหนือคุ้มใต้ใกล้หม่อขอสมัคร ควมกำลังมีรักใฝ่กระสันฝันพ้อ
คีงละออกลมเกลี้ยงเป็นสาวเพียงเคียงคู่
อยากมีชู้เบียดกายอยากมีชายมาอยู่ซ้อนโตนอนค้าง
ถ่างแต่ลม
ไผกะหลีกบ่ม้มถือเป็นเรื่องธรรมดา เพจ : กลอนล่าอีสาน
กิเลสกามราคะเกิดมามีได้
นํานานวัฒนธรรม
เปรียบหญิงคือดอกไม้เปรียบแล้วโตของชายเป็น
คล้ายแมลงภู่
โลกสร้างมาให้เป็นคู่คือแมงภู่กับดอกไม้เฮาเห็นได้
เกลื่อนตา
อุปมัยดอกแม่ป้าธรรมชาติของหอม
ไผกะเทียวมาตอมดั่งฉันทุกวันนี้
มีผู้ชายมาเกี้ยวทีเดียวเป็นคู่
เขาหากเคยเป็นหมู่อยู่โรงเรียนช่วมชั้นเคยหมายหมั่น
มักปอง
ซาตาฉันบ่ถูกต้องก็เปรียบดั่งศัตรู
ผู้เอ็นดูถนอมฮักหากแม่นบุนจันอ้าย
ผู้ซึ่งหลายจะเด็ดนั้นเขาเป็นลูกกำนันเลยหมายหมั่น
อยากนอนฮ่วม
ฉันบ่ตกลงควมแนวหัวใจเกี่ยวฝันบุนจันอ้ายแต่ผู้
เดียว...นี่น่า
ขอขอบพระคุณแฟนเหนือใต้ ไทยอีสานทุกท้องถิ่น ที่เมตตาต่อพระคุณเหนือล้นฟ้า หลานหล่าว่าบ่ลืม
แสนเปรมปรีปราบปลื้ม จั่งร้องป่าวมาหา ด้วยไทยมาพิงพักแต่เนาเซายั้ง
รักยังฝังใจแน่นแสนสิไกลกะยังห่วง บ่ร้องป่าวถามทวง ลืมแล้วบ้อพี่น้อง ผู้เคยใช้ดอกส่อยงาน
เมืองชุมแพเป็นบ่อนบ้าน บ้านหนองหานถิ่นเคยไป โพนพิสัยหนองคาย เที่ยวไปกะหลายครั้ง
ยังพอสำราญด้วยอุดมดีอยู่คือเก่า ยังได้ฮ้องถามข่าว แถวเชียงคานด่านซ้าย หลายล้นแต่เที่ยวลำ
แถวสุรินทร์ถิ่นก้ำ ยังจำอยู่บ่ลืมหลง บ้านดงเค็งกิโลศูนย์ อุ่นทรวงยังจำได้ ถามข่าวไปเบิ้ดเกลี้ยงแถวเมืองพลน้อบ้านไผ่
ชัยภูมิบัวใหญ่ ออกที่หมายฝ่ายเบื้อง เมืองท่า ย่าโม บุรีรัมย์ได้อ่าวโอ้ ได้เว่าจ่มระงมหา เคยเยี่ยมยามไปมา บ่แวะถามอย่าใจน้อย
หลานยังคองคอยถ่า อาสามารับใช่ส่วง ด้วยจิตใจเป็นห่วง เฮียมขอก้มกราบเท้า พระคุณท่านว่าบ่ลืม
ในมื่อนี้ หลานมีความปราบปลื้ม นำเรื่องใหม่มาเสนอ เพื่อเป็นของบำเรอ สิ่งเสนอพระคุณท่าน
โยติกลอนพักไว้ เซาลำไว้สาก่อน พวกวัยรุ่นอยากฟ้อน ขอเต้ยถ่อนอย่าอยู่นาน........ในยามนี้.
สาธุเด้อ ข้าขอนบนอน้อมถวายบาทนาโถ องค์พุธโธธรรมโมพร่ำสังโฆพร้อม ให้มาคอยล้อมปกคลุมก้มเหลี่ยม ยามข้าลำและฟ้อนให้ใหลลื่นลืนตา การแสดงทุกท่วงท่าถวายก่อยอแขน ปานนกยูงลำแพนสง่างามยามฟ้อน สิลำกลอนหรือลำเต้ยลำทางยาวให้ใหลลื่น ให้เสียงม่วนแม่งยามโอ้โอ่ลำ คุณพ่อแม่ให้ซอยค่ำปกเกศเกศา คุณครูบาอาจารย์ให้ซอยมาซูซ่วน ซวนกันมาปกป้องเสียงหองน้อลำม่วน คือจั่งการเวกฮ้องให้ดังก้องทั่วไพร มื่อนี่ผุข่าได้ลำกล่อมเป็นขวัญตา ให้ผุมาชมงานเบิ่งหมอลำในคืนนี้ โอกาสดีเหลือล้ำผมผุลำกะชมชื่น แขกบ้านไกลไทบ้านอื่น แฟนหมอลำทุกๆท่านได้มาเยี่ยมแวะชม บ่าวหมอลำขอกราบก้มด้วยคำว่าขอบคุณหลาย เทิงเจ้าขุนมูลนายผุ่ซุคนแสนปลื้ม บ่มีแนวเป็นของต้อนมีแต่กลอนผญายอย ถือเป็นเกียรติน้อบ่น้อย พระคุณท่านมานั่งเชียร์......เออ....................พระคุณล้น.......
ขอบคุณกลอน นี้ที่เอามาเผยแพร่ให่คนรุนหลังสานต่อเด้อจ้า
มนเทพท้าว ได้ฟังพ่อเเถลงไข
พอผทัยลูกเหลือเกิน พ่อเอยส่างดีล้น
พ่อผู้ทนเพียรเลี้ยงลูกมาจนลูกใหญ่
พ่อบ่เคยขัดใจความบ่หอมฮักท้าวคราวนี้ลูกบ่ลืม
พ่อพะองกะหากปลื้มไปนำลูกคือกัน
ลูกทำตามครองทันพ่อเอ้ยน้อสอนไว้
พอผทัยในใจท้าวสิคอยหาเนื้อคู่
ขอให้บุญน้อซอยยู้ ให้สมเจ้า พ่อประสงค์ เอ่ย น้อพ่อเอยย
.....เสด็จพ่อเจ้าขะ ถ้าเสด้จพ่อตรัสสั่งเเบบนี้เเล้ว ลูกมนเทพนะ
จะขออนุญาติเสด้จพ่อเสด้จอาออกไปตามหาเนื้อคู่เองได้บ่ผเจ้าขะ... ผะเจ้าขะเาด้จพ่อ..... .เสด้จอา ครับแม่น
..แมนหยังละขุนสำลี....
มีต่อไหมครับ ชอบมากกลอนนี้
ขอบพระคุณพี่น้อง ที่มานั่งถ้าฟังเสียง
ฟังสำเนียงวาทกลอน แก่นนครในวันนี้
ขอบคุณในไมตรีท่าน ที่ได้มาในงาน
สำราญล้วนแต่สดชื่น ภายในใจชื่นมื่น
ผู้ลำยืนเทิงฮ้าน แนมท่านแม่นสะออน
เอาผลงานมาต้อน เป็นละครนิทานม่วน
ฝากมวลชนพี่น้อง ยามลำร้องให้ซ่อยเชียร์
ทุกมาลัยบาทเบี้ย ล้วนสูงค่ากำลังใจ
แฟนอยู่ไกลยังมาชม ส่วนกระผมนี้ยอน้อม
ยอมใจท่าน ฝากผลงานลำขอนแก่น
มอบกำนัลแก่แฟนๆ แก่นนครทุกท่าน
ในงานนี้ จงเจริญ แฟนๆเอย
แก๋วครับผม
ดชะบุญ หนุนค้ำ ได้มาลำจนถึงที่ ก้าวขึ้นสู่เวที
ไฟนิออนส่องหน้า ขาวจร้าอรามเเสง บนเวทีส่องเเจ้ง
เเสงส่องละอองสี รัศมีเเพรวพราว ทอเเสงประลมไล่
ภายในใจตันตื่น ออกมายื่นดอกวาดท่า สาดสายตาน้อล่ำเเย่งโปรยยิ้มใส่พี่ชาย ขอโทษเจ้าอ้ายผู้มาทัศนาการ
ฟังผลงานชาวคณะบ่อนสิดำเนินเรื่อง เสียงบ่ดีอภัยบ้าง
อภัยนางผู้ร้องเเอ่ว เสียงบ่เเจ๋ววาดบ่ให้
อภัยข้าผู้ว่ากลอน ฟังเด้อพ่อฟังให้มันส้อดเเจ้ง สิฮู้บ่อนเบาหนักเค็มหรือจางผู้ฟังมักจั่งค่อยติชมไว้ จาระในเเต่เพียงนี้ ดีบ่ดีให้ค่อยเบิ่ง ให้ใสเลิ่งคือจั่งน้ำ
เจริญขึ้นผู้สู่คน......พี่น้องเอย
แม่บุญเฮืองโศก ระเบียบวาทะศิลป์ เงินเต็มพาบ่เท่าปัญญาเต็มพุง
ยินคำจ้าสามีเว้า….คือจั่งเขาคือเบิดฮัก…ผัวนางคือสิเบื่ออ้ายจั่งเว้าจั่งชั้นสิป้าถิ่มบ่ห่วงใย…สิตัดขาดลูกได้ซ่ำบ่พี่ให้ตึกตรอง.น้องบ่เคยทำผิดดังคำเขาเว้าแม่นหนักเบาเมียทนสู้….บ่หุนรู……..โอโอยน้อเครียดง่ายเมียอดทนกะย้อนว่าฮักอ้ายแม่นตายถิ่มบ่ว่าหยังบัดนี้นั้นสิมาไล่เมียหนีอยู่นำ…กันมาหลายปีพี่ซ่างทำลงได้บุญเฮืองบ่มีไผพอสิไปอาศัยส้นบ่เหลือโตนลูกเมียแหน่นอกจากพ่อกับแม่กะมีผัวท่อนั้นพอสิได้ว่าเพิงพา……
เดือนตุลาม่อสิ้น.............หันเปลียนเวียนละดู
ลมโตนภูพัดหนาว..........ล่องทามลงใต้
ติงตองกุงกวยต้น...........เอนโอนฮอดง่า
เหมันต์ตาล่วงเข้า..........คุมฟ้าท่อหนาว
เถิงคาวฝนเบิกฟ้า.........เอิ้นสั่งวังหนอง
กบเขียนซอนฮูใน.........เสี่ยงอักโตหลี้
น้ำเคยมีบกท้าง............นำแจนาข่อนเคิง
ปลาเพิงวังใหม่ซ้อน......ลงท้อนไฮ่หนอง
ท่งฮวงทองก่องก้ม.........คองเกี่ยวเก็บกำ
วิถีทำนาเฮ็ด..................แต่กาลปฐมเค้า
เกี่ยวเข่าโฮมลานต้อม....ตามฮอยบูฮานเพิ่น
เถิงฤกษ์ดีจั่งได้.............คีบฆ้อนข่มตี
ฮอดฤกษ์ดีวันได้............เกล็ดหลิ่นหาเก็บ
ข้างเล้าเหน็บนำทาง.......ว่าคำโพสพน้อม
ขอให้กองพูนขึ้น............ลวดขางฮอดขื่อ
ลูกหลานกินอิ่มท้อง.......เถิงมื้อล่วงปี....พุ้นเญ้อ
สุดยอด คลิป แห่งปี
มีเทิงกลอนลำมาให้นำบาดนิ คักๆๆๆ
สวัสดีพี่น้อง พ่อและแม่ทั้งหลาย ทั้งคุณตาคุณยายค่อยฟังลำเรื่อง มาฟังลำในคืนนี้ผมสิงโตสิขอกล่าว เอาสำเนียงมาเล่ามาลำให้พี่น้องให้คนฮู้ทั่วกัน เมืองขอนแก่นเป็นที่ตั้ง ตำบลศิลาเป็นชื่อ ผมบ่ได้สื่อ แต่มักเรียนลำร้องทางด้านโอ่ลำ
บ้านโนนม่วงเป็นบ่อนบ้าน อาศัยอยู่ปัจจุบัน มีหมู่บ้านจัดสรรเรียงรายเป็นแถวก้วง ผมบ่ได้ประท้วงเพราะผมหัดลำใหม่ เอกหมอลำเด้อพ่อใหญ่ ศิลปกรรม มหาวิทยาลัยขอนแก่นเด้อครับท่าน ฟังไว้อย่าสิลืม เรียนหมอลำมาตั้งแต่ลำพื้นมาเข้าสู่หมอลำกลอน ถึงลำเรื่องต่อกลอนหลายทำนองบ่มีว่าง ลำเพลินผมกะลำได้ ลำภูไทผมบ่เก่ง แม่วันดีหมอลำเด่น มอบความฮู้ทุกด้านเพิ่นสอนให้โอ่ลำ เรียนจบมาผมกะบ่หยุดยั้ง หาอาชีพทำงานต่อ เป็นคุณครูเด้อพ่ออยู่โรงเรียนสาธิตพุ้นคนฮู้ทั่วแดน แฟนเอ๊ย เอาหล่ะน้อส่ำนี้ ผมเกิดอยู่โรงบาลศรี นครินทร์เด้อครับ ตั้งแต่เป็นเด็กน้อย เอาประวัติของข่อยมาเฉลยให้คนอ่าน ผมบ่แม่นหมอลำ แต่ลำให้ฟังได้..........สนุกล้น ว่าม่วนหลาย.........เออ.........เอย........แฟนฟังเอ้ย
ฮะตามาพบพ่อใจสั่นเอนไหว ลูกสาวไผละคนงามบ้านอยู่ใสละน้อน้อง แมนเจ้าแฟนซ้อนหรือยังบอกอ้ายแน ถ้าบ่มีคู่ซ้อนโตอ้ายอยากฮวมเฮือง เว้าแบบอย่างเกี้ยงๆพี่หลงฮักแต่มองเห็นวาสนาพาเฮามาพบกันในวันนี้ หล่านางเอ้ยถ้าบ่มีคู่ซ้อนพี่นี้อยากเคียงหมอนนำน้องสิได้บ่ โตพี่ชายมาพบพ่ออยากขอเกี้ยวหม่องพระนางเออ..เอยคนงามเอ้ย
สำบายดีพี่น้อง..... ท้องถิ่นดินอิสาน.... ผู้ที่ไปทำงาน....ต่างแดนไกลบ้าน
ให้สำราญเด้อเจ้า ....สุขสบายกันดีทั่ว .......อย่าสุคิดตั้งแต่มัว....
หลงระเริงอยู่พู้น .......ทางพี่น้องสิจ่มหา
อย่าหว่าผมนี้บ้า ........อวดเก่งหว่าไปสั่งสอน.... เว้าไปตามคำกลอน
จารย์คำศรี เพิ่นเสริมแต้ม........แนมส่งมาเทิงฮ้านตาหวาน ๆ ยิ้มใส่
ทางหมอลำคณะใหญ่ ..... สมเงินแสนเพิ่นหว่าจ้าง ......วางไว้มัดจำ
เถื่อแม่นผิดพลาดพลั้ง.......อย่าเปิดหน่ายเดินหนี.......ให้ไมตรีขออภัย......อย่าสุไลราร้าง
ฟ้าบ่สาง........แดดบ่จ้า....สิบ่ลาไกลถิ่น........ให้คงคู่ศิลปิน......
สืบสานกันต่อไว้...อย่าไลถิ่ม...ให้อยู่คง............น้อสืบไว้...
(บทเว้า) สิบนิ้วน้อย ๆ ของไอ้เก่ง คนเลย ขอกราบคารวะ ไปสู่เอื้อยอ้ายพี่น้องบ้านมหาทุกผู้ทุกคน
(บทเว้า) ตัวผมในมื้อนี้ รับหน้าที่เป็นโตโกง ยศถาคงสูงศักดิ์ เงินเหยียบพันล้าน
แต่โตมารของข้อย อนุชาน้องหมู่ แม่จันทราเทวีเพิ่นกะฮู้ กำจัดสิ้นให้หมดไป
พ่อทรงธรรม เพิ่นหากได้เอาใจใส่ กว่าทางโต แสนโมโหสุด ๆ เว้ามาทางน้อง
แม่บ่เคยขัดข้อง เอาใจผมเบิ๊ดดดดดดดดดดดด สุอย่าง สุแนว เอาโลด ...พี่น้อง
แม่บ่เค๊ยยยยยยย บ่เคยเฮ็ดให้หมอง....เคืองข้อง......แม่นบ่มี
(บทเว้า) โตผมเองกะคือมนต์ไมตรี เป็นบุตร ของเจ้าพ่อทรงธรรม กับเสด็จแม่จันทราเทวี มีน้องสาวผู้หนึ่งซื่อกรรณิกา แล้วกะมีน้องที่เสด็จพ่อเก็บมาเลี้ยงเป็นหมู่กันตั้งแต่น้อย ๆ อยู่ผู้หนึ่งกะคืออนุชา เว้ามาเรื่องพ่อกับน้องแล้ว เส้นสูน มันขึ้น บึ๊บ ๆ เอาโลดอิแหม่ กะยังหว่า ย้อนอิพ่อฮักลูกบ่อถ่อกันเอาโลด ยอย้องหว่าแต่อนุชาดีจั่งซั่น อนุชาดีจั่งซี้ แต่โตผมนี้ตี๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ บ่ดีจั๊กเถื่อ หาหว่าให้แต่บักขี้คร้าน สู้น้องกะบ่อได้ มีแต่เที่ยวกับเที่ยว บ่เคยหัดวิชา ปกครองราษฎร ไพร่ฟ้าประชากรคืออนุชาผู้เป็นน้องเลย พะนะหว่า เฮ็ดให้มนต์ไมตรีคนนี้หน่ะ แห่งเกียจ เสด็จพ่อกับอนุชาเข้าไปกันใหญ่ แต่กะยังดีที่หว่าเสด็จแม่หน่ะ ยังฮัก แล้วกะตามใจมนต์ไมตรีเป็นที่สุด และที่สำคัญ กะยังรังเกียจ บักเด็กกำพร้า อนุชา คือกันนำพร้อม เอาหล่ะ ได้โอกาสดี สิไปหาเสด็จแม่ เพื่อหาทางกำจัดบักอนุชา โดยการให้เสด็จแม่จันทราเทวี ไปขโมยเอาพระขรรค์ศรีสรรค์เพชร อันเป็นสิ่งศักดิ์คู่บ้านคู่เมือง จากห้องพระของเสด็จพ่อ แล้วมนตรีคนนี้น่ะ กะสิเอาไปเสี่ยงไว้ในห้องพักของมัน เอาหล่ะได้เวลาแล้วสิไปสาก่อน.......
(ลำ)ไอ้เก่งในมื้อนี้.....รับหน้าที่ลูกคนกก....ถึกเอาอกเอาใจ...ตั้งแต่เป็นน้อเด็กน้อย....
ไผ๋กะคอยโอ๋เว้า....บ่อขัดใจแม้แต่หน่อย ....นางสนมยังคอย...
ประเคนยกข้าวน้ำ.....ตามป้อนอยู่บ่เซา...
แต่เรื่องเรียน....อย่ามาเว้า....ให้มนต์ไมตรีหน่ายอารมณ์เสีย.....
อยากคิดได้ตั้งแต่เมีย......ผู้สิคอยดูแลอ้าย...
บ่คิดป๋า.......ลาไลทิ่ม .....มีแต่หาดอกมาตื่ม...
คอยเบิ่งแงงตั้งแต่ตื่น.........จนถึงนอนโอบอุ้ม...เอาเข้าใส่บ่อนเตียง
พ่อบ่เคยคิดเตี้ยง.....เฮียงคู่ลูกซายกก......มีแต่บอกให้ไปเรียนอยู่ทุกวัน.....พันมื้อ....
บ่คือนางจัทราเจ้าผู้เป็นเสด็จแม่........มีแต่คอยเทกแคร์......หาสาวมาโอบอุ้ม....ย่านผมนี้บ่สบาย.....
แม่บ่เคยบ่นฮ้าย ...ให้เสียเกียรติ์คนมีศักดิ์ .........แต่เด็จพ่อน้อหลงฮัก...ตั้งแต่อนุชาน้อง
อยากได้หยังแม่บ่ข้อง.....เงินแสนหรือเงินหมื่น ...จันทราเทวี ...บ่เคยตกตื่น .....เอ่ยคำได๋ได้คำนั้น ......หว่าแต่ให้ได้สั่งความ........เอ๊อ.........เอ๊ย........นี่นา..
มัก ๆ ๆ ๆ ๆ สุดๆๆๆๆๆๆ ❤🎉🎉
ความอุกใจทวีกลั้น ชีวิตของบุญจันทร์
ใด้ลงโอ้นั่งกอดเข่า โอ้ยนับตั่งแตพาสาว
ลักหนีออกจากบ้าน ประมาณได้สิบกว่าปี
ได้ลักหลบมาซ่อนหลี้ หลายที่หลายสถาน
แถวเมืองกาญเมืองระยอง ได้ผ่านมาพอแฮงแล้ว
สายกบินทร์สระแก้ว ปราจีนกะดิ้นกวา
มาซ่อนซบหลบตัว หาทำงานรับจ้างถางหม่นก่นดิน
จนชีวิตแทบสิ้น ได้ดิ้นกวาตามประสา
จนตกมาเมืองกรุง อยู่กอทอมอ พี้
ไปอยู่วงดนตรี คิดอยากเป็นหมอร้อง
บัดได้ขนแต่ของ บ่ได้ร้องจักเทือ
เสียงอิสานเพิลบ่เชียร์ แม่นกน้อยเพิลบ่จ้าง นายฮ้างเพิลบ่สน
เดี๋ยวนี้มาอยู่ซ้นปลายด่านซานกรุง ป้าหรือลุงให้ลองคิด
คิดตรองดูบ้าง เหมิดหนทางจนได้ ตัดสินใจพอพ้นผ่าน
ส่งเมียไปทำงาน ห้องอาหารเป็นนักร้อง
เจ้าของห้องบัดลักเมีย โตกะเป็นหล่อยเปลี้ย
เมียพี่บ่แลเห็น คราวจำเป็นอัตคัด บัดลักไปนำซู้
แสนอดสูทนกลั้น ได้แตนั่งกัดฟันน้ำตาย้อยอ่อยลูกอ่อน
ลูกพ่อเอ้ยกินนำไปสาก่อน ลูกอย่าวอนลูกอย่าฮ้อง
พ่อขอร้อง อย่าแอ่ววอน ลูกพ่อเอ้ย ...
ไขวจีเอาสำเนียงวอนท่าน
ส่งสำนวนเสียงหวาน เสกเวทลงแป้นเป่า สุนทรีลำแบบเก่า วาทขอนแก่นไทพี่น้องยังค่อยน้อมนบพระคุณ มโนนัยยังตั้งควม
เห็นแฟนค้องเป็นแรงใจ กรุ่นมาลัยหอมเปี่ยมบุปผางามกระจายฟุ้ง วันทนาเคยคุ้น วอนท่านให้เชียร์ส่อย ถือยังเป็นผู้น้อยให้ค่อยจ้องทัศนา จำได้บ่น้อจ้า แพรว ชฏา คนเก่า นามใหม่มาต่อเข้า ปิติ แท้สุขฤทัย กาญจน์ ดั่งทองมาต่อท้าย อุไรยิ่งอรามแสง
รวมเป็นศัพท์ค่าแพง ศิลป์ทอง ให้คอยย้อง
บัดนี้ข้าสิขออวยถึงก่ำ คุณอาจารย์ เคยสอนสั่ง คุณบิดามารดายั้ง ปกกะหม่อมลูกเต้าให้ยังล่ำสำบาย คุณครูคายครูอ้อ คุณหมอแคนที่เร่งเป่า ให้ได้ลำจ้องเป่ามา สาธุเด้อขอให้แฟนผู้ข้า สุขล่ำเกษมส่อง สุขสวัสดิ์พิภักพร้อม รวยล้นกว่าสุแนว อย่าหม่อง อุราเศร้ายามแฟนเหงา นางนี้สิลำกล่อม....คือจั่งแสงจันทร์เจ้า....ค่อยกลุ่มอยู่สุยาม....เอ้อ....สำราญล้น....
ขอบคุณกลอนลำทุกกลอน ถือเป็นกลอนครูบาอาจารย์สิได้หัดลำครับ
อภิวันทนาน้อม สิบนิ้วยื่นแทนพะยอม มาลาก้านมาน้อมส่ง
จากเสียงกล่อมของทีมวง เอาเสียงลงเข้าหว่างอ้อม แฟนมาล้อมเบิ่งแสดง
ให้มันสมค่าแบงค์ เจ้าภาพท่านผู้จักหา จัดดารามาครบรับรองบ่ลวงต้ม
มันสิหวานหรือส้ม สิมีฟาดหรือขม คืนนี้จั่งคอยเบิ่ง
สิเป็นตาหรือเขิง ฮ้อนดั่งเพลิง เย็นดั่งน้ำ คืนนี้จั่งเบิ่งเอา
ฟังเสียงแคนน้อกล่อมเต้า ลำศิลป์เก่า เฮาอีสาน
พวกลูกหลานได้นำมาสมค่าฟังกะมีไว้
ขอแรงใจอย่ามีแล้ง คือฝนหลั่งลงมาแฮง อันความแล้ง ให้ลั่นชุ่ม
ให้คือนาทามชุ่ม ฝนตกมาอั่งแต่น้ำ บาดยามข้าวสิแพร่พันธุ์
ชื่อว่าลำนี้นั้น สิดีเด่นหรือลงดับ ขึ้นอยู่กับแฟนฟังสิช่อยเชียร์หรือไม่
เอาหล่ะไขบทบั้น มาฟังกันให้มันม่วน
ให้คือสายรถด่วน จัดขบวนออกแล่นย้อย ไหลย่าว ผ่อนบ่ลง...แฟน ๆ เอ้ย
บทโศก นางมัทรีตามหากัณหาชาลี แม่เนตรนภา พยาแล ประถมบันเทิงศิลป์
….น้ำตานางไหลย้อย หืออือออ แม่นสิตามหาฮอยสองน้อยมิดซีรี ชาลีเอยยผู้เป็นพี่เจ้าสิพาหม่อมน้อยไปเล่นหลี่อยู่ไส สาธุ สาธุเด้อ เอ่อเออเอ้ออเอยย สาธุเด้อองค์อินทราธิราชไท บุตรราชให้สอยสองสี ขอให้สองศรีน้อยอย่าตายเด้อมื้อนี้ ขอพรสิ้นมัทรีนางน้ำตาหย่าว มัทรีนางออกอ่าวหันใจลงบ่ฮอดท้อง ทั้งสองน้อยแม่นอยู่ไส
ลำไว้อาลัยสังขาร (หมอลำอุดมศิลป์)
นะโมแปลว่าความนอบน้อมถวายยอดสัพพัญญู พนมมือสาธุพุทธคุณปกเกล้า เฮาทั้งหลายขมาน้อมสรรเสริญสาธุกา ประนมนิ้วยอยื่น ระลึกจิตเป็นพุทธบูชาบ่เกียจคร้านใสเลื่อมศาสนา ไหว้หาคุณองค์ล้ำองค์พระธาตุพนมคำ สิ่งศักดิ์สิทให้ หลิงล่ำ มาซอยซู้ซอยค้ำลำร้องให้ม่วนหู ไหว้เจ้าภูมิอยู่ในวัด ไหว้ขอสิ่งศักดิ์สิทพร้อมปกกระหม่อมจอมขวัญให้เสียงนวลยามลำส่งวิญญาณเจ้า เพิ่นว่าน้อพี่น้อง โลกมนุษย์นี้มันบ่เที่ยงคือธรรมดอกพี่น้อง บุพกรรมของคนแต่งเอาบ่มีได้ ย่าเอ้ยย่า...สังขารปรุงมาให้ไผมันดีซั่วมีหรือจนว่านั้นสุดแท้แต่สิเป็น แม่นสิหลีกกะบ่เว้นให้ถือว่าธรรมดา อนิจจาวะตะสังขารากะดั่งกันทั้งค่าย ไผบ่หมางหมายเว้นถือเป็นของธรรมชาติคาดสิได้พบพ้อบุญสร้างตั้งหลัง เพิ่นจั่งว่าปัจฉิมวัยเฒ่าหัวขาวฟันกะหล่อน สูงแล้วกะขาวยาวแล้วกะสั้นจั่งเห็นบั้นฮ่ำฮอน มัจจุราชแล่นข่อนใกล้หม่อจวนสิตาย มรณาพยาธิจ่องเดินไปเรื่อย ไผอยากกายกวงเว้นให้ทำทานคือหลานว่า ให้ตักบาตรและหยาดน้ำบุญสิยู้สู่สบาย แม่ย่าเอ้ย...อยากข้าวน้ำให้ปลูกใส่พลานหิน ฆ่าความมัดสิริยัดตระหนี่เหนียวให้เหมิดสิ้น หามาได้ให้ปันเป็นสามส่วนเด้อพี่น้อง ส่วนหนึ่งถิ่มใส่ท้องเหวน้อยน้อยอั่งบ่เป็น ส่วนสองนั้นปันไปให้พ่อแม่ ส่วนสามให้แก่สงฆ์พระเจ้าเพียรสร้างสืบคอง
ม
ซาวด์ดนตรีม่วนอีหลีคับ กลอนลำโศก เรวัตตะสุดยอดครับ
เรื่องอมตะลีลาวดี
คณะนกยูงทอง
เรวัตตะ
มองดูเมโฆย้ายไหลกลายอยู่ริมป่า
สกุนานกไม้กะบินก้วงดอกห่วงฮัง
น้ำหมอกลงหล่นค้างอยู่ปลายป่าคาเขียว
การทำงานคนเดียวค่ำมาได้เซาไว้
มีแสงไฟกระบองเพื่อนอยู่ในเฮือนพอริบหรี่
เรวัตตะระหว่างนี้คือคาบ้าบ่ร่าเริง
สองสามวันเปล่าว่าแตกต่างบ่คือหลัง
ลาวดีคนฮักห่างหายกายเยิ้น
หลายวันมีแต่แมงง่วงแมงอีควงเอิ้นคู่
เรวัตตะส่องซู้นอนหู้กะบ่เห็น
หรือแหม่นซังพี่แล้วคำเคยแอ่วได้ลืมหลง
ตั๋วให้เรวัตตะฮักเป็นห่วงแฮงสุแลงเช้า
ใปหาเชยชมซู้บ่มองดูเจ้ามาป่า
ค่ำแลงคอยตั้งท่าเอียงหูฟังแต่น้องเอิ้นเดินเข้าดอกสู่สวน
ลาวดีนางเอย หรือแหม่นแม่น้องฮู้ลูกสาวหลู่เอานอนขัง
คือจั่งแลงงายมิดบ่ห่วงนำทางอ้าย
ฮู้บ่นอ.. เรวัตตะทางอ้ายชายจรสินอนป่วย
จนเดือนลงโค้งอ่วยอ้ายจั่งนอนบ่อนได้เวลาใกล้สิหุ่งตา
นอนกะตื่นแต่เช้าอยากฮู้ข่าวนางหลาย
ใกล้สิตายกะยอมอดทดแทนคุณเจ้า
จนลืมปลาลืมข้าว ได้หลงหล่ามึนเมาบ่เห็นเจ้าเข้ามาผ่าน
หล่านางเอยหรือคนมองจ้องด่านลูกหลับลักซู้
มารดาฮู้หน่ำทวี
ขอบคุนครับ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ลง ลายแคนลำโศกค่ะ
ม่วน ครับ
มักหลายจ้าลําใส่จนซอดแจ้ง👍😂😂
หนาวหัวใจยามลมต้อง หัวลมส่าห์เดือนสิบสอง แม่นลมฟ้องอิหยังหน่อ
หรือว่าสายลมส่อมาชูนกายแต่ละครั้ง จั่งเย็นจ้อยเข้าใส่ใจ เด้น้อ
หล่ะฮู้เหตุผล ว่าสายลมเป็นห่วงอ้าย อยากบอกข่าวสาวคนไกล
ว่ามีไผเขามาแฮง ถืกเพิ่นแชงบ่อนทางโค้ง
หล่ะอ้ายจนงงมื้อเจ่าโทรมาเว้า ว่าจบกันน้อเฮาฟังคำเว้าเจ่าง่ายง่าย
หล่านางเอ้ยอ้ายแป๋ล้มแป๋ตายกินสุราอาบน้ำเหล้า ผู้ใด๋เว้าบ่ได้ยิน
ความหวังพังขาดสิ้นเหลือแต่กลิ่นความเจ็บ
ความหนาวเหน็บในหัวใจแม่นเพิ่งไฟบ่พอช่วย
สาวคนสวยเจ้าลืมอ้าย น้องฮักพี่อิหลีใด๋ ยังจำได้เว้ากับพี่
หล่านางเอ้ย สัญญาไว้ว่าเดือนสี่
สิหาเงินมาแต่งน้องทองคำพร้อมสร้อยใส่คอ
หล่ะสิ่งบ่ฝันอ้ายกะพ้อเวลาเปลี่ยนใจคนตาม
มีคนสามเข้ามาแทน เอิ้นว่าแฟนน้อแทนอ้าย
เบิดความหมาย แล้วบ้อชายคนนี้ สิโทษว่าบุญบ่มี
ดอกเด้ออ้ายบ่โทษเพิ่น หล่านางเอ้ยเจ้าผู้แก้มเปิ่นเหวิน
โตอยู่ไกลใจห่างพร้อมอ้ายยอมแพ้ให้แก่เขาเด้น้อ
บ่มีคำสิเว้านั่งกอดเข่ามันเหงาจิต คือคนเมิดความคิดได้นั่งชึมอยู่คือบ้า
หยดน้ำตาลูกผู้ชายมันไหลย้อย อ้ายบ่ได้สำออยแต่มันกลั้นไว้บ่อยู่
หล่านางเอ้ยคนที่หมายเป็นใภ้ปู่ อ้ายคึดนำตั้งแต่เจ้า
บ่มีเจ้าคึดต่อไผ เด้น้อ ล่ะคนที่แม่นแฟนบักอ้ายพ้อผู้ใหม่ใจเลยเขว
เสียดายเด้คนสุดฮักบัดห่างไกลเจ้าลืมอ้าย
เพิ่งเข้าใจฮู้ว่าสายลมฟ้องมาส่งข่าวเรื่องความหมอง
ว่านางน้องนั้นลืมพี่ หล่านางเอ้ยลืมอ้ายแล้วอีหลี คนเมิดหวังแทบสิล้ม
สายลมฟ้องน้องเปลี่ยนใจ เอ่อ.เอ้อ.เอ้ย.เด้น้อนี้
บัวคำเอ้ย..พี่บ่ไลลาน้องไปลอยๆไปวอยๆดอกแวงๆ พี่คิดเห็นแต่ผมแพงพัดกลับมาสู่บ้านบิดาต้านให้แต่งาน ขั่นบ่เอากะบ่ได้พ่อกับแม่เพิ่นจองจำ มองหาบ่มีเห็นพี่เลยจำใจร่วม ความฮักเฮาทั้งสองข้างอ้ายบ่ว่างสิสานต่อ นางมาแล้วอ้ายสิเว้ากับพ่อบอกความจริงให้ฮู่ทางเจ้าอีพ่อชาย พ่อผมเอ้ย..นี้แมนน้องเมียมิงเสน่หา เอากันมาสามเดือนจนจ่อม้านหนอมีท้อง พ่ออย่าจองจำฮ่างให้ผมว้างบัวคำสิทำได้จังใด๋พ่อ บัวคำเมียผมหน้อเพินกะทุกข์ยากฮ่ายตามมาบ้านหวังเพิงพาเออ...เอ่อ...โอย..อีพ่อเอ้ย
ชอบครับเปิดแล้วหัดลำทุกวัน
ชอบครับ
ขอขอบคุณพี่น้องท้องถิ่นแดนอิสานมาในงานทำบุญทานพระคุณลุงป้ามวลศัทธาผุใจก้วงแฟนเคยฮักเคยหวงสนามก้วงจนแน่นอั่งเทิ่งพวมยืนพวมนั่งงามพอปานหน่วยแก้วเจริญแล้วดอกสู่คนชาวอิสานหมื่นล้นเป็นหลานปู่สังกสาความเป็นมาให้ทวนหลังหากแม่นวันเดียวแท้มีแต่สายพงเซื่อเคือกอพิน้องก่าวเคยฟังคำผุย่าเล่าเป้นเคือป้าผุสุคนชาวอิสานบ่ได้ไปลักปล้น จี้บ่อนให้เสียสีคือทางเกือยุในทอบ่นั่งง้อมือง้างการทำงานกะคงที่ด้วยความฮักสามัคคีอิสานนี้บ่แปลเปลี่ยนผุน้อยหนุ่มกำลังเรียนหนังสือไทยยั่งมื้อความรู้ดอกปางสูงเลือดชาวไทยอย่าเทียวมุ้นสร้างเรื่องให้เสียสีทำความดีให้มันพอผุนั้นน้อสิเลิงล้างผุปกครองสิมีหน้า วิรชัยสิเที่ยวมาลำร้องให้ควมม่วนแฟนๆเอ้ยยยยเดือน10มาฟ้าฮ้องฮวน ทิวอิสานบ่กล้าแล้ง ยังมีน้ำอยู่นา ฮืออออออ นี้น้ออออออ
แก๋ว.ขอบคุณครับ
กลอนลำเรื่องเรวัตตะ ลีลาวดี ตอนเรวัตตะสิลาพ่อกับแม่
เรวัตตะปากบ่ได้....พอปานไก่ซึมเหงา หัวใจเบาบัดยามแลง เป็นห่วงแฮงกับเฮือนน้อย บัดห่าหัวลมจ้าวยามหนาวน้ำหมอกฮั่ว ไผเด้น้อสิไปโจมขอนไม้ดังไฟไว้ให้พ่อฟิง ไผเด้น้อ สิแล่นค้ำ น้ำท่าหาตัก เพียรถนอมฟูมฟัก พ่อแม่เฮายามแลงเช้า ไผเด้น้อสิมาหาพาข้าวแลงงายบายซ่อย คือสิอุกอั่งเอ้าลูกชายเจ้าบ่อยู่นำ บัดฝนรินฮั่วก้ำแลงค่ำสินอนไส เรวัตตะหนีไกลผู้ได๋สิมากั่ง ไผสิมาไพหญ้าบายคามุงซ่อย คิดขึ้นมาแฮงค่อยน้ำตาย้อยผ่านไหล จนเดือนลงอ่วยใกล้เสียงไก่พวมขัน อุกบ่มีแนวปันแบ่งเบาให้เซากลุ้ม นอนมือกุมเอาแพรค้างจนเดือนลางใกล้ตีสี่ ฮอดมื้ออื่นสิลาหนี ความจนมีแก้บ่ได้ ถึงยามใกล้ สิห่าง เฮือน...อือ...นี่น้อ
สุดยอดครับ
ม่วนคักกลอนลำนี่ ขอบคุณหลายๆเด้อคับ อาจารย์
ม่วนกลอนลำขอบคุณครับผมลำใส่แคนม่วนคักคนเดียวผม❤❤❤❤😢
❤สุดยอด😢
ขอกลอนลำอีกแน่คับเรื่องเรวัตตะ
**#ฉากเรวัตตะคอยลีลาวดี เรื่องอมตะลีลาวดี คณะนกยูงทอง หม่วนๆผุข่า
มองดูเมโฆย้ายไหลกลายอยู่ริมป่า
สกุนานกไม้กะบินก้วงดอกห่วงฮัง
น้ำหมอกลงหล่นค้างอยู่ปลายป่าคาเขียว
การทำงานคนเดียวค่ำมาได้เซาไว้
มีแสงไฟกระบองเพื่อนอยู่ในเฮือนพอริบหรี่
เรวัตตะระหว่างนี้คือคาบ้าบ่ร่าเริง
สองสามวันเปล่าว่าแตกต่างบ่คือหลัง
ลาวดีคนฮักห่างหายกายเยิ้น
หลายวันมีแต่แมงง่วงแมงอีควงเอิ้นคู่
เรวัตตะส่องซู้นอนหู้กะบ่เห็น
หรือแหม่นซังพี่แล้วคำเคยแอ่วได้ลืมหลง
ตั๋วให้เรวัตตะฮักเป็นห่วงแฮงสุแลงเช้า
ใปหาเชยชมซู้บ่มองดูเจ้ามาป่า
ค่ำแลงคอยตั้งท่าเอียงหูฟังแต่น้องเอิ้นเดินเข้าดอกสู่สวน
ลาวดีนางเอย หรือแหม่นแม่น้องฮู้ลูกสาวหลู่เอานอนขัง
คือจั่งแลงงายมิดบ่ห่วงนำทางอ้าย
ฮู้บ่นอ.. เรวัตตะทางอ้ายชายจรสินอนป่วย
จนเดือนลงโค้งอ่วยอ้ายจั่งนอนบ่อนได้เวลาใกล้สิหุ่งตา
นอนกะตื่นแต่เช้าอยากฮู้ข่าวนางหลาย
ใกล้สิตายกะยอมอดทดแทนคุณเจ้า
จนลืมปลาลืมข้าว ได้หลงหล่ามึนเมาบ่เห็นเจ้าเข้ามาผ่าน
หล่านางเอยหรือคนมองจ้องด่านลูกหลับลักซู้
มารดาฮู้....หน่ำทวี........
หลวงคำมูลเจ็บใจแค้นเอย...เจ็บเหลือแสนนำเมียเก่า โอ้ยเขาไปเอาผู้ใหม่ซ่อนนอนร่วมฮ่วมเตียง โตได้หนีเพราะเขาใส่อยากนอนเฮียงพวงน้องเมียของพี่ พ่อหน้าลูกะใจดีลูกสิตีลูกสิฆ่ากะทำหน้าทายอม ผู้ลูกสาวเหลียวเมิงคำคงพร้อมพ่อตามไปเห็นโอ้หน้อโตกำเวรมื้อใด๋สิหลุดสิ้น น้ำรินมายืนใหญ่จับพากกายมาเอิ่น ลูกพ่อเอ้ยมื้อใด๋บุญเจ้าเถิงสิได้ทรงห่มผ้าเหลืองล่ำแมนค่าแพงเอยเอ่ย ...ลูกพ่อเอ่ย
สุดยอดครับ
😂
🎉
กลอนคุณแม่เลี้ยง
.............ฮักบ่ซ่วง ห่วงบ่เซา......
คุณของ พ่อแม่เพี้ยง เพียงเกิ่งธรณี
ไผที่ยอแยงนบ ใส่สูงคุงเกล้า
เอาใจแพงเพียรเลี้ยง เพียงตาหลิงหล่ำ
เอามือคลำแต่ท้อง ปองให้ใหญ่มา
ครามาตา หน่วงน้าว จ้าวจ่องคามาน
แทบท่วง เทสังขาร ซวดเซซาวล้ม
เจ็บระบมในเนื้อ ดึงเฝือฝั้นจ่อง
กว่าสิหลูดม้มท้อง จองจั้นปั่นตาย
พอลูก กายผ่านแล้ว หลุดแก่วทรมาน
ลนลาน แพรพรรณปก ฮี่เคียนเพียรเลี้ยง
เพียงว่า นัยนาเจ้า ถนอมแพงเเยงหล่ำ
คือต่อน คำค่าล้น กมลน้อยบ่ต่อยตี
แม่นี้ บิแบ่งปั้น ปันป่อนนอนเปล
โอละเห ยามหลับ กล่อมคีงอิงซ้วน
ยามลูก ซวนซาวไห้ ธาราไหลเต้าเค่ง
แม่กะ เบ็งเบ่งป้อน หนาวฮ้อนบ่คณาฯ
คุณมารดาฮักเจ้า เท่าชั่วชีวัง
สิหา หยังในโลกา ห่อนเปรียบปูนบ่มีได้
ยามเจ็บ เอ็นเป็นไข้ คีงกายฮ้อนผ่าว
แม่เฮา ซาวผ้าตุ้ม คลุมให้จั่งใหญ่มา
ฟังไว้สา หนุ่มน้อย น้องนุ่งทารกา
ยามแม่ เฮาโกรธา อย่าด่าเถียงเพียงป้อย
สิเป็น กรรมนำห้อย ลอยวนบ่พ้นบ่วง
ปวงลูก เฮาด่าฮ้าย สินอนไห้ฮ่ำคะนิง
เพิ่นว่า ทุกสิ่งสิ้น มีที่กำหนด
ยามเเม่ เฮาแฮงลด อ่อนแขนแสนล้า
คิดฮอด คุณคณาเลี้ยง เพียงตาครายังอ่อน
ยามนอน เก็บดอกไม้ใส่เกล้า บูชาไหว้พ่อแม่เฮา แดถ้อน.
สาธุ
(บทโศกฉากคำสีเผาแม่เจ้าของแลกเมีย)
มารดาบิตุเรศล้ำ บุญคุณซ่ำโลกา
บ่อาจหาแนวคือเทียบบุญปานได้
เป็นดวงใจดวงตาพร้อมทูนเทินจั่งเอิ้นแม่
สิให้คืนไปลากแก่มาเผาไฟให้แม่
ดิ้นบ่เป็นน้าอย่ากล่าววอน
คิดนำเมียมิ่งซ้อน กะก้อนซ่ำโลกา
แต่มาดารมีคุณกว่าเกินหลายเท่า
เรื่องสองเฮาสิไปเอามายุ่งรุงรังฮอดแม่พ่อ
เซาสานางบ่ควรก่อคนได้ยินเพิ่นสิเว้า
โอ้ย..คนได้ยินเพิ่นสิเว้าว่าเฮาเซ่อโง่งม
เลี้ยงลูกมาซั่วสิม้มฮอดเป็นบ่าวคาวคนอง
สิมาจองหองเฮ็ดใส่กรรมนำจ้อ
เฮียมนี้ยอมือไหว้ เฮ็ดแนวยากปานได๋
หนาวฮ้อนกะแล้วแต่ ขอเพียงชีวิตแม่
กรุณาอย่าสั้งชี้ คาวนี้ บ่ฮ่อนควรเด้..น้อ..โอย..น้อ..นี่
ขอลายแคนลำเรื่องคีย์อื่นๆแน่คับ
ดู
ลง กลอนลำ ให นำแนครับ
เดี๋ยวสิหากลอนลำมาลงให้ลำใส่เด้อครับ
กลอนลำเปิดม่าน เรื่องลีลาวดี เรวัตตะ
จักรวาลอ่าวกว้าง ที่เคยห่วงถามหา
ความเมตตาบ่ลางเลือน เปลี่ยนไลลืมฮ้าง
ยังมีทางพอเทียวได้ แฟนเคยส่งแรงใจมาได้ดอกงานนี้ เวลาผ่านสิบสองปี นกยูงทองคองชื่อแซมป์ บ่เคยม้างดอกห่างหาย ขอบคุณแฟนน้องอ้าย บ่เคยหน่ายยังถามหา ขอบคุณอาขอบคุณลุงเพื่อนฝูงที่เคยใช้ พวงมาลัยที่เคยให้ กำลังใจอันล้ำค่า นกยูงทองสิตั้งท่า ลำนิทานบ่ซ้ำเรื่อง มาเฮียงใกล้บัดห่าเหงา บ่ให้คือคำเพิ่นเว้าลำเรื่องเก่าจนชินหู แฟนเคยดูจนชินชา บ่อ่านหานิทานเยี่ยม คือจั่งแลงงายเช้า อาหารกินบ่ซ้ำเก่า ต้มแกงเผาเปลี่ยนไว้กะพาได้ม่อนคอ หันเข้ามาบ่อนจ่อๆลูกชายพ่อบ่ยอมหนี ลาวดีนิทานธรรมสิท่องลำให้มันเข้ม คะแนนเต็มกะยังร้อยแฟนผู้นั่งรอคอยอย่ามั่วป้อยอย่ามัวด่า เอาแต่บ่อนเรวัตตะังเป็นบ่าวซำน้อยจนเลยก้าวเป็นบ่าวงาม ครอบครัวข้าวและน้ำตาะกูลต่ำดำหมอง บ่มีเงินคำกองดั่งทองคำเก้ อุกใจเด้เฮือนซานฮ่าง บ่มีทางสิได้ใหม่ หัวลมหนาวดอกพัดใกล้บ่มีผ้าดอกห่มนอน เสื้อผ้าผืนเก่าซ้ำแลงค่ำได้นอนอุก จั่งแม่นทรมานทุกข์พ่อแม่ขายฟืนเลี้ยง อายแสนอายกะทนกั้นบางวันนั่งรำพัน น้ำตากลั้นจนคางชุ่ม เรวัตตะใหญ่เป็นหนุ่มพ่อแม่พาต่ำต้อย เฮือนน้อยอยู่ฮ่อมนา อือ ....นี่น้อ....
@@puicanpin มีต่อบ่ครับ🙏🏻🤗🥰
@@panupongjaitengtum3959 ลงให้ลำอีกตอนนึงครับ
หล่านางเอ้ยพี่เป็นคนต่ำต้อยหง่อยป่ามันเสียขา ซีนชาตาบ่สมคำคาแพงพันล้าน เสียงหวานๆได้ฟังแล้วไผเด้น้อสิฮวบ คำที่เพินกล่าวอ้างได้ถามข้อต่อคำ ผมนั้นดำปอดปี้ผีป่าได้มากล่ายเทิงอยากอายได้ยอมทนนั่งโดนได้หลงฮ้อง มองเห็นเข้าคือนางฟ้าโตนั้นดำคือกากะอย่าโน้บไปใส่ หล่านางเอย..เฮ้ย เจ้านั้นขาวคือไข่ไกลคือดินแผ่นห้าหนักหน้าตืบทวี เกิดมาในชาตินี้สิขอเมิงให้เต็มตาบุญผลาบ่นำกะซางมันสิทนกั้น เมื่อนอนฝันอยู่บ้านให้ใจบานชมชืน หล่านางเอ้ยฮอดมื่อฮื่อมื้ออื่นขั้นแมนได้พบพ่อโตเจ้ากะว่าบุญเออ.เอ่อโอยคนงามเอ้ย
สายนาทีคือสายน้ำเอย...สายบัวเอ้ยสายสวาดตัดบ่ขาดออกได้ใยมันยุ่งดอกจ่องกัน ผัวกับเมียว่านั้นต้องฮักพ่อเสมือนตาเหลือแฮงตามชายมาเพิงเย็นซางเป็นฮ่อน ขอวิงวอนบิดาท่านให้สงสารบัวคำแน พวงชมพูผู้นั้นบ่เอาเข้าดอกใส่ใจ เอาหนีไปผู้หญิงคนนั้นลูกบ่เอาเซ้าไว้ก่อน ลูกเป็นห่วงแต่เข็มพรบัวคำเมียแมนผู้นี้ เป็นเมียท่าวแมนผู้เดียวเอย...เอ้ยอีพ่อเอย
กลอนลำเปิดม่าน เรื่องลีลาวดี เรวัตตะ
จักรวาลอ่าวกว้าง ที่เคยห่วงถามหา
ความเมตตาบ่ลางเลือน เปลี่ยนไลลืมฮ้าง
ยังมีทางพอเทียวได้ แฟนเคยส่งแรงใจมาได้ดอกงานนี้ เวลาผ่านสิบสองปี นกยูงทองคองชื่อแซมป์ บ่เคยม้างดอกห่างหาย ขอบคุณแฟนน้องอ้าย บ่เคยหน่ายยังถามหา ขอบคุณอาขอบคุณลุงเพื่อนฝูงที่เคยใช้ พวงมาลัยที่เคยให้ กำลังใจอันล้ำค่า นกยูงทองสิตั้งท่า ลำนิทานบ่ซ้ำเรื่อง มาเฮียงใกล้บัดห่าเหงา บ่ให้คือคำเพิ่นเว้าลำเรื่องเก่าจนชินหู แฟนเคยดูจนชินชา บ่อ่านหานิทานเยี่ยม คือจั่งแลงงายเช้า อาหารกินบ่ซ้ำเก่า ต้มแกงเผาเปลี่ยนไว้กะพาได้ม่อนคอ หันเข้ามาบ่อนจ่อๆลูกชายพ่อบ่ยอมหนี ลาวดีนิทานธรรมสิท่องลำให้มันเข้ม คะแนนเต็มกะยังร้อยแฟนผู้นั่งรอคอยอย่ามั่วป้อยอย่ามัวด่า เอาแต่บ่อนเรวัตตะังเป็นบ่าวซำน้อยจนเลยก้าวเป็นบ่าวงาม ครอบครัวข้าวและน้ำตาะกูลต่ำดำหมอง บ่มีเงินคำกองดั่งทองคำเก้ อุกใจเด้เฮือนซานฮ่าง บ่มีทางสิได้ใหม่ หัวลมหนาวดอกพัดใกล้บ่มีผ้าดอกห่มนอน เสื้อผ้าผืนเก่าซ้ำแลงค่ำได้นอนอุก จั่งแม่นทรมานทุกข์พ่อแม่ขายฟืนเลี้ยง อายแสนอายกะทนกั้นบางวันนั่งรำพัน น้ำตากลั้นจนคางชุ่ม เรวัตตะใหญ่เป็นหนุ่มพ่อแม่พาต่ำต้อย เฮือนน้อยอยู่ฮ่อมนา อือ ....นี่น้อ....
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับผมม่วนคักกลอนนี้❤