سه‌يده‌وان saydawan" ترجمه: کامیل بۆکانی بهاري شوم بر من آمده ياران مرا سر، درد مي گيرد. دل عبدالعزيز كور .... كورٍ داسني از غم غبار و گرد مي گيرد؛ چنان آشفته ام كز غصه و رنجم دل هر مرد مي گيرد. و من در خواب مي ديدم بهار آخر شد و بر قله هاي كوهساران ذره اي از سبزي و رنگ بهاران نيست! خدا را مردمان گوييد مرا تعبير اين آشفته خوابم چيست ؟ همى ترسم كه آن يزدان پاك، آن پادشاه لطف؛ ز حكمت بر رهم آرد بلايي سخت و از هستم بسازد نيست. و من با خويش مي گفتم چنين است مصلحت ياران: به روزي گر پدر آرد، سه فرزندان خود را نو عروساني؛ ندانستم كه تقدير خداوندی برآرد گرد از تدبير انسانی؛ برد منزلگه عبدالعزيز داسني را سوي ویرانی. و من قصد شكار قوچ مي كردم تفنگ در دست مي رفتم كه بر دامان كوهستانٍ « مقلوب » ، زيستگاه داسنيها قاصدي پيغام مي آورد: بيا برگرد اي عبدالعزيز خانه ويران، تسليت بادت. تو را شادي عزا گرديد، كه فرزند تو در حجله به درد ناشناسي مبتلا گرديد. و اينك دومين فرزند تو مرده است به ناكامي كنار نو عروس آرام پژمرده است. مي گفتم : خدا را مردمان خاموش مبادا مجلس شادي عزا گردد جوانان را مگوييد اين خبر ياران! نشايد بزم و چوپي اينچنين با غم رها گردد. الا فرزند! پدر گردد فداى كاروان و قافله تان گر به سوي سرزمين گرمسيرش مي فرستاديد؛ حرير و اطلس و ديبا، براي نو عروس خويشتن سوغات مي داديد. علاجم چيست ياران؟ چاره ام را كس نمي داند كسي را دل نمي سوزد كه ناگه گوسفند و ملك و مال و چادر عبدالعزيز امروز به كوهستان و بی مالک به جا ماند. بهاري شوم بر من آمده ياران مرا سر درد مي گيرد دل عبدالعزيزٍ كور .... كورٍ داسني از غم غبار و گرد مي گيرد؛ چنان آشفته ام كز غصه و رنجم دل هر مرد مي گيرد. و من بر كوهساران خيره مي گشتم؛ به سرخي مي گراييد از گل سرخ و گل نوروز و ازآلاله و زنبق، به ناگه قاصدي پيغام مي آورد: اي عبدالعزيز خانه ويران تسليت بادت؛ تو را شادي عزا گرديد. كه فرزند بزرگت بر ته دره فرو غلتيد.. مي گفتم : خدا را مردمان خاموش مبادا مجلس شادي عزا گردد. جوانان را مگوييد اين خبر ياران، نبايد رقص و چوپي اينچنين با غم رها گردد. بهاري شوم بر من آمده ياران مرا سر درد مي گيرد دل عبدالعزيز كور... كور داسني از غم غبار و گرد مي گيرد؛ چنان آشفته ام كز غصه و رنجم دل هر مرد مي گيرد. و من بر كوهساران خيره مي گشتم به سرخي مي گراييد از گل سرخ و گل نوروز و از آلاله و زنبق و من قصد شكار قوچ مي كردم تفنگ در دست مي رفتم به روي تخته سنگي « سه‌يده‌وانم » كاكل و مويش پريشان در مسير باد مي رقصيد ولي چشمان من همچون بزی كوهي هم او را ديد! الهي تیرە گردد نور چشمانت، الهي بشكند دست تو بر ماشه، صداي تير مي آمد، پسر در خون مي غلتيد. هزاران جوي و جوبار از سر كهسار به تندي رو به پايين رهسپار هستند، و مي ريرند بر گلهاي رنگارنگ همه شاد از بهار هستند. مرا رجمم كنيد ياران؛ چه كس ديده است در هر دوره از دوران، پدر را سه پسر باشد؛ و ليكن نو عروسان را، هم اينک توری و « تارا » ي خونين رنگ به سر باشد. از ين پس عهد باشد بعد فرزندان حرامم باد تفنگ و هم شكار قوچ روزم چون شبم تاريك دگر با ايل خود - با داسني - ننشينم ايشان را نگويم عيدشان تبريك.
ده نگی سیحراوی ،هه وای نایه ی سووره ی پیچ به سه ری تا سه ر ئیسقان کوردی،دبیته ئه و شاکاره ئه گه هه زار جارانی گوی بده یه ی هه ر هه زار جارانت برینی میژووی پر له کاره ساتی میله ته که ت وه بیر دیته وه له مه رگی ئازیزانت تیروری سه رکرده کانت حه فتا و سی فه رمانی شه نگال ئه نفاله کانت توپبارانی شار و دیهاته کان، هه ر هه مویانت لی ده بیته فیلمو به به ر چاوت دا دین و ده رون
“بەھارە، بەھاڕیکی لە من بە دزی
رەبی خودایە ئەتۆ ھەوری رەحمەتێ بێنی
لە لای قوبلەی موبارەک لە داوێنی فەرەنگیان
لە سەر قەبری سەیدی خدری حەوت رەنگی
ئەمن زەینێ خۆم دەداوە تیلەگی دە کوێستانان
لێی دەرسقا ھەڵاڵە و بەیبون و سوێسنە
دەگەڵ گوڵی دەنێرگزی
تۆ خوا خزمینە کێ دیویەتی لە دەورەتی زەمانەی دا
باب بە دەستی خۆی کوری خۆی بکوژی!
***
بەھارە ئەوە بەھاڕیکە لە دڵی بابی کاکە سەیدەوانی دا دێ
چ بەھارێکی لە من لە نەکاوێ
ئەمن زەینێ خۆم دەداوە ئەوە ماڵ و مەڕەکەی کاکە سەیدەوانی
ھەڵی دەدا لە تیلەگی دەکوێستانێ
بەرانبەر و پێشاوپێش بە گۆمە دەلاوێ
ئەمن زەینێ خۆم دەکردە نێر وبەرانەکەی کاکە سەیدەوانم
ھەڵدەپسێنن سەری ھەڵاڵێ، بەیبونێ، گیاخاوێ
بۆ کەس نەبو بڵێ یارەبی عەبدولعەزیز
چاوی جاسوسێت کوێر بێ قامکی پەلەپیتکەت ھەڵوەرێ
ئەوە سەیدەوانە تفەنگی خۆت ماوێ
***
بەھارێک بە دڵی کاکە سەیدەوانم دادێ
چ بەھارێک لە من شین دەنوێنێ
ئەورۆ رەبی خودایە تۆ ھەوری رەحمەتێ بێنی
لە لای قوبلەی موبارەک لە داوێنی فەرەنگیان
لە سەر چادر و چیغەکەی کاکە سەیدەوانم ھەڵبرژێنی
ئەوە رەبی ھەڵکەیە بای رەحمەتێ
لە غەمی عەبدولعەزیزی بدە لە بەحری خوێیەی تێپەڕێنی
تۆ خوا خزمینە کێ دیویەتی لە دەورەتی زەمانەی دا
باب بە دەستی خۆی کوری خۆی بکوژێ ، دەخوێنی بگەوزێنی!
***
ئەوە بەھارێک بە دڵی بابی کاکە سەیدەوانی دا دێ
ئەرێ چ بەھارێکی لە من لە شەرە
رەبی خودایە ئەتۆ ھەورێکی بێنی
لە لای قوبلەی موبارەک لە داوێنی فەرەنگیان
ببارێنی بارانی رەحمەتێ
قەبری کورانم بۆ بکەیەوە تەڕە
ئەمن زەینێ خۆم دەداوە سەری قەبری کورانم
لێێ دەرسقا ھەڵاڵە و بەیبون و سوێسنەو گوڵە شێست پەڕە
ئەمن دەستی خۆم دەدا تفەنگێ روم دەکردە چیاێێ مەغڵووبێ داسنیان
بە داوێنی بەردادا دەرۆیمە خوارێ
دەمروانی تاقێ سیپانێ وێران بوو
خۆ من نەمدەزانی کاکۆڵی کاکە سەیدەوانی یە
دەگەڵ گوڵی کوێستانێ، پشوێکە بای شەماڵ لێی دەدا
بە یەکیان دەداتەوە گەرە
ئەمن تفەنگێ خۆم داوێشتە سەر بەردی و جاسوسم لێدەگرت
بۆ کەس نەبوو بڵێ چاوی جاسوسێت کوێر بێ
تەقەم لە تفەنگێ دەھات
لەوێ سەیدەوانم وەسەر یەک دەگەڕا
ئەلحان ئەگە ئەمن بچم بڵێم خزمینە داوەتێ ناکەم
دەستی دیلانێ بەردەن
ئەوە پێم دەڵێن عەبدولعەزیز شێت بوە ، خەرەفاوە
پیرێکی ئاخر شەڕە
***
ئەوە بەھارە چ بەھارێکی لە من بەغللورە
ئەورۆکە ئەمن زەینێ خۆم دەداوە سەری قەبری کاکە سەیدەوانم
لێێ دەرسقا ھەڵاڵەو بەیبون و سوێسن و گوڵە زەمبوورە
وەرن خزمینە کێ دیوێتی لە دەورەتی زەمانەی دا
لە سەر سێ کوران را
بووک بچنەوە ماڵی بابیان بە بەژنی دەسوورە
شەرت بێ رۆڵە ئەمن لە پاش ئێوە
دە لاقم نەکەم چەکمان و دە شانم نەکەم تفەنگی سێ تیر
تازە ناچمەوە راوی نێری بەلەکوورە
***
ئەوە بەھارێک لە دڵی بابی کاکە سەیدەوانم دادێ
چ بەھارێکی لە من ھالۆزە
ئەمن زەینی خۆم دەداوە سەری قەبری کاکە سەیدەوانم
لێی دەرسقا ھەڵاڵەو بەیبون و سوێسنەو و گوڵە نەورۆزە
شەرت بێ بە شەرتی خودای ئەمن لە پاش ئێوە
دەلاقم نەکەم چەکمان و دە شانم نەکەم تفەنگێ
تازە ناچمە راوی نێری بەلەبۆزە
***
بەھارێک لە دڵی بابی کاکە سەیدەوانم دا دێ
چ بەھارێکی لە من سەر بە زستانە
ئەورۆ ئەمن زەینێ خۆم دەداوە سەر قەبری کاکە سەیدەوانم
لێی دەرسقا ھەڵاڵەو بەیبون و سوێسنەو و نەورۆزە
گوڵی دانە بە دانە
شەرت بێ بە شەرتی خودای ئەمن لە پاش ئێوە
دەلاقم نەکەم چەکمان و دە شانم نەکەم تفەنگی سێ تیر
تازە ناچەمە راوی ئوان کێویانە
***
ئەرێ ھەر لە زەمانی ھەوەکونێ ئەو زەمانی
ھەر لە دەوری شای ھەتا دەوری نۆشیروانی
خزمینە وەرن ئەنگۆ سێ داوەتان بۆ دڵی عەبدولعەزیزی بگرن
یەکیان ئی مەلکەوانی
دومینت ئی نێچیرەوانی
سێ مینەت ئی کاکە سەیدەوانی
ئەرێ گەلی دەبرادەران گەلی دەخزمان
تۆ خودا کێ دیویەتی لە دەورەتی دەزەمانان
لە سەر سێ کوران را
بووک بە جلی سور بچنەوە ماڵە بابانی
***
وەرە نێوچیرەوانم مرد دەنگم نەکرد
مەلکەوانم مرد ھەر شوکری خودام کرد
بە خودای سەیدەوان رۆڵە خۆڵی گەرمێن و کوێستانێت
وەسەری عەبدولعەزیزی دەکرد
ئەیرۆ ئەرێ رۆڵە بابەکەی بابم کاکە سەیدەوانم رۆ
ھەتا ئەوێ رۆژێ خودا لە من دەکاتەوە دیوانێ
وەسەری عەبدولعەزیزم دەکردەوە خۆڵی کۆ کۆ
***
ئەوە بەھارێکم گەیوەتێ چ بەھارێکی لە من سەرە بەھارێ
خزمینە عاشیرەتی داسنیان ئەھلی دەژەنگارێ
دارەمەیتکم بۆ ساز کەن
مەیتی کاکە سەیدەوانم لە چیایێ رەنگین دەگەڵ بێننەوە خوارێ
تۆ خودا قەبری ئەویشم بۆ ھەڵکەنن لە کن نێچیرەوان و مەلکەوانێ
ئەویشم بۆ بدەنەوە لە قەتارێ
شەرت بێ رۆڵە لە پاش ئێوە پشت دە دینی داسنیان کەم
روو کەمەوە بیتی شەریف
بۆ مەککەی موعەززەم بچمە خوارێ.
ده س خوش بو کاک کاوه ی به ریز ئه و شاکاره ی خولقاندووه❤
❤❤❤❤ بقوربانت کاکه شورش وکاکه غثمان
بەرهەمێکی زۆر جوان و زۆر کوردانەیە دەست و دەنگتان خۆش بێت .نایەکەی کاکە سوریش بێ وێنەیە و زۆر . دەنگی ئەو هونەرمەندەش احساسێکی زۆر بەهێزی تێدایە
دەش خوش کاکة❤❤
وای شۆڕش چت لەو دڵەی کردم بەقوربانی خۆت و نایەی کاکە عوسمانت بم
بەهارە بەهارە، ئەزیزیەکەی لە دنیایە سەیدەوان
ئەوە بەهارێکە لە شەڕەوە
ئەوە هەورێیکی ڕەشەی دەهێناوە لە قیبلەی مبارەک
ئەی لەسەر قەبری پیر خدری لە مەقلوبی دە داسنیان
دە ڕەبی خودایە هەڵکەی لەڕووی ڕەحمەتێ
بارانەی پەڕەی هەڵڕێژی قەبری سەیدەوان
ئاوانیم لەبۆبکەی تەڕەو
ئەوا وە من دەچوومەوە سەر قەبری سەیدوانی
چەندیم دەدی سوێسن و هەڵاڵ و بەیبوون و شلێرو شەشپەڕە
خۆ من دەستم دەداوە شینکێ چەخماخە و ڕوومەدەکردەوە چیای مەغڵوبی داسنیان
وەگەر لەبۆ شای سەیدوانی بێنم گۆشتی شەک و بەران و مەڕان
دە ڕەبی خودایە چاوی جاسوسەم کوێربی
قامکی پەلەپیتکەم شکێ
وە من تەقەم دەهاتەوە لە تفەنگی بەخوای کزەم دەهاتەوە لە هەناو
ئەمن کە زەینی خۆم دەدایە وامدەزانی نێرەکێویە و نەمدەزانی ئەوە کاکۆکڵکی کاکە سەیدەوانم بە پشتوێی بای دە شەماڵی لەگەڵ گوڵی سوێسن و هەڵاڵە دەگەڕا
ئەوە کاکە سەیداوانمە دەگەوزێیوە لە گۆمیلکە گۆمیلکەی خوێنا
بەهارە بەهارە بەهارە ئەزیزەکەی لە دنیایە سەیدەوان
ئەوە بەهارێکە سەر لە هەوەڵێ
ئەوە وەمن شەرتبێ بۆت دەفرۆشم پێنج سەد مەڕی لە بەربەرانی بە عامی بۆت دەکەمە پوڵ و پارە
بۆت دەگەڕێم شاران حەکیمان دەگەڵ ئەوان لوقمانە و حەکسەلان لە چاوی بابت برینت بەکەس ناکرێتەوە دەرمان
دەوەرە برادەرینە گەلێ لە خزمان گەلی لە داسنیان ئەهلی دە ژەنگالێ
ئەوە دارەمەیتێکم بۆ سازکەن ، مەیتی کاکە سەیدەوانم لە چیای ڕەنگین بێنە خواری
ئەی تخوا قەبری ئەویشم بۆ هەڵکەکەن لە کن ملکەوان و نێچیرەوانی
ئەوەیشم بۆ بدەنەوە لە قەتارێ
دەوەرە برادەرینە ئەوە شای غەبدولغەزیزی لەسەر سێ کوڕانی را
ّە شین دەگەڕا
ایمه ی کورد افسانه ی هومر و شانامه ی فردوسیمان گه وره تر هه یه ..اوه تا ادبیاتی کوزد و بیت و باوی
آرام بخشو دل نشین..سپاس
خودا ده یزانی تا گوویم لی ده بی فرمیسکم دینه خوار...
سلاو احترام بو همه هنرمندان ایران عراق
🌷🌷🌷
دەستت خۆش کاک شۆرش نە ەڕزێ دەنگت
گیان خاڵە شۆڕشی كوردان
Temen Drêj bit rêzdar şorş
Zor supas aşnat krdm baw beserhate Deng xoş pr hast.
Bjit
دست خوش کاک شورش دنگت نرزه هرسرکوتوبی انشالله
ماشاءالله له و ده نگه
بژین❤
چاوی من بن. هەر سەرکەوتوو بن.
بژی کاکی جوانم سەرکەوتوو بی بەقوربان
سلام
👏👏👏👏👏💐💐💐💐
سۆزدارە وەک ڕۆژگاری ئەمڕۆمان
قوربانی دەستو پەنجەت بم عوسمان گیان
بژی
خوش بی
لش ساغ بی
عالییییی
ببخشید مشیه داستان این حیران رو کامل توضیح بدید متوجه بشیم چی شده
سه‌يده‌وان saydawan"
ترجمه: کامیل بۆکانی
بهاري شوم بر من آمده ياران
مرا سر، درد مي گيرد.
دل عبدالعزيز كور ....
كورٍ داسني از غم غبار و گرد مي گيرد؛
چنان آشفته ام كز غصه و رنجم دل هر مرد مي گيرد.
و من در خواب مي ديدم
بهار آخر شد و بر قله هاي كوهساران
ذره اي از سبزي و رنگ بهاران نيست!
خدا را مردمان گوييد
مرا تعبير اين آشفته خوابم چيست ؟
همى ترسم كه آن يزدان پاك، آن پادشاه لطف؛
ز حكمت بر رهم آرد بلايي سخت و از هستم بسازد نيست.
و من با خويش مي گفتم
چنين است مصلحت ياران:
به روزي گر پدر آرد،
سه فرزندان خود را نو عروساني؛
ندانستم كه تقدير خداوندی
برآرد گرد از تدبير انسانی؛
برد منزلگه عبدالعزيز داسني را سوي ویرانی.
و من قصد شكار قوچ مي كردم
تفنگ در دست مي رفتم
كه بر دامان كوهستانٍ « مقلوب » ، زيستگاه داسنيها قاصدي پيغام مي آورد:
بيا برگرد اي عبدالعزيز خانه ويران، تسليت بادت.
تو را شادي عزا گرديد،
كه فرزند تو در حجله به درد ناشناسي مبتلا گرديد.
و اينك دومين فرزند تو مرده است
به ناكامي كنار نو عروس آرام پژمرده است.
مي گفتم :
خدا را مردمان خاموش
مبادا مجلس شادي عزا گردد
جوانان را مگوييد اين خبر ياران!
نشايد بزم و چوپي اينچنين با غم رها گردد.
الا فرزند!
پدر گردد فداى كاروان و قافله تان گر
به سوي سرزمين گرمسيرش مي فرستاديد؛
حرير و اطلس و ديبا،
براي نو عروس خويشتن سوغات مي داديد.
علاجم چيست ياران؟ چاره ام را كس نمي داند
كسي را دل نمي سوزد
كه ناگه گوسفند و ملك و مال و چادر عبدالعزيز امروز
به كوهستان و بی مالک به جا ماند.
بهاري شوم بر من آمده ياران
مرا سر درد مي گيرد
دل عبدالعزيزٍ كور ....
كورٍ داسني از غم غبار و گرد مي گيرد؛
چنان آشفته ام كز غصه و رنجم
دل هر مرد مي گيرد.
و من بر كوهساران خيره مي گشتم؛
به سرخي مي گراييد از گل سرخ و گل نوروز و ازآلاله و زنبق،
به ناگه قاصدي پيغام مي آورد:
اي عبدالعزيز خانه ويران تسليت بادت؛
تو را شادي عزا گرديد.
كه فرزند بزرگت بر ته دره فرو غلتيد..
مي گفتم :
خدا را مردمان خاموش
مبادا مجلس شادي عزا گردد.
جوانان را مگوييد اين خبر ياران،
نبايد رقص و چوپي اينچنين با غم رها گردد.
بهاري شوم بر من آمده ياران
مرا سر درد مي گيرد
دل عبدالعزيز كور...
كور داسني از غم غبار و گرد مي گيرد؛
چنان آشفته ام كز غصه و رنجم
دل هر مرد مي گيرد.
و من بر كوهساران خيره مي گشتم
به سرخي مي گراييد از گل سرخ و گل نوروز و از آلاله و زنبق
و من قصد شكار قوچ مي كردم
تفنگ در دست مي رفتم
به روي تخته سنگي « سه‌يده‌وانم » كاكل و مويش
پريشان در مسير باد مي رقصيد
ولي چشمان من همچون بزی كوهي هم او را ديد!
الهي تیرە گردد نور چشمانت،
الهي بشكند دست تو بر ماشه،
صداي تير مي آمد،
پسر در خون مي غلتيد.
هزاران جوي و جوبار از سر كهسار
به تندي رو به پايين رهسپار هستند،
و مي ريرند بر گلهاي رنگارنگ
همه شاد از بهار هستند.
مرا رجمم كنيد ياران؛
چه كس ديده است در هر دوره از دوران،
پدر را سه پسر باشد؛
و ليكن نو عروسان را،
هم اينک توری و « تارا » ي خونين رنگ به سر باشد.
از ين پس عهد باشد بعد فرزندان
حرامم باد تفنگ و هم شكار قوچ
روزم چون شبم تاريك
دگر با ايل خود - با داسني - ننشينم
ايشان را
نگويم عيدشان تبريك.
۲۰
ده نگی سیحراوی ،هه وای نایه ی سووره ی پیچ به سه ری تا سه ر ئیسقان کوردی،دبیته
ئه و شاکاره ئه گه هه زار جارانی گوی بده یه ی هه ر هه زار جارانت برینی میژووی پر له کاره ساتی میله ته که ت وه بیر دیته وه له
مه رگی ئازیزانت
تیروری سه رکرده کانت
حه فتا و سی فه رمانی شه نگال
ئه نفاله کانت
توپبارانی شار و دیهاته کان،
هه ر هه مویانت لی ده بیته فیلمو به به ر چاوت دا دین و ده رون