Precies. Mensen moeten zich bemoeien met hun eigen zaken. Niemand mag jou dwingen te moeten leven. Die religieuzen moeten er een flinke trap eronder krijgen. Helemaal aftrappen. En eens leren wat scheiding tussen kerk en staat betekend. En dat religie iets persoonlijks is. Niet iets wat je in de maatschappelijk een ander mag opdringen.
Heel boeiend onderwerp... volgens mij hebben we twee groepen... mensen die de pijn leven en doorleven en mensen die de pijn verdoven en ontwijken... het ene niet beter of slechter dan het andere... En ik geloof dat net depressie en burnout hoort bij mensen, die de pijn wél voelen en ervaren en zich dan zwak voelen omdat ze niet aankunnen wat die mensen die pijn vermijden wel kunnen... Is kanker niet dé onderliggende pijn van dit geheel, stel ik mezelf dan de vraag? Het kan... het kan ook niet... Één ding is zeker... pijn en verdriet vragen in de wereld zoals die nu is, onze aandacht op een andere manier! Bedankt voor deze podcast! 🙏🏼😘
Connectie met de natuur is een goede hulp/intro om ook weer verbinding met jezelf/je lichaam en anderen te kunnen maken. Trek het bos in. Hoe hoger onze frequentie, hoe minder last we hebben van pijn. Onze passies en dromen (be)leven ipv te zitten verpieteren op kantoor zou onze gezondheid erg ten goede komen. We kunnen onszelf en onze kinderen leren om eerbied en dankbaarheid te hebben voor ons lichaam en voor hoe het steeds klaar staat om ons te laten doen wat we willen doen. Daar is niks vanzelfsprekends aan. Pijn heeft inderdaad een signaalfunctie. Als we ons lichaam zouden behandelen en respecteren als zijnde onze beste vriend dan zouden we er wél naar luisteren. We slaan ook de deur niet dicht in het gezicht van een vriend die bij ons aanklopt en die te kennen geeft dat hij/zij zich niet goed voelt en behoefte heeft aan een gesprek. Nochtans is er niet zoveel verschil tussen beide.
@@saskiakarels4184 Ja dat gebeurt. Vaak dat weet ik niet maar dat is hier ook niet relevant. Mijn comment gaat over de relatie die we hebben met ons lichaam niet over 'vrienden' waar je niet op kan rekenen.
Over pijn ....een bodyhorror film ...Crimes of the Futures van David Cronenberg. Gezien in Kino, Rotterdam. Inhoud de moeite...beelden onaantrekkelijk. Weer de moeite waard jullie gesprek. Dank.
Er worden hier wel heel veel soorten pijn door elkaar gehaald; van fysieke pijn tot de pijn van in een toxische relatie zitten. Het gesprek had in dit opzicht wat meer structuur kunnen hebben. ‘Pijn als een vorm van kritiek?’ En dan beginnen over je ‘baas’ en onderbetaald zijn. Duh. Om me te beperken tot fysieke pijn. Daar moest je vroeger ‘de confrontatie wel mee omgaan’. Er was vroeger simpelweg geen goede pijnbestrijding en het christendom verheerlijkte lijden. Heel goed dat dit nu anders is.
Dat wordt wat de komende tijd: volop pijn die op de samenleving in hoog tempo afkomt en waarvoor de samenleving als enige uitweg de ‘blauwe pil’ ziet of aangereikt krijgt. Het gesprek ervaarde ik als wat verwarrend. Individuele pijn (vooruit, die mag er zijn als het maar kort duurt en je niet zeurt) en een samenleving-pijn (die maatschappelijk wordt ontkent of gebagatelliseerd, wantte hebben het als geheel zo goed). Deze twee pijnen hadden m.i. nadrukkelijker onderscheidden kunnen worden.
@Me Me Ik pak een onderdeel uit je reactie die ik van harte ondersteun. De schuld geven aan anderen lost in de regel niets op en het geeft hooguit een zwijmelend destructief Calimero gevoel. In de ogenschijnlijke vriendengroep lijk je zelfs sympathy te krijgen. Dit alles brengt je echter geen stap verder, integendeel.
@Me Me dat de regeringen en de elite corrupt zijn, geloof ik zeker. Neutraal gezegd: je vindt dat wel of niet, dat is een kwestie van perceptie. Ik kan nl heel goed ook een ander overtuigend verhaal ophangen. Maar ik wentel me vanwege mijn geloof of overtuiging of mening niet in een slachtoffer rol. Hoe meer ik vind dat de regering corrupt zou zijn, hoe meer ik mijn verantwoordelijkheid neem om me daaraan te onttrekken. Slachtofferschap of Calimero gedrag…. ik begrijp het verstandelijk, maar kan er voor mezelf niets mee. Heel concreet: stel dat ik boer was en wilde dat blijven. Dan vertrok ik gewoon uit nl, net zoals in de jaren ‘50 massaal gebeurde. Een goedkope stelling natuurlijk want ik ben geen boer, dus waarover denk ik te kunnen praten. Makkelijk scoren voor open doel, vooral voor degenen die niet weten wat ik gedaan heb en doe en offer om me geen slachtoffer te voelen.
zolang we zelf niet in de omstandigheden zitten, blijft het praten over. Alles verandert wanneer je het zelf meemaakt. het is mooi om erover te filosoferen, maar ik moet er niet aan denken dat anderen regels gaan opstellen.
Het zijn de rijken die altijd tegen de armen zeggen : Als je je natje en droogje hebt is het toch goed? En zelf over lijken gaan want ze willen een hele wagenpark. Mensen die gezond en gelukkig zijn zeggen altijd tegen de zieken en ongelukkigen : Ja maar er is zoveel om voor te leven blablablabla. Je moet aan een ander denken en uit het leven stappen is nooit de oplossing. Blablablablablabla. De ondernemer die het voor de wind gaat vertelt de loonslaaf die hij uitbuit dat hij geen sociale voorzieningen nodig heeft zodra hij lichamelijk naar de kl..ten is als gevolg door dat uitbuiten. Mensen die geld hebben en de zorg makkelijk kunnen betalen vinden dat mensen die het niet kunnen betalen geen recht op zorg hebben. Zolang ze zelf het maar wel hebben. En zo gaat het met alles. Ik kan zo nog heel lang doorgaan. Het pure egoisme ! Dit is ook wat de maatschappij zo ziek maakt.
Ik hoorde er onlangs over, over de tijd die er staat voor pijn, rouw en het rouwproces... bizar, dat mensen dat je voor de voeten werpen, waar zijn ze dan zèlf blijven hangen in hun gevoelssysteem en niet gezien en gehoord worden?
Vorige generaties hadden geen tijd om bij pijn stil te staan, moesten overleven, werd als zwak gezien. Pijn die niet is verwerkt vanuit verleden, neemt de volgende generatie mee.!?
@Z O imo is groei nooit zinloos. Generationeel trauma? Want als het daarover gaat betekent groei traumaheling en vanuit karmisch zowel als relationeel/familiaal oogpunt is de heling van generationeel trauma een grote plus.
Religieuze hersenspoeling heeft daar ook een belangrijke rol in gespeeld. Mensen hersenspoelen met het idee dat je hier alleen maar bent om te lijden zodat je later in de hemel beloont word. En zo werd de hele arbeidsklasse uitgebuit. De rijke kapitalist gaat naar de pastoor en zegt : Als jij het volk nou dom houd, dan hou ik ze arm.
Alweer een heel waardevol gesprek. Dank.
We hebben geen samenleving dit is een maatschapij.
Mensen zelf de keuze laten , om uit het leven te gaan , en ze daar bij te helpen .
Precies. Mensen moeten zich bemoeien met hun eigen zaken. Niemand mag jou dwingen te moeten leven. Die religieuzen moeten er een flinke trap eronder krijgen. Helemaal aftrappen. En eens leren wat scheiding tussen kerk en staat betekend. En dat religie iets persoonlijks is. Niet iets wat je in de maatschappelijk een ander mag opdringen.
Inspirerend boek(je) zeker. En dit gesprek ook. Dank.
Heel boeiend onderwerp... volgens mij hebben we twee groepen... mensen die de pijn leven en doorleven en mensen die de pijn verdoven en ontwijken... het ene niet beter of slechter dan het andere...
En ik geloof dat net depressie en burnout hoort bij mensen, die de pijn wél voelen en ervaren en zich dan zwak voelen omdat ze niet aankunnen wat die mensen die pijn vermijden wel kunnen...
Is kanker niet dé onderliggende pijn van dit geheel, stel ik mezelf dan de vraag? Het kan... het kan ook niet...
Één ding is zeker... pijn en verdriet vragen in de wereld zoals die nu is, onze aandacht op een andere manier! Bedankt voor deze podcast! 🙏🏼😘
Misschien een idee om het culturele aspect van klederdracht eens door deze lens te bekijken? Daar was allerlei gradatie in.
Connectie met de natuur is een goede hulp/intro om ook weer verbinding met jezelf/je lichaam en anderen te kunnen maken.
Trek het bos in.
Hoe hoger onze frequentie, hoe minder last we hebben van pijn. Onze passies en dromen (be)leven ipv te zitten verpieteren op kantoor zou onze gezondheid erg ten goede komen.
We kunnen onszelf en onze kinderen leren om eerbied en dankbaarheid te hebben voor ons lichaam en voor hoe het steeds klaar staat om ons te laten doen wat we willen doen.
Daar is niks vanzelfsprekends aan. Pijn heeft inderdaad een signaalfunctie. Als we ons lichaam zouden behandelen en respecteren als zijnde onze beste vriend dan zouden we er wél naar luisteren. We slaan ook de deur niet dicht in het gezicht van een vriend die bij ons aanklopt en die te kennen geeft dat hij/zij zich niet goed voelt en behoefte heeft aan een gesprek. Nochtans is er niet zoveel verschil tussen beide.
Wie zijn die 'we' die de deur niet dicht slaan voor een 'vriend'? Dit gebeurt juist maar al te vaak
@@saskiakarels4184 Ja dat gebeurt. Vaak dat weet ik niet maar dat is hier ook niet relevant. Mijn comment gaat over de relatie die we hebben met ons lichaam niet over 'vrienden' waar je niet op kan rekenen.
Over pijn ....een bodyhorror film ...Crimes of the Futures van David Cronenberg. Gezien in Kino, Rotterdam.
Inhoud de moeite...beelden onaantrekkelijk.
Weer de moeite waard jullie gesprek. Dank.
Oké. Cronenberg! The Fly, Naked Lunch en eXistenZ. Top dat die nog actief is!
Er worden hier wel heel veel soorten pijn door elkaar gehaald; van fysieke pijn tot de pijn van in een toxische relatie zitten. Het gesprek had in dit opzicht wat meer structuur kunnen hebben. ‘Pijn als een vorm van kritiek?’ En dan beginnen over je ‘baas’ en onderbetaald zijn. Duh.
Om me te beperken tot fysieke pijn. Daar moest je vroeger ‘de confrontatie wel mee omgaan’. Er was vroeger simpelweg geen goede pijnbestrijding en het christendom verheerlijkte lijden. Heel goed dat dit nu anders is.
Christendom verheerlijkt lijden niet, in beginsel. Lijden vloeit ondubbelzinnig voort uit kwaad. Sublimeert het eerder.
Dat wordt wat de komende tijd: volop pijn die op de samenleving in hoog tempo afkomt en waarvoor de samenleving als enige uitweg de ‘blauwe pil’ ziet of aangereikt krijgt.
Het gesprek ervaarde ik als wat verwarrend. Individuele pijn (vooruit, die mag er zijn als het maar kort duurt en je niet zeurt) en een samenleving-pijn (die maatschappelijk wordt ontkent of gebagatelliseerd, wantte hebben het als geheel zo goed). Deze twee pijnen hadden m.i. nadrukkelijker onderscheidden kunnen worden.
@Me Me Ik pak een onderdeel uit je reactie die ik van harte ondersteun.
De schuld geven aan anderen lost in de regel niets op en het geeft hooguit een zwijmelend destructief Calimero gevoel. In de ogenschijnlijke vriendengroep lijk je zelfs sympathy te krijgen.
Dit alles brengt je echter geen stap verder, integendeel.
@Me Me dat de regeringen en de elite corrupt zijn, geloof ik zeker. Neutraal gezegd: je vindt dat wel of niet, dat is een kwestie van perceptie. Ik kan nl heel goed ook een ander overtuigend verhaal ophangen.
Maar ik wentel me vanwege mijn geloof of overtuiging of mening niet in een slachtoffer rol. Hoe meer ik vind dat de regering corrupt zou zijn, hoe meer ik mijn verantwoordelijkheid neem om me daaraan te onttrekken.
Slachtofferschap of Calimero gedrag…. ik begrijp het verstandelijk, maar kan er voor mezelf niets mee.
Heel concreet: stel dat ik boer was en wilde dat blijven. Dan vertrok ik gewoon uit nl, net zoals in de jaren ‘50 massaal gebeurde.
Een goedkope stelling natuurlijk want ik ben geen boer, dus waarover denk ik te kunnen praten. Makkelijk scoren voor open doel, vooral voor degenen die niet weten wat ik gedaan heb en doe en offer om me geen slachtoffer te voelen.
Heel heel interessant verhaal
Daarom rammen die boeren hun frustraties eruit. Hoop dat ze maandag flink de boel opstelten zeten en elfs Rutte gaan gijzelen
Pijn is fijn. Geniet er van.
Masochist!
@@marcsetmais7598 Masochist..? Eerder een liefhebber.
Pijn is praten, het praten van je lichaam. Neem waar en doe eens iets op bijvoorbeeld lichamelijk en emotioneel vlak. Dans en speel er eens mee...
Even praktisch. Kunnen jullie die lelijke ongeschilderde balk in het (voor de kijkers) rechterraam eens fatsoeneren? Straks over de inhoud...
zolang we zelf niet in de omstandigheden zitten, blijft het praten over. Alles verandert wanneer je het zelf meemaakt. het is mooi om erover te filosoferen, maar ik moet er niet aan denken dat anderen regels gaan opstellen.
Het zijn de rijken die altijd tegen de armen zeggen : Als je je natje en droogje hebt is het toch goed? En zelf over lijken gaan want ze willen een hele wagenpark.
Mensen die gezond en gelukkig zijn zeggen altijd tegen de zieken en ongelukkigen : Ja maar er is zoveel om voor te leven blablablabla. Je moet aan een ander denken en uit het leven stappen is nooit de oplossing. Blablablablablabla.
De ondernemer die het voor de wind gaat vertelt de loonslaaf die hij uitbuit dat hij geen sociale voorzieningen nodig heeft zodra hij lichamelijk naar de kl..ten is als gevolg door dat uitbuiten.
Mensen die geld hebben en de zorg makkelijk kunnen betalen vinden dat mensen die het niet kunnen betalen geen recht op zorg hebben. Zolang ze zelf het maar wel hebben.
En zo gaat het met alles. Ik kan zo nog heel lang doorgaan. Het pure egoisme !
Dit is ook wat de maatschappij zo ziek maakt.
Ik hoorde er onlangs over, over de tijd die er staat voor pijn, rouw en het rouwproces... bizar, dat mensen dat je voor de voeten werpen, waar zijn ze dan zèlf blijven hangen in hun gevoelssysteem en niet gezien en gehoord worden?
Wat irritant zeg, dat gekreun en ge-jaja! 😠
ja het doet gewoon pijn aan de oren
Vorige generaties hadden geen tijd om bij pijn stil te staan, moesten overleven, werd als zwak gezien. Pijn die niet is verwerkt vanuit verleden, neemt de volgende generatie mee.!?
@Z O Trauma kan ook tot groei leiden.
@Z O imo is groei nooit zinloos.
Generationeel trauma? Want als het daarover gaat betekent groei traumaheling en vanuit karmisch zowel als relationeel/familiaal oogpunt is de heling van generationeel trauma een grote plus.
het leven is zinloos en groei is een illusie.
Religieuze hersenspoeling heeft daar ook een belangrijke rol in gespeeld.
Mensen hersenspoelen met het idee dat je hier alleen maar bent om te lijden zodat je later in de hemel beloont word.
En zo werd de hele arbeidsklasse uitgebuit.
De rijke kapitalist gaat naar de pastoor en zegt : Als jij het volk nou dom houd, dan hou ik ze arm.