دعاها و درخواستهای درونی

فردیت 9-46 | صد هزاران دام و دانه‌ست ای خدا ** ما چو مرغان حریص بی‌نوا
دم بدم ما بستهٔ دام نویم ** هر یکی گر باز و سیمرغی شویم
می‌رهانی هر دمی ما را و باز ** سوی دامی می‌رویم ای بی‌نیاز
دعا بحث ساده ای نیست. امروزه ما انسانها و بطور کلی انسان اسیر نفس دوست دارد که فریفته شود. حتی فکر نمی کنیم که حتی اگر دعاهای ما برآورده شود، همه نظام عالم بهم می ریزد. مثل مرغانی هستیم که می دانیم اگر برویم اسیر صیاد می شویم ولی باز می رویم. هزاران هزار دعا و خواسته درونی داریم که از آنها بی اطلاعیم. مثل میل به ادامه حیات و تنازع بقاء