Ρίτας Μπούμη-Παπά, «Υπόγειο» Τους ήλιους δεν εμέτρησες που σε ζητήσαν τόσα χρόνια πού είσαι κόρη με τα γαλάζια τσίνορα; Σ’ έκρυψε στο φουστάνι της η μαραμένη γυναίκα πέντε χειμώνες σ’ έθαψαν με χιόνι λασπερό. Βαθιά στη γη υποτάχτηκες όπως μια ρίζα ψηλά τεντώνεσαι για να καλημερίσεις ένα λουλούδι που βασιλεύει στον καιρό του διψά η καρδιά σου για καινούργιο κάτοικο. Μεγάλη νυχτερίδα από το φως σου θρέφεται γι’ αυτό νωρίς βραδιάζει πριν χορτάσεις στα ψηλά δώματα βόσκει το μεσημέρι τους δρόμους καβαλίκεψε το ξανθό κύμα του. Ύψος δεν έχει για τα δυο φτερά σου να λιώσει η πάχνη να φωνάξει το αίμα σου, ξέχασες την αφή που 'χει ο ουρανός στην άνθισή του από μια τρύπα διακονεύεις την αγάπη του. Πεθαίνεις με τους ποιητές κάθε ηλιοβασίλεμα τα χέρια σου μυρίζουν από τα μαλλιά τους χτυπά η καμπάνα που δεν πιστεύεις πια σε ξένη αυλή το φεγγαράκι δοκιμάζεις. Μαδάς του ημεροδείχτη το πιστό τριαντάφυλλο σε τόσο βάθος τρων σκουλήκια τον πατέρα σου όμοια κι εδώ ακέρια μέρα δε χωρεί κ’ είναι το φιλικό το βήμα απ’ άλλο κόσμο. Σου 'φερε ο Μιλόζ φέτος την άνοιξη την πείνα σου ποιος άλλος να συλλογιστεί; Φουρτούνιασε τη γειτονιά το φιλντισένιο αμάξι του γίνου όμορφη στα περιβόλια θα σε δείξει! Έχεις ένα χαμόγελο από μαργαριτάρια ψαράδες Σικελοί το ταίριαξαν να το φοράς ψάξε και βρες το πριν το κλειδώσει η νύχτα σ’ ένα σεντούκι πιο βαθύ απ’ το δικό σου. Από τη συλλογή Καινούργια χλόη (1952) [πηγή: Ρίτα Μπούμη-Παπά, Άπαντα, τ. 3, Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα 1981, σ. 141]
Πάντα ο Έλληνας θα ζει με τον στοίχο, με την ποίηση, με τις τέλειες εκφράσεις, τα τέλεια λόγια. Αυτοί είμαστε, ο λόγος του μίσους τους είναι η ελεύθερη σκέψη μας
Den yparxoun ayta ta paidia simera.Megalwsame me tin mousiki kai ta rgaoudia tous.Apla thewrw ton eyato mou poly ma para poly tyxero.Ena eyxaristw ston Xari kai ston Pano kai proxwrame......
Είναι τρομερό αυτό που είπες! Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείς αλλά σίγουρα εμένα με χτύπησε! Τυχεροί άτυχοι αλλά στο τέλος τυχεροί γιατί το γνωρίσαμε έστω! Να ναι καλά και αυτοί που μας το κοινώνησαν!
αυτό μαζί με το CC Cerynia με την ερμηνεία του Μικρουτσικου είναι για μένα η αφρόκρεμα του ελληνικου τραγουδιου. Στην ίδια κατηγορία ο Μούτσης στην συνεργασία με την Μπέλου
Αν καταλάβουν 5 στους 100 τους στίχους σήμερα την εποχή της κινητής εξάρτησης που βιβλίο δεν διαβάζει κανείς κ πολλούς λέω. Τα παιδιά ήταν ρήτορες με καντάρια πολλά μυαλό. 35και χρόνια τους ακούω γιατί δεν βρήκα άλλους με ποιότητα τέτοια μουσικής.παρα ελάχιστοι❤❤❤.δε. πιστεύω να έχουν εισπράξει άλλοι τόση αγάπη αλλά δίνουν κιόλας με τον τρόπο τους.ποτε δεν άκουσα σε συνεντεύξεις τους μισό κατηγορώ για άνθρωπο.
An attempt at translating the lyrics in English: You didn't count the suns that beckoned you all these years Where are you, woman with the blue eyelashes?
The withering girl hid you in her dress for five winters they buried you in muddy snow A giant bat is feeding off of your youthfulness that's why the night falls quickly before you're satisfied The noon burns upon the high domes Its golden wave washes over the streets
You're dying with the poets every sunset Your hands smell of their hair The church bell you no longer have faith in, tolls In strange courtyards you're conversing with the moon
This year, Miloz brought you spring Who else could take care of your hunger? His ivory car passed, setting the neighborhood astray Grow beautiful, Grow beautiful, He'll show you off in the orchards
You have a smile made of pearls, Sicilian fishermen matched them for you to wear Search for it and find it before the night lock you up in a basement deeper than this one
@@ΑντώνηςΓιωργομιχελάκης-β8θ στη δεκαετια του 80 και ιδιαιτερα στα μεσα, απ το '83 δηλαδη αντε και μεχρι το 86, εκανε ο κοσμος το"λαθακι"να χαρακτηριζει "ροκ"καθε νεανικο ακουσμα της εποχης, κιας ηταν στην ουσια ποπ η ντισκο..
@@xionati333 Ο Τσέσλαβ Μίλοζ ήταν μεταγενέστερος. Η Μπούμη αναφερόταν στον O. V. Milosz που ήταν Γάλλος ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας λιθουανικής καταγωγής (Czereia, Λευκορωσία, 1877 - Φοντενεμπλό, 1939). Επηρεασμένος από τον συμβολισμό, αρχικά, υιοθέτησε, αργότερα, περισσότερο μοντερνιστικές τάσεις. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές: "Le Poeme des decadences", "Les Sept solitudes", "Les Elements", "Symphonies", "Nihumim", "Adramandoni", "La Confession de Lemuel", κ.ά., τα θεατρικά έργα "Miguel Manara" και "Don Juan", τα μυθιστορήματα "Le Cahier dechire" (1894-1896), "Tres simple histoire d’un Monsieur Trix-Trix" (1906), "Les Zborowski" (1914), "L’Amoureuse initiation", τη συλλογή παραμυθιών "Contes et Fabliaux de la Vieille Lithuanie", και άλλα έργα. Τα άπαντά του κυκλοφορούν στα γαλλικά σε δεκατέσσερις τόμους από τις εκδόσεις Andre Silvaire.
![[UNCUT] The Loyal Pin ปิ่นภักดิ์ EP.15 (3/4)](http://i.ytimg.com/vi/IVwR87OH0_A/mqdefault.jpg)
Ρίτας Μπούμη-Παπά, «Υπόγειο»
Τους ήλιους δεν εμέτρησες που σε ζητήσαν τόσα χρόνια
πού είσαι κόρη με τα γαλάζια τσίνορα;
Σ’ έκρυψε στο φουστάνι της η μαραμένη γυναίκα
πέντε χειμώνες σ’ έθαψαν με χιόνι λασπερό.
Βαθιά στη γη υποτάχτηκες όπως μια ρίζα
ψηλά τεντώνεσαι για να καλημερίσεις
ένα λουλούδι που βασιλεύει στον καιρό του
διψά η καρδιά σου για καινούργιο κάτοικο.
Μεγάλη νυχτερίδα από το φως σου θρέφεται
γι’ αυτό νωρίς βραδιάζει πριν χορτάσεις
στα ψηλά δώματα βόσκει το μεσημέρι
τους δρόμους καβαλίκεψε το ξανθό κύμα του.
Ύψος δεν έχει για τα δυο φτερά σου
να λιώσει η πάχνη να φωνάξει το αίμα σου,
ξέχασες την αφή που 'χει ο ουρανός στην άνθισή του
από μια τρύπα διακονεύεις την αγάπη του.
Πεθαίνεις με τους ποιητές κάθε ηλιοβασίλεμα
τα χέρια σου μυρίζουν από τα μαλλιά τους
χτυπά η καμπάνα που δεν πιστεύεις πια
σε ξένη αυλή το φεγγαράκι δοκιμάζεις.
Μαδάς του ημεροδείχτη το πιστό τριαντάφυλλο
σε τόσο βάθος τρων σκουλήκια τον πατέρα σου
όμοια κι εδώ ακέρια μέρα δε χωρεί
κ’ είναι το φιλικό το βήμα απ’ άλλο κόσμο.
Σου 'φερε ο Μιλόζ φέτος την άνοιξη
την πείνα σου ποιος άλλος να συλλογιστεί;
Φουρτούνιασε τη γειτονιά το φιλντισένιο αμάξι του
γίνου όμορφη στα περιβόλια θα σε δείξει!
Έχεις ένα χαμόγελο από μαργαριτάρια
ψαράδες Σικελοί το ταίριαξαν να το φοράς
ψάξε και βρες το πριν το κλειδώσει η νύχτα
σ’ ένα σεντούκι πιο βαθύ απ’ το δικό σου.
Από τη συλλογή Καινούργια χλόη (1952)
[πηγή: Ρίτα Μπούμη-Παπά, Άπαντα, τ. 3, Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα 1981, σ. 141]
Δεν θα ξανάρθουν άλλοι σαν κι αυτούς..
Πάντα ο Έλληνας θα ζει με τον στοίχο, με την ποίηση, με τις τέλειες εκφράσεις, τα τέλεια λόγια. Αυτοί είμαστε, ο λόγος του μίσους τους είναι η ελεύθερη σκέψη μας
υπέροχη μουσική ρυθμός στίχοι....τι να πει κανείς!
Είναι παράληψη να μην αναφερθεί ότι το υπέροχο αυτό κομμάτι είναι μελοποιημένο ποίημα της Ρίτας Μπούμη Παπά
respect !
Den yparxoun ayta ta paidia simera.Megalwsame me tin mousiki kai ta rgaoudia tous.Apla thewrw ton eyato mou poly ma para poly tyxero.Ena eyxaristw ston Xari kai ston Pano kai proxwrame......
Οι τυχεροί άτυχοι του αιώνα είμαστε!
Μεγαλώσαμε με όνειρα και μουσικάρες για να μας ρίξουν μια κρίση να μας γ@μήσουν ότι αγαπήσαμε..
Είναι τρομερό αυτό που είπες! Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείς αλλά σίγουρα εμένα με χτύπησε! Τυχεροί άτυχοι αλλά στο τέλος τυχεροί γιατί το γνωρίσαμε έστω! Να ναι καλά και αυτοί που μας το κοινώνησαν!
Πόσο δίκιο εχεις
@@ntvans Ναι φίλε μου , μας κάνανε να μην έχουμε ούτε ο ένας τον άλλον δυστυχώς . Κουράγιο και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
αυτό μαζί με το CC Cerynia με την ερμηνεία του Μικρουτσικου είναι για μένα η αφρόκρεμα του ελληνικου τραγουδιου. Στην ίδια κατηγορία ο Μούτσης στην συνεργασία με την Μπέλου
Από τα καλύτερα τραγούδια τους
Αν καταλάβουν 5 στους 100 τους στίχους σήμερα την εποχή της κινητής εξάρτησης που βιβλίο δεν διαβάζει κανείς κ πολλούς λέω. Τα παιδιά ήταν ρήτορες με καντάρια πολλά μυαλό. 35και χρόνια τους ακούω γιατί δεν βρήκα άλλους με ποιότητα τέτοια μουσικής.παρα ελάχιστοι❤❤❤.δε. πιστεύω να έχουν εισπράξει άλλοι τόση αγάπη αλλά δίνουν κιόλας με τον τρόπο τους.ποτε δεν άκουσα σε συνεντεύξεις τους μισό κατηγορώ για άνθρωπο.
Οι στίχοι είναι από ποίημα της Ρίτας Μπούμη-Παπά
Δεν είναι της Λένας Παππά;
μεγαλωσαμε με την πιο ομορφη μουσικη..... νοσταλγεια....
Από τα μεγαλύτερα κομμάτια που έχουν γραφτεί
Ισχύει
Isos oi kaliteroi olon!!!!!!!!
Τέλειοι στίχοι και μουσική
Ποίημα είναι της Ρίτας Μπούμη Παπά που μελοποιησαν οι Κατσιμιχαίοι
θυμαμαι εκτη δημοτικου οι φιλες μου ακουγαν Ρουβα και εγω Κατσιμιχαιους ❤️
ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΩΡΑ ΠΑΛΕΥΩ ΜΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΑΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΟΚΟΤΟ ΟΠΩΣ ΕΓΩ .....
Τέλειο!!
An attempt at translating the lyrics in English:
You didn't count the suns
that beckoned you all these years
Where are you, woman
with the blue eyelashes?
The withering girl
hid you in her dress
for five winters they buried you
in muddy snow
A giant bat is feeding
off of your youthfulness
that's why the night falls quickly
before you're satisfied
The noon burns
upon the high domes
Its golden wave
washes over the streets
You're dying with the poets
every sunset
Your hands smell
of their hair
The church bell
you no longer have faith in, tolls
In strange courtyards you're conversing
with the moon
This year, Miloz
brought you spring
Who else could take care
of your hunger?
His ivory car passed,
setting the neighborhood astray
Grow beautiful, Grow beautiful,
He'll show you off in the orchards
You have a smile
made of pearls,
Sicilian fishermen
matched them for you to wear
Search for it and find it
before the night lock you up
in a basement deeper
than this one
Μονο ευτυχια νιωθουμε που μεγαλώσαμε με τα τραγούδια τους
Στην λευκη με αγαπη αλεξανδρος 1991 🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰
ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ!!!Παλιες ωραιες εποχες...γυμνασιο τριημερη!!!!1995
υποψην το κομματι ειναι απο το 1985 και οχι το ετος που λες!
@@blade3120 Η ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΤΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ.......ΠΩΩΩΩ!!!!!!
Είναι αετός χωρίς φτερά αλλά την παρατήρηση του κόλου δεν την παρέλειψε
@@blade3120 το θαυμαστικό όλα τα λεφτά. Φελε
Δεκαετία 80 Όσοι την έζησαν βλέπουν το σήμερα με νοσταλγία και θλίψη
κοματαρα.................
Στην Ελισάβετ στο δωμάτιο στον Νέο Κόσμο
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ!!!!!!!!!!
Ελπίζω το συγκεκριμένο κομμάτι να αρέσει στους γείτονές μου.......
δεκαετια 80..η χρυση εποχη του ελληνικου ροκ, που όμως απηχηση βρηκε στα 90ς...αν δεν κανω λαθος....
Άνθισε το 90! Μετα ήρθαν οι μέλισσες (cd’s)
@@ΑντώνηςΓιωργομιχελάκης-β8θ στη δεκαετια του 80 και ιδιαιτερα στα μεσα, απ το '83 δηλαδη αντε και μεχρι το 86, εκανε ο κοσμος το"λαθακι"να χαρακτηριζει "ροκ"καθε νεανικο ακουσμα της εποχης, κιας ηταν στην ουσια ποπ η ντισκο..
Ειμαι πολλυ τυχερός που μεγάλωσα με τα τραγουδια τους
τι κομματιιιιιιιιιιιιιιι!
Ωραίο κομμάτι
Ζεστα Ποτα Βενζιναδικο Χαλκηδόνας πριν τη Δεκελείας
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ
Afoi katsimixa....to A kai to W ths ellhnikhs neosustaths mousikhs....Auta.....
polu kaloi!!!
"Χτυπάει η καμπάνα, που δεν πιστεύεις πια"...
Τελειο
❤
στο Φιλο μου Δημητρη
Κατι μεγαλειωδες,κατι μοναδικο
Δικό μου....🙂
xaris kai panos panos kai xaris ti na phs allo
Απο αλλη εποχη
Περισυλλογή και...ανατριχίλα!
Ενα ποίημα κανονικό
Πόσες εικόνες...
Και άλλες τόσες μνήμες
oi kalyteroi olon
Ο
Για τι πραγμα μιλαει ακριβως αυτο το τραγουδι?
Ναρκωτικά
Τη Γερμανική κατοχή, 5 χειμώνες 1939-1944
Καταθλιψη, μοναξια, απομονωση.
Είναι πιθανόν να αναφέρεται και στην Ελλάδα
Ποιος ειναι ο Μυλόζ?
+As As Ο Τσεσλαβ Μιλος,ηταν σπουδαιος Πολωνος ποιητης.
Και να επισημανω μεγαλο ποιημα του που ξερουμε ολοι ειναι
Ο ρομπεν της καταρας...μετα εγηνε μηθηστοριμα ο ρομπεν των δασων..
@@xionati333 Ο Τσέσλαβ Μίλοζ ήταν μεταγενέστερος. Η Μπούμη αναφερόταν στον O. V. Milosz που ήταν Γάλλος ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας λιθουανικής καταγωγής (Czereia, Λευκορωσία, 1877 - Φοντενεμπλό, 1939). Επηρεασμένος από τον συμβολισμό, αρχικά, υιοθέτησε, αργότερα, περισσότερο μοντερνιστικές τάσεις. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές: "Le Poeme des decadences", "Les Sept solitudes", "Les Elements", "Symphonies", "Nihumim", "Adramandoni", "La Confession de Lemuel", κ.ά., τα θεατρικά έργα "Miguel Manara" και "Don Juan", τα μυθιστορήματα "Le Cahier dechire" (1894-1896), "Tres simple histoire d’un Monsieur Trix-Trix" (1906), "Les Zborowski" (1914), "L’Amoureuse initiation", τη συλλογή παραμυθιών "Contes et Fabliaux de la Vieille Lithuanie", και άλλα έργα. Τα άπαντά του κυκλοφορούν στα γαλλικά σε δεκατέσσερις τόμους από τις εκδόσεις Andre Silvaire.
Είναι Πολωνός ποιητής..