JUNGKOOK İLE HAYAL ET -genç kızı uzaktan sever fakat sonra...- tb~ -Writer Narin- Jeon jungook (25) Min Emma (18) HİKAYE~ . . . . . . . . . Ağrıyan göz kapaklarını yavaşça açtı adam. Vücudundaki ağrı kendini yavaş yavaş belli ediyordu. Ellerini yüzüne götürerek okşadı yüzünü. Yatağından kalkarak banyoya ilerledi... ~~~ Ceketini de alıp yandaki anahtara uzandı. Kapıyı kapatarak anahtarla kilitledi. Anahtarı cebine attıktan sonra ceketini giydi. Elleri cebinde yürüyordu sokakta. Yaylana yaylana yürüyordu adam. Bazen etrafına bakıp bakıp derinlere dalarken bazen de şarkı dinlerdi. -jeon' dan- ~ ~ ~ Ne zamandır yürüdüğümü bilmiyordum. Ayaklarım beni nereye götürürse oraya gidiyordum bedenim nereye dönüyorsa onu takip ediyordum. Öylece yürüyordum işte... Bugün hava sanki çok huzurluydu. Sokaklarda çok kişi yoktu. Bu beni mutlu ediyordu. Sessiz bir insanım. Sessizliği severim. Kalabalık ortamdan nefret ederim. Halka açık bir bahçeye gelmiştim. Burası çok güzeldi. Her tarafta rengarenk çiçekler , ve tam orta da ise büyük bir çeşme vardı. Ben ise hemen o çeşmenin karşısındaki banka adımladım. Öylece oturup temiz havayı içime çekiyordum. Bugün sanki benim için sessizdi. Bahçede çok Az kişi vardı. Az ilerde elinde bebeğiyle bir kadın, onun karşısında da yaşlı bir çift vardı. Onlara bakıp gülümsedim. Sonra ise bahçenin kapısından bir kız ve bir adam girmişti... O kimdi böyle...? O gözler onun muydu? O saçlar onun muydu? Peki o dudakları? Onlara ne demeli? Kızın güzelliğine kapılmıştım... ela gözleri uzaktan bile parlıyordu. Uzun saçları hafif rüzgar nedeniyle uçuşuyordu. Tam karşımdaki banka oturmuştu yanındaki adamla. Adam yaşlıydı. Kız ona bakıp gülümsemişti... Kaybolduğum gülümsemesi.... Kendi kendime mırıldandım... -bir daha gül güzel kız... Demiştim gülerek. ~ Kaç dakikadır ona bakıyordum bilmiyorum. Ama bağımlılık yaptığını biliyorum... Birden gözleri beni bulmuştu... Ne yapacağımı bilemeden elimi enseme götürdüm. Onun pırlantalarına baktığımda gülümsüyordu bana. Evet. Bana gülümsüyordu. Yanağındaki o çukur... içine düşüp kaybolmak istiyordum o çukurun... Gözlerini benden aldığında gelmiştim kendime... Fakat... Ne oluyordu? O güzel kız ayaklanıp bana doğru geliyordu. Hayır olamaz. Lütfen... Kalbimin ne tür bir hızda attığını bilmiyorum. Sadece bana geliyordu. Stresten dilimle dudaklarımı ıslattım. O güzel kız gelip yavaşça oturmuştu yanıma... Peki cennet kokusuna ne demeli? Sesini duyduğumda sanki ölmüşüm gibi oldu birden. Ben ona ölmüşüm gibi oldu birden... "Gözlerinizle yediniz beni..." Dedi... Gözlerim çekinerek ona döndü, gülüyordu... Gülümsedim. -üzgünüm... güzelliğiniz , gözlerimi size hapsetti... Dedim bir anlık cesaretle... Gülümsedi o güzel kız... "Teşekkür ederim..." -etme... Dedim ona aşkla bakarken. Bana bakıp konuştu. "Neden?" -beni öldürecek kadar güzelsin çünkü... Dedim. Biri beni durdursun lütfen... ne dediğimi ne yaptığımı bilmiyorum. Kız kıkıradı. "Babamda öyle der..." Diyerek karşıdaki yaşlı adamı gösterdi. Baktım o tarafa. Gülümsedim. -baban doğru söylemiş... Kız gülümseyerek ayağa kalktı. "Gitmem gerek. Bir daha görüşmek dileğiyle~" Diyerek gitti yanımdan güzel kız... Arkasından hayranlıkla bakıyordum. Ah yalvarırım. Biri bana yardım etsin.... Kıza baktığımda babasının kolundan tutup onu ayağa kaldırıyordu. Ben ise ona odaklanmıştım sadece. Nedenini bilmiyorum. Ahh sanırsam... Ben aşık oldum... ~~~ Evet. Onları takip ediyorum. Bunu neden yaptığımı bilmiyorum ama içimdeki o kız bana gel diyordu. Ona uyuyordum işte... ~~~ "Ah babam. Sana demiştim tekerlekli sandaliyesiz gitmeyelim diye. Neden beni dinlemiyorsun? H:özür dilerim kızım. Emma gülümseyerek babasını oturttu banka. Elini telefona atıp aldı. "Şarjım bitmiş babam. " Emma nın babası ona bakıyordu. "Seni eve götürmem gerek. Ama yorulduğun için aracı kaçıracağız..." Emma nın babası başını eğdi. Emma onun yanına oturup konuştu. "Olsun babam. Beklerim ben seni. Ev ne kadar uzak olursa olsun , gideceğiz." Dedi gülümseyerek... Diğer yorum
Devam-1 . . . . Onları öylece izliyordum uzaktan. Belli ki birşeyler ters gidiyordu. Sakin ve heyecanlı adımlarımı attım onların yanına doğru. Bedenim bana şimdi ihanet ediyordu işte. Yüzümdeki gülümsemeyi ortaya çıkarıp durdum. Derin bir nefes alıp onlara bir iki adım giderek konuştum. -merhaba. Dedim. Baktı bana ela gözlüm. Şaşırmıştı. Evet. "Sen..." Gülümsedim. -evet. Benim. Dedim. kendimden emindim çünki. Gülümsedi o güzel gülümsemesiyle ela gözlüm. -size yardım etmek istiyorum. Belli ki kalmışsınız burda. Derim babasına ve ela gözlüm e bakarken. Gülümsedi... O yanağındaki derin gamzesi... Yine kendini belli ederek kalbimi durdurdu... "Teşekkür ederiz. Gerek yoktu aslında-" -eminim gerek vardır. Diyerek cebimdeki telefonu çıkarıp bir kaç tuşa bastım. ~~ -isterseniz bende sizinle taksiye bineyim. Hem evim biraz uzak. Ordan evine geçerim. "Tabikide." Dedi. Gülümsedi yine. Ah öldüğüm gülümsemesi.... ~~~ "Tekrardan çok teşekkür ederim." Gülümsemesine karşılık vererek gülümsedim. -teşekkür Etmene gerek yok. Sadece küçük bir yardım. Elindeki telefonu uzattı bana ela gözlüm. Evet..... Gülüşüne öldüğüm benden telefon numaramı istedi.... Ah kalbim... lütfen sakinleş... sadece yaşa lütfen.... ~~~~ Heyecanlı bir şekilde bekliyordum ondan gelecek olan mesajı. Biliyorum. Mesaj atacaktı... Ah ama dayanamıyorum. Atması gerek! Titreyen parmaklarım... Hızlı atan kalbim... Kararan gözlerim... Ah be gülüşüne öldüğüm... Bana ne yaptın böyle? ben hiç iyi değilim... ~~~ Gelen bildirim sesiyle hızla olduğum yerden kalkıp telefonu aldım elime. Tam iki gündür bekliyorum ondan gelecek olan mesajı. Mesaj kutusuna girdiğimde gözlerim sonuna kadar açıldı... Yüzümde büyüklüğünü bilemediğim bir gülümseme oluştu. ~sözümü tutmam gerekiyordu. Yine o bahçeye gelir misin? Hızlıca klavyeye tuşlamaya başladım. ~5 dakikaya oradayım. Diyerek kapıya koştum hızla. Ceketimi nasıl üzerime attığımı bilmeden çıktım dışarı. ~~~ Evet. Koşuyordum. Fakat çok hızlı değil tabii... Adımlarımı büyük bahçenin kapısına çevirdiğimde durdum. Derin bir nefes alarak ceketimi düzelttim. Ah... Nefesimi düzene sokamuyorum... İçeri adımladığımda gözüme çarpan ilk kişi olmuştu ela gözlüm... Tanrım... Ne bu kadar güzel olmak zorunda...? Hele üzerindeki hafif pembe elbise...? Ah.. Kalbimi bana geri ver gülüşüne öldüğüm... Ona doğru yürüdüm heyecanlı bir şekilde. Ysnına geldiğimde arkasını döndü yavaşça... Ah olamaz... Yine gülümsedi. Beni öldürdüğünü bilmen gerek... "Merhaba." Dedi ela gözlüm. Gülümsedim heyecanla. -merhaba. Çok bekletmedim değil mi? Başını salladı olumsuzca. "Hayır aksine. Erken bile geldin." Dedi gülerek. Bende güldüm bunun üzerine. Sadece bugün ün güzel olmasını diliyorum... ~~~ "Peki neden bıraktın müziği?" Dedi ela gözleriyle bana bakarken. Derin bir nefes verdim. -çok yorucuydu... yapamıyordum... Bunun için bıraktım müziği. Dedim. Başını salladı olumluca... "Keşke devam etseydin jungkook." Dedi. Tanrım... Adım ağzına ne kadar da yakışıyordu öyle? Sonrasında devam etti konuşmasına. Ben ise sadece o iki dudağına bakıyordum... "Müzik insanı iyileştirir. Seni sen yapar. Müzik gibisi yoktur..." Dedi. Ne de güzel dedi öyle ela gözlüm... Bana bakarak konuştu. "Hayatında biri var mı peki?" Dedi. Ah şu açık açık konuşması yok mu... -Hayır. Bu zamana kadar kimse girmedi hayatıma... Baktı bana... Neden öyle bakıyorsun? Diyemedim tabikide. Onun gibi açık sözlü değildim ben. Soru sırası bendeydi. Sordum aynı soruyu ona. -peki senin hayatında varmı biri? Dedikten sonra yüzündeki gülümsemeyi gördüm. Ah ela gözlüm... Yalvarırım bana hayatımda biri var deme. Yalvarırım... Gamzesini daha da belli ederek konuştu. "Hayatımda biri yok." İşte... Dünyalar benim olmuştu... Evet onun hayatıydı... fakat eğer biri var deseydi ölebilirdim... Saçlarını arkasına attı yavaşça. Ah o koku... Beni bin kere öldürüyorsun Emma... Emma derin bir iç çekti. "Bana öyle bakma." Dedi gözlerini benimkilerle buluşturarak. Evet. Heyecan yaptım. Diğer yorum
Devam-2(son) . . . . Gözleri hala benim üzerimdeyken ben hızla başka bir tarafa baktım. Ah evet. Kıkırdayışını duydum... "Neden öyle bakıyorsun?" Dedi. Ona baktım çekinerek. -N-Nasıl bakıyorum ki? Dedim. Gülerek konuştu. "Bilmiyorum. Çok farklı bakıyorsun. Bazen de bana bakarak dalıp gidiyorsun." Kalbim lütfen... Şimdi sırası mı? Derin bir nefes verdiğini duyunca konuştu. "Bana bak jungkook." Sözünü duyduğum an baktım ona. Nedenini bilmiyorum ama korkuyorum. Gülümsedi. Bana baktı ve gülümsedi. Konuştu yavaşça. "Bu ilk görüşte aşk mı?" Dedi gülerek. Gözlerim sonuna kadar açıldı. Neden bu kadar zeki olmak zorundasın? Stres basmıştı çoktan beni. Dilimi dışarı çıkarıp dudaklarımı ıslattım. Ne zaman sallandığını bilmediğim sağ bacağım , titrek nefesim ve ona bakmaya korkan gözlerim. Ah ben çok iyiydim! Güldü yine. Utanıyorum hemde çok. Ah Emma... bana bunu neden yapıyorsun? Bedenini bana çevirip konuştu. "Gerçekten ilk aşkın mıyım?" Ne yapmam lazım dı? Ağzımdakilerini söylemeye çalışacaktım evet. ~Emma... hayır aslında öyle değil- "Tam anlamıyla öyle jungkook." Başımı yere eğdim. Evet tam anlamıyla öyleydi. Fakat umutsuzdu... Emma gülümsedi yine. Neden bu kadar çok gülümsediğini bilmiyorum. Ama her an her saniye gül ela gözlüm. "Sadece..." Dedi. Durdu. Devam etti başım hala yerdeyken. "Sadece beni sevdiğini söyle..." Şaşkınlıkla baktım ona. Bana bakıp konuştu. "Seni seviyorum de jungkook." -söylesem bile ne değişecek? Dedim umudumu yitirmiş bir şekilde. Evet. Onu sevmek yanlıştı... Çok yanlıştı... "Bilmem. Belki de herşey..." Hayır olamaz... Bir umut filizlendi içimde... Bu his... bu his mükemmeldi... Baktım ona. Şaşırdım evet. Fazlasıyla. -ne? Güldü. "Ah jungkook... bizim için bir şans yaratabilirsin." Dedi gözlerimin en derinine bakarak. Sertçe yutkundum. Bu olabilir miydi ki? Bir şans varmıydı bizim için? "Sadece gözlerin anlattı herşeyi. Sadece onları dinledim. İlk aşkınım demek... bu güzel hissettiriyor..." Gözlerimi kapattım. Sakin ol jungkook Sakin ol... "Aç gözlerini jungkook. Saklama onları benden." Yavaşça açtım gözlerimi. Baktım ona... yine kayboluyorum galiba... Evet evet. Şuan. İşte tam şuan yardımınıza ihtiyacım var. Fazlasıyla hemde. Başını yana kaydırdı. Gamzesinde takılı kaldım yine. Gözlerimi gözlerine kenetlemek istiyordum. Ama gamzesi izin vermiyordu. "Sence bir şans varmı?" Dedi sorar gözlerle Emma... Gözlerimi sonunda onunkilerle buluşturabildim. Terliyorum. Nefes almam zorlaşıyor. Ölüyorum galiba. Bana hala öyle bakarken konuşmaya çalıştım. -b-bilmiyorum yani olabilir de olmayabilirde. Ama sanki var gibi. Ama yok gibi de var. Şey yani... Gülüşü durdurdu konuşmamı. "Sakin ol jungkook." Yüzümü ekşittim. "Galiba... Bir şans var gibi.." Dediğinde hızla baktım ona. Ne dedin sen ela gözlüm? -ne!? "Bir şansımız var jungkook." Gözlerim açılmıştı çoktan. "Fakat hislerim derin değil. Seninkiler gibi değil." Gülümsedim içtenlikle... -Bize bir şans verdin Emma. Eğer hislerin değişmezse olsun varsın. En azından denemiş oluruz... Dedim gözlerinde kaybolurken. Gülümsedi. "Sadece... sadece sana aşık olmak istiyorum... ama şunu unutma jungkook... ben ne sana , ne de kendime değil... ben bize aşığım... Dedi elimi tutarak. Gülümsedi yine o güzel gamzesi yle. Sen hep gül emi gülüşüne öldüğüm.... . . . . . . -son- Seni ne kadar sevdiğimi öğrenmek istersen yere düşen her yağmur damlasını tutmaya çalış. Tutabildiklerin senin sevgin , tutamadıkların da benim sana olan sevgimdir.... ~~ {Sevgi en büyük ihtiyaçtır...} (Umarım jungkook un aşkını size yansıtabilmişimdir...)
Ellerine sağlıl çok güzel ve soft ama rica etsem "sevdiğin adamla zorla evlendirilirsin" Jk ile hayal et yazmıştın ya hani gene ondan yaz ama hikaye başka olsun aşık olan yn olsun ve sonu mutlu olsun olur mu??
![[Run Jin] EP.16 | It's Me, Zombie](/img/n.gif)
JUNGKOOK İLE HAYAL ET
-genç kızı uzaktan sever fakat sonra...- tb~
-Writer Narin-
Jeon jungook (25)
Min Emma (18)
HİKAYE~
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ağrıyan göz kapaklarını yavaşça açtı adam. Vücudundaki ağrı kendini yavaş yavaş belli ediyordu. Ellerini yüzüne götürerek okşadı yüzünü. Yatağından kalkarak banyoya ilerledi...
~~~
Ceketini de alıp yandaki anahtara uzandı.
Kapıyı kapatarak anahtarla kilitledi. Anahtarı cebine attıktan sonra ceketini giydi.
Elleri cebinde yürüyordu sokakta. Yaylana yaylana yürüyordu adam. Bazen etrafına bakıp bakıp derinlere dalarken bazen de şarkı dinlerdi.
-jeon' dan-
~
~
~
Ne zamandır yürüdüğümü bilmiyordum. Ayaklarım beni nereye götürürse oraya gidiyordum bedenim nereye dönüyorsa onu takip ediyordum. Öylece yürüyordum işte...
Bugün hava sanki çok huzurluydu. Sokaklarda çok kişi yoktu. Bu beni mutlu ediyordu. Sessiz bir insanım. Sessizliği severim. Kalabalık ortamdan nefret ederim.
Halka açık bir bahçeye gelmiştim. Burası çok güzeldi. Her tarafta rengarenk çiçekler , ve tam orta da ise büyük bir çeşme vardı. Ben ise hemen o çeşmenin karşısındaki banka adımladım.
Öylece oturup temiz havayı içime çekiyordum. Bugün sanki benim için sessizdi. Bahçede çok Az kişi vardı. Az ilerde elinde bebeğiyle bir kadın, onun karşısında da yaşlı bir çift vardı. Onlara bakıp gülümsedim.
Sonra ise bahçenin kapısından bir kız ve bir adam girmişti...
O kimdi böyle...?
O gözler onun muydu?
O saçlar onun muydu?
Peki o dudakları?
Onlara ne demeli?
Kızın güzelliğine kapılmıştım... ela gözleri uzaktan bile parlıyordu. Uzun saçları hafif rüzgar nedeniyle uçuşuyordu.
Tam karşımdaki banka oturmuştu yanındaki adamla. Adam yaşlıydı. Kız ona bakıp gülümsemişti...
Kaybolduğum gülümsemesi....
Kendi kendime mırıldandım...
-bir daha gül güzel kız...
Demiştim gülerek.
~
Kaç dakikadır ona bakıyordum bilmiyorum. Ama bağımlılık yaptığını biliyorum...
Birden gözleri beni bulmuştu...
Ne yapacağımı bilemeden elimi enseme götürdüm. Onun pırlantalarına baktığımda gülümsüyordu bana.
Evet.
Bana gülümsüyordu. Yanağındaki o çukur... içine düşüp kaybolmak istiyordum o çukurun...
Gözlerini benden aldığında gelmiştim kendime...
Fakat...
Ne oluyordu?
O güzel kız ayaklanıp bana doğru geliyordu.
Hayır olamaz. Lütfen...
Kalbimin ne tür bir hızda attığını bilmiyorum. Sadece bana geliyordu. Stresten dilimle dudaklarımı ıslattım.
O güzel kız gelip yavaşça oturmuştu yanıma...
Peki cennet kokusuna ne demeli?
Sesini duyduğumda sanki ölmüşüm gibi oldu birden.
Ben ona ölmüşüm gibi oldu birden...
"Gözlerinizle yediniz beni..."
Dedi...
Gözlerim çekinerek ona döndü, gülüyordu...
Gülümsedim.
-üzgünüm... güzelliğiniz , gözlerimi size hapsetti...
Dedim bir anlık cesaretle...
Gülümsedi o güzel kız...
"Teşekkür ederim..."
-etme...
Dedim ona aşkla bakarken. Bana bakıp konuştu.
"Neden?"
-beni öldürecek kadar güzelsin çünkü...
Dedim. Biri beni durdursun lütfen... ne dediğimi ne yaptığımı bilmiyorum.
Kız kıkıradı.
"Babamda öyle der..."
Diyerek karşıdaki yaşlı adamı gösterdi. Baktım o tarafa. Gülümsedim.
-baban doğru söylemiş...
Kız gülümseyerek ayağa kalktı.
"Gitmem gerek. Bir daha görüşmek dileğiyle~"
Diyerek gitti yanımdan güzel kız...
Arkasından hayranlıkla bakıyordum.
Ah yalvarırım.
Biri bana yardım etsin....
Kıza baktığımda babasının kolundan tutup onu ayağa kaldırıyordu. Ben ise ona odaklanmıştım sadece. Nedenini bilmiyorum.
Ahh sanırsam...
Ben aşık oldum...
~~~
Evet. Onları takip ediyorum. Bunu neden yaptığımı bilmiyorum ama içimdeki o kız bana gel diyordu. Ona uyuyordum işte...
~~~
"Ah babam. Sana demiştim tekerlekli sandaliyesiz gitmeyelim diye. Neden beni dinlemiyorsun?
H:özür dilerim kızım.
Emma gülümseyerek babasını oturttu banka.
Elini telefona atıp aldı.
"Şarjım bitmiş babam. "
Emma nın babası ona bakıyordu.
"Seni eve götürmem gerek. Ama yorulduğun için aracı kaçıracağız..."
Emma nın babası başını eğdi. Emma onun yanına oturup konuştu.
"Olsun babam. Beklerim ben seni. Ev ne kadar uzak olursa olsun , gideceğiz."
Dedi gülümseyerek...
Diğer yorum
Devam-1
.
.
.
.
Onları öylece izliyordum uzaktan. Belli ki birşeyler ters gidiyordu.
Sakin ve heyecanlı adımlarımı attım onların yanına doğru. Bedenim bana şimdi ihanet ediyordu işte.
Yüzümdeki gülümsemeyi ortaya çıkarıp durdum. Derin bir nefes alıp onlara bir iki adım giderek konuştum.
-merhaba.
Dedim. Baktı bana ela gözlüm. Şaşırmıştı. Evet.
"Sen..."
Gülümsedim.
-evet. Benim.
Dedim. kendimden emindim çünki. Gülümsedi o güzel gülümsemesiyle ela gözlüm.
-size yardım etmek istiyorum. Belli ki kalmışsınız burda.
Derim babasına ve ela gözlüm e bakarken.
Gülümsedi...
O yanağındaki derin gamzesi...
Yine kendini belli ederek kalbimi durdurdu...
"Teşekkür ederiz. Gerek yoktu aslında-"
-eminim gerek vardır.
Diyerek cebimdeki telefonu çıkarıp bir kaç tuşa bastım.
~~
-isterseniz bende sizinle taksiye bineyim. Hem evim biraz uzak. Ordan evine geçerim.
"Tabikide."
Dedi. Gülümsedi yine.
Ah öldüğüm gülümsemesi....
~~~
"Tekrardan çok teşekkür ederim."
Gülümsemesine karşılık vererek gülümsedim.
-teşekkür Etmene gerek yok. Sadece küçük bir yardım.
Elindeki telefonu uzattı bana ela gözlüm.
Evet.....
Gülüşüne öldüğüm benden telefon numaramı istedi....
Ah kalbim... lütfen sakinleş... sadece yaşa lütfen....
~~~~
Heyecanlı bir şekilde bekliyordum ondan gelecek olan mesajı.
Biliyorum.
Mesaj atacaktı...
Ah ama dayanamıyorum. Atması gerek!
Titreyen parmaklarım...
Hızlı atan kalbim...
Kararan gözlerim...
Ah be gülüşüne öldüğüm...
Bana ne yaptın böyle?
ben hiç iyi değilim...
~~~
Gelen bildirim sesiyle hızla olduğum yerden kalkıp telefonu aldım elime.
Tam iki gündür bekliyorum ondan gelecek olan mesajı.
Mesaj kutusuna girdiğimde gözlerim sonuna kadar açıldı...
Yüzümde büyüklüğünü bilemediğim bir gülümseme oluştu.
~sözümü tutmam gerekiyordu. Yine o bahçeye gelir misin?
Hızlıca klavyeye tuşlamaya başladım.
~5 dakikaya oradayım.
Diyerek kapıya koştum hızla. Ceketimi nasıl üzerime attığımı bilmeden çıktım dışarı.
~~~
Evet.
Koşuyordum. Fakat çok hızlı değil tabii...
Adımlarımı büyük bahçenin kapısına çevirdiğimde durdum. Derin bir nefes alarak ceketimi düzelttim.
Ah...
Nefesimi düzene sokamuyorum...
İçeri adımladığımda gözüme çarpan ilk kişi olmuştu ela gözlüm...
Tanrım...
Ne bu kadar güzel olmak zorunda...?
Hele üzerindeki hafif pembe elbise...?
Ah..
Kalbimi bana geri ver gülüşüne öldüğüm...
Ona doğru yürüdüm heyecanlı bir şekilde.
Ysnına geldiğimde arkasını döndü yavaşça...
Ah olamaz...
Yine gülümsedi.
Beni öldürdüğünü bilmen gerek...
"Merhaba."
Dedi ela gözlüm. Gülümsedim heyecanla.
-merhaba. Çok bekletmedim değil mi?
Başını salladı olumsuzca.
"Hayır aksine. Erken bile geldin."
Dedi gülerek. Bende güldüm bunun üzerine.
Sadece bugün ün güzel olmasını diliyorum...
~~~
"Peki neden bıraktın müziği?"
Dedi ela gözleriyle bana bakarken. Derin bir nefes verdim.
-çok yorucuydu... yapamıyordum... Bunun için bıraktım müziği.
Dedim. Başını salladı olumluca...
"Keşke devam etseydin jungkook."
Dedi.
Tanrım...
Adım ağzına ne kadar da yakışıyordu öyle?
Sonrasında devam etti konuşmasına. Ben ise sadece o iki dudağına bakıyordum...
"Müzik insanı iyileştirir. Seni sen yapar. Müzik gibisi yoktur..."
Dedi. Ne de güzel dedi öyle ela gözlüm...
Bana bakarak konuştu.
"Hayatında biri var mı peki?"
Dedi. Ah şu açık açık konuşması yok mu...
-Hayır. Bu zamana kadar kimse girmedi hayatıma...
Baktı bana...
Neden öyle bakıyorsun?
Diyemedim tabikide. Onun gibi açık sözlü değildim ben.
Soru sırası bendeydi. Sordum aynı soruyu ona.
-peki senin hayatında varmı biri?
Dedikten sonra yüzündeki gülümsemeyi gördüm.
Ah ela gözlüm...
Yalvarırım bana hayatımda biri var deme. Yalvarırım...
Gamzesini daha da belli ederek konuştu.
"Hayatımda biri yok."
İşte...
Dünyalar benim olmuştu...
Evet onun hayatıydı... fakat eğer biri var deseydi ölebilirdim...
Saçlarını arkasına attı yavaşça.
Ah o koku...
Beni bin kere öldürüyorsun Emma...
Emma derin bir iç çekti.
"Bana öyle bakma."
Dedi gözlerini benimkilerle buluşturarak.
Evet.
Heyecan yaptım.
Diğer yorum
Devam-2(son)
.
.
.
.
Gözleri hala benim üzerimdeyken ben hızla başka bir tarafa baktım.
Ah evet.
Kıkırdayışını duydum...
"Neden öyle bakıyorsun?"
Dedi. Ona baktım çekinerek.
-N-Nasıl bakıyorum ki?
Dedim.
Gülerek konuştu.
"Bilmiyorum. Çok farklı bakıyorsun. Bazen de bana bakarak dalıp gidiyorsun."
Kalbim lütfen...
Şimdi sırası mı?
Derin bir nefes verdiğini duyunca konuştu.
"Bana bak jungkook."
Sözünü duyduğum an baktım ona. Nedenini bilmiyorum ama korkuyorum.
Gülümsedi. Bana baktı ve gülümsedi. Konuştu yavaşça.
"Bu ilk görüşte aşk mı?"
Dedi gülerek. Gözlerim sonuna kadar açıldı.
Neden bu kadar zeki olmak zorundasın?
Stres basmıştı çoktan beni. Dilimi dışarı çıkarıp dudaklarımı ıslattım. Ne zaman sallandığını bilmediğim sağ bacağım , titrek nefesim ve ona bakmaya korkan gözlerim.
Ah ben çok iyiydim!
Güldü yine. Utanıyorum hemde çok. Ah Emma... bana bunu neden yapıyorsun?
Bedenini bana çevirip konuştu.
"Gerçekten ilk aşkın mıyım?"
Ne yapmam lazım dı? Ağzımdakilerini söylemeye çalışacaktım evet.
~Emma... hayır aslında öyle değil-
"Tam anlamıyla öyle jungkook."
Başımı yere eğdim. Evet tam anlamıyla öyleydi. Fakat umutsuzdu...
Emma gülümsedi yine. Neden bu kadar çok gülümsediğini bilmiyorum. Ama her an her saniye gül ela gözlüm.
"Sadece..."
Dedi. Durdu. Devam etti başım hala yerdeyken.
"Sadece beni sevdiğini söyle..."
Şaşkınlıkla baktım ona. Bana bakıp konuştu.
"Seni seviyorum de jungkook."
-söylesem bile ne değişecek?
Dedim umudumu yitirmiş bir şekilde.
Evet.
Onu sevmek yanlıştı... Çok yanlıştı...
"Bilmem. Belki de herşey..."
Hayır olamaz...
Bir umut filizlendi içimde...
Bu his... bu his mükemmeldi...
Baktım ona. Şaşırdım evet. Fazlasıyla.
-ne?
Güldü.
"Ah jungkook... bizim için bir şans yaratabilirsin."
Dedi gözlerimin en derinine bakarak. Sertçe yutkundum.
Bu olabilir miydi ki?
Bir şans varmıydı bizim için?
"Sadece gözlerin anlattı herşeyi. Sadece onları dinledim. İlk aşkınım demek... bu güzel hissettiriyor..."
Gözlerimi kapattım.
Sakin ol jungkook
Sakin ol...
"Aç gözlerini jungkook. Saklama onları benden."
Yavaşça açtım gözlerimi. Baktım ona... yine kayboluyorum galiba...
Evet evet.
Şuan. İşte tam şuan yardımınıza ihtiyacım var. Fazlasıyla hemde.
Başını yana kaydırdı. Gamzesinde takılı kaldım yine. Gözlerimi gözlerine kenetlemek istiyordum. Ama gamzesi izin vermiyordu.
"Sence bir şans varmı?"
Dedi sorar gözlerle Emma...
Gözlerimi sonunda onunkilerle buluşturabildim.
Terliyorum. Nefes almam zorlaşıyor. Ölüyorum galiba.
Bana hala öyle bakarken konuşmaya çalıştım.
-b-bilmiyorum yani olabilir de olmayabilirde. Ama sanki var gibi. Ama yok gibi de var. Şey yani...
Gülüşü durdurdu konuşmamı.
"Sakin ol jungkook."
Yüzümü ekşittim.
"Galiba... Bir şans var gibi.."
Dediğinde hızla baktım ona.
Ne dedin sen ela gözlüm?
-ne!?
"Bir şansımız var jungkook."
Gözlerim açılmıştı çoktan.
"Fakat hislerim derin değil. Seninkiler gibi değil."
Gülümsedim içtenlikle...
-Bize bir şans verdin Emma. Eğer hislerin değişmezse olsun varsın. En azından denemiş oluruz...
Dedim gözlerinde kaybolurken.
Gülümsedi.
"Sadece... sadece sana aşık olmak istiyorum... ama şunu unutma jungkook... ben ne sana , ne de kendime değil... ben bize aşığım...
Dedi elimi tutarak. Gülümsedi yine o güzel gamzesi yle.
Sen hep gül emi gülüşüne öldüğüm....
.
.
.
.
.
.
-son-
Seni ne kadar sevdiğimi öğrenmek istersen yere düşen her yağmur damlasını tutmaya çalış. Tutabildiklerin senin sevgin , tutamadıkların da benim sana olan sevgimdir....
~~
{Sevgi en büyük ihtiyaçtır...}
(Umarım jungkook un aşkını size yansıtabilmişimdir...)
Ellerine sağlıl çok güzel ve soft ama rica etsem "sevdiğin adamla zorla evlendirilirsin" Jk ile hayal et yazmıştın ya hani gene ondan yaz ama hikaye başka olsun aşık olan yn olsun ve sonu mutlu olsun olur mu??
@@sevilasevila2623 bilmem. Askıda bir sürü hikaye var. Onları ilk önce atmayı düşünüyorum
@@bedirhangundogdu3057 bunuda düşün ve unutma aşkım nolur
Çok güzel olmuş. Harika. Hikayeyi okurken sanki Jungkook'un yaşadığı bütün duyguları yaşamış gibi oldum. Hikayeyi anlatma şeklin çok iyi.❤💜
Gece gece mutluklutan ölüyorum o kadar güzel olmuşki anlatamam saheser ayol shshhs yine mükemmelsin❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Agaga cook guzelldii♡. Kapaktaki sende coook guzelsin
Sisğsğsşş beni görmüyorsun ki askm
Üçüncü❤❤❤
Kapaktaki ben detayına bakmayın sakın!!!🙈 (Evet evet. Sadece bilin diye şey yaptım)
TANRIMMM ASIRI HOS OLMUSS
@@nazlii.d TANRIMM SENDE ÇOK HOŞSUN
TANRIMM SANA CEKMİSİMM@@bedirhangundogdu3057
Çok iyiydi hisleri çok iyi anlatmışsın ben aşık olmuş gibi hissettim birde şarkının adını sorabilir miyim
Nası tak diye buradayım
Çok fazla hızlı geldim