να πάω να βρω θάλασσα να κάτσω στο γυρό της....να χω τον κόσμο μακριά να κάμω τόσα δάκρυα όσον εν το νερό της...μόνο στη κύπρος τον έρωτα τζαι το θανατο τραουδούμεν τον μαζί. Η αγαπημένη μου φωνή:)
Εεν... για να μου δώσ' έναν φιλίν έκαμνεν μου γινάτιν έκαμνεν μου γινάτιν Εεν... τζι εν έτρωα γλυτζίν φαΐν τζι έκαμα της μιαν αλλαήν τζι ετσ' εκατάφερα την τζι ετσ' εκατάφερα την Τζείν' το κορμίν το χάσικον άμαν το χάσω 'ν άδικον Εεν...για να μου δώσ' έναν φιλίν δκυο γρόνους επολέμουν δκυο γρόνους επολέμουν Εεν...επήασιν τα νιάτα μου τζι ακόμα τα κρυάτα μου όπως το φύλλον τρέμουν όπως το φύλλον τρέμουν Για τζείνην εν να σκοτωθώ στον Άδην να στεφανωθώ Εεν...να πάω νά 'βρω θάλασσαν να κάτσω στον γυρόν της να κάτσω στον γυρόν της Εε... να 'ν που τον κόσμον μακριά να κάμω τόσα δάκρυα όσον εν το νερόν της όσον εν το νερόν της Για τζείνην εν να σκοτωθώ στον Άδην να στεφανωθώ Εεν...να πάω νά 'βρω θάλασσαν τζαι να 'ν φουρτουνιασμένη τζαι να 'ν φουρτουνιασμένη Εεν...να ππέσω μέσα να πνιώ να μεν ι-ζήσω να την δω με άλλον χαρτομένην με άλλον χαρτομένην Τζείν' το κορμίν το χάσικον άμαν το χάσω 'ν άδικον
Αυτό είναι μουσική της Κύπρου που γλυκαινει την ψυχή ταθθρώπου!
One lost culture, gone forever, as generations, to generations are dying, What remains from the past is just memories.
Have hope.
Many young people like myself are tired of the modern lifestyle and are trying to go back to older ways. The culture will be preserved.
Koiνωνιες που ξεχνούν τα έθιμα και. τες παραδόσεις τους είναι καταδικασμενες σε αφανισμό .
να πάω να βρω θάλασσα να κάτσω στο γυρό της....να χω τον κόσμο μακριά να κάμω τόσα δάκρυα όσον εν το νερό της...μόνο στη κύπρος τον έρωτα τζαι το θανατο τραουδούμεν τον μαζί. Η αγαπημένη μου φωνή:)
Εεν... για να μου δώσ' έναν φιλίν
έκαμνεν μου γινάτιν
έκαμνεν μου γινάτιν
Εεν... τζι εν έτρωα γλυτζίν φαΐν
τζι έκαμα της μιαν αλλαήν
τζι ετσ' εκατάφερα την
τζι ετσ' εκατάφερα την
Τζείν' το κορμίν το χάσικον
άμαν το χάσω 'ν άδικον
Εεν...για να μου δώσ' έναν φιλίν
δκυο γρόνους επολέμουν
δκυο γρόνους επολέμουν
Εεν...επήασιν τα νιάτα μου
τζι ακόμα τα κρυάτα μου
όπως το φύλλον τρέμουν
όπως το φύλλον τρέμουν
Για τζείνην εν να σκοτωθώ
στον Άδην να στεφανωθώ
Εεν...να πάω νά 'βρω θάλασσαν
να κάτσω στον γυρόν της
να κάτσω στον γυρόν της
Εε... να 'ν που τον κόσμον μακριά
να κάμω τόσα δάκρυα
όσον εν το νερόν της
όσον εν το νερόν της
Για τζείνην εν να σκοτωθώ
στον Άδην να στεφανωθώ
Εεν...να πάω νά 'βρω θάλασσαν
τζαι να 'ν φουρτουνιασμένη
τζαι να 'ν φουρτουνιασμένη
Εεν...να ππέσω μέσα να πνιώ
να μεν ι-ζήσω να την δω
με άλλον χαρτομένην
με άλλον χαρτομένην
Τζείν' το κορμίν το χάσικον
άμαν το χάσω 'ν άδικον